Adultery மங்களா மாமியும் அக்ரஹார மர்மங்களும்(Discontinued)

[antibull007]

பாகம் - 11    

மாமா பேப்பரை சோபாவின் முன்னே உள்ள மேசையின் மீது வைத்து விட்டு, உள்ளே சென்று காபி போட்டு அதை இரு குவளைகளில் ஊற்றி இரண்டையும் ஒரு தட்டில் வைத்து பக்கத்தில் மெரி கோல்ட் பிஸ்கட்டையும் வைத்து மாமியிடம் கொண்டு சென்று, மாமி அருகில் அமர்ந்தார். மாமி உடைகளை உடுத்திக்கொண்டு, பஜனையால் வந்த வலியால் சப்பளம் போட்டு அமர முடியாமல், இரு கால்களையும் ஒன்றாக சேர்த்து மடக்கி அமர்ந்து கொண்டு போர்வையால் இடுப்பு வரை மூடிக்கொண்டு அமர்ந்திருந்தாள்.

மாமி அந்த தட்டிலிருந்து, ஒரு காபி குவளையையும் பிஸ்கட்டையும் எடுத்துக்கொண்டு, மாமாவிடம் பேச ஆரம்பித்தாள்.

மங்களா: போங்கோண்ணா! என்னால வலி இல்லாம நடக்கவே முடியல. நான் எப்படி வேலைக்கு போறது?சொல்ல சொல்ல கேக்காம இப்படி பண்ணிட்டேளே!

என்று வருத்தம் கொண்டவளாய் பேச,

திருவேங்கடம்: அடிப்பாவி! நான் வேண்டாம்னு சொல்லியும் நீ தானேடி சொன்ன?

மங்களா: நான் சொன்னா நீங்க ஒன்னும் சொல்லாம அப்டியே செஞ்சிடுவீங்களா?

திருவேங்கடம்: நான் சொன்னனேடி!

மங்களா: உங்கள யாரு அந்த கருமத்த செஞ்சி கொண்டார சொன்னா? அதனால தான் இப்படி ஆச்சு!

மனைவியிடம் மேற்கொண்டு வாதாட விருப்பமில்லாமல்,
 
திருவேங்கடம்: சரிடி! மன்னிச்சிக்கோ! ஒரு நாள் ரெஸ்ட் எடுத்துக்கோ!

மங்களா: உங்களுக்கு சாப்பாடு செய்யணுமே!

திருவேங்கடம்: ஒரு நாள் தான? நான் பாத்துக்கறேன்.

மங்களா: நீ படுத்து தூங்கு. நான் வீட்டு வேலையெல்லாம் முடிச்சிட்டு காலேஜ்க்கு கெளம்பி போறப்போ எழுப்பி விடுறேன்.

என்று சொல்லிவிட்டு, அவர் மாமியை படுக்க வைத்து போர்வையை போர்த்தி விட்டு, காலி குவளைகளை தட்டில் வைத்துக்கொண்டு கிளம்பினார். மாமியும் உறங்கினாள்.

மாமா சென்று துணிகளை வாஷிங் மெஷினில் போட்டு விட்டு, மற்ற வீட்டு வேலைகளையும் முடித்துவிட்டு, கிளம்பி கல்லூரிக்கு செல்ல தயாரானார். போகும் முன்பு மாமிக்கு காலை உணவை வாங்கி கொண்டு வந்து வைத்து விட்டு, மாமியிடம் தெரிவித்து விட்டு, மாமியை கைத்தாங்கலாக, கூட்டிக்கொண்டு வந்து சோஃபாவில் படுக்க வைத்து விட்டு, 

திருவேங்கடம்: சாப்டுட்டு பெயின் கில்லர் போட்டுக்கோடி! சத்த வலி குறையும். ரொம்ப முடியலைன்னா ஃபோன் பண்ணுடி! நான் ஓடி வந்துடுறேன்!

என்று சொல்லிவிட்டு தன் பைக்கை எடுத்துக்கொண்டு கல்லூரிக்கு கிளம்பினார்.

