Fantasy பவித்ரா

[Manmadhan67]

இன்னும் அவன் மேல் இப்படியே படுத்துக் கொண்டிருந்தால் அம்மா மகன் உறவை தாண்டி நிலைமை ராசாபாசமாகலாம் என்பதை புரிந்துக் கொண்டு அவன் மேலிருந்து புரண்டு படுக்க முயல, அதை அனுமதித்த இளங்கோ, அதே சமயம் தாயின் இடுப்பை வளைத்திருந்த கைகளின் பிடியை மட்டும் விட்டு விடாமல் அப்படியே இறுக்கிக் கொண்டிருந்தவன், கல்பனா புரண்டு அருகில் படுத்த போது அவனும் அவளோடு சேர்ந்து புரண்டு அவள் மேல் ஏறி படுத்துக் கொண்டான். இப்போது கல்பனாவின் நிலைமை முன்பை விட மோசமானது. மகனின் உடல் எடை அவள் உடல் மேல் மொத்தமாக இறங்கி அவளுக்கு மூச்சு திணறலை ஏற்படுத்தியது.

 

போதாதற்கு இளங்கோவின் ஆண்மையின் துடிப்பை கல்பனா தன் இடுப்பில், இடுப்புக்கு கீழ், தொடைகளுக்கு நடுவில் உணர்ந்தாள். அதற்கும் மேல் இளங்கோ, அவளுடைய மகன், மெலிதாக இடுப்பை அசைத்து அசைத்து அவனுடைய ஆண்மையின் எழுச்சியை அவள் பெண்மையின் மேல் அழுத்தி தேய்க்கவும் தொடங்கியிருந்தான். அவன் தெரியாமல் ஒன்றும் அப்படி செய்யவில்லை. தெரிந்தே தான் செய்கிறான் என்பது கல்பனாவுக்கு பட்டவர்த்தனமாக புரிந்தாலும் அவனை தடுப்பது எப்படி என்று மட்டும் அவளுக்கு புரியவில்லை. அல்லது புரிந்தும் அவள் அதை தடுக்க விரும்பவில்லை என்பது கூட உண்மையாக இருக்கலாம்.

 

தாயும் மகனும் இப்படி வரம்பு மீறி உரசிக் கொண்டும், எல்லை மீறி கொஞ்சி குலாவிக் கொண்டும் இருப்பது பார்க்க வித்தியாசமானதாக தோன்றலாம். இப்படி எல்லாம் கூட நடக்குமா என்று சந்தேகமாக இருக்கலாம். ஆனால் தாய்க்கும் மகனுக்குமான இந்த நாடகம் இன்று நேற்று நடப்பதல்ல. இந்த நாடகம் நடக்க ஆரம்பித்து கிட்டத்தட்ட ஒரு வருடம் ஆகிறது.

 

தாய் மகன் உறவின் விளிம்பை இருவரும் கடந்து அந்த உறவுக்குள் ஒரு கள்ளத்தனம் புகுந்து இலைமறை காயாக இருவரும் எல்லை மீறுவது மெல்ல மெல்ல அவர்களுக்குள் பழக்கமானதற்கான அடிப்படை உருவானது ஒரு வருடம் முன்பு தான்.

 

அதற்கு முன்பும் கூட இளங்கோ தன் தாயிடம் நெருக்கமாக தான் இருப்பான். எப்போது அம்மாவுடன் பேசுவதென்றாலும் அவளை கட்டிப் பிடித்துக் கொண்டு தான் பேசுவான். அவளிடம் ரொம்ப உரசுவான். கன்னத்தில் முத்தமிடுவான். கல்பனாவும் மகனுக்கு அன்பை தடை இல்லாமல் வாரி வழங்குவாள். ஆனால் அதில் அப்போது எந்த விகல்பமும் இல்லாமல் இருந்தது. ஒரு அம்மாவும் மகனுமாக தான் அப்போதெல்லாம் இருவரும் பழகிக் கொண்டிருந்தனர்.

 

கள்ளங்கபடமில்லாத இந்த அம்மா மகன் உறவுக்குள் ஒரு புயல் நுழைந்தது. அந்த புயல் ஒரு பெண் புயல். பெயர் ஆயிஷா.

அவள் கல்பனாவின் பள்ளித் தோழி. கல்பனாவின் வயது தான். இருந்தாலும் அவள் வீட்டுக்கு வருவது குறைவு தான். பெரும்பாலும் எதாவது விஷேசங்களில் மட்டும் பார்த்து நலம் விசாரிப்பதோடு அவர்கள் நட்பு இருந்தது. அது போக கல்பனாவிற்கும் ஆயிஷாவுக்கும் வேறொரு கணக்கும் இருந்தது.

