Fantasy பவித்ரா

[Manmadhan67]

மகனிடம் ஆயிஷாவைப் பற்றி பேசிய இரவில் இருவருக்குள்ளும் நடந்த விசயங்களை அடுத்து அடுத்த நாள் அவன் டிவியில் தொட்டு தொட்டு பேசும் சுல்தானா பாட்டை கேட்டு விட்டு அவளை ஒரு மாதிரி பார்த்து சிரிக்க, அவன் நேற்று இருவரும் தொட்டு தொட்டு பேசுவதைப் பற்றி பேசிய பேச்சுகளை கேலி செய்து தான் அந்த பாட்டை கேட்டு விட்டு தன்னை பார்க்கிறான் என்று புரிந்துக் கொண்டு அவன் மேல் செல்லமாக கோபப்பட்ட கல்பனா அன்று மாலையே மகன் இளங்கோ அவள் அடுப்படியில் இருந்த போது மெதுவாக அவள் பின்னால் நெருங்கி வந்து தொட்டு தொட்டு பேசும் சுல்தானா என்று அவள் காதில் கிசுகிசுப்பாய் பாடிக் கொண்டே திடீரென்று அவள் இடுப்பை பிடித்து கிள்ள...

 

திரும்பிய கல்பனாவின் முகத்தில் அவனே எதிர்பார்க்காத புன்னகை. வெட்க புன்னகை.

 

போடா என்று மகனை செல்லமாக அடித்து விரட்டினாள்.

 

ஆனால் சில நிமிடங்களுக்குப் பின் ஹாலுக்கு வந்த கல்பனா அங்கே அவள் கணவன் சந்திரனும் மகன் இளங்கோவும் ஆளுக்கொரு ஷோபாவில் உட்கார்ந்து மொபைலை நோண்டிக் கொண்டிருக்க, மகனின் அருகில் வந்து அவனுக்கு காஃபி கோப்பையை கொடுக்கும் போது கல்பனா முணுமுணுப்பாக பாடினாள்.

 

நீ தொட்டால் எங்கும் பொன்னாகுமே... என் மேனி என்னாகுமோ....

கல்பனா நல்ல குரல் வளம் கொண்டவள். முறையாக கற்கா விட்டாலும் அவள் பழைய பாடல்களை பாடும் போது இனிமையாக இருக்கும். ஆனால் அவள் பாடும் போதெல்லாம் இளங்கோ அவளை வேண்டுமென்றே ஐயோ ஏம்மா இப்படி என்னை கொல்லுறே என்று கேலி பேசி கிண்டல் பண்ணுவான். ஆனால் இன்று கல்பனா இனிமையான குரலில் அந்த பாடலை பாடிய போது வழக்கத்தை விட இளங்கோவுக்கு அம்மா ரொம்ப நன்றாக பாடுகிறாள் என்று தோன்றியது. அதை விட அந்த பாடல் வரிகள் அவனுக்கு மட்டும் என்று செலக்ட் செய்து பாடுவது போல தோன்ற, அந்த பாடல் வரிகள் தனக்கு எதோ செய்தி சொல்வதாகவும் தோன்ற இளங்கோ அம்மாவை குறுகுறுவென்று பார்த்தான். அப்போ கல்பனா செய்த ஒரு செய்கை அந்த அம்மா மகனின் பாசத்தை அடுத்த கட்டத்துக்கு நகர்த்த அடி போட்டது.

