15-01-2025, 02:37 PM
இரவு விளக்குகள் அணைக்கப்பட்டதும் பவித்ராவின் அறைக்குள் கட்டிலுக்கு அருகே தரையில் ஒரு பெரிய மெத்தையில் அர்ஜூன் கண்களை மூடி உறங்கினான்.
கட்டிலின் மீது மோகன் குறட்டைவிட்டு தூங்கிகொண்டு இருக்க கணவனுக்கும் அர்ஜூனுக்கும் நடுவில் ஒருக்களித்து பவித்ரா படுத்திருந்தாள்.
அவளது விழிகள் இரண்டும் மகனை மட்டும் பார்த்துகொண்டு இருந்தது.
எத்தனை வருட போராட்டம்! முதல் முறையாக மகனுக்கு பக்கத்தில் படுத்துக்கொண்டு இருப்பதை நினைத்து பூரித்து போனாள்.
ஆனால் மகன் கீழே உறங்குவதால் அவன் அருகில் செல்ல முடியவில்லையே என்றும் ஏங்கினாள்.
அந்த ஏக்கத்தின் வெளிப்பாடு பவித்ராவின் வலது கையை அர்ஜூனின் முகத்திற்கு நேராக நகர்த்தி சென்றது.
மகனின் சூடான மூச்சு காற்று பவித்ராவின் உள்ளங்கையை தீண்டியது. அந்த நொடி அவளது உள்ளம் நெகிழ்ந்து போனது.
“அர்ஜூன் செல்லம்! சுகன்யா உன்னோட வளர்ப்பு அம்மா! நான்தான் உன்னோட உண்மையான அம்மானு எப்போ சொல்ல போறேனோ?”
அவள் நினைத்தபடி மகனின் கன்னத்தை விரல்களால் லேசாக வருடினாள்.
அர்ஜுனிடம் எந்த அசைவும் இல்லை.
பவித்ரா அவனது கன்னத்தை மெல்ல கிள்ளி வாயில் ஒற்றிகொண்டாள்.
அவள் பாசத்துடன் செய்த வேளையில் அர்ஜூன் உடலில் அசைவு தெரிந்தது.
உடனே கையை வேகமாக எடுத்துவிட்டு எதுவும் நடக்காதது போல் கண்களை மூடி கொண்டாள்.
காலையில் இருந்து காரில் பயணித்து வந்த அர்ஜூனுக்கு கொஞ்சம் அசதியாக இருந்ததால் படுத்தவுடன் உறங்கிவிட்டான். இப்போது பவித்ராவின் கை பட்டதும் கொஞ்சம் தூக்கம் கலைந்தது.
அவன் விழித்தவுடன் முகத்தில் நைட் லாம்ப் வெளிச்சம் பட்டதும் கண்களை கசக்கியபடி சுற்றி பார்த்தான்.
“என்ன ஆச்சு? யாரோ என் முகத்த தொட்ட மாதிரி இருக்கே?”
அவன் குழப்பத்துடன் யோசித்ததும்தான் ஒன்று நினைவுக்கு வந்தது.
“ஆகா! நாம இருக்குறது பவித்ரா ஆண்ட்டி வீடுல! அவங்க கை எதுவும் தெரியாம நம்ம மேல பட்டு இருக்குமா?”
அர்ஜூன் சட்டென்று அவளை திரும்பி பார்த்தான். பவித்ரா கண்களை மூடி நன்றாக உறங்கிக்கொண்டு இருந்தாள்.
நைட்டியில் இருந்தவளை பார்த்ததும் அர்ஜூனுக்கு மூட் ஏறியது.
“ஆண்ட்டி இந்த வயசுலயும் செமையா இருக்காளே!”
போர்வையின் உள்ளே கையை நுழைத்து டவுசருக்குள் விட்டான். அவனது விரல்கள் சுன்னியை பிடித்ததும் கண்கள் சொருகியபடி சுக வேதனை அடைந்தான்.
“பவி ஆண்ட்டி!”
மெல்ல முனகியபடி சுன்னியை ஆட்டியபடி பவித்ராவை கவனித்தான்.
அவளது உடல் லேசாக சிணுங்குவது போல் தெரிந்தது.
உடனே சுன்னியில் இருந்து கையை எடுத்துவிட்டு நல்ல பிள்ளை போல் கண்களை மூடினான்.
