Thriller అభిమాన సంఘం

[anaamika]

శరత్ బెడ్ రూమ్ లోనే , తలుపు దగ్గర ఉండిపోయాడు. రాహుల్ యొక్క ఛిద్రమైన, నపుంసకమైన, నిర్జీవమైన శరీరాన్ని చూడకుండా, కొంత మానసిక సమతుల్యతను తిరిగి పొందడానికి, ఈ భయంకరమైన రోజున జరిగిన వేగవంతమైన పరిణామాలను అతను ఏమి చేసాడో, ఆమె ఏమి చేసిందో మరియు అతని పరిస్థితి ఏమిటో అర్థం చేసుకోవడానికి ప్రయత్నించాడు.

చివరికి, హెలికాప్టర్ యొక్క తిరిగే బ్లేడ్ల హోరు అతని చెవులను తాకినప్పుడు, అంతా అయిపోయిందని అతనికి తెలిసినప్పుడు, అతను తనను తాను సిద్ధం చేసుకుని బెడ్రూమ్ నుండి బయటికి వచ్చాడు.

అతను ఆమెను కారిడార్ చివరన చూశాడు, ప్రవేశ హాల్ దగ్గర కిటికీలో నిలబడి, ప్రశాంతంగా బయటికి చూస్తోంది.

అతను నమ్మలేకపోయాడు, అతను అస్సలు నమ్మలేకపోయాడు.

అతనికి చివరిసారిగా ఆమెతో కలిసి ఉండాలనిపించింది. అతను నెమ్మదిగా ఆమె వైపు నడిచాడు. ఆమె పక్కన ఆగి, కిటికీలోంచి బయటికి చూశాడు. హెలికాప్టర్ ఇప్పుడు దాదాపు నేలను తాకుతోంది.

హెలికాప్టర్ లో సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లు వున్నారని అతను గ్రహించాడు. ఇందులో ఆశ్చర్యం ఏమీ లేదు.  ఇక తన సమయం అయిపోయిందని అతనికి తెలుసు. ఎక్కడికీ పారిపోలేడు. తప్పించుకునే అవకాశం లేదు.

అంతేకాకుండా, ఇది ఇక అతని ప్రదేశం కాదు. ఆమె దానిని తన ఆధీనంలోకి తెచ్చుకుంది. ఆ ప్రాంతంపై హక్కును ప్రకటించింది. ఇకపై అన్నీ ఆమెవే చెల్లుతాయి.

కిటికీ నుండి తన తలను తిప్పి, ఆమె రూపురేఖలను చివరిసారిగా చూడాలనుకున్న అతను, ఆమె తనను రక్షించడానికి వచ్చిన వారిని కాకుండా తన వైపు చూస్తున్నట్లు చూసి ఆశ్చర్యపోయాడు.

ఆమె పెదవులు చల్లటి, ధిక్కారపూరితమైన మరియు గెలుపును సూచించే చిరునవ్వును ఏర్పరిచాయి.  ఆమె గురించి అతను ఇంతకు ముందు ఎన్నడూ తెలుసుకోని ఒక విషయం ఆమె చిరునవ్వు ద్వారా బయటపడింది.  అతను ఆమె గురించి అంతా తెలుసని అనుకున్నాడు, కానీ ఆ చిరునవ్వు అతనికి ఇంతకు ముందు లేని ఒక కొత్త కోణాన్ని చూపించింది.

శరత్ కు, అది అంతిమ సత్యాన్ని వెల్లడించే తక్షణ జ్ఞానోదయం.

ఊహల పొర తొలగిపోయి, ఇప్పుడు వాస్తవికత యొక్క నిష్ఠురమైన వెలుగులో ఆమె నిజ స్వరూపం బయటపడింది.  మొదటిసారిగా, అతను ఆమెను నిజంగా ఎలా ఉందో చూశాడు, అతను తన మనసులో ఊహించుకున్నట్లుగా కాదు.

అతను స్మిత ను స్పష్టంగా చూశాడు: కష్టాలను ఎదుర్కొని నిలబడే మొండి వ్యక్తి.

ఆమె పెదవులు కదిలాయి.

"సినిమాలు బాగా చూస్తావు కదా," ఆమె అంది. "సరే, ఏం చెప్తావు?" ఆమె హెలికాప్టర్ వైపు చూపిస్తూ అంది. "సెక్యూరిటీ అధికారి లు వస్తారు కదా, కుర్రాడా?"

