Thriller అభిమాన సంఘం

[anaamika]

ఆ నలుగురూ గురువారం తెల్లవారుఝామున పడుకున్నారు. దానితో ఆలస్యంగా లేచిన శరత్ brunch తయారుచేసాడు. రాహుల్ కూడా తల దువ్వుకుని వచ్చి మిగిలిన వాళ్ళతో కలిసాడు.

శరత్ డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గర ముఖ్య స్థానంలో కూర్చుని, మిగిలిన అభిమాన సంఘ సభ్యుల వైపు చూసాడు. అక్కడున్న ఎవరికీ అదొక సెలవు దినంలా, ఎంజాయ్ చేయడానికి వచ్చినట్లు అనిపించడం లేదు. ఆది మునగదీసుకుని వున్నాడు. రంజిత్ ఇంకో లోకంలో ఉన్నట్లు ఎటో చూస్తున్నాడు. తన ఎదురుగా వున్న అద్దంలో తనని తాను చూసుకున్న శరత్ కి ఆత్మపరిశీలన చేసుకున్నట్లు అనిపించింది. రాహుల్, ఒక్కడే చాలా హాయిగా కనిపించాడు.

తన ప్లేట్ లో తినడానికి పెట్టుకున్న రాహుల్ మిగిలిన వారి వైపు చూసాడు. అతను వాళ్ళను చూసి విచిత్రమైన శబ్దం చేసాడు.

"మనం ఇక్కడికి సెలవు మీద ఎంజాయ్ చేయడానికి వచ్చినట్లుగా, మీ ముఖాల్ని చుస్తే అనిపించడంలేదు. మీకు ఏమైంది ? మీరు ముగ్గురూ నిన్న రాత్రి ఆ సెక్స్ బొమ్మతో గడపలేదా ?" అని అడిగాడు.

ఎవరూ సమాధానం చెప్పలేదు.

రాహుల్ తినడం మొదలు పెట్టాడు.

"నేను ఇంకా మీరు ఆమె గది బయట మీ వంతు కోసం లైన్ లో నిలుచుని ఉంటారని అనుకున్నా" అన్నాడు రాహుల్.

"అందుకు తొందర ఏముంది. మనకి ఇంకా పదమూడు రోజులు మిగిలాయి" చెప్పాడు రంజిత్.

"బహుశా అది నీకు సరిపోతుందేమో. నాకు మాత్రం సరిపోదు. అయినా మీరు నా ప్రశ్నకి సమాధానం చెప్పనే లేదు. మీరు ఆమెతో నిన్న రాత్రి ఎంజాయ్ చేశారా ? లేదా ?" మిగిలిన వాళ్ళ వైపు అనుమానంగా చూస్తూ అడిగాడు రాహుల్.

"నేను ఎంజాయ్ చేశా" తన ప్లేట్ లో ఉన్నదాన్ని తింటూ చెప్పాడు రంజిత్.

"ఎలా అనిపించింది ? అద్భుతంగా లేదా ?"

"అద్భుతమే" చెప్పాడు రంజిత్.

"మరి నీ సంగతి ఏమిటి ఆది ?"

ఆది అయిష్టంగా తలూపాడు.

"గడిపా. అలా గడపాలని అనుకోలేదు అయితే నన్ను నేను అదుపులో పెట్టుకోలేక పోయాను" చెప్పాడు ఆది.

"నువ్వు చేసిన పనికి నా అభినందనలు. ఇప్పుడు నువ్వు మగాడివని అనిపించుకున్నావు" నవ్వుతూ చెప్పాడు రాహుల్. అతను శరత్ వైపు తిరిగాడు.

"మన నాయకుడు ఇంకా ఏమీ చెప్పలేదు" అన్నాడు.

శరత్ తన కుర్చీలో అసహనంగా కదిలాడు. తన ప్లేట్ నుండి తల పైకి లేపలేదు.

"మీరు అందరూ పడుకున్నాక నేను ఆమె గదిలోకి వెళ్ళాను. పెద్దగా ఏమీ అనిపించలేదు. నేను ఒప్పుకుంటున్నా" అన్నాడు.

"అదీ సంగతి. ఇప్పుడు నీకు నువ్వు ఒక పెద్ద నేరస్తుడిలా అనుకుంటున్నావా ? నాకైతే నువ్వు అలా కనిపించడం లేదు మరి" అన్నాడు రాహుల్ అభినందించినట్లు.

