Incest ஆட்டோ பயணத்தால் ஆட்டம் கண்ட குடும்பம்(APAKK) - part 1 (The Acts) (Completed)

[antibull007]

பாகம் - 18

மற்றோரு புறம் 10:30 மணி அளவில், கீதாவிடம் பேசிவிட்டு, தன்னுடைய பாஸ் கேட்ட முக்கிய ஆவணங்களை கொண்டு வரும் எண்ணத்துடன், வங்கியிலிருந்து தன்னுடைய காரை சுகுமாரன் நகர்த்திக்கொண்டு வீட்டை நோக்கி விரைந்தார். கார் ஒட்டிக்கொண்டிருக்கும் போது கீதா தன்னிடம் கூறிய விஷயங்களை அசைப்போட்டுக் கொண்டிருந்தார்.

'கீதா சொல்லுறத வச்சு பாத்தா, நாம கீதாவ தொட்டதுக்கப்றமே, விஜய் அவங்கள தொடுறத நிறுத்திட்டான் போலயே! ஆனா அவனா தான இதப் பத்தி கேட்டான். அவன் பல தடவ நம்ம கிட்ட கேட்டும், நாம பின்னால பிரச்சனை வரும்னு வேண்டாம்னு தான சொன்னோம்! அவன் குழந்தை இல்லாதத நெனச்சு வேலைக்கும் போகாம, கீதா கிட்டயும் சரியா பேசாம, வீட்டுக்கும் சரியா வராம குடிக்கு அடிமையாகி தன்னையே இழக்கிறத பாத்து, அவன ஒட்டு மொத்தமா இழந்துட கூடாதுனு கீதாவும் நம்ம கிட்ட கெஞ்சி கேக்கவே தான, கல்யாணம் ஆன மூனே மாசத்துல கலையரசிக்கு தெரியாம, நாம அவங்க குழந்தைக்காக கீதா கூட படுத்தோம்? இதுல கீதாவோட தப்போ இல்ல நம்ம தப்போ ஒன்னும் இல்லையே. அவன் ஏன் கீதாவ ஒதுக்கி வச்சிருக்கான்?' 

'ஒரு வேள என்னதான் அவனுக்கு உதவி பண்ற எண்ணத்துல பண்ணி இருந்தாலுமே, நாம கீதா கூட படுத்ததால, அவனால அவனோட மனைவி வேற ஒருத்தனோட படுத்தத தாங்கிக்க முடியலையோ!? இருக்கலாம். எந்த ஆம்பளைக்கு தான் தன்னோட மனைவி தனக்கு தெரிஞ்சே அடுத்தவன் கூட படுக்கிறது புடிக்கும்? அது எந்த காரணத்துக்காக இருந்தாலும். ஆனா நாம இப்படிலாம் பின்னாடி நடக்கலாம்னு தெளிவா பேசுனோமே அவன் கிட்ட. எல்லாத்துக்கும் சரினு தான சொன்னான். அவன் இருந்த நிலைமைக்கு அப்டி எல்லாத்துக்கும் சம்மதம் மாதிரி சொல்லிருப்பான். அந்த பிரச்னை சரி ஆனதுக்கப்புறம், உறுத்த ஆரம்பிச்சிருக்கும். அவனும் மனுஷன் தான?'

'ஆனா அப்படி நெனைக்கிறவன் எதுக்கு நமக்கு இவ்ளோ ரிஸ்க் எடுத்து உதவி செய்யணும்? நம்ம கிட்ட பேசும்போது ரொம்ப சகஜமா பழகுனானே! என்ன நெனைக்கிறானோ?! அவனுக்கு தான் வெளிச்சம்.'

என்று யோசித்துக்கொண்டே வீட்டை நோக்கி சென்றார். 