"నువ్వు—నువ్వు వాళ్ళని ఇక్కడికి ఎలాగోలా తీసుకొచ్చావు, అవునా, స్మితా ?" అతను అన్నాడు.

"నేను అనుకున్నదానికంటే నువ్వు తెలివైనవాడివి." ఆమె అంది.

"నువ్వు నన్ను వాడుకుని మిగతావాళ్ళని—డబ్బు కోసం డిమాండ్ చేయమని చెప్పావు, అంతేనా?" అతను అన్నాడు.

"చాలా తెలివిగా కనిపెట్టావు." ఆమె అంది.

"నన్ను ప్రేమిస్తున్నట్లు అబద్ధం చెప్పావు, అంతేనా?" అతను సందేహించాడు. "నువ్వు—నువ్వు నీ స్వార్థం గురించే ఆలోచిస్తావు, ఇంకెవరి గురించీ కాదు, నువ్వు ఎప్పుడూ అంతే, నిజం కాదా?"

ఆమె నవ్వు మరింత చల్లగా మారింది. "నువ్వు దాదాపు డిగ్రీ పట్టా పుచ్చుకోవడానికి రెడీ అయిపోయావు. నేను నీకు ఒకటి చెప్తాను. నాకు చాలా మంది మగవాళ్ళు తెలుసు, చాలా మంది. ఒక్కడిని కూడా చూడలేదు. పందిలా ప్రవర్తించని వాడు ఒక్కడు కూడా లేడు. నువ్వు కూడా అంతే. నువ్వు కూడా వాళ్ళలాగే వచ్చావు." ఆమె కొంచెం సేపు ఆగిపోయింది. "నేను ఎప్పుడో ఒక విషయం తెలుసుకున్నాను. ఇదిగో. నన్ను ఎవరు పట్టించుకుంటారు—నేను, నాకే నేను తప్ప ఇంకెవరూ కాదు?"

ఆమె కిటికీ వైపు తిరిగి చూసింది. హెలికాప్టర్ ఇప్పుడే నేలపై వాలింది. రోటర్ బ్లేడ్ నెమ్మదిగా తిరగడం ఆగిపోయింది. తలుపు జారుకుంటూ తెరుచుకుంది. ఖాకీ రంగు యూనిఫాం వేసుకున్న ఒక సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్ అధికారి బయటకు దూకడానికి సిద్ధంగా వంగి ఉన్నాడు.

స్మిత కిటికీ నుండి దూరంగా జరిగింది.

"హలో మరియు బై బై, బాబు," ఆమె అంది, ఆమె తెరిచిన ముందు తలుపు వైపు నడవడం మొదలుపెట్టింది. దాని గుండా బయటికి వెళ్లి, వరండా దిగి, హెలికాప్టర్ నుండి వస్తున్న సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లకు చేయి ఊపింది.

అయోమయంగా, దిక్కుతోచని స్థితిలో, శరత్ తప్పించుకోవడానికి ఏదైనా అవకాశం కోసం అతని చుట్టూ వెర్రిగా వెతికాడు.

ఆమె సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లకు తన కథ చెప్పడం మొదలుపెడితే, ఇక తనకు తప్పించుకునే మార్గం లేదని అతనికి తెలుసు.

అయినప్పటికీ, అతను ఇక్కడ ఊరికే నిలబడలేకపోయాడు.

వెనక్కి తగ్గుతూ, వంగి, అతను లివింగ్ రూమ్లోకి పరుగెత్తాడు. ఆపై చిన్న బెడ్రూమ్లోకి దూసుకెళ్లాడు. బాత్రూమ్ గుండా వారి తాత్కాలిక మూడవ బెడ్రూమ్లోకి వేగంగా వెళ్ళాడు. గారేజ్ కు తలుపు తెరిచి, క్యాబిన్ వెనుక వైపు బయటికి పారిపోయాడు.

అతను అటువైపు తొంగి చూశాడు, మరియు పొడవైన కంచెను చూశాడు. ఇంటి యజమాని నిర్లక్ష్యం చేసిన కొంత ల్యాండ్స్కేపింగ్, చాలా కాలం పట్టించుకోకుండా, దట్టంగా పెరిగి అతని ఎత్తులో సగం కంటే ఎక్కువ ఎత్తులో ఉంది. అతను ఆశ్రయం కలిగించే పొదల వైపు పరుగెత్తాడు. తన చేతులు మరియు మోకాళ్లపై పడిపోయాడు. గుంపుగా ఉన్న ప్రివెట్ల మధ్య చిన్న ఖాళీ గుండా దూరాడు. వాటి దట్టమైన ఆకుల వెనుకకు పాకుతూ, అతను తన వెనుక ఉన్న రాతి వాలుకు హత్తుకున్నాడు.

