Thriller అభిమాన సంఘం

[anaamika]

మిగతావాళ్ళు లివింగ్ రూములో తాగి తందానా చేస్తున్నారు. శరత్ తిరిగి వచ్చినా ఎవరూ చూడలేదు.

ఎవరికీ కనిపించకుండా అతను కారిడార్లో స్మిత గదిలోకి వెళ్ళాడు.

ఆమె ఊదా రంగు స్వెటర్, బ్రౌన్ స్కర్ట్ వేసుకుని, కాళ్ళు ముడుచుకుని, సోఫా లో పుస్తకం చదువుతూ కూర్చుని ఉంది.  అతను లోపలికి వెళ్ళగానే ఒక విషయం గమనించాడు.  శనివారం ఉత్తరం పంపినప్పటి నుండి మిగతా ముగ్గురు ఆమెతో శారీరక సంబంధం పెట్టుకోవడానికి ప్రయత్నించలేదు.  డబ్బే అన్నిటికంటే ముఖ్యమైనదని, అదే పెద్ద ఆనందమని దీనిని బట్టి తెలుస్తోంది. డబ్బు పెద్ద సంభోగం అనేదానికి తగినంత సాక్ష్యం.

అతను స్వయంగా మరింత స్థిరంగా ఉన్నాడు. అతను ప్రతి రాత్రి ఆమెను సందర్శించాడు, అయినప్పటికీ నాలుగు రాత్రులలో రెండు రాత్రులలో మాత్రమే లైంగిక సంపర్కం కలిగి ఉన్నాడు. వారు శనివారం రాత్రి ప్రేమలో పడ్డారు. ఆమెకు ఆదివారం నెలసరి నొప్పులు వచ్చాయి మరియు సోమవారం మరియు మంగళవారం ఉదయం వరకు ఆమెకు పీరియడ్ కొనసాగింది. నిన్న రాత్రి, ఆమె అతనిని మళ్లీ స్వీకరించడానికి సిద్ధంగా ఉంది. వారి కలయిక కల్తీ లేని ఆనందంగా ఉంది.

అతన్ని చూడగానే, ఆమె పుస్తకంలో పేజీ గుర్తు పెట్టి, దాన్ని పక్కన పెట్టింది.  అతను ఇచ్చిన నాటకాల పుస్తకం చదువుతూ ఉండటం అతనికి నచ్చింది.

ఆమె ఎదురుగా కూర్చుని, ఆమె కంగారును దాచడానికి ప్రయత్నిస్తోందని అతను గ్రహించాడు.

"హలో, బంగారం" అని ఆమె చిరునవ్వుతో అంది.  కానీ వెంటనే మళ్ళీ కంగారుగా కనిపించింది. "నువ్వు వచ్చావని సంతోషంగా ఉంది.  బయట చాలా శబ్దం వినిపిస్తోంది.  ఏమి జరుగుతోంది?"

"ఈ విషయం నీకు ఎవరో ఒకరు చెప్పాలని అనుకున్నాను.  నీ మేనేజర్ బ్రహ్మం ఉత్తరం అందుకున్నాడు.  ఉదయం పేపర్ లో ప్రకటన కూడా ఇచ్చాడు.  అన్నీ సిద్ధం చేశాడు.  డబ్బు రెడీగా ఉంది.  నా స్నేహితులు చాలా సంతోషంగా ఉన్నారు.  నీకు ఎలా ఉంది?"

ఆమె ఊపిరి పీల్చుకోవడం అతను చూశాడు.  కానీ ఆమె సంతోషంగా కనిపించలేదు.  "నేను ఏం చెప్పాలో నాకు తెలియదు.  మిమ్మల్ని వదిలి వెళ్ళడం నాకు బాధగా ఉంది.  నిజంగా.  అయితే, అన్నీ సవ్యంగా జరిగాయని తెలిసి నాకు ఊరటగా ఉంది.  నన్ను నిందించకు.  వేరే దారి లేదు.  డబ్బు అందకపోతే నన్ను చంపేసేవాళ్ళు."

"చంపేస్తారా?" అని అతను ఆశ్చర్యంగా అన్నాడు.  "అది అసాధ్యం.  అలా ఎప్పటికీ జరగదు.  అది కేవలం బెదిరింపు మాత్రమే.  డబ్బు చెల్లించేలా చేయడానికి."