"అయితే నాకు కూడా పెద్దగా ఏమీ అనింపించలేదు. అయినా నేను ఆమెని అలా కోరుకోలేదు" అన్నాడు శరత్.

"అయితే, నువ్వైతే చేసావుగా" వదలకుండా అన్నాడు రాహుల్.

అందుకు శరత్ సమాధానం చెప్పలేదు.

అతను చేసాడు, చేయాల్సి వచ్చింది, చేయలేదు ఏదీ చెప్పలేదు. సాంకేతికంగా చెప్పాలంటే - అతను చేయలేదు. అయితే అతని ఉద్దేశం ప్రకారం, అతనికి చేయాలని వుంది, అందుకు ప్రయత్నించాడు, మానభంగం అనే నేరాన్ని చేయడానికి ప్రయత్నించాడు.

నిరాశాజనకమైన రాత్రిలో, నిద్రకు ముందు, తాను తన సిద్దాంతాలు మరియు హామీలకు విరుద్ధంగా ప్రవర్తించడానికి ప్రేరేపించినదేంటో అర్థం చేసుకునేందుకు ప్రయత్నించాడు. తన ప్రవర్తన పూర్తిగా గంజాయి మత్తుపై ఆధారపడి ఉందని అనుకోవడం సరి కాదు అని అతనికి నిశ్చయంగా తెలిసింది. మరొకటి, మరింత సంక్లిష్టమైనది, అతన్ని ప్రేరేపించింది - తన దృష్టిలో రాహుల్ ఒక సామాజిక ఒప్పందాన్ని ఉల్లంఘించి, బలమే హక్కు అన్న నిబంధనను ఏర్పరచినప్పుడు, రంజిత్ ఆ మార్గాన్ని అనుసరించినప్పుడు, ఆది లాంటి చట్టం మరియు వ్యవస్థ పట్ల అనుకూలంగా ఉన్న వ్యక్తి కొత్త నిబంధనను అంగీకరించినప్పుడు, ఒక హింసాత్మక ఘటన చోటుచేసుకుంది. వారి నైతికత పూర్తిగా తలకిందులుగా మారిపోయింది.

కానీ ఆ మార్పు తక్షణమే జరిగిందా అని శరత్ ఆలోచించాడు. బహుశా, వారు క్రమంగా, కొద్దికొద్దిగా  చెడిపోయారు. తమ కోరికను నెరవేర్చుకోడానికి సమాజపు పరిమితులు దాటి తీసుకున్న ముఖ్యమైన అడుగు అయి ఉండవచ్చు. తమ అబద్ధాలు, తమ మారుపేర్లు, తమ మత్తు, తమ అపహరణలతో, నాగరిక ప్రవర్తనను విడిచిపెట్టారు. కోరికకు లొంగి, మొదటి అత్యాచారం జరిగినప్పుడు, నాగరికతను మర్చిపోయారు. ఎవరికి జవాబు చెప్పాల్సిన అవసరం లేకుండా, వారు నిబంధనలను తిరిగి నిర్వచించుకుని అలా చేశారు. ఒక తప్పును, మెజారిటీ ద్వారా, సరియైనదిగా చేయడానికి చూసారు. వారి అభిమాన సంఘం మూడవ వంతు కొత్త నిబంధనలను అంగీకరించింది. తాను చేసిన చర్యను తాను కూడా సమర్ధించుకున్నాడు.

రాహుల్ ఏదో ప్రశ్నను అడుగుతుండగా, శరత్ తన ఆలోచనల నుండి బయటపడ్డాడు.

"ఆమెని ఎవరైనా ఈరోజు ఉదయం చూసారా ?"

"నేను చూసాను. నేను మీ అందరికన్నా ముందుగా నిద్ర లేచాను. తనకి ఏమైనా సహాయం చేయగలనేమో అని తెలుసుకోడానికి వెళ్లాను" చెప్పాడు శరత్.

"అనుకున్నా, నువ్వు అప్పుడే నీ రెండో రౌండ్ ని, మా కన్నా ముందుగానే మొదలు పెట్టావన్నమాట" గుర్రుగా అన్నాడు రాహుల్.

