Fantasy பவித்ரா

[Manmadhan67]

அதன் பின் அன்றைய நாளின் வேலைகளில் அனைவரும் பிஸியாகி விட மனதுக்குள் ஆயிரம் எண்ணங்கள் ஓடினாலும் எல்லோரும் அதை மனதுக்குள்ளேயே வைத்துக் கொண்டு அவரவர் வேலையை பார்த்தனர். இளங்கோவும் பவித்ராவும் காலேஜுக்கு கிளம்பி செல்ல, சந்திரன் தன் ஏஜென்சி ஆபிஸுக்கு கிளம்பி போனார். கல்பனா தனிமையில் இருந்தாள். எல்லா வேலைகளையும் முடித்து விட்டு மணியை பார்த்த பொழுது மதியமாகி விட்டது. அவள் இனி தான் காலை உணவே உண்ண வேண்டும். நிதானமாக உண்டு முடித்தவள் எப்போதும்  ஹாலில் அமர்ந்து டிவி பார்க்கும் பழக்கத்தை மாற்றிக் கொண்டு, மகனின் அறைக்கு சென்று அவன் படுக்கையை சுத்தம் செய்தாள். பின் அப்படியே மகனின் படுக்கையிலேயே அவனுடைய தலையணையை கட்டிப் பிடித்துக் கொண்டு படுத்து தூங்கி விட்டாள்.

 

ஒரு நல்ல உறக்கத்திற்கு பின் எழுந்த கல்பனாவின் மனம் தெளிவாக இருப்பது போல உணர்ந்தாள். மகனுடன் சமீபமாக உருவாகி வரும் நெருக்கத்திற்கு என்ன பெயர் வைப்பது என்று இத்தனை நாள் குழப்பமாக இருந்தது அவளுக்கு. தூங்கி எழுந்த பின் அவள் மனம் அவளிடம் இது கண்டிப்பாக வெறும் அம்மா மகன் பாசம் மட்டுமில்லை என்று சொல்ல, கல்பனாவும் அதை ஏற்றுக் கொண்டாள். ஆயிஷாவிடம் மகன் விழுந்து விடக் கூடாது என்று தான் ஆரம்பித்தது எல்லாம். இதில் இளங்கோவை குறை சொல்ல ஒன்றுமில்லை. மகனை தவறான பெண்ணிடம் பறி கொடுத்து விடக் கூடாது என்று கல்பனா அவனிடம் எச்சரிக்க போய் அது எங்கெங்கோ இழுத்து சென்று இன்று அவன் தன் கன்னத்தை நக்கும் அளவுக்கு வந்து நிற்கிறது.

 

அத்தனைக்குமே காரணம் நான் தான். ஒரு வாலிப வயது மகனுடன் எந்த அளவு நெருங்கலாம் என்று வரம்பு வைத்து கொள்ளாமல் தாய் பாசம் என்ற பெயரில் அவனிடம் உடலால் நெருங்கியது அவனுடைய உணர்வுகளை தூண்டி விட்டிருக்கலாம். உணர்ச்சிகள் உச்சியில் இருக்கும் போது உடலின் வேட்கை உறவுகளைப் பற்றி கவலைப்படாது என்பது கல்பனாவுக்கு நன்றாக தெரியும். கல்பனா பார்க்க கட்டுப்பெட்டியான பெண் போல் தோன்றினாலும் அவளும் விவரமான பெண் தான். அவளுடைய தோழிகள் சிலர் மூலம் கேள்வி பட்ட செய்திகளும், நெட்டில் விரும்பினாலும் விரும்பா விட்டாலும் கண்ணில் படும் செய்திகள் என்று அவள் தகாத உறவு குறித்து தெரிந்து வைத்திருந்தாள். அந்த மாதிரி விசயங்கள் கண்ணில் படும் போது அதை விவரமாக படிக்காமலோ, பார்க்காமலோ ஸ்வேப் செய்து விடுவாள்.