மற்றோருபுரம், அழைப்பு மணியை அடித்தது விஜயனாக இருக்க வேண்டும் என்று வேண்டிக்கொண்டு, பயத்தில் நடுக்கத்துடன் கதவைத் திறந்த கலையரசியின் வேண்டுதல் வீணாகவில்லை. சுகுமாரனை பழிவாங்கும் எண்ணத்துடன், கோபக்கனலை கக்கியபடி விஜயன் நின்றுகொண்டிருந்தார். முன்பு தான் எப்படிப்பட்ட பிரச்சனையில் சிக்கினோம் என்று அறியாமல் இயல்பு வாழ்க்கைக்கு திரும்பிய கலையரசியை கடவுளைப் போல வந்து அந்த பிரச்சனையிலிருந்து காப்பாற்றி அதைத் தெரிவித்து விட்டு அவளையும் அந்த பிரச்சனையிலிருந்து விடுவித்துவிட்டு போகலாம் என்ற எண்ணத்துடன் வந்த விஜயனை ராட்சசன் என நினைத்த கலையரசி, இப்போது நண்பனை பழி வாங்கும் வெறியுடன் ராட்சசனாக மாறி அவள் முன் நின்று கொண்டிருக்கும் விஜயனை, தன் வாழ்க்கையை காப்பாற்ற வந்த கடவுளைப் போல பார்த்தாள். 

விஜயனின் ஆசைக்கு இணங்குவதே தன்னுடைய வாழ்க்கையை காப்பாற்றிக் கொள்ள தனக்கு கிடைத்த ஒரே வாய்ப்பு என்று எண்ணினாள். ஆனாலும், அவளுக்கு விஜயன் மீதுள்ள பயம் போகவில்லை. கண்களில் பயத்துடன் நடுங்கியபடியே நின்றிருந்தாள். விஜயனும் ஒன்றும் பேசாமல் அவள் மீது தன் கோபக்கனலை கக்கிக்கொண்டு இருந்தார். சிறிது நேரம் கழித்து அவர் தன் வலது காலை முன்னெடுத்து வைக்க, கலையரசி தன் இடது காலை பின்னெடுத்து வைத்து, அழுத படி தன் தலையை ஆட்டி 'வேண்டாம்!!' என்று அவரிடம் மன்றாடினாள். பழி வாங்கும் வெறியில் இருந்த விஜயனுக்கு, அவள் மன்றாடல் மேற்கொண்டு வெறியை தூண்டியது. தன்னுடைய இடது காலையும் உள்ளே எடுத்து வைத்தார். அழுத படியே மூச்சிரைக்க, கலையரசியும் தன்னுடைய வலது காலை பின்னெடுத்து வைத்தாள். தற்போது வாசலின் மீது நின்றுருந்த விஜயன், மீண்டும் ஒரு முறை தன் வலது காலை முன்னெடுத்து வைக்க, கலையரசி தன் இடது காலை பின் எடுத்து வைக்க, மீண்டும் விஜயன் தன் இடது காலை முன்னெடுத்து வைக்க, கலையரசி தன் வலது காலை பின்னெடுத்து வைத்தாள். விஜயன் இப்போது சுகுமாரனின் வீட்டிற்குள் வந்து விட்டார். அழுத படி மன்றாடிக் கொண்டிருந்த கலையரசியை மேலும் கீழும் பார்த்தார். பழிவாங்கும் வெறியுடன், காம வெறியும் கலந்து விஜயனை மிருகமாய் மாற்றியது. பின்னால் திரும்பி கதவைத் தாழிட்டார்.

விஜயன் கதவைத் தாழிட்ட அதே கணம் சுகுமாரனின் கார் தன் வீடு இருக்கும் தெருக்குள் நுழைந்தது. சுகுமாரனின் கார் அவருடைய வீட்டை நெருங்கும்போது, சிறிது தூரத்திலிருந்து அவர் தன் வீட்டின் முன்னே ஒரு கார் நின்று கொண்டிருந்ததை கண்டார். 

'இது விஜயனோட கார் மாதிரி இருக்கே!' 

இன்னும் சற்று முன்னோக்கி வந்தார். 

'அதே மாடல்! அதே கலர்! இது கண்டிப்பா விஜயனோட கார் தான்.' என்று உறுதியாக எண்ணினார். தன் காரை உடனடியாக நிறுத்தினார். 

'அவன் நம்ம வீட்டுல என்ன பண்ணிட்டு இருக்கான்? வீட்டுல யாரும் இருக்க மாட்டோமே இந்நேரம்? யாரும் இல்லாத வீட்டுல என்ன பண்ணிட்டு இருக்கான்? ஒரு வேல கலையரசி கிட்ட தான் பேசிட்டு இருக்கானோ?!' 

