Fantasy பவித்ரா

[Manmadhan67]

இது போல அம்மாவின் ஆடை விலகி இருப்பதை இளங்கோ பலமுறை கண்டிருக்கிறான். ஆனால் அப்போதெல்லாம் அவன் மனதில் எந்த ஈர்ப்பும் உண்டானதில்லை. இன்று அம்மா ஆயிஷா பற்றி பேசியதால் அவன் மனதில் எதோ ஒரு மாற்றம் நிகழ்ந்திருக்க, அவனால் அந்த இடத்தை விட்டு தன் கண்களை அகற்ற முடியவில்லை. பிறை நிலா வடிவில் பிதுங்கிய கல்பனாவின் முலை சதைகளை அவன் பார்த்தான். தன் ஆடை விலகி அந்தரங்க அழகு லேசாக வெளிப்பட்டுக் கொண்டிருப்பதை அறியாத கல்பனா, அதே நிலையில் படுத்தபடி மகனிடம் பேசிக் கொண்டிருந்தாள்.

 

இளங்கோ  :      சரி விடுங்க... எனக்கு புரியுது... வேற என்ன டெக்னிக் எல்லாம் யூஸ் பண்ணுவாங்க?

 

இளங்கோ இதை தன் தாயின் மார்பக பிதுங்கலை பார்த்துக் கொண்டே தான் சொன்னான். அப்போதும் கல்பனா தன் ஆடை விலகியிருப்பதையோ, அன்பு மகனின் கண்கள் விலகிய ஆடைக்குள்ளிருந்து வெளிப்பட்டு தரிசனம் தந்துக் கொண்டிருந்த மார்பக பிதுங்கலை வழக்கத்துக்கு விரோதமாக நீண்ட நேரம் ஒரு வித ஆச்சரியம், ஆர்வம் மின்ன பார்த்துக் கொண்டிருப்பதையோ கவனிக்கவில்லை.

 

கல்பனா    :      முதல்லே சாதாரணமா தான் பழகுவா...

 

இளங்கோ  :      ம்...

 

கல்பனா    :      அப்புறம் மெதுவா நெருங்குவா...

 

இளங்கோ  :      அப்படின்னா?

 

கல்பனா    :      ம்... தொட்டு தொட்டு பேசுவாடா.

 

இளங்கோ  :      அதில்லென்னமா தப்பிருக்கு. நீங்க கூட தான் என்னை தொட்டு தொட்டு பேசுறீங்க.

 

கல்பனா    :      டேய்... நானா உன்னை தொட்டு தொட்டு பேசுறேன். நீ தான் என்னை அடிக்கடி தொட்டு தொட்டு பேசுறே. அது உனக்கு பிடிச்சிருக்குன்னு நானும் உன்னை தொட்டு தொட்டு பேசுறேன்.

 

இளங்கோ  :      அப்ப உங்களுக்கு என்னை பிடிக்கலை. என்னை தொட்டு தொட்டு பேசுறது உங்களுக்கு சங்கடமா இருக்கு. எனக்காக தான் அட்ஜெஸ்ட் பண்ணி வேண்டா வெறுப்பா என்னை தொட்டு தொட்டு பேசுறீங்க. அப்படி தானே.

 

கல்பனா    :      ஐயோ இவன் வேற... டேய் என்னையே சந்தேகப்படுறியா? நான் ஒண்ணும் வேண்டா வெறுப்பா உன்னை தொட்டு தொட்டு பேசலைடா. உனக்கு அது பிடிக்குமா பிடிக்காதான்னு தயங்கினேன். நீ என்னை தொட்டு தொட்டு பேசினதும் உனக்கு பிடிச்சிருக்குன்னு நானும் தொட ஆரம்பிச்சேன். தொட்டு தொட்டு பேச ஆரம்பிச்சேன்.

 

கல்பனா விலகிய ஆடையை கவனிக்காமலே சரி செய்துக் கொள்ளாமலே கையை நீட்டி மகனை தொட்டாள். அவன் கன்னத்தை அன்போடு வருடி கொடுத்தாள். இளங்கோ அவள் கையை தட்டி விட்டான்.

