08-02-2025, 02:07 AM
(ఆదివారం)
తర్వాతి రోజు త్వరగానే లేచాను. నా జీవితంలోనే ఈరోజు అత్యంత కీలకం. పందెంలో ఆఖరి రోజు. ఈరోజు నేను పందెం నెగ్గితే వరుణ్ గాడు నా జీవితంలోంచి పూర్తిగా వెళ్ళిపోతాడు. నా వీడియో కూడా డిలీట్ చేసేస్తాడు. లేదంటే వాడి కింద నేను అనుని కూడా పడుకోబెట్టాలి. ఒకే బెడ్ మీద మా ముగ్గురిని కలిపి దెంగినా ఆశ్చర్యం లేదు. నా ఊహ నిజమైతే జీవితాంతం మేము వాడికి సెక్స్ బానిసలవ్వాల్సిందే. నేను ఊహించుకున్న జీవితం నా కళ్ళముందే మంటగలిసిపోతుంది. ఇలా ఆలోచించుకుంటూ నీరసంగా వెళ్లి అమ్మ రూమ్ తలుపు తట్టాను. బద్ధకంగా ఒళ్ళు విరుచుకుంటూ తలుపు తీసింది అమ్మ. చూస్తే తన కళ్లు ఎర్రగా ఉన్నాయి. “ఏమైందమ్మా. నిద్ర పట్టలేదా రాత్రి? కళ్ళు ఎర్రగా ఉన్నాయి?” అని అడిగాను.
“అవునే. కొత్త ప్లేసు కదా. నిద్ర పట్టలేదు” నా కళ్ళలోకి చూడకుండా వాష్ బేసిన్ దగ్గరకు నడిచింది అమ్మ.
అప్పుడు అమ్మ వేసుకున్న బట్టలు చూసా. అలాంటి నైట్ డ్రెస్ ఇంత వరకు అమ్మ వేసుకోవడం నేను చూడలేదు. చాలా పొట్టిగా ఉంది. శాటిన్ మెటీరియల్. ఒంటికి అతుక్కుపోయి అమ్మ ఒంపుసొంపులను బాగా చూపిస్తుంది. నైటీ టాప్ ట్రాన్స్పరెంటుగా ఉంది. లోపల లేసీ బ్రా అనుకుంటా. బ్రా బందిఖానా లోంచి నిండుగా కనపడుతున్న అమ్మ రొమ్ముల్ని చూస్తుంటే ఆడపిల్లనైన నాకే ఒకసారి నిమరాలనిపించింది. నైటీ టాప్ పెద్ద పొడుగ్గా కూడా లేదు. జస్ట్ అమ్మ పాంటీని కప్పుతుందంతే. కింద పాంటీ కూడా G స్ట్రింగ్. ముందు అమ్మ పూకు పెదాలను మాత్రం దాస్తూ మిగిలినదంతా గాలికి వదిలేసింది. అమ్మ వెనక్కి తిరిగినపుడు అక్కడ ప్యాంటీ ఉన్నా లేనట్టే అనిపించింది. తాంగ్ అమ్మ పిర్రల గాడిలోకి వెళ్లిపోయింది. దాంతో ఆమె గుద్దలు దాదాపు నగ్నంగా కాపుకొచ్చిన గుమ్మడికాయల్లా ఊగుతూ ఊరిస్తున్నాయి. ఒంటరిగా పడుకోడానికి ఇంతలా ఎందుకు రెడీ అయ్యిందా అనిపించింది.
“కొత్త నైట్ డ్రెస్సా అమ్మా? చాలా సెక్సీగా ఉంది” అన్నా.
“అవునే. రిసార్టుకి వెళ్తున్నాం కదా. సరదాగా ట్రై చేద్దామని కొనుక్కున్నా”
“ఏంటోనమ్మా. నీలో, నీ డ్రెస్సింగ్ స్టైల్లో చాలా మార్పొచ్చింది ఈ మధ్య. చాలా మోడరన్ గా బిహేవ్ చేస్తున్నావ్. అంటే తప్పు కాదనుకో. నేనెప్పుడూ నువ్విలా మారతావని కలలో కూడా ఊహించలేదు” అక్కసుగా అన్నాను.