என்று யோசித்துக்கொண்டே தன் வீட்டிற்கு சென்று உண்மையை கண்டறிய எண்ணி, காரை மீண்டும் நகர்த்த முயன்று அடுத்த நொடியே பிரேக் போட்டார். மீண்டும் யோசிக்கலானார்.

'அப்படி கலையரசி வீட்டுல இருந்தா அவ கிட்ட என்ன விஷயமா பேச வந்திருப்பான்? அதான் எல்லா பிரச்னையும் முடிஞ்சிடுச்சுனு சொன்னானே! பிரச்சன முடிஞ்சப்புறம் அவ கிட்ட பேச என்ன இருக்கு? 9:30 மணிக்கே கலையரசி வீட்ட விட்டு கெளம்பிருப்பாளே! இவன் சரியா அவ வீட்ட விட்டு கெளம்புறப்போ வந்தான்னு வச்சிட்டா கூட, மணி இப்போ 11:00 ஆகுதே! ஒன்றர மணி நேரமா என்ன பண்ணிட்ருக்கான்?'

'கீதா சொன்னத வச்சு பாத்தா, இவன் மனசுக்குள்ள நம்ம மேல எங்கயோ ஒரு மூலைல கோவம் இருக்கு. இத வாய்ப்பா வச்சிட்டு அந்த கோவத்த தீத்துக்க முயற்சி பன்றானோ?'

'கோவம் இருக்கவன் எதுக்கு நமக்கு உதவி பண்ணனும்?' 

என்று சில மணித்துளிகள் யோசித்தார்.

'நாம அவனுக்காக ஒரு பெரிய உதவி பண்ணோம். ஆனா அதோட சைட் எஃபெக்ட், அவனோட பொண்டாட்டி கூட படுத்தோம். இவனுக்கு இத்தன வருஷமா நமக்கு அந்த மாதிரி பெரிய உதவி பண்ண வாய்ப்பு கிடைக்கல. இப்போ தான் கெடச்சுது. உதவிக்கு உதவி சரியாகிடுச்சு, இன்னும் பொண்டாட்டி கூட படுக்குறது தான் பாக்கினு நெனைச்சு, அந்த விஷயத்த வச்சு மிரட்டி கலையரசி கூட படுக்க பாக்குறானோ? ஆமா. அப்டி தான் இருக்கணும். இது தான் இவன் ஒன்றரை மணி நேரமா கலையரசி கூட நம்ம வீட்டுல இருக்கிறதுக்கான லாஜிக்கல் எக்ஸ்ப்ளனேஷன்.' 

'இப்போ நாம என்ன பண்றது? போய் அவன் கிட்ட இருந்து கலையரசிய காப்பதுவோமா? ஆரம்பிக்கும்போது வந்திருந்தா காப்பாத்திருக்கலாம். இவ்ளோ நேரம் ஆகிடுச்சே! இந்நேரம் எல்லாம் முடிஞ்சிருக்குமே! நாம இந்த நேரம் போய் கதவை தட்டுனா, நமக்கு இந்த விஷயம் தெரிஞ்சிடுச்சுனு ரெண்டு பேருக்கும் தெரியுறத தவிர வேற ஒன்னும் நடக்காது. நமக்கு இந்த விஷயம் தெரிஞ்சிடுச்சுனு தெரிஞ்சா கலையரசி அதுக்கு மேல என்ன பண்ணுவான்னே தெரியாது. அவ தப்பான முடிவெடுக்க வாய்ப்பிருக்கு. அவள இழக்குறதுக்கா நாம இவ்ளோ போராடுறோம்? அதே சமயம் விஜயன் கூட நேருக்கு நேர் மோதுனா, விஜயன் அவனோட பவர யூஸ் பண்ணி, அந்த 3 பேரையும் வெளிய விட்டுட்டா, முடிஞ்சுதுனு நெனச்ச பிரச்னை, திரும்பவும் முதல்ல இருந்து ஆரம்பிக்கும். புலிவால புடிச்சிட்டோம், அத விட்டா நம்மளையே கடிச்சிடும். திருடனுக்கு தேள் கொட்டுன மாதிரி ஆகிடுச்சே நம்ம நெலம. என்ன பண்ணலாம்?' 

