30-01-2025, 07:21 AM
(This post was last modified: 30-01-2025, 07:24 AM by Black Mask VILLIAN. Edited 2 times in total. Edited 2 times in total.)
அன்று இரவு எப்போதும் போல தன் அக்கா வீட்டிற்கு விமல் போக, அன்றும் சண்டை போட்டு கொண்டு அவள் கணவன் மாதவன் வெளியில் கிளம்பினான். எப்போதும் இது சாக்கென்று சண்டை போட்டு ஓய்ந்தவளை ஓள் போடும் எண்ணம் அவனுக்கு வரமால் போனது, தான் வந்த பைக்கில் அவள் கணவனை பின் தொடர்ந்தான்.
அவனது கார் சற்று தூரமாய் இருந்த பார் பக்கம் ஒதுங்க அவன் இறங்கி செல்லும் வரை காத்திருந்தான். அவன் உள்ளே சென்றதும் விமலும் உள்ளே சென்று அவனை தேட, மாதவனோ 3 பேரோடு சேர்ந்து அமர்ந்து சிரித்து கொண்டே குடிக்க ஆரம்பித்தான். நால்வரும் கிண்டலும் கேலியுமாய் சிரித்து கொண்டே சரக்கடித்தனர், பின்பு மித போதையில் கிளம்பி வெளியில் வந்து தனிதனியே கிளம்பினர்.
விமல் மீண்டும் காவ்யா-வின் கணவனை (அதாவது தன் அத்தான்) தொடர்ந்து சென்றான், அவனது கார் இப்போது வேளசேரிக்குள் தெரு தெருவாய் சுற்றி ஒரு வீட்டின் காம்பவுண்ட்க்குள் சென்றது. அது ஆளரவம் இல்லாத பகுதி ஒன்றும் இல்லை, ஒருவர் வீட்டில் தும்மும் சத்தம் கூட இன்னொரு வீட்டிற்கு கேட்கும்படியான மக்கள் அதிகம் இருக்கும் இடம் தான். அந்த வீட்டை நன்று பார்த்து கொண்டான் விமல், பிறகு வெளியில் மெயின்ரோட்டில் சேருமிடத்தில் காத்திர்ந்தான்.
அவன் வெகுநேரம் காத்திருந்தும் அவன் திரும்ப வரவில்லை, நேரம் மெதுவாக செல்லவே தன் கான்டாக்ட் லிஸ்ட்டை புறட்டினான். அதில் பெரும்பாலும் பெண்களே இருந்தன, அதில் அவன் ஃபோன் செய்தது வைஷ்ணவி-க்கு. விமல் வேலை செய்த முன்னாள் கம்பனியில் அவள் UI/UX Designer-ராக இருந்தாள். Full stack developer-ரான விமலிற்கு அடிக்கடி Design-ல் சந்தேகம வரவே அப்படியே ப்ராக்கெட் போட்டு மடக்கிவிட்டான்.
தங்கமாய் தகதவென மின்னிய அவளை பலபேர் முயற்சித்தும் மடியாதவள் விமலின் பேச்சில் விழுந்தாள். வெள்ளேவெளேரென நிறம். ஓவல் ஷேப்பில் முகம். இளம்பிறை புருவம். உடுக்கை இடுப்பு, இருக்குதா இல்லையா என ஒவ்வொருவரையும் மீண்டும் மீண்டும் பார்க்க வைக்கும். அதிக சதைபற்றில்லாத பின்னழகு. குழைவான குரல். எப்போதும் சந்தனத்தால் மணக்கும் நெற்றி என சாந்தமான அழகி அவள்.
அவள் அழகு அவனை அதிகப்படியாக ரசிக்க மட்டுமே வைத்தது, அவனது சுண்டு விரல் கூட அவள் மீது பட்டதில்லை. ஆனால் இரவில் கனவில் அவளால் பலநாட்க்கள் விந்து வெளியேறியதன் பின்பு அவளிடம் கொஞ்சம் காமம் சேர்த்து ரொமேண்டிக்காக பேச தொடங்கையில் ஆரம்பத்தில் “சீய்….” “இப்டிலாம் பேசாதா…” என அதிக காட்டம் இல்லமல் சொன்வள் பின்பு அவனது காம பேச்சை கேட்க்காமல் தூக்கம் வராமல் தவித்தாள். அவனது அந்தரங்க உரையாடல்களுக்கு பின்பு விமல் பேசாவிட்டாலும் அவள் அவனை கொக்கி போட்டு அவனை பேச வைத்தாள். அப்படியும் அவன் பேசவில்லையென்றாள் அவள் பெண்மை அன்று வேட்க்கையில் வெந்துவிடும்.