 

இந்த இடத்தில் ஆயிஷாவைப் பற்றி சொல்லி விடுவது கதையின் அடுத்த பகுதிகளை புரிந்துக் கொள்ள உதவியாக இருக்கும். நேராகவே விசயத்திற்குள் போய் விடலாம். ஆயிஷா ஒரு இன்ப பொக்கிஷம். வயது 45 என்றாலும் சும்மா தளதளவென்ற உடம்புக்கு சொந்தக்காரி. வெண்ணெயில் செய்தது போன்ற வெண்மையான உடம்பு. பருத்த மார்பகங்கள். கவர்ச்சியான முகம். திரண்ட பெரிய உதடுகள் என்று பார்க்கும் யாருக்கும் படுக்க வரியா என்று கேட்க தூண்டும் அளவுக்கு கவர்ச்சியான பெண்.

 

எப்போதாவது ஒரு நாள் கல்பனாவின் வீட்டிற்கு வந்து போய் கொண்டிருந்தவள், இளங்கோ கல்லூரி மாணவனாக மாறி ஒரு முழுமையான இளைஞனான பின், எதனாலோ அதன் பின் எதாவது ஒரு வேலையை காரணம் சொல்லிக் கொண்டு அடிக்கடி வீட்டிற்கு வர துவங்கினாள். அவள் வருகையை கல்பனா சுத்தமாக ஏற்கவில்லை. ஆனால் அதைப் பற்றி ஆயிஷா அலட்டிக் கொள்ளவுமில்லை. சில நாட்களிலேயே கல்பனா ஆயிஷா எதற்காக வருகிறாள் என்பதை கண்டுபிடித்து விட்டாள். அதை கண்டுபிடிப்பது ஒன்றும் சிரமமான விசயமுமில்லை. ஆயிஷாவின் குணம் அவளுக்கு ஏற்கெனவே தெரியும். தன் சொந்த வாழ்க்கையில் அவளால் ஏற்பட்ட பாதிப்புகளும் அவள் மனதில் அகலாமல் இருந்தன.

 

ஆயிஷா தன் மகன் இளங்கோவிற்கு தூண்டில் போடுகிறாள் என்பதை கல்பனா சில நாட்களிலேயே கண்டுபிடித்து விட்டாள். அவள் அதனால் மிகவும் அதிர்ச்சியடைந்தாள். அவள் அப்படி அதிர்ச்சியடைய ஒரு மிகப் பெரிய காரணம் இருந்தது. ஆயிஷா ஒரு அரிப்பெடுத்த தேவுடியாள். அவள் காமப் பசிக்கு பலர் இரையாகியிருக்கிறார்கள். அப்படியும் அவள் உடல் பசி அடங்கவில்லை. அவளுக்கு எப்போதும் புதிது புதிதாக வேண்டும். அதில்லாமல் அவளிடம் மாட்டியவர்கள் பின்னர் மீள்வது மிகவும் சிரமம். படுக்கையில் அவள் காட்டும் வித்தைகளில் அவளிடம் நிரந்தரமாக மயங்கி கிடப்பவர்களின் எண்ணிக்கை விரல் விட்டு எண்ண முடியாது. இதெல்லாம் போதாதென்று ஆயிஷா தன்னுடன் உறவு வைத்துக் கொள்பவர்களிடமிருந்து நைசாக பேசி பணம் கறப்பதிலும் வல்லவள்.

 

இப்படி ஒரு பெண்ணின் பார்வை தன் மகனின் பக்கம் பாய்கிறது என்று தெரிந்த பின் எந்த தாயால் நிம்மதியாக இருக்க முடியும். எப்படி அதை அனுமதிக்க முடியும். வீட்டுக்கு வராதே என்று ஆயிஷாவை தடுக்கும் பலம் கல்பனாவிடம் இல்லை. அதற்கு பல காரணங்கள் இருந்தன. அதனால் கல்பனா ஒரு முடிவெடுத்தாள். அது ஒரு தவறான முடிவு. தவறான முடிவு என்றும் கூட கூற முடியாது. அந்த முடிவால் அவள் வாழ்க்கை திசை மாறப் போவது அவளுக்கு அப்போது தெரியாது. ஒரு நல்ல குடும்ப தலைவியின் வாழ்க்கையில் நடைபெறக் கூடாத சம்பவங்கள் எல்லாம் அவள் முடிவால் அவள் வாழ்க்கையில்  நடைபெற போகிறது என்பது அவளுக்கு அப்போது தெரியாது.