'இப்போ போய் கதவ தட்டுறதுலயும் ஒரு பிரயோஜனமும் இல்ல. இந்நேரம் எல்லாம் முடிஞ்சிருக்கும். ஆனா ஃப்ரெண்ட்னு  நம்பி உதவி கேட்டா, அவன் அத வச்சே, அவன் நம்ம கிட்ட கெஞ்சி கேட்டு, நாம அவனுக்கு உதவி பண்ற எண்ணத்துல அவன் பொண்டாட்டி கூட படுத்தத தப்பா நெனச்சு, 20 வருஷமா நம்ம மேல அவனுக்கு இருந்த பகைய தீத்துக்க வாய்ப்பு தேடிட்டான்ல? இவன சும்மா விட கூடாது. இவன் மட்டும் தான் நம்ம பொண்டாட்டி கூட படுப்பானா? நம்மளால முடியாதா?' 

என்று நினைத்து கொண்டு நக்கலாக சிரிக்க,

'இவன் நம்ம பொண்டாட்டிய மிரட்டி தான் அவ கூட படுக்க முடியும்? ஆனா நமக்கு அப்டி இல்லையே! அவ பொண்டாட்டியே நம்ம அவ கூட எப்போ படுப்போம்னு இருக்கா!!' 

"டேய் விஜய்! பொண்டாட்டிக்கு குழந்த குடுக்க முடியாம அவள என் கிட்ட கூட்டி குடுத்த உன்னாலேயே இவ்ளோ பண்ண முடியும்னா, உன் பொண்டாட்டிய உன் சம்மதத்தோடவே அனுபவிச்சு அவளுக்கு குழந்தையையும் குடுத்து, அந்த குழந்தைய உன்னையே வச்சு 20 வருஷமா வளக்க வச்சனே! எனக்கு எவ்ளோ இருக்கும்!? புலி வால புடிச்சது நான் மட்டும் இல்லடா! நீயும் தான்! உன்ன என்ன பண்றேன் பாருடா!"

என்று தன்னைக்குள்ளாகவே விஜயனை மிரட்டி விட்டு, தன்னுடைய காரை திருப்பினார். காரை ஓட்டிக்கொண்டே, தன் கைப்பேசியை எடுத்து, கீதாவின் எண்ணிற்கு அழைப்பு விடுத்தார். பிரைவேட் நம்பரில் இருந்து அழைப்பு வர, யார் என்று தெரியாமல் கீதா அழைப்பை ஏற்றாள்.

கீதா: ஹலோ!

சுகுமாரன்: கீதா!

கீதா: சுகு!?

சுகுமாரன்:  நான் தான், கீதா!

கீதா: சொல்லுங்க சுகு!

சுகுமாரன்: எங்க இருக்கீங்க?

கீதா: பேங்க்ல தான் இருக்கேன் சுகு! இப்போ தான் வேல முடிஞ்சுது. கிளம்ப போறேன். சொல்லுங்க சுகு. ஏதாவது முக்கியமான விஷயமா?  

சுகுமாரன்: ஆமா கீதா. முக்கியமான விஷயம் தான். நீங்க சொன்னத நான் நல்லா யோசிச்சு பாத்தேன். உங்களோட இந்த நெலமைக்கு நானும் ஒரு வகைல காரணம் தான்.

கீதா: சுகு...அதுக்கு நீங்க...

சுகுமாரன் இடைமறித்தது,

சுகுமாரன்: இருங்க கீதா. நீங்க என்ன சொல்ல போறீங்கன்னு தெரியும். நீங்க என்ன சொன்னாலும், இதுக்கு நானும் காரணம் தான். இப்படி ஆகும்னு தெரிஞ்சே நான் பண்ணல. ஆனா தெரியலனாலும் நானும் காரணம் தான்.

என்று சோகக்குரலில் சொல்ல,
 
கீதா: ஏன் சுகு இப்படிலாம் பேசுறீங்க?

