Fantasy பவித்ரா

[Manmadhan67]

கல்பனாவும் அவளுடைய மனசாட்சியும் முதல் முறையாக ஒரே மாதிரி ஒற்றுமையாக பேசிக் கொண்ட பின் ஒரு தெளிவான மனநிலையோடு மகனின் அறையை விட்டு வெளியில் வந்து படிகளில் இறங்கி ஹாலுக்கு வந்த கல்பனா சின்ன சின்ன வேலைகளை முடித்து விட்டு மதிய உணவை உண்டு விட்டு 2 மணிக்கு தூக்கமும் வராமல் ஹால் ஷோபாவில் உட்கார்ந்து டிவியை ஆன் செய்து சன் ம்யூசிக் போட்டு விட்டு உட்கார்ந்து பார்க்க ஆரம்பித்தாள்.

 

அப்போது அவள் மொபைலில் மெசெஜ் வந்த சத்தம் கேட்டது. அவளுக்கு யாரும் மெசெஜ் பண்ண மாட்டார்கள். அவளும் மொபைல் அதிகம் யூஸ் பண்ணும் பழக்கமில்லாதவள். யார் மெசெஜ் அனுப்புவது என்று கல்பனா வாட்ஸ் அப்பை ஓபன் செய்து பார்க்க மெசெஜ் அனுப்பியது இளங்கோ.

 

இளங்கோ   :      ஹாய் அம்மா...

 

கல்பனா     :      ஹாய் செல்லம்...

 

இளங்கோ   :      என்ன பண்ணுது என் அம்மா குட்டி

 

கல்பனா     :      சும்மா டிவி பார்த்துட்டு இருக்கேண்டா.

 

இளங்கோ   :      ம்...

 

கல்பனா     :      என்ன என் செல்லம் என்னைக்குமில்லாம அம்மாவுக்கு மெசெஜ் பண்ணுது?

 

இளங்கோ   :      சும்மாதாம்மா. காலைலே நீங்க அழுதது எனக்கு மனசு கேட்கலை. க்ளாஸ்லே கூட உங்க ஞாபகமாவே இருக்கு.

 

மகனின் மெசெஜால் கல்பனா உருகினாள்.

 

கல்பனா     :      எனக்கும் உன் ஞாபகமாவே இருக்குடா செல்லக் குட்டி.

 

இளங்கோ   :      எப்படா காலேஜ் முடியும்ன்னு இருக்கும்மா. ஓடி வந்து உங்க மடிலே படுத்துக்கனும் போல இருக்கு.

 

கல்பனா     :      எனக்கும் உன்னை மடிலே போட்டு தாலாட்டனும் போல இருக்குடா செல்லக் குட்டி.

 

இளங்கோ   :      உம்ம்ம்ம்ம்மா....

 

கல்பனா பாவிப் பயல். என்ன வேலையெல்லாம் பண்ணுறான். உம்மாவாம். அம்மாவுக்கு. சரியான திருட்டுப் பயல். மெல்ல மெல்ல என்னை கொள்ளை கொள்கிறானே என்று நினைத்தவள் தான் என்ன செய்ய வேண்டும் என்று தயக்கமே இல்லாமல் முடிவெடுத்தாள்.

 

கல்பனா     :      உம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்மா...

 

என்று மகன் கொடுத்த உம்மாவை விட பெரிய நீண்ட உம்மாவை அவனுக்கு திருப்பி அனுப்பினாள்.

 

இங்கே வீட்டில் மகனின் படுக்கையில் அவனுடைய தலையணையை கட்டிப் பிடித்துக் கொண்டு தூங்கி எழுந்த பின் கல்பனா ஒரு முடிவுக்கு வந்த மாதிரியே அங்கே காலேஜில் இளங்கோவும் ஒரு முடிவுக்கு வந்திருந்தான். அது என்ன முடிவு என்று பார்ப்பதற்கு முன் இளங்கோவைப் பற்றி இன்னும் கொஞ்சம் விளக்கமாக தெரிந்துக் கொள்வது இந்த கதையில் இனி நடக்கப் போகும் சம்பவங்களை புரிந்துக் கொள்ள முக்கியமானதாகும்.

