Thriller అభిమాన సంఘం

[anaamika]

అంతా కలలో జరిగినట్లుగా, చాలా బాగా, అతను ఊహించిన దానికంటే ఎక్కువే జరిగింది. హైవేపై రద్దీ దాటి, అడవి లోకి ప్రవేశించి, ఎడమవైపు తిరిగిన వెంటనే, అతను వేగంగా వెళ్లడం మొదలుపెట్టాడు. ఆ దారి అతనికి తెలుసు, పైకి వెళ్లే కొద్దీ ట్రాఫిక్ తగ్గిపోయింది.

కొండల్లో పైకి, చుట్టూ తిరుగుతూ, నిటారుగా ఉన్న దారిపై దృష్టి పెట్టి, అతను వెనకబడిన నివాసాల గుర్తులను గమనించాడు. అక్కడక్కడ పచ్చని ప్రదేశాల మధ్య, చిన్న గుడిసెలు, కొండపై ఇళ్ళు కనిపించాయి.  త్వరలోనే టెంపుల్ గేట్ వచ్చింది. (పిల్లలు టెంపుల్ ముందు నిలబడి ఉండగా, గైడ్ పుస్తకంలో చదివినది అతనికి గుర్తుకు వచ్చింది: "చంద్రుడు, అగ్నిని మనిషి యొక్క మొదటి జీవన మరియు మరణ చిహ్నాలుగా నమ్ముతారు కాబట్టి దీనికి మూన్ ఫైర్ టెంపుల్ అని పేరు. ఇది ఏ ప్రత్యేక మతానికి చెందినది కాదు, కేవలం శాఖాహారం మరియు హింసను విసర్జించడానికి మాత్రమే.")  ఆ గేట్ దాటిన తర్వాత, అతను మరో ప్రపంచంలోకి అడుగుపెట్టినట్లు అనిపించింది - నిర్మానుష్యమైన, వదిలివేయబడిన, అడవి లాంటి ప్రదేశం, ఎక్కడా జీవం లేదు.

అక్కడి నుండి బయలుదేరిన పద్దెనిమిది నిమిషాల తర్వాత, అతనికి దగ్గరలో ఆ పెద్ద బండరాయి కనిపించింది—ఆకాశానికి వ్యతిరేకంగా నిలబడిన ఎర్రటి రాయి బండ.  అతను తన పిల్లలతో భార్య తో కలిసి చాలాసార్లు అక్కడికి వెళ్ళాడు, ఆ ప్రాంతాన్ని చూశాడు.

మరో నిమిషంలో, పెద్ద బండరాయి నీడ అతని ట్రక్కును కమ్మేసింది.  ఎక్కడ పార్క్ చేయాలో ఆలోచిస్తూ అతను వేగం తగ్గించాడు.  బండరాయి దాటి రోడ్ పక్కన ఒక ఖాళీ స్థలం ఉంది, కానీ అక్కడ పార్క్ చేయడం అతనికి నచ్చలేదు.  కొండ చుట్టూ తిరుగుతూ, సైడ్ రోడ్ కోసం చూస్తూ డ్రైవ్ చేసుకుంటూ వెళ్ళాడు.  చివరికి, బండరాయికి దాదాపు రెండు వందల గజాల దూరంలో, సామానుల బరువును బట్టి అతను అనుకున్న దానికంటే కొంచెం దూరంలో, అతనికి ఒక మంచి సైడ్ రోడ్ కనిపించింది.  అది పెద్ద హైకర్ల దారి, పొదలను దాటి లోపలికి వెళ్తోంది.  అతను ట్రక్కును ఆ దారిలోకి తిప్పి, హైవే నుండి కనిపించకుండా ఒక చోట పార్క్ చేశాడు.

వెంటనే, అతను నడుచుకుంటూ రోడ్డుని చేరుకుని, బండరాయి వైపు వెనక్కి నడవడం ప్రారంభించాడు. దారి లో ఎవరూ లేరు.  ఎవరైనా ఎదురైతే అతని వేషధారణ చూసి అనుమానించరని అతను అనుకున్నాడు.  అతను చిన్న వేటగాడిలా ఉన్నాడు - షాట్గన్ భుజాన వేసుకుని, స్నేహితుడి పొలానికి వేటకు వెళ్తున్నట్లున్నాడు.

