09-02-2025, 09:22 PM
(This post was last modified: 09-02-2025, 09:35 PM by ஆண்ட்டி காதலன். Edited 1 time in total. Edited 1 time in total.)
'பிள்ளைவேட்டம்மன் கோவில்' என்பது மலை அடிவாரத்தில் உள்ள ஒரு கிராமம். அங்கே இருக்கிற ப்ரசித்தி பெற்ற அம்மன் கோவிலுக்கும் அதுதான் பெயர். அங்கே வேண்டிக்கொண்டால் பிள்ளைவரம் கிட்டும் என்பது ஐதீகம். அது காரணமாகவும் பிரசித்தம். ஊருக்கு திரும்புகிற வழியில் மழைப் பாதையை கடந்து அங்கே இறங்கினேன் .
அம்மாவுக்கு என்னவோ சீரியஸ் ப்ராப்ளம் என்று என் தங்கை போன் பண்ணியிருந்தாள். காலேஜ்-ஐ விட்டு வெளி வந்த உடனே கிடைத்த நல்ல வேலை. ப்ரொபேஷன் பீரியட். லீவு போட முடியாது. என்ன செய்வது என்று புரியாமல் முழித்துக்கொண்டு இருந்தேன், ஆனால் அடுத்த போன் அப்பாவிடம் இருந்து. புறப்பட்டுவிட்டேன். வழியில் பிள்ளைவேட்டம்மன் கோவில் 'சுத்தகாமேஸ்வரி' அம்மனை வேண்டிக்கொண்டால் அம்மாவுக்கு நல்லது நடக்கும் என்கிற நம்பிக்கை. இறங்கிவிட்டேன் .
பஸ்-ஐ விட்டு இறங்கியதும் மூத்திரம் முட்டிக்கு கொண்டு வந்தது. அங்கே புதரும் காடுமாகக் கிடந்த ஒரு ஓரமாகப் போய் ஒதுங்கினேன். பேண்ட்க்குள் விரல்விட்டு சாமானத்தை வெளியே இழுத்து விட்ட பிறகுதான் கவனித்தேன்.. என் மேல் பார்வைக்குத்தி நின்ற இரண்டு கண்களை, ஒரு பெண் அவள். ஆனால் பைத்தியம். அதனால் நான் என் சங்கதியை மூடவோ மறைக்கவோ இல்லை.
அவள் பார்வையில் அப்படி ஒரு ஈடுபாடு. வைத்த கண் எடுக்காமல் என் பூலையே விழுங்கிக்கொண்டு இருந்தாள். நோட்டம் தாங்காமல் என் ஆயுதம் தானே தலைதூக்க ஆரம்பித்துவிட்டது. பைத்தியமாக இருந்தாலும் பொம்மனாட்டி இல்லையா? மூத்திரம் அடித்து முடிந்துவிட்ட பிறகும் உள்ளே தள்ளி ஜிப் போடமுடியாத அளவுக்கு என் சாமானும் வீங்கி விறைத்துவிட்டது. அதை பார்த்து அவள் என்னமோ சொன்னாள்.
சுற்றுமுற்றும் பார்த்தான். யாரும் இல்லை. ஒரு பொம்மனாட்டி முன்னால் பூலைக் காண்பித்துக்கொண்டு... தடுமாறி... நிற்க்கிறச்சே தன் கந்தல் ஆடை நழுவிக் காலடியில் விழ அவள் எழுந்து மொட்டை அம்மணமாக என் முன் நின்றாள். குலைதள்ளிய முலைகளும் கூதி மேடும் திமிரிக் கொண்டிருந்தது. கருங்கல் போல கன்னங் கரேல் உடம்பு. மலை ஜாதி ஆதிவாசியாக இருக்கலாம்.
கால் தொட்டு ஒரு பாறை. அவள் அதில் உட்கார்ந்து மல்லாந்தாள். மயிர் மறைப்புக்கு உள்ளிருந்து அவள் கூதியின் உதடுகள் விம்மி வெளிப்பட்டன. கால்களை அகட்டி வைத்தாள். கருப்பு ரோஜாவாட்டம் இதழ் மலர்ந்தது கூதி. கணங்களால் ஒரு இன்விடேஷன். அதுக்குத்தான் காத்துக் கிடந்தவன் போல அவள் கால்களுக்கு நடுவில் நகர்ந்து நின்றேன். அட்டேன்ஷன்! நீட்டிக்கொண்டு கன் மாதிரி நின்றது என் சுன்னி.