"లేదు, చెత్తగా మాట్లాడకు. నువ్వు అనుకున్నట్లుగా నేను ఆమె మీద చేయి కూడా వేయలేదు. తన పరిస్థితి ఎలా వుందో తెలుసుకోవాలని వెళ్ళాను" కోపంగా గట్టిగా చెప్పాడు శరత్.

"ఎలా వుంది మరి ?" తన మూతిని తుడుచుకుంటూ అడిగాడు రంజిత్.

"నిన్న ఎలా వుందో ఈరోజు కూడా అలానే వుంది. నీరసంగా, కోపంగా వుంది. నాతో మాట్లాడడానికి ఇష్టపడలేదు. తాను బాత్ రూమ్ వాడుకోవడానికి కట్లు విప్ప దీసినప్పుడు, నాతో గొడవపడుతుందేమో అని అనుకున్నా. అయితే తాను చాలా నీరసంగా వుంది. నేను తనకి తినిపించడానికి, ఏదైనా తాగించడానికి ప్రయత్నించాను అయితే జ్యూస్ మాత్రమే తాగింది. నేను మళ్ళీ కట్లు కట్టి వచ్చేసా" చెప్పాడు శరత్.

"చూడడానికి ఎలా వుంది ?" అడిగాడు రంజిత్.

"చూడడానికా ?"

"ఇంకా అందంగానే అనిపిస్తుందా ?"

"ఇంతకుముందు కన్నా ఎక్కువగా" నిజాయితీగా చెప్పాడు శరత్.

"అలాంటప్పుడు ఎందుకు దెంగకుండా వచ్చావు ?" రాహుల్ తెలుసుకోవాలని అడిగాడు.

"దానికీ, దీనికీ ఏమి సంబంధం వుంది ? నిజం చెప్పాలంటే, బలవంతం చేస్తూ అనుభవిస్తే, అందులో ఏమి సంతోషం ఉంటుంది ?" అసహ్యంగా రాహుల్ కి చెప్పాడు శరత్.

"దేవుడా !! మళ్ళీ మన రక్షకుడు తిరిగి ప్రవేశించాడు. నేను నా ఆనందాన్ని, సంతోషాన్ని నాకు ఎలా కావాలంటే అలా తీసుకుంటా" చెప్పాడు రాహుల్.

అప్పుడు ఆది, శరత్ కి సపోర్ట్ చేస్తూ మాట్లాడాడు.

"శరత్ చెప్పిన దానిలో నిజం వుంది. ఒక నిస్సహాయ స్థితిలో వున్న మనిషి తో అవకాశాన్ని తీసుకోవడం నాకూ నచ్చదు. దానిని మామూలు సెక్స్ అనరు. ఎలా చెప్పాలి - అది హస్తప్రయోగం లా - చచ్చిన శవం తో చేసినట్లు - నాకు ఆ ఆలోచనే ఇబ్బందిగా అనిపిస్తుంది" అన్నాడు ఆది.

"నువ్వు చాలా ఎక్కువ చేసి చెబుతున్నావు ఆది. ఆమె గతాన్ని చుస్తే, నాకేమీ తప్పు చేసిన భావం లేదు. అయితే, ఒకటి ఒప్పుకుంటా, ఆమెని అలా కట్టేసి, ఇష్టం లేనట్లు తన్నుతూ, తిడుతూ ఉంటే, అందులో పెద్ద ఎంజాయ్ ఏముంటుంది" ఆది మాటలకి అడ్డు తగులుతూ చెప్పి, రాహుల్ వైపు తిరిగి "అలా బలవంతంగా అనుభవించడం వల్ల మనకి పూర్తి సంతోషం దక్కదు. నువ్వు దానిని ఒప్పుకోవాల్సిందే రాహుల్" అన్నాడు రంజిత్.

"ఏమో, అదంతా నాకు తెలియదు. నన్ను ప్రతిఘటిస్తుంటే నాకేమీ ఇబ్బంది లేదు. నా కోరిక ఇంకా పెరుగుతుంది. అయితే, నువ్వు చెప్పింది కూడా నిజమే రంజిత్. మనం తనని దెంగుతుంటే, తాను మనకి సహకరిస్తుంటే, అది ఎక్కువ మజాగా ఉంటుంది. నేను, దాని పొగరు అణచడానికి, చాలా కష్టపడాల్సి వచ్చింది. నాకు సహకరిస్తే, ఆ శక్తి అంతా ఎక్కడ ఉపయోగించుకోవాలో అక్కడ ఉపయోగించే వాడిని - దాని లో లోతుల్లో" అన్నాడు రాహుల్.