రాత్రి అవుతోంది. అతను చీకటిలో వణుకుతూ, నిస్సహాయంగా, చిక్కుకుపోయి, అభిమాన సంఘం యొక్క చివరి సభ్యుడిగా, తప్పనిసరిగా జరగబోయే దాని కోసం మరియు ఇప్పటికే చెదిరిన కల ముగింపు కోసం ఎదురు చూస్తున్నాడు.

***

పెరుగుతున్న చీకటిలో అక్కడ దాక్కుని, కండరాలు బిగుసుకుపోయి, ఎముకలు మొద్దుబారిపోయి, మనస్సు కలవరపడి, ఎంతసేపు అయిందో అతనికి తెలియలేదు. అరగంట కావచ్చు, ఒక గంట కావచ్చు, లేదా ఇంకా ఎక్కువ కావచ్చు.

అతనిని వెంబడించే వారి మాటలు వినే వరకు, కార్పోర్ట్ తలుపు నెమ్మదిగా తెరుచుకునే శబ్దం వినే వరకు, అతని నుండి కేవలం పదిహేను అడుగుల దూరంలో ముగ్గురు యూనిఫాం వేసుకున్న వ్యక్తులు మరియు ఒక జత అందమైన కాళ్ళు గుంపుగా నిలబడి ఉండటం చూసే వరకు, చాలా కాలం గడిచినట్లు అనిపించింది.

ఒక టార్చ్ వెలుగు కంచె వెంట పైకి క్రిందికి కదులుతోంది. అతను ఊపిరి బిగపట్టి, కళ్ళు గట్టిగా మూసుకున్నాడు, ఆకుపచ్చటి పొదల గుండా ప్రకాశవంతమైన కాంతి పుంజం ప్రసరించి, అతని దగ్గరగా వచ్చి, ఆపై దాటిపోయింది.

మళ్ళీ గొంతులు వినిపించాయి.

"సరే, అంతా సవ్యంగానే ఉంది అనిపిస్తోంది," ఒక బలమైన పురుష గొంతు చెబుతోంది. "ఈ రాత్రి చేయడానికి మనకు ఏమీ మిగిలి లేనట్లు కనిపిస్తోంది, మిస్ స్మితా. మీరే అంతా చూసుకున్నట్లు ఉన్నారు. మీరు బాగానే ఉన్నారని నేను నమ్ముతున్నాను, ఖచ్చితంగానా?"

"నేను బాగానే వున్నాను కమిషనర్ అర్జున్ గారు".

"మరియు వారికి ఇంకెవరూ సహాయకులు లేరని మీరు నమ్ముతున్నారా, మిస్ స్మితా ?"

గుండె వేగం ఎక్కువవుతుండటంతో వినిపించకుండా ఉండాలని శరత్ మరింత చిన్నగా ఒదిగిపోయాడు.

చివరికి ఆమె సమాధానం వచ్చింది, స్మిత కు మాత్రమే ప్రత్యేకమైన గొంతుతో. "నేను ఖచ్చితంగా చెప్పగలను  కమిషనర్," ఆమె చెబుతోంది. "వారు ముగ్గురు మాత్రమే ఉన్నారు, ఎక్కువ కాదు— ఇప్పుడు వారందరూ చనిపోయారు ఇంకా లెక్కించబడ్డారు కదా."

"సరే, మిస్ స్మిత, ధన్యవాదాలు." అర్జున్ గొంతు మళ్ళీ వినిపించింది. "ఇప్పుడు మనకు కావాల్సినవన్నీ ఉన్నాయి అనుకుంటా." వాళ్ళు దూరంగా వెళ్తున్నారు, శరత్ కు అర్థమైంది, అర్జున్ గొంతు వినిపించడం తగ్గింది. "చెప్పాలి, మిస్ స్మిత, మీరు నిజంగా చాలా గొప్ప అమ్మాయి. ఇలాంటి కష్టాన్ని సగం కూడా తట్టుకోగల ఇంకో మహిళను నేను చూడలేదు. మీరు, నేను ఎప్పుడూ విన్నదాని కంటే ఎక్కువే. సరే, మీకు చాలా కష్టమైంది అనుకుంటా. మిమ్మల్ని తిరిగి మీ ఇంటికి తీసుకెళ్లాలి. మిమ్మల్ని డైరెక్ట్గా హైదరాబాద్ కు హెలికాఫ్టర్ లో తీసుకెళ్తాం. ప్రెస్ను తప్పించుకోవచ్చు. మిస్టర్ బ్రహ్మం మరియు మిస్ సునీత లకు మీ ఇంటి లో మమ్మల్ని కలవమని చెబుతాం."