బండరాయి దగ్గరపడుతుండగా, అతను ఆగి తన వాచ్ చూసుకున్నాడు.  రెండున్నర అయింది.  అతను అనుకున్నదానికంటే చాలా ఆలస్యం అయిందని, స్వర్గధామం లోని దాగు ప్రదేశానికి ఒకటి రెండు గంటలు ఆలస్యంగా వెళ్తానని అర్థం చేసుకున్నాడు.  అబ్బాయిలు కంగారుపడుతూ ఉంటారు, ఏమైందో అని భయపడుతూ ఉంటారు.  కానీ అతను డబ్బుతో తిరిగి వస్తే, వాళ్ళ కోపం పోయి, సంతోషపడతారు.

అతను మళ్ళీ నడవడం మొదలుపెట్టి, నీడలోకి చేరుకున్నాడు. బండరాయి అతనిపై ఎత్తుగా ఉంది - పురాతన బండరాయి, దాని రాయి గోడలు, షెల్ఫ్లు, వాతావరణానికి గురైన రాతిలో చెక్కిన గుహలతో. అతను దాని ముందు ఆగిపోయాడు.

రంజిత్ చివరి క్షణాలకు చేరుకున్నాడు.

రాతి కుప్పను చూస్తూ, తన మైండ్లో ఉన్న మెటల్ డిటెక్టర్ అది స్వచ్ఛమైన బంగారమని నిర్ధారించింది.

అతను ఇక్కడికి ఒక పేద మధ్యతరగతి వ్యక్తిగా వచ్చాడు.  ఇక్కడి నుండి మాత్రం కోటీశ్వరుడిగా వెళ్తాడు.

అతను ఆ అద్భుతానికి తల ఊపి, ఊపిరి పీల్చుకుని, షాట్గన్ను భుజానికి గట్టిగా అదిమి పట్టుకుని, మళ్ళీ ముందుకు నడవడం ప్రారంభించాడు.

బండరాయి దక్షిణ వైపుకు చేరుకున్న అతను, అక్కడ ముళ్ల కంచె శిథిలాలు చూశాడు.  అతను గుర్తుపెట్టుకున్నట్లే ఉంది.  కంచెలో ఒక చోట తెరిచి ఉంది.  రోడ్డు నుండి కొంచెం పైకి, బండరాయి పక్కన ఒక ఇసుక దారి ఉంది, అది దాదాపు యాభై అడుగుల వరకు వెళ్తుంది.  దారికి కుడి వైపున, బండరాయి నుండి పైకి చొచ్చుకు వచ్చిన పదునైన రాయి ఉంది.  దారి, రాయి రెండూ అక్కడ ఒక నిటారుగా ఉన్న కొండ దగ్గర ఆగిపోయాయి.  దూరంగా చెరువు మెరుస్తూ కనిపిస్తోంది.  దారికి ఎడమ వైపున, పొదలతో కప్పబడిన చిన్న కొండ ఉంది, అది కిందికి వెళ్లి పచ్చిక బయలుగా మారుతోంది.

రంజిత్ వెనక్కి తిరిగాడు. రోడ్డుకి అవతల వైపున, మురికి, ఎండిన గడ్డి, పొదలు, పేవ్మెంట్ నుండి కిందికి విస్తరించి ఉన్న చిన్న పొలం ఉంది. అతని వెనుక కానీ, రోడ్డుపై ఎక్కడా ఎవరూ కనిపించలేదు. అతని ముందున్న దారి అతని కోసం మాత్రమే ఉంది.

అతను ఊపిరి పీల్చుకుని, కంచెలోంచి లోపలికి అడుగు పెట్టాడు.

చాలా జాగ్రత్తగా, ఇరవై అడుగుల దూరం కొలిచి అడుగులు వేయడం మొదలుపెట్టాడు.

