Incest ஆட்டோ பயணத்தால் ஆட்டம் கண்ட குடும்பம்(APAKK) - part 1 (The Acts) (Completed)

[antibull007]

பாகம் - 15

விஜயன்: ஒரு சைட் நீ. இன்னொரு சைட் உன் மனைவி. ரெண்டு பேர் கிட்டயும் தனித்தனியா மிரட்டி காசு வாங்க முயற்சி பண்ணுவாங்க. கணவன் கிட்ட சொல்லி வாழ்க்கைய கெடுத்துடுவோம்னு சொல்லி மனைவி கிட்ட காசு வாங்க முயற்சி பண்ணுவாங்க. வெளிய சொல்லி மானத்த வாங்கிடுவோம்னு சொல்லி மிரட்டி, கணவன் கிட்டயும் காசு வாங்க முயற்சி பண்ணுவாங்க.

சுகுமாரன்: ஓஹ்! ஆனா அதுக்கும், நான் அவ கூட மீட்டிங் வச்சிருக்கப்போ மட்டும் அவங்க முயற்சி பண்ணதுக்கும் என்ன சம்மந்தம்?

விஜயன்: இதே சந்தேகம் எனக்கும் இருந்துச்சு. விசாரணைல அவங்க சொன்ன பதில்,

"பெண்களுக்கு குற்ற உணர்ச்சி கொஞ்சம் அதிகம். புருஷன் வெளியூர் போயிட்டோ, இல்ல ஊருலயே வழக்கமா வேலைக்கு போயிட்டு வர மாதிரி வந்து ஒன்னும் தெரியாத மாதிரி சகஜமா அவங்க கூட பேசுனா, கணவன் கிட்ட உண்மைய சொன்னாலும் சொல்லிடுவாங்க. அப்படி சொல்லிட்டா, புருஷனுக்கு சொல்லிடுவோம்னு பொண்டாட்டிய மிரட்டி அவ கிட்ட இருந்து காசு வாங்க முடியாது. அதுவும் இல்லாம பொண்டாட்டி அழுதுட்டே இத சொல்லும்போது, அந்த பொம்பளையோட அழுகையை பாத்து புருஷனுக்கு அவ மேல இரக்கம் வந்து, அவ மேல தப்பில்லன்னு நெனைக்கவும் வாய்ப்பிருக்கு. அப்டி நடந்தா அவங்க ரெண்டு பெரும் சேர்ந்து இந்த விஷயத்த எப்படி சரி கட்டுறதுனு கொஞ்சம் தெளிவா முடிவெடுப்பாங்க. போலீஸ் அது இதுனு போய்ட்டா அது கொஞ்சம் டேஞ்சர்.

அதனால, முடிஞ்ச அளவுக்கு பொண்டாட்டியும் புருஷனையும் சேராம பாத்துப்போம். அதனால சம்பவம் முடிஞ்ச உடனே சூட்டோட சூடா கணவனுக்கு இந்த விஷயத்த பத்தி சொல்லிடுவோம். அதனால அவரு வீட்டுக்கு போகும்போதே, அவர் எவ்வளவு முயற்சி பண்ணாலும் மனைவி கிட்ட சகஜமா பழக முடியாத மாதிரி பண்ணிடுவோம். அவரோட நடவடிக்கைய பாத்து மனைவிக்கும் ஒரு பக்கம் பயமாவே இருக்கும். அதனாலேயே புருஷன் கிட்ட ஒன்னும் பேச மாட்டாங்க. புருஷன், பொண்டாட்டி ரெண்டு பேருமே தனியா ஆகிடுவாங்க. யார் கிட்ட உதவி கேக்குறதுனு தெரியாம முழிப்பாங்க. அவங்கள கொஞ்ச நாள் அப்படியே விட்டுடுவோம். அவங்க நல்லா குழம்பி, தெளிவா முடிவெடுக்க முடியாத நிலமைல இருக்கப்போ, அவங்கள மிரட்ட ஆரம்பிப்போம்."னு சொன்னாங்க.