 

கல்பனா அந்த மாதிரி கண்டெண்ட்களை வெறுப்பதும் இல்லை. ஏற்பதும் இல்லை. சரியா தவறா என்பது அவரவர் விருப்பம் என்ற மனநிலை தான் இருந்தது அவளைப் பொருத்த வரை. இந்த மாதிரி விசயங்கள் கல்பனாவுக்கு புதியதல்ல என்பதால், இளங்கோ அவளிடம் நடந்துக் கொள்ளும் விதத்தில் கண்டிப்பாக செக்ஸுவல் உணர்ச்சிகள் கலந்திருக்கின்றன என்பதை கல்பனா உணர்ந்துக் கொண்டாள்.

 

அவனாக அவளிடம் அப்படி அணுகியிருந்தால் கல்பனா கண்டிப்பாக அவனை செருப்பாலேயே அடித்திருப்பாள். ஆனால் இங்கே இதை ஆரம்பித்து வைத்ததே அவள் தான். சும்மா இருந்தவன் மனதில் அவள் தான் இந்த உறவுக்கான விதையை விதைத்தாள். அவன் அதை பிடித்துக் கொண்டு முன்னேறுகிறான். அவனே இதை தெரிந்து செய்கிறானா? இல்லை, வயதின் உணர்ச்சி கொதிப்பில் அந்தந்த நேரத்தில் அவனையும் அறியாமல் அவளை இப்படியெல்லாம் நெருங்கி தன் உணர்ச்சிகளுக்கு வடிகால் தேடிக் கொள்கிறானா? இது தவறென்று தெரியாமல் செய்கிறானா என்று தெரியவில்லை. எது எப்படியோ கல்பனா எந்த விதத்திலும் தன் அன்பு மகனை தன் தோழி ஆயிஷாவுக்கு மட்டும் விட்டுத் தர தயாராயில்லை. வேறு எந்த பெண்ணுடன் இளங்கோ பழகியிருந்தாலும் கல்பனா இந்த அளவு ரியாக்ட் செய்திருப்பாளா என்று தெரியவில்லை, ஆனால் ஆயிஷாவிடம் மட்டும் மகன் விழுந்து விடக் கூடாது என்பதில் கல்பனா உறுதியாக இருந்தாள்.

 

அதற்காக அவள் எதையும் செய்ய துணிந்து விட்டாள். ஒரு வேளை இளங்கோ அவளுடன் உடலுறவு கொள்ள நினைத்தாலும் அவளும் அவனுடன் புணர்ச்சியில் ஈடுபட தயாராக இருந்தாள். தன் அன்பு மகனுக்கு அவள் தன் உடம்பையும் தர தயாராகி விட்டாள். நாட்டில் வீட்டில் நடக்காததையா செய்ய போகிறோம். அங்கங்கே இலை மறை காயாக நடந்துக் கொண்டு இருக்கிற விசயங்கள் தானே. எது நடந்தாலும் இனி தடுக்க போவதில்லை.

 

அதே சமயம் தானாக அவனுடன் போய் படுக்க போவதில்லை. அவனாக அவளை படுக்கையில் வீழ்த்த முயன்றால் அதை எதிர்க்கவும் போவதில்லை என்ற முடிவுக்கு மகனின் அறையில் அவனுடைய படுக்கையில் படுத்தபடி கல்பனா முடிவெடுத்தாள்.

 

இந்த இடத்தில் ஒரு பெண் அதுவும் நாற்பதை கடந்த ஒரு பெண், இரு குழந்தைகளுக்கு தாயானவள், தன் கணவனுக்கு துரோகம் செய்து விட்டு இன்னொரு ஆணுடன் கூட நினைத்து முடிவெடுப்பதற்கே ஒரு துணிச்சலும், அதற்கான சூழ்நிலைகளும் தேவை. அதிலும் கல்பனா சமூகம் ஏற்றுக் கொள்ளாத தகாத உறவாக தான் பெற்ற மகனுடனே உடலுறவு வரை செல்ல முடிவெடுத்து விட்டாள் என்பதால் அவளை எதோ அரிப்பெடுத்த தேவுடியா என்று நாம் நினைத்து விடக் கூடாது. அதற்கான காரணங்களும் சூழ்நிலைகளும் அவளுக்கு இருந்தன.

