Fantasy பவித்ரா

[Manmadhan67]

கணவன் மகளை பார்க்க சென்ற உடனே, கல்பனாவுக்கு தன் மகனின் நினைப்பு வந்தது. சந்திரன் கல்பனா தம்பதியரின் மூத்த மகன், ஒரே மகன் இளங்கோ, பவித்ராவுக்கு மூன்று வருடங்கள் முன் பிறந்தவன். சந்திரனுக்கு எப்படி தன் மகள் பவித்ராவின் மீது அளவு கடந்த பாசமோ, அதே போல் அம்மா கல்பனாவின் செல்லப் பிள்ளை இளங்கோ. அவன் என்ன கேட்டாலும் கொடுப்பாள் கல்பனா. இன்றும் அவனுக்கு நிறைய நேரங்களில் அவள் உணவை அவளே தான் ஊட்டி விடுவாள். அவனும் அம்மாவிடம் தான் ரொம்பவே நெருக்கம். டிவி பார்ப்பதென்றால் இளங்கோ தன் அம்மா மடியில் படுத்துக் கொண்டு தான் பார்ப்பான். தன் எண்ணங்களை அவளிடம் தான் எப்போதும் பகிர்ந்துக் கொள்வான். சிறு வயது முதலே அம்மாவிடம் ரொம்ப நெருக்கமாக இருப்பான். அந்த நெருக்கம் இன்றும் இருவருக்குள்ளும் தொடர்கிறது.

 

மகளை நிச்சயதார்த்ததிற்கு ரெடியாக்கும் படி சொல்லி கணவனை மகளின் அறைக்கு அனுப்பி வைத்த கல்பனாவுக்கு மகனை போய் பார்க்க வேண்டும் என்ற எண்ணம் எழுந்தது. அதற்கு முதல் காரணம், இன்று நிச்சயதார்த்த பங்சனுக்கு வரும் உறவினர்களின் முன், தன் மகன் இளங்கோ கண்ணை கவர்பவனாக காட்சி தர வேண்டும் என்று நினைத்திருந்தாள் கல்பனா. அவனும் கல்யாணத்திற்கு ரெடியாகி விட்டான் என்பதை ஒரு தாயாக கல்பனா பல விதங்களில் புரிந்திருந்தாள். உணர்ந்திருந்தாள்.

 

வயது 23 தான் என்றாலும், இப்போதெல்லாம் ஆண்களுக்கு பொருத்தமான பெண் கிடைப்பது மிகவும் கஷ்டமான விசயமாகி விட்டதால், இப்போதிருந்து பெண் பார்க்க துவங்கினால் தான் மகனுக்கும் உரிய வயதில் திருமணம் நடக்கும் என்று ஒரு தாயாக மகன் மீது அக்கறையோடு நினைத்தாள். அதனால் தன் மகள் பவித்ராவின் நிச்சயதார்த்ததிற்கு வரும் உறவினர்கள் இளங்கோவை பார்த்து, அதன் மூலம் தன் மகன் இளங்கோவுக்கு திருமணத்திற்கு பெண் அமைய வாய்ப்பிருக்கிறது என்று யோசித்தாள் கல்பனா. அதனால் மகனையும் குளித்து நல்ல உடை அணிந்து மாப்பிள்ளை மாதிரி ரெடியாக சொல்ல வேண்டும் என்ற எண்ணம் தான் அவளை அந்த காலை வேலையில் தன் மகனுக்கு என்று மாடியில் ஒதுக்கி கொடுத்திருந்த அறைக்கு செல்ல தூண்டியது.