சுகுமாரன்: ஹ்ம்ம். சரி மெரட்டுறதா இருந்த அவ ஏன் என் கிட்ட இது யாருக்கோ நடந்த மாதிரி சொல்லணும்? நேராவே என்ன மெரட்டிருக்கலாமே!

விஜயன்: இதுக்கும் கிட்டத்தட்ட முன்னாடி சொன்ன பதில் தான். கணவன நேரா மெரட்டுனா அட்ரீனலின் ரஷ்ல அவர் போலீஸ் அது இதுனு போகலாம். அத விட ரொம்ப முக்கியமா, ஏதாவது தப்பான முடிவெடுக்கலாம். அப்டி நடக்கிறதால அவங்களுக்கு ஒரு பிரயோஜனமும் இல்ல. அதனால அது யாருக்கோ நடந்த மாதிரி சொல்லி, அவங்க மூலமா மேற்கொண்டு வேற எந்த பிரச்சனையும் வராதுனும் சொல்லி அந்த கணவன கொஞ்சம் தேத்துவாங்க. அதே சமயம், அவரோட மனைவிய கலங்கப்படுத்திட்டோம்ன்ற மாதிரியும் ஜாட மாடையா எதையாவது சொல்லி, அந்த கணவனுக்கு மனைவி மேல கொஞ்சம் வெறுப்பு வர மாதிரி அவர் மனச குழப்புவா. நல்லா யோசிச்சு பாரு. என் கிட்ட அது என்னனு சொல்லவேணாம். பட் உண்மையா இல்லையானு மட்டும் சொல்லு. 

சுகுமாரன் யோசிக்கலானார். சிறிது நேரத்திற்கு பிறகு, முதல் தடவ தொடுறப்போ தான் பத்தினி, ஒரு தடவ தொட்டுட்டா அவ தெவிடியானு புரோக்கர் போன்ல பேசுனதா சொன்னது அவருக்கு ஞாபகம் வந்தது.

சுகுமாரன்: ஆமா விஜய்! அந்த மாதிரி ஏதோ சொன்னா!!

விஜயன்: அப்டித்தான் பண்ணுவாங்க. ஒரு பக்கம் இதனால பிரச்சன வராதுன்னு சொல்லி நீ போலீஸ் பக்கம் போகாம பாத்துப்பாங்க. இன்னொரு பக்கம் உன் மனைவிய பத்தி உன் கிட்ட தப்பா பேசி, உன்னோட மனச குழப்பி, அவங்க குடும்பத்தோட எதிர்காலத்தப் பத்தின பயத்த உருவாக்குவாங்க. மனைவி, கணவன் ரெண்டு பேரையும் கொஞ்ச நாள் அந்த மாதிரியே இருக்க விடுவாங்க. அவங்க ரெண்டு பெரும், பதட்டத்துலயே இருக்க விட்டு, அவங்கலாலா தெளிவா முடிவெடுக்க முடியாம இருக்க நெலமைல, அப்புறமா பணம் புடுங்குற வேலைய பாப்பாங்க.அவங்க உன் குடும்பத்தை மட்டும் அந்த மாதிரி பண்ணல. விசாரிச்ச வரைக்கும் இது வரை சென்னைலயே 48 குடும்பத்த அந்த மாதிரி பண்ணிருக்காங்க. உன்னோட குடும்பம் 49ஆவது விக்டிம்.

சுகுமாரன்: 48 ஆஹ்? இப்படி 48 குடும்பத்த சீரழிச்சும் எப்படிடா அவங்க அவ்வளவு சுதந்திரமா சென்னைலேயே நடமாடிட்டு இருக்காங்க? அதுவும் தைரியமா அவங்க முகத்தை காட்டியே பண்ணிட்டு எப்படி அவங்க இவ்வளவு சுதந்திரமா திரியுறாங்க?