 

முதலாவதாக அவளும் சந்திரனும் எதோ அன்னியோன்னியமான தம்பதிகளாக வெளியில் காட்டிக் கொண்டாலும், அவர்களுக்குள் பல ப்ரசனைகள் இருந்தன. அதில் முதன்மையானது சந்திரன் ஒரு ப்ளே பாய் என்பதும் அவர் பல பெண்களுடன் தொடர்பு வைத்திருக்கிறார் என்பதும் அதோடு புது புது தொடர்புகளை தேடி உருவாக்கிக் கொண்டு தன் சம்பாத்தியத்தில் பெரும் பகுதியை அதற்கு செலவு செய்கிறார் என்பதும் கல்பனாவுக்கு தெரியும் என்பது தான்.

 

அதோடு கூட அவர் இப்படி பல பெண்களுடன் தொடர்பு வைத்திருப்பதால் அடிக்கடி வெளியில் சென்று விடுவார், எதாவது பிஸினெஸ் காரணங்களை பொய்யாக சொல்லி. விதவிதமான பெண்களை அனுபவிப்பவர் என்பதால் சந்திரன் தன் மனைவிக்கு தேவையானதை தருவதில்லை. பச்சையாக சொல்ல வேண்டுமானால் கல்பனாவுடன் பத்து அல்லது பதினைந்து நாட்களுக்கு ஒரு முறை எதோ நடக்க வேண்டுமே என்பதற்காக ஒரு ஃபார்மலான உடலுறவு மட்டும் தான் வைத்துக் கொள்வார்.

 

இது அவர்கள் திருமணம் செய்துக் கொண்ட நாள் முதல் இதே மாதிரி இருந்திருந்தால் கல்பனா கூட இப்படி மாறி இருக்க மாட்டாளோ என்னவோ, கல்பனா இன்று பார்த்தாலும் ஆண்களின் உணர்ச்சிகளை தூண்டி விடும் அளவுக்கு இளமை மாறாத உடல் கட்டோடு சும்மா கும்மென்று இருக்கும் பெண். இன்றே இப்படி நச்சென்று இருக்கும் கல்பனா தன் இளமையில் எப்படி இருந்திருப்பாள். அந்த அழகை எந்த முனிவனும் கூட வேண்டாம் என்று சொல்ல முடியாது. அப்படிப்பட்ட அழகியை கல்யாணம் பண்ணிக் கொண்டவன் அதுவும் மன்மத கலைகளில் தேர்ந்தவன் அவளை வைத்துக் கொண்டு சும்மாவா இருப்பான்.

 

சந்திரனுக்கும் கல்பனாவுக்கும் ஒரு ப்ரசனையுடன் தான் கல்யாணம் நடந்தது. சந்திரனுக்கு கல்பனாவை மணக்க விருப்பமில்லை. வேண்டா வெறுப்பாக பெற்றோர் கட்டாயப்படுத்தியதால் தான் கல்யாணம் பண்ணிக் கொண்டார். ஆரம்பத்தில் சில நாட்கள் கல்பனாவை பட்டினி போட்டார், கட்டிலில். ஆனால் கல்பனாவின் கட்டழகு அவரை சும்மா இருக்க விடவில்லை. ஒரு நாள் பாய்ந்து விட்டார். அனுபவிக்க அனுபவிக்க கல்பனா அவருக்கு சொர்க்கத்தை காட்டினாள். சந்திரன் அவளை முதல் முறையாக பிரித்து மேய்ந்தார். கதற விட்டார். அது ஒரு மூன்று நான்கு வருடங்கள் தொடர்ந்தது. அதன் விளைவு தான் இளங்கோவும் பவித்ராவும்.

