Thriller అభిమాన సంఘం

[anaamika]

రెండవ అంకం

CHAPTER – 7

పురుగుల మందు కంపెనీ కి చెందిన పేరుతొ వున్న ట్రక్, స్మిత వున్న ఇంటి రోడ్ మీద వుంది. అలాంటి బళ్ళు అక్కడికి రావడం సహజమే కాబట్టి అక్కడ వున్న ఎవరికీ దాని మీద అనుమానం వచ్చే అవకాశం లేదు.

బుధవారం ఉదయం ఏడు గంటలకి కొన్ని నిమిషాల ముందు అక్కడికి చేరుకున్న ట్రక్ ని గమనించడానికి అక్కడ ఎవరూ లేరు కూడా. డ్రైవింగ్ సీట్ లో కూర్చున్న శరత్ తన బండిని మెల్లి మెల్లిగా గమ్యస్థానం వైపు నడిపిస్తున్నాడు.

ముందు రోజు రాత్రి అతను కేవలం రెండు గంటలే నిద్రపోయాడు కారణం తన పధకం ఇంకొన్ని గంటల్లో మొదలవుతుంది అన్న ఆత్రుత వల్ల. అయితే అతను అత్యంత జాగ్రత్తగా వున్నాడు. అతనికి మొత్తం జరుగుతున్న సీన్, తాను బయట వుండి చూస్తున్నట్లుగా వుంది. అతను తన పాత్రని కూడా చూడగలుగుతున్నాడు. సినిమాలో సీన్ మీద సీన్ overlap అయి కనిపిస్తున్నట్లుగా వుంది అతనికి.

అతనికి ఎడమ ప్రక్కన వున్న ప్రయాణికుడి సీట్ లో రాహుల్ ముడుచుకుని కూర్చున్నాడు. అయితే అతను చాలా ప్రశాంతంగా, చురుకుగా వున్నా, ముడుచుకుని వున్న అతని కండరాలని గమనిస్తే అతనెంత ఫిట్ గా, exciting తో వున్నాడో తెలిసిపోతుంది. అతను ముందున్న రోడ్ ని జాగ్రత్తగా పరిశీలిస్తున్నాడు.

వాళ్ల వెనకాల వున్న కంపార్ట్మెంట్ లో ఎవరికీ కనిపించకుండా స్పోర్ట్ డ్రెస్ లో రంజిత్, T-షర్ట్ ఇంకా జీన్ ప్యాంటు లో ఆదినారాయణ కూర్చొని వున్నారు.

అప్పటికే వాళ్ళు ఆ మొత్తం ప్రదేశాన్ని ఒక చుట్టు చుట్టి వచ్చారు. అప్పటివరకు వున్న మౌనాన్ని భంగ పరుస్తూ రాహుల్ మాట్లాడాడు.

"మనం ఇంటి దగ్గరికి వచ్చేసాం. గమనించారా ?" అన్నాడు.

"గమనించాను. ఇప్పుడు .... ఇప్పుడు టైం ఎంత అయింది ?" చిన్నగా అన్నాడు శరత్.

రాహుల్ తన చేతి గడియారాన్ని చూసి "ఆరు యాభై ఎనిమిది" అన్నాడు.

శరత్ వెంటనే ట్రక్ ని నేరుగా స్మిత ఇంటివైపు పోనిచ్చాడు.

"నా మాట వినండి. మనకి ఇంకా ఇందులోనుండి బయట పడే అవకాశం వుంది. మనం తప్పు .........." పెద్దగా చెప్పబోయాడు ఆదినారాయణ.

"నువ్వు నోరు మూసుకుంటావా ?" గద్దించాడు రాహుల్.

వారి ట్రక్ కొంచెం ముందుకు వెళ్ళగానే రోడ్ కి చివరగా వున్న ప్రదేశం లో, పెద్ద ఇనుప గేట్ తో వున్న స్మిత భవంతి కనిపించింది.

"ఆ..... ఆ గేట్ తెరవడానికి ఏ ఇబ్బంది ఉండదు కదా" గొంతు పెగిలించుకుంటూ అడిగాడు శరత్.

"నేను చెప్పాను కదా. ఆ పని నేను పూర్తి చేశాను" చిరాకుగా చెప్పి రాహుల్ తన చేతికి గ్లౌజ్ వేసుకున్నాడు. వాళ్లు గేట్ ని సమీపించగానే "ఇక్కడే ఆపు. కానీ ఇంజిన్ రన్నింగ్ లోనే వుంచు" అన్నాడు.

శరత్ వెంటనే బ్రేక్ వేసి బండిని ఆపాడు.

ఇంకొక్క మాట మాట్లాడకుండా, తన వైపున్న తలుపు తెరుచుకుని రోడ్ పక్కనున్న ఫుట్ పాత్ మీద నిలబడ్డాడు. ఒక్కసారి అన్ని వైపులా చూసి, సంతృప్తి చెంది, గేట్ వైపు వడివడిగా అడుగులు వేసాడు.

అతను వెళ్లిన వైపు శరత్ చాలా టెన్షన్ తో చూడసాగాడు. రాహుల్ గేట్ ని సమీపించి, తన గ్లౌజ్ వేసుకున్న ఒక చేతితో, గేట్ కి వున్న రాడ్ ని పట్టుకుని, తర్వాత రెండో చేతితో గేట్ కున్న రెండో రాడ్ ని పట్టుకుని నెమ్మదిగా నెట్టాడు. అయితే చాలా సులభంగా ఆ గేట్ తెరుచుకుంది. అక్కడినుండి వాళ్ళకి గేట్ నుండి ఇంటి వరకు వేయబడ్డ అందమైన రోడ్, చెట్ల మధ్యగా వెళుతూ, ఒక ప్రదేశంలో మలుపు తిరిగి మాయమవడాన్ని గమనించారు.

