माझ्या प्रिय सख्या

[neerathemall]

मी विचारले "खरच सांगितलेस की काय?" "नाही रे!!! असे कसे सांगेन मी? तू म्हणालास तेच सांगितले....बॅगेत इस्त्री खराब झाली म्हणून." आशाताई म्हणाली.

आम्ही दोघेही खोडसाळपणे हसलो. आम्ही दोघेही जेवायला बसलो...सुग्रास जेवणाचाआस्वाद आम्ही घेतला. आता लग्नाचा कार्यक्रम जवळ जवळ संपत आला होता. आमची जाण्याची तिकीटे संध्याकाळी ६ ची होती. मधला वेळ आम्हाला विश्रांतीसाठी होता.

आशाताईने तिच्या नातेवाईकांना विचारले होते की दुपारी हॉटेलची रुम खाली करायची आहे का? तिला त्यांनी सांगितले होते की रुम उद्या पर्यंत आहे तुम्ही खाली करायची गरज नाही.

आम्ही दोघेही दुपारी हॉटेलच्या रुमवर परत आलो. मी कपडे काढून मी परत लेंगा आणि शर्ट घातला आणि बेडवर आडवा झालो. रात्रीचे थोडे जागरण आणि लवकर उठणे आणि सुग्रास जेवण यामुळे डोळ्यावर झोप आली होती. मी डोळे मिटले. आशाताईने जास्त कपडे आणले नसल्याने त्याच बॉटल ग्रीन हिरव्या साडी आणि तांबड्या बांधणी ब्लाऊजमधे माझ्या शेजारी येऊन झोपली. तिने माझ्या भोवती हात टाकला आणि मला चिकटून ती झोपली.

माझ्या कानात येऊन म्हणाली. "तू सकाळी आज फारच खोडसाळपणा केलास"

मी तिला म्हटले "तू इतकी सुंदर दिसतेस की मला अजिबात रहावले गेले नाही."

" पण त्या खोली बाहेरुन हाक मारणाऱ्यां मामांना करता करताच ओरडून उत्तर देणे म्हणजे कहर होता." आशाताई म्हणाली.

"करता करताच म्हणजे?" मी विचारले.

आशाताई मला परत डाव्या हाताने मारु लागली....."शहाण्या काय वाटेल ते विचारतोस मला ......मी मुलगी आहे, मला काय माहित?"

"त्याला मराठीत झवणे असा शब्द आहे. मीही पुस्तकातूनच वाचला आणि मोल्सवर्थच्या डिक्शनरीत पाहिला आहे"मी म्हटले.

"याचाही तुझा अभ्यास आहे वाटते....कहर आहे तुझा.....कॉलेजमधे मला सगळे हुशार विद्यार्थी म्हणतात पण तू आम्हा सर्वांपेक्षा पुढे आहेस आणि तरीही चार वर्षांनी लहान आहेस माझ्यापेक्षा.. लबाडा" आशाताई म्हणाली.

मी तिला म्हटले " तू म्हण ना....करता करता ऐवजी....झवता झवता"

आशाताई लाजत लाजत हसत म्हणाली "झवता झवता ओरडून उत्तर देणे म्हणजे कहर होता" आशाताई म्हणाली आणि लाजून मला बिलगली.....

"मला काहीही घाण घाण शब्द बोलायला लावतोस तू आणि मीही तुझ्या म्हणण्या प्रमाणे ते करतेय......काय हे? तू बहिणीला नाही नाही ते सांगत फुकट घालवलेस. मी किती शांत आणि हुशार विद्यार्थिनी म्हणून कॉलेजात प्रसिद्ध आहे. गेल्या २४ तासात मी पूर्ण बदलून गेले आहे."....आशाताई म्हणाली आणि मला खोट्या रागाने मारु लागली....

" ए!! यात घाण काहीही नाही. हां....मराठीत या प्रक्रियेला शब्द आहे. डिक्शनरीत आहे. तुला पाहिजे तर दाखवेन आणि हुशारीचे आणि अभ्यासाचे म्हणशील तर तुझ्या प्रसिद्धीला कोणताही धक्का लागणार नाही. आजही तशीच हुशार रहाणार आहेस. फक्त कोणालाही माहित नसलेले एक गुपित तुझ्या माझ्यात आहे." मी म्हटले....

