Incest கூட்டமான பேருந்தில் அம்மாவுடன் கும்மாளம்

[antibull007]

பாகம் - 8 

அம்மாக்கு தெரிஞ்சிருக்காதுனு மனச தேத்திக்கிட்டு, எதுக்கும் முடிஞ்ச அளவுக்கு கீழ உரசாம இருப்போம்னு முடிவு பண்ணி, என்னோட இடுப்ப முடிஞ்ச அளவுக்கு பின்னாடி தள்ள ட்ரை பண்ணேன். அது பின்னாடி இருக்கவனோட புட்டத்துல ஏற்கனவே உரசிட்டு இருந்தது. தம்பி எந்திரிச்சது அம்மாக்கு தெரிஞ்சு வீட்டுக்கு போய் துடப்பகட்டைல அடிவாங்குறதுக்கு பதில் பின்னாடி நிக்கறவன் என்ன வானவில்னு நெனச்சாலும் பரவாலனு முடிவு பண்ணி, இன்னும் கொஞ்சம் அழுத்தி என் புட்டத்த தள்ளுனேன். ஒரு மெல்லிசான கோடு உருவாச்சு என்னோட தம்பிக்கும் அம்மாக்கும் இடையில. கோட்டுக்கு இந்த பக்கம், என்னோட பேண்ட்ட முட்டிட்டு நிக்குற என் தம்பி; அந்த பக்கம் என் அம்மா. கொஞ்சம் பெருமூச்சு விட்டேன். 'கண்ணா நீ தூங்கடா. என் கண்ணா நீ தூங்கடா'னு என் மனசுக்குள்ளேயே என் தம்பிக்கு தாலாட்டு பாடிட்டு இருந்தேன். 

பின்னாடி இருக்கவன் என்ன வானவில்னு நெனைப்பானோன்னு நெனச்சன். பாத்தா அவன் தான் வானவில் போல. அவன் புட்டதால என் புட்டத்துல அவன் பருப்பு கடைய ஆரம்பிச்சுட்டான். என்னனு திரும்பி அவன பாத்தேன். அவன், தான் ஒன்னுமே பண்ணாத மாதிரி முகத்த ரொம்ப கேஷுவலா வச்சிட்டு பின்னாடி திரும்பிட்டு இருந்தான். அப்போ அவன் 'அவனே' தான்னு முடிவே பண்ணிட்டேன். 'என் அம்மா வானதி மேல என் பூல் உரசக்கூடாதுனு பயந்து, இப்படி வானவிலோட பூல புடிக்க பாத்தோமே!!  இவன் கிட்ட சிக்குறதுக்கு அம்மா கிட்ட கெடைக்கிற தொடப்பக்கட்ட அடியே தேவலாம்'னு பதறி அடிச்சு, வேகமா முன்னாடி வந்தேன். டமால்னு அம்மாவ இடிச்சேன். என்னோட சேர்ந்து தம்பியும் டமால்னு அம்மாவ இடிச்சான். என் நல்ல நேரம் அம்மாவோட கொசுவம் சொருவுற ஏரியால போய் இடிச்சான். கொசுவத்துல புடவைய பல லேயர்ல மடிச்சு சொருகுறதால, அங்க துணி தடிமனா இருக்கும். அதனால அம்மாக்கு தெரிஞ்சிருக்க வாய்ப்பிருக்காது. இடிச்ச இடியில அம்மா லேசா தடுமாறி பின்னாடி விழப் பாத்தாங்க. நான் அம்மாவ அணைச்சிட்டு இருந்ததால விழல. அம்மாவும் என்னோட தோளுல அவங்க இடது கையால இறுக்கமா புடிச்சிட்டு இருந்தாங்க. நானும் என்னோட பேலன்ஸ சரி பண்ணிக்கிட்டேன். அம்மா என்ன பாத்து, 

அம்மா: என்னடா ஆச்சு? இப்டி இடிக்கிற? அந்த 2 ரோடு ரோலருங்க கிட்ட இருந்து அம்மாவ காப்பாத்த சொன்னா நீயே அம்மாவ நசுக்கிடுவ போலயே!! 