రాహుల్ మెల్లిగా ట్రక్ ని చేరుకొని, తలుపు తెరుచుకుని తన సీట్ లో కూర్చుని తలుపు మూసాడు.

"ఇప్పుడు నమ్ముతావా ? నేను నాకు అప్పగించిన పనిని పూర్తి చేసానని ?" అన్నాడు.

తన చేతి గడియారం వంక చూసుకుని

"ఆమె కనుక ఎప్పటిలా టైం కి వచ్చేదుంటే, ఇంకో మూడు నాలుగు నిమిషాల్లో రావాలి. ఇక నువ్వేం చేయాలో నీకు తెలుసు కదా" అన్నాడు.

శరత్ నెర్వస్ గా తలూపాడు.

"జాగ్రత్తగా డీల్ చెయ్యి. మనం బిజినెస్ చేసేటప్పుడు కస్టమర్ తో ఎలా వ్యవహరిస్తామో అలా అన్నమాట. నువ్వు నీ ముఖంలో ఎలాంటి తడబాటు చూపించినా ఆమె భయపడిపోతుంది. అది బాగా గుర్తు పెట్టుకో. నన్ను ఒక్కసారి అన్ని వస్తువులు సరిగ్గా ఉన్నాయేమో చూడనివ్వు" అని శరత్ చెబుతూ క్లోరోఫామ్ వున్న బాటిల్, చేతి రుమాలు తీసి రాహుల్ కి అందించాడు.

అన్నిటిని తయారుగా పట్టుకుని రాహుల్ బండిని నెమ్మదిగా ముందుకి పోనివ్వమని చెప్పాడు. శరత్ బ్రేక్ మీది నుండి కాలుని తీయగానే బండి ముందుకి జరగడం మొదలుపెట్టింది. వాళ్ళు నెమ్మదిగా తెరిచి వున్న గేట్ నుండి లోపలికి ప్రవేశించారు. బండి నెమ్మదిగా నత్త లా ముందుకి వెళుతుంది. అలా వెళ్లిన బండి నెమ్మదిగా లోపల వున్న చెట్ల గుంపులోకి వెళ్ళింది. అప్పుడే రాహుల్ ఒక్కసారిగా శరత్ చేతిని గట్టిగా పట్టుకున్నాడు.

"నీకు వినబడుతుందా ? జాగ్రత్తగా విను ........"

శరత్ విన్నాడు.

చెట్ల వెనుకనుండి ఒక కుక్క పెద్ద గొంతుతో అరవడం వినిపించింది. శరత్ కి ఒక్కసారిగా గుండె వేగం పెరిగింది.

"అది తన పెంపుడు కుక్క" అన్నాడు గొణుగుతూ.

"బండిని అలాగే పోనివ్వు" అన్నాడు రాహుల్ ఆతృతగా.

శరత్ బండి వేగాన్ని కొంచెం పెంచాడు. ఒక్కసారిగా అతని కళ్ళు పెద్దవై, అసంకల్పితంగా అతని కాలు బ్రేక్ ని తొక్కింది.

చెట్ల నుండి బయటికి వస్తూ, ఎవరినో చూసి అప్పటివరకు మొరిగిన కుక్క, తన వెనుక వచ్చిన యజమానిని చూసి అరవడం ఆపింది.

అయితే ఆమె వీరి బండిని గమనించలేదు. ఆమె ద్రుష్టి అంతా కుక్క మీదే వుంది. కుక్క వెంట నవ్వుతూ వస్తూ, దాన్ని మందలిస్తూ ఉండడంతో, అది అక్కడ ఆగిపోయింది.

బండి అద్దం ద్వారా చూస్తున్న శరత్ కి గుండె ఆగిపోయినంత పని అయ్యి, ఆమె ప్రతి కదలికని సంభ్రమాశ్చర్యాలతో చూస్తూ వుండిపోయాడు.

ఆమె అందం, నమ్మడానికి వీలులేనంతగా వుంది. అతను ఆమెని ఎలా వూహించుకున్నాడో అలానే వుంది.

ఆమె తన కుక్కనే చూస్తుంది. ఆమె వీపు వైపు బండి ఉండడంతో ఆమె వీరిని గమనించలేదు. ఆమె వంగి కుక్కని తడుతూ, దానితో ఎదో మాట్లాడుతుంది.

ఈ మొత్తం సీన్ ని శరత్ ఒక్క సెకండ్ లో తన మనసులో నిక్షిప్తం చేసుకున్నాడు. తను పొడవుగా, ఎత్తుకి తగ్గ లావుతో, అద్భుతమైన ఎత్తు పల్లాలతో, తను ఊహించుకున్న దానికన్నా సుందరంగా వుంది. జుట్టు వీపు పై పరుచుకుని వుంది. కళ్ళకి నల్ల కళ్లద్దాలు వున్నాయి. వంటికి అతుక్కుని వున్న తెల్లటి V నెక్ షర్ట్, మీది కొన్ని గుండీలు తెరిచి వున్నాయి. తొడల పైకి వుండే ఒక స్కర్ట్ ని బెల్ట్ తో బిగించి కట్టుకుంది. కాళ్ళకి లెథర్ షూస్ వున్నాయి. ఆమె కుక్క కోసం వంగి ఉండేసరికి, వేసుకున్న స్కర్ట్ పైకి జరిగి ఆమె తొడలు మరింతగా బహిర్గతం అవుతున్నాయి. మెడలో ఎదో నెక్లెస్, దానికి ఒక పెండెంట్ ఉండి అది కుక్కపిల్ల మీదుగా వేలాడుతుంది.

