Incest கற்றது கையளவு காமம் உலகளவு

[கார்த்தி]

நாங்கள் இருவரும் ஒரு சேர திரும்பி மது இருந்த ஜன்னலை பார்த்தோம் அவள் இங்கு தான் கவனித்துக் கொண்டிருந்தாள் மாலினிக்கு வெட்கம் பிடுங்கி தின்றது என்று தான் சொல்ல வேண்டும் மதுவைப் பார்த்து மதுவின் பெயர் அவளுக்கு அறியவில்லை   அப்பொழுது பாப்பா இது ஒரு லூசு நீ எதுவும் நினைக்காத என்று சொன்னாள் மது அழகாக சிரித்தாள்.

நான் எங்கள் ஊரின் பாதையில் வண்டியை செலுத்தினேன் என் தோளில் ஒரு கையை வைத்து மாலினி அமர்ந்திருந்தாள் என்னடி குட்டச்சி வலிக்குதா என்று கேட்டேன். லூசு ஒழுங்கா ரோட்ட பார்த்து வண்டி ஓட்டு என்று என் தலையில் தட்டினாள். மாலினியின் ஒரு பக்க முலை என் முதுகில் உரசியது சீரான வேகத்தில் வண்டியை ஒட்டிக் கொண்டிருந்தேன்.
  

மது: 
நான் தான் மது எனக்கு கல்லூரி இதுதான் முதல் வருடம் கார்த்தியின் பின்னால் மாலினி அமர்ந்த பொழுது அவள் கையை வைத்து கார்த்தியின் இடுப்பை கில்ல கார்த்தி பயந்து கையை பின்னே தள்ள அது மாலினின் முலையில் சரியாகப் பொருந்தியது. எனக்கு மாலினியின் மீது அப்பொழுது கோபம் வந்தது இந்த கோபம் இப்போது மட்டுமல்ல காலையில் மாலினி கார்த்தையுடன் விளையாடிய பொழுதும் எனக்கு வந்தது ஏன் என்று தெரியவில்லை. 

முதல் நாள் என்பதால் மாலினி எங்களை அழைத்து வைத்து ராக்கிங் செய்து கொண்டிருந்தாள் கூடவே அவள் தோழிகளும் என்னை நடனமாட சொல்லிக் கொண்டிருந்தாள் அந்த இடத்தில் புதிய மாணவிகள் செய்து கொண்டிருக்க அடுத்த நான் செய்ய வேண்டும் என்று சொல்லிக் கொண்டு இருந்தனர் அப்போது தான் கார்த்திக் உள்ளே வந்திருக்க வேண்டும் அங்கே ரவியுடன் பேசிக் கொண்டிருந்த பொழுது மாலினி கார்த்தியை கவனித்துவிட்டாள் மாலினி மட்டுமல்ல அங்கு நடந்த சண்டையை இங்கு இருந்த மாணவிகள் எல்லோரும் கவனித்துக் கொண்டிருந்ததால் இங்கே ராக்கிங் சிறிது நேரம் தடைப்பட்டது. தேன்மொழி கிட்டா மாலினி கார்த்தியை காட்டி அவன் தான் கார்த்தி என்று ஏதோ சொல்லிக் கொண்டிருந்தாள்..

கார்த்தியை கண்ட பொழுது எனக்கு பரவசமாக இருந்தது காரணம் என்னவென்றால் கார்த்தியை எனக்கு நன்றாக தெரியும் ஆனால் கார்த்திக்கு என்னை யார் என்று கூட தெரியாது
கடந்த வருடம் என் அண்ணா பைக்கில் இருந்து கீழே விழுந்து கிடந்த பொழுது அந்த வழியை வந்த கார்த்தி என் அண்ணாவை அங்கிருந்து தூக்கிக்கொண்டு ஆஸ்பத்திரியில் சேர்த்து அவனுக்கு ரத்தமும் கொடுத்து சென்று இருக்கிறான் அண்ணா விழிக்கும் வரை இருந்த அவன் அண்ணாவிடம் சொல்லிவிட்டு கிளம்பி விட்டான். விஷயம் அறிந்து நான் எங்கள் அம்மா அப்பா வருவதற்கு முன்பு கார்த்தி கிளம்பி விட்டான்.