"నాకు అంత నమ్మకం లేదు.  ఏది ఏమైనా, ఆ బెదిరింపు వల్ల నాకు భయంగా ఉంది.  స్వేచ్ఛగా ఉంటానని సంతోషంగా ఉంది." ఆమె కాసేపు ఆగి, "డబ్బు ఎప్పుడు తీసుకుంటారు? రేపా, శుక్రవారమా?" అని అడిగింది.

"ఖచ్చితంగా, ఎల్లుండి. జూలై నాలుగో తేదీ, శుక్రవారం.  బ్రహ్మం కు డబ్బు ఎక్కడ పెట్టాలో చెప్పే రెండో ఉత్తరం పంపడానికి మాకు ఒక రోజు ఎక్కువ కావాలి."

"మీరు దానిని ఎప్పుడు పంపబోతున్నారు?" అని ఆమె ఆందోళనగా అడిగింది. "నాల్గవ తేదీ సెలవు అని మరచిపోవద్దు. మెయిల్ డెలివరీలు ఉండవు."

"మిస్టర్ బ్రహ్మం ఏ సందర్భంలోనైనా దానిని పొందుతారు. మేము అతని స్వంత కార్యాలయం సమీపంలోని పోస్ట్ ఆఫీస్ నుండి ప్రత్యేక డెలివరీ ద్వారా పంపుతున్నాము. మేము ఈ రోజు మధ్యాహ్నం దానిని పరిష్కరించాలి. పొడవైన వ్యక్తి బహుశా దానిని మీకు నిర్దేశిస్తాడు. ఇది సంక్షిప్తంగా ఉంటుంది. అప్పుడు నేను దానిని ఈ రాత్రి లేదా రేపు ఉదయం చివరిగా మెయిల్ చేస్తాను. మిస్టర్ బ్రహ్మం రేపు మరియు శుక్రవారం అతని కార్యాలయంలో అందుబాటులో ఉండాలని చెప్పారు, కాబట్టి అతను అక్కడ ఉంటాడని నేను ఖచ్చితంగా అనుకుంటున్నాను. అతను దానిని సకాలంలో పొందుతాడు."

"అయితే నన్ను ఆ తర్వాత వదిలేస్తారా?"

"డబ్బు ఇక్కడికి రాగానే వదిలేస్తాం."

"కెమికల్ టెస్టులు చేయడానికి ఎంత టైమ్ పడుతుంది?"

"రసాయన పరీక్షలు ఉండవు. కట్టలు గుర్తించబడవని నిర్ధారించుకోవడానికి మేము కేవలం మోసం చేసాము. ఇప్పుడు ఎవరూ వాటిని గుర్తించరు. డబ్బు ఇక్కడ ఉన్న తర్వాత, వారు దానిని విభజిస్తారని నేను అనుకుంటున్నాను. అప్పటికి మనమందరం ప్యాక్ చేసి ఉండాలి. మేము నీ కళ్లకు గంతలు కట్టి, హైదరాబాద్ లో సురక్షితంగా మిమ్మల్ని వదిలిపెట్టే చోటికి తీసుకెళ్తాము. మేము నీ మణికట్టు చుట్టూ ఉన్న త్రాడులను వదులు చేస్తాము, తద్వారా మేము వెళ్లిపోయిన తర్వాత, నిన్ను నువ్వే స్వయంగా విడిపించుకోవచ్చు, కళ్ళకు గంతలు తొలగించి, సమీపంలోని ఇల్లు లేదా సెక్యూరిటీ అధికారి స్టేషన్కు వెళ్లి మిమ్మల్ని తీసుకెళ్లమని మిస్టర్ బ్రహ్మం కు కాల్ చేయవచ్చు. ఇది అంత సులభం. డబ్బు ఇక్కడకు తీసుకువచ్చిన తర్వాత, మీరు విడుదల చేయబడతారు."

ఆమె కొన్ని క్షణాలు మౌనంగా ఉంది.  ఆమె ముఖం గంభీరంగా ఉంది.  అతని వైపు చూసి, "నన్ను నిజంగా వదిలేస్తారని నీకెలా తెలుసు?" అని అడిగింది.

ఆమె భయపడటం చూసి అతను ఆశ్చర్యపోయాడు.  "అదే కదా ఒప్పందం, స్మితా.  నిన్ను ఎందుకు వదలకుండా ఉంచుతారు ?"

ఆమె చాలా సీరియస్గా ఉంది. "మిమ్మల్ని నమ్మొచ్చు.  ఇద్దరిని నమ్మొచ్చు.  కానీ ఆ పొడవైన, నీచుడైన వ్యక్తిని నమ్మలేను."

"మమ్మల్ని ముగ్గురినీ నమ్ముతావు కదా?  మేము ఎక్కువ మందిమి.  అతను ఒప్పుకోవాల్సిందే."