அர்ஜூன் செய்ததை இமைகளின் லேசான இடைவெளி மூலம் பவித்ரா பார்த்துவிட்டாள்!
“அய்யோ! நம்ம பையன் நைட்ல குஞ்ச புடிச்சு தடவிட்டு இருக்கானே!”
பவித்ராவுக்கு நெஞ்சம் பதறியது! கண்களும் கொஞ்சம் நீரால் நிரம்பியது.
ஆனால் அவளது பெயரை சொல்லிதான் சுன்னியை பிடித்தான் என்பதை மட்டும் அவள் அறியவில்லை.
சற்று நேரத்தில் அவளுக்கு ஒன்று புரிந்தது.
“ச்சே..! அவன்தான் வயசு பையன் ஆச்சே! இதெல்லாம் இப்ப ரொம்ப சாதாரணம்! பாவம் தூக்கத்துல ஏதாச்சும் கனவு வந்துருக்கும்... அவனுக்கே தெரியாம புடிச்சுருப்பான்... உடனே தப்புனு தெரிஞ்சதும் விட்டுட்டான். அவ்வளவுதான்! இதுக்கு போயி பீல் பண்ணிட்டு இருக்கியே! எதையும் நினைக்காம தூங்கு...”
அவள் மனதிற்கு ஆறுதல் சொல்லிவிட்டு நன்றாக உறங்கினாள். அப்போது அர்ஜூனின் இமைகள் திறந்துகொண்டது.
அதற்கு காரணம் அவன் மொபைலில் வந்த மெசேஜ் டோன்தான்!
எடுத்து பார்த்தவனுக்கு ஒரு அதிர்ச்சி!
“அண்ணா! முதல் நாளே என்னைய மறந்துட்டியா?”
அர்ஜூனின் தங்கை அபிராமியிடம் இருந்து வந்திருந்தது.
“அச்சச்சோ! இவகிட்ட பேசாம இருந்தது தப்பா போச்சே”
வேகமாக மெத்தையை விட்டு எழுந்தான்.
“அர்ஜூன்! எங்கப்பா போறே?”
பவித்ராவின் குரலை கேட்டதும் பதற்றம் அடைந்தான்.
“ஆண்ட்டி! நீங்க இன்னும் தூங்கலயா?”
“தூங்கிட்டேன்! பட் சத்தம் கேட்டு எழுந்தேன்! இந்த நேரத்துல எங்க போறே?”
“அதுவந்து... ஆண்ட்டி.... வந்ததுல இருந்து தங்கச்சிகிட்ட பேசவே இல்ல! இப்ப மெசேஜ் பண்ணிருக்கா... நான் பேசலனா கோவப்படுவா... வெளிய போயி பேசிட்டு உடனே வந்துடுறேன்”
“ஹ்ம்ம்... சரிப்பா சீக்கிரம் பேசிட்டு வந்துடு... நாளைக்கு காலைல கிளம்பனும் மறந்துடாதா”
“ஆமா... காலேஜ் தானே... நான் கரெக்ட் டைம்க்கு எந்திரிச்சுடுவேன்... நீங்க தூங்குங்க...”
“ஹ்ம்ம்...சரிப்பா”
அர்ஜூன் குடும்பத்தை விட்டு பிரிந்திருப்பதை நினைத்து கொஞ்சம் கவலைடைந்தாலும் எல்லாம் மாறிவிடும் என்று நினைத்தவாறு உறங்க ஆரம்பித்தாள். அதற்குள் அவன் ரூமைவிட்டு வெளியில் வந்தான்.
அவன் ஹாலுக்கு வந்ததும் மற்றொரு அதிர்ச்சி காத்திருந்தது.
அங்கே தீபிகா ஏதோ ஒரு புத்தகத்தை வைத்து படித்துகொண்டு இருந்தாள்.
“ஹையோ! இவன் இன்னும் தூங்கலயா?”
அவள் குழபத்துடன் பார்க்கும்போதே லேசான புன்முறுவலுடன் அர்ஜூன் அவளை தாண்டி சென்றான்.
“ஏய்! இந்த நேரத்துல எங்க போறே?”
அவள் முதல் முறையாக அர்ஜூனிடம் பேசியதும் அவன் பதில் பேச தடுமாறினான்.
“தங்கச்சிகிட்ட பேசணும்...”
