Yesterday, 12:25 PM
துர்கா அவ புருஷன பார்த்தா. அவ புருஷன் மகேஷ் சொன்ன விளையாட்டுல அவன் தோத்து போய்ட்டானு யோசிச்சிட்டு இருந்தான். அதனால அவன் பொண்டாட்டி இவனை ஆம்பள இல்லனு நினைச்சிருவாளோனு அவ்வளவே பார்த்தான்.
ரெண்டு பேரும் ஒருத்தர ஒருத்தர் பாத்துக்கிட்டாங்க.
அப்றம் துர்கா கீழ குமிஞ்சு அவ புருஷன் சுன்னிய பார்த்து. அதுல சுத்தி இருந்த அவளோட தாலிய பார்த்தா.
"கழட்டுரையா?"னு கிருஷ்ணன் அவன் பொண்டாட்டிய பார்த்து கேட்டான்.
அவன் பொண்டாட்டி காதுல அவன் பேசுறது விழுல. அவ நியாபகம் எல்லாம் மகேஷ் இந்த விளையாட்டுல தோத்து போற புருஷன் எல்லாம் பொட்டனு சொன்னது தான் நியாபகம் வந்துட்டே இருந்தது.
"துர்கா."
அவ பொண்டாட்டி இப்போ தான் சுய நினைவுக்கு வந்தா, "ஹ்ம்ம்... சொல்லுங்க."
"தாலிய கழட்டு."
துர்கா சரினு தலையை ஆட்டிட்டு, அவ புருஷன் சுன்னில மாட்டி இருக்குற அவளோட தாலிய பொறுமையா கழட்டினா. அத கழட்டிட்டு, அவளோட கைல வச்சி உட்காந்து இருந்தா. அத பார்த்த கிருஷ்ணன், "கழுத்துல போட்டுக்கோ,"னு சொன்னான்.
"ஹ்ம்ம்...,"னு சொல்லிட்டு, அவ தாலிய அவளோட கழுத்துல போட்டுக்கிட்டா.
அவ புருஷன் சுன்னி இன்னும் துடிச்சிட்டு தான் இருந்தது.
அப்றம் நேரம் ஆச்சுன்னு ரெண்டு பேரும் பெட்ல படுத்துகிட்டாங்க. ஆனா ரெண்டு பேருக்கும் தூக்கமே வரல.
மணி 12 பக்கம் ஆச்சு.
அப்போ டிங்....டிங்....டிங்...னு மெசேஜ் நோட்டிபிகேஷன் சத்தம் கேட்டது.
ரெண்டு பெரும் முழிச்சிட்டு தான் இருந்தாங்க. ஆனா யாரும் போன் எடுக்கல.
திரும்ப மெசேஜ் வந்தது.
அப்பையும் எடுக்கல.
ஒரு ரெண்டு நிமிசத்துல திரும்ப மெசேஜ் வந்தது.
கிருஷ்ணன் திரும்பி துர்காவை பார்த்தான். துர்கா முழிச்சிட்டு தான் இருந்தா.
"யாரு இந்த நேரத்துல மெசேஜ் அனுப்புறது? மகேசா?"னு கேட்டான்.
துர்கா எழுந்து டேபிள் கிட்ட போய் அவ போன் எடுத்து பார்த்தா. அவளுக்கு எந்த மெசேஜூம் வரல.
"இல்ல. என் போன் இல்ல. உங்க போன் தான் போல,"னு சொல்லிட்டு துர்கா அவ போன் வச்சிட்டு, கிருஷ்ணன் போன் எடுத்து பார்த்தா.
அதுல முரளி சார்னு மெசேஜ் நோட்டிபிகேஷன் இருந்தது. துர்கா முகம் மாறிருச்சு. கிருஷ்ணனை பார்த்து, "அந்த ஆளு எதுக்கு இந்த நேரத்துக்கு மெசேஜ் அனுப்புறான்?"னு கேட்டா.
கிருஷ்ணன் முகம் மாரி, அவன் பொண்டாட்டி கைல இருந்து போன் வாங்கி பார்த்தான்.
முரளி தான் 5 மெசேஜ் அனுப்பிச்சு இருந்தான்.
நாளைக்கு ஆபீஸ் வரும் பொது துர்காவை கூட்டிட்டு வர சொல்லி மெசேஜ் பண்ணி மிரட்டி இருந்தான். அப்டி கூட்டிட்டு வரலைனா ஆபீஸ்க்கு வராத வீட்டுலையே இருந்துக்கோன்னு சொல்லி மிரட்டி இருந்தான்.