நான்: அம்மா!! அது வந்து.... (பதட்டமா சிரிச்சேன்)

அம்மா: என்னடா இழுக்கிற. என்ன ஆச்சு? பின்னாடி யாராவது தள்ளுனாங்களா?

நான்: அது......ஒன்னும் இல்லமா, பேலன்ஸ் மிஸ் ஆகிடுச்சு. அதான்.

அம்மா: டேய், நானே உன்ன நம்பி தான் நின்னுட்டிருக்கேன். கொஞ்சம் பாத்து நில்லுடா கண்ணா!!

நான்: சரிம்மா. 

சொல்லிட்டு நான் கொஞ்சம் பின்னாடி நகர பாத்தேன். அம்மா திடீர்னு,

அம்மா: டேய் கொஞ்சம் இரு.

நான்: என்னம்மா?
 
அம்மா என்னோட நடு மாருல, சரியா இதயத்துக்கு பக்கத்துல கை வெச்சாங்க. நான் என்னாச்சுன்னு குனிஞ்சு பாத்தேன். அம்மாவோட லிப் ஸ்டிக் கரை. நான் திடீர்னு இடிச்சத அம்மா சுத்தமா கவனிக்கல. அதனால அவங்க உதட்டோட அச்சு என்னோட மாருல அப்படியே பதிஞ்சிடுச்சு. நான் வெள்ள கலர்ல லைட் ப்ளூ ஸ்ட்ரைப்ஸ் இருக்க ஷர்ட்ட போட்டுட்டு இருந்தேன். சரியா அம்மாவோட உதட்டுசாயம் என்னோட சட்டையோட வெள்ளையா இருக்க ஏரியால விழுந்துடுச்சு. அம்மா என்ன தான் லிப்ஸ்டிக்க கொஞ்சமா போட்டாலும், அந்த வெள்ள பேக் கிரௌண்ட்ல அது அப்பட்டமா தெரிஞ்சுது. அம்மா அத தொட்டுட்டே என் முகத்த பாத்து, 

அம்மா: அச்சோ!! சாரிடா. 

நான்: ம்மா. கர போயிடும்ல?

அம்மா: லிப் ஸ்டிக் கரடா. ஈஸியா போகாது.

நான்: போமா. நான் எவ்ளோ ஆசைப்பட்டு வாங்குனேன் தெரியுமா இந்த ஷர்ட்ட. 

அம்மா: நீ இப்படி இடிப்பனு எனக்கெப்படிடா தெரியும். டிரைவரே ஏதோ அதிசயமா வண்டிய ஒழுங்கா ஓட்டிட்டு இருக்கான். அதனால நானும் கொஞ்சம் அசால்ட்டா இருந்துட்டேன். அம்மா பாக்கலடா செல்லம். மன்னிச்சிக்கோ. வேற டிரஸ் வாங்கிக்கலாம். 

நான்: சுத்தமா போகாதா?

அம்மா: கொஞ்சம் போகும். ஆனா கரப்பட்டது தெரியும். சரி இரு. எதுக்கும் கொஞ்சம் தொடச்சு விடுறேன் காட்டு. 

நான்: துடைச்சி விடுறேனு சொல்லி,  கரைய பெருசு பண்ணிட போற? ஒன்னும் வேணாம்.

அம்மா: டேய். சொன்னா கேளு. அம்மா சரி பண்ணுறேன். அதுவும் இல்லாம, என் உதட்டோட அச்சு, அப்படியே இருக்கு பாரு. பாக்கிறவங்க, நீ ஏதோ பொண்ணு கூட சுத்திட்டு இருக்கன்னு சொல்லுவாங்க. அதுவும் உன் சித்தி கண்டிப்பா கதைய கட்டி விட்டுடுவா. காட்டு. தொடச்சி விடுறேன்.

நான்: சரி, ஏதோ பண்ணு.