"సర్, నేను రాత్రికి ఇక్కడే ఉండాలని మీరు కోరుకుంటున్నారా?" ఇంకో గొంతు అడగడం వినిపించింది.

"లేదు, వద్దులే. దాని అవసరం లేదు. మేము ఒక బృందాన్ని పంపిస్తాం, వాళ్ళు బాడీని తీసుకెళ్తారు. ఉదయం, వెలుతురు వచ్చాక, ఇంకో బాడీ ఎక్కడ ఉందో చూద్దాం. సరే, మిస్ స్మిత, ఇదిగో హ్యాపీ ఎండింగ్ లాగా..."

తలుపు మూసుకుపోయింది, వినిపించే శబ్దాలు ఆగిపోయాయి. శరత్ ఊపిరి పీల్చుకున్నాడు, ఉపశమనం పొందాడు.

బాగా ఆలస్యమైపోయింది, అర్ధరాత్రి కూడా దాటిపోయింది. శరత్ అలసటతో నీరసంగా ఉన్నాడు, చివరికి కామారెడ్డి వెలుపలి ప్రాంతాలకు కొండల మీదుగా దిగి వచ్చాడు.

సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్ హెలికాప్టర్ ఎగిరిపోయినప్పటి నుండి, అతను తన దాక్కున్న స్థలం నుండి బయటికి వచ్చినప్పటి నుండి, అతను ఒక్క క్షణం కూడా విశ్రాంతి తీసుకోలేదు.

అతనితో ఉన్నవారి ఆత్మలు తప్ప, అతను ఒంటరిగానే ఉన్నాడు. స్వర్గధామం యొక్క శిథిలాలు అతని చుట్టూ ఉన్నాయి. ఆ ప్రదేశం భయానకంగా ఉంది. అతను దానిని వీలైనంత వరకు తన వెనుక వదిలివేయాలని కోరుకున్నాడు.

నిశ్శబ్దంగా, చాలా వేగంగా మరియు సమర్థవంతంగా పనిచేస్తూ, అతను ఇంకా సర్దలేని తన వస్తువులన్నింటినీ సేకరించాడు, ప్రతి వస్తువు నుండి గుర్తింపును తొలగించాడు, వాటిని తన డఫెల్ బ్యాగ్లో కుక్కివేసాడు. అతను తన స్లీపింగ్ బ్యాగ్ను చుట్టాడు. కొంచెం భయంతో, అతను మాస్టర్ బెడ్రూమ్ మరియు పవిత్రమైన మంచాన్ని  చివరిసారిగా చూడటానికి తిరిగి వెళ్ళాడు. రాహుల్ శరీరం తెల్లటి నార బట్టతో కప్పబడి ఉందని చూశాడు. అతను స్మిత కు ఇచ్చిన మ్యాగజైన్ను తీసుకుని, దాని నుండి అతను తన పేరును తీసివేసాడు. దానిని చింపి, ఇతర గుర్తింపు పత్రాలతో పాటు ఆమె టాయిలెట్లో పారేశాడు. ఆపై, ఆమె టవల్స్ను తీసుకుని, అతను చివరిది మరియు చాలా ఎక్కువ సమయం పట్టే పనిని ప్రారంభించాడు.

స్మిత వేలిముద్రలన్నింటినీ తొలగించకుండా జాగ్రత్తగా ఉండి, ఆమె వేలిముద్రలు మాత్రమే ఉండే అవకాశం ఉన్న కొన్ని ప్రదేశాలను దుమ్ము దులపకుండా వదిలివేసి, అతను గది నుండి గదికి, మాస్టర్ బెడ్రూమ్ నుండి కార్పోర్ట్ తలుపు వరకు, ప్రతి ఉపరితలం, ప్రతి వస్తువు, ప్రతి ఫర్నిచర్ ముక్క, ప్రతి వంటగది పాత్రను పూర్తిగా తుడిచాడు. అతని వేలిముద్రల జాడలు ఉండే అవకాశం ఉంది. ఆ తరువాత, అతను ఇతరుల సామానుతో పాటు వదిలివేస్తున్న తన ఖాళీ, గుర్తు లేని ఓవర్ నైట్ బ్యాగ్ను గుర్తు చేసుకున్నాడు, దానిని కూడా పూర్తిగా తుడిచిపెట్టాడు.