ఒకటి, రెండు, మూడు, నాలుగు, ఐదు, ఆరు, ఏడు, ఎనిమిది, తొమ్మిది, పది, పదకొండు...

బండరాయి నీడ నుండి బయటపడి, అతను మండుతున్న ఎండలోకి వచ్చాడు. తల వంచుకుని, షాట్గన్ భుజానికి అదిమి పట్టుకుని, దారిలో ఎగిరిపోయిన పక్షిని, దగ్గరగా వచ్చి వెళ్ళిపోయిన తేనెటీగను పట్టించుకోకుండా, బండరాయి చుట్టూ నిర్ణయించిన దూరం వరకు అడుగులు లెక్కిస్తూ నడవడం కొనసాగించాడు.

పదిహేను అడుగులు, పదహారు, పదిహేడు, పద్దెనిమిది, పందొమ్మిది... ఇంతలో గోధుమరంగు తోలు మెరుపు అతనికి కనిపించింది.  అతను ముందుకు దూకి, బండరాయి వెనుక చూశాడు.  అక్కడ అయిదు ఉబ్బిన గోధుమరంగు సూట్కేసులు ఉన్నాయి.  అవి ఖచ్చితంగా సూట్కేసులే, నిధి, బ్లాక్-బియర్డ్ దోపిడి సొమ్ము.

వాటిని చూడగానే అతని కళ్ళు చెమర్చాయి.  అభిమాన సంఘం సాధించిన విజయానికి అతను చాలా సంతోషించాడు.  బ్రహ్మం, నువ్వు ఎక్కడున్నా, నీకు చాలా కృతజ్ఞతలు.  స్మితా, నువ్వు చాలా మంచిదానివి.

రంజిత్ ముందుకు దూకి, సూట్కేసుల ముందు మోకాళ్లపై కూర్చున్నాడు. వాటిని తెరిచి చూడాలనిపించింది, కానీ అతను ఖచ్చితంగా ఉన్నాడు.  ఇప్పుడు సమయం వృథా చేయడానికి లేదు.  అతను తల వెనక్కి తిప్పి, ఎవరూ చూడటం లేదని నిర్ధారించుకున్నాడు.  నీలి ఆకాశం, మేఘాలు లేని ఆకాశాన్ని చూస్తూ కాసేపు ఆనందించాడు.

అతను ఒంటరిగా ఉన్నాడు, అతను సురక్షితంగా ఉన్నాడు, అతను భూమి యొక్క ఆశీర్వదించబడిన వారిలో ఒకడు, ఒక ధనవంతుడు, చాలా ధనవంతుడు, ప్రసిద్ధ దాత మిస్టర్ రంజిత్.

షాట్గన్ను కిందపెట్టి, ఒక సూట్కేస్ను పట్టుకుని నిటారుగా నిలబెట్టాడు, తర్వాత ఇంకో సూట్కేస్ను సరి చేశాడు. అవి బరువుగా ఉన్నాయి, కానీ అతను చాలా సంతోషంగా ఉండటం వల్ల బరువు అనిపించలేదు. అతను నిలబడ్డాడు. షాట్గన్ను తీసుకుని కుడి భుజానికి అదిమి పట్టుకున్నాడు. కుడి చేతితో చిన్న సూట్కేస్ను, ఎడమ చేతితో పెద్ద సూట్కేస్ను ఎత్తాడు.

ఎండలో కళ్ళు మిటకరించుకుంటూ, అతను బరువున్న సంచులను ఇసుక దారి గుండా కిందకు తీసుకువెళ్ళాడు.  కొండలు, లోయలు దాటి దూరంగా చెరువు కనిపించింది - అతను ధనవంతుడయ్యాక మొదటిసారి చూస్తున్నాడు.  ఇక అందాలను చూడటం మానేసి, సూట్కేస్ హ్యాండిల్స్ను గట్టిగా పట్టుకుని, తన ట్రక్ వైపు నడవడం మొదలుపెట్టాడు.  ఈ బరువుతో, ట్రక్కు దగ్గరకు చేరుకోవడానికి పదిహేను నిమిషాలు పడుతుందని అనుకున్నాడు.  అతను బండరాయి చుట్టూ రోడ్డు వైపు నడవడం కొనసాగించాడు.