அவள் தன் பாதங்களை உயர்த்தி அதை பிடித்தாள். ஒரு இன்ப அதிர்ச்சி என் உடம்பில். தன் பாதங்களால் பிடித்த பிடி விடாமல் கோவில் மணி அடிக்கிறே மாதிரி என் பூலை ஆட்டினாள். அந்தக் கோணத்தில் அவள் புண்டையின் கருத்த உதடுகள் விரிந்து விரிந்து ஒரு சிவந்த குகையைத் திறந்து திறந்து காட்டின.
அவள் புண்டையின் கருப்பு-சிவப்புக் கண்ணாமூச்சி ஆட்டம் என் கொட்டையில் விந்து கொதித்துக் கொப்பளிக்கச் செய்தது. ஒரு எகிறல்.. குபுக்.. அவ்வளவுதான். சர்ர்ர்ரு சர்ர்ர்ரு என்று பீச்சிப் பீச்சி அடித்தது. அவள் முகம் முலை வயிறு கூதி தொடை எல்லாமே என் பூலு வடித்த பாலால் அபிஷேகம் பண்ணப்பட்டது. கருத்து விரிந்த அவள் கண்களில் ஒரு ஒளி சுடர்ந்து ஆடியது. அவள் உதடுகள் அசைந்து ஒரு வாக்கு பிறந்தது.
"தல்லைவேட்டாடும் தடி, இனி பிள்ளைவேட்டம்மனுக்குத் தீரும் பிணி.. "
மணி ஓசை கேட்டு திடுக்கிட்டு விழித்தேன். ஆராதனை விளக்கொளியில் அம்மனின் கருங்கல் முகப் பொலிவு. பிள்ளைவேட்டம்மன் சன்னதியில் நான். கனவா? கனவென்றால் மயிர் முளைத்த ஒரு கூதியை முன்னெப்போதும் நான் கண்டதில்லையே கண்டதுதானே கனவில் வரும் என்பார்கள்?!
வீட்டுக்கு வந்து சேர்ந்த போது வாசலுக்கு வந்து 'வாடா' என்று சொன்னது அம்மாதான். நம்ப முடியவில்லை. பிள்ளைவேட்டம்மன் செய்த அற்புதமா? ஆனால் அப்பாவும் தங்கையும் சமாச்சாரமே வேறு என்றார்கள்.
மாலை மங்கி இரவு வந்ததும் அந்த சமாச்சாரம் வெளிப்பட்டது. அம்மாவின் வாயிலிருந்து கெட்ட கெட்ட பேச்சாக வார்த்தை மழை வர்ஷித்தது. கூதி பூலு ஊம்பு ஓலு என்று 'கெட்டவார்த்தை டிக்ஷனரி-இல்' என்ன என்ன இருக்க முடியுமே அத்தனையும் வெள்ளமாகப் புரண்டு உருண்டது.
ஷாக் ஆகிப் போனேன். அம்மா படித்தவள். சமஸ்க்ரிதம் கூட வாசிப்பாள். நாகரிகம் தெரிந்தவள். நாசுக்கானவள். இப்படி சாக்கடையாட்டம் நாறுகிறதே அவள் வாய்! 'போனதாக குறைக்கு அமாவாசை பௌர்ணமி நாட்களில் துணி மணிகளை அவிழ்த்துப் போட்டு அம்மனாக குண்டியா அலைகிறாள்' என்றார் அப்பா. மறுநாளே அம்மாவைக் கூட்டிக்கொடு போய் நான் வேலை பார்க்கிற சிட்டி-இல் ஒரு நல்ல டாக்ரிடம் காண்பிப்பது என்று முடிவாயிற்று. அன்று இரவு முழுக்க அம்மா பேசிக்கொண்டே இருந்தாள்; தூங்கவில்லை. என்னாலும் தூங்க முடியவில்லை.
விடிந்ததும் நானும் அம்மாவும் புறப்பட்டோம். நான் தனியாக இருந்து கஷ்டப் படுவதாகவும் கூட இருந்து சமைத்துப் போட அவளைக் கூட்டிக்கொண்டு போவதாகவும் அம்மாவுக்கு சொல்லப்பட்டது. அவளுக்கும் சந்தோஷம். தங்கைக்கு நிறைய இன்ஸ்ட்ரக்க்ஷன்ஸ் கொடுத்துவிட்டு என்னோடு புறப்பட்டு விட்டாள்.