மங்களா சிறிது நேரம் சோஃபாவிலேயே படுத்துக்கிடந்தாள். சிறிது நேரம் உறக்கத்திற்கு பின்னர் எழுந்து, தன் அலுவலக மேலதிகாரிக்கு ஃபோன் செய்து, காய்ச்சல் என காரணம் காட்டி விடுப்பு எடுத்துக்கொள்வதாக தெரிவித்து விட்டு ஃபோனை துண்டித்தாள். வலி சற்று குறைந்ததால், மெல்ல நடந்து சென்று, காலை கடனை முடித்து விட்டு, வெந்நீரில் குளித்து விட்டு, உடைகளை மாற்றிக்கொண்டு, சமயலறைக்குள் சென்று மாமா வாங்கி வைத்திருந்த காலை உணவு பொட்டலத்தை சாப்பிட்டு விட்டு, வலி குறையும் மாத்திரையை போட்டுகொண்டு தொலைக்காட்சியையும் போட்டுவிட்டு அதன் முன்னே சோஃபாவில் படுத்துக்கொண்டு சீரியல் பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள்.

சிறிது நேரம் கழித்து, அவள் தோழி ருக்மணி வந்தாள்.  ருக்மணியை பார்த்ததும் மங்களா லேசாக எந்திரித்து உட்கார்ந்தாள். தன் தோழி வேலைக்கு செல்லாமல் படுத்திருப்பதை பார்த்து கவலை கொண்ட ருக்மணி, மங்களாவின் நெற்றியையும் கழுத்தையும் தொட்டுப் பார்த்து,

ருக்மணி: என்னாச்சுடி மங்களா நோக்கு? ஜுரம் அடிக்கறதா? ஹாஸ்பிடல் போகலாமா?

மங்களா: ஜூரம்லாம் இல்ல ருக்கு. நேக்கு கொஞ்சம் தல வலிக்கறது. அவ்ளோ தான்!

ருக்மணி: என்னடி? மாமா உன்ன நேத்து தூங்க விடலையா?!!

என்று மங்களாவை கிண்டலடிக்க,

மங்களா: ச்சீ! போடி! அவரே நேத்து எவ்ளோ டயர்டா இருந்தாரு தெரியுமா? படுத்த உடனே தூங்கிட்டாரு!

என்று சமாளிக்க,

ருக்மணி: பொய் சொல்லாதேடி! 

மங்களா: நான் ஏன் ருக்கு உன்னாண்ட பொய் சொல்ல போறேன்?

என்று சொல்ல, மங்களா சொல்வதை முழுவதுமாக நம்பாவிட்டாலும்,

ருக்மணி: சரி விடு! காத்தால சாப்ட்டியா?

மங்களா: சாப்ட்டேன்டி! மாமா போறதுக்கு முன்னாடி வாங்கிண்டு வந்து குடுத்துட்டு போனாரு!

ருக்மணி: சரி! மதியத்துக்கு ஒன்னும் செய்யாதே! நான் நம்மாத்துல இருந்து சாப்பாடு எடுத்துட்டு வரேன். சரியா?

மங்களா: சரிடி ருக்கு!

ருக்மணி: சரிடி, நீ படுத்துக்கோ. நான் அப்புறமா சாப்பாடு கொண்டு வரேன்.

என்று சொல்லிவிட்டு ருக்மணி அங்கிருந்து கிளம்பி சென்றாள். மங்களாவும் மீண்டும் படுத்துக்கொண்டாள்.

சிறிது நேரம் கழித்து, ருக்மணி மதிய உணவு கொண்டு வந்து கொடுக்க, மங்களா சாப்பிட்டு விட்டு சிறிது நேரம் உறங்கிக்கொண்டிருந்தாள்.

அவள் வீட்டின் கதவு தட்டும் சத்தம் கேட்டு விழித்தாள். எழுந்து சென்று கதவை திறக்க, வெளியே பத்து மாமி என்று அழைக்கப்படும் பத்மினி மாமி நின்று கொண்டிருந்தார். பத்மினி மாமி மங்களாவின் தாயின் நெருங்கிய தோழியாவார். மங்களாவின் நலனில் பெரிதும் அக்கறை கொண்டவர். மங்களாவின் பெற்றோர்கள் இறந்த பிறகு, மங்களாவிற்கு தாய் ஸ்தானத்தில் அந்த அக்ராஹாரத்தில் இருக்கும் ஒரே நபர். மங்களாவும் பத்மினி மாமியின் மகள் விஜயாவும் ஒரே பள்ளியில் படித்தவர்கள். மங்களாவை தன் மகளை போலவே நடத்துவார். மங்களா பத்து மாமி வெளியே நிற்பதை கண்டு,

மங்களா: மாமி! உள்ள வாங்கோ. 