 

ஆயிஷாவை தடுக்க முடியாது என்றான பின் கல்பனா தன் மகனிடம் பேசுவது என்று முடிவு செய்தாள். அவனை எச்சரிக்க வேண்டியது தன் கடமை என்று நினைத்தாள். ஆயிஷா தன் மகனுக்கு வலை விரிக்கிறாள் என்று தெரிந்துக் கொண்ட அன்றே கல்பனா தன் மகனிடம் பேச முடிவு செய்தாள். காரணம் ஆயிஷா வலை விரித்தால் அதில் எவனாயிருந்தாலும் கண்டிப்பாக விழுவான் என்பதை கல்பனா நன்றாக தெரிந்து வைத்திருந்தாள். அதனால் தாமதித்தால் அவள் தன் மகனை ஆயிஷாவிடம் பறி கொடுக்க வேண்டியிருக்கும் என்று ஆயிஷாவின் நோக்கம் புரிந்த அன்று இரவே தன் மகனின் அறைக்கு சென்றாள் கல்பனா, பின் விளைவுகளைப் பற்றி தெரியாமல்.

 

எப்போதும் போல் படுக்கையில் மொபைலை நோண்டிக் கொண்டு கிடந்த மகனின் அருகில் அமர்ந்த கல்பனா, அவனிடம் பேச்சு கொடுக்க துவங்கினாள்.

கல்பனா    :      என்ன இளா, எப்ப பார்த்தாலும் போன்லே தான் இருப்பியா? இப்படி போனே கதின்னு கிடந்தா கண்ணு என்னத்துக்காகும்?

 

இளங்கோ  :      ச்சூ... சும்மா இரும்மா. எப்ப பார்த்தாலும் எதாவது அட்வைஸ் பண்ணிட்டு...

 

கல்பனா    :      இப்பெல்லாம் உனக்கு அம்மாவை கண்டா உனக்கு பிடிக்கறதே இல்லை...

 

இளங்கோ  :      ஐயே... எதுக்கு இப்ப நீ சீரியல் வர அம்மா மாதிரி சீன் போட்டுட்டு இருக்கே.

 

கல்பனா    :      நானொண்ணும் சீன் போடலை. உனக்கு தான் அம்மாவை கண்டா பிடிக்கறதில்லை. வேற யாரோ சீன் போடுறவங்க பக்கம் உன் கவனம் போயிடுச்சுன்னு நினைக்கிறேன்.

 

இளங்கோ  :      என்ன விசயம்? எதோ மூடி மறைச்சு பேசுற மாதிரி தெரியுது.

 

கல்பனா    :      ஆமாடா இளா. அம்மா ஒண்ணு சொல்றேன். தப்பா நினைக்காதே. அந்த ஆயிஷா கிட்டே கொஞ்சம் கவனமா இருடா.

 

இளங்கோ  :      எந்த ஆயிஷா?

 

கல்பனா    :      அதான் என்னை பார்க்க வரேன்னு சொல்லிட்டு இப்ப அடிக்கடி நம்ம வீட்டுக்கு வர ஆரம்பிச்சிருக்காளே, அந்த சிறுக்கி தான்.

 

இளங்கோ  :      ஓ... அவங்களா? அவங்களாலே என்னம்மா ப்ரசனை. உங்க ப்ரண்டு தானே அவங்க.

 

கல்பனா    :      ஆமா... ப்ரண்டு. நீ அவ கிட்டே எந்த பழக்கமும் வைச்சுக்கக் கூடாது.

 

இளங்கோ  :      நான் அவங்க கிட்டே பேசுறது கூட இல்லைம்மா. சும்மா வாங்க, நல்லா இருக்கீங்களா, சாப்டீங்களா இப்படி கேட்கிறதோட சரிம்மா.

 

கல்பனா    :      அப்படி தான் ஆரம்பிப்பா. அப்புறம் மெதுவா வலையை விரிப்பா.

 

இளங்கோ  :      வலையா?

 

கல்பனா    :      டேய் இளா, நான் ஓபனாவே சொல்லிடறேன். அவ ஒரு ஆம்பிளை பொறுக்கிடா. அவ பசிக்கு நிறைய பேர் தீனியாகியிருக்காங்க. இப்ப உன் பக்கம் அவ பார்வை திரும்பிருக்கு. அவ நினைச்சிட்டான்னா அதை அடையாம விட மாட்டா. நீ வயசு பையன். ஈஸியா கவுந்திடுவே. அதுக்கு தான் அப்படி எல்லாம் சொல்றேன்.

 

இளங்கோ  :      என்னம்மா நீங்க? நான் அந்த மாதிரி பையனில்லைம்மா. நீங்களே என்னை சந்தேகப்படுறீங்களா?