సగం దూరం వచ్చాడు, బరువుతో మూలుగుతున్నాడు.  రెండు వంతుల దూరం వచ్చాడు, చెమటలు పడుతున్నాయి.  అకస్మాత్తుగా ఆగిపోయాడు.

తల పైకి ఎత్తి విన్నాడు.  ఏమీ లేదు.  తర్వాత, ఏదో వినిపించింది, చాలా చిన్న శబ్దం.

వినిపించాలని ప్రయత్నించాడు. అప్పుడు అతనికి వినిపించింది.  దూరం నుండి ఒక చిన్న, ఎక్కువ శబ్దంగల క్లిక్-క్లిక్ లాంటి శబ్దం వస్తోంది.

వింతగా ఉంది.

ఖచ్చితంగా వినాలని అతను చాలాసేపు నిశ్చలంగా నిలబడ్డాడు.

నిశ్శబ్దం.  మళ్ళీ వినిపించింది, అదే శబ్దం బిగ్గరగా, స్పష్టంగా, బాగా వినిపించింది.  ఆ శబ్దం ఇక్కడ, ఈ నిర్మానుష్య ప్రదేశంలో వింతగా, కలవరపెట్టేలా ఉంది.  ఇక్కడ పక్షుల పాటలు, కీటకాల శబ్దాలు, రంజిత్ శ్వాస తప్ప మరేమీ ఉండకూడదు.

అతను ఆ వింత శబ్దం ఎటువైపు నుండి వస్తోందో చూడటానికి తల వంచాడు.  అప్పుడే ఆ శబ్దం మారి, గలగలలాడే శబ్దంలా వినిపించింది.  క్షణంలోనే అది హెలికాప్టర్ శబ్దమని, ఎటువైపు నుండి వస్తోందో తెలుసుకున్నాడు.

హెలికాప్టర్ తిరుగుతున్న, కొడుతున్న శబ్దం అతనికి వినిపిస్తోంది.

అతను వెనక్కి తిరిగి, చెరువు వైపు చూశాడు.  దూరంగా ఉన్న కొండల వెనుక నుండి హెలికాప్టర్ వేగంగా అతని వైపు వస్తూ కనిపించింది.

హెలికాప్టర్పై ఏముందో, అది ఎలా ఉందో చూడటానికి అతను కళ్ళు చిన్నవి చేశాడు.  అతని కొడుకు ద్వారా అతనికి విమానాల గురించి కొంత తెలుసు, కానీ అతను హెలికాప్టర్ను గుర్తించలేకపోయాడు.  ఒకటి మాత్రం ఖచ్చితం - శబ్దం బిగ్గరగా అవుతోంది.  అంతేకాదు, ఆ శబ్దం ఒక్కసారిగా రెండు శబ్దాలుగా మారింది.

రంజిత్ మళ్ళీ వెనక్కి తిరిగి, రోడ్డు మీదుగా ఆకాశంలోకి చూశాడు.  అక్కడ, తూర్పు వైపు నుండి, కొండల మీదుగా, బండరాయి వైపు వస్తున్న మరో హెలికాప్టర్ కనిపించింది - మొదటిదానిలాగే ఉంది.

రంజిత్ గుండె వేగంగా కొట్టుకుంటోంది, కానీ అతను కంగారుపడకూడదని నిర్ణయించుకున్నాడు.

ఇవి ఏదైనా అయి ఉండొచ్చు, ముఖ్యంగా హాలిడే వీకెండ్లో. ఇవి రెగ్యులర్ హెలికాప్టర్లు కావచ్చు - రద్దీగా ఉండే వీకెండ్స్లో ఇవి ఎప్పుడూ నీటిపైన, బీచ్లపైన, రోడ్లపైన తిరుగుతూ ఉంటాయి. విమానాశ్రయం నుండి హోటల్కు VIPలను తీసుకెళ్లే హెలికాప్టర్లు కావచ్చు, లేదా ఇంకేదైనా ఎమర్జెన్సీ డ్యూటీలో ఉండొచ్చు.