నా మాటలకు అమ్మ నవ్వుతూ “నాకు ఎప్పట్నుంచో మోడరన్ డ్రెస్సులు ట్రై చేయాలని ఉండేది అంజు. ఒకసారి మీ నాన్నను అడిగితే వద్దన్నారు. పరువు పుచ్చకాయ అని ఏదేదో అన్నాడు మీ నాన్న. ఇదిగో ఇన్నాళ్లకు ఈ అవకాశం వచ్చింది. మళ్ళీ నాకు కుదురుతుందో లేదో. ఒకవేళ కుదిరినా అప్పటికి నాకు సెట్టవుతాయా? రోజురోజుకీ నా వయసేమీ తగ్గడం లేదు కదా. అందుకే ఇలా ఛాన్స్ రాగానే వేసుకుంటున్నా. ఇక్కడ మనకి తెలిసినవాళ్ళు ఎవరూ లేరు. నన్నిలా చూసేది నువ్వు, వరుణ్. మీ ఇద్దరి దగ్గర నాకెందుకు సిగ్గు?” అంది.
ఈ మధ్యనే పరిచయమైన వాడితో ఇంత చనువు ఎలా అని మనసు పిండేస్తున్నా కంట్రోల్ చేసుకొని “సరే. నువ్వు రెడీ అయితే అలా బయటకు వెళదాం. ఇక్కడ కొండల్లో ట్రెక్కింగ్ బాగుంటుందట. భోజనం చేసేసి బయలుదేరితే సాయంత్రానికల్లా వచ్చేయొచ్చు.” అన్నా.
“తప్పకుండా. ఉండు రెడీ అవుతా” అంటూ బాత్రూమ్లోకి దూరింది అమ్మ.
నేను కూడా రెడీ అవుదామని వెనక్కి తిరిగేంతలో అమ్మ ఫోనుకి ఏదో మెసేజ్ వచ్చింది. కుతూహలం ఆపుకోలేక వెళ్లి చెక్ చేశా. నేనూహించినట్టే అది వరుణ్ దగ్గరనుంచి. ఏంటా అని ఓపెన్ చేస్తే ఇప్పుడు వచ్చిన మెసేజ్ మాత్రమే ఉంది. మిగతా చాట్ హిస్టరీ మొత్తం డిలీట్ చేసి ఉంది. ఆ మెస్సేజులో “థాంక్యూ జ్యోతి గారు. రాత్రి మీరు పంపిన పిక్స్ చాలా పనికొచ్చాయి నాకు. నేను కొనిచ్చిన నైట్ డ్రెస్ బాగా నప్పింది మీకు. తాంగ్ అయితే మీకోసమే పుట్టినట్టుంది. మొత్తంగా మీ అందాన్ని తనివితీరా చూడటానికి రాత్రంతా సరిపోలేదు నాకు” అని ఉంది.
నాకు అర్ధమైంది. మా అమ్మ కళ్ళెందుకు అంత ఎర్రగా ఉన్నాయో. ఆ నైట్ డ్రెస్ దేనికి వేసుకుందో. బహుశా రాత్రంతా వీడితో ఫోనులో మాట్లాడుతూ గడిపేసినట్టుంది. మెసేజుని Unread చేసేసి ఎక్కడనుంచి తీసానో అక్కడే పెట్టేసి భారమైన మనసుతో నా రూముకి వెళ్లిపోయా.
మేము రెడీ అయ్యాక వరుణ్ కూడా మాతో వచ్చి కలిసాడు. అందరం కలిసి ట్రెక్కింగ్ కి వెళ్ళాము. స్ట్రేంజ్ గా వరుణ్ నార్మల్ గా కూల్ గా ఉన్నాడు ట్రెక్కింగ్ మొత్తం. దానితో నేను కూడా టెన్షన్ పడకుండా ట్రెక్కింగ్ ని ఎంజాయ్ చేశా. మేము తిరిగొచ్చేసరికి సాయంత్రం నాలుగయ్యింది. రూంకి వెళ్ళేటప్పుడు ఈవెనింగ్ రెడీ అయితే కింద ఉన్న పబ్బుకి వెళదాం అన్నాడు వరుణ్.