 

தன் பாடலை மகன் கேட்டு அவன் முகம் ஆச்சரியத்தில் மலர்ந்து சந்தோஷத்தை காட்டியதை கவனித்த கல்பனா, மகன் அவளை பார்த்த அந்த அர்த்தமுள்ள பார்வைக்கு பதிலாக அவனைப் பார்த்து தன் கண்ணை சிமிட்டினாள். அம்மாவின் கண் சிமிட்டல் மகனின் உடலில் எதையோ தூண்டி விட, அம்மா கல்பனாவின் வெண்ணிற இடுப்பின் ஒற்றை மடிப்பு பளிச் என்று தெரிய, அவன் தன் அப்பா சந்திரன் என்ன செய்கிறார் என்று ஒரு நொடி அவர் பக்கம் திரும்பி பார்த்தவன், சந்திரன் இவர்களுக்கு எதிர் திசையில் இருந்த டிவியில் கவனமாக இருப்பதை பார்த்து நொடியில் முடிவெடுத்து தன் கையை நீட்டி அம்மாவின் இடுப்பை மீண்டும் ஒரு முறை கிள்ளினான்.

 

கல்பனா மகன் இடுப்பை கிள்ளியதும் செய்த முதல் வேலை தன் கணவன் சந்திரன் இதை பார்த்து விட போகிறார் என்ற பதட்டத்தில் அவர் இருந்த பக்கம் வேகமாக திரும்பி பார்த்து அவர் கவனிக்கவில்லை என்று தெரிந்ததும் நிம்மதியாகி உடனே மகன் பக்கம் திரும்பி அவனை பார்த்து முறைத்து கோபமாக இருப்பது போல காட்டிக் கொண்டவள், திரும்பி சமையலறைக்கு செல்வதற்கு ஒரு நொடி முன்னால், அவனை பார்த்து ஒரு மோகன சிரிப்பை காட்டி விட்டு எதுவும் நடக்காத மாதிரி அமைதியாக சமையலறைக்குள் சென்று விட்டாள்.

 

சமையலறைக்குள் புகுந்து சமைக்கும் வேலைகளில் கவனம் திரும்பி உடம்பின் உணர்வுகளும் மனதின் த்த்தளிப்புகளும் கொஞ்சம் மட்டுபட்ட பின் எதற்காக அந்த பாட்டை பாடினோம் என்று யோசித்தாள்.

 

மனசாட்சி  :      ஏன் உனக்கு தெரியாதா?

 

கல்பனா    :      என்ன உனக்கு தெரியாதா?

 

மனசாட்சி  :      அந்த பாட்டை எதுக்கு செலக்ட் பண்ணி பாடினேன்னு உனக்கு தெரியாதா?

 

கல்பனா    :      நான் தினமும் தான் பாடுறேன். அப்பப்ப ஒவ்வொரு பாட்டு. எது தோணுதோ அதை பாடுவேன். செலக்ட் பண்ணி எல்லாம் பாடலை. அது தானா வந்த பாட்டு. இதிலே உனக்கு என்ன ப்ரசனை?

 

மனசாட்சி  :      ஒரு ப்ரசனையும் இல்லைடியம்மா. நீ பாடு.

 

கல்பனா    :      நீ மூடு.

 

மனசாட்சி  :      இப்படியே என் வாயை அடைச்சிடு. எதிலே போய் முடிய போகுதோ...?

 

கல்பனா    :      எதிலேயும் போய் முடியாது. நீ கண்டதை சொல்லி என் மனசை கெடுக்காதே.

 

மனசாட்சி  :      ஐயோடா...

 

கல்பனா மீண்டும் மனசாட்சியை அடித்து விரட்டிய சற்று நேரத்தில் இளங்கோ சமையலறைக்குள் நுழைந்தான். கல்பனாவின் மனம் ஐயோ இவன் எதுக்கு இப்ப இங்கே வரான் என்று பதறியது.

 

மனசாட்சி  :      என்னடி ப்ரசனை உனக்கு? அவன் உன் மகன். அவன் சமையல்கட்டுக்கு வரதிலே உனக்கு என்ன ப்ராப்ளம்?

 

கல்பனா    :      சனியனே நீ இன்னும் போகலையா?

 

மனசாட்சி  :      உன்னை விட்டு எங்கேடி போவேன்? சரி சொல்லு. உனக்கு உண்மையிலேயே உன் மகன் இப்ப சமையல் கட்டுக்கு வரது பிடிக்கலையா?