బహుశా కావొచ్చు.

అతను అటు ఇటు చూశాడు. ఒకదాని నుండి మరొకదానికి, మరియు ఇప్పుడు వాటి రూపాంతరం మరింత అనుమానాస్పదంగా కనిపించింది, ఎందుకంటే రెండూ స్పష్టంగా క్రిందికి దిగుతున్నాయి, మరింత క్రిందికి మరియు రెండూ దగ్గరవుతున్నాయి, బండరాయి వాటి నిర్ణీత హెలిప్యాడ్ లాగా.

సహజంగా, రంజిత్ బరువున్న సూట్కేసులను వదిలేశాడు, నేలపై పడేసాడు.  వెంటనే మోకాళ్లపై పడి, కనిపించకుండా ఉండాలని బండరాయి వైపు పాకడం మొదలుపెట్టాడు.

వణుకుతూ, నమ్మలేకపోతూ, హెలికాప్టర్లు దగ్గరగా వస్తున్నట్లు చూశాడు.

ఇప్పుడు వాటి రంగు కనిపించింది. రెండు హెలికాప్టర్లూ ఆకుపచ్చ రంగులో ఉన్నాయి.  అప్పుడే అతనికి ఏదో ప్రమాదం జరగబోతోందని అనిపించింది.

"కంగారు పడకు, రంజిత్," అని తనను తాను అనుకున్నాడు, కానీ అతను కంగారు పడ్డాడు. సూట్కేసులను పట్టుకుని పారిపోవాలనుకున్నాడు. కానీ భయంతో కదలలేకపోయాడు. సూట్కేసులు పోతే పోనీ.  పరిగెత్తడానికి ధైర్యం చాలలేదు.  ఖచ్చితంగా తెలిసే వరకు కనిపించకుండా ఉండటమే మంచిది.  అతను షాట్గన్ను వదిలి, నేలపై బోర్లా పడుకున్నాడు.

హెలికాప్టర్ శబ్దాలు ఇప్పుడు ఉరుములాగా, చెవులకు పెద్దగా వినిపిస్తున్నాయి. నేలపై పడుకుని, శరీరం బిగదీసుకుని, భూమి కొద్దిగా కదులుతున్నట్లు అతను గ్రహించాడు. తల పైకెత్తి ఎడమవైపు చూసి, భయపడ్డాడు.

ఒక పెద్ద, ఆకుపచ్చ రంగు షార్క్ లాంటి హెలికాప్టర్ అతను పడుకున్న దారి పక్కన ఉన్న పొదల్లో దిగుతోంది. అతను వెనక్కి తిరిగి చూశాడు.  రెండవ హెలికాప్టర్ కూడా దిగుతుండటం చూసి భయపడ్డాడు.

ఆ క్షణంలో, అతను వాటిని గుర్తు పట్టాడు.  విద్యుత్ షాక్ కొట్టినట్లు అతని శరీరం వణికిపోయింది.

రెండు హెలికాప్టర్లూ A-4 బెల్ జెట్ రేంజర్లు.

సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లు !!

ధూళి కమ్ముకుంది. ఉక్కిరిబిక్కిరి అవుతూ, దగ్గుతూ, ఏం జరుగుతుందో రంజిత్ కు అర్థమైంది.

వాళ్ళు దిగిపోయారు.

అతను లేచి నిలబడి, దుమ్ము, రేణువుల మధ్య కళ్ళు చిన్నవి చేసి, ఇది కల కాదని నిర్ధారించుకున్నాడు.