 

மகள் பவித்ராவின் நிச்சயதார்த்த வேலைகள் நிறைய இருந்தாலும், அந்த வேலைகளுக்கு நடுவிலும் மகனை பார்க்க கல்பனா அவன் அறைக்கு செல்வதற்கு, இன்னொரு முக்கியமான காரணம், அவளுடைய விவஸ்தை கெட்ட கணவன் சந்திரனால் சற்று நேரம் முன் ஏற்பட்ட தர்மசங்கடமான சூழ்நிலையும் தான். ஐம்பது வயதில் அடக்கிக் கொண்டிருக்காமல் அந்த காலை வேலையில் கல்பனாவை அவர் முத்தமிட முயலும் போது எதிர்பாராத விதமாக அங்கே வந்து விட்ட மகன் இளங்கோவை கல்பனா அப்போதைக்கு கண்டுக் கொள்ளாத மாதிரி சமாளித்து அனுப்பி விட்டாலும் அவள் மனதில் அப்பாவும் அம்மாவும் இந்த வயதில் இப்படி ஒரு நிலையில் இருப்பதை கண்டு அந்த வாலிபனின் மனதில் என்ன மாதிரியான எண்ணங்கள் உண்டாகியிருக்கும், என்ன விதமான பாதிப்புகள் ஏற்பட்டிருக்கும் என்பதை அறிந்துக் கொள்ள விரும்பினாள் கல்பனா.

 

பெண்கள் எல்லாம் தறி கெட்டு திரியும் இந்த கலிகாலத்தில் இளைஞர்கள் எளிதில் கெட்டு சீரழிந்து போக கூடிய வாய்ப்புகள் அதிகம் என்பது கல்பனாவுக்கு தெரியும். பசங்க சும்மா இருந்தாலும் இந்த காலத்து பொண்ணுங்க அவனுகளை விட மாட்டாளுக, எல்லாம் தறிகெட்டு திரியுதுங்க என்று தனக்குள் அடிக்கடி சொல்லிக் கொள்வாள். வாலிபத்தின் வாசலில் இருக்கும் தன் மகன் இளங்கோ அப்படி பெண்களின் வலையில் விழுந்து தவறான பாதைகளில் போய் விடக் கூடாது என்பதில் மிகவும் அக்கறை கொண்டவள் கல்பனா. அவன் தவறான பெண்களிடம் சிக்கி விடாமல் அவனை பாதுகாப்பது தன் கடமை என்பதை கல்பனா நன்றாகவே உணர்ந்திருந்தாள். அவனை தனிமையில் அடிக்கடி இருக்க விடுவது அவன் மனதில் இந்த வயதுக்கே உரிய பருவ உணர்வுகளை அதிகரிக்க வைக்கும் என்பதால் கல்பனா எப்போதும் தன் மகனுடன் தான் அதிக நேரம் செலவிடுவாள்.

இப்போதோ கணவன் விவஸ்தை கெட்ட தனமாக அவளை முத்தமிட முயன்றதை பார்த்து விட்ட மகனின் மனதில் என்ன எண்ணங்கள் ஓடிக் கொண்டிருக்கும் என்று அறிய விரும்பினாள் அந்த பொறுப்பான தாய். மகனின் மனதில் எந்த விகல்பமான எண்ணமும் உண்டாகி விடக் கூடாது என்பதால் அவனை போய் பார்த்து எதாவது பேசி அவன் மனதை வேறு திசையில் திருப்புவது இத்தனை வேலைகளுக்கும் மத்தியில் முக்கியமான விசயமாக தோன்றியது கல்பனாவுக்கு. கல்பனா எப்போதும் மகனிடம் வெறும் தாய் என்ற உறவு முறையோடு மட்டும் பழகியதில்லை. அவனுக்கு ஒரு நல்ல தோழியாகவும் இருந்தாள்.

 

அவனுடைய இரண்டும் கெட்டான் வாலிப வயதில் உடலில் தோன்றும் உணர்ச்சிகளால் வழி தவறி போய் விடாமல் இருக்க அவனுக்கு உதவியாக இருக்க வேண்டியது ஒரு நல்ல தாயாக தன்னுடைய கடமை என்பதை நன்றாகவே புரிந்து வைத்திருந்த கல்பனா மகனிடம் நெருக்கமாகவும் வெளிப்படையாகவும் பேசி பழகி வந்தாள். சந்திரன் தன் மகளின் மீது வைத்திருக்கும் பாசத்தைப் போலவே கல்பனா தன் மகன் இளங்கோ மீது அத்தனை அன்பு வைத்திருந்தாள்.