 

இளங்கோ  :      ஒண்ணும் வேண்டாம் போங்க. தொடாதீங்க.

 

கல்பனா  மகனின் செல்லக் கோபத்தை கண்டு சிரித்தாள். 22 வயதை அடைந்தும் இன்னும் சின்னப் பையன் போல அடம் பிடித்துக் கொண்டு கோபித்துக் கொள்ளும் மகனை கண்டு அவன் மேல் பாசம் இன்னும் அதிகமானது. மகனுடைய செல்ல கோபத்தை அவள் ரசித்தாள். அவனை சீண்டி விட்டு விளையாட நினைத்தாள். அது அவளுக்கு எப்போது மிகவும் பிடிக்கும். இன்னும் சிறுவனை போல அடம் பிடிக்கும் அந்த வாலிபனை அவள் கைகள் அங்கங்கே தொட்டன.

கல்பனா    :      ஐயே... கோபத்தை பாரு. என் மகனை நான் தொடுவேன். அதை யாரும் தடுக்க முடியாது.

 

கல்பனா மகனின் இடுப்பில் கிச்சுகிச்சு மூட்டினாள். கழுத்தில் கிச்சுகிச்சு மூட்டினாள். அவள் விரல்கள் அவன் உடலில் இஷ்டம் போல விளையாடின. முதலில் அவள் கைகளை தட்டி விட்டு திரும்பி படுத்து தள்ளிப் படுத்து முரண்டு பிடித்துக் கொண்டு சிணுங்கிய இளங்கோ திடீரென்று திரும்பி அம்மாவின் உடலில் கைகளை அலைய விட்டு...

 

இளங்கோ  :      அப்ப நானும் தொடுவேன்...

 

என்று அம்மா செய்தது போலவே அவளுடைய இடுப்பு கழுத்து அக்குள் என்று கிச்சுகிச்சு மூட்டி விட்டு அவளை கூசி சிணுங்க வைத்தவன் அப்படியே அம்மா இன்னும் பிதுங்க பிதுங்க காட்டிக் கொண்டிருந்த மார்பக சதையின் பிதுங்கலையும் விரல்களால் மெலிதாக வருடினான். கூச்சத்தில் துள்ளிய கல்பனா அப்படியே இளங்கோவின் மீது துள்ளி விழுந்து அவன் மேல் சரிந்து அவனையும் சீண்டி விளையாட, இளங்கோ எத்தனையோ முறை அம்மாவுடன் இந்த மாதிரி விளையாடி அவளை கட்டிப் பிடித்து இருந்தாலும் இந்த முறை தன் மேல் விழுந்த அம்மாவின் உடம்பை அவன் கட்டிப் பிடித்த போது அவனுக்குள் எதோ ஒன்று மாற்றம் உண்டானது.

 

இதற்கு முன் எத்தனையோ விசயங்களை அம்மாவும் மகனும் பேசியிருந்தாலும், ஏன் சில சமயம் காதல் சம்பந்தமான விசயங்களை கூட பேசியிருந்தாலும், இருவரும் காமம் தொடர்பான விசயத்தை பேசியது இது தான் முதல் முறை. ரொம்பவும் டீப்பாக இல்லையென்றாலும் அவர்கள் பேச்சில் இன்று முக்கியமான விசயமாக இருந்தது செக்ஸ். அதை மறுக்க முடியாது. அப்படி பேசியதே இளங்கோவின் மனதில் எதோ ஒரு மாற்றத்தை உருவாக்கி இருந்தது. உடம்பிலும் அந்த மாற்றம் தெரிந்தது.

 

அதோடு கூட...

 

இது வரை அவன் கவனிக்காத ஒரு விசயத்தையும் இன்று அவன் உணர்ந்தான்.

 

அது...

 

அம்மாவின் உடம்பின் மென்மையும் உஷ்ணமும் அவனுக்குள் எதையோ எழுப்ப...

 

அவன் கைகள் முதல் முறையாக அம்மாவை வழக்கத்தை விட அழுத்தமாக இறுக்கமாக தழுவிக் கொண்டன. அப்போதைக்கு கல்பனாவுக்கு அந்த இறுக்கமான அணைப்பில் வித்தியாசமான உணர்ச்சிகள் எதுவும் தோன்றா விட்டாலும், இளங்கோவுக்கு முதல் முறையாக அம்மாவை இப்படி கட்டிப் பிடித்தபடியே இருக்க வேண்டும் என்று அவன் மனம், மனதோடு சேர்ந்து உடலும் ஆசைப்பட்டன.