"ముందుకు పోనివ్వు. త్వరగా ఆమె దగ్గరికి పోనివ్వు. తనకి బండి శబ్దం వినిపిస్తుంది. అది జరిగేలోపు మనం తన ప్రక్కన ఉండాలి మూర్ఖుడా" శరత్ చేతిని గట్టిగా వత్తుతూ పళ్ళబిగువున చెప్పాడు రాహుల్.

తన ద్రుష్టి అంతా ఆమె మీదే వున్నా, తను చేయాల్సిన పనిని యాంత్రికంగా చేసాడు శరత్. బండిని వేగంగా ముందుకు కదిలించగా, దాని శబ్దం స్మిత విన్నది.

శబ్దం విన్న స్మిత తన కుక్కని వదిలి, భుజం మీదుగా వెనక్కు చూస్తూ, తిన్నగా నిలబడి, రోడ్ మీదినుండి పక్కకు జరిగి, తన భవంతి లోకి తనకు తెలియకుండా వస్తున్న బండిని చూసి, ఆశ్చర్యంతో చూస్తుండగానే, అది వచ్చి తన ప్రక్కన ఆగింది.

తన డ్రైవర్ సీట్ నుండి చేతికి అందేంత దూరంలో నిలబడ్డ స్మితని చూసి శరత్ బిగుసుకపోయాడు. ఆమె పెట్టుకున్న నల్ల కళ్లద్దాలు వల్ల ఆ కళ్ళలో ఏ భావం వుందో అతనికి తెలియలేదు. ఆమె ఎర్రని పెదవులు, వేసుకున్నటైట్ షర్ట్ నుండి బయటికి దూకుతున్నట్లు కనిపిస్తున్న ఎత్తైన గుండ్రటి స్తనాలు చూసి అవాక్కైయ్యాడు. రాహుల్ తన మోచేతితో అతని డొక్కల్లో పొడవగానే శరత్ ఈ లోకం లోకి వచ్చి పడ్డాడు.

అతను మామూలుగా ఉండాలని ప్రయత్నిస్తుండగా, ఆమె అతని వైపు అర్ధం కాక, గడ్డం తో వున్న అతని ముఖం లోకి నేరుగా చూసింది.

"శుభోదయం అండి, మిమ్మల్ని ఇబ్బంది పెడుతున్నందుకు క్షమించాలి. మాకు ఈరోజు ఉదయాన్నే వచ్చి, చెదలు పట్టిన ఇంటికి మందు కొట్టమని చెప్పారు. ఇక్కడికి వచ్చాక చూస్తే, మేము రాసుకున్న ఇంటి అడ్రస్ కనిపించలేదు. ఇంటి నెంబర్ 109 అని, అది రోడ్ కి చివరగా ఉంటుందని చెప్పారు. అలాంటి ఇల్లు ఇక్కడ మీది మాత్రమే ఉంది. మేము అది ఇదే కావొచ్చు అనుకుని ............"

"అయితే మీరు తప్పు అడ్రస్ కి వచ్చారు. మీరు చెబుతున్న ఇంటి నెంబర్ ఇక్కడి నుండి నాలుగు బ్లాక్ ల అవతల ఉండొచ్చు" స్మిత సమాధానం చెప్పింది.

ఆమె చెప్పిన సమాధానానికి తాను చాలా సంతోష పడ్డట్లు ముఖం పెట్టి, తర్వాత ఇబ్బందిగా "మేము ఇక్కడ తప్పిపోయాము. మాలో ఎవరికీ ఈ ప్రదేశం గురించి సరిగ్గా తెలియదు. నాతొ వచ్చిన మనిషి దగ్గర ఈ ప్రదేశం మ్యాప్ ఉంది. మీరు ఏమి అనుకోకపోతే, కొంచెం అతని దగ్గరికి వెళ్లి, ఆ మ్యాప్ లో మేము ఎక్కడ ఉన్నామో దయచేసి చూపించగలరా ?" అని దీనంగా అడిగాడు.

అతను అలా మాట్లాడుతుండగానే అతని ముక్కుకి క్లోరోఫామ్ వాసన ఘాడంగా తగిలింది. అతనికి రాహుల్ అన్ని సిద్ధం చేసుకుని వున్నాడని అర్ధమైంది. అంతలోనే రాహుల్ తన వైపు వున్న డోర్ ని తెరిచి, రోడ్ మీద నిలబడినట్లు అర్ధమైంది.

"నేను మీకు ఖచ్చితంగా అడ్రస్ ని చూపించగలనో ........." అని స్మిత అంటుండగానే, బండి నుండి దిగి బయటికి వచ్చిన రాహుల్ రూపం, అతని చేతిలో వున్న మ్యాప్, అతను తన వైపు రావడం ఆమె గమనించింది.

ఆమె ద్రుష్టి అయోమయంగా రాహుల్ నుండి శరత్ వైపు, తిరిగి రాహుల్ వైపు మళ్ళి తిరిగి శరత్ వైపు వస్తుండగా, రాహుల్ ఆమెని సమీపించాడు.