అప్పుడు అతను స్వయంగా చూశాడు. దగ్గరలో ఉన్న హెలికాప్టర్, దారి కింద, యాభై గజాల దూరంలో నేలపై ఉంది. దాని బ్లేడ్ తిరగడం ఆగిపోయింది. అది భయంకరంగా నిశ్చలంగా ఉంది. ఇప్పుడు కాక్పిట్ తలుపు తెరుచుకుంటోంది.

రంజిత్ జెట్ రేంజర్ డోర్ నుండి ఒక వ్యక్తి బయటకు రావడం చూశాడు.  తెల్లటి హెల్మెట్, కాకీ యూనిఫాం వేసుకున్న లావుపాటి సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్ అధికారి తుపాకీ తీస్తున్నాడు.  దేవుడా, అది కూడా స్మిత్ అండ్ వెస్సన్ .38 రివాల్వర్ - హోల్స్టర్ నుండి బయటకు వస్తూనే భయంకరంగా ఉంది.

భయపడిపోయిన రంజిత్ ఇక ఆగలేదు.  తన షాట్గన్ను తీసుకుని, వంగి, డబ్బు దాచిన చోటుకు పారిపోవడం మొదలుపెట్టాడు.  బండరాయి ఆశ్రయం కోసం పరుగెత్తుతూ, తడబడుతూ, రాయి మూల మలుపు తిరిగి, వెనుక ఉన్న ఇరుకైన ప్రదేశంలో పడిపోయాడు.  అక్కడ రాయికి ఆనుకుని, ఊపిరి పీల్చుకుంటూ పడుకున్నాడు.

కొద్దిసేపటికి, అతను తల పైకెత్తి చూశాడు.  నమ్మలేకుండా, దృశ్యాన్ని చూశాడు - ఇద్దరు, ముగ్గురు, నలుగురు, ఐదుగురు! - హెల్మెట్లు, యూనిఫాంలు, మెరిసే బ్యాడ్జ్లతో, అందరూ తుపాకులు పట్టుకుని, పైకి వస్తున్నారు.  మరో కదలిక అతని దృష్టిని ఎడమవైపుకు తిప్పింది.  అక్కడ ముగ్గురు, నలుగురు, ఐదుగురు ఉన్నారు.  ఇంకో హెలికాప్టర్ నుండి ఐదుగురు, ఒకేసారి రోడ్డు దాటి, కంచెలోంచి దూకి, నెమ్మదిగా వస్తున్న తమ తోటి సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లతో కలిసిపోవడానికి పరిగెత్తుతున్నారు.

స్తంభించిపోయిన రంజిత్ అలాగే చూస్తూ ఉండిపోయాడు. వాళ్ళు దగ్గరగా వస్తున్నారు, వాళ్ళ లావుపాటి, భయంకరమైన ముఖాలు స్పష్టంగా కనిపిస్తున్నాయి.

రంజిత్ పారిపోవాలనుకున్నాడు, కానీ ఎక్కడికి వెళ్ళాలో తెలియలేదు. భయంతో ఉక్కిరిబిక్కిరి అయిపోయాడు.  పైనున్న బండరాయిని, కింద ఉన్న అగాధాన్ని చూశాడు. ఎక్కడా దారి లేదు. అతను చిక్కుకుపోయాడు.

ఇది జరగకూడదు, కానీ జరుగుతోంది.  అతను మోసపోయాడు.  అందరూ మోసపోయారు.

మోసగాళ్ళారా!

సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లు, హంతకులు, అతనిని పట్టుకోవడానికి వస్తున్నారు.

లేదు. లేదు, అలా జరగకూడదు. అతనికి కాదు. ఇది అన్యాయం. అంతా తప్పుగా ఉంది. ఏదో పొరపాటు జరిగి ఉంటుంది.  అది పొరపాటు అని తెలిసి వాళ్ళంతా వెళ్ళిపోతారు.  ఈ భయంకరమైన కల కరిగిపోతుంది.  ఇది ఎప్పుడూ జరగనట్లు అవుతుంది.