பஸ்ஸில் ஏறின மறு நிமிஷம் அம்மா உறங்கிப்போய்விட்டாள். பாவம் ராத்ரிப் பூரா தூங்கவில்லை அல்லவா? என் தோளில் சாய்ந்து கிடந்த அவள் முகத்தை நோக்கினேன். குழந்தை போல இருந்தாள். சிப்பி மாதிரி மூடிக் கிடந்த அவள் கண் ஓரங்களில் கூட சுருக்கம் இல்லை.. கூந்தலில் ஓடிய ஒன்றிரண்டு நரை முடிகளும் அவள் வயசைக் கூட்டிக் காட்டுவதாக இல்லை ஆரஞ்சு சுளைகள் மாதிரி இருந்த அவள் உதடுகளில் ஒரு புன்னகை உறைந்து கிடந்தது. மேல் உதட்டில் அதுநாள்வரை நான் கவனித்திராத ஒரு மச்சம் அழகாகத்தான் இருந்தது ஆனால் என்னை டிஸ்டர்ப் செய்தது.
யாரோ என்னை உலுக்கி எழுப்ப நான் விழித்தேன். 'பஸ் பிரேக் டவ்ன் இறங்குங்க' என்றார் கண்டக்டர். பஸ்ஸில் ஒருவரும் இல்லை.. இறங்கினேன். எல்லாரும் இறங்கி நடுக்காட்டில் நின்றுகொண்டு இருந்தார்கள். மலை உச்சி. குளிர்ந்த காற்றில் என் தூக்கக் கலக்கம் விலகியது. அம்மா? என் அம்மா எங்கே? அங்கு நின்றுகொண்டு இருந்த பெண்களில் என் அம்மா இல்லை.. திகைத்தேன். அடையாளம் சொல்லி விசாரித்தேன். பக்கத்தில் ஒரு பெரிய ஆலமரம் நின்றது. அதற்க்கு மறைவில் ஒதுங்கினதாக சொன்னார்கள். காத்திருந்தேன். வந்த பாடில்லை.
தொலைவில் ஒரு பஸ் வந்தது. அதில் ஏற எல்லாரும் தயார் ஆனார்கள். நான் ஆலமரத்துக்குப் பின்னால் போய் எட்டிப் பார்த்தேன். யாருமே இல்லை அந்தப் பக்கமாக ஒற்றை அடிப் பாதை மாதிரி ஒரு தடம் தெரிந்தது. அதற்குள் அந்த பஸ்ஸும் வந்துவிட்டது. குழம்பிப்போய் நின்றேன். நிச்சயமாக அந்த பஸ்ஸில் என் அம்மா ஏறவில்லை. அதனால் நானும் ஏற முடியாது. பஸ் போய்விட்டது. நான் அந்த ஒற்றை அடிப் பாதை வழியாக போகவா வேண்டாமா என்று யோசித்துக்கொண்டு நின்றேன்.
அப்போது அதே வழியாக வந்த ஆடு மேய்க்கிற பெண் ஒருத்தி அம்மாவை அந்தப் பக்கம் பார்த்ததாக சொன்னாள் நான் அந்த மழைப் பிரதேசத்தில் இறங்கி ஏறி ஓடினேன். கொஞ்ச தூரம் ஓடிய பிறகுதான் எனக்கு உரைத்தது.. அந்த ஆடு மேய்க்கிற பெண் முன் தினம் நான் பிள்ளைவேட்டம்மன் கோவிலில் சந்தித்த பைத்தியக்காரி அல்லவா? திரும்பிப் பார்த்தேன். அவளைக் காணவில்லை.
ஒரு உச்சியில் நின்று பார்க்க தூரத்தில் சிவப்பு புடவை அம்மாவேதான். 'தாயே சுத்தகாமேஸ்வரீ' என்று பெருமூச்சு விட்டேன். பார்த்துக்கொண்டு இருக்கரச்சையே அவள் தலை மறைந்துவிட்டது. அடுத்த மேடும் ஏறி புதர் செடி கொடிகள் விலக்கி இறங்கிய போது சட்டென்று ஒரு திறந்த வெளி. அங்கே ஒரு அழகான சுனை. அதில் இறங்கி குளித்துக்கொண்டு இருந்தாள் அம்மா. அந்தக் காட்சி ரம்யமாக இருந்தது.. ஆனால் அவள் மேல் எனக்கு கோபம் கோபமாக வந்தது.
"அம்மா இது என்ன பைத்தியக்காரத் தானம்?" நான் கத்தினேன்.