"మిమ్మల్ని ఇబ్బంది పెడుతున్నందుకు బాధగా ఉంది. ఈ ప్రదేశం, ఈ మ్యాప్ లో, ఇక్కడ ............." అని రాహుల్ అంటుండగా

ఆమె మ్యాప్ ని పక్కకి నెట్టి, అనుమానంగా రాహుల్ వైపు చూస్తూ "అసలు మీరు లోపలి కి ఎలా వచ్చారు ? నా గేట్ ఎప్పుడూ ............" అంటుండగా

"మేము గేట్ దగ్గరున్న ఫోన్ లో చెప్పాము. కొంచెం దయచేసి ఈ మ్యాప్ ని చూసి .............." అంటూ రాహుల్ మ్యాప్ ని ఆమె కళ్ళ ముందు పెట్టి సడన్ గా మ్యాప్ ని జారవిడిచాడు. దాంతో ఆమె తల క్రిందకి త్రిప్పి మ్యాప్ ని చూసింది.

అంతే..... ఒకే ఒక్క క్షణంలో రాహుల్ రెండో చెయ్యి ఆమె భుజాల్ని చుట్టి, క్లోరోఫామ్ తో తడిపి వున్న రుమాలు ని ఆమె ముక్కుకేసి నొక్కింది. ఆ రుమాలు ఆమె ముక్కుతో పాటు నోటిని కూడా మూసేసింది. దాంతో ఆమె కళ్ళు ఆశ్చర్యంతో పెద్దవైనా, కళ్ళద్దాల మాటున అది సరిగా తెలియలేదు.

ఆమె కళ్ళు భయంతో పెద్దవైయ్యాయి. ఆమె తప్పించుకోడానికి ప్రయత్నించింది. ఆమె నోటినుండి మాటలు బయటికి రాకుండా రుమాలు అడ్డుపడింది.

రాహుల్ ఒక చేత్తో ఆమె తలని తన వక్షానికేసి బలంగా నొక్కి పట్టి ఉంచాడు. ఆమె తన రెండు చేతులతో అతని పట్టు నుండి తప్పించుకోడానికి, అతడిని తోసివేయడానికి ప్రయత్నించింది. కానీ రాహుల్ బలం ముందు ఆమె బలం సరిపోలేదు.

ఇదంతా ఆశ్చర్యంగా చూస్తున్న శరత్, ఆమె క్లోరోఫామ్ మత్తు లోకి కొన్ని సెకండ్స్ లోనే వెళ్లిపోవడాన్ని, ఆమె స్పృహ తప్పడాన్ని, ఆమె చేతులు వేలాడబడడాన్ని, మోకాళ్ళు వంగిపోవడాన్ని గమనించాడు.

వెంటనే శరత్ తన సీట్ నుండి బయటికి వచ్చాడు. స్మిత పడిపోతుండగా, రాహుల్ ఆమెని శరత్ చేతుల్లో పెట్టాడు. వెంటనే ఆమెని పట్టుకుని శరత్ బండి వెనక వున్న కంపార్టుమెంట్ తలుపుని తెరిచాడు.

వెంటనే బయటికి వచ్చిన రంజిత్, శరత్ కి సహాయపడుతూ, జాగ్రత్తగా స్మితని లోపలి కి అందించగా, లోపలున్న ఆదినారాయణ ఆమెని అందుకుని పూర్తిగా బండిలోకి లాక్కున్నాడు. వెంటనే రంజిత్ కూడా లోపలి వెళ్లి ట్రక్ డోర్ ని మూసి వేశారు.

ఆ వెంటనే శరత్ బండి ముందుకు వచ్చి చూడగా, రాహుల్ ఆమె కుక్కకి అవి తినే కుక్క buscuits ని తినిపిస్తున్నాడు. అది అరవకుండా తినడం మొదలు పెట్టింది. అంతలోనే కంటికి కనిపించని వేగంతో రాహుల్ ఆ క్లోరోఫామ్ గుడ్డని బలంగా కుక్క మూతికేసి నొక్కి పట్టుకున్నాడు. అది కొన్ని సెకండ్స్ లోనే స్పృహ తప్పింది. దానిని రాహుల్ పట్టుకుని అక్కడి రోడ్ కి దగ్గరగా వున్న ఒక గుంటలోకి విసిరేసాడు.

శరత్ అప్పటికే అక్కడ పడి వున్న కుక్క ఆహారాన్ని జాగ్రత్తగా తీసి తన జేబులో పెట్టుకున్నాడు. రోడ్ మీద పడ్డ మ్యాప్ ని మడిచి తన జేబులో పెట్టుకుని, తమని ఎవరైనా గమనిస్తున్నారేమో అని చుట్టు పక్కల చూసాడు కానీ అక్కడ అతనికి ఎవరు కనిపించలేదు.

అతను తలుపు తీసి తన సీట్ లో కూర్చుంటుండగా, రాహుల్ కూడా వచ్చి తన సీట్ లో కూర్చున్నాడు. రాహుల్ తన దగ్గర వున్న క్లోరోఫామ్ బాటిల్ ఇంకా గుడ్డని వెనుక కూర్చున్న రంజిత్ కి అందజేశాడు. ఆ తర్వాతే తన చేతి గ్లౌజ్ తీసాడు.