ఆమె సులభంగా నమ్మలేదు. "అతను ఇంతకు ముందు రెండుసార్లు తన మాటను నిలబెట్టుకోలేదు. అతను ఏమి అంగీకరించినా మరియు మీరు నాకు ఏమి వాగ్దానం చేసినా. అతను నన్ను అత్యాచారం చేయకూడదని మీకు మాట ఇచ్చాడు, కానీ అతను ఒంటరిగా ఇక్కడికి వచ్చి నన్ను అత్యాచారం చేశాడు. Ransom డబ్బును సేకరించడానికి ఎటువంటి ప్రయత్నం చేయబడదని అతను మీకు వాగ్దానం చేశాడు, కానీ అతను ముందుకు వెళ్లి మనం ఇక్కడ కలిగి ఉన్నదాన్ని Ransom కోసం కిడ్నాప్గా మార్చాడు. ఇప్పుడు అతను మిగతా మీతో పాటు, మీరందరూ చెల్లించిన తర్వాత నన్ను విడుదల చేస్తానని వాగ్దానం చేశాడు. అతను ఇతర సమయాల్లో చేసిన దానికంటే ఈసారి తన మాటను ఎలా నిలబెట్టుకుంటాడని నేను ఎలా నమ్మాలి ?"

"కానీ ఈసారి వేరేగా ఉంది.  ఇది చివరి పని. డబ్బు" అన్నాడు శరత్.  "మిమ్మల్ని వదిలేయడం తప్ప అతను ఇంకేం చేస్తాడు?"

ఆమె ఏదో చెప్పాలనుకుంది, కానీ చెప్పలేదు.  ఆమె మనసులో ఏదో భయం ఉంది.  అతను ఆమె తనతో చెప్పాలని అనుకున్నాడు.

అతను ఎదురు చూస్తూ ఉన్నాడు.

"నాకు తెలీదు" అని ఆమె చివరికి అంది. "మిమ్మల్ని నమ్మినా, అతన్ని నమ్మలేను.  అతను చాలా క్రూరమైనవాడు.  ఎవరైనా అడ్డు వస్తే ఏమి చేయడానికైనా వెనకాడడు.  నేను అతని గురించి సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లకు చెప్తే ప్రమాదం అని అనుకోవచ్చు."

శరత్ తల ఊపి, "అలా జరగదు.  నువ్వు అతన్ని వెతకవని, మళ్ళీ కలవవని అతనికి తెలుసు.  అతనికి అలాంటి ఆలోచన కూడా రాలేదు.  హింస గురించి చెప్తే, అతను చాలా మందిలాగే తన కోపాన్ని లోపలే దాచుకుంటాడు.  నువ్వు భయపడాల్సిన అవసరం లేదు, స్మితా.  అతనికి కావలసింది దొరికింది.  డబ్బుకు రక్తం అంటకూడదని అతను అనుకుంటాడు.  డబ్బు రాగానే నిన్ను వదిలేస్తాం" అన్నాడు.

ఆమె మళ్ళీ మౌనంగా ఉంది. "సరే, నువ్వు చెప్తే నమ్ముతాను.  నా ప్రాణం నీ చేతుల్లో ఉంది.  డబ్బు తీసుకున్నాక, ఆ పొడవైన వ్యక్తి తన మాట నిలబెట్టుకునేలా చూడాలి."

శరత్ చేయి పైకెత్తి, "నీకు నా మాట ఇస్తున్నాను.  అతన్ని నేను చూసుకుంటాను.  మా అమ్మానాన్నల మీద ఒట్టు" అన్నాడు.

ఆమె కొంచెం నవ్వి, "సరే, మళ్ళీ మీ మాట నమ్ముతాను" అంది.

"నేను నిన్ను ప్రేమిస్తున్నాను."

ఆమె దగ్గరికి వచ్చి అతనిని ముద్దు పెట్టుకుని, చెంపను నిమిరింది. "నేను కూడా నిన్ను ప్రేమిస్తున్నాను.  గుర్తుంచుకోండి, నేను మిమ్మల్ని నమ్ముతున్నాను."

'కలల రాజు' వెళ్ళిపోయాడు. స్మిత సోఫా లో కూర్చుని తలుపు వైపు చూస్తూ ఉండిపోయింది.

తాను అతనితో అబద్ధం చెప్పానని ఆమెకు తెలుసు.