இப்படி பலமுறை அவர்கள் பேச்சி எல்லைமீறியிருந்தாலும் நேரில் ஒருபோதும் இல்லை. அவள் அங்கங்களை கூட அவள் வாயால் கேட்டு கற்பனை செய்து வைத்திருக்கிறானே தவிர, பார்த்ததோ ஃபோட்டோ கேட்டதும் இல்லை. அவன் கேட்டால் கண்டிப்பாக கொடுக்கம் நிலையில் தான் இருந்தாள் வைஷ்ணவி. அப்றம் வீட்டில் கல்யாண பேச்சை எடுக்க, தன்னை கல்யாணம் செய்து கொள்ள அவன் கேட்ப்பான் என எண்ணினாள், ஆனால் மாறாக அவன் அவளை விட்டு கொஞ்சம் கொஞ்சமாக விலகினான். அப்போது முடிந்த அவர்களது பழக்கவழக்கம் இப்போது அவள் மொபைல் நம்பரை பார்த்த போது தான் நினைவுக்கு வந்தது.
கால் செய்யவா??? வேணாமா???, இப்போது கால் செய்வது சரியா??? ஒருவேளை அவள் கணவன் எடுத்தால் என்ன செய்ய??? என என்னும் போதே “ஹலோ….” “ஹலோ….” என கேட்டது. குனிந்து மொபைலை பார்க்க அவ்ன் கை ஏற்கனவே அவளது எண்ணிற்கு கால் செய்திருந்தது. காதில் ஃபோனை வைத்தான், அவனது நாக்கு வரண்டது… மீண்டும் அவள் குரல்,
‘ஹலோ..‘
‘……’
‘ஹலோ…. லைன்ல தான் இருக்கீங்க பேசுங்க…..’ என்றாள் வைஷ்ணவி
‘ஹலோ…’ என அவன் கூறியது கீச்சு குரலாய் கேட்டது
‘ஹலோ….விமல்…. How r u???’
‘I’m fine…. க்கும்…. I’m fine’
‘ஹ்ம்… Finally நீங்க call பண்ணிட்டீங்க….‘
‘……..‘
‘ஹலோ……‘
‘நீ எப்டி இருக்க???‘
‘நான் நல்லா இருக்கேன்…’
‘ம்ம்…’
‘அப்றம்….’
‘சொல்லு….‘
‘இந்த வீக்கெண்ட் ஃப்ரியா?’
‘ஏன்….’
‘இப்போ எங்க ஜாப்?‘
‘சென்னைல தான்… ஏன்?‘
‘அப்போ அட்ரஸ் அனுப்புரேன், வந்திரு….’
‘எங்க? எதுக்கு?’
‘ஏன் சொன்னா தான் வருவீங்களா??‘
‘இல்ல..’
‘சரி.. அப்போ வீக்கெண்ட் பாக்கலாம்…‘ என அழைப்பை துண்டித்தாள்
அதன் பின்பு வெறுமனே ஃபோனை பார்த்து கொண்டிருந்தவன் நேரத்தை பார்க்க 1 மணிநேரம் எப்படி போனதென்றே தெரியவில்லை. 9:45-க்கு பாரில் இருந்து புறப்பட்டு 10:30-கெல்லாம் அந்த வீட்டிற்கு சென்ற அவன் 12 நெருங்கியும் மாதவனுக்காக காத்திருந்தான். “ச்சே, போரடிக்குதேனு ஒரு பொண்ண பத்தி யோசிச்சா எப்டி தான் நேரம் போகுதோ தெரியலையே. ஆனா இன்னும் அவர காணோம், இன்னும் அங்க அப்டி என்ன தான் பண்ராரு? யாரு வீடு அது??” என தனக்குள்ளே பேசி கொண்டான். “சரி கிளம்புவோம்…. போலீஸ் வேர ரவுண்ட்ஸ் வர்ர நேரம்…” என கிளம்பினான், நேறே சென்று தன்னறையில் விழுந்தான்.