అక్కడున్న ఆహారం చల్లగా అవడంతో, శరత్ దానిని వేడి చేయడానికి వంటగది లోకి వెళ్ళాడు. అతనికి రాహుల్ అలా బూతులు మాట్లాడడం నచ్చలేదు. అయినా అతడు వాళ్ల సంభాషణని అడ్డుకునే ప్రయత్నం చేయలేదు.

"నేను, ఆమెని మనకి సహకరించేట్లు బుద్ది కలగాలని కోరుకుంటున్నా. అలా గనక మారితే, మన ఈ సెలవలకి పూర్తి న్యాయం జరిగినట్లే" ఆశగా చెప్పాడు రంజిత్.

"అలా జరిగితే, నాకు తప్పు చేశానన్న భావం పోతుందని అనుకుంటున్నా" చెప్పాడు ఆది.

"తొక్కేమీ కాదు, సహకరించాలని అనుకోకపోతే పోనివ్వు. మనం చేయగలిగింది ఏమీ లేదు. అందువల్ల పెద్ద తేడా ఉండదు" అన్నాడు రాహుల్.

"ఒకవేళ తాను సహకరించకపోతే, నేను నిన్న రాత్రి చేసినట్లు చేయగలనని అనుకోవడంలేదు. రాత్రి అంతా నేను చేసిన పనికి పశ్చాత్తాప పడుతూనే వున్నా" అన్నాడు ఆది.

"నేను నీలా అనుకోవడంలేదు. అది ఇక్కడ ఉన్నంత కాలం నేను దెంగుతూనే ఉంటా. ఆమె సహకరించకపోతే, నాకు అలా చేయడం కష్టం అవుతుంది. నేనింతవరకు ఎవరినీ అలా చేయలేదు. ఒప్పుకుంటే ఇప్పుడు పొందిన అనుభూతికి వంద రెట్లు ఎక్కువ ఎంజాయ్ చేయగలం" చెప్పాడు రంజిత్.

"ఓయ్ శరత్, నువ్వేమంటావు ?" వంటగది లోకి చూస్తూ అడిగాడు రాహుల్.

"లేదు లేదు. నేను తనని బలవంతం చేయను. గట్టిగా నిర్ణయించుకున్నా. నేను బలవంతం చేసి నా మనసుని చంపుకుని బ్రతకలేను. మీ సంగతి నాకు తెలియదు. ఒకవేళ ఆమె ఒప్పుకుంటే, మనం మొదట్లో అనుకున్నట్లు, అప్పుడు ఏ ఇబ్బందీ ఉండదు" సమాధానం ఇవ్వడానికి వంటగది తలుపు దగ్గరికి వచ్చి చెప్పాడు శరత్. అతను తిరిగి లోపలికి వెళుతుండగా రాహుల్ అతడిని ఆపాడు.

"నువ్వు ఎవరికోసం వండుతున్నావు ? నీ మనసులో అసలు ఏముంది ?" అని ప్రశ్నించాడు రాహుల్.

అతడిని పక్కకి తోసి, ఒక పళ్లెంలో ఆహార పదార్ధాలు తీసుకుని బయటికి వచ్చాడు శరత్.

"వాటిని ఎక్కడికి తీసుకెళుతున్నావు ?" వెంటనే ప్రశ్నించాడు రాహుల్.

"స్మిత కి ఇవ్వడానికి"

"స్మితకా ?"

"అవును, గత ముప్పై గంటల నుండి ఆమె ఘన పదార్ధమేదీ ముట్టుకోలేదు. ఆకలికి అలమటించి పోతుండవచ్చు. ఇది ఇస్తే ఆనందపడుతుంది".

"తప్పకుండా ఆనందిస్తుంది. అయితే మనం ఇస్తేనే కదా! నాకు ఆ పళ్లెం ఇవ్వు" అని శరత్ ఆశ్చర్యంతో చూస్తుండగా, అతను ప్రతిఘటించే లోపు ఆ పళ్లాన్ని రాహుల్ లాక్కున్నాడు.

"అందరూ వినండి, ఇప్పుడే నాకొక ఆలోచన వచ్చింది. మన ఇబ్బంది పోయినట్లే, ఆమె మనకి సహకరించే మార్గం దొరికింది" అన్నాడు రాహుల్.