விஜயன்: இந்த மாதிரி விஷயத்த எத்தன பேர் தைரியமா வெளிய சொல்லுவாங்க சொல்லு? என்னோட முக்கியமான ஒரு சீக்ரட் உன் கிட்ட இருக்கு. அதனால நீ தைரியமா என் கிட்ட உதவி கேட்ட. மத்தவங்களுக்கு அதே மாதிரி இருக்குமா? மேற்கொண்டு இவங்க தொந்தரவு பண்ண கூடாதுனு, பெரும்பாலும் ஊர விட்டு போய்டுவாங்க.

சுகுமாரன்: நீ சொல்றது சரி தான் விஜய். ஆனா எல்லாராலயும் ஊர விட்டு போய்ட முடியுமா? அவங்க ஏதாவது தொழில் பண்ணிட்டு இருந்தா, அவங்களால எப்படி இங்க இருக்க கஸ்டமர் பேஸ விட்டு உடனே வேற ஊருக்கு போய் முதல்ல இருந்து ஆரம்பிக்க முடியும்? இப்போ என்ன மாதிரி ஒரு ஆளா இருந்த எப்படி உடனே வேற வேல கிடைக்கும்? வீடுலாம் என்னாகும்?  பசங்களோட படிப்பு அது இதுனு எவ்வளவோ இருக்கே!

விஜயன்: ஆமா. முடிஞ்சவங்க போய்டுவாங்க. முடியாதவங்க வேற வழி இல்லாம பயந்து பயந்து இங்கயே வாழ்க்கைய தொடர வேண்டியது தான்.     

சுகுமாரன்: ஹ்ம்ம். ஆனா, என்ன தான் அவங்க கேட்ட காச குடுத்து அந்த பிரச்சனைய முடிச்சாலும், எல்லா குடும்பமும் இயல்பு நிலைக்கு திரும்புறதுக்கு வாய்ப்பு இல்லல? பல குடும்பம் இதனால சின்னாபின்னமாகிருக்கும். தன்னோட குடும்பத்த சீரழிச்சவங்கள பழி வாங்கணும்னு தோனாமலா இருக்கும்? அப்படி கூட ஏன் யாரும் அவங்கள ஒன்னும் பண்ணல? எனக்கு அதான் ஒன்னும் புரியல. அது மட்டும் இல்ல. யாரு வேணும்னா யார பத்தி வேணும்னா தப்பா பேசலாமே! வெறும் வாய் வார்த்தைக்கு பயந்துட்டா விக்டிம்ஸ்லாம் இவங்கள ஒன்னும் பண்ணாம இருக்காங்க? அவங்க கிட்ட வேற ஏதாவது எவிடன்ஸ் இருந்துச்சா, லைக் ஹிட்டன் கேமரா மாதிரி.

சிறிது நேரம் மௌனம் காண்பித்தார் விஜயன்.

சுகுமாரன்: சொல்லுடா விஜய்!

விஜயன்: ஐயோ சுகு! சாரி! எனக்கு அர்ஜெண்ட்டா வருது! நான் பாத்ரூம் போயிட்டு வந்துடுறேன்! என்று சொல்லிவிட்டு கழிவறைக்கு விரைந்தார்.

மற்றோரு புறம், ஹேமா ஒரு வழியாக வீட்டை சென்றடைந்தாள். அவள் வீட்டுக்கு வந்தவுடன், அவளுக்காக காத்திருந்த ஹேமாவின் அம்மா ஆரம்பித்தாள்.

ஹேமாவின் அம்மா: என்னடி ஆச்சு? ஏன்டி இவ்ளோ நேரம்?

ஹேமா: அதான் சொன்னனேம்மா! எக்ஸாம்க்கு ஸ்டடி மேட்டரில் கலக்ட் பண்ண லேட் ஆகிடுச்சுனு.

ஹேமாவின் அம்மா: நீ ஈஸியா சொல்லிடுற! உன் அப்பா உன்ன பத்தி கேட்டுடுவாரோனு பயத்துல இருந்தது எனக்கு தான்டி தெரியும்.