 

இரண்டு குட்டிகளை போட்ட பின்னும் இன்று வரை கல்பனா புத்தம் புதுசு போல தளதளவென்ற உடம்போடு தான் இருக்கிறாள் என்றாலும் சந்திரனுக்கு அதன் பின் கல்பனாவின் மீது ஆர்வம் குறைய துவங்கியது. கிராமத்தில் பிறந்து வளர்ந்தவளான கல்பனா ஓரளவு இல்லற வாழ்க்கையை, கட்டில் சுகத்தை அனுபவித்து விட்டாள் என்பதால் அவளும் காமத்திற்காக ஆரம்பத்தில் ஏங்கவில்லை. ஒரு நல்ல பொறுப்பான குடும்ப தலைவியாக, இரண்டு குழந்தைகளின் தாயாக தன் வாழ்க்கையை அமைத்துக் கொண்டு பெற்றெடுத்ததுகளை ஆளாக்குவதில் கவனமாக வாழ்க்கையை ஓட்டி விட்டாள்.

 

கட்டிய கணவன் ஒரு ஸ்திரீ லோலன், கண்டபடி அலைபவன், தன்னை சரியாக படுக்கையில் கவனிப்பதில்லை என்பதையெல்லாம் கூட அவள் பெரியதாக எடுத்துக் கொள்ளாமல் காலம் ஓட்டி வந்தாள். இப்போது மகளுக்கு திருமணம் செய்யும் நிலைக்கு வந்து விட்ட பின் அவளுடைய பொறுப்புகள் மன கவலைகள் கொஞ்சம் குறைய துவங்கிய பின் அவள் உடல் அடிக்கடி காமத்திற்கு ஏங்க துவங்கியிருந்தது. அதையும் கூட மனக் கட்டுப்பாட்டோடு அவள் வளர விடாமல் வேறு விசயங்களில் கவனம் செலுத்தி ஒரு பத்தினியாக வாழ முயன்றுக் கொண்டிருந்தாள்.

 

அப்போது தான் ஆயிஷா அவள் வாழ்வில் வந்தாள்.

 

சரியாக சொல்வதென்றால் அவள் கல்பனாவின் வாழ்வில் மீண்டும் வந்தாள்.

 

ஆயிஷா கல்பனாவின் வாழ்க்கையில் ஏற்கெனவே முக்கியமான பங்கு வகித்தவள்.

 

ஆயிஷா கல்பனாவின் பள்ளித் தோழி.

 

ஆயிஷா கல்பனாவின் உயிர் தோழி.

 

ஆயிஷா...

 

 

 

சந்திரனின் முன்னாள் காதலி.

 

 

 

சந்திரனுக்கு தன் முன்னாள் காதலியுடன் இன்றும் தொடர்பு இருக்கிறது.

 

 

 

அது கல்பனாவுக்கும் தெரியும்.

 

கல்பனா சந்திரனை பொருத்த வரை எப்படியோ போய் தொலையட்டும் என்ற மன நிலைக்கு வந்து விட்டதால் அவருக்கும் ஆயிஷாவுக்கும் தொடர்பு இருக்கிறது என்று தெரிந்தும் அதை கேட்கவுமில்லை, கண்டிக்கவுமில்லை, அதற்காக கவலைப்படவும் இல்லை. இடையில் சில வருடங்கள் காணாமல் போயிருந்த ஆயிஷா எங்கிருந்தோ மீண்டும் வந்து நட்பு பாராட்டிக் கொண்டு வீட்டுக்குள் நுழைந்து இளங்கோவின் பக்கம் தன் காம பார்வையை திருப்பிய போது தான் கல்பனா மிகவும் எரிச்சலடைந்தாள்.

