Incest கூட்டமான பேருந்தில் அம்மாவுடன் கும்மாளம்

[antibull007]

பாகம் - 7

குழப்பத்தோட நான் என்னோட இடது கையால பஸ் மேல இருந்த கம்பிய கெட்டியா புடிச்சிட்டு, வலது கையால அம்மாவை அணைச்சேன். அம்மாவும் எக்ஸ்ட்ரா சப்போர்ட்க்கு அவங்களோட இடது கையால, என்னோட வலது தோளில் கை வச்சிட்டு இருந்தாங்க. பஸ்ஸும் ஸ்மூத்தா போச்சு. அம்மாவும் அலட்டிக்காம நின்னுட்டு, பக்கவாட்டுல அவங்க முகத்த திருப்பிட்டு இருந்தாங்க. எனக்குள்ள இருந்த சபலமும் கொஞ்சம் கொஞ்சமா குறைய ஆரம்பிச்சிடுச்சு. அடுத்த நிறுத்தம் வந்தது. 
எங்க பக்கத்துல இருந்த 2 பேர் மட்டும் கூட்டத்த தள்ளிட்டு இறங்குனாங்க. யாரும் ஏறல. எனக்கும் அம்மாக்கும் இருந்த இடைவெளியும் 2 இன்ச் அதிகமாச்சு. இப்போ எனக்கு அம்மா மேல இருந்த சபலம் கிட்டத்தட்ட மொத்தமும் போய்டுச்சு. அடுத்த ஸ்டாப்ல இன்னும் 2 பேர் இறங்குனா கூட அம்மாக்கு சப்போர்ட்க்கு புடிக்க கொஞ்சம் இடம் கிடைக்கும்ன்ற நம்பிக்கைல நின்னுட்டு இருந்தேன். இன்னும் 5 ஸ்டாப்பிங் தான் இருக்கு. 20 நிமிஷத்துல போய்டலாம். அது வரைக்கும் அட்ஜஸ்ட் பன்னா போதும். ஆனா இதுக்கப்புறம் பஸ்ல போறத பத்தி யோசிக்கவே கூடாது. அடிக்கிற வெயில்ல இந்த கூட்டத்துல போறதுக்குள்ள உயிரே போயிடுது. அம்மா கிட்ட ஐஸ் வச்சு அப்பாவ எனக்கு ஒரு பைக் வாங்கி தர சொல்லணும்னு யோசனைல நின்னுட்டு இருந்தேன். 

பஸ் நகர ஆரம்பிச்சுது. ஒரு 50 அடி நகர்ந்து பஸ்சின் வேகம் அதிகரிக்க தொடங்குனப்போ, திடீர்னு சடன் பிரேக். பஸ் ரொம்ப வேகமா போகாததால, பெருசா இடிபாடு இல்ல. அம்மாவும் என் தோள்ல கெட்டியா புடிச்சிட்டு பத்திரமா நின்னுட்டு இருந்தாங்க. 

சுத்தி கூட்டம் நின்னுட்டு இருந்ததால வெளிய பாக்க முடியல எங்களால. கூட்டத்துல இருந்த இரைச்சல தாண்டி, யாரோ பேசுறது கேட்டது. 'இந்த ஆட்டோக்காரனுங்க தொல்ல தாங்கல. ஏதோ ரேஸ் ஓட்டுற மாதிரி ஓட்டுறானுங்க. திரும்பும்போது, இண்டிகேட்டரும் போட மாட்டானுங்க. கண்டபடி இவனுங்க இஷ்டத்துக்கு வண்டிய திருப்புவானுங்க. இவனுங்கள கேக்கறதுக்கு ஆளே இல்லனு ஆடுறானுங்க'னு அவரு பொலம்பிட்டு இருந்தாரு. அவரு பேசுனத வச்சு, ஏதோ ஆட்டோ பஸ்க்கு குறுக்கால வரவே டிரைவர் பிரேக் அடிச்சாருனு புரிஞ்சுக்க முடிஞ்சுது.  

அதனால பஸ் ஒரு 10 செகண்ட் அந்த இடத்துலயே நின்னுட்டு இருந்துச்சு. 
வண்டி மறுபடியும் நகர ஆரம்பிக்கும்போது, பஸ்க்குள்ள மறுபடியும் நெரிசல். என்ன ஆச்சுன்னு புரியாம, அம்மாவ இன்னும் கொஞ்சம் இறுக்கமா அணைச்சிகிட்டு இருந்தேன். பஸ்ஸோட முன்னாடி கதவு கிட்ட இருந்து சத்தம் வந்துச்சு.