 

இருவருக்குள்ளும் எந்த ஒளிவு மறைவும் கிடையாது. மகன் காலேஜ் சென்று படிக்க துவங்கிய பின் அடிக்கடி தன் அறை கதவை சாத்திக் கொண்டு தாழிட்டுக் கொள்வதை கண்டு என்னடா காலேஜ்லே எந்த பொண்ணையாவது கரெக்ட் பண்ணிட்டியா? அவளை நினைச்சு பெட்லே எதாவது குறும்பு பண்றியா? அடிக்கடி கதவை தாழ் போட்டுக்கிறே என்று கிண்டல் செய்வாள்.

 

அவனும் ச்சீ... போம்மா... அதெல்லாம் இல்லை என்று சொல்லிக் கொண்டே அம்மா கட்டிப் பிடித்துக் கொண்டு அவளை போட்டு இறுக்கிக் கொண்டு சிணுங்குவான் இளங்கோ. மகன் இல்லை என்று சொன்னாலும் அவன் உடம்பு அளவுக்கு அதிகமாக சூடாக இருப்பதை உணரும் கல்பனா, அவன் கண்டிப்பாக பூட்டிய அறைக்குள் என்னமோ பண்ணியிருக்கிறான் என்று புரிந்துக் கொள்வாள். இரண்டு குழந்தை பெற்ற அவளுக்கா தெரியாது ஆண்களின் உணர்ச்சிகள். அதனால் அவள் மகனை புரிந்துக் கொண்டாள். தன் மகன் வயசுக்கு வந்து விட்டான் என்பதை நன்றாகவே புரிந்துக் கொண்டாள். மகன் ஒரு ஆண் மகனாகி விட்டான் என்பதை புரிந்துக் கொண்டதும் ஒரு அம்மாவாக அவள் மனமும் பூரித்து மகிழ்ந்தது.

 

இது எல்லாம் தான் கல்பனா தன் மகனின் அறைக்கு செல்வதற்கு காரணங்கள், என்று கல்பனாவின் மனம் தனக்குத் தானே சொல்லிக் கொண்டாலும், அதையெல்லாம் தாண்டி ஒரு மிக முக்கியமான காரணமும் இருந்தது. உண்மையை சொல்லப் போனால் அது தான் உண்மையான காரணம். அந்த காரணம் விகல்பமாக ஒன்றுமில்லை. ஒரு தாயின் பாசம் தான்.

 

பெற்றெடுத்த நாள் முதல் கல்பனாவுக்கு தன் மகன் மேல் அளவில்லாத பாசம் தான் என்றாலும் சமீப காலமாக அந்த அன்பு அதிகரித்துக் கொண்டே போகிறது. அவள் மனம் எப்போதும் மகனுடன் இருக்க வேண்டும் என்று விரும்புகிறது. அது ஏன் என்று கல்பனாவுக்கு புரியா விட்டாலும் அதை தாய் பாசம் என்று தனக்குத் தானே பெயர் வைத்துக் கொண்டாள் அவள்.

 

இனி இந்த அம்மா மகன் பாச போராட்டத்தை கொஞ்சம் பார்ப்போமா?

மகனை எழுந்து குளித்து தயாராக சொல்வதற்காக அவன் அறைக் கதவை மெல்ல திறந்த கல்பனாவுக்கு, அங்கே மகன் இளங்கோ இருந்த நிலையைப் பார்த்து, அவன் செய்துக் கொண்டிருந்த வேலையை பார்த்து சிரிப்பை அடக்க முடியவில்லை. இளங்கோவும் பவித்ராவை போலவே தன் அறையில் தன் படுக்கையில் குப்புற தான் படுத்துக் கொண்டிருந்தான். ஆனால் அவன் இடுப்பு படுக்கையில் முன்னும் பின்னும் மெதுவாக அசைந்துக் கொண்டிருந்தது. அவன் என்ன செய்துக் கொண்டிருக்கிறான் என்பது இரண்டு முறை குட்டிப் போட்ட பசுமாடான கல்பனாவுக்கு தெரியாதா என்ன? இருந்தாலும் ஒரு ஆணின் அதுவும் பெற்ற மகனின் அந்தரங்கமான செயலை பார்த்து விட்டதால், அவளிடம் ஒரு வித சங்கடமான மனநிலை உண்டானது. வெட்கம் வேறு ஒரு பக்கம் பிடுங்கி தின்றது.