అతను బలహీనుడు.  ఇంకా ఇద్దరు కూడా అంతే.  రాహుల్ అంతటి శక్తి, పట్టుదల ఎవరికీ లేవు.  తనకు తప్ప.

బతకాలంటే, స్మిత తనని తప్ప ఇంకెవరినీ నమ్మకూడదు అని ఆమె నిర్ణయించుకుంది.

ఆమె పుస్తకం తీసుకుంది, కానీ తెరవలేదు.

ఆమె తీవ్రంగా ఆలోచిస్తోంది.  తన ప్రణాళిక గురించి ఆలోచిస్తోంది.  ఆమె ప్రణాళిక చాలా ప్రమాదకరమైనది, కానీ తప్పదు.  ఇది ఆమెకు ఉన్న ఒకే ఒక దారి.

స్మిత వెనక్కి కూర్చుని, అక్కడ ఉన్న సిగరెట్ ప్యాక్ నుండి ఒకటి తీసుకుని వెలిగించింది.  తర్వాత ఏం చేయాలో ఆలోచించడం మొదలుపెట్టింది.

శరత్ లివింగ్ రూమ్కి తిరిగి వచ్చేసరికి, మిగతా వాళ్ళు మరింతగా తాగి ఉన్నారు.  రాహుల్ సోఫా మీద పడుకుని, ఏదో పాట పాడుతున్నాడు.  రంజిత్ కుర్చీలో కూరుకుపోయాడు, కళ్ళు తేడాగా ఉన్నాయి.  ఆది కూడా తాగి, నిలబడలేకపోతున్నాడు.  సీసా కోసం తడబడుతూ వెళ్తున్నాడు.  అందరూ చిందరవందరగా ఉన్నారు.

"హే, హే, ఇక్కడ ఎవరున్నారో చూడండి," అని రాహుల్ పిలిచాడు. "స్వయంగా మాస్టర్మైండ్ ఇక్కడికి వచ్చారు, ప్రజల కోసం. ప్రతి ఒక్కరూ, శతాబ్దపు మాస్టర్ క్రిమినల్ను కలవండి, అభిమాన సంఘం అధ్యక్షుడు, ఆధునిక కాలంలోనే అతిపెద్ద దోపిడీని విజయవంతంగా నిర్వహించినందుకు మరియు బోనస్గా మాకు చాలా మధురమైన పూకుని అందించినందుకు క్రెడిట్ పొందాలి. హాయ్, మిస్టర్ శరత్. ఈ రోజు, మీరు ఒక మగాడు."

రాహుల్ చప్పట్లు కొట్టడం మొదలుపెట్టాడు. రంజిత్, ఆది కూడా అతనితో పాటు చప్పట్లు కొట్టారు.

శరత్ కు నవ్వాలని లేదు, కానీ గొడవ పడాలని లేదు.  అందుకే వాళ్ళతో కలిసిపోయాడు.  ఒంగి నమస్కరించాడు.  "ధన్యవాదాలు మిత్రులారా.  మీతో కలిసి ఇక్కడ ఉండటం నాకు చాలా సంతోషంగా ఉంది" అన్నాడు.

"కాస్త కూర్చొని డ్రింక్ వెయ్యి" అని రాహుల్ అన్నాడు.  "నువ్వు కూడా తాగాలి."

"సరే" అన్నాడు శరత్.

శరత్ కాఫీ టేబుల్ దగ్గరికి వెళ్ళి, ఆది చేతిలో ఉన్న ఖాళీ స్కాచ్ బాటిల్ తీసుకున్నాడు.  గ్లాస్లో పోసుకుంటూ, రాహుల్ మిగతా వాళ్ళతో మాట్లాడుతూ ఉండటం విన్నాడు.

"అవును, నిజంగా నమ్మలేకపోతున్నాను.  శరత్ కల నిజమవుతుందని ఎవరైనా అనుకున్నారా?  నేనైతే అనుకోలేదు.  కానీ ఇప్పుడు మనం నలుగురు రాజుల్లాగా ఉన్నాం.  ప్రపంచంలోనే అందరికంటే గొప్ప వ్యక్తితో ఉన్నాం.  ఇంకా చాలా డబ్బు కూడా వస్తోంది.  చాలా బాగుంది.  మనం మొదట్లో సంభోగం చేయడం మొదలుపెట్టినప్పుడు ఇంత పెద్ద లాభం ఉంటుందని ఎవరు అనుకున్నారు?  కొంతకాలం బాగానే అనిపించింది.  ఆ తర్వాత కొంచెం బోర్గా అనిపించింది.  అవును, అదంతా చాలా బాగుంది." అతను లేచి, మిగతా వాళ్ళను చూసి, "మనం విడిపోయే ముందు ఒక విషయం చెప్పాలి.  నన్ను తక్కువగా చూడొద్దు, కానీ మీకు తెలుసా?  స్మిత ని ఉద్రేకం పొందేలా చేసింది నేనే.  నమ్మకపోతే ఆమెను అడగండి" అన్నాడు.