'உள்ள போங்கப்பா!!'

'எங்கங்க போக சொல்லுறீங்க? உள்ள இடம் இருந்த தான போறது?'

'அப்பா. லேடிஸ்லம் நிக்குறாங்க. கொஞ்சம் உள்ள தள்ளி போங்க'

'ஏங்க. உள்ள நெஜமாவே போக இடம் இல்ல. இருந்தா நான் ஏன் இப்படி ஓட்டிட்டு நிக்குறேன்?'

சத்தம் வர பக்கமா நான் என் தலைய திருப்பி எட்டி எட்டி யாரு கத்துறானு பாத்தேன். கூட்டத்துல பெருசா ஒன்னும் தெரியல. நான் விடாம மேல எக்கியும் பாத்தேன். கொஞ்ச நேரம் கழிச்சு ஒரு ஆம்பளையோட முகம் தெரிஞ்சுது. அவரோட உடம்பு எனக்கு சுத்தமா தெரியல கூட்டத்துல. ஆனா அவரோட முகம் மட்டும் ஓரளவு தெரிஞ்சுது. அவரோட முகத்தப்  பாக்குறப்போ எனக்கு தோணுன முதல் விஷயம், 'கண்டிப்பா இவன் ஹார்ட் அட்டாக் வந்து தான் சாக போறான்'. ஏன்னா, முகத்துல அவ்வளவு கொழுப்பு. அவரு கத்த கத்த அவரோட முகத்துல இருந்த எக்ஸ்ட்ரா சதையெல்லாம், குரூப் டான்ஸ் ஆடிட்டு இருந்துச்சு. அவரு பக்கத்துல, ஒரு பொம்பள நின்னுட்டிருந்தாங்க. அவரோட மனைவி போல. என்ன ஒரு ஜோடிப்பொருத்தம். அந்தம்மாவும் அவருக்கு சளைக்காம, அதே மாதிரி கொழுகொழு முகத்தோட இருந்துச்சு.
அவங்களோட முகத்துல இருந்த கொழுப்ப பாக்குறப்போவே என்னால அவங்க உடம்பு என்ன சைஸில இருக்கும்னு புரிஞ்சுக்க முடிஞ்சுது. அந்த ரெண்டு பேரையும் பாத்து என் முகத்துல இருந்த பயத்த அம்மா பாத்துட்டாங்க. 

அம்மா: என்னடா ஆச்சு? பேய் அறஞ்ச மாதிரி நின்னுட்டிருக்க?

நான்: அம்மா!! 2 பேரு எறங்குனாங்கல?

அம்மா: ஆமாடா. அதுக்கென்ன? 

நான்: அந்த 2 பேருக்கு பதிலா 2 ஊரே ஏறிருக்கு. அடுத்த ஸ்டாப்ல கொஞ்சம் கூட்டம் காலி ஆச்சுன்னா, உங்களுக்கு புடிக்க ஏதாவது கிடைக்கும். மீதி இருக்க தூரமாச்சும், கொஞ்சம் இடிபாடு இல்லாம போகலாம்னு நெனச்சேன். இப்போ இந்த 2 ரோடு ரோலருங்களும் ஏறுனதால அந்த நெனப்பெல்லாம் போய்டுச்சு. இதுங்க ரெண்டும் நம்மள நசுக்காம உயிர் பொழச்சு போறதே பெரிய விஷயமா இருக்கும் போல.

அம்மா: (சிரிச்சிட்டே) சரி விடு!! நம்ம நேரம் இன்னைக்கு அப்படி இருக்கு. அடுத்த ஸ்டாப்ல யாராச்சு எறங்குவாங்க. கொஞ்சம் ஃபிரீ ஆகும்னு வேண்டிக்குவோம்.

நான்: வேற வழி. அத தான் பண்ணனும். நீ பாத்து நில்லும்மா.

அம்மா: நான் நிக்குறேன். அந்த ரோடு ரோலருங்கள சமாளிக்குற சக்திலாம் அம்மா கிட்ட இல்ல. அதனால நீ தான் அதுங்க ரெண்டும் இந்த பக்கம் வராம தடுக்கணும்.