అప్పటివరకూ పబ్బుకి ఎప్పుడూ వెళ్లని మా అమ్మ ఉత్సాహంగా “వెళదాం వెళ్దాం” అంది.
చేసేదేం లేక నేను కూడా సరేనన్నా.
పబ్బు రిసార్టులోనే ఒక మూలకు ఉంది. ఇక్కడ ఫేమస్ అనుకుంటా. జనాలు బాగానే పొగయ్యారు. మేము లోపలకి వెళ్లేసరికి టైము ఏడయ్యింది. ఇంకొక 5 గంటలు మా అమ్మను కాపాడుకోగలిగితే చాలు అనుకున్నా.
నేను స్లీవ్లెస్ బ్లాక్ బ్లౌజు, బ్లూ జీన్స్, క్యాజువల్ వైట్ షూస్ వేసుకున్నా. మా అమ్మ దీనికి కూడా ముందే షాపింగ్ చేసినట్లుంది. తొడలకి సగానికి వచ్చే బ్లాక్ స్కర్ట్, పైన బొడ్డు కనిపించేలా ఉన్న రెడ్ బ్లౌజ్ వేసుకుంది. హెయిర్ లూజుగా వదిలేసింది. హై హీల్స్ కూడా వేసుకుంది. ఆ డ్రెస్సులో మా అమ్మని చూస్తుంటే ముంబై నుంచొచ్చిన పెద్ద మోడల్లా ఉంది. అమ్మ రంగు, హైటు, బాడీ షేపు, పెద్దగా కొవ్వు పట్టని నడుము, పొడవైన చేతులు, సిల్కులా జారే కురులు… ఒకటేమిటి. అక్కడకొచ్చిన కుర్రాళ్లంతా అమ్మనే ఆబగా, తినేసేలా చూడసాగారు. ఇప్పటివరకూ నన్ను చూసి సొంగ కార్చుకునే కుర్రాళ్లనే చూసిన నేను మొదటిసారి నా సమక్షంలో వాళ్ళందరూ ఇంకొక ఆడదాని కోసం వెంపర్లాడటం చూసాను. జీవితంలో మొదటిసారి నన్ను డామినేట్ చేసే ఆడదాని సమక్షంలో ఉన్నా. పొట్టి బ్లౌజుతో, లో హిప్ జీన్స్లో నేనేం పతివ్రతలా లేను. కానీ ఇంతటి నా అందం మా అమ్మ ముందు సూర్యుడి ముందు వెలిగించిన దివిటీలా అయ్యేసరికి స్త్రీ సహజమైన అసూయతో విసవిసా ముందుకు వెళ్లిపోయాన్నేను.
పబ్బులో కాలిగా ఉన్న ఒక టేబుల్ దగ్గర సెటిలయ్యి అమ్మ వైపు చూసా. పబ్బు రష్ గా ఉండటంతో అమ్మ నెమ్మదిగా జనాల్ని తప్పించుకుంటూ వస్తుంది. మత్తగజంలా మందగమనంతో అమ్మ అలా నడుస్తుంటే ఆమె సళ్ళు బరువుగా ఊగుతూ, తొడలు ఒకదానికొకటి ఒరుసుకుంటూ కజరహో శిల్పం కదిలివచ్చినట్టుగా అనిపించింది. ఈ ప్రాపర్టీ నాది అన్నట్టుగా వరుణ్ మా అమ్మ వెనుక నుంచుని అవసరం లేకపోయినా ఆమె నున్నటి భుజాలు పట్టుకొని నడిపిస్తూ నేను కూర్చున్న టేబుల్ దగ్గరికి తీసుకొచ్చాడు.
“ఏం తాగుతారు జ్యోతి గారు? వైన్ తెమ్మంటారా? లేక బీరా?” నవ్వుతూ అడిగాడు.
“నాకు అలవాటు లేదు వరుణ్. జ్యూస్ ఏమైనా ఉంటే తీసుకురా” ఇబ్బందిగా అంది అమ్మ.