 

கதை இப்போது நடந்துக் கொண்டிருக்கும் காலத்தில் இளங்கோவின் வயது 22. பி.காம் முடித்து விட்டு எம்.பி.ஏ. முதலாமாண்டு சேர்ந்து படித்துக் கொண்டிருந்தான். பார்க்க கவர்ச்சியான கட்டான உடல் கொண்ட இளைஞனான அவனுக்கு இத்தனை நாள் யார் மீதும் காதல் உருவாகாமல் இருக்குமா? அதுவும் கல்லூரியில் நான்கு வருடங்களாக படிக்கும் ஒரு இளைஞனை இந்த கால பெண்கள் விட்டு வைத்திருப்பார்களா? அப்படி தன் காலேஜில் படிக்கும் எந்த பெண்ணையாவது லவ் பண்ணி அவளுடன் சுற்றுவதை விட்டு விட்டு, ஏன் இப்படி ஆயிஷா மாதிரி ஆண்ட்டிகளின் பின்னால் சுற்றுகிறான் என்று நினைக்க தோன்றும்.

 

ஆனால் உண்மை என்னவென்றால் இளங்கோ ஒரு பெண்ணை காதலித்துக் கொண்டு தான் இருந்தான். அவனுடைய காதல் எப்படிப்பட்டது என்று சரியாக புரியும் படி சொல்ல வேண்டுமென்றால் இதயம் முரளி மாதிரியான காதல். அவன் காதல் கொண்ட பெண்ணின் பெயர் ப்ரவீணா. இளங்கோ படிக்கும் காலேஜிலேயே பி.காம் முதலாமாண்டு படிக்கிறாள். 18 வயது பருவப் பெண். கொள்ளை கொள்ளும் அழகு.

 

அவளைப் பார்த்த முதல் நொடியிலேயே இளங்கோ காதலில் விழுந்தான். ஆனால் இன்று அம்மாவின் தோழியிடமும், ஏன் அம்மாவிடமுமே துணிச்சலாக நெருங்க முடிந்த இளங்கோவால் அன்று ப்ரவீணாவை அப்படி நெருங்க முடியவில்லை. இது எல்லா இளைஞர்களுக்கும் இருக்கும் ப்ரசனை தான் என்பதோடு, ப்ரவீணாவின் கேரக்டரும் அதற்கு தகுந்த மாதிரி தான் இருந்தது.

 

இந்த கால பெண்களின் குணத்திற்கு நேர் எதிராக ப்ரவீணா மிகவும் அடக்க ஒடுக்கமான பெண்ணாக இருந்தாள். அவள் இருக்கும் இடமே தெரியாது. ஆண்களுடன் பழகுவது இருக்கட்டும், தன்னுடன் படிக்கும் பெண்களிடம் கூட அவள் அதிகம் நெருங்கி பழகாமல் காலேஜுக்கு வருவதும் போவதுமாக இருந்தாள். அவள் முகம் எப்போதும் எதோ சோகத்தில் இருப்பது போலவே இருக்கும்.

 

இளங்கோ தினமும் அவள் பின்னாலேயே போவான். அவளிடம் பேச பல முறை முயன்றான். ஆனால் ப்ரவீணா அவனை சுத்தமாக தவிர்த்தாள். அவனை கண்டாலே ஒதுங்கி சென்று விடுவாள். அதே சமயம் இளங்கோவுக்கு ப்ரவீணா ஒதுங்க ஒதுங்க, இவனை அலட்சியப்படுத்த படுத்த அவள் மேல் காதல் தான் அதிகமானது. அவளைப் பற்றி தெரிந்துக் கொள்ள முயன்றான். ஆனால் பெரிதாக எந்த விசயமும் அவன் தெரிந்துக் கொள்ள முடியவில்லை. ப்ரவீணா ஒரு லேடீஸ் ஹாஸ்டலில் தான் தங்கி படிக்கிறாள். அவ்வளவு தான் அவனால் தெரிந்துக் கொள்ள முடிந்தது.

 

அவள் ஒதுங்க ஒதுங்க இளங்கோவின் காதல் வளர்ந்துக் கொண்டே போனது. ஆனால் அவனுக்கு இடி போல ஒரு செய்தி ஒரு நாள் கிடைத்தது. ப்ரவீணா ஒரு வாரமாக காலேஜ் வராததால் துணிந்து காலேஜ் மேனேஜ்மெண்ட் ஸ்டாப் ஒருவரிடம் விசாரிக்க, அந்த பொண்ணு காரணமே சொல்லாம காலேஜை விட்டு நின்னுடுச்சுப்பா என்று மட்டும் தகவல் கிடைத்தது.