"அடுத்த பஸ்ஸையாவது புடிக்கணும் வா."அவள் காதில் வாங்கியதாக இல்லை.
நான் என் லக்கேஜை இறக்கி பந்த் ஷர்ட் உதறிக் களைந்துவிட்டு ஜட்டியோடு நீருக்குள் இறங்கினேன். உச்சி மலையில் ஒரு சுனை சில்லென்று இருக்கும் என்று எதிர்பார்த்தேன். ஆனால் வெதுவெது என்று சுகமாக இருந்தது. குளிக்க வேண்டும் என்று ஆசை வந்துவிட்டது. மூச்சுப் பிடித்து முங்கி எழுந்தேன்.. அவ்வளவுதான் எனக்கு என்னமோ ஆகிவிட்டது. உடம்பில் போதை ஏறுவது மாதிரி ஒரு கிறக்கம் விறுவிறுப்பு. சுன்னி தானே விரைத்துக்கொண்டது. பக்கத்தில் அம்மா. சங்கடமாக இருந்தது. நல்ல வேலை ஜட்டி போட்டுக்கொண்டு இறங்கியிந்தேன். நீந்தி அம்மாவை நெருங்கி 'போகலாம் வா அம்மா' என்று அவள் கையை பிடித்து இழுத்தேன்.
அப்படி இழுக்கறச்சயே அவள் உடம்பு புரண்டு என் உடம்போடு மோதி... எண்ணமோ வித்தியாசமாக... அவள் அம்மணமாக இருந்தாள். நான் அதிர்ந்துபோய் அவள் கையை விட அவள் "போகலாம் வா" என்று சொல்லிக்கொண்டே ஜட்டிக்குள் விறைத்து முட்டிக்கொண்டு நின்ற என் சுண்ணியை தன் விரல்களால் தட்டிவிட்டு கரை ஏறினாள். நான் உறைந்துபோய் நின்றேன்.
சதை பிடித்துத் திரண்ட கணுக்கால்கள், உருண்டை கண்டைக்கால்கள், கொழுத்த தொடைகள், பிதுங்கி விரிந்த குண்டிக்கோலங்கள், பரந்து சரிந்த உட்கரை, சிறுத்த இடை, சற்றே விரிந்த முதுகு, திரள் தோள்கள், அவிழ்ந்து புரளும் ஈரக் கருங் கூந்தல்.
பின்னழகு காண்பித்துக் கரை ஏறியவள் "போகலாம் வா" சொல்லிக்கொண்டே முன்னழகு காண் என்று திரும்பினாள். ஓ மை காட்! விளக்கித் துடைத்த இரண்டு செப்புக் கலசங்கள். கருவட்டம் கருத்து விரைத்த காம்புகள். ஆழமான கொப்பூழ்க் குழி. அங்கே உள்வாங்கி அதற்க்கு கீழாய் சற்றே முன்னெடுத்த அடிவயிறு. அதற்கும் கீழ்.. ஓ மை காட்.. மினுமினுக்கும் ஈரக் கருமயிர் திரைபோட்டு சைக்கிள் சீட் அகலத்துக்கு உப்பிக் கிடந்த ஒரு வெள்ளைப் பணியாரம். அம்மா நல்ல நிறம்.
அம்மா வா.. என்று கூப்பிட்டதும் பசுவுக்குப் பின் போகும் கன்றுக்குட்டியாட்டம் தொட்டு தொடர்ந்தேன். அங்கே ஒரு குகை இருந்தது. குகை வாசலில் நின்று திரும்பி சொன்னாள் "இடுப்புல இருக்கிறதையும் கழற்றி ஏறி. இந்த எல்லைக்கு அப்பால் உடுத்துணியோடு யாரும் வரக்கூடாது." நான் குழம்பினேன். காலகாலமாக அங்கேயே வசிக்கிறவள் மாதிரி எல்லை வகுத்துப் பேசுகிறாள்!மறுத்துப் பேச நான் என்ன கிறுக்குப் பயலா? என் ஜட்டியை உருவி எறிந்தேன். என் பூலு விளைந்த கப்பைக் கிழங்காட்டம் விறைத்து ஓணான் மாதிரி தலை ஆட்டியது.