శరత్ బండి రివర్స్ గేర్ వేసి, ఎక్కువ శబ్దం రాకుండా బండిని వెనక్కి పోనిచ్చాడు. గేట్ బయటికి వచ్చే వరకు అదే వేగంతో నడిపాడు. గేట్ ని దాటి రోడ్ మీదకి రాగానే, రాహుల్ బండి దిగి మళ్ళీ గేట్ దగ్గరికి వెళ్లి, గేట్ ని దగ్గరికి లాగాడు. అలాగే గేట్ కి వున్న మోటార్ బెల్ట్ ని తిరిగి ఎక్కించి, ఎవరికీ అనుమానం రాకుండా ఇంతకుముందు అది ఎలా పని చేస్తుందో అలానే పెట్టాడు.

కొన్ని క్షణాల్లో ఇదంతా పూర్తి చేసి వచ్చి మళ్ళీ బండిలో కూర్చున్నాడు. ప్రొద్దున్నుండి అప్పటివరకు ఒక్కసారి కూడా నవ్వని రాహుల్, అప్పుడు శరత్ ని చూసి వంకరగా నవ్వాడు.

"విజయవంతంగా పని పూర్తి చేసాం కుర్రోడా!! ఇక తరువాయి భాగమే మిగిలింది. మన తర్వాతి గమ్యం - స్వర్గ ద్వారమే" అన్నాడు రాహుల్ అదోరకంగా.

వాళ్ళు అక్కడికి వెళ్ళడానికి ఒక అడ్డ దారిని కనిపెట్టారు. మెయిన్ రోడ్ నుండి కాకుండా ఆ దారిలో వెళ్లారు. వాళ్ళకి ఎక్కడా ఎటువంటి ఆటంకం ఎదురవలేదు. తన చేతులు ఇంకా కొద్దిగా వణుకుతుండడాన్ని శరత్ గమనించాడు. అప్పుడే ప్రమాదం తొలిగి పోలేదు. అందరు అనుకున్న ప్రదేశానికి చేరినప్పుడే ప్రమాదం తొలిగినట్లు.

పక్కన వున్న రాహుల్ దారి చెబుతుండగా శరత్ బండి నడుపుతున్నాడు. అతనికి ఏ సెక్యూరిటీ అధికారి బండి కనిపించినా గుండె వేగం పెరుగుతుంది. అప్పటికే స్మిత మాయమైంది అన్న సంగతి తెలిసి ఎవరన్నా సెక్యూరిటీ అధికారి లకి చెబితే, అన్న భయం అతనికి పోలేదు.

రాహుల్ మాత్రం అవకాశం దొరికినప్పుడల్లా వెనక్కి తిరిగి స్మితని చూస్తున్నాడు.

"ఏముంది కదా!! ఆమె పిర్రల్ని చూడు ఎలా కసేక్కిస్తున్నాయో" అన్నాడు కోరిక నిండిన గొంతుతో.

అతని కళ్ళలో కామం శరత్ కి కొట్టొచ్చినట్లు కనిపిస్తుంది.

"నిజంగా నీ పధకాన్ని మెచ్చుకోవాలి. నీ టేస్ట్ కూడా అద్భుతం. ఆమె అందానికి తిరుగులేదు. అందులో అనుమానమేమి లేదు. ఆమెకి క్లోరోఫామ్ ఇచ్చేప్పుడు పట్టుకున్నా కదా ! అప్పుడు ఒక చేత్తో ఆమె స్తనాలను నొక్కా. అవి నిజంగానే అంత పెద్దగా వున్నాయి. నా మొత్తం అరచెయ్యి, ఒక్కదాన్ని పూర్తిగా పెట్టుకోక లేకపోయింది తెలుసా ?" అన్నాడు.

"నిజంగా అంత పెద్దగా ఉన్నాయా ?" వెనుకనుండి రంజిత్ అడిగాడు.

"నా మాటల్ని నమ్మకపోతే, నీ ముందే పడుకుని ఉందిగా. రెండు చేతులతో, రెండిటిని పట్టుకుని కొలువు" అన్నాడు.

"అలాంటి పిచ్చి పని చేయకు. ఒక్క వేలు కూడా వేయకు. మనం అందరం ఏమనుకున్నామో గుర్తు తెచ్చుకో" కోపంగా అన్నాడు శరత్.

"నేను సరదాకి అంటున్నా. నువ్వు రంజిత్ ని నమ్మొచ్చు. అతను మర్యాద మనిషి" అన్నాడు రాహుల్.

"హే, నువ్వు నా పేరుని అలా చెప్పకు. మనం ఏమనుకున్నామో గుర్తు పెట్టుకో" చెప్పాడు రంజిత్.

"మరేం పర్లేదు, ఇప్పుడు తను స్పృహలో లేదు" అన్నాడు రాహుల్.

"నాకు అలా అనిపించడం లేదు" అకస్మాత్తుగా అన్నాడు రంజిత్.

"అదేంటి ? అలా అంటున్నవ్ ?" ఒక్కసారి అలెర్ట్ అవుతూ అన్నాడు శరత్.

"ఏమో ! ఆమె కొద్దిగా కదిలినట్లు అనిపించింది. ఏమంటావు ఆది ?" అన్నాడు రంజిత్.

"అవును. తను కదిలింది. అనుమానమేమి లేదు. ఒక చెయ్యి కూడా కదిలింది. క్లోరోఫామ్ ప్రభావం తగ్గిందనుకుంటా" అన్నాడు ఆది.

"ఇంకా ఎంతసేపు క్లోరోఫామ్ ప్రభావం ఉంటుంది ?" రాహుల్ అరిచాడు.

"నా భార్య ఆసుపత్రి లో చికిత్స తీసుకుంటున్నప్పుడు నేను గమనించిన దాని ప్రకారం, ఇంకో అరగంట ఉండొచ్చు. మనం బయలుదేరి ఇప్పటికి గంట కావొస్తుంది" ఆదినారాయణ సమాధానం ఇచ్చాడు.