ఆ తరువాత, తన వ్యక్తిగత వస్తువుల సంచిని ఒక భుజంపై, తన స్లీపింగ్ బ్యాగ్ను మరొక భుజంపై వేసుకుని, అతను క్యాబిన్ నుండి బయటికి వచ్చి లోయ నుండి కష్టముగా ఎక్కడం ప్రారంభించాడు. వాలుపై నుండి, అతను ఒకసారి వెనక్కి తిరిగి చూశాడు, తన కోటగా ఉండాలని అతను కలలుగన్న చీకటి ఆకారాన్ని అనుకున్న స్థలాన్ని చూశాడు.

తిరిగి తన నడకని మొదలుపెట్టాడు.

పార్కింగ్ ప్రదేశాన్ని చేరుకున్నాక, అతను దట్టమైన పొదల్లోకి వెళ్ళాడు, చీకటిలో కొంచెం కష్టపడి మోటార్ సైకిల్ ని గుర్తించాడు, దానిపై కప్పివున్న కవర్ ను తొలగించాడు. అతను తన వస్తువులను చిన్న వాహనం వెనుక భాగంలోకి విసిరేసి, దానిని స్టార్ట్ చేసి బయటికి నడిపాడు. ఆపై ఆపి, ఆది శరీరాన్ని చివరిసారిగా చూసిన చోటికి హెడ్లైట్లు వెలుగు చూపేలా దానిని తిప్పాడు.

ఆ తర్వాత, అతను మోటార్ సైకిల్ నుండి దిగి, ఆది మృతదేహాన్ని చూసి, అతని చీలమండ పట్టుకుని, ఉదయం సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లు వచ్చినప్పుడు చూడగలిగేలా బయటి వైపుకు లాక్కెళ్ళాడు.

తొందరగా లేదా ఆలస్యంగా, వృద్ధుని అవశేషాలకు అంత్యక్రియలు నిర్వహించబడతాయి.

వృద్ధులను గౌరవించడం. మరణించిన వారిని గౌరవించడం.

ఆ తరువాత, అతను ఆ కొండ నుండి బయలుదేరాడు. ఒకసారి మాత్రమే ఆగి తన గుర్తు లేని వస్తువులను మరియు స్లీపింగ్ బ్యాగ్ను పారేసాడు. వాటిని లోతైన, దట్టమైన అడవిలోయలోకి విసిరేసాడు.

అడవి ప్రదేశం అయిపోవడానికి కొంచెం ముందు, అతను మోటార్ సైకిల్ ని రోడ్డు నుండి పక్కకు తిప్పి, రాళ్ళు, ప్రయాణం చేయని ప్రాంతం గుండా నడిపాడు. చాలా జాగ్రత్తగా బ్రేక్ వేసి, వాహనాన్ని ఒక చిన్న లోయలోకి దించాడు. అక్కడ, చాలా దిగువన, అతను లైట్లు ఆపివేసి, లోపల అంతా చూసి, ఒక్క వేలిముద్ర కూడా లేకుండా చూసుకున్నాడు.

ఆ తరువాత, అతను లోయ నుండి పైకి ఎక్కి, పొలం గుండా రోడ్డుకు నడిచాడు. కొండ ప్రాంతం నుండి కామారెడ్డి శివార్లకు చేరుకునే ప్రధాన రహదారుల మీదుగా తన సుదీర్ఘ నడకను ప్రారంభించాడు.

పట్టణానికి దగ్గరగా వచ్చినప్పుడు, అతనికి బాగా ఆకలి వేసింది, ఎక్కడైనా తినడానికి ఆలోచించాడు, కానీ ఆకలి ఆగగలడని అనుకున్నాడు.