“పబ్బుకొచ్చి జ్యూస్ ఏంటి జ్యోతి గారు. రెడ్ వైన్ ట్రై చేయండి. గ్రేప్ జ్యూస్ లాగానే ఉంటుంది తీయగా” అన్నాడు.
“వద్దు వరుణ్. ఎవరైనా చూస్తే నేను తాగుబోతు అనుకుంటారు” నా వంక చూస్తూ అంది అమ్మ.
నేను ఉన్నాను కాబట్టి బెట్టు చేస్తుంది లేదంటే తాగేదే అనుకున్నా. కానీ ఎంత సేపు బెట్టు చేస్తుందో చూద్దామని సైలెంటుగా అమ్మనే చూస్తున్నా.
వరుణ్ పట్టు వదలని విక్రమార్కుడిలా “మీ చుట్టూ చూడండి జ్యోతి గారు. వైన్ కంటే స్ట్రాంగ్గా ఉన్న టెకీలా, బ్రాందీ, విస్కీలు తాగేస్తున్నారు అమ్మాయిలు. ఇక్కడికి వచ్చేదే అందుకు. బాగా తాగి, మనలో ఉండే సిగ్గు, లజ్జను విడిచిపెట్టి నచ్చినట్టుగా డాన్స్ చేయడం కోసం. రెడ్ వైన్ తాగితే హెల్తుకి కూడా మంచిది. ఇక్కడ మీరేం చేసినా ఎవరికీ తెలియదు. ఏమంటావ్ అంజు?” అన్నాడు.
“నీ ఇష్టమమ్మా. నచ్చితేనే తాగు. బలవంతం లేదు” అన్నా.
“నువ్వు కూడా తాగుతావా అంజు నాకు కంపెనీగా” అడిగింది అమ్మ.
“నేను బీర్ తాగుతానమ్మా” అన్నా.
“నీకు బీర్ అలవాటుందా. ఎక్కడ నేర్చుకున్నావే? కాలేజీకి వెళ్లమంటే నువ్వు చేసే నిర్వాకం ఇదా? మీ నాన్నకు చెప్తానుండు” అప్పటివరకు తనోక అమ్మని అని మర్చిపోయిన మా అమ్మ ఈ వారం రోజుల్లో మొదటిసారి అమ్మలా మాట్లాడసాగింది.
“అమ్మా. నువ్వేం మాట్లాడుతున్నావో నీకైనా అర్ధమవుతుందా? మనం ఉన్నది ఎక్కడ, వేసుకున్న బట్టలేంటి? నువ్వు నాన్నకి ఇది చెప్తే నేను ఏమేం చెప్పగలనో ఆలోచించు” అమ్మ కళ్ళలోకి సూటిగా చూస్తూ అన్నా.
తనెంత హిపోక్రిటికల్ గా మాట్లాడుతుందో అర్థమైన అమ్మ చిన్నగా “సారీ అంజు. ఏదో రొటీన్ గా అనేసా. సరేలే. ఈరోజు మాత్రమే ట్రై చేద్దాం. ఇకమీదట తాగొద్దు” అంది.
ఏదొకటి చేసుకో అన్నట్టుగా తలెగరేసి “సరే” అన్నా.
“ఓకే. అంజుకి బీర్, ఈ బ్యూటిఫుల్ క్వీన్ కి, నాకు రెడ్ వైన్” అంటూ కౌంటర్ దగ్గరకి నడిచాడు వరుణ్.
పెద్ద గ్లాసు నిండుగా వైన్ నింపుకొచ్చి అమ్మ చేతిలో పెట్టాడు. నాకొక బీరు తెచ్చాడు. తన వైన్ గ్లాస్ కూడా నింపుకొని “కమాన్ మనం లైఫ్ ని ఎప్పటికీ ఇలాగే ఎంజాయ్ చేయాలి. మన ఫ్రెండ్షిప్ లైఫ్ లాంగ్ ఇలాగే కొనసాగాలని కోరుకుంటూ చీర్స్” అన్నాడు.