శరత్ తన డ్రింక్ మింగి, రాహుల్ ని చిరాకుతో చూశాడు. అతను గొప్పలు చెప్పుకునేవాడిని చెప్పాలి. "అది నిజం కాదు," అని శరత్ చెప్పాడు. "ఆమె నాతో కూడా ఒక ఉద్రేకం పొందింది."

"సరే, మనలో ఇద్దరు," అని రాహుల్ చెప్పాడు.

"అబద్ధం" అని రంజిత్ తాగుతూ అన్నాడు. "నేను కూడా ఆమెను సంతోషపెట్టాను.  ఆమెను అడగండి చెప్తుంది."

"నేను కూడా" అని ఆది అన్నాడు.

"మీరందరూనా?" రాహుల్ ముఖం కోపంగా మారింది. "ఆమె అబద్ధం చెప్తోంది.  మీరు చాలా మంచివారని, మిమ్మల్ని ఎక్కువగా ప్రేమిస్తున్నానని, మిమ్మల్ని మాత్రమే పట్టించుకుంటానని ఎవరికైనా చెప్పిందా?  నాకైతే అదే చెప్పింది.  మీకు కూడా అదే చెప్పిందా?"

రంజిత్ తేన్పుకున్నాడు.  "నన్ను కూడా బెస్ట్ అని చెప్పింది."

ఆది తల ఊపాడు. "నన్ను కూడా."

శరత్ కు కోపం వచ్చింది. "ఆమె మీకు ఏమి చెప్పినా, మర్యాదగా చెప్పింది.  స్మిత నన్ను మాత్రమే ప్రేమిస్తుంది.  ఎందుకుంటే, మీరు ఆమెను డబ్బు కోసం వాడుకున్నారని ఆమెకు తెలుసు.  నేను మాత్రం ఆమెను ఆమె కోసమే ప్రేమించాను.  అది ముఖ్యం.  నేను ఆమెను ఇబ్బంది పెట్టను, కానీ ఆమెను అడిగితే, నన్నే ప్రేమిస్తున్నానని చెప్తుంది.  ఒక మహిళ ప్రేమిస్తే, ఒక మగాడికి తెలుస్తుంది."

రంజిత్ మళ్ళీ తేన్పుకున్నాడు. "అంటే, నువ్వు, నేను, మనమందరం.  ఆమెకు మనమందరం నచ్చాము.  అంతే కదా?  నాకు ప్రత్యేకంగా ఉండాల్సిన అవసరం లేదు.  నాకు కావలసింది నాకు దొరికింది.  ఆమెను ఎలా చూశానో, ఎలా వాసన చూశానో నేను ఎప్పటికీ మరచిపోలేను.  ఆమెకు బికినీ, పెర్ఫ్యూమ్ ఇచ్చినప్పుడు.  బహుశా నా భార్యకు కూడా అలాంటివి కొనివ్వాలి."

"ఒక్క నిమిషం ఆగండి," అని రాహుల్ అన్నాడు, సోఫాపై పూర్తిగా నిటారుగా కూర్చున్నాడు. "నీవు ఏమి మాట్లాడుతున్నావు, రంజిత్ ? నేను బికినీ లేదా పెర్ఫ్యూమ్ చూడలేదు. అవి ఎక్కడి నుండి వచ్చాయి? మేము అలాంటివి ఏవీ తీసుకురాలేదు."

రంజిత్ సిగ్గుతో భుజాలు ఎగరేశాడు. "నేను, వాటిని కొన్నాను. పెద్ద ఖర్చు చేసేవాళ్లలో చివరివాడిని. ఒక రాత్రి, ఆమె సహకరించడం ప్రారంభించిన తర్వాత, ఆమె నాకు కొన్ని విషయాలు కొనమని అడిగింది, తద్వారా ఆమె నాకు మరింత అందంగా కనిపించగలదు. అది అర్థం చేసుకోదగినది. మహిళలు ఎల్లప్పుడూ తమను తాము ఉత్తమంగా చూపించుకోవాలని కోరుకుంటారు. కాబట్టి నేను మరియు శరత్ ఆహార సామాగ్రిని తీసుకోవడానికి కామారెడ్డి కి వెళ్లినప్పుడు, నేను స్మిత కోసం కొన్ని అదనపు వస్తువులను తీసుకువచ్చాను. మీకు తెలుసని నేను అనుకున్నాను."