“நித்யாகிட்ட நீ என்ன பேசணும் ?”
“ஹையோ! உங்க தங்கச்சி இல்ல! என்னோட தங்கச்சி அபிராமிகிட்ட மொபைல்ல பேசணும்”
“ஓஹோ! அப்படியா... சரி இங்கயே பேசு”
“இல்ல எனக்கு கொஞ்சம் ப்ரைவசி வேணும்! மொட்டை மாடில போயி பேசிக்கிறேன்!”
“ஒகே மேல லைட் போட்டுக்கோ”
அவள் சொன்னதும் சரி என்று தலை ஆட்டிவிட்டு மாடிக்கு சென்றுவிட்டான்.
அங்கே தனிமையில் தங்கைக்கு வீடியோ கால் செய்தான். முதல் ரிங்கிலேயே அவள் அட்டென்ட் செய்தாள்.
“அபி...குட்டி...”
மொபைல் திரையில் அபிராமியின் அழகான வட்ட முகம் தெரிந்ததும் அர்ஜூன் பரவசம் அடைந்தான்.
“டேய் அண்ணா! தூங்கிட்டியா? நான் எதுவும் டிஸ்டர்ப் பண்ணலையே?”
பஞ்சைவிட மிகவும் மிருதுவான சிவந்த தேகத்துடன் மெல்லிய நைட்டியில் இருந்த அபிராமி கேட்டாள்
“அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்லடி குட்டி... நான்தான் இங்க வந்ததும் உனக்கு கால் பண்ண மறந்துட்டேன்! பட் ஈவினிங் அம்மாகிட்ட பேசும்போது நீ வெளிய போயிருக்குறதா சொன்னாங்க...”
“ப்ச்ச்... ஆமா டென்னிஸ் விளையாட போனே... அத விடு நீ எப்படி இருக்கே? உனக்கு புது இடம் பிடிச்சுருக்கா?”
“பிடிக்கலனாலும் இங்க இருந்துதான் ஆகணும்!”
“டேய் என்ன ஒரு மாதிரி பேசுறே? அம்மாகிட்ட சொல்ல முடியாத விஷயத்த கூட என்கிட்டே ஷேர் பண்ணுவியே? இப்ப ஏன் தயங்குறே?”
அர்ஜூனும் அபிராமியும் அண்ணன் தங்கை என்பதையும் மீறி நெருக்கமான நண்பர்கள் போல பழகுவதால் ஒளிவு மறைவின்று அனைத்தையும் பகிர்ந்து கொள்வார்கள். அதனால் பவித்ராவின் வீட்டிற்கு வந்தது முதல் நடந்த அனைத்தையும் கூறி முடித்தான்.
“என்னடா சொல்றே? பவித்ரா ஆண்ட்டி பொண்ணுங்க ரெண்டு பேரும் உன்னைய வெறுக்குறாங்களா?”
“ஆமா! பட் இப்போ படுக்க இடம் தரேன்னு சொல்லிட்டாங்க! நோ ப்ராப்லாம்டா குட்டி!”
“இங்க பாருடா நம்ம ரூம்ல உன்னோட கட்டில் காலியா இருக்கு! அங்க போயி இப்படி கஷ்டபடுறியே?”
“என்ன பண்றது அபி... காலேஜ்ல தெரியாம ஒரு பிரச்சனைல மாட்டி டிஸ்மிஸ் ஆகிட்டேன்... பவித்ரா ஆண்ட்டி மட்டும் இல்லனா என்னோட நிலைமைய யோசிச்சு பாரு... இங்க அவங்களும் மோகன் அங்கிளும் ரொம்ப அன்பா என்னைய பாத்துகிறாங்க அதுவே எனக்கு போதும்”
“நீ என்ன வேணாலும் சொல்லு... தீபிகாவும் நித்யாவும் பண்றது எனக்கு கொஞ்சம் கூட பிடிக்கல...”
“ஹே லூசு... நீயே யோசிச்சுபாரு நம்ம வீட்ல இப்படி திடீர்னு பழக்கமே இல்லாத ஒரு புது ஆள் வந்து ரெண்டு வருஷம் இருக்க போறாங்க... அதுக்கு நம்ம ரூமா ஷேர் பண்ண சொன்னா என்ன பண்ணுவே? கோவம் வராதா? அதான் அவங்களும் பண்றாங்க!”