கல்பனா    :      டேய் இளா... விளையாடினது போதும் விடு... நான் என்னமோ சொல்ல வந்தா... அதை கேட்காம இப்படி என்னை கிண்டல் பண்ணி விளையாடிட்டு இருக்கே.

 

இளங்கோ  :      இதை நீங்க சொல்லாமயே இருந்திருக்கலாம். எனக்கு இப்ப தான் ஆயிஷா ஆண்ட்டி கிட்டே பழகனும் போல தோணுது.

 

கல்பனா    :      தோணும்... தோணும்... அடி வாங்க போறே நீ...

 

இளங்கோ  :      அடிப்பீங்களா? அடிப்பீங்களா? அடிங்க பார்க்கலாம்... எங்கே அடிங்க பார்க்கலாம்...

 

மீண்டும் தாய் மகன் செல்ல விளையாட்டு ஆரம்பித்தது.

 

அன்று அம்மா மகன் விளையாட்டு முடிந்த பின் அன்போ, பாசமோ அல்லது காதலோ, காமமோ அது ஒரு இடத்தில் துவங்கி விட்டால் அவர்களுக்கிடையில் இருக்கும் உறவு முறையை மீறி அதை வளர வைக்க தேவையான சம்பவங்கள் அடுத்தடுத்து தானாகவே அரங்கேறும் என்பதற்கு அடுத்த நாள் காலை அடுத்தடுத்து நடைபெற்ற சம்பவங்கள் சாட்சியாக இருந்தன.

 

வழக்கமாக காலேஜ் லீவ் நாட்களில் எட்டு மணி வரை தூங்கும் தன் மகன் இளங்கோ அன்று அதிசயமாக அதிகாலை 5 மணிக்கே எழுந்து தன் மாடியறையை விட்டு கண்களை தேய்த்துக் கொண்டு, அம்மா காஃபி என்ற படி படிகளில் இறங்கி வந்த்தை கொஞ்சம் ஆச்சரியமாக தான் பார்த்தாள் கல்பனா.

 

சந்திரன் தன் உழைப்பில் சம்பாதித்து கட்டிய மாளிகை போல இருந்த அந்த வீட்டில் நிறைய அறைகள் இருந்தன. அதில் இளங்கோவுக்கு என்று மாடியில் கடைசியில் ஒரு வசதியான அறை ஒதுக்கப்பட்டிருந்தது. பெற்ற பிள்ளைகள் ஒரு குறிப்பிட்ட வயது அடையும் வரை எல்லோரும் ஒரே அறையில் தான் இருந்தார்கள். அந்த அறையில் நான்கு பேரும் ஒன்றாக படுத்து உறங்குவதற்கு ஏற்ற கட்டிலையும் வாங்கி போட்டிருந்தார் சந்திரன். ஆனால் குழந்தைகள் பருவ வயதை அடைந்த பின் அவர்களுக்கு தனித்தனியாக அறைகள் கொடுத்து விடுவது தான் சரி என்று கல்பனா கூற மனைவி சொல்லை என்றும் மீறாத சந்திரன் சரி என்றார்.

 

இளங்கோ தனக்கு மாடியில் தனி அறை வேண்டும் என்ற போது சந்திரன் கீழேயே நிறைய அறைகள் இருக்கிறதே, அதில் பவித்ராவுக்கு ஒரு அறை இளங்கோவுக்கு ஒரு அறை என்று இருக்கலாமே என்று சொல்ல, இளங்கோ அப்பாவை எதிர்த்து பேச தயங்கிய போது கல்பனா தான் தலையிட்டு தன் மகன் விருப்பப்படி அவனுக்கு மாடியில் தனி அறை கொடுக்க வைத்தாள், அதுவும் ஒரு ஓரமாக கடைசியாக இருந்த அறையை. அவளுக்கு தெரியும் மகனின் வயதுக்கு இப்போது அவன் தனிமையை விரும்புவான் என்று. கல்பனா எதை யோசித்தாலும் அதில் தன் மகனின் மீது வைத்திருக்கும் பாசம் தெரியும். அந்த பாசம் அவளை தன் அன்பு மகனுக்கு எப்போதெல்லாம் என்னவெல்லாம் தேவை என்பதையும் அறிந்து வைத்திருக்கும். அதனால் அவள் மகன் இந்த வயதில் ப்ரைவசியை விரும்புவான் என்று புரிந்துக் கொண்டு மகனுக்கு பரிந்து பேசினாள்.