 

ரொம்ப கெட்டு போயிட்டான் தடியன். இப்படியா கதவை தாழ் போடாமல் அதிகாலை எழுந்தவுடனே கட்டிலில் குப்புற படுத்துக் கொண்டு தேய்த்துக் கொண்டு கிடப்பான் என்று மகனின் செயலைப் பார்த்து கல்பனா அவன் மேல் கோபப்பட்டாலும், அது ஒரு செல்ல கோபம் தான் என்பது அவளுக்கே தெரியும். உண்மையில் தன் செல்ல மகன் மீது அவளுக்கு பரிதாபம் தான் உண்டானது. பாவம் வயசுப் பையன் தவிக்கிறான். சீக்கிரம் கல்யாணம் பண்ணி வைச்சிட்டா பொண்டாட்டிக் கூட சந்தோசமா அனுபவிப்பான் என்று தான் அந்த தாய் மனம் அக்கறையுடன் யோசித்தது.

 

சில நொடிகள் மகனின் அறைக்குள் நுழையலாமா? அல்லது அவன் இருக்கும் நிலையைப் பார்த்து, சத்தம் போடாமல் திரும்பி போய் விட்டு அவன் உணர்ச்சிகள் வடிந்த பின் மீண்டும் வரலாமா? இப்போது உள்ளே நுழைந்தால் வீணாக அவனை சங்கடப்படுத்துவது போல இருக்கும் என்று யோசித்த படி தன் அன்பு மகன் படுக்கையில் குப்புறப் படுத்துக் கொண்டு தன் பின்புறங்களை மெல்ல சீராக அசைத்து அசைத்து முன் பக்க இடுப்பை படுக்கையில் தேய்த்துக் கொண்டிருப்பதையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.

 

பிறகு நேரமாகிக் கொண்டிருப்பதை புரிந்துக் கொண்டு, மகனை ரெடியாக சொல்வது தான் சரி, அவனிடம் என்ன தயக்கம் எனக்கு, அவன் என் மகன், வாலிப வயதை அடைந்து விட்ட மகன், அவன் வயதுக்கு என்ன செய்ய வேண்டுமோ அதை செய்துக் கொண்டிருக்கிறான், இந்த வயதில் இப்படி இல்லாமலிருந்தால் தான் சிக்கலே என்று யோசித்து விட்டு ஒரு குறும்பு புன்னகையோடு மெல்ல மகனின் அறைக்குள் நுழைந்தவள், அவன் ஆட்டிக் கொண்டிருந்த பின்புறங்களின் மேல் பட்டென்று ஒரு அறை கொடுத்து விடிஞ்சு எவ்ளோ நேரம் ஆகுது. இன்னும் பெட்லே படுத்து உருண்டுட்டு இருக்கே என்று அவனை செல்லமாக திட்டினாள் கல்பனா.

 

பின்புறத்தில் விழுந்த அறையால் ஆ என்று கத்திக் கொண்டு இளங்கோ அப்படியே புரண்டு திரும்ப, அவன் பின் பக்கம் அவன் பின்புறங்களில் மீண்டும் ஒரு அறை கொடுப்பதற்காக குனிந்த கல்பனா, இளங்கோவின் உடல் திடீரென்று திரும்பியதால் தடுமாறி தன் மகன் மீது சரிந்து விழுந்தாள். மொத்தமாக தன் உடலை மகனின் உடல் மீது அப்படியே சரிய விட்டவள், எழ முயற்சிக்கும் முன், அவளுடைய அன்பு மகன் இளங்கோவின் கைகள் அவளுடைய இடுப்பை சுற்றி வளைத்தன.