சுகுமாரன்: அதுக்கு நான் பரிகாரம் தேடலாம்னு முடிவு பண்ணிட்டேன் கீதா. உங்க 20 வருஷ தவிப்ப நான் இன்னைக்கே தீர்த்து வைக்கிறேன்.

சகுமாரனின் பேச்சைக் கேட்டு கீதா பூரிப்படைந்தாள். ஆனாலும் ஒன்றும் காட்டிக்கொள்ளாமல்,

கீதா: நீங்க சொல்றது புரியல சுகு.

சுகுமாரன்: உங்க கூட இன்னொரு முற கட்டில்ல இருக்க முடிவு பண்ணிட்டேன் கீதா. இதனால எனக்கு என்ன பிரச்னை வந்தாலும் பரவால்ல.

கீதா: வேண்டாம் சுகு. உங்கள பிரச்சனைல மாட்டி விட்டுட்டு, எனக்கு சந்தோஷம் தேடிக்க விருப்பம் இல்ல. விடுங்க சுகு! நான் பாத்துக்கிறேன்.

கீதாவின் பதில் சுகுமாரனை கோபப்படுத்தியது. "தெவிடியாமுண்ட! நேரம் காலம் புரியாம, இழுத்துட்டு இருக்கா!" என்று அப்பாவி கீதாவை தன் மனதிற்குள் திட்டிக்கொண்டு, சாந்தமான குரலில் 

சுகுமாரன்: ஒரு பிரச்னையும் வரப்போறதில்ல கீதா! நம்ம ரெண்டு பேருல யாராவது ஒருத்தர் சொன்னா தான வெளிய தெரியும்? 

கீதா: சரி தான் சுகு! உங்களுக்கு பிரச்னை இல்லனா நான் ரெடி.

"அப்பா! ஒத்துக்கிட்டா!" என்று மனதில் நினைத்துக்கொண்டு, விஜயன் எப்படி தன் மனைவியை தன் வீட்டிலேயே அனுபவிக்கிறாரோ, அதை போலவே தானும் விஜயனின் மனைவியை, விஜயனின் வீட்டிலேயே அனுபவிக்க வேண்டும் என்ற எண்ணம் கொண்டு,    
 
சுகுமாரன்: வீட்டு அட்ரஸ் சொல்லுங்க கீதா! நான் வந்துடுறேன்.

கீதா: ஐயோ சுகு! வீட்லலாம் வாய்ப்பில்ல. எப்போவுமே கார்ட்ஸ் இருப்பாங்க. வேற எங்கயாவது வச்சிக்கலாம்.

சற்றே ஏமாற்றம் கொண்ட சுகுமாரன்,
 
சுகுமாரன்: சரி ஹோட்டல்ல வச்சிக்கலாமா?

கீதா: ஹோட்டலா? கொஞ்சம் பயமா தான் இருக்கு. ஆனாலும் வீட்டுல வச்சிக்கிறதுக்கு ஹோட்டல் கொஞ்சம் சேஃப். உங்களுக்கு ஏதாவது ஹோட்டல் தெரியுமா?

சுகுமாரன்: ஆமா கீதா. பூந்தமல்லில தி ராயல் இன்னு ஒரு ஹோட்டல் இருக்கு. அங்க போகலாம்.

கீதா: பூந்தமல்லியா? ஏன் சுகு அங்க? இங்க பக்கத்துலயே எங்கயாவது பாக்கலாமே!

"உன் புருஷன் எப்படி என் பொண்டாட்டிய என் வீட்டுலயே வச்சு அனுபவிக்கிறானோ, நானும் அவன் பொண்டாட்டிய அவன் வீட்டுலயே வச்சு அனுபவிக்கணும்னு நெனச்சேன். ஆனா அது முடியல. அட்லீஸ்ட் நான் அவன மீட் பண்ண ஹோட்டல் ரூம் 306ல அவன் உக்காந்த அதே சேர்லயே வச்சு உன்ன போட்டா தான் என் வெறி அடங்கும்" என்றா சொல்ல முடியும்?
     