 

கல்பனா    :      பிடிக்கலைன்னு நான் சொன்னனா? அவன் வந்தா கையை வைச்சிட்டு சும்மா இருக்க மாட்டான். என்ன பண்ணுவானோன்னு பயமா இருக்கு.

 

மனசாட்சி  :      அவன் என்ன பண்ணுவானோன்னு நீ பயப்படுறே? நம்பிட்டேன். பயப்படுறா ஜாதியாடி நீ? உன் மனசிலே என்ன இருக்குன்னு எனக்கு தெரியாதா?

 

என்று மனசாட்சி கிண்டலாக சிரிக்க...

 

கல்பனா    :      இப்படி சிரிக்காதே. பார்க்க கேவலமா இருக்கு. என் மனசிலே ஒரு புண்ணாக்கும் இல்லை, நீ முதல்லே இடத்தை காலி பண்ணு.

 

மனசாட்சி  :      ம்... ம்ம்ம்... எப்ப எது சொல்ல வந்தாலும் என்னை விரட்டி விட்டிரு. அப்பதானே அம்மணிக்கு வசதி. நடக்கட்டும் நடக்கட்டும்.

 

என்று சொல்லி விட்டு மனசாட்சி காற்றில் கரைந்தது. கல்பனா தன் மனசாட்சி கரைந்து போனதைப் பற்றி எந்த கவலையும் படாமல் அலட்சியம் செய்து விட்டு, சமையல் கட்டுக்குள் நுழைந்த அன்பு மகன் இளங்கோ என்ன செய்யப் போகிறானோ என்று கொஞ்சம் பதட்டத்தோடு அவனை ஓரக் கண்ணால் கண்காணித்தாள்.

 

மனம் இவனோட போக்கே சரியில்லை. நாம எதையோ நினைச்சு எதையோ சொல்லப் போயி இப்ப இவன் பண்ற வேலையெல்லாம் பார்த்தா ஆயிஷா கிட்டேயே போடான்னு சொல்லிடலாம்ங்கற அளவுக்கு போகுது. ஆனா இதையெல்லாம் இவன் புரிஞ்சு செய்றானா இல்லை புரியாம செய்றானான்னு தெரியலையே என்று கவலைப் பட்டது. மனசு இப்படி சொன்னாலும், காற்றில் கரைந்து போனது போல மாயாஜாலம் காட்டி விட்டு திடுக் என்று மீண்டும் அங்கே முளைத்த கல்பனாவின்...

 

மனசாட்சி  :      இப்ப என்ன தெரியனும் உனக்கு? அவன் எதாவது செஞ்சிடுவான்னு பயப்படுறியா? இல்லை, எதாவது செய்ய மாட்டானான்னு ஏங்குறியா?

 

கல்பனா    :      ஆமா ஏங்குறாங்க. முதல்லே உன்னை கொல்லனும். போறேன்னு சொன்னவ இங்கே என்னடி பண்ணிட்டிருக்கே?

 

மனசாட்சி  :      ஆமா மனசாட்சியை கொன்னுட்டா தான் உனக்கு ரொம்ப வசதியா இருக்கும்... நீ உண்மைலே மனசிலே எந்த விகல்பமும் இல்லாதவளா இருந்தா என்னை ஏண்டி எப்ப வந்தாலும் போ போன்னு துரத்துறே?

 

கல்பனா    :      ஏன்னா... நீ என்னை... என் மனசிலே தப்பான எதையோ விதைக்க பார்க்கிறே...

 

மனசாட்சி  :      ஹா... ஹா... ஹா... குட் ஜோக்... இல்லைன்னா இவங்க மனசிலே எதுவும் இல்லை. நீ என்னை துரத்தறதுக்கு காரணம் அதில்லைடி.

 

கல்பனா    :      வேற என்னவாம்?