 

இளங்கோ என்னென்னமோ செய்தும் ப்ரவீணா எங்கு சென்றாள் என்பதை அவனால் கண்டு பிடிக்க முடியவில்லை. ஒரு போட்டோ கூட இல்லாமல் தன் வாழ்க்கையில் ஆறு மாதங்கள் மட்டும் வந்து சென்ற அந்த தேவதையை நினைத்து இளங்கோ உருகிக் கொண்டிருந்தான். அவளால் பல இரவுகள் தூக்கமிழந்தான். கண் கலங்கி அழுதான். அவள் நினைவாகவே வாழ்ந்தான்.

 

அவன் மனமும் அவனுடைய காதலும் அவனை கிட்டத்தட்ட கொன்றுக் கொண்டிருந்த போது தான் ஆயிஷா அவன் வாழ்க்கையில் நுழைந்தாள். காதல் வேதனையில் இருந்த இளங்கோவுக்கு மன மாறுதலுக்கு எதோ ஒன்று தேவைப்பட்டது. மனதில் என்ன தான் காதல் இருந்தாலும், உடலின் தேவைகள், மனதின் குழப்பத்தோடு சேர்ந்து அவனை ஈஸியாக ஆயிஷாவின் பக்கம் திருப்பின.

 

அது போக தன் வாழ்க்கையில் நேர்ந்த ஏமாற்றத்தின் விளைவாக அவனுக்கு விதியின் மேல் தான் கோபம் வந்தது. பெண்களின் மீது ஒரு வித வெறுப்பு வந்தது. தன்னுடைய தூய காதலை புரிந்துக் கொள்ளாமலே தன்னை விட்டு பிரிந்து போன ப்ரவீணாவை மறக்க அவன் பெண்களை வெறுத்து, தன்னை ஏமாற்றிய விதியை பழி வாங்குவதாக நினைத்துக் கொண்டு அவன் அதற்கு பின் காதல் கத்திரிக்காய் என்றெல்லாம் போகாமல், பெண்களை கரெக்ட் பண்ணி அவர்களை அனுபவிப்பது தான் சரியான வழி என்ற முடிவுக்கு வந்து விட்டான்.

 

அந்த நேரத்தில் அவன் வாழ்க்கையில் ஆயிஷா நுழைந்தாள். அவன் கூட அவளை ஆரம்பத்தில் கண்டுக் கொள்ளாமல் தான் இருந்தான். ஆனால் அவனுடைய அம்மாவே ஆயிஷாவின் பக்கம் அவன் பார்வையை திருப்பினாள். கொப்பும் குலையுமாக தளதளவென்று இருந்த ஆயிஷாவை கரெக்ட் பண்ணி அவளை போடுவது என்று இளங்கோ முடிவெடுத்தான். அவளுடன் உறவு கொள்ள முடிவு செய்து விட்டான். ஆயிஷாவிடமிருந்தும் சாதகமான சமிஞ்சைகள் கிடைக்கவே அவன் மகிழ்ச்சியடைந்தான்.

 

அதோடு இது அவனே எதிர்பார்க்காத மாதிரி அவனுடைய அம்மா கல்பனாவிடமும் நெருக்கத்தை உண்டாக்க, காதல் பறி போன குழப்பத்தில் இருந்த இளங்கோ எதையுமே யோசிக்காமல் இந்த மாற்று பாதையில் பயணிக்க துவங்கி விட்டான். அம்மாவின் தோழியை தொட நினைத்தவன் மெல்ல மெல்ல அம்மாவின் மேலேயே மோகம் கொண்டான். அவளையும் அனுபவிக்க விரும்பினான்.

 

விளைவு முதலில் அம்மாவின் தோழியின் உடம்பை அனுபவிக்க நினைத்தவனுக்கு, அம்மாவின் திடீர் நெருக்கம், குழப்பமான எண்ணங்களை உருவாக்க, அவனுக்கு அம்மா தன்னிடம் பாசத்தை தான் காட்டுகிறாளா? இல்லை, வேறு எதாவது எண்ணங்கள் அவள் மனதில் இருக்கிறதா என்று தெரியாமல், கொஞ்சம் தயங்கி தயங்கி அவளை நெருங்கியவன், அம்மாவுடன் நெருக்கமாக இருப்பது மனதுக்கு இதமாக இருப்பதை உணர்ந்த பின், அவள் உடலின் நெருக்கம் உடலுக்கு சுகமாக இருப்பதை உணர்ந்த பின், தயங்கி தயங்கி தான் ப்ரவீணாவை இழந்தோம். சரியோ தவறோ, புரிந்தும் புரியாத இந்த புதுவித உறவில் கிடைக்கும் இன்பத்தை கிடைத்த வரை அனுபவிப்போம் என்று எதையும் யோசிக்காமல் அந்தந்த சூழ்நிலைக்கு தகுந்த மாதிரி அம்மாவிடம் நடந்துக் கொண்டான். ஒரு பக்கம் ஆயிஷாவின் கவர்ச்சியான உடல் அவனை காம உணர்வுகளில் மூழ்கடிக்க, இன்னொரு பக்கம் அம்மா என்ற உறவிடம் வரம்புகளை தாண்டி பழகுவதிலும் உரசி இழைவதிலும் மனோரீதியாகவே எதோ ஒரு போதையான ஈர்ப்பு இருப்பதை உணர்ந்தவன், அம்மாவை தவிர்க்க முடியாமல் தவித்தான்.