கிருஷ்ணன் அத படிச்சிட்டு முகம் சுழிச்சான்.
"என்னானு மெசேஜ் பண்ணி இருக்கான்?"னு துர்கா கேட்டா.
கிருஷ்ணன் கைல இருந்து அவனோட போனை துர்கா புடுங்கி படிச்சு பார்த்தா. அவளை நாளைக்கு ஆபீஸ் கூட்டிட்டு வரத்து படிச்சிட்டு அதிரிச்சு ஆனா. இந்தாளு எதுக்கு ஆபீஸ் கூப்பிடுறானு புரியாம இருந்தா.
"இவன் ஏன் என்ன ஆபீஸ் வர சொல்ரான்?"
"எனக்கு தெரில."
"நான் வர மாட்டேன்,"னு கொஞ்சம் கோவமா சொன்னா.
"ஹே. ப்ளீஸ் துர்கா. நீ வரலைனா என் வேல போயிரும், அது மட்டும் இல்லாம அவன் போலீஸ் கிட்ட சொல்லிருவனு வேற இன்னும் மிரட்டிட்டு இருக்கான்."
"நீங்க என்ன சொன்னாலும் சரி, அந்த ஆழ எனக்கு புடிக்கலங்க."
கிருஷ்ணன் தயங்கிட்டே... "உனக்கு புடிச்ச மகேசை உனக்கு குடுத்தேன்ல... எனக்காக இந்த உதவி மட்டும் பண்ணு,"னு கேட்டான்.
அத கேட்டு துர்கா கடுப்பாகி, "என்ன... சொல்லி காமிக்கிரிங்களா?"னு கேட்டா.
"அப்டி இல்ல டி. நம்ம நல்லதுக்காக. நம்ம குழந்தைக்காக."
துர்கா கொஞ்சம் நேரம் யோசிச்சிட்டு, "என்னமோ பண்ணி தொலைங்க."
"அப்டின்னா...நாளைக்கு வரையா?"
"வந்து தான ஆகனும்."
"தேங்க்ஸ் துர்கா."
துர்கா ஏதும் சொல்லல. மகேஷ் கூட பண்ணது எல்லாம் அவ புடிச்சு அவ ஆச பட்டு பண்ணது. ஆனா முரளியை அவளுக்கு சுத்தமா புடிக்கல. அதனால முரளி கூட இது மாரி இருக்கறது நினைச்சாலே அவளுக்கு புடிக்கல.
அடுத்த நாள் காலைல துர்காவும் சீக்கிரம் எழுந்து குளிச்சிட்டு சமையல் வேல எல்லாம் செஞ்சி முடிச்சிட்டு, கிருஷ்ணன் கூட ஆபீஸ் போக ரெடி ஆனா. ஒரு மஞ்ச கலர் புடவை கட்டி இருந்தா. அதுல வெள்ள கலர் பூ அங்க அங்க டிசைன் இருந்தது. பாக்க புடவை சாதாரணமா இருந்தாலும் அவளுக்கு அது ரொம்ப அழகா இருந்தது. அதுக்கு மேட்சிங்கா ஒரு மஞ்ச கலர் ரோஜா பூ தலைல வச்சிட்டு, நெத்தில குங்குமம் எல்லாம் வச்சிட்டு அழகா ரெடி ஆனா.
கிருஷ்ணன், குட்டி பையன், துர்கா எல்லாம் வீட்டுல இருந்து கிளம்பினாங்க. கிருஷ்ணன் பைக் ஸ்டார்ட் பண்ணும் போது, மாடில இருந்து "ஹே பாப்பா நீங்க கொஞ்சம் நில்லு," பாட்டுக்கு விசுல் அடிச்ச மாரியே மகேஷ் படில இருந்து கீழ இறங்கி வந்தான். அங்க துர்காவும் கிருஷ்ணன் கூட போக ரெடி ஆகி இருந்தது பார்த்துட்டு, "எங்க அக்கா போரிங்க,"னு கேட்டான்.
"சும்மா தான்... வெளிய,"னு அசடு வழிஞ்சிட்டே துர்கா சொன்னா.