వాళ్ళు ఇంకా దగ్గరగా వస్తున్నారు, ఉచ్చు బిగుసుకుంటోంది.  అతను మూలలో చిక్కుకున్న కుక్కలా అయిపోయాడు.  అతను ఎవరో, నిజంగా ఎవరో వాళ్ళకి తెలియదా? అతను నేరస్థుడు కాదు, రౌడీ కాదు, ఇలాంటివి చేసే వ్యక్తి కాదు.  అతను మిస్టర్ రంజిత్, ఫుట్బాల్ హీరో, ఎవరెస్ట్ లైఫ్ ఇన్సూరెన్స్ కంపెనీలో ముఖ్యమైన వ్యక్తి.  ఒక భార్యకి భర్త, ఇద్దరు పిల్లల తండ్రి.  అందరికీ స్నేహితుడు.   సొంత ఇల్లు కూడా ఉంది, నిజాయితీపరుడు.

ఇరవై గజాల దూరంలో, ఒక లావుపాటి, కనికరం లేని ముఖం ముందు ఒక వింత వస్తువు కనిపించింది.

అది మెగాఫోన్.  చీర్లీడర్లు రంజిత్ ను ప్రోత్సహించడానికి, "రంజిత్ ది గ్రేట్, రంజిత్ ది ఇన్విన్సిబుల్, మ్యాన్ ఆఫ్ ఐరన్, హోల్డ్ దట్ లైన్" అని చెప్పడానికి ఉపయోగించే మెగాఫోన్ లాంటిది.

మెగాఫోన్ నుండి కేరింతలు వస్తాయని ఎదురుచూశాడు, కానీ బదులుగా బుల్హార్న్లో పెద్ద గొంతు వినిపించింది.

"మీరు చుట్టుముట్టబడ్డారు! మీ రైఫిల్ కింద పడేయండి! చేతులు పైకెత్తండి! చేతులు పైకెత్తి బయటకు రండి!"

అతను పిచ్చివాడయ్యాడు.

రంజిత్ కు ఇలా చేస్తారా?

లేదు, ఎప్పటికీ కాదు !

పిచ్చిగా, అతను షాట్గన్ను భుజానికి ఎక్కించుకుని, గోడపై బారెల్ పెట్టి, గురి లేకుండా కాల్చడం మొదలుపెట్టాడు - అక్కడ, ఇక్కడ, రీలోడ్ చేస్తూ, ఎక్కడ పడితే అక్కడ కాల్చాడు. అతను ఎవరో చెప్పాడు, తనను వదిలి వెళ్ళిపోమని ఆదేశించాడు. కానీ పొంచివున్న, దగ్గరవుతున్న, కాకీ యూనిఫాం వేసుకున్న సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లు ఎవరూ కింద పడలేదు, అతని కాల్పులకు ప్రతిస్పందించలేదు.

చివరి రెండు షెల్స్ కోసం వెతుక్కుంటూ, తొందరగా రీలోడ్ చేస్తుండగా, వాళ్ళ నిశ్శబ్దం అతన్ని ఆశ్చర్యపరిచింది.  అప్పుడే అతనికి స్పృహ వచ్చింది, ఏం జరుగుతుందో పూర్తిగా అర్థం చేసుకున్నాడు.

అతను మరో షాట్ కాల్చాడు, అతని దగ్గర ఒకే ఒక షెల్ ఉందని చూశాడు.  నిజం అతనికి అర్థం కావడంతో తుపాకీపై పట్టు వదులుకున్నాడు.

వాళ్ళు అతనిని సజీవంగా పట్టుకోవాలని ఆర్డర్ చేశారు కాబట్టే అతను కాల్చినప్పుడు వాళ్ళు తిరిగి కాల్చలేదు.  స్మిత ను ఎక్కడ దాచిపెట్టారో చెప్పమని అతన్ని కొట్టడానికి, చిత్రహింసలు పెట్టడానికి, మాట్లాడించడానికి వాళ్ళు అతనిని సజీవంగా కోరుకుంటున్నారు.

ఇక మొత్తం కుళ్ళిన, నీచమైన కథ అంతా బయటకు వస్తుంది.