தொடரும்….
அவனது கார் சற்று தூரமாய் இருந்த பார் பக்கம் ஒதுங்க அவன் இறங்கி செல்லும் வரை காத்திருந்தான். அவன் உள்ளே சென்றதும் விமலும் உள்ளே சென்று அவனை தேட, மாதவனோ 3 பேரோடு சேர்ந்து அமர்ந்து சிரித்து கொண்டே குடிக்க ஆரம்பித்தான். நால்வரும் கிண்டலும் கேலியுமாய் சிரித்து கொண்டே சரக்கடித்தனர், பின்பு மித போதையில் கிளம்பி வெளியில் வந்து தனிதனியே கிளம்பினர்.
விமல் மீண்டும் காவ்யா-வின் கணவனை (அதாவது தன் அத்தான்) தொடர்ந்து சென்றான், அவனது கார் இப்போது வேளசேரிக்குள் தெரு தெருவாய் சுற்றி ஒரு வீட்டின் காம்பவுண்ட்க்குள் சென்றது. அது ஆளரவம் இல்லாத பகுதி ஒன்றும் இல்லை, ஒருவர் வீட்டில் தும்மும் சத்தம் கூட இன்னொரு வீட்டிற்கு கேட்கும்படியான மக்கள் அதிகம் இருக்கும் இடம் தான். அந்த வீட்டை நன்று பார்த்து கொண்டான் விமல், பிறகு வெளியில் மெயின்ரோட்டில் சேருமிடத்தில் காத்திர்ந்தான்.
அவன் வெகுநேரம் காத்திருந்தும் அவன் திரும்ப வரவில்லை, நேரம் மெதுவாக செல்லவே தன் கான்டாக்ட் லிஸ்ட்டை புறட்டினான். அதில் பெரும்பாலும் பெண்களே இருந்தன, அதில் அவன் ஃபோன் செய்தது வைஷ்ணவி-க்கு. விமல் வேலை செய்த முன்னாள் கம்பனியில் அவள் UI/UX Designer-ராக இருந்தாள். Full stack developer-ரான விமலிற்கு அடிக்கடி Design-ல் சந்தேகம வரவே அப்படியே ப்ராக்கெட் போட்டு மடக்கிவிட்டான்.
தங்கமாய் தகதவென மின்னிய அவளை பலபேர் முயற்சித்தும் மடியாதவள் விமலின் பேச்சில் விழுந்தாள். வெள்ளேவெளேரென நிறம். ஓவல் ஷேப்பில் முகம். இளம்பிறை புருவம். உடுக்கை இடுப்பு, இருக்குதா இல்லையா என ஒவ்வொருவரையும் மீண்டும் மீண்டும் பார்க்க வைக்கும். அதிக சதைபற்றில்லாத பின்னழகு. குழைவான குரல். எப்போதும் சந்தனத்தால் மணக்கும் நெற்றி என சாந்தமான அழகி அவள்.
அவள் அழகு அவனை அதிகப்படியாக ரசிக்க மட்டுமே வைத்தது, அவனது சுண்டு விரல் கூட அவள் மீது பட்டதில்லை. ஆனால் இரவில் கனவில் அவளால் பலநாட்க்கள் விந்து வெளியேறியதன் பின்பு அவளிடம் கொஞ்சம் காமம் சேர்த்து ரொமேண்டிக்காக பேச தொடங்கையில் ஆரம்பத்தில் “சீய்….” “இப்டிலாம் பேசாதா…” என அதிக காட்டம் இல்லமல் சொன்வள் பின்பு அவனது காம பேச்சை கேட்க்காமல் தூக்கம் வராமல் தவித்தாள். அவனது அந்தரங்க உரையாடல்களுக்கு பின்பு விமல் பேசாவிட்டாலும் அவள் அவனை கொக்கி போட்டு அவனை பேச வைத்தாள். அப்படியும் அவன் பேசவில்லையென்றாள் அவள் பெண்மை அன்று வேட்க்கையில் வெந்துவிடும்.