"என்கிட்ட சொல்லி இருந்தா, நான் கூட்டிட்டு போய் இருப்பேன்ல,"னு மகேஷ் குட்டி பையன், கிருஷ்ணன் முன்னாடியே துர்கா கூட கடலை போட்டான்.
துர்கா சிரிச்சிட்டே, "போடா," சொல்லிட்டு பைக்ல ஏறி கிருஷ்ணன் பின்னாடி உட்காந்து, குட்டி பையன தூக்கி மடில உட்கார வச்சுக்கிட்டா.
"பாத்து போயிடு வாங்க." மகேஷ் துர்கா கிட்ட சொன்னான்.
துர்கா சரினு தலையை ஆட்டினா.
"அப்றம்...."னு சொல்லிட்டு மகேஷ் சிரிச்சிட்டே கொஞ்சம் துர்கா கிட்ட வந்து, "புடவைக்கு மேட்சிங்கா பூ நல்ல இருக்கு,"னு சொன்னான்.
துர்கா வெட்க பட்டு சிரிச்சா.
"ஆமா அம்மா... இன்னைக்கு ரொம்ப அழகா இருக்கீங்க,"னு குட்டி பையன்னும் சொன்னான்.
கிருஷ்ணன் என்ன சொல்றதுன்னு தெரியாம திரு திருனு முழிச்சிட்டு இருந்தான். இவங்க சேட்டைக்கு ஒரு அளவு இல்லையா, பையன் கூட இருந்தாலும் ஏதோ புதுசா லவ் பண்ண ஆரமிச்சா couple மாரி வழிஞ்சு வழிஞ்சு பேசிட்டு இருகாங்க. இது எங்க போய் முடியுமோன்னு யோசிச்சான்.
"போதும் போதும். ஒழுங்கா சீக்கிரம் காலேஜ் போய் சேந்து நல்லா படி. புரிதா?"னு துர்கா சொன்னா.
மகேஷ் தலையை ஆட்டிட்டு டாடா சொன்னான். எல்லாரும் அவனுக்கு டாடா சொல்லிட்டு அங்க இருந்து கிளம்பி போனாங்க.
போகுற வழில குட்டி பையன ஸ்கூல்ல விட்டுட்டு, கிருஷ்ணனும் துர்காவும் அவனோட ஆபீஸ் போனாங்க.
கிருஷ்ணன் கவனம் எல்லாம் முரளி அவன் பொண்டாட்டிய எதுக்கு வர சொன்னான்னு யோசனையாவே இருந்தது.
ரெண்டு பேரும் ஒருத்தர ஒருத்தர் பாத்துக்கிட்டாங்க.
அப்றம் துர்கா கீழ குமிஞ்சு அவ புருஷன் சுன்னிய பார்த்து. அதுல சுத்தி இருந்த அவளோட தாலிய பார்த்தா.
"கழட்டுரையா?"னு கிருஷ்ணன் அவன் பொண்டாட்டிய பார்த்து கேட்டான்.
அவன் பொண்டாட்டி காதுல அவன் பேசுறது விழுல. அவ நியாபகம் எல்லாம் மகேஷ் இந்த விளையாட்டுல தோத்து போற புருஷன் எல்லாம் பொட்டனு சொன்னது தான் நியாபகம் வந்துட்டே இருந்தது.
"துர்கா."
அவ பொண்டாட்டி இப்போ தான் சுய நினைவுக்கு வந்தா, "ஹ்ம்ம்... சொல்லுங்க."
"தாலிய கழட்டு."
துர்கா சரினு தலையை ஆட்டிட்டு, அவ புருஷன் சுன்னில மாட்டி இருக்குற அவளோட தாலிய பொறுமையா கழட்டினா. அத கழட்டிட்டு, அவளோட கைல வச்சி உட்காந்து இருந்தா. அத பார்த்த கிருஷ்ணன், "கழுத்துல போட்டுக்கோ,"னு சொன்னான்.
"ஹ்ம்ம்...,"னு சொல்லிட்டு, அவ தாலிய அவளோட கழுத்துல போட்டுக்கிட்டா.
அவ புருஷன் சுன்னி இன்னும் துடிச்சிட்டு தான் இருந்தது.
அப்றம் நேரம் ஆச்சுன்னு ரெண்டு பேரும் பெட்ல படுத்துகிட்டாங்க. ஆனா ரெண்டு பேருக்கும் தூக்கமே வரல.
மணி 12 பக்கம் ஆச்சு.