என்று அழைக்க,

பத்து மாமி: வர ஞாயித்து கிழம பொண்ணுக்கு வளைகாப்பு வச்சிருக்கேன்டி. நம்மாத்துல தான். நீ வேலைக்கு போயிருப்பியே! நோக்கு சாயங்காலம் சொல்லிக்கலாம்னு இப்போ ருக்குக்கு சொல்லிட்டு போகலாம்னு அவ வீட்டுக்கு போயிருந்தேன். அவ தான் நீ ஆத்துல தான் இருக்கேன்னு சொன்னா. அதான் அப்டியே நோக்கும் சொல்லிட்டு போகலாம்னு வந்தேன்டி!

மங்களா: நல்லது மாமி! உக்காருங்கோ மாமி!

என்று பத்து மாமியை அழைக்க, 

பத்து மாமி: இருக்கட்டும்டி! நான் மத்த ஆத்துக்குலாம் அப்டியே ஒரு எட்டு போய் சொல்லிட்டு வந்துடலாம்னு இருக்கேன். இந்தா குங்குமம் இட்டுக்கோ!

என்று சொல்லி தன் கையில் இருந்த குங்கும சிமிழியை திறந்து காட்ட,

மங்களா குங்குமத்தை எடுத்து தன் வகுட்டுப் பிளவில் இட்டாள்.

பத்து மாமி: நோக்கேதோ உடம்பு சரி இல்லனு ருக்கு சொன்னாளேடி! என்னாச்சு? ஹாஸ்பிடல் போகலாம் வரியா?

மங்களா: பெருசா ஒன்னும் இல்ல மாமி. நன்னா தல வலிச்சிடுத்து. மாத்திர போட்டுட்டு சத்த தூங்கி எழுந்தேன். இப்போ கொஞ்சம் பரவால்ல.

பத்து மாமி: ஏதாச்சும் சாப்ட்டியாடி?

மங்களா: சாப்பிட்டேன் மாமி. ருக்கு கொண்டு வந்து கொடுத்தா!

பத்து மாமி: சரிடி நாழியாயிடுத்து! நான் கிளம்பறேன்! நோக்கு ரொம்ப முடியலைன்னா ஃபோன் பண்ணு! நான் வரேன்! சரியா?

மங்களா: சரி மாமி!

பத்து மாமி: சரிடி! நீ நம்மாத்து பொண்ணு. காலம்பரையே வந்துடனும். புரியுதா?

மங்களா: நீங்க சொல்லனுமா மாமி? நேக்கு தெரியாதா?

என்று சொல்ல, பத்து மாமி சிரித்துக்கொண்டே மங்களாவிடம் இருந்து விடைபெற்று சென்றார்.

பத்து மாமி சென்றவுடன், மங்களாவும் வலி குறைந்திருக்க, வீட்டு வேலைகளை செய்ய ஆரம்பித்தாள். 

மாமி வேலை செய்து கொண்டிருக்கையில் வெளியில் இருந்து "போஸ்ட்!" என்று சத்தம் கேட்டது.

மாமி வெளியே சென்று பார்க்கையில் 50 வயதுக்கு மேல் ஆன தபால் காரர் தன் ஸ்கூட்டரில் மாமியின் வீட்டின் முன்பு நின்று கொண்டிருந்தார். 

மாமி அவரிடம் செல்ல,

மங்களா: போஸ்ட் யாருக்கு போஸ்ட்மேன்?

தபால் காரர்: உங்க புருஷனுக்கு தான் மாமி! கேட்ல வச்சிட்டு போலாம்னு தான் இருந்தேன். வீடு கொஞ்சம் திறந்திருக்கவே யாராவது உள்ள இருக்காங்களான்னு கூப்ட்டு பாத்தேன்! நீங்க வந்தீங்க! 

மங்களா அவரிடம் இருந்து தபாலை வாங்கிக்கொண்டு,

மங்களா: இருக்கட்டும். நன்னா இருக்கீங்களா நீங்க? உங்கள பாத்து பல நாள் ஆச்சே! 

தபால்காரர்: இருக்கேன் மாமி. நீங்க எப்படி இருக்கீங்க?

மங்களா: நன்னா இருக்கேன். பசங்களாம் நன்னா படிக்கிறாங்களா?

தபால்காரர்: நல்லா படிக்கிறாங்க மாமி.

மங்களா: வெயில்ல அலையிறீங்களே! ஜலம் குடுக்கிறீங்களா?

தபால்காரர்: இருக்கட்டும் மாமி! நெறய போஸ்ட் இருக்கு டெலிவரி பண்ண! ஏற்கனவே லேட் ஆகிடுச்சு. 

மங்களா: சரி, பாத்து போங்கோ!

என்று சொல்லிவிட்டு உள்ளே வந்தாள். 