హైవే పశ్చిమ దిశగా వెళ్లే ప్రవేశ మార్గానికి ఒక బ్లాక్ దూరంలో, అతను రోడ్డు పక్కన మూలలో నిలబడి, హైదరాబాద్ కు వెళ్లడానికి లిఫ్ట్ కోసం వేలు పైకి ఎత్తాడు. ఆ సమయంలో చాలా తక్కువ వాహనాలు వెళుతున్నాయి. కొన్ని, వేగం తగ్గించి, అతని రూపాన్ని, అతని చిందరవందరగా ఉన్న పొడవాటి జుట్టు, గడ్డం, చిరిగిన జాకెట్ మరియు చిరిగిన జీన్స్ను చూసి ఆగకుండా వెళ్లిపోయాయి.

ఒక గంటకు పైగా వేచి ఉన్న తర్వాత, గడ్డం కలిగిన లావుపాటి కాలేజీ విద్యార్థి నడుపుతున్న ఒక పాత ఫియట్ కారు వచ్చింది—హాయ్ బ్రదర్, హియా బ్రదర్ అంటూ—అతన్ని ఎక్కించుకుని, వారు హైదరాబాద్ వైపు వేగంగా ప్రయాణించారు.

ఆ కుర్రాడు డ్రైవర్ ఎక్కువ మాట్లాడే రకం కాదు. డాష్బోర్డ్ కింద అతని దగ్గర టేప్ ప్లేయర్ ఉంది. అందులో జాజ్ పాటల యొక్క లాంగ్-ప్లేయింగ్ టేప్ ఉంది, అతను టేప్ను చాలా పెద్ద వాల్యూమ్లో ప్లే చేసాడు. అతను పాట పాడుతూ, ఊగుతూ, సంగీతానికి తగ్గట్టుగా తన మోకాలిపై కొడుతూ ఒక చేతిని స్టీరింగ్ నుండి తీసాడు.

వారు నగరంలోకి చేరుకున్నప్పుడు, డ్రైవర్ శరత్ ను ఎక్కడికి వెళ్తున్నావని అడిగాడు. అతను ఫిలిం నగర్ అని చెప్పాడు. కుర్రాడు తాను హైటెక్ సిటీ కి వెళ్తున్నానని, కాబట్టి ఫిలిం నగర్ మార్గంలోనే ఉందని చెప్పాడు. సరిగ్గా తెల్లవారుజామున 1:45 గంటలకు, శరత్ తన అపార్ట్మెంట్కు రెండు బ్లాక్ల దూరంలో దింపబడ్డాడు.

నిర్మానుష్యమైన వీధిలో తన అపార్ట్మెంట్కు ఒంటరిగా నడుస్తూ, ఆమె తనను ఎందుకు వదిలివేసిందో ఆలోచించడం చివరకు అతను ఆపేశాడు.

అతనికి సమాధానం దొరికింది కాబట్టి, అతను ఆలోచించడం మానేశాడు. సినిమా ప్రేమికుడిగా, స్మిత కు తెలిసినట్లే, ఆమె హీరోయిన్గా తన పాత్రను పోషించాలంటే, తన జీవితంలోని ఈ చీకటి కాలాన్ని ఆమె జీవించగలిగే నమ్మదగిన శృంగార మరియు సహేతుకమైన కథగా మార్చాలంటే, కథలో హీరో ఉండాలి, ప్రతికూల హీరో అయినా పర్వాలేదు.

అతను గ్రహించాడు. అతను మరియు ఆమె, చివరికి ఒకేలాంటి వాళ్ళని అతను తెలుసుకున్నాడు.

తన గమ్యస్థానానికి దగ్గరపడుతుండగా, అతను మరొక విషయాన్ని పరిష్కరించాలని, దానిని ఎదుర్కోవాలని, ఒప్పుకోవాలని గ్రహించాడు. అతని రసవాద ప్రయత్నం విఫలమైంది. కల్పన యొక్క బంగారు దుమ్ము వాస్తవికత యొక్క బంగారు ఇటుకగా రూపాంతరం చెందలేదు. అది చాలా సున్నితంగా, కలల వలె, ఆవిరైపోయింది, అదృశ్యమైపోయింది.

సంగ్రహంగా, ఒక వాక్యం ఉంది, ఒక కొటేషన్, శరత్ నోట్బుక్ రాయడం ఒకటి రెండు రోజుల్లో తిరిగి ప్రారంభించినప్పుడు అతను గుర్తుంచుకోవాలి. అతని చేయి అతని వెనుక జేబుకు వెళ్ళింది, అతను ఊపిరి పీల్చుకున్నాడు. నోట్బుక్ భద్రంగా ఉంది. అవును, దానిలో రాయవలసిన కొటేషన్ ఉంది.