அப்போ டிங்....டிங்....டிங்...னு மெசேஜ் நோட்டிபிகேஷன் சத்தம் கேட்டது.
ரெண்டு பெரும் முழிச்சிட்டு தான் இருந்தாங்க. ஆனா யாரும் போன் எடுக்கல.
திரும்ப மெசேஜ் வந்தது.
அப்பையும் எடுக்கல.
ஒரு ரெண்டு நிமிசத்துல திரும்ப மெசேஜ் வந்தது.
கிருஷ்ணன் திரும்பி துர்காவை பார்த்தான். துர்கா முழிச்சிட்டு தான் இருந்தா.
"யாரு இந்த நேரத்துல மெசேஜ் அனுப்புறது? மகேசா?"னு கேட்டான்.
துர்கா எழுந்து டேபிள் கிட்ட போய் அவ போன் எடுத்து பார்த்தா. அவளுக்கு எந்த மெசேஜூம் வரல.
"இல்ல. என் போன் இல்ல. உங்க போன் தான் போல,"னு சொல்லிட்டு துர்கா அவ போன் வச்சிட்டு, கிருஷ்ணன் போன் எடுத்து பார்த்தா.
அதுல முரளி சார்னு மெசேஜ் நோட்டிபிகேஷன் இருந்தது. துர்கா முகம் மாறிருச்சு. கிருஷ்ணனை பார்த்து, "அந்த ஆளு எதுக்கு இந்த நேரத்துக்கு மெசேஜ் அனுப்புறான்?"னு கேட்டா.
கிருஷ்ணன் முகம் மாரி, அவன் பொண்டாட்டி கைல இருந்து போன் வாங்கி பார்த்தான்.
முரளி தான் 5 மெசேஜ் அனுப்பிச்சு இருந்தான்.
நாளைக்கு ஆபீஸ் வரும் பொது துர்காவை கூட்டிட்டு வர சொல்லி மெசேஜ் பண்ணி மிரட்டி இருந்தான். அப்டி கூட்டிட்டு வரலைனா ஆபீஸ்க்கு வராத வீட்டுலையே இருந்துக்கோன்னு சொல்லி மிரட்டி இருந்தான்.
கிருஷ்ணன் அத படிச்சிட்டு முகம் சுழிச்சான்.
"என்னானு மெசேஜ் பண்ணி இருக்கான்?"னு துர்கா கேட்டா.
கிருஷ்ணன் கைல இருந்து அவனோட போனை துர்கா புடுங்கி படிச்சு பார்த்தா. அவளை நாளைக்கு ஆபீஸ் கூட்டிட்டு வரத்து படிச்சிட்டு அதிரிச்சு ஆனா. இந்தாளு எதுக்கு ஆபீஸ் கூப்பிடுறானு புரியாம இருந்தா.
"இவன் ஏன் என்ன ஆபீஸ் வர சொல்ரான்?"
"எனக்கு தெரில."
"நான் வர மாட்டேன்,"னு கொஞ்சம் கோவமா சொன்னா.
"ஹே. ப்ளீஸ் துர்கா. நீ வரலைனா என் வேல போயிரும், அது மட்டும் இல்லாம அவன் போலீஸ் கிட்ட சொல்லிருவனு வேற இன்னும் மிரட்டிட்டு இருக்கான்."
"நீங்க என்ன சொன்னாலும் சரி, அந்த ஆழ எனக்கு புடிக்கலங்க."
கிருஷ்ணன் தயங்கிட்டே... "உனக்கு புடிச்ச மகேசை உனக்கு குடுத்தேன்ல... எனக்காக இந்த உதவி மட்டும் பண்ணு,"னு கேட்டான்.
அத கேட்டு துர்கா கடுப்பாகி, "என்ன... சொல்லி காமிக்கிரிங்களா?"னு கேட்டா.
"அப்டி இல்ல டி. நம்ம நல்லதுக்காக. நம்ம குழந்தைக்காக."
துர்கா கொஞ்சம் நேரம் யோசிச்சிட்டு, "என்னமோ பண்ணி தொலைங்க."
"அப்டின்னா...நாளைக்கு வரையா?"
"வந்து தான ஆகனும்."
"தேங்க்ஸ் துர்கா."