இரவு 7 மணி போல மங்களா அக்ராஹாரத்தின் முனையில் இருக்கும் மளிகைக்கடைக்கு சென்று மளிகை பொருட்கள் வாங்கி கொண்டு வரலாம் என்று நடந்து சென்று கொண்டிருந்தாள். போகும் வழியில் அந்த அக்ராஹாரத்திலேயே மிகப்பெரிய வீடான, அக்ராஹாரமே பயந்து நடுங்கும் ஆச்சாரத்தை மிகவும் கடைப்பிடிக்கும் அக்ராஹாரத்தின் தலைக்கட்டான, அகிலாண்டேஸ்வரி மாமியின் வீட்டில், அவரையும், கமலத்தையும் சேர்த்து, அந்த அக்ராஹாரத்தின் நவரத்தினங்கள் என்றழைக்கப்படும் 10 மாமிகளும் வீட்டின் முற்றத்தில் கூடி இருந்தனர். அகிலாண்டேஸ்வரி நாற்காலியில் அமர்ந்திருக்க மற்ற 9 பேரும் திண்ணையிலும், படிக்கட்டில் அமர்ந்திருந்தனர். மங்களா அந்த வீட்டைத் தாண்டும்போது, அவர்களைப் பார்த்தும் பார்க்காதபடி கடந்து சென்றாள். 

மங்களா தாண்டிப் போவதை பார்த்த கமலம், அகிலாண்டேஸ்வரியை பார்த்து,

கமலம்: பாத்தேளா மாமி! என்ன திமிரா பாத்தும் பாக்காத மாதிரி போறா! பெரியவாக்கு மரியாத கொடுக்கணும்ன்ற இங்கிதம் கூட இல்ல. அவ்ளோ திமிரு உடம்புல!

அவள் சொல்வதை கேட்டுக்கொண்டு அகிலாண்டேஸ்வரியும் மற்ற 8 மாமிகளும் தலையை ஆட்டிக்கொண்டு, மங்களாவை பார்த்து முறைத்துக்கொண்டிருந்தனர்.

கமலம்: இவள கட்டிண்டு அந்த திருவேங்கடம் படுற பாடு இருக்கே! அப்பப்பா! பாவம் அந்த மனுஷன்! அவருக்கு போய் இந்த மாதிரி ஒருத்தி ஆத்துகாரியா வந்திருக்கா!  
 
அகிலாண்டேஸ்வரி: என்னடி பொடி வச்சு பேசுற? 

கமலம்: நான் எங்க மாமி பொடி வச்சேன்? அவ தான் அக்ராஹாரத்துல இருக்க எல்லா ஆம்பளைக்கும் பொடி போட்டு அவ பின்னாலயே சுத்த வைக்குரா!

அகிலாண்டேஸ்வரி: அதான் தெரியுமே! நீ சொல்ல வந்த விஷயத்த சொல்லு!

கமலம்: இன்னைக்கு திருவேங்கடத்த வேலைக்கு அனுப்பிட்டு இவ பண்ண காரியம் இருக்கே! நான் என்னத்த சொல்ல?

அகிலாண்டேஸ்வரி: சுத்தி வளைக்காதடி! விஷயத்த சொல்லு!

கமலம்: இன்னைக்கு சாயங்காலம் அவ வீட்டுக்கு போஸ்ட்மேன் வந்தாரு. அவரா வந்தாரோ இல்ல இவ வர சொன்னாளோ!? பகவானுக்கு தான் வெளிச்சம்!

அகிலாண்டேஸ்வரி: ஹ்ம்ம்ம்...

கமலம்: எல்லா வீட்டுக்கும் கடுதாசி குடுத்துட்டு உடனே கெளம்பி போற போஸ்ட்மேன், இவ கிட்ட மட்டும் அர மணி நேரமா பேசிண்டிருந்தாரு. 

அகிலாண்டேஸ்வரி: அப்புறம்?

கமலம்: பேசிட்டு கெளம்பி போற மாதிரி போய் சந்துல வண்டிய நிறுத்திட்டு, யாராவது பாக்குறாங்களானு சுத்தி முத்தி திருடன மாதிரி பாத்துட்டு, அவ ஆத்துகுள்ள போய்ட்டாரு. போயிட்டு ஒரு மணி நேரம் கழிச்சு தான் வெளிய வந்தாரு. உள்ள என்ன நடந்துச்சோ! அவா ரெண்டு பேருக்கும் தான் வெளிச்சம்!!                                   

*************************************************************************************************************************
guest users can share their thoughts here,

https://www.secretmessage.link/secret/67a6c607dc9f1/
*************************************************************************************************************************