ஹேமா: எதுக்கு பயப்படுற? அப்பா தான? நான் பாத்துக்கிறேன் 

ஹேமாவின் அம்மா: நீ சொல்லிடுவ! நான் தான அவருக்கு பதில் சொல்லணும்

ஹேமா: சரிம்மா! அப்பா எங்க?

ஹேமாவின் அம்மா: வெளிய போயிருக்காரு டி. நல்லவேள அவரு திரும்பி வரதுக்குள்ள நீ வந்துட்ட! போ! போய் ஃபிரெஷ் அப் பண்ணிட்டு வா!

ஹேமா சரி என்று தன்னுடைய அறைக்கு சென்று முகம், கை, கால்களை கழுவிக்கொண்டு தன்னுடைய அறையில் உள்ள கண்ணாடியின் முன் நின்று தன்னுடைய சுடிதாரை கழட்டினாள். சுடிதாரைக் கழட்டியதும், கண்ணாடியில் அவளுடைய ப்ரா லூசாக இருப்பதை பார்த்த ஹேமா, தன்னுடைய பின் பக்கத்தை கண்ணாடி முன் காட்டி, தலையைத் திருப்பி கண்ணாடியைப் பார்த்தாள். சதிஷ் அவிழ்த்திருந்த ப்ராவின் கொக்கிகள் மீண்டும் போடப்படாததை உணர்ந்தாள். உடனடியாக வெட்கம் கொண்டு, தன்னிரு கைகளைக் கொண்டு முகத்தை மூடினாள். கடற்கரையில் தங்களுக்குள் நடந்ததை எண்ணி நாணம் கொண்டு சிரித்தபடி, "திருட்டுப்பையன்! பாக்க ஒன்னும் தெரியாதவன் மாதிரி இருந்துட்டு, என்ன போட்டு எண்ணலாம் பண்ணான்!!?" என்று தனக்குள் பேசிக்கொண்டாள். அந்த ப்ராவை அவிழ்த்து, அந்த ப்ராவை தன் கைகளால் மார்போடு சேர்த்து இறுக்க அணைத்துக்கொண்டாள். ஓடிச்சென்று மெத்தையில் விழுந்தாள்.

சிறிது நேரம் அந்த ப்ராவை தன் மார்பின் மீது வைத்தபடி தன்னிரு கைகளையும் விரித்தபடி, மேலே உள்ள மின்விசிறியைப் பார்த்து கடற்கரையில் தங்களுக்குள் நடந்ததை எண்ணியும், அம்மா அழைக்கவில்லை என்றால் தங்களுக்குள் என்னவெல்லாம் நடந்திருக்கும் என்ற கற்பனையிலும் வெட்கத்தில் சிரித்துக்கொண்டே தனக்குள் பேசிக்கொண்டிருந்தாள்.

சிறிது நேரம் கழித்து இடது புறமாக திரும்பி பக்கவாட்டில் படுத்துக்கொண்டு, ப்ராவை தன் முகத்தருகில் வைத்து ப்ராவுடன் பேச துவங்கினாள். 

ஹேமா: அந்த திருட்டு பையன் என்னலாம் பண்ணான் பாத்தியா? கொஞ்சம் விட்டா உன்ன கழட்டி தூக்கி கடல்ல வீசிருப்பான். மோசமான பையன்ல?!! உன் நல்ல நேரம் நீ தப்பிச்சிட்ட! ஆனா அவன் உன்ன போட்டு நல்ல கசக்கிட்டான்ல? ரொம்ப சாரிடி! நீ கோச்சுக்காத! இனிமேல் அந்த முரடன் கிட்ட நீ போக வேணாம்! சரியா?

என்று பேசிக்கொண்டே, சிறிது நேரம் கழித்து அதே ப்ராவை சதிஷ் என நினைத்து மீண்டும் பேச ஆரம்பித்தாள்.

ஹேமா: ஒரு பொண்ணுன்னு கூட பாக்கம என்ன போட்டு அப்படி இறுக்கிறியேடா. வெரி பேட் பாய் நீ. 