"నువ్వు దేని గురించి మాట్లాడుతున్నావు రాహుల్ ?" రంజిత్ తెలుసుకోగోరాడు.

"చూడు, మనం కుక్కలకి ఎలా శిక్షణ ఇస్తాము ? ఇందులో ముఖ్యమైన అంశం ఏమిటంటే - ఆహారాన్ని ఇవ్వడం - ఇవ్వకపోవడమే. నువ్వు కుక్కకి ఏదన్నా నేర్పించాలని అనుకుంటే, దానికి ఆ పని నేర్చుకుంటేనే ఆహారం దొరుకుతుందని అర్ధమయ్యేలా చేస్తాం. నేర్చుకోకపోతే కడుపు మాడుస్తాము. ఇది ఆ కుక్క తెలుసుకోడానికి కొంత సమయం పడుతుంది అయితే అది తెలుసుకుని తీరుతుంది" చెప్పాడు రాహుల్.

"బుద్ధి ఉందా రాహుల్ నీకు ? ఆమె కుక్క కాదు. ఆమె మనిషి" తన తీవ్ర అభ్యంతరాన్ని చెప్పాడు శరత్.

రాహుల్ చేతిలో వున్న పళ్ళాన్ని లాక్కోవడానికి ప్రయత్నించాడు కానీ రాహుల్ అందనివ్వలేదు.

"ఇప్పుడు ఇక్కడ తేడా ఏమీ లేదు. నేను చెబుతున్నాను వినండి. ఒక ఆడకుక్క కుక్క, ఒక ఆడకుక్క అమ్మాయి, ఇద్దరినీ ఒకేలా దారికి తేవచ్చు. నేను మిలిటరీ లో వున్నప్పుడు, యుద్ధ సమయంలో, దొరికిన ఖైదీలతో అలా చేసే వాళ్ళని దారికి తెచ్చుకునే వాళ్ళం. కాబట్టి నేను చేస్తున్న పనికి అడ్డు రాకండి. ఇక్కడ ఏది జరగాలన్నా ఇకనుండి నేను చెప్పినట్లే జరగాలి" చెప్పాడు రాహుల్.

"బహుశా రాహుల్ చెప్పింది కరెక్ట్ కావొచ్చు. అతనికి ఒక అవకాశం ఇచ్చి చూద్దాం" రంజిత్, శరత్ కి చెప్పాడు.

పెరుగన్నం తింటున్న ఆది ఆశ్చర్యపోయాడు.

"అసలు నువ్వు ఏమి చేయాలని అనుకుంటున్నావు రాహుల్ ?" అని అడిగాడు.

"నువ్వు కూడా నాతో వచ్చి చూడు. అయితే నేను చేసే పనికి అడ్డు పడొద్దు" అంటూ పళ్ళాన్ని తీసుకుని ముందుకు కదిలాడు.

వాళ్ళందరూ రాహుల్ వెనుక వరుసగా నడుచుకుంటూ వెళ్లి బెడ్ రూమ్ తలుపు దగ్గర ఆగారు.

"మీరు ఇక్కడే వుండండి. నా ప్రతిభను ఇక్కడే నిలుచుని గమనించండి" అంటూ వాళ్ళని చూసి నవ్వాడు.

అతను తలుపు కి ఎదురుగా నిలబడి, తిన్నగా నిలబడి, చేతిలో వున్న పళ్ళాన్ని మీదకి లేపి, తలుపుని రెండో చేతి వేళ్ళతో తట్టి "మేడం, నేను మీ వంట మనిషిని. మీ లంచ్ తయారైంది" అని హోటల్ లో సర్వర్ చెప్పినట్లు అన్నాడు.

అతను మిగిలిన వాళ్ళ వైపు చూసి, తలుపు బార్లా తెరిచి, లోపలికి వెళ్ళాడు.

శరత్ తలుపు దగ్గరికి వెళ్లి లోపల ఏమి జరుగుతుందా అని చూస్తున్నాడు. ఆమె లోపల మంచం మీద తెరుచుకుని వున్నట్లుగా పడుకుని వుంది. అయితే అంతకుముందు శరత్ వచ్చినప్పుడు ఆమె మీద కప్పిన దుప్పటి అలానే వుంది. పళ్ళాన్ని పట్టుకుని వస్తున్న రాహుల్ ని పట్టించుకోకుండా ఆమె తన మీదున్న ceiling వైపే చూస్తుంది.