நான் சரினு தலைய ஆட்டிட்டு மறுபடியும் எட்டி என்ன நடக்குதுன்னு பாத்தேன். அங்க மத்தவங்களாம் பெருசா வழி விடாததால, வழக்கமா இந்த மாதிரி பூமாரி அங்கிள்ஸ் பலிகடா ஆகுறதுக்குனே நேந்து விட்ட ஒரு அப்பாவி காலேஜ் படிக்கற பையன பாத்து, 'என்னப்பா தம்பி!! நீ சின்ன பையன் தானப்பா? தாராளமா படில  நிக்கலாமேப்பா. வயசாகிட்டதால எங்களால தான் நிக்க முடியல. மூட்டு வலி வேற.'னு அந்த அப்பாவி பையன பிரெயின் வாஷ் பண்ணி, கம்பில பல்லி மாதிரி ஒட்டிக்கிட்டு நேராவாவது நின்னுட்டு இருந்த பையன, இப்போ கம்பிக்குள்ள தலைய விட வச்சிட்டாரு அந்த பூமர் அங்கிள். அந்த கெடச்ச கேப்ப யூஸ் பண்ணிக்கிட்டு, அந்த ரெண்டு மாமிச மலைகளும், இடிச்சு புடிச்சு, படிய விட்டு மேல ஏறி வந்துடுச்சுங்க. அந்த பெண் ரோலர் எப்படியோ வாசல் கிட்ட இருந்த கம்பிய புடிச்சிக்கிச்சு. ஆண் ரோலர் கொஞ்சம் உயரம்ன்றதால என்ன மாதிரியே பஸ் மேல இருந்த கம்பியை புடிச்சிக்கிச்சு.  

ஆனா நடந்த இந்த அலப்பறைல, சிக்குனதென்னமோ நாங்க தான். அந்த 2 பேர் எறங்குனதால எனக்கும் அம்மாக்கும் இடைல உருவான அந்த 2  இன்ச் கேப், இந்த ரோடு ரோலருங்க பண்ண அலப்பறைல காணாம போய்டுச்சு. இன்னும் சொல்ல போனா, அதுங்க மத்தவங்கள முட்டிட்டு தள்ளுன அந்த 2 நிமிஷம், எனக்கும் என் அம்மாக்கும் இருந்த நெருக்கத்துல, அம்மாவோட மொல என் மாருல இடிச்சிட்டு நின்னதுல, அம்மாவோட மொல ரெண்டும் 2 இன்ச் உள்ள போய்டுச்சு. அந்த ரெண்டு ரோலர்களும் செட்டில் ஆனப்புறம் தான் அம்மாவோட மொல கொஞ்சம் ரிலாக்ஸ் ஆச்சு. ஆனா, இப்போ அம்மா அவளோட மொல என்ன உரசுனபடி இருந்துச்சு. 'சரி!! இப்படி தான் போகணும்னு தலைவிதி போல'னு சலிச்சிக்கிட்டு நின்னுட்டிருந்தேன்.    

கொஞ்ச நேரம் கழிச்சு என் பேண்ட்டுக்குள்ள வெயிட் கொஞ்சம் ஜாஸ்தியாகிருக்குனு ஃபீல் ஆச்சு. அப்புறம் தான் நடந்த கலவரத்துல தூங்கிட்டிருந்த என் தம்பி முழிச்சிகிட்டான்னு புரிஞ்சுது. அது மட்டும் புரியல!! போய்டுச்சுன்னு நான் நம்பிட்டிருந்த அம்மா மேல எனக்கு மொளச்ச ஆச, இன்னும் போகல! அது என்ன அறியாமலேயே என் தம்பிய எழுப்பி விட்டுடுச்சு. ஆனா ஒரு பயமும் கூடவே வந்துதுடுச்சு. இவ்ளோ பக்கத்துல உரசிட்டு நிக்குறோமே!! தம்பி எழுந்தது அம்மாக்கு தெரிஞ்சிருக்குமோனு ஒரு பயம்!! ஆனா, அம்மா பெருசா அலட்டிக்காம, அவங்க முகத்துல இருந்து வேர்வைய கையால துடைச்சிட்டு நின்னுட்டு இருந்தாங்க.