 

கல்பனா    :      நீ அந்த மாதிரி பையனில்லைடா. எனக்கும் அது நல்லா தெரியும். ஆனா உன் வயசு தான் உன்னை நம்ப விடாம தடுக்குது. இந்த வயசிலே பசங்க மனசும் உடம்பும் எதை தேடும்? எதுக்காக அலையும்ன்னு அம்மா எனக்கு தெரியாதாடா? அதான் ஒரு முன்னெச்சரிக்கை மாதிரி சொன்னேன். அதோட அவ உனக்கு வலை விரிக்கிறதை நான் கண்டுபிடிச்சிட்டேன். அதான் ஜாக்கிரதையா இருன்னு சொன்னேன்.

 

உண்மையில் இளங்கோவை பொருத்த வரை ஆயிஷா அவன் அம்மாவின் தோழி. அவளும் அவனுக்கு அம்மா மாதிரிதான். அதனால் அவன் ஒரு நாள் கூட ஆயிஷாவை தவறான கண்ணோட்டத்தில் பார்த்ததே இல்லை. கல்பனா தான் இப்போது தவறான வேலையை செய்துக் கொண்டிருந்தாள். அப்பாவியான தன் மகனின் மனதில் காமத்தை விதைத்துக் கொண்டிருந்தாள் கல்பனா. அது தவறான விசயமா? இல்லை, அம்மா மகன் இருவரும் அடையப் போகும் அளவில்லா இன்பத்திற்கான அடிக்கல்லா என்பதை இனி வரும் சம்பவங்கள் தான் முடிவு செய்யப் போகின்றன.

 

அதற்கான ஆரம்பம் இப்போதே நிகழ துவங்கி விட்டது. இளங்கோவுக்கு தன் அம்மாவிடம் விளையாட ஆர்வம் உண்டானது. அவளை கிண்டல் செய்து சீண்டி விளையாடுவது இளங்கோவுக்கு எப்போதும் மிகவும் பிடிக்கும். அம்மாவை சில சமயம் சின்னப் பெண்ணை போல ட்ரீட் பண்ணி அவளுக்கு ஒன்றும் தெரியாது என்று சொல்லி அவள் செல்லக் கோபத்தோடு சிணுங்குவதை பார்த்து ரசிப்பதும் பிறகு கோபித்துக் கொண்டு செல்லும் அம்மாவை பிடித்து சமாதானப்படுத்துவதும் அவர்கள் இருவருக்குள்ளும் அடிக்கடி நடக்கும் ஒரு விளையாட்டு தான்.

 

இளங்கோ  :      எனக்கு அந்த ஆண்ட்டி மேலே இதுவரைக்கும் எந்த ஆர்வமும் இல்லைம்மா. ஆனா இப்ப நீங்க சொன்னப்புறம் ஆண்ட்டியை பத்தி நினைக்க தோணுது. நீங்க சொன்ன மாதிரி என் வயசு என் மனசை தடுமாற வைச்சிட்டா நான் என்னம்மா பண்றது.

 

கல்பனா    :      அவ கிட்டே நெருங்காதடா. தள்ளியே இரு.

 

இளங்கோ  :      நான் நெருங்க மாட்டேம்மா. அவங்க என்னமோ வலை விரிப்பாங்கன்னு சொன்னீங்களே. அப்படின்னா என்னம்மா?

 

கல்பனா    :      உனக்கு உணர்ச்சியை தூண்டி விடுவாடா.

 

இளங்கோ  :      எப்படிம்மா?

 

கல்பனா    :      இந்த காலத்து பசங்களுக்கு பெருசா ஒண்ணும் செய்ய வேண்டியதில்லையேடா. லைட்டா காட்டினாலே மயங்கிடுவீங்க.

 

இளங்கோ  :      காட்டுறதுன்னா...

 

கல்பனா    :      போடா... ஒண்ணும் தெரியாத பாப்பா மாதிரி அம்மா கிட்டேயே எல்லாத்தையும் கேட்டுக்கிட்டு...

 

இந்த மாதிரி உறவுகளின் இயல்பான நெருக்கம் காமத்தை நோக்கி திரும்பும் போது அதற்கேற்ற நிகழ்ச்சிகளும் வரிசையாக அரங்கேறுவது கண்டிப்பாக நிகழ்ந்தே தீரும். இங்கும் அது நிகழ்ந்தது. மகனின் அருகில் அவனைப் பார்த்தவாறு ஒருக்களித்து படுத்திருந்த கல்பனாவின் புடவை முந்தானை அதுவாக மெல்ல சரிந்து கீழே இறங்க, திரை போல விலகிய முந்தானையின் உள்ளே இருந்த கல்பனாவின் பப்பாளிப் பழ மார்பகக் குன்றுகளின் சதை பிதுங்கல் மெலிதாக வெளிப்பட்டு இளங்கோவின் கண்களுக்கு விருந்தானது.