அம்மாவின் கண்ணில் ஆசை கனன்றது. அவள் வளையல் குலுங்கும் தன் வலது கையின் மெல்லிய விரல்களால் சுற்றி என் பூலை பிடித்தாள். இன்ப-மின்சாரம் உள்ளங்கால் முதல் உச்சந்தலை வரை படித்த தாக்கியது. சிறு பிள்ளையின் கையைப் பிடித்துக் கூட்டிக்கொண்டு போவதைப்போல் அம்மா என் பூலை பிடித்து வழிநடத்திப் போனாள். நாங்கள் குகைக்குள் நுழைந்தோம்.
அம்மாவுக்கு என்னவோ சீரியஸ் ப்ராப்ளம் என்று என் தங்கை போன் பண்ணியிருந்தாள். காலேஜ்-ஐ விட்டு வெளி வந்த உடனே கிடைத்த நல்ல வேலை. ப்ரொபேஷன் பீரியட். லீவு போட முடியாது. என்ன செய்வது என்று புரியாமல் முழித்துக்கொண்டு இருந்தேன், ஆனால் அடுத்த போன் அப்பாவிடம் இருந்து. புறப்பட்டுவிட்டேன். வழியில் பிள்ளைவேட்டம்மன் கோவில் 'சுத்தகாமேஸ்வரி' அம்மனை வேண்டிக்கொண்டால் அம்மாவுக்கு நல்லது நடக்கும் என்கிற நம்பிக்கை. இறங்கிவிட்டேன் .
பஸ்-ஐ விட்டு இறங்கியதும் மூத்திரம் முட்டிக்கு கொண்டு வந்தது. அங்கே புதரும் காடுமாகக் கிடந்த ஒரு ஓரமாகப் போய் ஒதுங்கினேன். பேண்ட்க்குள் விரல்விட்டு சாமானத்தை வெளியே இழுத்து விட்ட பிறகுதான் கவனித்தேன்.. என் மேல் பார்வைக்குத்தி நின்ற இரண்டு கண்களை, ஒரு பெண் அவள். ஆனால் பைத்தியம். அதனால் நான் என் சங்கதியை மூடவோ மறைக்கவோ இல்லை.
அவள் பார்வையில் அப்படி ஒரு ஈடுபாடு. வைத்த கண் எடுக்காமல் என் பூலையே விழுங்கிக்கொண்டு இருந்தாள். நோட்டம் தாங்காமல் என் ஆயுதம் தானே தலைதூக்க ஆரம்பித்துவிட்டது. பைத்தியமாக இருந்தாலும் பொம்மனாட்டி இல்லையா? மூத்திரம் அடித்து முடிந்துவிட்ட பிறகும் உள்ளே தள்ளி ஜிப் போடமுடியாத அளவுக்கு என் சாமானும் வீங்கி விறைத்துவிட்டது. அதை பார்த்து அவள் என்னமோ சொன்னாள்.
சுற்றுமுற்றும் பார்த்தான். யாரும் இல்லை. ஒரு பொம்மனாட்டி முன்னால் பூலைக் காண்பித்துக்கொண்டு... தடுமாறி... நிற்க்கிறச்சே தன் கந்தல் ஆடை நழுவிக் காலடியில் விழ அவள் எழுந்து மொட்டை அம்மணமாக என் முன் நின்றாள். குலைதள்ளிய முலைகளும் கூதி மேடும் திமிரிக் கொண்டிருந்தது. கருங்கல் போல கன்னங் கரேல் உடம்பு. மலை ஜாதி ஆதிவாசியாக இருக்கலாம்.
கால் தொட்டு ஒரு பாறை. அவள் அதில் உட்கார்ந்து மல்லாந்தாள். மயிர் மறைப்புக்கு உள்ளிருந்து அவள் கூதியின் உதடுகள் விம்மி வெளிப்பட்டன. கால்களை அகட்டி வைத்தாள். கருப்பு ரோஜாவாட்டம் இதழ் மலர்ந்தது கூதி. கணங்களால் ஒரு இன்விடேஷன். அதுக்குத்தான் காத்துக் கிடந்தவன் போல அவள் கால்களுக்கு நடுவில் நகர்ந்து நின்றேன். அட்டேன்ஷன்! நீட்டிக்கொண்டு கன் மாதிரி நின்றது என் சுன்னி.
அவள் தன் பாதங்களை உயர்த்தி அதை பிடித்தாள். ஒரு இன்ப அதிர்ச்சி என் உடம்பில். தன் பாதங்களால் பிடித்த பிடி விடாமல் கோவில் மணி அடிக்கிறே மாதிரி என் பூலை ஆட்டினாள். அந்தக் கோணத்தில் அவள் புண்டையின் கருத்த உதடுகள் விரிந்து விரிந்து ஒரு சிவந்த குகையைத் திறந்து திறந்து காட்டின.