సినిమాల్లో చూడటంతో అమ్మ కూడా చీర్స్ అని కొద్దిగా సిప్ చేసింది. వైన్లో తీపితో బాటుగా ఉండే వగరు తగిలేసరికి అమ్మ ముఖం కాస్త చిట్లించింది. మొదటిసారి తాగేవాళ్ళు పెట్టే ఎక్స్ప్రెషన్ కావడంతో నేను చిన్నగా నవ్వుకున్నా.
“ఎలా ఉంది జ్యోతి గారు” మారుతున్న అమ్మ ముఖకవళికలు చూస్తూ అడిగాడు వరుణ్.
“కొంచెం వగరుగా, తియ్యగా ఏదోలా ఉంది. ఎలా తాగుతారు జనాలు దీన్ని అంత పిచ్చిగా” ముఖం చిట్లిస్తూ అడిగింది అమ్మ.
“ఫస్ట్ సిప్ అలాగే ఉంటుంది జ్యోతి గారు. నెమ్మది నెమ్మదిగా మీకే అలవాటవుతుంది. తర్వాత చాలన్నా ఇంకా కావాలి అంటారు. అందులోనూ బయట చలికి ఒంటి లోపల ఇలాంటి వైన్ పడితే బాడీలో వచ్చే హీటే వేరు” నవ్వుతూ అన్నాడు.
“నాకీ గ్లాసు చాలు వరుణ్. ఇదే చాలా ఎక్కువ నాకు” నెమ్మదిగా సిప్ చేస్తూ అంది అమ్మ.
“అది కూడా చూద్దాం” అంటూ మాటలు మొదలెట్టాడు వరుణ్.
చూస్తుండగానే అమ్మ గ్లాసులో వైన్ మొత్తం ఖాళీ చేసేసింది. గ్లాసు ఖాళీ అవ్వడంతో దాన్ని మళ్ళీ పూర్తిగా ఫిల్ చేసి తెచ్చాడు వరుణ్. ఒక్క గ్లాసే చాలా ఎక్కువన్న అమ్మ రెండో గ్లాసుని ఏమాత్రం బెట్టు చేయకుండా తీసుకొని తాగసాగింది. నా కెపాసిటీ ఒక బీర్ అంతే. అందుకే నెమ్మదిగా దాన్నే సిప్ చేస్తున్నా.
ఇంతలో మ్యూజిక్ స్టార్ట్ చేశాడు డీజే. దూరంగా ఎత్తుగా కట్టిన డాన్స్ ఫ్లోర్ పై లైట్లు డిం చేసి డిస్కో లైట్లు ఆన్ చేశారు. నెమ్మదిగా జంటలు డాన్స్ ఫ్లోర్ పైకి వెళ్ళసాగారు. మంచి అనుభవజ్ఞుడిలా ఉన్నాడు డీజే. జనం మూడుకి తగ్గట్టుగా సాంగ్స్ మొదలెట్టి నెమ్మదిగా తన మ్యూజిక్కుకి వాళ్ళ మూడు మారేలా చేసుకుంటున్నాడు. ఫాస్ట్ సాంగ్స్, మధ్యలో రొమాంటిగ్గా స్లో సాంగ్స్, మళ్ళీ డాన్స్ బిట్స్.. జనరల్ గా డాన్స్ అంటే పెద్దగా ఇష్టం లేని నేనే నా బాడీని చిన్నగా ఊపసాగాను. చూస్తే అమ్మ కూడా తల, కింద కాళ్ళు ఊపుతుంది. అప్పటికి రెండో గ్లాస్ కూడా పూర్తి చేసేసింది అమ్మ. తన కళ్ళలో మత్తు కనిపిస్తుంది. పదిమంది ముందు గట్టిగా మాట్లాడటానికి కూడా జంకే అమ్మ పబ్బులో సాంగ్స్ కి బాడీని షేక్ చేస్తూ కోరస్ పాడుతుందంటే కారణం ఆమె తాగిన వైనే.
“నాకు అలవాటు లేదు వరుణ్. జ్యూస్ ఏమైనా ఉంటే తీసుకురా” ఇబ్బందిగా అంది అమ్మ.