శరత్ కొద్దిగా టెన్షన్ పడుతూ "మనం మన జాగ్రత్తలో ఉంటే మంచిది. మనం తనకి ఇప్పుడు "Sodium Luminal" ఇంజక్షన్ ఇద్దాం. అదొక చిన్న కవర్ లో వుంది చూడు. నువ్వు అది ఆమెకి సరిగ్గానే ఇవ్వగలవు కదా ?" అన్నాడు.

"నువ్వు దానిని ఎలా వాడాలని చెప్పావో అదంతా నేను వివరంగా రాసుకున్నా. అది నా జేబులో భద్రంగా వుంది. నువ్వేం కంగారు పడకు. నేను కొన్ని వందల ఇంజక్షన్ లు నా భార్యకి ఇచ్చి వున్నా" చెప్పాడు ఆదినారాయణ.

"అలాగైతే ఆలస్యం ఎందుకు. ఆమెకి మెలకువ రాకుండా వెంటనే ఇంజక్షన్ ఇవ్వు" చెప్పాడు శరత్.

"ఆమెకి మత్తు డోస్ ఎక్కువ ఇవ్వకు. అయినా ఒక్కసారి ఇస్తే, అది ఎన్ని గంటలు స్పృహ తప్పేలా చేస్తుంది ?" తన సీట్ నుండి కొద్దిగా లేచి వెనక్కి తిరుగుతూ ఆదినారాయణని అడిగాడు రాహుల్.

"ఒక్కో మనిషికి అది ఒక్కోలా పనిచేస్తుంది. నేను ఆమెని గమనిస్తూ వుంటాను. శరత్, నీకు చెబుతున్నా - నేను ఇంజక్షన్ ఇవ్వబోయే ముందు నీకు చెబుతాను. నువ్వు బండిని నెమ్మదిగా, కుదుపులు లేకుండా నడపాలి. ఇప్పుడు నేను రుమాలు తీస్తున్నా. దానిని ఆమె చేతికి గట్టిగా కడుతున్నా. ఇప్పుడు నేను సంచి నుండి ఇంజక్షన్ ని తీస్తున్నా" ఆదినారాయణ ఒక హాస్పిటల్ లో ఒక సీనియర్ డాక్టర్ తమ జూనియర్ డాక్టర్ లకి ఎలా చెబుతాడో అలా చెబుతున్నాడు.

"ఇప్పుడు ఆమెకి నాలుగు మిల్లీగ్రామ్స్ డోస్ ఇవ్వాలి. అంత డోస్ ఎవరికీ ప్రమాదం కాదు. ఇప్పుడు నేను అది syringe లోకి ఎక్కించా. sterile చేసిన దూదిని తీసుకుని ఆమె చేతికి పూసా. ఇక ఇంజక్షన్ ఇవ్వాలి. శరత్, బండిని మెల్లిగా, కుదుపులు లేకుండా నడుపు" చెప్పాడు ఆదినారాయణ.

వెంటనే శరత్ బండిని రోడ్ కి పూర్తి ఎడమ పక్కకు జరిపి మెల్లిగా తోలడం మొదలుపెట్టాడు.

"ఒకే. ఇంజక్షన్ ఇస్తున్నా..... ఒకే.. ఇచ్చేసా" చెప్పాడు ఆదినారాయణ.

"ఆమె నొప్పిని తన ముఖంలో చూపించింది నువ్వు గమనించావా ?" రంజిత్ అడిగాడు.

"చూసాను. అయితే ఆమె కళ్ళు మాత్రం తెరవలేదు. అయితే నేను ఇక్కడ ఒక సంగతి మర్చిపోయా. ఈ ఇంజక్షన్ తన ప్రభావాన్ని చూపడానికి దాదాపుగా ఇరవై నిముషాలు పడుతుంది. అయితే క్లోరోఫామ్ మత్తు దిగిపోయి, మళ్ళీ ఇంజక్షన్ మత్తులోకి వెళ్లే మధ్యలో ఆమెకి మెలకువ వచ్చే అవకాశం వుంది" చల్లగా చెప్పాడు ఆదినారాయణ.

"అలాంటప్పుడు ఇంకో డోస్ క్లోరోఫామ్ ఇవ్వు. అప్పుడు మనకి రిస్క్ ఉండదు కదా" అన్నాడు శరత్.

"ఇది మంచి ఐడియా" అన్నాడు ఆది.

"ఒహ్హ్, దాని వాసన ఘాటుగా వుంది" ముఖం చిట్లిస్తూ చెప్పాడు రంజిత్.

"అయినా తప్పదు. ఇదుగో ఇప్పుడే క్లోరోఫామ్ డోస్ ఇచ్చేసా. ఇక మనకి ఆమె గురించి భయపడాల్సిన పని లేదు. అయితే మనకి ఇంకా ఇంజక్షన్ డోస్, క్లోరోఫామ్ కూడా మిగిలింది. రెండు వారల తర్వాత మనము ఆమెని తిప్పి పంపేటప్పుడు వాటిని ఉపయోదించుకోవచ్చు" అన్నాడు ఆదినారాయణ.