 

மனசாட்சி  :      நானில்லைன்னா நீயும் உன் இஷ்டப்படி உன் மகன் கூட ஈஷிக்கலாம். உரசிக்கலாம். தேய்ச்சுக்கலாம். அவனும் உன்னை உரசுவான். இழைவான். குழைவான். தேய்ய்ய்ய்ய்ப்பான்... நீ மகனே மகனே அன்பான மகனேன்னு சீன் போட்டுட்டே அதையெல்லாம் அனுபவிச்சுக்கலாம்... அதுக்குதானடி அலையுறே...

 

கல்பனா    :      செருப்பாலே அடிப்பேன். என்ன விட்டா உன் இஷ்டத்துக்கு பேசிட்டு இருக்கே. ரொம்ப கேவலமா இருக்கு உன் சிந்தனையெல்லாம். இப்ப உன் மேலே தான் எனக்கு சந்தேகமா இருக்கு. வேணும்ன்னே என் கிட்டே எதை எதையோ பேசி, என் மனசிலே இல்லாத ஒரு விசயத்தை உருவாக்க முயற்சி பண்றியோன்னு. நீ ஒரு யோசனை மயிரும் எங்களுக்கு சொல்ல வேண்டாம். நீ ஓரமா போய் உட்காரு. என் மகன் கூட எப்படி பழகனும், எவ்ளோ நெருங்கனும்ன்னு எல்லாம் எங்களுக்கு தெரியும். நீ ஒதுங்கி உட்கார்ந்து வேடிக்கை பாரு. தாய் பாசம்ன்னா உனக்கு என்னன்னு புரிய வைக்கிறேன்.

 

மனசாட்சி  :      பார்க்க தானே போறேன்.

 

என்று சிரித்தது. கல்பனா இப்படி தன் மனசாட்சியுடன் போராடிக் கொண்டிருக்க, சமையலறைக்குள் வந்த அவளுடைய மகன் இளங்கோ முதலில் அம்மா கல்பனாவை கண்டுக் கொள்ளாமல் தண்ணீர் குடிப்பது போல பாவ்லா பண்ணி விட்டு அவள் கொஞ்சம் அசந்த நேரம் மெல்ல அவளை நெருங்கினான். ஆனால் கல்பனாவுக்கு உள்ளுணர்வு சொல்ல மகன் தன்னை நெருங்குவதை அவள் உணர்ந்து விட்டாள். என்ன செய்யப் போகிறானோ என்று நெஞ்சம் படபடத்தது. எதாவது செய்ய மாட்டானா என்று அடிமனது ஆசைப்பட்டது. மனசாட்சி அப்படி நினைப்பதெல்லாம் தப்பு என்று சொன்னது. கல்பனா தான் பெற்ற மகன் தன்னை நெருங்கும் போது ஏன் என்றுமில்லாமல் இப்படி மனசு படபடக்கிறது. உடம்பு தவிதவிக்கிறது. கால்கள் தடுமாறுகிறது என்று புரியாமல் ஒரு பேதையை போல தவித்து நின்றாள். தன் மனசாட்சியிடம் பேசிய போது இருந்த தைரியமெல்லாம் இப்போது காணாமல் போய் தன்னை நினைத்தே அவள் பயந்தாள்.

 

இளங்கோ அம்மாவின் பின்னால் அவளை உரசியும் உரசாமல் நின்றான். கல்பனாவின் இதய துடிப்பு அவளுக்கே கேட்க துவங்கியது. இளங்கோ அவள் காதருகே தன் வாயை கொண்டு வந்து, நான் தொட்டா இது பொன்னாச்சு. அதுக்கு முன்னாடியே பொன்னிறமாதானே இருக்கு என்று சொல்லி விட்டு மெல்ல அவள் இடுப்பில் கை வைத்தான். கல்பனா முச்சை இழுத்துப் பிடித்துக் கொண்டாள். இளங்கோ அம்மாவின் வியர்வை பூத்த இடுப்பை மெல்ல தடவி விட்டு பின் வழக்கம் போல ஒரு கிள்ளு கிள்ளினான், இடுப்பு மடிப்பின் தங்க நிற சதை பிதுங்கலை.