இப்படி பலமுறை அவர்கள் பேச்சி எல்லைமீறியிருந்தாலும் நேரில் ஒருபோதும் இல்லை. அவள் அங்கங்களை கூட அவள் வாயால் கேட்டு கற்பனை செய்து வைத்திருக்கிறானே தவிர, பார்த்ததோ ஃபோட்டோ கேட்டதும் இல்லை. அவன் கேட்டால் கண்டிப்பாக கொடுக்கம் நிலையில் தான் இருந்தாள் வைஷ்ணவி. அப்றம் வீட்டில் கல்யாண பேச்சை எடுக்க, தன்னை கல்யாணம் செய்து கொள்ள அவன் கேட்ப்பான் என எண்ணினாள், ஆனால் மாறாக அவன் அவளை விட்டு கொஞ்சம் கொஞ்சமாக விலகினான். அப்போது முடிந்த அவர்களது பழக்கவழக்கம் இப்போது அவள் மொபைல் நம்பரை பார்த்த போது தான் நினைவுக்கு வந்தது.
கால் செய்யவா??? வேணாமா???, இப்போது கால் செய்வது சரியா??? ஒருவேளை அவள் கணவன் எடுத்தால் என்ன செய்ய??? என என்னும் போதே “ஹலோ….” “ஹலோ….” என கேட்டது. குனிந்து மொபைலை பார்க்க அவ்ன் கை ஏற்கனவே அவளது எண்ணிற்கு கால் செய்திருந்தது. காதில் ஃபோனை வைத்தான், அவனது நாக்கு வரண்டது… மீண்டும் அவள் குரல்,
‘ஹலோ..‘
‘……’
‘ஹலோ…. லைன்ல தான் இருக்கீங்க பேசுங்க…..’ என்றாள் வைஷ்ணவி
‘ஹலோ…’ என அவன் கூறியது கீச்சு குரலாய் கேட்டது
‘ஹலோ….விமல்…. How r u???’
‘I’m fine…. க்கும்…. I’m fine’
‘ஹ்ம்… Finally நீங்க call பண்ணிட்டீங்க….‘
‘……..‘
‘ஹலோ……‘
‘நீ எப்டி இருக்க???‘
‘நான் நல்லா இருக்கேன்…’
‘ம்ம்…’
‘அப்றம்….’
‘சொல்லு….‘
‘இந்த வீக்கெண்ட் ஃப்ரியா?’
‘ஏன்….’
‘இப்போ எங்க ஜாப்?‘
‘சென்னைல தான்… ஏன்?‘
‘அப்போ அட்ரஸ் அனுப்புரேன், வந்திரு….’
‘எங்க? எதுக்கு?’
‘ஏன் சொன்னா தான் வருவீங்களா??‘
‘இல்ல..’
‘சரி.. அப்போ வீக்கெண்ட் பாக்கலாம்…‘ என அழைப்பை துண்டித்தாள்
அதன் பின்பு வெறுமனே ஃபோனை பார்த்து கொண்டிருந்தவன் நேரத்தை பார்க்க 1 மணிநேரம் எப்படி போனதென்றே தெரியவில்லை. 9:45-க்கு பாரில் இருந்து புறப்பட்டு 10:30-கெல்லாம் அந்த வீட்டிற்கு சென்ற அவன் 12 நெருங்கியும் மாதவனுக்காக காத்திருந்தான். “ச்சே, போரடிக்குதேனு ஒரு பொண்ண பத்தி யோசிச்சா எப்டி தான் நேரம் போகுதோ தெரியலையே. ஆனா இன்னும் அவர காணோம், இன்னும் அங்க அப்டி என்ன தான் பண்ராரு? யாரு வீடு அது??” என தனக்குள்ளே பேசி கொண்டான். “சரி கிளம்புவோம்…. போலீஸ் வேர ரவுண்ட்ஸ் வர்ர நேரம்…” என கிளம்பினான், நேறே சென்று தன்னறையில் விழுந்தான்.
தொடரும்….