 

ஆயிஷாவுடன் வீடியோ காலில் முதல் முறையாக அவனுக்கே அவனுக்கு என்று ஒரு பெண் தன் உடல் அழகில் பாதியை காட்டியதும் இளங்கோ முழுவதுமாக காம வயப்பட்டான். அவனுக்கு பெண்ணுடன் ஒரு நிஜ உடலுறவு கண்டிப்பாக தேவை என்ற நிலைக்கு வந்து விட்டான். அதுவும் ஆயிஷா எளிதில் கிடைப்பாள் என்று தெரிந்த பின் அவன் அவளுடன் உடலுறவில் ஈடுபட போகும் நாளுக்காக காத்திருந்தான். அந்த நினைப்பில் அவன் ஆண்மை நேரம் காலம் தெரியாமல் விறைத்துக் கொண்டு ஆடியது. அந்த எழுச்சி அவன் அம்மாவிடம் பழகும் போதும் உண்டாக, அவள் கண்டிப்பாக அதை உணர்ந்திருப்பாள் என்று புரிந்துக் கொண்ட பின் அவன் அம்மாவிடம் தயங்குவது தேவையில்லாத ஒன்று என்று முடிவு செய்து விட்டான்.

 

அவன் மனதிலும் ஊர் உலகத்தில் நடக்காத ஒன்றை நாம் செய்யவில்லை. பலரும் கிடைத்தால் அனுபவிக்க தான் செய்கிறார்கள். எனக்கு கிடைக்கும் போல இருக்கிறது. இந்த சமயத்தில் தேவையில்லாமல் இது தவறா? சரியா? முறையா? என்றெல்லாம் குழப்பிக் கொண்டிருக்காமல்...

 

அனுபவித்து விடுவோம் என்று முடிவு செய்தான்.

 

இந்த முடிவுக்கு வந்த பின் தயங்கி தயங்கி பழகுவதை விட அம்மாவையும் தூண்டி விடும் வித்தைகளை காட்ட வேண்டும் என்றும் முடிவு செய்தான். அம்மா அவனுடன் உரசுகிற உரசலையும், குழைகிற குழைவையும் பார்த்தால் கண்டிப்பாக அவளுக்கும் இதே உணர்ச்சிகள் தான் இருக்கும் என்பதால், அவளையும் கரெக்ட் பண்ணி...

 

போட்டு விட வேண்டும் என்று அன்று காலேஜில் மதிய உணவுக்குப் பின் வகுப்பை கட் அடித்து விட்டு காலேஜுக்குள்ளேயே ஒரு மரத்தடியில் உட்கார்ந்திருந்த போது தான் முடிவெடுத்தான் இளங்கோ. அதன் முதல் படியாக தான் அம்மாவுக்கு வாட்ஸ் அப்பில் மெசெஜும் பண்ண துவங்கினான்.

 

இளங்கோ   :      காலைலே எதுக்கும்மா அழுதீங்க?

 

கல்பனா     :      இளா... நான் ஒண்ணு கேட்பேன். உண்மையை சொல்லுவியாடா?

 

இளங்கோ   :      கேளுங்க...

 

கல்பனா     :      நைட் ஆயிஷா கூட வாட்ஸ் அப்லே சாட் பண்ணிட்டிருந்தியாடா?

 

இளங்கோ   :      ஓ... அதுக்கு தான் அத்தனை ஆர்பாட்டமா? அவங்க நம்பரே எனக்கு தெரியாதும்மா.

 

கல்பனா     :      உண்மையை சொல்லுடா.

 

இளங்கோ   :      உண்மை அதுதாம்மா. இதுக்கு மேலே என்ன சொல்றதுன்னு எனக்கு தெரியலை. என்னை சந்தேகப்படுறீங்களா?

 

கல்பனா     :      உன் மேலே எனக்கு எந்த சந்தேகமும் இல்லைடா செல்லம். எல்லாம் அந்த சிறுக்கி மேலே தான்.