"మా సామాగ్రి కాకుండా మీరు మహిళల వస్తువుల కోసం అక్కడ షాపింగ్కు వెళ్లారా? ఆమె మిమ్మల్ని వాటి కోసం పంపిందా?" రాహుల్ మాటలు తడబడుతున్నాయి, కానీ అతను తేరుకుంటున్నట్లు కనిపించాడు.

"అందులో తప్పేమీ లేదు, రాహుల్," అని రంజిత్ వాదించాడు. "ఎవరి కోసం అని ఎవరూ ఊహించలేరు. పురుషులు ఎల్లప్పుడూ తమ భార్యలు మరియు ప్రియురాళ్ల కోసం వస్తువులు కొనడానికి వెళతారు. ఆ దుకాణాలు దేని కోసం."

"నాకు ఇది నచ్చలేదు" అని రాహుల్ మొండిగా అన్నాడు. "నేను ఆడవాళ్ళను నమ్మను.  ఈమె విషయంలో ఇంకా అనుమానంగా ఉన్నాను.  మొదట, ఆమె మనందరితో అబద్ధం చెప్పిందని తెలిసింది.  తర్వాత, నిన్ను వాడుకుందని తెలిసింది."

రంజిత్ కొట్టిపారేస్తూ, "ఏం చెప్తున్నావు రాహుల్ ?  ఆమె నన్నేం వాడుకుంటుంది?  ఆమె రెండు వారాలుగా గదిలో బందీగా ఉంది కదా!" అన్నాడు.

"నాకు తెలీదు" అని రాహుల్ అన్నాడు. "నాకు ఏదో తేడాగా ఉంది.  కాశ్మిరు లో ఉన్నప్పుడు ఎలా భయంగా ఉండేదో అలా ఉంది.  ఎప్పుడు వెనక్కి చూడాలో తెలియదు.  ఆమెను నమ్మలేకపోతున్నాను.  బహుశా మీరు ఎక్కడ షాపింగ్ చేశారో చెప్పే ఏదైనా గుర్తు వదిలేశారని ఆమె అనుకుంటుందేమో."

"నేను ప్రతిదీ తనిఖీ చేశాను," అని రంజిత్ గట్టిగా చెప్పాడు. "కానీ ఆమె మనం ఎక్కడ ఉన్నామో - పట్టణం - అని తెలుసుకున్నా, అది ఆమెకు ఎలా సహాయపడుతుంది?"

ఇంకా ఏకాగ్రతతో, రాహుల్ తన కాళ్ళపై తడబడుతూ నిలబడ్డాడు. "నేను మీకు చెప్తున్నాను నాకు ఇది నచ్చలేదు. బహుశా ఆమె మరికొంత తెలుసుకుని ఉండవచ్చు. ఆమె మరికొంత తెలుసుకుంటే నేను ఆమెను ఇక్కడ నుండి బయటకు వెళ్లనివ్వను. మీరు ఆమె గదిలో పెట్టిన ప్రతి వస్తువును నేను పరిశీలిస్తాను - ఖచ్చితంగా ఉండటానికి—"

"రాహుల్, ఆమెను వదిలేయ్" అని శరత్ లేచి అన్నాడు. "చిన్న విషయాన్ని పెద్దది చేయకు.  ఏమీ లేదు.  చివరి ఉత్తరం రాయడానికి ఆమె అవసరం.  ఆమెను ఇబ్బంది పెట్టకు."

"నేను ఇక్కడ బాసుని, నా దారికి అడ్డు రావద్దు" అన్నాడు రాహుల్.

రాహుల్ కారిడార్లోకి దూసుకుపోయాడు మరియు బెడ్రూమ్ వైపు పరుగు ప్రారంభించాడు. ఆది మరియు రంజిత్ తెరిచిన ద్వారం వద్దకు చేరుకునే సమయానికి అతను ఆమె తలుపు వద్దకు చేరుకున్నాడు, దానిని తెరిచి, లోపలికి వెళ్ళాడు. వారు అతనిని గదిలోకి అనుసరించారు. వెనుకబడి ఉన్నశరత్, జోక్యం చేసుకోవాలా వద్దా అని నిర్ణయించడానికి ప్రయత్నిస్తూ, బయట ఆగిపోయాడు. అతను రాహుల్ ని వ్యతిరేకించకూడదని, దీనికి అర్హమైన దానికంటే ఎక్కువ చేయకూడదని నిర్ణయించుకున్నాడు, ఎందుకంటే రాహుల్ కేవలం తాగుడుతో పెరిగిన పారానోయా నుండి నటిస్తున్నాడని మరియు అనుమానాస్పదంగా ఏమీ కనుగొనలేడని అతను ఖచ్చితంగా అనుకున్నాడు. అతని పారానోయిడ్ భయాలు తగ్గిన తర్వాత, అతను శాంతపడతాడు. తర్వాత వాళ్ళు తమ పని చూసుకోవచ్చు అని అనుకున్నాడు.