 

மகன் அவளை அவன் மீதிருந்து எழ விடாமல் தடுப்பது போல இடுப்பை வளைத்து அணைத்துக் கொண்ட போது கல்பனா அவனிடமிருந்து விடுபட எந்த முயற்சியும் செய்யாமல் அவன் மேல் தன் மொத்த எடையையும் இறக்கி படர்ந்துக் கொண்டு, அவன் உடலின் இரு பக்கமும் கைகளை ஊன்றிக் கொண்டு அப்படியே தன் மகனின் முகத்தை பாசத்துடன் பார்த்தாள்.

 

குறும்புத் தனம் பொங்கும் முகத்துடன் மகனின் கன்னத்தில் செல்லமாக ஒரு அடி கொடுத்த...

 

கல்பனா    :      காலங்கார்த்தாலே என்னடா பண்ணிட்டிருக்கே தடிமாடு.

இளங்கோ  :      நீயும் அப்பாவும் செஞ்சிட்டிருந்ததை விட மோசமா ஒண்ணுமில்லை...

 

அம்மாவின் குறும்புத் தனத்திற்கு துளியும் குறையாத குறும்புடன் இளங்கோ தன் அம்மாவிற்கு பதில் சொன்னான். மகனின் பதிலால் கல்பனா இன்னும் அதிக சங்கடத்திற்கு உள்ளானாள். அவன் சற்று நேரம் முன் தானும் தன்னுடைய கணவர் சந்திரனும் தங்களுடைய அறையில் ரொமாண்டிக் மூடில் இருந்ததை தான் சொல்லிக் காட்டுகிறான் என்பதை கல்பனா புரிந்துக் கொண்டாள். இப்படி பெற்ற மகன் சங்கடமான கேள்வியை கேட்கும் அளவுக்கு விவஸ்தையில்லாமல் நடந்துக் கொண்ட தன் கணவனை மனதுக்குள் செல்லமாக திட்டிக் கொண்டு...

 

கல்பனா    :      அவரு என் ஹஸ்பண்டு. நாங்க எப்படி வேணா இருப்போம். என்ன வேணா பண்ணுவோம். உனக்கு என்னடா?

 

இளங்கோ  :      எப்படி வேணா இருங்க... என்ன வேணா பண்ணுங்க. எவ்ளோ வேணா கூட பண்ணுங்க. எனக்கென்ன? நான் எங்கேயோ போயி தொலையிறேன்.

மகனின் வார்த்தைகள் கல்பனாவை அதிர வைத்தன. வேதனையில் தள்ளின. அவன் கன்னத்தில் இந்த முறை கொஞ்சம் பலமாகவே அறைந்தாள் கல்பனா.

 

கல்பனா    :      எதுக்காக இவ்ளோ மோசமான வார்த்தைகளை பேசுறே நீ? என்ன ப்ரசனை உனக்கு?

 

இளங்கோ  :      ஒரு ப்ரசனையும் இல்லை. எல்லோரும் அவங்கவங்க ப்ரசனையை பாருங்க. நான் தான் இந்த வீட்டிலே அனாதையாகிட்டேனே.

 

கல்பனா    :      டேய்... என்ன வார்த்தை இதெல்லாம்... என்னடா செல்லம் கோபம் உனக்கு?

 

இன்னும் மகன் மேலிருந்து கீழே புரண்டு படுக்காமல் தன் உடம்பை அவன் உடம்பின் மீது கிடத்தி தன்னுடைய உடல் பாரத்தால் மகனை அழுத்திக் கொண்டே கேட்டாள் கல்பனா. தாயின் இடுப்பை வளைத்திருந்த கைகளை விலக்காமல் அவள் உடலை இன்னும் தன்னோடு இறுக்கியபடி...

இளங்கோ  :      அந்த கழுதை பவித்ராவுக்கு இப்போதான் இருபது வயசாகுது. அவளுக்கு இப்ப கல்யாணத்துக்கு என்ன அவசரம்? அவளை விட 3 வயசு பெரியவன் நானு. என்னைப் பத்தி யாருக்காவது கவலையிருக்கா?