“போடா நீ என்ன வேணாலும் சொல்லு! நீ கஷ்டபடுறத பாக்க முடியல”
“அப்போ வீடியோ கால கட் பண்ணு”
“கிண்டல் பண்றியா?”
“கோவப்படாத குட்டி! நாளைக்கு இங்க முதல் நாள் காலேஜ் போகணும்... பவித்ரா ஆண்ட்டி சீக்கிரம் தூங்க சொன்னாங்க...”
“சரி சரி... அவங்க சொன்னா ரெஸ்பெக்ட் பண்ணிதான் ஆகணும்... நீ தூங்கு... நாளைக்கு நானும் காலேஜ் போகணும்! ஆல் டி பெஸ்ட் அண்ணா! டைம் கிடைக்கும்போது கால் பண்ணு! பை டா...”
அபிராமி பாசத்துடன் வைத்ததும் அர்ஜூனும் மன நிறைவுடன் நடந்தான்.
அவன் மாடியை விட்டு இறங்கும் வேளையில் கொலுசு சத்தம் கேட்டது.
அது தீபிகாதான்... அதை அவனும் அறிந்தான்.
“இவ்வளவு நேரம் நாம பேசுனத ஒட்டு கேட்டுட்டு இருந்தாளா? ச்சை... இந்த வீட்ல நமக்கு ப்ரைவசி கிடைக்காது போலயே”
கவலையுடன் மாடியில் இருந்து ஹாலுக்கு வந்தவன் அங்கே இருந்த தீபிகாவை கண்டுகொள்ளாமல் பவித்ராவின் அறைக்குள் நுழைந்தான்.
அவன் சென்றதும் தீபிகாவும் விளக்கை அணைத்துவிட்டு அவளது அறைக்கு சென்றுவிட்டாள்.
உள்ளே சென்ற அர்ஜூனுக்கு மேலும் ஒரு அதிர்ச்சி காத்திருந்தது.
கட்டிலின் மீது மோகன் தனியாக குறட்டைவிட்டு தூங்கிகொண்டு இருந்தார்.
“ஆண்ட்டி எங்க காணோம்?”
அவன் யோசிக்கும்போதே கட்டிலுக்கு கீழே இருந்த அவனது மெத்தையின் ஒரு பக்கத்தில் பவித்ரா படுத்து உறங்கிக்கொண்டு இருந்தாள்...
கட்டிலின் மீது மோகன் குறட்டைவிட்டு தூங்கிகொண்டு இருக்க கணவனுக்கும் அர்ஜூனுக்கும் நடுவில் ஒருக்களித்து பவித்ரா படுத்திருந்தாள்.
அவளது விழிகள் இரண்டும் மகனை மட்டும் பார்த்துகொண்டு இருந்தது.
எத்தனை வருட போராட்டம்! முதல் முறையாக மகனுக்கு பக்கத்தில் படுத்துக்கொண்டு இருப்பதை நினைத்து பூரித்து போனாள்.
ஆனால் மகன் கீழே உறங்குவதால் அவன் அருகில் செல்ல முடியவில்லையே என்றும் ஏங்கினாள்.
அந்த ஏக்கத்தின் வெளிப்பாடு பவித்ராவின் வலது கையை அர்ஜூனின் முகத்திற்கு நேராக நகர்த்தி சென்றது.
மகனின் சூடான மூச்சு காற்று பவித்ராவின் உள்ளங்கையை தீண்டியது. அந்த நொடி அவளது உள்ளம் நெகிழ்ந்து போனது.
“அர்ஜூன் செல்லம்! சுகன்யா உன்னோட வளர்ப்பு அம்மா! நான்தான் உன்னோட உண்மையான அம்மானு எப்போ சொல்ல போறேனோ?”
அவள் நினைத்தபடி மகனின் கன்னத்தை விரல்களால் லேசாக வருடினாள்.
அர்ஜுனிடம் எந்த அசைவும் இல்லை.
பவித்ரா அவனது கன்னத்தை மெல்ல கிள்ளி வாயில் ஒற்றிகொண்டாள்.
அவள் பாசத்துடன் செய்த வேளையில் அர்ஜூன் உடலில் அசைவு தெரிந்தது.
உடனே கையை வேகமாக எடுத்துவிட்டு எதுவும் நடக்காதது போல் கண்களை மூடி கொண்டாள்.