 

இளங்கோ   :      என்னை நம்புங்கம்மா.

 

கல்பனா     :      சரிடா இளா... என்னமோ தெரியலை. என்னாலே நீ நைட் என் மெசெஜை பார்க்காம இருந்ததை தாங்கிக்கவே முடியலைடா.

 

இளங்கோ   :      நான் நல்லா தூங்கிட்டேம்மா. சரி எதுக்கு அந்த நேரத்திலே மெசெஜ் பண்ணுனீங்க?

 

கல்பனா     :      ம்... உனக்கு தெரியாதா? அந்த ஆயிஷாவும் ஆன் லைன்லே இருந்தா. என்னாலே பொறுத்துக்கவே முடியலை. அதான் மெசெஜ் பண்ணி பார்த்தேன்.

 

இளங்கோ   :      உங்களை நினைச்சா சிரிக்கிறதா? இல்லை வருத்தப்படறதான்னே தெரியலைம்மா. ஆனா ஒரு விதத்திலே மனசுக்கு சந்தோஷமா இருக்கு. என் மேலே இவ்ளோ பாசமா இருக்கீங்கன்னு. நான் கால் பண்ணட்டுமாம்மா. உங்க கிட்டே ஒரு விசயம் சொல்லனும்.

 

கல்பனா     :      நீ காலேஜ் போகலையாடா?

 

இளங்கோ   :      காலேஜ்லே தாம்மா இருக்கேன். ஏன் கேட்குறீங்க?

 

கல்பனா     :      இல்லை, காலேஜ்லே இருந்து எப்படி இவ்ளோ நேரம் போன்லே மெசெஜ் பண்றே?

 

இளங்கோ   :      மறுபடியும் சந்தேகமா?

 

கல்பனா     :      இல்லைடா செல்லம். இது சும்மா...

 

இளங்கோ   :      உங்களை திருத்தவே முடியாது. நான் காலேஜ்லே தான் இருக்கேன். ஆனா க்ளாஸ் போகலை. ஒரு மரத்தடிலே உட்கார்ந்திருக்கேன். க்ளாஸ்லே என்னாலே பாடத்தை கவனிக்கவே முடியலை. உங்க ஞாபகமாவே இருந்திச்சு. இன்னைக்கு உங்க கூட பேசிடனும்ன்னு தான் க்ளாஸ் கட் அடிச்சேன்.

 

கல்பனா     :      சரி கால் பண்ணு.

 

என்று சின்ன மெசெஜ் ஒன்றை பதிலாக அனுப்பினாலும், அவள் மனதில் பெரிய பெரிய உணர்வு அலைகள் எழும்பிக் கொண்டிருந்தன. தன் அன்பு மகன் உங்க ஞாபகமாவே இருந்திச்சு என்று அனுப்பிய மெசெஜ் அவளை உருக வைத்துக் கொண்டிருந்தது. என்னமோ காதலன் அனுப்பிய மெசெஜ் போல உணர்ந்தாள் கல்பனா. காதலனின் அன்பை தெரிந்துக் கொண்ட காதலியாக தன்னை உணர்ந்தாள் கல்பனா. அவள் இப்போது மிகவும் இளகி இருந்தாள். பலவீனமாக உணர்ந்தாள். காதல் வயப்பட்ட பருவ பெண் போல தன்னை நினைத்துக் கொண்டாள்.

 

இளங்கோ அம்மாவுக்கு கால் பண்ணினான். தன் காதல் கதையை அம்மாவிடம் சொன்னான். ப்ரவீணாவை எந்த அளவு காதலித்தான், அவள் எப்படி தன்னை விட்டு பிரிந்து சென்றாள், ப்ரவீணாவினால் அவன் எந்த அளவுக்கு வாழ்க்கையில் விரக்தி அடைந்தான் என்று உருக உருக தன் காதல் கதையை சொன்னான். கல்பனாவுக்கு மகனை நினைத்து கவலையாக இருந்தது. அவன் காதல் கை கூடாமல் போனதற்கு அவள் உண்மையில் வருந்தினாள். ஆயிஷாவின் மேல் மகன் ஆசைப்படுவதாக நினைத்த போது ஏற்பட்ட வருத்தமோ, கோபமோ அவன் யாரென்றே தெரியாத ஒரு பெண்ணை காதலித்து அவள் நினைவில் உருகுவதை கேட்ட பின் கல்பனாவிற்கு வரவில்லை. மகனின் விரக்தியான மனநிலையை நினைத்து தான் கவலைப்பட்டாள்.