அம்மா அவங்களோட வலது கையால, அவங்க முந்தானைய எடுத்து, அந்த கரைய துடைச்சு விட்டாங்க. நெனச்ச மாதிரியே அந்த கர கொஞ்சம் பெருசாச்சு. அம்மா என்ன பாத்து சிரிச்சிகிட்டே துடைச்சாங்க. நான் அம்மாவ மொறச்சிகிட்டு இருந்தேன். 'தண்ணி போட்டு துடைச்சா, கர கொஞ்சம் போகும். ஆனா தண்ணி இல்லையே'னு பேசிக்கிட்டே, அம்மா அவங்களோட முந்தானையால அவங்க முகத்துல, கழுத்துல இருக்க வேர்வையெல்லாம் துடைச்சாங்க. துடைச்சிட்டு, 'டேய், தண்ணி இல்ல. அம்மா வேர்வைய தண்ணி மாதிரி யூஸ் பண்ணிக்கிறேன். லிப் ஸ்டிக் கரைக்கு வேர்வ கர எவ்வளவோ பரவால்ல. ஈஸியா போய்டும்'னு சொல்லி, துடைக்க ஸ்டார்ட் பண்ணாங்க. கரையும் கொஞ்சம் போக ஆரம்பிச்சுது. கொஞ்ச நேரம் துடைச்சிட்டு அம்மா என்ன பாத்து, 'டேய் முகத்த காட்டு'னு சொல்லி, இப்போ துடைச்சிட்டிருக்க முந்தனையோட பகுதில லிப் ஸ்டிக் கரை வந்துட்டதால, அம்மா வேற பகுதிய வச்சு, என் முகத்துல கழுத்துல இருக்க வியர்வையெல்லாம் துடைச்சு, மறுபடியும் கரைய துடைச்சாங்க. துடைச்சு முடிச்சிட்டு அம்மா என்னபாத்து, 

அம்மா: 'பாத்தியாடா. எப்படி லிப்ஸ்டிக் கர பட்டதே தெரியாத மாதிரி அம்மா சுத்தமா ஆக்கிட்டேன்' 

நான்: (அம்மாவ மொறச்சிகிட்டே) கர போன மாதிரிலாம் தெரியல. உன் கண்ணு தான் ஃபியூஸ் போன மாதிரி தெரியுது. சீக்கிரம் உனக்கு ஒரு கண்ணாடி வாங்கணும்.

அம்மா: சரி சரி. ஆனா அப்போ இருந்தத விட இது எவ்வளவோ பரவலால? துவைச்சா இன்னும் கொஞ்ச கரையும் போய்டும். டோன்ட் ஒர்ரி. அம்மா வில் டேக் கேர்.

நான்: ஆனா கர மட்டும் போகல... நீ தீபாவளிக்கு 4 மணி நேரமா என்ன நிக்க விட்டு, ஆச ஆசையா ஒரு பட்டு புடவைய வாங்குனியே. அத இதுக்கப்புறம் நீ காட்டவே முடியாதபடி பண்ணிடுவேன் பாத்துக்கோ.

அம்மா: அடப்பாவி!! அப்டிலாம் பண்ணிடாத. உன் சட்டைய அம்மா பழையபடி மாத்தி தரேன். நம்பு.

நான்: (நக்கலா) நம்புறேன். 

கர முழுசா போகலானாலும், ஆரம்பத்துல இருந்ததுக்கு இப்போ எவ்வளவோ பரவால்ல. அட்லீஸ்ட் அம்மாவோட உதட்டோட அச்சாவது போச்சு. 

அடுத்த நிறுத்தம் வந்தது. பஸ்ஸோட பின்னாடி வாசல்ல இருந்து சிலர் எறங்குனாங்க. ஆனா பின்னாடி ஏற்கனவே பஸ்ஸோட கீழ்ப்படிலயே கால வைக்க கஷ்டப்படுற அளவுக்கு கூட்டம் இருந்ததால, ஜன்னல புடிச்சுலாம் தொங்கிட்டு வந்தானுங்க. அதனால, அவங்க எறங்குனதால எங்களுக்கு ஒரு பிரயோஜனமும் இல்ல. முன்னாடி யாரும் எறங்குற மாதிரி தெரியல. இருந்தாலும் போன ஸ்டாப்ல ஏறுன மாதிரி இன்னும் 2 ரோடு ரோலருங்க ஏறிட போகுதோனு பயத்துல இருந்த எங்களுக்கு, அப்படி யாரும் ஏறலனு நிம்மதி. 