 

கல்பனா    :      எரும... அதான் சாருக்கு கோபமா? ஆம்பிளைங்களுக்கு 23 வயசிலே கல்யாணம் பண்ண மாட்டாங்கடா. இன்னும் ரெண்டு வருசம் போகட்டும்.

 

இளங்கோ  :      அதுவரைக்கும் நான் என்ன பண்றது? என் ஃபீலிங்க்ஸ் யாருக்கும் புரியலை. யார் கிட்டே போய் சொல்றதுன்னு தெரியலை. எல்லோரும் சந்தோஷமா இருக்காங்க. நீ கூட அப்பா கூட ரொமான்ஸ் பண்ணிட்டிருக்கே இந்த வயசிலே. எனக்கு தான் யாருமில்லை.

 

கல்பனா    :      உனக்கு நான் இருக்கேண்டா.

 

இளங்கோ  :      உன்னை வைச்சுட்டு என்ன பண்றது?

 

கல்பனா    :      உனக்கு என்ன பண்ணனும்ன்னு தோணுதோ அதெல்லாம் பண்ணு.

 

இளங்கோ  :      அடப்போம்மா. நான் என்ன சொல்லிட்டிருக்கேன். நீ உளறிட்டு இருக்கே. எனக்கு இப்ப அம்மா வேணாம். பொண்டாட்டி தான் வேணும்.

 

கல்பனா    :      அம்மா வேண்டாமாடா?

 

இளங்கோ  :      ஐயோ... என் லூசு அம்மா. நான் என்ன சொல்லிட்டிருக்கேன்னு உனக்கு நிஜமாவே புரியலையா? இல்லை புரிஞ்சும் புரியாத மாதிரி நடிச்சு என்னை ஓட்டிட்டு இருக்கியா?

 

கல்பனா    :      புரியுதுடா செல்லம். அதுக்காக 23 வயசிலே கல்யாணமெல்லாம் பண்ணி வைக்க முடியாதுடா.

 

ஒரு பக்கம் மகனின் வாலிப துடிப்பை, இளமை தவிப்பை உணர்ந்து, அவனை நினைத்து பாவமாக இருந்தாலும், இன்னொரு பக்கம், கல்யாணத்திற்கு இவ்வளவு அவசரப்படுகிறானே என்று சிரிப்பாகவும் இருந்தது கல்பனாவுக்கு. சிரித்தால் மகன் இன்னும் கோபபப்டுவான் என்று சிரிப்பை அடக்கிக் கொண்டு மகன் மீது படுத்துக் கொண்டே அவனுக்கு ஆறுதல் சொல்வது போல அவன் தலை முடியை கையால் கோதி விட்ட...

 

கல்பனா தன் இடுப்புக்கு கீழே எதோ அழுந்துவதை உணர்ந்தாள். அது என்னவென்று அவளுக்கு புரிந்தது. இது ஒன்றும் முதல் முறை இல்லையே அவளும் அவள் மகனும் இப்படி நெருக்கமாக கட்டியணைத்துக் கொண்டு கொஞ்சி குலாவுவது. அப்படி தாயும் மகனும் தனிமையில் பாசத்தினால் பிணைந்து இருக்கும் போது, இதே அழுத்தத்தை, துடிப்பை கல்பனா ஏற்கெனவே பலமுறை உணர்ந்து, மகன் வளர்ந்து விட்டான், வாலிபனாகி விட்டான், ஆண் மகனாக உருவெடுத்து விட்டான் என்று புரிந்துக் கொண்டு ஒரு தாயாக மகிழ்ச்சியும் அடைந்தவள் தானே. அதனால் தன் இடுப்புக்குக் கீழே கனமாக அழுந்துவது எது என்று நொடியில் புரிந்துக் கொண்டதும் அவளை வெட்கம் சூழ்ந்துக் கொண்டது. மகன் இளமையுணர்ச்சிகளின் தாக்கத்தில் படுக்கையில் இயங்கிக் கொண்டு இருந்த போது அவன் அறைக்குள் வந்தது தவறு என்று இப்போது தான் அவள் மண்டைக்கு உரைத்தது.