 

அன்று மகனுக்கு மாடியறையை தர சொல்லி சப்போர்ட் பண்ணியதன் விளைவை நேற்றிரவு அனுபவித்த கல்பனா நேற்று இரவு மகனுடன் விளையாடிக் கொண்டு அவனுடன் மனம் விட்டு பேசி, அவனை ஆயிஷாவிடம் விழுந்து விடாமல் எச்சரித்து, அந்த அக்கறையில் அவனும் அம்மாவை புரிந்துக் கொண்டு, அவளுடன் இன்னும் நெருங்கி, பாசத்தை பொழிந்ததை திரும்பவும் நினைத்துப் பார்த்து சந்தோஷப்பட்ட கல்பனா மகனிடம் ஹால்லே டிவியை போட்டு  பார்த்திட்டு இரு. நானும் இப்ப தான் எந்திருச்சேன். ஒரு அஞ்சு நிமிசம் வெய்ட் பண்ணு. காஃபி போட்டு எடுத்துட்டு வரேன் என்றாள்.

 

கல்பனா இளங்கோவுக்கு என்று ஸ்பெஷலாக அமேசானில் ஆர்டர் போட்டு வாங்கிய அவனுடைய போட்டோ பதிந்திருந்த வெண்ணிற பீங்கான் கோப்பையில் ஆவி பறக்க காஃபியை போட்டு எடுத்துக் கொண்டு வந்து ஹாலில் டிவி பார்த்துக் கொண்டிருந்த மகன் இளங்கோவிடம் நீட்ட, சரியாக அந்த நேரத்தில் டிவியில் அந்த பாடல் ஒளிபரப்பாக துவங்கியது.

 

தொட்டு தொட்டு பேசும் சுல்தானா…

தொட்டவுடன் நெஞ்சில் தில்லானா…

 

திடுகிட்டு திடுக்கென்று திரும்பிய கல்பனா டிவியை பார்த்து விட்டு அதே நொடியில் திரும்பி தன் மகன் இளங்கோவை பார்த்தாள். அவனுமே கொஞ்சம் அதிர்ந்த மாதிரி தான் உட்கார்ந்திருந்தான்.

கல்பனா    :      டேய்... என்ன பாட்டு இது? மாத்து.

 

இளங்கோ  :      ஏம்மா... பாட்டுக்கு என்ன? நல்லா தானே இருக்கு.

 

கல்பனா    :      வேணும்ன்னு நீயே செலக்ட் பண்ணி போட்டியா?

 

இளங்கோ  :      ஆமா... சன் ம்யூசிக்காரன் என் சொந்தக்காரன். நான் சொன்னவுடனே பாட்டு போடுவான். லூசு மாதிரி பேசாதே.

 

கல்பனா    :      சரி... பாட்டை மாத்து...

 

இளங்கோ  :      அதெல்லாம் மாத்த முடியாது. இனி இதான் என் ஃபேவரைட் சாங்க்.

 

கல்பனா மகனை முறைத்து விட்டு என்ன சொல்வதென்று தெரியாமல் அதே முறைப்பை காட்டிக் கொண்டு திரும்பியவள் மகன் கவனிக்க முடியாது என்று தெரிந்த பின் அடக்கி வைக்க முடியாமல் ஒரு வெட்க சிரிப்போடு மெல்ல சமையலறைக்கு சென்றாள்.

 

ஒரு தாய்க்கும் மகனுக்கான புரியாத உணர்வு போராட்டம் மெல்ல அவர்கள் மனங்களிலும் வாழ்விலும் துளிர்க்க துவங்கியது.