இன்னும் 4 நிறுத்தம் தான் இருக்கு. சுமார் ஒரு 15 நிமிட பயணம் தான் இருக்குனு நெனச்சிட்டுருந்தேன். ஆனா பஸ் இன்னும் நகரல. என்ன ஆச்சுன்னு பாத்தா பஸ்ல இருந்து கொஞ்சம் பேர் எறங்குனாங்க. 'டிக்கெட், டிக்கெட்'னு சத்தம் கேட்டுது. செக்கிங் வந்துட்டாங்க. அவங்க படில இருக்க சிலர இறக்கி விட்டுட்டு, மேல ஏறி வந்து வாசல் கிட்ட இருக்கவங்க கிட்டலாம் டிக்கெட் கேட்டுட்டு இருந்தாங்க. நாங்க உள்ள இருந்ததால எங்க கிட்டலாம் வரல. ஆனா அந்த 2 ரோலர்களும் கீழ எறங்கல. அதுங்க இந்த வாய்ப்ப சரியா பயன்படுத்திகிட்டு, நல்லா புஸ்க்குள்ள இடத்த புடிச்சிக்கிச்சுங்க. செக்கிங் முடிஞ்சுது. பஸ் நகர்ந்தது. ஆனா இப்போ கீழ எறங்குனவங்களும் பஸ்க்குள்ள ஏறணும் இல்லையா? அவங்க கஷ்டப்பட்டு நின்னுட்டு இருந்த இடத்துல இந்த 2 ரோலர்களும், ஒய்யாரமா நின்னுட்டு இருந்துக்கவே, மறுபடியும் நெரிசல். அந்த ரோலர்கள அசைக்க முடியாதுனு, மத்தவங்க இருந்த மிச்ச இடத்துல ஏற்கனவே இருந்தத விட, அதிகமா இடிச்சுக்கிட்டு நின்னாங்க. என் பின்னாடி இருந்த வானவில் அந்த வாய்ப்ப பயன்படுத்திகிட்டு, என் மேல கொஞ்சம் அதிகமாவே சாய ஆரம்பிச்சான். நான் அவன் பக்கம் தலையை திருப்பி, 

நான்: ஹலோ பிரதர், சாயாதீங்க.

அவர்: இல்லப்பா. கூட்டத்துல தள்ளுறாங்க. 

நான்: தெரியுது பிரதர். நீங்களும் கொஞ்சம் பாத்து நில்லுங்க. 

அவர்: சரிப்பா. நான் முடிஞ்ச அளவுக்கு இடிக்காம இருக்க ட்ரை பண்றேன்.

அம்மா உள்ள வந்து, 

அம்மா: சார்!! கொஞ்சம் பாத்து நில்லுங்க சார். சின்ன பையன் மேல இப்படி விழுறீங்க. 

அவர்: சரிம்மா. சரிம்மா. மத்தவங்க இடிக்குறாங்க, அதனால தான்மா. 

ஆனா எவ்ளோ சொல்லியும் கேக்காம அந்த கம்முனாட்டி, முடிஞ்ச அளவுக்கு என்ன இடிக்க தான் ட்ரை பண்ணான். என் முகத்துல இருக்க கடுப்ப பாத்து, அம்மா 

அம்மா: (மெல்லமா) நீ அம்மா பக்கத்துல வந்து நில்லு.