"జీవితంలో రెండు విషాదాలు ఉంటాయి," జార్జ్ బెర్నార్డ్ షా చెప్పారు. "ఒకటి, నీ మనసులోని కోరిక నెరవేరకపోవడం. రెండు, అది నెరవేరడం."

అతను తన అపార్ట్మెంట్ బిల్డింగ్కు చేరుకున్నాడు. అది చూడటానికి బాగుంది. అతను లోపలికి వెళ్లి తన సౌకర్యవంతమైన గదికి చేరుకున్నాడు. ఆమె కూడా ఈ రాత్రిని అతను ఇప్పుడు ఎలా భావిస్తున్నాడో అలాగే భావిస్తుందని నమ్ముతూ - వాస్తవికత యొక్క బాధాకరమైన, అనారోగ్యకరమైన మరియు హింసాత్మక ప్రపంచాన్ని విడిచిపెట్టి, కల్పిత ప్రపంచపు సంతోషకరమైన మరియు ప్రశాంతమైన ప్రపంచానికి తిరిగి రావడానికి కృతజ్ఞతతో, మీకు కావలసినది జరుగుతుంది, ఎక్కువ కాదు, తక్కువ కాదు, సాధ్యమయ్యే అన్ని ప్రపంచాలలో ఇది ఉత్తమమైనది.

శరత్ నోట్ బుక్ - జులై 5

ప్రొద్దునంతా పడుకునే వున్నాను.

కత్తెరతో నా జుట్టును కత్తిరించుకున్నాను. ఆ తర్వాత నా మీసాన్ని, గడ్డాన్ని పూర్తిగా షేవ్ చేసుకున్నాను.

మళ్ళీ నేను నాలాగా అయ్యాను.

నేను రెండు వారాలుగా చదవకుండా వదిలేసిన పీరియాడికల్స్తో హాయిగా, ప్రయోజనకరమైన మధ్యాహ్నం గడిపాను. కొత్త సినిమా మ్యాగజైన్లను తిరగేస్తుండగా, ఒకదానిలో చాలా పెద్ద ఫోటో ఫీచర్ నన్ను ఆకర్షించింది. ఇది ఎదుగుతున్న యువ నటి, అందమైన, చిన్న వయస్సులోనే ఆకర్షణీయమైన అనుష్క యొక్క ఒక రోజు జీవిత కథ. ఆమెను చూస్తూ ఉండిపోయాను. ఆమె వింతగా, అద్భుతంగా, చంచలంగా, వెంటాడేలా ఉంది.

ఒక శీర్షికలో, మిస్ అనుష్క స్మిత తర్వాత విశ్వానికి తదుపరి సెక్స్ దేవతగా పరిగణించబడుతుందని పేర్కొంది. నేను కూడా అదే అభిప్రాయాన్ని కలిగి ఉన్నాను. నేను అనుష్క తో పూర్తిగా మైమరచిపోయాను.

నేను ఆమె ఫోటోలను కత్తిరించి పెట్టుకోవాలని నిర్ణయించుకున్నాను. ఆమె గురించి మరిన్ని చిత్రాలు మరియు కథనాలు వస్తాయేమోనని చూస్తాను. ఆమెను గమనించడం మంచిదని నాకు అనిపిస్తోంది. నా ఫైల్ క్యాబినెట్లో స్థలం తక్కువగా ఉంది. కానీ స్మిత కు సంబంధించినవి చాలా ఉన్నాయి. వాటిలో కొన్ని తీసేస్తే, అనుష్క కోసం ఖాళీ ఏర్పడుతుంది.

ఇప్పుడే, సాయంత్రం, ఈ ఎంట్రీ రాస్తున్నప్పుడు, అనుష్క గురించి ఆలోచిస్తుండగా నాకు ఒక ఆలోచన వచ్చింది. అదేమిటంటే—

నేను ఆమె కోసం అభిమాన సంఘాన్ని మళ్లీ ప్రారంభించాలా ?

నేను మళ్లీ ఉత్సాహంగా మరియు ఒక లక్ష్యంతో ఉన్నట్లు అనిపిస్తోంది..............

 ******** కథ సమాప్తం కాని సమాప్తం అయింది ********

మళ్ళీ అనుష్క కోసం పధకం మొదలు పెట్టినప్పుడు మళ్ళీ కలుద్దాం