அண்ணா குணமானதும் கார்த்தியின் ஊருக்கு ஒரு வாரம் கழித்து நாங்கள் வீட்டுடன் சென்றிருந்தோம் ஆனால் அன்று கார்த்தி அங்கு இல்லை கார்த்தியின் அம்மா அப்பாவை கண்டுவிட்டு அவர்களுக்கு நன்றி சொல்லி விட்டு திரும்பினோம்...
என் அம்மா கார்த்தியை காண வேண்டும் என்ற ஒரு மிகுந்த ஆவலுடன் இருந்தள் எனக்கும் அப்படித்தான் ஏனென்றால் எனக்கு என் அண்ணா என்றால் உயிர் அந்த நேரத்தில் கார்த்தி அங்கு வரவில்லை என்றால்  எங்க அண்ணா உயிர் பிரிந்திருக்க நிலை கூட ஏற்பட்டிருக்கக்கூடும். அவன் தலையில் கிட்டத்தட்ட 14 தையல் போடும் அளவிற்கு காயம் இருந்தது.


அன்றிலிருந்து சில நாள் கழித்து எங்கள் ஊரில் கபடி போட்டி நடந்தது நான் என் தோழிகளுடன் அருகில் இருந்த மொட்டை மாடியில் இருந்து கபடி போட்டிகளை கவனித்துக் கொண்டிருந்தோம்.அங்கு ஒருவனின் ஆட்டம் சிறப்பாக இருக்கும் அவன் தான் கார்த்திக் எனக்கு தெரியாது.நான் என் தோழி எல்லோரும் கபடியை ரசித்துக் கொண்டிருக்க தனிப்பட்ட முறையில்  எல்லோரும் கார்த்தியை பாராட்டிக் கொண்டிருந்தோம்.

கபடி நடக்கும் இடத்தின் அருகில் தான் எங்கள் வீடு அந்த சிறப்பாக விளையாடிய அந்த வீரன் எங்கு இருக்கிறான் என்று கூட்டத்தில் கண்கள் தேடிய பொழுது அவன் என் அண்ணாவுடன் பேசிக்கொண்டு எங்கள் வீட்டை நீக்கி போவது தெரிந்தது அண்ணாவின் நண்பராக இருக்கக் கூடும் இல்லை என்றால் ஏதாவது தண்ணீர் குடிப்பதற்கு எங்கள் வீட்டுக்கு செல்லக்கூடும் என்று எண்ணிக்கொண்டேன்.


அதற்கடுத்த நடந்த கபடிப் போட்டியை நாங்கள் கவனம் செலுத்திக் கொண்டிருந்தோம். கிட்டத்தட்ட அந்த போட்டி முடிவடைந்தது அடுத்ததாக வேறு ஒரு அணி களம் இறங்கியது போட்டி அவ்வளவு ஆக சிறக்கவில்லை..


நான் கபடி பார்த்துக் கொண்டிருந்த பொழுது என் அப்பா வயலில் வேலை முடித்து வண்டியில் வருவதை கவனித்தேன் வண்டியை நிறுத்திவிட்டு அவரும் வீட்டுக்கு சென்றார் நான் தோழிகளுடன் பேசிக் கொண்டு அடுத்த அணி விளையாடுவதை கவனித்துக் கொண்டே இருந்தேன். ஒரு பத்து பதினைந்து நிமிடம் இருக்கும் என் வீட்டு வாசலை கண்ட பொழுது அந்த சிறப்பாக விளையாடிய வீரன் என் வீட்டு வாசலில் நிற்க என் அப்பாவும் அம்மாவும் வெளியே வந்து அவனைப் பார்த்து கையெடுத்து கும்பிட அவன் கையை இறக்கி விட்டு நடந்து சென்றான்.

 இவ்வளவு நேரம் அவன் வீட்டுக்குள் தான் இருந்தானா யார் இவன் என்ற சிந்தனையில் நான் இருந்த பொழுது மீண்டும் அவர்கள் அணி அறிவிக்கப்பட்டது இதுதான் பைனல்  ஒரு நீண்ட பெரிய சந்தேகத்துடன் அந்த ஆட்டத்தை கவனிக்க துவங்கினேன் அங்கு இருந்த பெரும்பாலானர் கணிப்பு நினைத்தது போலவே அந்த வீரனின் அணி வெற்றி பெற்றது. போட்டி முடிந்தது வீட்டிற்கு செல்லலாம் என்று வீட்டிற்கு சென்றேன். 