"హే అందగత్తె, ఈరోజు ఉదయం మీకెలా వుంది ?" అడిగాడు రాహుల్.

ఆమె సమాధానం ఇవ్వలేదు.

దుప్పటిని కొద్దిగా పక్కకి జరిపి, పళ్ళాన్ని అక్కడ ఆమెకి ఆహరం కనిపించేలా పెట్టాడు రాహుల్.

"ఆకలితో అలమటించి పోయుంటావు. వాసన చూడు. గుడ్లు, ఆమ్లెట్ తెచ్చాను. వాసన బావుంది కదా. ఇంకా ఏమి తెచ్చానబ్బా ? బత్తాయి రసం, వెన్న రాసిన బ్రెడ్, వేడి వేడి కాఫీ వున్నాయి. నీకు బలం రావాలని మేము అనుకున్నాము. నేను నీ ఒక చేతి కట్లు విప్పుతా. దానితో తిను. అయితే పిచ్చి పిచ్చి పనులు చేయవని అనుకుంటున్నా. నేను ఒక ప్రక్కన వుండి నిన్ను గమనిస్తుంటా. అలాగే ఇది కూడా గమనిస్తుంది" అని చెప్పి తన జేబు నుండి రివాల్వర్ తీసుకుని, నడుము మీద చేతులు ఉంచి నిలబడ్డాడు.

ఆమె తన తల త్రిప్పి అతని వైపు చూసింది కానీ ఏమీ మాట్లాడలేదు.

అతను తన రివాల్వర్ ని తిరిగి జేబులో పెట్టుకున్నాడు.

"నీ ఆహారంలోకి ఇంకా ఏమైనా కావాలా ?" అని అడిగాడు.

ఆమె తన పెదవులు కొరుకుతూ, మాట్లాడడానికి కష్టపడింది. చివరికి మాటలు బయటికి వచ్చాయి.

"నీలో ఇంకా ఏ మాత్రమైనా మర్యాద అనేది మిగిలి ఉంటే, నాకు మత్తుమందో, నిద్ర మాత్రనో ఇవ్వు. ఏది అయినా పర్లేదు" అంది.

"నువ్వు వాడేది మా దగ్గర ఉంది. Nembutal కదా ! చూసావా ? నీ గురించి మేము చాలా ఆలోచించాము".

"అది ఒకటి నాకు ఇస్తావా ?"

"తప్పకుండా. తెచ్చిన మొత్తం భోజనం కూడా ఇస్తా. నిజం చెప్పాలంటే, నువ్వు ఏది అడిగినా ఇస్తాము ఇకనుండి. అయితే నువ్వు తీసుకున్న ప్రతి దానికి నువ్వు తిరిగి చెల్లించాల్సి ఉంటుంది".

"తిరిగి ఇవ్వాలా ? ఏమి తిరిగి ఇవ్వాలి ? నాకు తెలియడం లేదు".

"ఈ ప్రపంచంలో ఎవ్వరూ ఏదీ ఉచితంగా ఇవ్వరు. ప్రపంచం ఎవ్వరికీ బాకీ ఉండదు అని మా అమ్మమ్మ చెప్పేది. అది నిజం కూడా. నువ్వు పొందే దానికి నువ్వు చెల్లించాలి. ఏదీ ఉచితంగా రాదు. ఇక్కడ కూడా నీకు అది వర్తిస్తుంది. నువ్వు ఎంత పెద్ద స్టార్ వి అయినా, ఎన్ని డబ్బులున్నా సరే. నీకు మూడు పూటలా భోజనం పెడతాం. నీ మాత్రలని నీకు ఎప్పటికప్పుడు ఇస్తుంటాం. నువ్వు కోరే ప్రతిదీ, మాకు అందుబాటులో వున్నది ఇస్తాము. అందుకు ప్రతిఫలంగా నువ్వు ఒకటి మాకు ఇవ్వాలి. అదేంటో తెలుసా ?"

ఆమె ఏమీ మాట్లాడలేదు.

"నువ్వు కోరినవన్నీ ఇస్తున్నా, మేము కోరుకునేది చాలా చిన్నది. నువ్వున్న పరిస్థితిలో, నువ్వు వుండే గది ఖర్చు, బస ఖర్చు నువ్వు ఇవ్వలేవు. ఒక్కటి మాత్రం ఇవ్వగలవు. మేము అడిగేది కూడా అదే. నీ స్నేహం".