சுகுமாரன்: கம்பெனி விஷயமா நெறய கான்ஃபிடென்ஷியல் மீட்டிங்ஸ் நான் அங்க தான் வச்சிப்பேன். நெறய க்ளயண்ட்ஸ அங்க மீட் பண்ணிருக்கேன். பிரைவசிக்கு ஒரு பிரச்சனையும் வராது. ரொம்ப சேஃப். 

என்று அமைதியாக சொல்ல, 

கீதா: நீங்க சொன்னா சரியா தான் இருக்கும் சுகு! நான் ஸ்கூட்டி எடுத்துட்டு அங்க வந்துடவா?

சுகுமாரன்: வேணாம் கீதா. உங்க ஸ்கூட்டி ஹோட்டல் முன்னாடி நிக்குறத விட பேங்க் முன்னாடி நிக்குறது தான் சேஃப். எப்படியும் நானும் அந்த பக்கமா தான் வரணும். அதனால நானே உங்கள 30 மினிட்ஸ்ல வந்து பிக்கப் பண்ணிக்கிறேன். வெயில்ல நிக்காதீங்க. உள்ள போய் ஏ.சி.ல உக்காருங்க.

கீதா சிரித்தபடியே,

கீதா: சரி சுகு. சீக்கிரம் வந்துடுங்க. ரொம்ப காக்க வைக்காதீங்க.

சுகுமாரன்: கவலப்படாதீங்க கீதா. காக்க வைக்கிறதுக்குலாம் சேர்த்து செஞ்சிடுறேன்.!!

கீதா வெட்கத்தில் சிரித்தபடியே,

கீதா: சரி சுகு!

என்று சொல்லிவிட்டு, அழைப்பைத் துண்டித்து விட்டு வங்கியின் உள்ளே சென்று அமர்ந்தாள்.

சுகுமாரன் தன் இடது கையில் கைப்பேசியை வைத்துகொண்டு, இரு கைகளாலும் ஸ்டியரிங்கைப் பிடித்தபடி,

"டேய் விஜய்! நீயாவது என் பொண்டாட்டிய என் வீட்டுல வச்சு தான் பண்ணுற! நான் உன் பொண்டாட்டிய ஐட்டம் மாதிரி ஹோட்டலுக்கு கூட்டிட்டு போய் பண்ண போறேன்டா. அதுவும் நாம மீட் பண்ண அதே ஹோட்டல்ல அதே ரூம்ல, நீ உக்காந்துதிருந்த அதே சேர்ல அவள உக்கார வச்சு செய்ய போறேன்டா!" 

என்று மனதிற்குள் பேசிக்கொண்டு, வெற்றிச் செருக்கில் சிரித்தார். அடுத்து, 

"ஃபக்கிங் பேஸ்டர்ட்! ஹூ த ஃபக் டூ யூ திங்க் ஐ ஆம்? ஐ வில் மேக் த பிட்ச் தட் யு கால் யுவர் வைஃப் சிட் இன் த சேம் ஃபக்கிங் சேர் தட் யு புட் யுவர் ஆஸ் ஆன், அண்ட் ஃபக் ஹர் லைக் அ ஸ்லட், அண்ட் மேக் ஹர் ஸ்கிறீம் ஹியர்ட் இன் ஆல் பார்ட்ஸ் ஆப் தி ஹோட்டல், யு சன் ஆஃப் அ பிட்ச்!" 

என்று தன் பற்களைக் கடித்துக்கொண்டு, தான் முன்பு தமிழில் வெற்றிச் செருக்குடன் புன்னகையில் கூறிய அதையே மீண்டும் ஆங்கிலத்தில் கோபத்துடன் பேசிக்கொண்டே, தன் காரை முடிந்த வரை வேகமாக ஒட்டிக்கொண்டு கீதாவை நோக்கி சென்றார்.

ஆமாம். அந்த இரு காதல் பறவைகளும் என்ன ஆனார்கள்? அடுத்த பாகத்தில் பார்ப்போம்.   

************************************************************************************************************************

Dear Guest readers, if you have any feedback, you can say it anonymously. 

https://www.secretmessage.link/secret/679cdc4028c27/

So far all my attempts to get any kind of feedback has gone in vain. And this will be my last attempt to get feedback. I will be happy to get atleast one response. Thanks!!

*************************************************************************************************************************