“పబ్బుకొచ్చి జ్యూస్ ఏంటి జ్యోతి గారు. రెడ్ వైన్ ట్రై చేయండి. గ్రేప్ జ్యూస్ లాగానే ఉంటుంది తీయగా” అన్నాడు.
“వద్దు వరుణ్. ఎవరైనా చూస్తే నేను తాగుబోతు అనుకుంటారు” నా వంక చూస్తూ అంది అమ్మ.
నేను ఉన్నాను కాబట్టి బెట్టు చేస్తుంది లేదంటే తాగేదే అనుకున్నా. కానీ ఎంత సేపు బెట్టు చేస్తుందో చూద్దామని సైలెంటుగా అమ్మనే చూస్తున్నా.
వరుణ్ పట్టు వదలని విక్రమార్కుడిలా “మీ చుట్టూ చూడండి జ్యోతి గారు. వైన్ కంటే స్ట్రాంగ్గా ఉన్న టెకీలా, బ్రాందీ, విస్కీలు తాగేస్తున్నారు అమ్మాయిలు. ఇక్కడికి వచ్చేదే అందుకు. బాగా తాగి, మనలో ఉండే సిగ్గు, లజ్జను విడిచిపెట్టి నచ్చినట్టుగా డాన్స్ చేయడం కోసం. రెడ్ వైన్ తాగితే హెల్తుకి కూడా మంచిది. ఇక్కడ మీరేం చేసినా ఎవరికీ తెలియదు. ఏమంటావ్ అంజు?” అన్నాడు.
“నీ ఇష్టమమ్మా. నచ్చితేనే తాగు. బలవంతం లేదు” అన్నా.
“నువ్వు కూడా తాగుతావా అంజు నాకు కంపెనీగా” అడిగింది అమ్మ.
“నేను బీర్ తాగుతానమ్మా” అన్నా.
“నీకు బీర్ అలవాటుందా. ఎక్కడ నేర్చుకున్నావే? కాలేజీకి వెళ్లమంటే నువ్వు చేసే నిర్వాకం ఇదా? మీ నాన్నకు చెప్తానుండు” అప్పటివరకు తనోక అమ్మని అని మర్చిపోయిన మా అమ్మ ఈ వారం రోజుల్లో మొదటిసారి అమ్మలా మాట్లాడసాగింది.
“అమ్మా. నువ్వేం మాట్లాడుతున్నావో నీకైనా అర్ధమవుతుందా? మనం ఉన్నది ఎక్కడ, వేసుకున్న బట్టలేంటి? నువ్వు నాన్నకి ఇది చెప్తే నేను ఏమేం చెప్పగలనో ఆలోచించు” అమ్మ కళ్ళలోకి సూటిగా చూస్తూ అన్నా.
తనెంత హిపోక్రిటికల్ గా మాట్లాడుతుందో అర్థమైన అమ్మ చిన్నగా “సారీ అంజు. ఏదో రొటీన్ గా అనేసా. సరేలే. ఈరోజు మాత్రమే ట్రై చేద్దాం. ఇకమీదట తాగొద్దు” అంది.
ఏదొకటి చేసుకో అన్నట్టుగా తలెగరేసి “సరే” అన్నా.
“ఓకే. అంజుకి బీర్, ఈ బ్యూటిఫుల్ క్వీన్ కి, నాకు రెడ్ వైన్” అంటూ కౌంటర్ దగ్గరకి నడిచాడు వరుణ్.
పెద్ద గ్లాసు నిండుగా వైన్ నింపుకొచ్చి అమ్మ చేతిలో పెట్టాడు. నాకొక బీరు తెచ్చాడు. తన వైన్ గ్లాస్ కూడా నింపుకొని “కమాన్ మనం లైఫ్ ని ఎప్పటికీ ఇలాగే ఎంజాయ్ చేయాలి. మన ఫ్రెండ్షిప్ లైఫ్ లాంగ్ ఇలాగే కొనసాగాలని కోరుకుంటూ చీర్స్” అన్నాడు.