துர்கா ஏதும் சொல்லல. மகேஷ் கூட பண்ணது எல்லாம் அவ புடிச்சு அவ ஆச பட்டு பண்ணது. ஆனா முரளியை அவளுக்கு சுத்தமா புடிக்கல. அதனால முரளி கூட இது மாரி இருக்கறது நினைச்சாலே அவளுக்கு புடிக்கல.
அடுத்த நாள் காலைல துர்காவும் சீக்கிரம் எழுந்து குளிச்சிட்டு சமையல் வேல எல்லாம் செஞ்சி முடிச்சிட்டு, கிருஷ்ணன் கூட ஆபீஸ் போக ரெடி ஆனா. ஒரு மஞ்ச கலர் புடவை கட்டி இருந்தா. அதுல வெள்ள கலர் பூ அங்க அங்க டிசைன் இருந்தது. பாக்க புடவை சாதாரணமா இருந்தாலும் அவளுக்கு அது ரொம்ப அழகா இருந்தது. அதுக்கு மேட்சிங்கா ஒரு மஞ்ச கலர் ரோஜா பூ தலைல வச்சிட்டு, நெத்தில குங்குமம் எல்லாம் வச்சிட்டு அழகா ரெடி ஆனா.
கிருஷ்ணன், குட்டி பையன், துர்கா எல்லாம் வீட்டுல இருந்து கிளம்பினாங்க. கிருஷ்ணன் பைக் ஸ்டார்ட் பண்ணும் போது, மாடில இருந்து "ஹே பாப்பா நீங்க கொஞ்சம் நில்லு," பாட்டுக்கு விசுல் அடிச்ச மாரியே மகேஷ் படில இருந்து கீழ இறங்கி வந்தான். அங்க துர்காவும் கிருஷ்ணன் கூட போக ரெடி ஆகி இருந்தது பார்த்துட்டு, "எங்க அக்கா போரிங்க,"னு கேட்டான்.
"சும்மா தான்... வெளிய,"னு அசடு வழிஞ்சிட்டே துர்கா சொன்னா.
"என்கிட்ட சொல்லி இருந்தா, நான் கூட்டிட்டு போய் இருப்பேன்ல,"னு மகேஷ் குட்டி பையன், கிருஷ்ணன் முன்னாடியே துர்கா கூட கடலை போட்டான்.
துர்கா சிரிச்சிட்டே, "போடா," சொல்லிட்டு பைக்ல ஏறி கிருஷ்ணன் பின்னாடி உட்காந்து, குட்டி பையன தூக்கி மடில உட்கார வச்சுக்கிட்டா.
"பாத்து போயிடு வாங்க." மகேஷ் துர்கா கிட்ட சொன்னான்.
துர்கா சரினு தலையை ஆட்டினா.
"அப்றம்...."னு சொல்லிட்டு மகேஷ் சிரிச்சிட்டே கொஞ்சம் துர்கா கிட்ட வந்து, "புடவைக்கு மேட்சிங்கா பூ நல்ல இருக்கு,"னு சொன்னான்.
துர்கா வெட்க பட்டு சிரிச்சா.
"ஆமா அம்மா... இன்னைக்கு ரொம்ப அழகா இருக்கீங்க,"னு குட்டி பையன்னும் சொன்னான்.
கிருஷ்ணன் என்ன சொல்றதுன்னு தெரியாம திரு திருனு முழிச்சிட்டு இருந்தான். இவங்க சேட்டைக்கு ஒரு அளவு இல்லையா, பையன் கூட இருந்தாலும் ஏதோ புதுசா லவ் பண்ண ஆரமிச்சா couple மாரி வழிஞ்சு வழிஞ்சு பேசிட்டு இருகாங்க. இது எங்க போய் முடியுமோன்னு யோசிச்சான்.
"போதும் போதும். ஒழுங்கா சீக்கிரம் காலேஜ் போய் சேந்து நல்லா படி. புரிதா?"னு துர்கா சொன்னா.
மகேஷ் தலையை ஆட்டிட்டு டாடா சொன்னான். எல்லாரும் அவனுக்கு டாடா சொல்லிட்டு அங்க இருந்து கிளம்பி போனாங்க.
போகுற வழில குட்டி பையன ஸ்கூல்ல விட்டுட்டு, கிருஷ்ணனும் துர்காவும் அவனோட ஆபீஸ் போனாங்க.
கிருஷ்ணன் கவனம் எல்லாம் முரளி அவன் பொண்டாட்டிய எதுக்கு வர சொன்னான்னு யோசனையாவே இருந்தது.