காலையில் இருந்து காரில் பயணித்து வந்த அர்ஜூனுக்கு கொஞ்சம் அசதியாக இருந்ததால் படுத்தவுடன் உறங்கிவிட்டான். இப்போது பவித்ராவின் கை பட்டதும் கொஞ்சம் தூக்கம் கலைந்தது.
அவன் விழித்தவுடன் முகத்தில் நைட் லாம்ப் வெளிச்சம் பட்டதும் கண்களை கசக்கியபடி சுற்றி பார்த்தான்.
“என்ன ஆச்சு? யாரோ என் முகத்த தொட்ட மாதிரி இருக்கே?”
அவன் குழப்பத்துடன் யோசித்ததும்தான் ஒன்று நினைவுக்கு வந்தது.
“ஆகா! நாம இருக்குறது பவித்ரா ஆண்ட்டி வீடுல! அவங்க கை எதுவும் தெரியாம நம்ம மேல பட்டு இருக்குமா?”
அர்ஜூன் சட்டென்று அவளை திரும்பி பார்த்தான். பவித்ரா கண்களை மூடி நன்றாக உறங்கிக்கொண்டு இருந்தாள்.
நைட்டியில் இருந்தவளை பார்த்ததும் அர்ஜூனுக்கு மூட் ஏறியது.
“ஆண்ட்டி இந்த வயசுலயும் செமையா இருக்காளே!”
போர்வையின் உள்ளே கையை நுழைத்து டவுசருக்குள் விட்டான். அவனது விரல்கள் சுன்னியை பிடித்ததும் கண்கள் சொருகியபடி சுக வேதனை அடைந்தான்.
“பவி ஆண்ட்டி!”
மெல்ல முனகியபடி சுன்னியை ஆட்டியபடி பவித்ராவை கவனித்தான்.
அவளது உடல் லேசாக சிணுங்குவது போல் தெரிந்தது.
உடனே சுன்னியில் இருந்து கையை எடுத்துவிட்டு நல்ல பிள்ளை போல் கண்களை மூடினான்.
அர்ஜூன் செய்ததை இமைகளின் லேசான இடைவெளி மூலம் பவித்ரா பார்த்துவிட்டாள்!
“அய்யோ! நம்ம பையன் நைட்ல குஞ்ச புடிச்சு தடவிட்டு இருக்கானே!”
பவித்ராவுக்கு நெஞ்சம் பதறியது! கண்களும் கொஞ்சம் நீரால் நிரம்பியது.
ஆனால் அவளது பெயரை சொல்லிதான் சுன்னியை பிடித்தான் என்பதை மட்டும் அவள் அறியவில்லை.
சற்று நேரத்தில் அவளுக்கு ஒன்று புரிந்தது.
“ச்சே..! அவன்தான் வயசு பையன் ஆச்சே! இதெல்லாம் இப்ப ரொம்ப சாதாரணம்! பாவம் தூக்கத்துல ஏதாச்சும் கனவு வந்துருக்கும்... அவனுக்கே தெரியாம புடிச்சுருப்பான்... உடனே தப்புனு தெரிஞ்சதும் விட்டுட்டான். அவ்வளவுதான்! இதுக்கு போயி பீல் பண்ணிட்டு இருக்கியே! எதையும் நினைக்காம தூங்கு...”
அவள் மனதிற்கு ஆறுதல் சொல்லிவிட்டு நன்றாக உறங்கினாள். அப்போது அர்ஜூனின் இமைகள் திறந்துகொண்டது.
அதற்கு காரணம் அவன் மொபைலில் வந்த மெசேஜ் டோன்தான்!
எடுத்து பார்த்தவனுக்கு ஒரு அதிர்ச்சி!
“அண்ணா! முதல் நாளே என்னைய மறந்துட்டியா?”
அர்ஜூனின் தங்கை அபிராமியிடம் இருந்து வந்திருந்தது.
“அச்சச்சோ! இவகிட்ட பேசாம இருந்தது தப்பா போச்சே”
வேகமாக மெத்தையை விட்டு எழுந்தான்.
“அர்ஜூன்! எங்கப்பா போறே?”
பவித்ராவின் குரலை கேட்டதும் பதற்றம் அடைந்தான்.
“ஆண்ட்டி! நீங்க இன்னும் தூங்கலயா?”