ఆమె ఏమి చెబుతుందా అని ఎదురుచూశాడు. ఆమె అతడిని ఏ భావం లేకుండా చూసింది కానీ ఏమీ మాట్లాడలేదు.

"ఇప్పుడిక నీ చేతుల్లో ఉంది. ఈ వేడి వేడి భోజనం తినడానికి సిద్ధంగా ఉంది. నీ నిద్ర మాత్రలు ఒక్క నిమిషంలో నీ ముందు ఉంటాయి. త్వరలో నీకు కట్టిన కట్లు కూడా తీసివేయ బడతాయి. నిన్ను మంచానికి కట్టి ఉంచం. మేము నీ నుండి కోరుతుంది, ఈ కొట్లాటలు, తిట్లు, బలవంతాలు కాదు. సహకరించడం. నువ్వు మాతో ఎలా వ్యవహరిస్తావో, మేము నీతో అలానే వ్యవహరిస్తాము. ఇప్పుడు చెప్పు. ఏమంటావు ?"

తలుపు దగ్గర నిలబడి చూస్తున్న శరత్ కి ఆమె ముఖం కోపంతో ఎర్రగా మారడం కనిపించింది.

"దెంగెయ్యారా పిచ్చ నా కొడకా, దొంగ లంజాకొడకా - ఇలా అంటా. బండరాళ్ల కింద బ్రతికే జెర్రీ లాంటి వాడివి నువ్వు. పాక్కుంటూ అక్కడికే వెళ్ళు. నువ్వు, నీ సహచరులు అందరూ, మీరు తెచ్చిన భోజనాన్ని, తెస్తామన్న మాత్రలని మడిచి మీ గుద్దల్లో పెట్టుకోండి. నా సమాధానం ఇది. నేను మీకు ఏమీ ఇవ్వను. మీకు ఏమి కావాలో మీరు తీసుకోండి - రాత్రి తీసుకున్నట్లు. అయినా నా అంతగా నేను మీకు ఏమీ ఇవ్వను. ఇది బాగా గుర్తుపెట్టుకుని నా కళ్ళ ముందునుండి బయటికి దెంగెయ్యి, లంజాకొడకా".

"నీ సమాధిని నువ్వే తొవ్వుకున్నావు. అందులోనే వుండు" నవ్వుతూ చెప్పాడు రాహుల్.

మళ్ళీ తన నటనని మొదలుపెట్టి, పెట్టిన పళ్ళాన్ని తీసి, పరిశీలించి, దాని వాసన పీలుస్తూ, ముఖాన్ని ప్రకాశవంతం చేసాడు. బత్తాయి రసాన్ని ఒక గుక్క తాగి, పెదవుల్ని తుడుచుకున్నాడు. ఆమ్లెట్ ని తింటూ రుచికరంగా ఉందని పొగిడాడు. ఆమెని చూసి మళ్ళీ నవ్వాడు.

"సరే బొమ్మా, నువ్వు కోరుకుంది నీకు దొరకడం, దొరకకపోవడం నువ్వు ఇచ్చే సహకారం పై ఆధారపడి ఉంటుంది. అయితే మా ప్రేమలో నీకు లోటు ఉండదు" అంటూ తలుపు దగ్గరికి వెళ్లి మిగిలిన వాళ్ళను కలిసి, తన భుజం మీదుగా ఆమెతో చెప్పాడు.

"నీకు ఎక్కువగా ఏదన్నా కావాలనుకుంటే, మాకు ఎక్కువగా ఇవ్వాల్సి ఉంటుంది. ఇక ఇదే చివరి నిబంధన. మళ్ళీ కలుద్దాం నా చెక్కరి గుళికా" అన్నాడు.

ఆ గది తలుపు మూసి, మిగిలిన వాళ్ళని చూసి తమాషాగా నవ్వాడు.

"కొద్దిగా ఓపిక పట్టండి. రాహుల్ ఆడే ఆటను చూడండి. నన్ను నమ్మండి. ఇంకో 48 గంటల్లో మీరు ప్రపంచంలోనే అందమైన పూకున్న అమ్మాయితో ఆనందాలు అనుభవిస్తారు" అన్నాడు.

***