அவள் புண்டையின் கருப்பு-சிவப்புக் கண்ணாமூச்சி ஆட்டம் என் கொட்டையில் விந்து கொதித்துக் கொப்பளிக்கச் செய்தது. ஒரு எகிறல்.. குபுக்.. அவ்வளவுதான். சர்ர்ர்ரு சர்ர்ர்ரு என்று பீச்சிப் பீச்சி அடித்தது. அவள் முகம் முலை வயிறு கூதி தொடை எல்லாமே என் பூலு வடித்த பாலால் அபிஷேகம் பண்ணப்பட்டது. கருத்து விரிந்த அவள் கண்களில் ஒரு ஒளி சுடர்ந்து ஆடியது. அவள் உதடுகள் அசைந்து ஒரு வாக்கு பிறந்தது.
"தல்லைவேட்டாடும் தடி, இனி பிள்ளைவேட்டம்மனுக்குத் தீரும் பிணி.. "
மணி ஓசை கேட்டு திடுக்கிட்டு விழித்தேன். ஆராதனை விளக்கொளியில் அம்மனின் கருங்கல் முகப் பொலிவு. பிள்ளைவேட்டம்மன் சன்னதியில் நான். கனவா? கனவென்றால் மயிர் முளைத்த ஒரு கூதியை முன்னெப்போதும் நான் கண்டதில்லையே கண்டதுதானே கனவில் வரும் என்பார்கள்?!
வீட்டுக்கு வந்து சேர்ந்த போது வாசலுக்கு வந்து 'வாடா' என்று சொன்னது அம்மாதான். நம்ப முடியவில்லை. பிள்ளைவேட்டம்மன் செய்த அற்புதமா? ஆனால் அப்பாவும் தங்கையும் சமாச்சாரமே வேறு என்றார்கள்.
மாலை மங்கி இரவு வந்ததும் அந்த சமாச்சாரம் வெளிப்பட்டது. அம்மாவின் வாயிலிருந்து கெட்ட கெட்ட பேச்சாக வார்த்தை மழை வர்ஷித்தது. கூதி பூலு ஊம்பு ஓலு என்று 'கெட்டவார்த்தை டிக்ஷனரி-இல்' என்ன என்ன இருக்க முடியுமே அத்தனையும் வெள்ளமாகப் புரண்டு உருண்டது.
ஷாக் ஆகிப் போனேன். அம்மா படித்தவள். சமஸ்க்ரிதம் கூட வாசிப்பாள். நாகரிகம் தெரிந்தவள். நாசுக்கானவள். இப்படி சாக்கடையாட்டம் நாறுகிறதே அவள் வாய்! 'போனதாக குறைக்கு அமாவாசை பௌர்ணமி நாட்களில் துணி மணிகளை அவிழ்த்துப் போட்டு அம்மனாக குண்டியா அலைகிறாள்' என்றார் அப்பா. மறுநாளே அம்மாவைக் கூட்டிக்கொடு போய் நான் வேலை பார்க்கிற சிட்டி-இல் ஒரு நல்ல டாக்ரிடம் காண்பிப்பது என்று முடிவாயிற்று. அன்று இரவு முழுக்க அம்மா பேசிக்கொண்டே இருந்தாள்; தூங்கவில்லை. என்னாலும் தூங்க முடியவில்லை.
விடிந்ததும் நானும் அம்மாவும் புறப்பட்டோம். நான் தனியாக இருந்து கஷ்டப் படுவதாகவும் கூட இருந்து சமைத்துப் போட அவளைக் கூட்டிக்கொண்டு போவதாகவும் அம்மாவுக்கு சொல்லப்பட்டது. அவளுக்கும் சந்தோஷம். தங்கைக்கு நிறைய இன்ஸ்ட்ரக்க்ஷன்ஸ் கொடுத்துவிட்டு என்னோடு புறப்பட்டு விட்டாள்.