“தூங்கிட்டேன்! பட் சத்தம் கேட்டு எழுந்தேன்! இந்த நேரத்துல எங்க போறே?”
“அதுவந்து... ஆண்ட்டி.... வந்ததுல இருந்து தங்கச்சிகிட்ட பேசவே இல்ல! இப்ப மெசேஜ் பண்ணிருக்கா... நான் பேசலனா கோவப்படுவா... வெளிய போயி பேசிட்டு உடனே வந்துடுறேன்”
“ஹ்ம்ம்... சரிப்பா சீக்கிரம் பேசிட்டு வந்துடு... நாளைக்கு காலைல கிளம்பனும் மறந்துடாதா”
“ஆமா... காலேஜ் தானே... நான் கரெக்ட் டைம்க்கு எந்திரிச்சுடுவேன்... நீங்க தூங்குங்க...”
“ஹ்ம்ம்...சரிப்பா”
அர்ஜூன் குடும்பத்தை விட்டு பிரிந்திருப்பதை நினைத்து கொஞ்சம் கவலைடைந்தாலும் எல்லாம் மாறிவிடும் என்று நினைத்தவாறு உறங்க ஆரம்பித்தாள். அதற்குள் அவன் ரூமைவிட்டு வெளியில் வந்தான்.
அவன் ஹாலுக்கு வந்ததும் மற்றொரு அதிர்ச்சி காத்திருந்தது.
அங்கே தீபிகா ஏதோ ஒரு புத்தகத்தை வைத்து படித்துகொண்டு இருந்தாள்.
“ஹையோ! இவன் இன்னும் தூங்கலயா?”
அவள் குழபத்துடன் பார்க்கும்போதே லேசான புன்முறுவலுடன் அர்ஜூன் அவளை தாண்டி சென்றான்.
“ஏய்! இந்த நேரத்துல எங்க போறே?”
அவள் முதல் முறையாக அர்ஜூனிடம் பேசியதும் அவன் பதில் பேச தடுமாறினான்.
“தங்கச்சிகிட்ட பேசணும்...”
“நித்யாகிட்ட நீ என்ன பேசணும் ?”
“ஹையோ! உங்க தங்கச்சி இல்ல! என்னோட தங்கச்சி அபிராமிகிட்ட மொபைல்ல பேசணும்”
“ஓஹோ! அப்படியா... சரி இங்கயே பேசு”
“இல்ல எனக்கு கொஞ்சம் ப்ரைவசி வேணும்! மொட்டை மாடில போயி பேசிக்கிறேன்!”
“ஒகே மேல லைட் போட்டுக்கோ”
அவள் சொன்னதும் சரி என்று தலை ஆட்டிவிட்டு மாடிக்கு சென்றுவிட்டான்.
அங்கே தனிமையில் தங்கைக்கு வீடியோ கால் செய்தான். முதல் ரிங்கிலேயே அவள் அட்டென்ட் செய்தாள்.
“அபி...குட்டி...”
மொபைல் திரையில் அபிராமியின் அழகான வட்ட முகம் தெரிந்ததும் அர்ஜூன் பரவசம் அடைந்தான்.
“டேய் அண்ணா! தூங்கிட்டியா? நான் எதுவும் டிஸ்டர்ப் பண்ணலையே?”
பஞ்சைவிட மிகவும் மிருதுவான சிவந்த தேகத்துடன் மெல்லிய நைட்டியில் இருந்த அபிராமி கேட்டாள்
“அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்லடி குட்டி... நான்தான் இங்க வந்ததும் உனக்கு கால் பண்ண மறந்துட்டேன்! பட் ஈவினிங் அம்மாகிட்ட பேசும்போது நீ வெளிய போயிருக்குறதா சொன்னாங்க...”
“ப்ச்ச்... ஆமா டென்னிஸ் விளையாட போனே... அத விடு நீ எப்படி இருக்கே? உனக்கு புது இடம் பிடிச்சுருக்கா?”
“பிடிக்கலனாலும் இங்க இருந்துதான் ஆகணும்!”
“டேய் என்ன ஒரு மாதிரி பேசுறே? அம்மாகிட்ட சொல்ல முடியாத விஷயத்த கூட என்கிட்டே ஷேர் பண்ணுவியே? இப்ப ஏன் தயங்குறே?”