వార్తాపత్రికల మొదటి పేజీల్లో తన ఫోటో వస్తుంది, టీవీల్లో తన గురించి వార్తలు వస్తాయి, కోర్టులో నేరారోపణలు ఎదుర్కొని శిక్ష పడుతున్నట్లు ఊహించుకున్నాడు.  భార్య కళ్ళలో, పిల్లల కళ్ళలో, అతని క్లయింట్ల, వ్యాపార సహచరుల, స్నేహితుల కళ్ళలో తనను తాను చూసుకున్నాడు.  అందరూ తనను ఎలా చూస్తారో, ఎంత అసహ్యించుకుంటారో అని ఊహించుకుని భయపడ్డాడు.

నగ్నంగా, అందరికీ తెలిసిపోయింది.  ఒక వక్రబుద్ధి గల అత్యాచారిగా, కిడ్నాపర్గా, దోపిడీదారుడిగా, అసహ్యకరమైన రాక్షసుడిగా అందరికీ కనిపిస్తాను.

పాపం భార్య, పాపం నా పిల్లలు.  మిమ్మల్ని ఎంతగానో ప్రేమిస్తున్నాను.

బుల్హార్న్లో బిగ్గరగా, స్పష్టంగా తీర్పు వినిపించింది.

"మీకు ఏ మాత్రం అవకాశం లేదు! లొంగిపోండి! మీ రైఫిల్ను కింద పడేయండి! నిలబడండి మరియు మీ చేతులు పైకి ఎత్తి ముందుకు రండి!" అని సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లు హెచ్చరించారు.

లేదు.  లేదు.  లేదు.

అతను అలా చేయకూడదు, ఎప్పటికీ చేయకూడదు.  భార్య కు ఇలాంటి బాధ కలిగించకూడదు.  "నేను నిన్ను ఎంతగానో ప్రేమిస్తున్నాను," అని అతను మనసులో అనుకున్నాడు.  తన పిల్లలకు ఇలాంటి కష్టం కలిగించకూడదు.  పాపం నా పిల్లలు, నా అందమైన పిల్లలు.  "డాడీ మిమ్మల్ని ప్రేమిస్తున్నాడు, ఎప్పటికీ ప్రేమిస్తాడు" అని మనసులో అనుకున్నాడు.

బుల్హార్న్ అతని చెవిలో భయంకరంగా మారుమోగుతోంది, అతన్ని పిచ్చివాడిని చేస్తోంది.

"మీకు లొంగిపోవడానికి కేవలం ఐదు సెకన్లే సమయం ఉంది!  లేదంటే మేము మిమ్మల్ని పట్టుకోవడానికి వస్తున్నాము!"

లేదు!

బుల్హార్న్.

"ఒకటి… రెండు… మూడు… నాలుగు…

లేదు, నేను ఎప్పటికీ లొంగిపోను !

అతని పాలసీ, అతని ఇన్సూరెన్స్ పాలసీ...  దానిలో పరిహారం గురించి ఏముంది—

"ఐదు!"

అతనికి కళ్ళు మసకబారాయి.  కాకీ రంగు దుస్తులు వేసుకున్న సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లు అతని వైపు వేగంగా పరిగెత్తుకుంటూ వస్తున్నారు, ఒక పెద్ద అలలా అతనిని ముంచెత్తడానికి, బంధించడానికి వస్తున్నారు.

"నేను నిన్ను ప్రేమిస్తున్నాను, నేను నిన్ను ప్రేమిస్తున్నాను, నేను నిన్ను ప్రేమిస్తున్నానునునునును" అని అతను మనసులో అనుకున్నాడు.

అతను షాట్గన్ బారెల్ను తన నోటిలో పెట్టుకున్నాడు.  అది మండుతున్నట్లు వేడిగా ఉంది.  కళ్ళు మూసుకున్నాడు.  బొటనవేలు ట్రిగ్గర్పైకి వెళ్లి, గట్టిగా వెనక్కి లాగాడు.  ఒక్క క్షణంలో అంతా ముగిసిపోయింది.

***