माझ्या प्रिय सख्या

[neerathemall]

मागच्या कथेत सांगिल्या प्रमाणे गेल्या काही दिवसात मी सुधाताईला संधी मिळताच छान पैकी झवत होतो पण जिला चिकटून मी पहिल्यांदा झडलो होतो त्या आशाताई बरोबर मात्र मला काहीही करता येत नव्हते. आशाताई बाबत मला कोणतीच संधी मिळत नव्हती.

गेले काही दिवस आमच्याकडे चर्चा चालली होती. आशाताईच्या आईच्याकडचे नात्यातले कोणीतरी पुण्याला होते. आशाताईची आई तिच्या लहानपणीच गेल्याने तिचा या नातेवाईकांशी फारसा संबंध यायचा नाही. त्यांच्याकडे त्यांच्या मुलाचे लग्न होते आणि आशाताईला तिकडे जायचे होते आणि तिच्या नातेवाईकांना भेटायचे होते. सहाजिकच होते ते. आशाताईला वडिलांनी आणि आमच्यासारख्या नातेवाईकांनीच वाढवले होते. त्यामुळे त्या नातेवाईकांनाही भेटण्याची तिला ओढ होती.

माझ्या आईचा तिला एकटीला पुण्याला पाठवायला विरोध होता. तिला तिची काळजी वाटत होती. गेले काही दिवस आशाताई हट्ट करत होती की तिला जायचेच आहे. असे दोन तीन दिवस चालले होते. शेवटी सुधाताईने यातून एक मार्ग सुचवला "काकू, आशा बरोबर सोनूला का पाठवत नाही? म्हणजे तुलाही काळजी नको." सुधाताईने माझ्याकडे पहात हळूच डोळा मारला. मीही तिला हसून प्रतिसाद दिला. मी म्हटले " लग्न तर रविवारी आहे आणि आम्ही एक दिवस आधी जायचे म्हटले तरी शनिवारी संध्याकाळी निघायला लागेल. शनिवारी दुपारला मला प्रॅक्टीकल्स नसतातच. त्यामुळे मी शनिवार दुपार पासून मोकळाच आहे. रविवारी रात्री आम्ही परत येऊ. " आईने या प्रस्तावावर विचार करुन परवानगी दिली, की बरोबर मला घेऊन गेलीस तर तिला काळजी वाटणार नाही. आशाताईही याला तयार झाली. मी पुण्यापर्यंतची शनिवारी दुपारी चारची एस टी ची तिकिटे काढली आम्हा दोघांची काढली. आमचा आणखी दोन दिवसांनी शनिवारी संध्याकाळी ४ वाजताची आमची बस होती आणि आम्ही पुण्याला रात्री ९ पर्यंत पोचणार होतो. आशाताईने आमच्या जाण्याची तयारी बॅगा भरुन केली होती.