శరత్ లోపల ఏమి జరుగుతుందో గమనించాడు. బెడ్రూమ్ మధ్యకు చేరుకున్నరాహుల్, మొదటిసారి చూస్తున్నట్లుగా తాగుతూ దానిని పరిశీలిస్తూ నిలబడ్డాడు.

అతని ప్రవర్తనతో భయపడిన స్మిత, సోఫా నుండి త్వరగా వచ్చి రాహుల్ వైపు వెళ్ళింది. "ఏమిటి? ఏదైనా సమస్య ఉందా?"

"వదిలేయ్" అన్నాడు.  ఆమెను చూసి, "ఈ డ్రెస్ ఎప్పుడు వేసుకున్నావు?  ఎక్కడి నుండి తెచ్చావు?" అని అడిగాడు.

స్మిత కంగారుగా తన స్కర్ట్ను తాకుతూ, రంజిత్ ను చూసి, రాహుల్ తో, "మీ ఫ్రెండ్ కొనిచ్చాడు" అని అంది.

"అవును, నాకు తెలుసు" అన్నాడు. "నీ బట్టలు ఎక్కడ ఉన్నాయి?"

"డ్రాయర్లలో ఉన్నాయి.  చూపిస్తాను" అని చెప్పి రాహుల్ ని దాటబోతుంటే, అతను ఆమె చేయి పట్టుకుని వెనక్కి లాగి, "నాకు అడ్డు రావద్దు" అన్నాడు.

అతను డ్రాయర్ల దగ్గరికి తడబడుతూ వెళ్లి, ఒక్కొక్కటిగా లాగాడు.  ఆమె కొద్దిపాటి బట్టల్ని వెతికి, కొన్నిటిని తిప్పి చూసి, నేలకేసి విసిరేశాడు.

ఆ తర్వాత బాత్రూమ్లోకి వెళ్ళాడు.

కళ్ళు తిరుగుతున్న ఆది స్మిత దగ్గరికి వచ్చి, భుజం మీద తట్టి, "పర్వాలేదు" అన్నాడు. "మిమ్మల్ని వదిలేసే ముందు అతను అన్ని సరిగ్గా ఉన్నాయో లేదో చూస్తున్నాడు."

స్మిత కృతజ్ఞతతో తల ఊపింది, కానీ రాహుల్ ఎప్పుడు వస్తాడా అని భయంగా ఎదురుచూస్తూ ఉంది.

బాత్రూమ్ నుండి టాయిలెట్ వస్తువులను కదిలించే శబ్దాలు, మెడిసిన్ క్యాబినెట్ తలుపు తెరిచి, మూసివేయబడే శబ్దం, ఏదో ఒకటి నేలపై బౌన్స్ అయ్యే శబ్దం వినిపించాయి.

చివరికి, రాహుల్ ఖాళీ చేతులతో మరియు స్పష్టంగా నిరుత్సాహంగా బయటకు వచ్చాడు.

అతను ఆమెను క్లుప్తంగా చూశాడు, ఆపై పుస్తకాల కుప్పను గుర్తించాడు. అతను పుస్తకాల వైపు నడక ప్రారంభించాడు. స్వయంచాలకంగా, ఆమె అతనిని అడ్డుకోవడానికి కొన్ని అడుగులు వేసింది, ధైర్యంగా కనిపించడానికి మరియు దాచడానికి ఏమీ లేదని అతనికి చూపించడానికి ప్రయత్నించింది. "మీరు ఏమి వెతుకుతున్నారు?" అని ఆమె అడిగింది. "నాకు చెబితే బహుశా నేను సహాయపడగలను—"

అకస్మాత్తుగా రాహుల్ కి కోపం వచ్చింది.  ఆమెను పక్కకు నెట్టబోయి, ఆమె భుజాలు పట్టుకుని గట్టిగా ఊపాడు.  "నువ్వు మాకు సహాయం చేస్తావని అనుకుంటున్నావా, అబద్ధాలకోరు?  మా అందరినీ మోసం చేశావు.  మమ్మల్ని వెధవల్ని చేయడానికి ప్రయత్నిస్తున్నావు" అని కోపంగా అన్నాడు.  ఆమెను మళ్ళీ గట్టిగా ఊపుతూ, "మా గురించి నీకు ఏం తెలుసు?  సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లకు ఏం చెప్పాలనుకుంటున్నావు?" అని అడిగాడు.