 

புருசனை பறிச்சது பத்தாதுன்னு மகனையும் பறிக்க நினைக்கிறாளா சனியன் என்று ஆயிஷாவின் மீது குரோதம் கொண்டாள் கல்பனா. முதல் முறையாக ஆயிஷாவின் மீது கோபம், பொறாமை, போட்டி எல்லாம் கல்பனாவின் மனதில் உருவாக துவங்கியது. இந்த முறை அவளை ஜெயிக்க விடக் கூடாது என்று நினைத்து மகனை தன்னை விட்டு விலக விடாமல் பார்த்துக் கொள்ள முயன்றாள்.

 

அந்த பொறாமையும் போட்டி மனப்பான்மையும், அவளை பெற்ற மகனுடன் படுக்க கூட துணியும் அளவுக்கு கொண்டு சென்றது. ஆயிஷாவும் அவனுக்கு அம்மா மாதிரி தானே. அப்பாவின் காதலி, முன்னாள் காதலி, இன்னாள் கள்ளக் காதலி. அப்படியென்றால் அவளும் இளங்கோவுக்கு அம்மா தான். அம்மா மாதிரி தான். அவ படுக்கலாம்ன்னா நானும் படுக்கலாம் என்று ஒரு மனப்பான்மை கல்பனாவிடம் உருவாகி விட அவள் எதற்கு துணிந்து விட்டாள்.

 

அதோடு...

 

இவை எல்லாவற்றையும் விட முக்கியமான ஒரு விசயம்...

 

அது...

 

கல்பனா எல்லோரும் நினைத்துக் கொண்டிருப்பது போல...

 

ரொம்பவும் எல்லாம் பத்தினியில்லை.

 

அவளும் ஒரு முறை உணர்ச்சிகளுக்கு அடிமையாகி...

 

கணவனுக்கு துரோகம் செய்திருக்கிறாள்.

 

வேறொருவனுடன் படுத்திருக்கிறாள்.

 

அதுவும்...

 

அதுவும் கூட ஒரு தகாத உறவு தான்.

 

அதைப் பற்றி நேரம் வரும் போது பார்ப்போம்.

 

ஆழ்ந்த யோசனையில் இருந்த கல்பனாவை காதில் ஒலித்த ஒரு குரல் திடுக்கிட வைத்தது. ம்ம்ம்... எப்படியோ மகன் ஆசைப்பட்டா தடுக்கப் போறதில்லை. அவன் கூட படுத்து பஜனை பண்ணி, ஆயிஷா கிட்டே இருந்து அவனை காப்பாத்த போறேன்னு நீயா காரணங்களை உருவாக்கிக்கிட்டே. பத்தியும் பத்தாத்துக்கு ஆயிஷா அவனுக்கு அம்மா மாதிரி. அவ படுக்கலாம்ன்னா நானும் படுக்கலாம்ன்னு வேற சொல்லிட்டே. உன்னை வேற உன் புருசன் படுக்கைலே கவனிக்கறதில்லைன்னும் சொல்லிட்டே. இனி என்னம்மா சீக்கிரமா ரெண்டு பேரும் அவுத்து போட்டுட்டு ஜாய்ண்ட் அடிச்சுக் கிட்டு ஆட்டத்தை ஆரம்பிங்க.

 

ஒரு கணம் அந்த குரலை கேட்டு திடுகிட்டாலும், பழக்கமாகி விட்ட காரணத்தால், அது யாருடைய குரல் என்று உடனே புரிந்து விட்டது கல்பனாவுக்கு.

 

கல்பனா     :      என்னடா இன்னும் காணோமேன்னு நினைச்சேன். வந்திட்டியா?

 

மனசாட்சி   :      நான் வேற எங்கேடி போவேன். நான் உன்னை விட்டு விலகுவதுமில்லை. உன்னை கைவிடுவதுமில்லை.