இப்போதைக்கு சதீஷாக உள்ள ப்ராவிடம் இருந்து ஒரு பதிலும் வரவில்லை. ஹேமா ப்ரா சதீஷை அறைந்து, 

ஹேமா: ஏன்டா பேசாம இருக்க? அங்க என்ன போட்டு என்னென்னமோ பண்ணிட்டு, இங்க ஒன்னும் தெரியாத மாதிரி இருக்க?

என்று மீண்டும் ப்ரா சதீஷை அறைந்தாள்.

ஹேமா: நாளைக்கு என்ன பாத்தா என்னலாம் பண்ணுவ?  கட்டிப்புடிப்பியா? முத்தம் குடுப்பியா? (தன் முலையில் கை வைத்து) இங்க தொடுவியா? (இடுப்பில் கைவைத்து) இங்க தொடுவியா? (அப்படியே கைகளை தன் பூனையின் மேல் உள்ள ஜீன்ஸ் பேண்ட்டின் மீது வைத்து)  இங்க??? ஐயோ!! ச்சீ!!! ரொம்ப மோசமான பையன்டா நீ!     

என்று வெட்கப்பட்டபடி கொஞ்சல் மொழியில் பேசிக்கொண்டே, ப்ரா சதீஷை மீண்டும் அறைந்தாள். 

ஹேமா: ம்ஹ்ம். நீ அதோட நிறுத்த மாட்டடா திருடா! நீ கண்ட எடத்துலலாம் கை வச்சு என்ன என்னென்னமோ பண்ண போற! 

என்று பேசியபடி ப்ரா சதீஷுக்கு முத்தம் கொடுக்க,

ஹேமா: நான் உனக்கு இப்போ வீடியோ கால் பண்ணட்டா?

மீண்டும் ப்ரா சதிஷ் அசைவின்றி கிடைக்க, ஹேமா அவனை மீண்டும் அறைந்து,

ஹேமா: மாட்டேன்! நீ என்ன எத்தன நாள் ஏங்க விட்டிருக்க? இன்னைக்கு ஒரு நாள் நீ எனக்காக ஏங்கிட்டு இரு!

என்று சொல்லி , ப்ராவை மீண்டும் எடுத்து மல்லாக்க படுத்துக்கொண்டு, தன மார்பில் அனைத்து வெட்கப்பட்டுக்கொண்டு, சுழன்று கொண்டிருக்கும் மின்விசிறியை பார்த்தபடி கற்பனை உலகத்திற்கு சென்றாள்.

இது ஒரு புறம் நடந்து கொண்டிருக்க, மற்றொரு புறம், நிஜ சதிஷ் தன்னுடைய வீட்டில் தன் அறையில் மெத்தையில் படுத்துக்கொண்டே , ஹேமாவிடம் இருந்து அழைப்பு வருமா என்று ஆவலுடன் காத்துக்கொண்டே, கடற்கரையில் நடந்ததை எண்ணி மகிழ்ந்து தன் இடது கையை தன்னுடைய ஜட்டிக்குள் விட்டு தன்னுடைய உபகரணத்தை தேய்த்துக்கொண்டிருந்தான். அம்மா இரவு உணவு உன்ன அவன் கதவை தட்ட, கட்டிலில் படுத்தபடியே "எக்ஸாம்க்கு படிக்கனும்மா. கொஞ்ச நேரம் கழிச்சு வரேன்" என்று சொல்லிக்கொண்டு, நன்கு தன உபகரணத்தை தேய்த்துக்கொண்டிருந்தான்.

அந்த காதல் ஜோடி ஒரு புறம் தங்களுடைய கற்பனை உலகத்தில் இருக்க, மற்றோரு புறம் கழிவறையிலிருந்து விஜயன் வெளியே வந்து தன்னுடைய நாற்காலியில் அமர்ந்தார்.

விஜயன்: என்னடா பேசிட்டு இருந்தோம் சுகு?

சுகுமாரன்: அதான் விஜய். ஹிட்டன் கேமரா மாதிரி ஏதாவது ஆதாரம் வச்சிருப்பாங்களானு கேட்டேன்.