பஸ்ஸில் ஏறின மறு நிமிஷம் அம்மா உறங்கிப்போய்விட்டாள். பாவம் ராத்ரிப் பூரா தூங்கவில்லை அல்லவா? என் தோளில் சாய்ந்து கிடந்த அவள் முகத்தை நோக்கினேன். குழந்தை போல இருந்தாள். சிப்பி மாதிரி மூடிக் கிடந்த அவள் கண் ஓரங்களில் கூட சுருக்கம் இல்லை.. கூந்தலில் ஓடிய ஒன்றிரண்டு நரை முடிகளும் அவள் வயசைக் கூட்டிக் காட்டுவதாக இல்லை ஆரஞ்சு சுளைகள் மாதிரி இருந்த அவள் உதடுகளில் ஒரு புன்னகை உறைந்து கிடந்தது. மேல் உதட்டில் அதுநாள்வரை நான் கவனித்திராத ஒரு மச்சம் அழகாகத்தான் இருந்தது ஆனால் என்னை டிஸ்டர்ப் செய்தது.
யாரோ என்னை உலுக்கி எழுப்ப நான் விழித்தேன். 'பஸ் பிரேக் டவ்ன் இறங்குங்க' என்றார் கண்டக்டர். பஸ்ஸில் ஒருவரும் இல்லை.. இறங்கினேன். எல்லாரும் இறங்கி நடுக்காட்டில் நின்றுகொண்டு இருந்தார்கள். மலை உச்சி. குளிர்ந்த காற்றில் என் தூக்கக் கலக்கம் விலகியது. அம்மா? என் அம்மா எங்கே? அங்கு நின்றுகொண்டு இருந்த பெண்களில் என் அம்மா இல்லை.. திகைத்தேன். அடையாளம் சொல்லி விசாரித்தேன். பக்கத்தில் ஒரு பெரிய ஆலமரம் நின்றது. அதற்க்கு மறைவில் ஒதுங்கினதாக சொன்னார்கள். காத்திருந்தேன். வந்த பாடில்லை.
தொலைவில் ஒரு பஸ் வந்தது. அதில் ஏற எல்லாரும் தயார் ஆனார்கள். நான் ஆலமரத்துக்குப் பின்னால் போய் எட்டிப் பார்த்தேன். யாருமே இல்லை அந்தப் பக்கமாக ஒற்றை அடிப் பாதை மாதிரி ஒரு தடம் தெரிந்தது. அதற்குள் அந்த பஸ்ஸும் வந்துவிட்டது. குழம்பிப்போய் நின்றேன். நிச்சயமாக அந்த பஸ்ஸில் என் அம்மா ஏறவில்லை. அதனால் நானும் ஏற முடியாது. பஸ் போய்விட்டது. நான் அந்த ஒற்றை அடிப் பாதை வழியாக போகவா வேண்டாமா என்று யோசித்துக்கொண்டு நின்றேன்.
அப்போது அதே வழியாக வந்த ஆடு மேய்க்கிற பெண் ஒருத்தி அம்மாவை அந்தப் பக்கம் பார்த்ததாக சொன்னாள் நான் அந்த மழைப் பிரதேசத்தில் இறங்கி ஏறி ஓடினேன். கொஞ்ச தூரம் ஓடிய பிறகுதான் எனக்கு உரைத்தது.. அந்த ஆடு மேய்க்கிற பெண் முன் தினம் நான் பிள்ளைவேட்டம்மன் கோவிலில் சந்தித்த பைத்தியக்காரி அல்லவா? திரும்பிப் பார்த்தேன். அவளைக் காணவில்லை.
ஒரு உச்சியில் நின்று பார்க்க தூரத்தில் சிவப்பு புடவை அம்மாவேதான். 'தாயே சுத்தகாமேஸ்வரீ' என்று பெருமூச்சு விட்டேன். பார்த்துக்கொண்டு இருக்கரச்சையே அவள் தலை மறைந்துவிட்டது. அடுத்த மேடும் ஏறி புதர் செடி கொடிகள் விலக்கி இறங்கிய போது சட்டென்று ஒரு திறந்த வெளி. அங்கே ஒரு அழகான சுனை. அதில் இறங்கி குளித்துக்கொண்டு இருந்தாள் அம்மா. அந்தக் காட்சி ரம்யமாக இருந்தது.. ஆனால் அவள் மேல் எனக்கு கோபம் கோபமாக வந்தது.
"அம்மா இது என்ன பைத்தியக்காரத் தானம்?" நான் கத்தினேன்.
"அடுத்த பஸ்ஸையாவது புடிக்கணும் வா."அவள் காதில் வாங்கியதாக இல்லை.