"తిరిగి వదిలేటప్పటి సంగతి గురించి నాకు రంది లేదు. మన ప్రస్తుత సమస్య గురించే నా ద్రుష్టి అంతా. నేనొకటి చెప్పనా ? ఆమెని చూస్తుంటేనే నాది లేచి నిలబడుతుంది. ఆమె వేసుకున్న బట్టల్ని చూడండి. ఆమె వేసుకున్న ఫ్రాక్ ని చుస్తే, అది ఆమె పూకుకి అయిదు అంగుళాల క్రిందకే వుంది. ఆమెకి తన వొళ్ళు చూపించాలనే తాపత్రయం ఉన్నట్లుంది. రంజిత్, మనం మన స్థానాలని మార్చుకుందామా ? నాకు వెనుక కూర్చోవాలని అనిపిస్తుంది. ఆమె స్కర్ట్ ని లేపి, ఎందరో నిద్రలేని రాత్రులు గడిపిన ఆమె పూకు అందాన్ని close-up లో చూడాలని అనిపిస్తుంది. ఏమంటావ్ రంజిత్ ?" వంకరగా అడిగాడు రాహుల్.

"నోర్మూసుకో, అలాంటి చెత్త, బూతు మాటల్ని ఆపెయ్యి. మనలో ఏ ఒక్కరూ ఆమె అనుమతి లేకుండా, ఆమెని ముట్టుకోకూడదు. అందుకు మనం ఒప్పుకునే ఈ పని చేస్తున్నాం. అది మనం అందరం కలిసి తీసుకున్న నిర్ణయం" కోపంగా చెప్పాడు శరత్.

"లైట్ తీస్కో. మనం చేసుకున్న ప్రమాణం, ఆమె మనకు అందదు అనుకున్నప్పటిది. ఇప్పుడు ఆమె మనకి దొరికింది. ఇప్పటినుండి లెక్క వేరే. నేను పాతవి పట్టించుకోను" పొగరుగా చెప్పాడు రాహుల్.

"మనం అనుకున్న ప్రమాణాలు మారవు. అన్నీ అప్పటివే ఉంటాయి. మనం వాటిని అలానే ఆచరించాలి. ఆమె స్పృహలో లేనప్పుడు కానీ, స్పృహలో వున్నప్పుడు కానీ, ఆమె నిస్సహాయ స్థితి లో వున్నపుడు కానీ, ఆమె అనుమతి లేకుండా ఆమెని ముట్టుకోడానికి వీలులేదు" ఖరాఖండిగా చెప్పాడు శరత్.

"ఆ మాటల్ని మీరు విన్నారా పెద్దమనుషులూ, ఇప్పుడు అతను, ఆమె తరుపున వకాల్తా పుచ్చుకున్న ఒక లాయర్ లా, ఒక సెక్యూరిటీ అధికారి మనిషిలా, మనమేం చెయ్యాలో, ఎం చెయ్యకూడదో చెబుతున్నాడు. మనం వాటిని ఒప్పుకోవాలా ?" అన్నాడు రాహుల్.

"నేను ఎవరు ఏమి చెయ్యాలో చెప్పడం లేదు. మనం ఈ పని మొదలు పెట్టడానికి ఏమేం నిబంధనలు పెట్టుకున్నామో, వాటిని అనుసరించాలి అని చెబుతున్నా. అంతే" చెప్పాడు శరత్.

"శరత్ నువ్వొక పిచ్చ ముండా కొడుకువి" కోపంగా చెప్పాడు రాహుల్.

"మీరిద్దరూ ఈ పనికిమాలిన మాటలు మాట్లాడుకోవడం మానేస్తారా ? మీ నిజమైన పేర్లను ఇలా పెద్దగా పిలుచుకోడం ఎంత పిచ్చితనంగా ఉందొ గమనించారా ? ఆమె లేచినప్పుడు కూడా మీరు ఇలా పోట్లాడుకోవడం జరిగితే, తర్వాతి పరిణామాలు ఎలా వుంటాయో ఊహించండి. అయినా శరత్, మనం మన నిర్ణయాలకు కట్టుబడి ఉందాం" అన్నాడు ఆది మధ్యలో కలుగజేసుకుంటూ.

రాహుల్ సిగరెట్ వెలిగించుకుని మౌనంగా వుండిపోయాడు.

శరత్ ద్రుష్టి అంతా ముందున్న రోడ్ మీదున్నా, అతని మనసు రాహుల్ గురించే ఆలోచిస్తుంది. అతనికి ఇప్పుడు రాహుల్ మీద కంపరంగా వుంది. అతనొక్కడు సరిగ్గా ప్రవర్తిస్తే అనేది వదిలేస్తే ఈరోజంతా అనుకున్నట్లుగానే గడిచింది.

రాహుల్ మరీ అంత చెడ్డవాడు కాదని తన మనసుకి నచ్చచెప్పుకునే ప్రయత్నం చేసాడు. తన పధకం చెప్పినప్పుడు అందరిలోకి ముందుగా ఒప్పుకుంది అతనే. ఇన్ని వారాలు అందరిలోకి అతనే ఎక్కువ కష్టపడ్డాడు. రాహుల్ తో వున్న పెద్ద ఇబ్బంది ఏమిటంటే - సమాజం అంటే అతనికున్న చిన్న చూపు, చెడు అభిప్రాయం - బహుశా అతను చిన్నప్పటినుండి పెరిగిన పరిస్థితులు, చుట్టూ వున్న మనుషులు - అతని తక్కువ చదువు (అయితే తెలివి, ధైర్యం ఎక్కువే) - ఎప్పుడైనా శారీరక బలాన్ని నమ్ముకోడం - సెక్స్, అమ్మాయిలు అంటే అతనికున్న చిన్న చూపు, దాని ద్వారా అతన్ని గుర్తించాలని అనుకోవడం - అతని మగతనం మీద, తాను అమ్మాయిని అందరికన్నా ఎక్కువ సుఖ పెట్టగలను అన్న అహంకారం - అన్నీ కలిపి ఇలా అయ్యాడు.