"ఏమీ లేదు, నిజంగా" అని ఆమె అంది.  అతను ఆమె గొంతు పట్టుకున్నాడు.  ఆమె ఊపిరాడలేక, "ఆపు, నన్ను చంపేస్తున్నావు" అని కేకలు వేసింది.

"అబద్ధాలు చెప్పడం ఆపకపోతే నిన్ను చంపేస్తాను.  నిజం చెప్పు.  మేమే బెస్ట్ అని చెప్పి మమ్మల్ని ఎందుకు మోసం చేశావు?  రంజిత్ ను మాకు చెప్పకుండా నీ కోసం వస్తువులు కొనమని ఎందుకు చెప్పావు?"

"ఆపు, అది తప్పు" అని రంజిత్ అన్నాడు.

రాహుల్ రంజిత్ ను పట్టించుకోలేదు.  అతని వేళ్ళు ఇంకా స్మిత గొంతు మీదే ఉన్నాయి.  "నేను నిన్ను కనిపెట్టాను.  ఇక నన్ను మోసం చేయలేవు.  దాదాపు రెండు వారాలుగా వాళ్ళు నిన్ను వాడుకుంటున్నారు.  నువ్వు ఏదో తెలుసుకోవాలని చూస్తున్నావు.  సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లకు చెప్పడానికి ఏదో తెలుసుకున్నావు కదా?  ఏం తెలుసో చెప్పు.  లేకపోతే నిన్ను చంపేస్తాను.  మాట్లాడు" అని గద్దించాడు.

"ఏమీ లేదు!  నువ్వు పిచ్చిగా ప్రవర్తిస్తున్నావు" అంది ఆమె.

కోపంతో అతను ఆమెను గట్టిగా కొట్టాడు.  ఆమె వెనక్కి పడిపోయింది. ఆది, రంజిత్ అతని వెనకాలే వస్తుండగా, అతను ఆమె వైపుకు వెళ్తున్నాడు.

అతను ఆమెను కోపంగా చూస్తూ, "నిజం చెప్పు, లేకపోతే నీ నోరు పగలగొడతాను" అన్నాడు.

ఆమె చేయి ముఖాన్ని కాపాడుకోవడానికి పైకి ఎత్తి, "వద్దు, వద్దు" అని భయంగా అంది.

"నువ్వే తెచ్చుకున్నావు" అన్నాడు.  అతను కాలు వెనక్కి తీశాడు.  ఆది అతన్ని ఆపడానికి ముందుకు వచ్చాడు.

స్మిత ఆదిని చూసి, "ప్లీజ్, ఆదినారాయణ గారు, నాకు ఏమీ తెలీదని చెప్పండి!" అని వేడుకుంది.

రాహుల్ స్తంభించిపోయాడు. ఆమెను చూస్తూ, ఆపై నెమ్మదిగా, అతను తిరిగాడు మరియు అతని కళ్ళు గందరగోళ పడుతున్న అకౌంటెంట్పై స్థిరపడ్డాయి. తర్వాత ఆది ని చూసి, "ఓహో, ఇప్పుడు ఆది గారు అన్నమాట.  అంటే నిజం బయటపడింది.  ఆమె మన పేర్లలో ఒకటి తెలుసుకుంది.  నాకు కావలసింది అంతే" అన్నాడు.  స్మితని వదిలి, రంజిత్ ను, తర్వాత శరత్ ను చూశాడు.  తల ఊపి, "సరే, మిగతా వాళ్ళం ఆది గారి నుండి కొంచెం వివరణ వినాలి.  సరేనా?  రండి" అన్నాడు.

అతను తలుపు వైపు వెళ్ళాడు.

ఆది కదిలి, భయపడిన కుందేలులాగా స్మిత ని చూసి, మిగతా వాళ్ళ వెనకాలే తడబడుతూ వెళ్ళాడు.

స్మిత పడిపోయిన చోటే ఉండిపోయింది.  తన తీర్పు కోసం ఎదురుచూస్తున్న ఖైదీలాగా వాళ్ళను చూస్తూ ఉంది.

***