உள்ளே சென்று சாப்பிடும் பொழுது அம்மா கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன்னாடி நம்ம வீட்டுக்கு வந்திருந்தார்களே அவங்க யார் என்று கேட்டேன். அதுதாண்டி  அண்ணாவை ஆஸ்பத்திரில சேர்த்ததில்ல அந்தத் தம்பி என்று சொன்னாள் எனக்கு தூக்கி வாரி போட்டது ஐயோ அவரா அவர் கிட்ட தானே நான் பேசணும் என்று இருந்தேன் நான் யாரோன்னு நினைச்சுட்டேன் மா என்று சொல்லி சாப்பாடை விட்டு எழுந்து சென்று பார்த்து விடலாம் என்று நினைத்தேன். அப்பா உடனே சாப்பிடுமா அந்த தம்பி  கிளம்பி இருக்கும் இன்னொரு நாள் அப்பா உன்னை கூட்டிட்டு போறேன் என்று சொன்னார். அன்று நெடுநேரம் கார்த்தியை பற்றி தான் வீட்டில் பேசிக்கொண்டு இருந்தோம் அவர் பெயர் கார்த்தி என்று அப்போது எனக்கு தெரியாது. நான் அம்மாவிடம் அடிக்கடி சொன்னேன் நான்தான் வராம இருந்துட்டேன் நான் அவரை பாக்கணும் அவர்கிட்ட பேசணும்னு நினைச்சுக்கிட்டே இருந்தேன் மா என்று புலம்பிக்கொண்டே இருந்தேன் என் அப்பா தூக்கத்தில் சரி அப்பா ஒரு நாள் கூட்டிட்டு போறேன் பக்கத்து ஊரு தானே என்று சொன்னார்.

அதற்கடுத்து அந்த ஒரு நாள் வரவே இல்லை எப்போதாவது கார்த்தியை மீண்டும் பார்க்க வேண்டும் என்ற ஆவல் எனக்குள் இருந்து கொண்டே இருந்தது அதைவிட அவரிடம் பேச வேண்டும் என்ற ஆசையும் . அடுத்த வருடம் கபடி போட்டியில் ஏப்படியும் அவரிடம் பேசி விடலாம் என்று மனதை தேற்றிக்கொண்டு இருந்தபொழுது தான் கல்லூரியில் கார்த்தியை கண்டேன்.. கார்த்தியை கண்ட பொழுது என் மனதில் அவ்வளவு சந்தோசம். அவனும் இந்த கல்லூரி தான் முதல் வருடமாக இல்லை இரண்டாம் வருடமா இல்லை கடைசி வருட மாணவனா எப்படி இருந்தாலும் அவனுடன் பழகும் வாய்ப்பை நான் உருவாக்க வேண்டும் என்று நினைத்துக் கொண்டேன்.

கார்த்தி மாலினியின் அருகில் வந்து என்னை ஏறெடுத்துக்கூட பார்க்கவில்லை மாலினி கிட்டா விளையாடிக் கொண்டிருந்த பொழுது எனக்கு சிறிதாக வருத்தம் தோன்றியது அந்த வருத்தம் அவன் முதலாம் ஆண்டு மாணவன் என்று அறிந்த நொடியில் கரைந்து காணாமல் போனது. அதைவிட இன்ப அதிர்ச்சி என்னவென்றால் நான் இருக்கும் அதே டிபார்ட்மெண்டில் அவன் நுழைந்த பொழுது வானத்தில் பறப்பது போல்  ஒரு சந்தோஷம் அதை எப்படி சொல்வது என்று தெரியவில்லை தினம் தினமும் அவனைப் பார்க்கலாம் என்று ஒரு எண்ணம் எனக்கு அவ்வளவு ஆனந்தம் கொடுத்தது .அன்று முதலையே பார்த்து ரசிக்கத் துவங்கினேன் இன்றே என்னை அறிமுகப்படுத்திக் கொள்ள எனக்கு ஏனோ தோன்றவில்லை இத்தனை நாள் அவனைக் காண வேண்டும் என்று ஏங்கிப் போய் இருந்தேன்.