అతనికి తాను అన్ని అర్ధం అయ్యేట్లు చెప్పగలడు అయితే అందుకు రాహుల్ ఇష్టపడతాడా అనేది తెలియదు. శరత్ కి ఇంకో సందేహం వచ్చింది - రాహుల్ ని అన్ని విషయాలలో నమ్మొచ్చా.

"మనం మన గమ్యానికి దగ్గర్లో వున్న చివరి వూరికి వచ్చాము" రాహుల్ చెప్పాడు.

వెంటనే శరత్ బండి వేగం తగ్గించాడు.

"హలో, ఎక్కడన్నా పబ్లిక్ టెలిఫోన్ బూత్ కనబడితే అక్కడ ఆపు. నేను నా భార్యకి ఫోన్ చేసి చెప్పాలి" అన్నాడు వెనుకనుండి రంజిత్.

"ఇప్పుడు ఈవిడని మన వెంట బెట్టుకుని, ఇలా ఆగుతూ వెళ్లడం అంత మంచిది కాదు. నువ్వు నీ భార్యకి ఫోన్ చెయ్యడం మానెయ్యి" అన్నాడు రాహుల్.

"నా భార్యకి ఫోన్ చెయ్యకపోతే, అది నాకు ముందు ముందు పెద్ద ప్రాబ్లెమ్ అవుతుంది. నేను వూరు చేరుకున్నట్లు తనకి చెప్పాలి. నాకు ఒక్క నిమిషం సరిపోతుంది" అభ్యర్ధనగా అడిగాడు రంజిత్.

"సరే రంజిత్, మనం ముందుకి వెళ్ళాక, ఊరి మధ్యలో రెండు మూడు ఫోన్ బూత్ లని చూసాను. నేను అటు దారి చూపిస్తా" చెప్పాడు రాహుల్.

ఫోన్ బూత్ చేరగానే, శరత్, ఆదినారాయణలని కార్ లో ఉండి స్మిత ని జాగ్రత్తగా చూసుకోమని, తాను రంజిత్ తో వెళ్లి పని త్వరగా ముగించేలా చేసి తెస్తానని రాహుల్ చెప్పాడు. వాళ్ళని త్వరగా రమ్మనమని శరత్ మరొక్కసారి హెచ్చరించాడు.

వాళ్ళు వెళ్లడాన్ని శరత్ చూస్తూ, రాహుల్ ని స్మిత విషయంలో ఎలా అదుపులో పెట్టాలా అని ఆలోచించసాగాడు. అతనికి ఏదైనా ఇబ్బంది ఏర్పడడం అంటూ జరిగితే అది తప్పకుండా రాహుల్ వల్లనే జరగొచ్చు అనిపించింది. రాహుల్ ని తప్ప మిగిలిన వాళ్ళ విషయంలో అతనికి ఏ ఇబ్బందీ లేదు. వాళ్లకి కుటుంబాలు వున్నాయి. కాబట్టి అమ్మాయిలతో ఎలా వ్యవహరించాలో వాళ్లకి చెప్పాల్సిన పని లేదు. వాళ్లిద్దరూ తన లా ఆలోచిస్తారు. నేర ప్రవుత్తి కలిగించే పనులు చేయలేరు, చేయరు. కానీ రాహుల్ అలా కాదు. అతను ఏ అమ్మాయిని అయినా ఒకేలా భావిస్తాడు. అది స్మిత అయినా, గీత అయినా సరే. స్మిత ఒక సెలబ్రిటీ కాబట్టి ఇంకా ఎక్కువ violent గా ప్రవర్తించొచ్చు. అతని దృష్టిలో అమ్మాయిలు అందరూ మగవాళ్ళకి సెక్స్ సుఖాన్నిచ్చే బొమ్మలు.  ఇంకా పచ్చిగా చెప్పాలంటే అతని దృష్టిలో స్మిత ని ఒక లంజలా భావించినా, ఆశ్చర్య పడాల్సిన పనేమీ లేదు. అదీకాక నేను నిర్ణయాలకు కట్టుబడను అని చెప్పాడు కూడా.  

తప్పకుండా రాహుల్ ని కట్టడి చేయాల్సిందే. అందులో అనుమానమేమి లేదు. అతను అంత దూరం తీసుక వెళ్లక పోవచ్చు. ముగ్గురికి అనుకూలంగా అతను నడుచుకోవాలి. ఇంతకు ముందు అన్ని నిర్ణయాలు ఎలా ఓటు వేసి తీసుకున్నారో, ఇప్పుడు అదే అమలు చేయాలి.

స్మితని జాగ్రత్తగా చూసుకునే బాధ్యత తనదే. ఆమె తమతో కలిసిపోవడం, స్నేహం పెరగడం, తర్వాత ఆమె ఇష్టప్రకారం తమ ఫాంటసీ తీరడం - అన్నీ తనే చూసుకోవాలి. తాను ఇష్టపడిన వ్యక్తి తోనే, ఆమె ఇష్టప్రకారమే అన్ని జరగాలి. అలా చూసుకోవడం తన బాధ్యత.

ఇంతలో రాహుల్, రంజిత్ కార్ వైపు రావడం కనిపించింది.

అతనికి ఈరోజు రాత్రి ఎలా గడుస్తుందా అని అనిపించింది.

***