 

கல்பனா     :      அடியேய்... எதுக்கு எதை உதாரணம் சொல்றே? சரி... வந்த விசயத்தை சொல்லு.

 

மனசாட்சி   :      வேண்டாம் தாயே... நான் எதையாவது சொல்வேன். நீ என்னை திட்டுவே... எதுக்கு வம்பு?

 

கல்பனா     :      அட அவ்ளோ நல்ல புள்ளே ஆகிட்டியா நீ? சும்மா சொல்லுடி.

 

மனசாட்சி   :      ஏண்டி... என்னமோ மகன் ஆசைப்பட்டா தடுக்க போறதில்லை. அவனை ஆயிஷாவுக்கு விட்டுத் தர போறதில்லைன்னு எல்லாமே அவனுக்காக செய்ற மாதிரி உன்னை நீயே ஏமாத்திக்கிறியே. உனக்கு மனசுலே எந்த ஆசையும் இல்லையா?

 

கல்பனா     :      என்ன ஆசை?

 

மனசாட்சி   :      பெத்த மகன் கூட அவுத்து போட்டுட்டு ஆட்டம் போட???

 

கல்பனா     :      ச்சீ... இருக்கு. அதுக்காக இப்படியாடி பச்சையா கேட்பே.

 

மனசாட்சி   :      எது? இது? இதுவாடி பச்சை. நான் பச்சையா கேட்கனும்ன்னா அதை கேட்டு நீயே மூடாகிடுவே.

 

கல்பனா     :      அம்மா தாயே. நீ எதுவும் கேட்கவே வேண்டாம். இங்கே ஏற்கெனவே மூடாதான் இருக்கு. நீ வேற ஏத்தி விடாதே.

 

மனசாட்சி   :      வாவ்... முத தடவையா உன் உணர்ச்சியை மறைக்காம வெளிப்படையா சொல்லிருக்கே. அப்ப அம்மணி செம அரிப்புலே இருக்கீங்க போல...

 

கல்பனா     :      ச்சீ... போடி...

 

மனசாட்சி   :      இப்ப நான் வரலைன்னா... வீட்டிலே யாருமில்லைங்கற தைரியத்திலே நீ உன் மகன் கூட கற்பனைலே டூயட் பாடியிருப்பே. அப்படி தானே.

 

கல்பனா     :      இது வரைக்கும் அப்படி எந்த ஐடியாவும் இல்லை. இப்ப நீ சொன்னதை கேட்டப்புறம், அவன் கூட கனவிலே டூயட் பாடினா என்னன்னு தோணுது. ஏன் நான் என் மகன் கூட டூயட் பாட கூடாதா?

 

மனசாட்சி   :      அட முட்டா சிறுக்கி. இன்னும் கனவு கண்டுட்டா இருக்க போறே. உன் மகன் வந்ததும் சும்மா அவனுக்கு ஒரு லிப் லாக் மட்டும் குடு, அதுக்கப்புறம் அவன் நிஜமாவே உன் கூட டூயட் பாடுவான். டூயட் மட்டுமில்லை, உன்னை சொர்க்கத்துக்கே கூட்டிட்டு போயிடுவான். இன்னும் எதுக்குடி வேசம் போடுறே.

 

கல்பனா     :      அதெல்லாம் இப்போதைக்கு கிடையாது. இன்னும் கொஞ்ச நாள் போகட்டும். பார்க்கலாம்.

 

மனசாட்சி   :      ஏண்டி இப்படி மாத்தி மாத்தி பேசுறே? உண்மையை சொல்லு. உனக்கு உன் உடம்புக்கு அந்த சுகம் தேவையில்லையா? உன் மகன் கைலே கசங்கனும்ன்னு உனக்கு ஆசையா இல்லையா?

 

கல்பனா     :      மனசிலே ஆசையும் இருக்கு. உடம்புலே தேவையும் இருக்கு. அதுக்கு தயாராவும் இருக்கேன். ஆனா...