"बरं बरं हुशार मुला.....आता झोप आणि विश्रांती घे....काल रात्री थोडे जागरण झाले आहे आणि आज संध्याकाळीही प्रवासात जागरण होईल. तेंव्हा झोप आता." ती माझ्या डाव्या बाजूला बिलगून झोपली होती. ती थोडी लांब झाली आणि माझ्याकडे तिने पाठ केली. तिने माझा डावा हात आपल्या डाव्या हातात घेतला आणि आपल्या छातीजवळ आपल्या दोन्ही हातांनी ओढला आणि त्या हाताला बिलगून ती झोपी गेली. माझे मनगट तिच्या स्तनांवर दाबले गेले होते.

मी डोळे मिटले आणि पाच मिनीटांत मला गाढ झोप लागली. आम्ही जवळ जवळ तीन एक तास झोपलो होतो.

संध्याकाळी आम्ही सर्वांचा निरोप घेऊन संध्याकाळच्या सहाच्या आमच्या गाडीत बसलो. एस टी च्या खिडकीत आशाताई बसली होती. तिच्या अंगावर सकाळीच नेसलेली ती सुंदर बॉटल ग्रीन साडी आणि बांधणी ब्लाऊज होता. मी तिच्या जवळच बसलो होतो. आशाताई गप्प गप्प बसली होती.

मी तिला विचारले "कसला विचार करतेस?" "नाही कसलाच नाही"आशाताई म्हणाली.

"तुला पश्चाताप वाटतोय का?" मी विचारले.

" पश्चाताप असे काही नाही रे पण जरा विचित्र वाटतय. तू गावाला आमच्याकडे सुटीत यायचास तेंव्हा आपण किती तरी वेळ एकमेकां बरोबर खेळत असायचो त्याची आठवण झाली. मी सारखी तुझ्या बरोबरच असायचे....मी तुझ्याहून ४ वर्षांनी मोठी आहे पण मी तुझ्या बरोबरच आज हे सगळे केले.... "

" मला माहित आहे की तुझे माझ्यावर खूप प्रेम आहे.... आणि ते तू आज असे व्यक्त केलेस...काही जास्त विचार करु नको. हे बघ आपण गेल्या चौवीस तासात किती सुख अनुभवले?" मी विचारले.

"अरे त्या सुखाला कशाचीच तोड नाही...." आशाताई म्हणाली.

"मग बाकीचे विचार काढून टाक" मी म्हटले.

आशाताईने माझ्या हातात हात दिला. एव्हांना रात्र झाली होती. खिडकीतून येणारा गार वाऱ्यामुळे थंडी वाजत होती. आशाताई उठली आणि तिने बॅगमधून शाल काढली आणि आम्हा दोघां भोवती घेतली. आता आम्ही एकाच शालीत गुंडाळून बसलो होतो. मी माझा हात आशाताईच्या हातात दिला तीही मला बिलगली.

आमचे गाव आले. आम्ही एस टी तून उतरलो. आमच्या घरी आलो. रात्रीचे १२ वाजले होते. आम्ही आमच्या घराच्या दारात होतो.

रस्त्यांवरुन खांबावरचा लाईट मंदपणे येत होता. त्या अर्धवट काळोखात मी आशाताईला घट्ट मिठीत घेतले आणि तिच्या ओठावर ओठ ठेवले आणि तिचे एक कडकडून चुंबन घेतले..तिनेही मला प्रतिसाद दिला. आम्ही एकमेकांची अनेक चुंबने घेतली. आम्हाला दूर व्हावेसे वाटत नव्हते. आम्ही बळे बळेच दूर झालो.
आम्हा दोघांमधल्या नात्याची एक नवीन सुरवात झाली होती.

मी तिच्याकडे हसत पहात घराची बेल दाबली.

पुढे हे आमचे नाते आशाताईचे लग्न होई पर्यंत सुरुच होते. जेंव्हां जेंव्हा आम्हाला एकांत मिळायचा तेंव्हा तेंव्हा आम्ही झवायचो.

आम्हाला एकांत मिळवून देण्यात सुधाताईही अनेक वेळा मदत करत होती.

मी एकाचवेळी आशाताई आणि सुधाताईला झवत होतो. मात्र आशाताईला माझ्या आणि सुधाताईच्या गुपिताची गंधवार्ताही नव्हती. सुधाताईला मात्र माझे आणि आशाताईचे गुपित माहिती होते, एव्हढेच नव्हे तर आशाताईला झवण्यासाठी मला सुधाताई मदतही करत होती