 

கல்பனா ஹோய் என்று வாய் விட்டு கத்தி விட்டாள். பின் சத்தம் முன்னால் ஹாலில் உட்கார்ந்திருக்கும் தன் கணவனின் காதில் விழுந்து விட்டதோ என்று அச்சத்தோடு அந்த பக்கம் எட்டி பார்த்தாள்.

 

மனசாட்சி  :      கேட்கலை... கேட்கலை... ஆனா எனக்கு கேட்டிருச்சு. சத்தம் போடாம நடத்துங்கடி...

 

கல்பனா சமையல்கட்டின் ஒரு ஓரத்தில் உட்கார்ந்துக் கொண்டு கை கொட்டி சிரித்த தன் மனசாட்சியை முறைத்து பார்த்து விட்டு, தன் கணவன் சந்திரன் ரொம்ப சீரியஸாக யாருடனோ போனில் பேசிக் கொண்டிருப்பதை பார்த்து திரும்பி தன் மகனின் தலையில் செல்லமாக குட்டி விட்டு, வர வர நீ ரொம்ப சேட்டை பண்றே. அம்மா கிட்டே பழகுறோம்ன்னு நினைப்புலே வைச்சுக்க என்றாள்.

 

இளங்கோவுக்கும் அதற்கு மேல் என்ன செய்வது என்று தெரியாமல், என்னென்னமோ செய்ய அவன் வயதும் உடம்பும் ஆசைப் பட்டாலும், அதற்கான தைரியம் வராமல், அதே சமயம் இது என்ன வகையான உறவு என்று இன்னும் அவனுக்கே தெளிவாக புரியாமல், மேற்கொண்டு அம்மாவை சீண்டாமல், அவள் கன்னத்தை மட்டும் லேசாக கிள்ளி விட்டு சமையலறையில் இருந்து வெளியில் வந்தான். அன்று காலையிலிருந்து அம்மாவுக்கும் மகனுக்கும் நடந்த அர்த்தம் புரியாத விளையாட்டுகளுக்குப் பின் ஒரு வாரம் சின்ன சின்ன சீண்டல்கள், தீண்டல்கள், கொஞ்சும் விளையாட்டுகள் தவிர இருவருக்குமிடையே பெரிதாக ஒன்றும் நடக்கவில்லை. ஆனால் அந்த சின்ன சின்ன சீண்டல்கள், தீண்டல்கள், கொஞ்சும் விளையாட்டுகள் அவர்களின் நெருக்கத்தை இன்னும் அதிகரித்திருந்தன. இளங்கோவுக்கு கொஞ்சம் தைரியம் கூடியது. கல்பனாவும் அவனை பல விதங்களில் சுதந்திரம் கொடுத்து அதை தாய் பாசம் என்று சொல்லிக் கொண்டாள்.

 

இளங்கோ தன் மொபைலின் ரிங் டோனாக தொட்டு தொட்டு பேசும் சுல்தானாவை வைக்க, அது அவனுக்கு அழைப்பு வரும் போதெல்லாம் அந்த வரிகளை திரும்ப திரும்ப பாட, இப்போது அம்மா மகன் இருவருக்குமே அந்த பாட்டு ஃபேவரைட் பாட்டாகி, பாடலை கேட்கும் போதெல்லாம், கல்பனாவுக்கு, வெட்கம், சந்தோஷம், ஆசை என்று விதவிதமான உணர்ச்சிகளை அவளுக்குள் உண்டாக்கிக் கொண்டிருக்க, இளங்கோவும் அதை கவனித்து தனக்குள் சந்தோஷப்பட்டுக் கொண்டிருந்தான்.