நானும் அவனுக்கு பயந்தே அம்மா பக்கத்துல எவ்ளோ நெருங்கி நிக்க முடியுமோ நின்னேன். ஏற்கனவே அம்மாவோட மொல என் மாருல உரசிட்டு தான் இருந்துச்சு. இப்போ, என்னோட நெஞ்சு அம்மாவோட மொலய நல்லா அழுதிட்டு இருந்துச்சு.  ஆனா எனக்கு அம்மாவோட மொலைய போட்டு அழுத்துறோம்ன்றத விட, அவன் பக்கம் போக கூடாதுன்ற எண்ணம் தான் அதிகமா இருந்துச்சு. 

அம்மா அவன் என்ன போட்டு நசுக்க கூடாதுனு, அவங்களோட வலது கைய என் பின்னாடி அணைச்சாங்க. அவன் இடிக்குறப்போ அம்மாவோட கைய பாத்து, அவன் உஷார் ஆகிட்டான். இடிக்குறத நிறுத்திட்டான். இப்போ நானும் அம்மாவ அணைச்சிட்டுருக்கேன். அம்மாவும் என்ன அணைச்சிட்டுருக்காங்க. என்னோட நெஞ்சு அம்மாவோட மொலய நல்லா அழுத்திட்டு இருந்துச்சு. ஆனா, கொஞ்ச நேரம் அரத்தூக்கத்துல இருந்த என் தம்பி இப்போ முழுசா முழிச்சிகிட்டான். இப்போவும் அம்மாவோட கொசுவம் இருக்க ஏரியால தான் இடிச்சிட்டு இருந்தான். ஆனா முதல்ல இருந்தத விட, அம்மா கூட இன்னமும் நெருக்கமா நின்னுட்டு இருந்தேன். என் தம்பியும் முதல்ல இருந்ததை விட, இப்போ ரொம்ப கோவமா இருந்தான். முதல்ல நட்டுட்டு இருந்தவன், இப்போ நீட்டிட்டு இருக்கான். ஜட்டியும், பேண்ட்டும் ஓரளவு தான் அவன கட்டுப்படுத்த முடிஞ்சிது. இந்த தடவ அம்மாக்கு கண்டிப்பா தெரிஞ்சிருக்கும். வெளக்கமாத்து அடி உறுதின்னு முடிவு பண்ணிட்டேன். 'தப்பு பண்ணிட்டமோ!!? வானதி கிட்ட விளக்குமாறு அடி வாங்குறதுக்கு, வானவில் கிட்டயே சூத்தடி வாங்கிருக்கலாமோ'னு யோசிச்சிட்டு இருந்தேன். அம்மா என் பின்னாடி கைவச்சதும் அவன் தள்ளி நின்னது ஞாபகம் வரவே, எதுக்கும் கொஞ்சம் பின்னாடி போய் பாப்போம்னு முடிவு பண்ணி, பின்னாடி நகர முயற்சி பண்ணேன். ஆனா நகர முடியல. என்னாச்சுன்னு நான் வலது பக்கமா பாத்தா, என் தோள் மேல இருந்த அம்மாவோட கைய காணோம். அந்த கை எங்க போச்சுன்னு நோட்டம் விட்டேன். அந்த கை என்னோட கைக்கு கீழ, என்னோட முதுகு பின்னாடி போச்சு. அத பாத்துட்டு, அம்மாவோட இடது கையையும் பாத்தேன். அதுவும் என் முதுகு பின்னாடி போச்சு. நான் அம்மா முகத்த பாக்கலாம்னு பாத்தா, அம்மா முகத்த காணோம்!! ஷாக் ஆகிட்டேன்! கொஞ்சம் தலையை குனிஞ்சு பாத்தா, அம்மா அவங்க முகத்த என்னோட மாரோட ஒட்டி வச்சிருக்காங்க. நல்லவேள!! முகத்தை திருப்பி வச்சிட்டு இருந்தாங்க. அதனால லிப்ஸ்டிக் கர படாது. நான் நகர முடியாத படி, அம்மா என்ன இறுக்கி கட்டி புடிச்சிட்டு இருந்தாங்க. விளக்குமாத்தடி வாங்க கூடாதுன்றதுலயே கவனமா இருந்ததால, நான் என்ன சுத்தி என்ன நடக்குதுனே பாக்கல.