 

மனசாட்சி   :      பார்றா. முத தடவையா உண்மையை ஒத்துக்கிட்டிருக்கே. அப்புறம் எதுக்குடி இந்த நடிப்பு. இளங்கோ வந்ததும் அவன் கிட்டே நீயே நெருங்கி போ. அவனை தூண்டி விடு. அவன் கூட படுக்க ஆசையா இருக்குன்னு சொல்லிடு.

 

கல்பனா     :      ச்சீ... நாயே... அதுக்காக இப்படி பச்சையா பெத்த மகன் கிட்டே போயி உன் கூட படுக்க ஆசைன்னு சொல்ல சொல்றியா? அதெல்லாம் நடக்காது. அவனா வரட்டும்.

 

மனசாட்சி   :      இதான்... இந்த சீன் போடுற வேலை தான்... எனக்கு புடிக்கிறதில்லை. இப்ப என்னமோ நீ நல்லவ மாதிரியும், நான் தான் உன்னை கெடுக்குற மாதிரியும் பேசுறே. கொஞ்ச நேரம் முன்னாடி என்னடி சொன்னே?

 

கல்பனா     :      என்ன சொன்னாங்க?

 

மனசாட்சி   :      மனசிலே ஆசையும் இருக்கு. உடம்புலே தேவையும் இருக்குன்னு நீதானே சொன்னே?

 

கல்பனா     :      சொன்னேன். அதுக்காக நானே போயி அவன் கிட்டே அதை சொல்ல விரும்பலை. டக்குன்னு அவன் எனக்கு அந்த மாதிரி எந்த எண்ணமும் இல்லைன்னு சொல்லிட்டா அசிங்கமா போயிடும்டி. அதில்லாம ஒரு பொண்ணு போயி எப்படி சொல்றது இதை. அதுவும் ஒரு அம்மா ஒரு மகன் கிட்டே சொல்ற விசயமா இது. இது என்ன காதலா? உடனே ப்ரொபோஸ் பண்ண. அம்மா மகன்டி நாங்க. அவனா வரட்டும்.

 

மனசாட்சி   :      ஆமால்லே. இது காதல் இல்லை. காமம்.

 

கல்பனா     :      காமம் இல்லை. காதல் தான். எனக்கு என் மகன் மேலே காதல். அளவில்லாத காதல்.

 

மனசாட்சி   :      ஆமா... அவுத்து போட்டுட்டு ஆட்டம் போட துடிக்கிற காதல்.

 

கல்பனா     :      போடி...

 

மனசாட்சி   :      வெட்கமா?

 

கல்பனா     :      ம்...

 

மனசாட்சி   :      சரி உன் சைடும் நியாயமா தான் படுது. அதுக்காக விட்டுடாதே. அவனை தூண்டி விடு. அவன் எங்கே தொட்டாலும் தடுக்காதே.

 

கல்பனா     :      ம்...

 

மனசாட்சி   :      அப்பப்பா அவனுக்கு கொஞ்சம் காட்டு.

 

கல்பனா     :      எதை?

 

மனசாட்சி   :      ஐயோடா... இவளுக்கு ஒண்ணும் தெரியாது. சும்மா முந்தானையை நழுவ விடுடி. அதுக்கே உன் புள்ளே வாய்லே ஜொல்லு ஒழுக்குவான்.

 

கல்பனா     :      போடி அசிங்கம் புடிச்சவளே. நீ கிளம்பு முதல்லே. என்ன பண்ணனும்ன்னு நாங்க பார்த்துக்கிறோம்.

 

மனசாட்சி   :      அதானே. உனக்கு தெரியாத வித்தையா? ம்... சரி... நான் கிளம்பறேன். ஆல் த பெஸ்ட்...

 

கல்பனா     :      தேங்க்ஸ்டி.