సినిమాల్లో చూడటంతో అమ్మ కూడా చీర్స్ అని కొద్దిగా సిప్ చేసింది. వైన్లో తీపితో బాటుగా ఉండే వగరు తగిలేసరికి అమ్మ ముఖం కాస్త చిట్లించింది. మొదటిసారి తాగేవాళ్ళు పెట్టే ఎక్స్ప్రెషన్ కావడంతో నేను చిన్నగా నవ్వుకున్నా.
“ఎలా ఉంది జ్యోతి గారు” మారుతున్న అమ్మ ముఖకవళికలు చూస్తూ అడిగాడు వరుణ్.
“కొంచెం వగరుగా, తియ్యగా ఏదోలా ఉంది. ఎలా తాగుతారు జనాలు దీన్ని అంత పిచ్చిగా” ముఖం చిట్లిస్తూ అడిగింది అమ్మ.
“ఫస్ట్ సిప్ అలాగే ఉంటుంది జ్యోతి గారు. నెమ్మది నెమ్మదిగా మీకే అలవాటవుతుంది. తర్వాత చాలన్నా ఇంకా కావాలి అంటారు. అందులోనూ బయట చలికి ఒంటి లోపల ఇలాంటి వైన్ పడితే బాడీలో వచ్చే హీటే వేరు” నవ్వుతూ అన్నాడు.
“నాకీ గ్లాసు చాలు వరుణ్. ఇదే చాలా ఎక్కువ నాకు” నెమ్మదిగా సిప్ చేస్తూ అంది అమ్మ.
“అది కూడా చూద్దాం” అంటూ మాటలు మొదలెట్టాడు వరుణ్.
చూస్తుండగానే అమ్మ గ్లాసులో వైన్ మొత్తం ఖాళీ చేసేసింది. గ్లాసు ఖాళీ అవ్వడంతో దాన్ని మళ్ళీ పూర్తిగా ఫిల్ చేసి తెచ్చాడు వరుణ్. ఒక్క గ్లాసే చాలా ఎక్కువన్న అమ్మ రెండో గ్లాసుని ఏమాత్రం బెట్టు చేయకుండా తీసుకొని తాగసాగింది. నా కెపాసిటీ ఒక బీర్ అంతే. అందుకే నెమ్మదిగా దాన్నే సిప్ చేస్తున్నా.
ఇంతలో మ్యూజిక్ స్టార్ట్ చేశాడు డీజే. దూరంగా ఎత్తుగా కట్టిన డాన్స్ ఫ్లోర్ పై లైట్లు డిం చేసి డిస్కో లైట్లు ఆన్ చేశారు. నెమ్మదిగా జంటలు డాన్స్ ఫ్లోర్ పైకి వెళ్ళసాగారు. మంచి అనుభవజ్ఞుడిలా ఉన్నాడు డీజే. జనం మూడుకి తగ్గట్టుగా సాంగ్స్ మొదలెట్టి నెమ్మదిగా తన మ్యూజిక్కుకి వాళ్ళ మూడు మారేలా చేసుకుంటున్నాడు. ఫాస్ట్ సాంగ్స్, మధ్యలో రొమాంటిగ్గా స్లో సాంగ్స్, మళ్ళీ డాన్స్ బిట్స్.. జనరల్ గా డాన్స్ అంటే పెద్దగా ఇష్టం లేని నేనే నా బాడీని చిన్నగా ఊపసాగాను. చూస్తే అమ్మ కూడా తల, కింద కాళ్ళు ఊపుతుంది. అప్పటికి రెండో గ్లాస్ కూడా పూర్తి చేసేసింది అమ్మ. తన కళ్ళలో మత్తు కనిపిస్తుంది. పదిమంది ముందు గట్టిగా మాట్లాడటానికి కూడా జంకే అమ్మ పబ్బులో సాంగ్స్ కి బాడీని షేక్ చేస్తూ కోరస్ పాడుతుందంటే కారణం ఆమె తాగిన వైనే.
ఇట్లు
మీ
Mɑׁׅ֮ꪀׁׅյׁׅꫀׁׅܻꫀׁׅܻꭈׁׅɑׁׅ֮