நான் என் லக்கேஜை இறக்கி பந்த் ஷர்ட் உதறிக் களைந்துவிட்டு ஜட்டியோடு நீருக்குள் இறங்கினேன். உச்சி மலையில் ஒரு சுனை சில்லென்று இருக்கும் என்று எதிர்பார்த்தேன். ஆனால் வெதுவெது என்று சுகமாக இருந்தது. குளிக்க வேண்டும் என்று ஆசை வந்துவிட்டது. மூச்சுப் பிடித்து முங்கி எழுந்தேன்.. அவ்வளவுதான் எனக்கு என்னமோ ஆகிவிட்டது. உடம்பில் போதை ஏறுவது மாதிரி ஒரு கிறக்கம் விறுவிறுப்பு. சுன்னி தானே விரைத்துக்கொண்டது. பக்கத்தில் அம்மா. சங்கடமாக இருந்தது. நல்ல வேலை ஜட்டி போட்டுக்கொண்டு இறங்கியிந்தேன். நீந்தி அம்மாவை நெருங்கி 'போகலாம் வா அம்மா' என்று அவள் கையை பிடித்து இழுத்தேன்.
அப்படி இழுக்கறச்சயே அவள் உடம்பு புரண்டு என் உடம்போடு மோதி... எண்ணமோ வித்தியாசமாக... அவள் அம்மணமாக இருந்தாள். நான் அதிர்ந்துபோய் அவள் கையை விட அவள் "போகலாம் வா" என்று சொல்லிக்கொண்டே ஜட்டிக்குள் விறைத்து முட்டிக்கொண்டு நின்ற என் சுண்ணியை தன் விரல்களால் தட்டிவிட்டு கரை ஏறினாள். நான் உறைந்துபோய் நின்றேன்.
சதை பிடித்துத் திரண்ட கணுக்கால்கள், உருண்டை கண்டைக்கால்கள், கொழுத்த தொடைகள், பிதுங்கி விரிந்த குண்டிக்கோலங்கள், பரந்து சரிந்த உட்கரை, சிறுத்த இடை, சற்றே விரிந்த முதுகு, திரள் தோள்கள், அவிழ்ந்து புரளும் ஈரக் கருங் கூந்தல்.
பின்னழகு காண்பித்துக் கரை ஏறியவள் "போகலாம் வா" சொல்லிக்கொண்டே முன்னழகு காண் என்று திரும்பினாள். ஓ மை காட்! விளக்கித் துடைத்த இரண்டு செப்புக் கலசங்கள். கருவட்டம் கருத்து விரைத்த காம்புகள். ஆழமான கொப்பூழ்க் குழி. அங்கே உள்வாங்கி அதற்க்கு கீழாய் சற்றே முன்னெடுத்த அடிவயிறு. அதற்கும் கீழ்.. ஓ மை காட்.. மினுமினுக்கும் ஈரக் கருமயிர் திரைபோட்டு சைக்கிள் சீட் அகலத்துக்கு உப்பிக் கிடந்த ஒரு வெள்ளைப் பணியாரம். அம்மா நல்ல நிறம்.
அம்மா வா.. என்று கூப்பிட்டதும் பசுவுக்குப் பின் போகும் கன்றுக்குட்டியாட்டம் தொட்டு தொடர்ந்தேன். அங்கே ஒரு குகை இருந்தது. குகை வாசலில் நின்று திரும்பி சொன்னாள் "இடுப்புல இருக்கிறதையும் கழற்றி ஏறி. இந்த எல்லைக்கு அப்பால் உடுத்துணியோடு யாரும் வரக்கூடாது." நான் குழம்பினேன். காலகாலமாக அங்கேயே வசிக்கிறவள் மாதிரி எல்லை வகுத்துப் பேசுகிறாள்!மறுத்துப் பேச நான் என்ன கிறுக்குப் பயலா? என் ஜட்டியை உருவி எறிந்தேன். என் பூலு விளைந்த கப்பைக் கிழங்காட்டம் விறைத்து ஓணான் மாதிரி தலை ஆட்டியது.
அம்மாவின் கண்ணில் ஆசை கனன்றது. அவள் வளையல் குலுங்கும் தன் வலது கையின் மெல்லிய விரல்களால் சுற்றி என் பூலை பிடித்தாள். இன்ப-மின்சாரம் உள்ளங்கால் முதல் உச்சந்தலை வரை படித்த தாக்கியது. சிறு பிள்ளையின் கையைப் பிடித்துக் கூட்டிக்கொண்டு போவதைப்போல் அம்மா என் பூலை பிடித்து வழிநடத்திப் போனாள். நாங்கள் குகைக்குள் நுழைந்தோம்.