அர்ஜூனும் அபிராமியும் அண்ணன் தங்கை என்பதையும் மீறி நெருக்கமான நண்பர்கள் போல பழகுவதால் ஒளிவு மறைவின்று அனைத்தையும் பகிர்ந்து கொள்வார்கள். அதனால் பவித்ராவின் வீட்டிற்கு வந்தது முதல் நடந்த அனைத்தையும் கூறி முடித்தான்.
“என்னடா சொல்றே? பவித்ரா ஆண்ட்டி பொண்ணுங்க ரெண்டு பேரும் உன்னைய வெறுக்குறாங்களா?”
“ஆமா! பட் இப்போ படுக்க இடம் தரேன்னு சொல்லிட்டாங்க! நோ ப்ராப்லாம்டா குட்டி!”
“இங்க பாருடா நம்ம ரூம்ல உன்னோட கட்டில் காலியா இருக்கு! அங்க போயி இப்படி கஷ்டபடுறியே?”
“என்ன பண்றது அபி... காலேஜ்ல தெரியாம ஒரு பிரச்சனைல மாட்டி டிஸ்மிஸ் ஆகிட்டேன்... பவித்ரா ஆண்ட்டி மட்டும் இல்லனா என்னோட நிலைமைய யோசிச்சு பாரு... இங்க அவங்களும் மோகன் அங்கிளும் ரொம்ப அன்பா என்னைய பாத்துகிறாங்க அதுவே எனக்கு போதும்”
“நீ என்ன வேணாலும் சொல்லு... தீபிகாவும் நித்யாவும் பண்றது எனக்கு கொஞ்சம் கூட பிடிக்கல...”
“ஹே லூசு... நீயே யோசிச்சுபாரு நம்ம வீட்ல இப்படி திடீர்னு பழக்கமே இல்லாத ஒரு புது ஆள் வந்து ரெண்டு வருஷம் இருக்க போறாங்க... அதுக்கு நம்ம ரூமா ஷேர் பண்ண சொன்னா என்ன பண்ணுவே? கோவம் வராதா? அதான் அவங்களும் பண்றாங்க!”
“போடா நீ என்ன வேணாலும் சொல்லு! நீ கஷ்டபடுறத பாக்க முடியல”
“அப்போ வீடியோ கால கட் பண்ணு”
“கிண்டல் பண்றியா?”
“கோவப்படாத குட்டி! நாளைக்கு இங்க முதல் நாள் காலேஜ் போகணும்... பவித்ரா ஆண்ட்டி சீக்கிரம் தூங்க சொன்னாங்க...”
“சரி சரி... அவங்க சொன்னா ரெஸ்பெக்ட் பண்ணிதான் ஆகணும்... நீ தூங்கு... நாளைக்கு நானும் காலேஜ் போகணும்! ஆல் டி பெஸ்ட் அண்ணா! டைம் கிடைக்கும்போது கால் பண்ணு! பை டா...”
அபிராமி பாசத்துடன் வைத்ததும் அர்ஜூனும் மன நிறைவுடன் நடந்தான்.
அவன் மாடியை விட்டு இறங்கும் வேளையில் கொலுசு சத்தம் கேட்டது.
அது தீபிகாதான்... அதை அவனும் அறிந்தான்.
“இவ்வளவு நேரம் நாம பேசுனத ஒட்டு கேட்டுட்டு இருந்தாளா? ச்சை... இந்த வீட்ல நமக்கு ப்ரைவசி கிடைக்காது போலயே”
கவலையுடன் மாடியில் இருந்து ஹாலுக்கு வந்தவன் அங்கே இருந்த தீபிகாவை கண்டுகொள்ளாமல் பவித்ராவின் அறைக்குள் நுழைந்தான்.
அவன் சென்றதும் தீபிகாவும் விளக்கை அணைத்துவிட்டு அவளது அறைக்கு சென்றுவிட்டாள்.
உள்ளே சென்ற அர்ஜூனுக்கு மேலும் ஒரு அதிர்ச்சி காத்திருந்தது.
கட்டிலின் மீது மோகன் தனியாக குறட்டைவிட்டு தூங்கிகொண்டு இருந்தார்.
“ஆண்ட்டி எங்க காணோம்?”
அவன் யோசிக்கும்போதே கட்டிலுக்கு கீழே இருந்த அவனது மெத்தையின் ஒரு பக்கத்தில் பவித்ரா படுத்து உறங்கிக்கொண்டு இருந்தாள்...