Thriller అభిమాన సంఘం

[anaamika]

వాళ్ళు మళ్ళీ అయిదు రోజుల తర్వాత శనివారం శరత్ గదిలో కలుసుకున్నారు. అప్పటివరకు ఎవరు ఏమేం వివరాలు కనుక్కున్నారో అవన్నీ తెచ్చుకుని చర్చించుకుందామని అనుకున్నారు. అందరి ముఖాలలో ఒక రకమైన ఉత్సహం, ఉద్వేగం కనిపిస్తున్నాయి. అందరు మందు తాగుతూ తాము తెచ్చిన వివరాలను చర్చిస్తున్నారు.

"పోయినసారి మనం కలిసినప్పుడు రంజిత్ అడిగిన ప్రశ్నలకి ఈ మీటింగ్ లో ఎన్ని సమాధానాలు దొరికాయో చూద్దాం. నేను ఒక్కొక్క ప్రశ్న అడుగుతుంటాను. ఎవరు ఎం కనుక్కున్నారో చెప్పండి. మొదటి ప్రశ్న - స్మిత ఇంట్లో వుండేవాళ్ళు, ఆమెతోబాటు అక్కడ వుండేవాళ్ళు ఎంతమంది ? ఇది మనకి చాల ముఖ్యం. దీనికి ఎవరివద్ద సమాధానం వుంది ?" శరత్ అడిగాడు.

"దీనికి నా దగ్గర సమాధానం ఉందనుకుంటున్నా. పోయిన నెల చివరి వరకు అయితే నా దగ్గర సమాధానం వుంది. నాకు ఇన్కమ్ టాక్స్ ఆఫీస్ లో మంచి సంబంధాలు వున్నాయి. పోయిన సారి స్మిత కి టాక్స్ ఆడిట్ జరిగింది. దాంతో ఆమె అన్ని వివరాలు ఆఫీస్ లో ఇచ్చింది. దాన్ని నేను సంపాదించా. దాని ప్రకారం ఆమె దగ్గర జీతం కింద ఒక సెక్రటరీ వుంది. తాను కూడా ఆమెతో పాటు అదే బంగ్లా లో ఉంటుంది ఎందుకంటే ఆమె HRA తానే ఇస్తున్నట్లు అందులో వుంది. ఇంకో ఇద్దరికి కూడా జీతాలు ఇస్తుంది. వాళ్ళు ఇంటి మరియు వంట పని చేసేవాళ్ళు. అయితే వాళ్లిద్దరూ భార్యాభర్తలు. వాళ్ళ పేర్లను బట్టి అది తెలిసింది. ఇక బ్రహ్మం కి కూడా జీతం ఇస్తుంది అయితే అతను తనతో ఉంటాడో లేదో మనకి తెలియదు. ఇక ఇంకో ముఖ్యమైన సంగతి. తన గార్డెన్ ని చూసుకోవడానికి ఆమె, ఎవరో కంపెనీ కి ఏడాదికి ఒక్కసారి డబ్బులు ఇస్తుంది. అయితే వాళ్ళు ఎప్పుడెప్పుడు ఇంటికి వస్తారో తెలియదు. ఆమె ఇంకో కంపెనీ కి కూడా ఏడాదికి ఒకసారి డబ్బులు ఇస్తుంది. అది తన ఇంటికి సెక్యూరిటీ అలారమ్ పెట్టిన వాళ్ళు" చెప్పాడు ఆదినారాయణ.

"అలారమ్ సంగతి తెలియడం చాల మంచిదైంది" అన్నాడు రాహుల్.

"నావరకు ఇది నేను సంపాదించిన సమాచారం" చెప్పాడు ఆదినారాయణ.

"ఆది చెప్పిన వివరాల ప్రకారం మనం ఇంకొన్ని సమస్యల్ని ఇప్పుడు అధిగమించాలి. మొదటిది సెక్యూరిటీ అలారమ్ సంగతి. అది ఇంటివరకే పరిమితమా ? గేట్ కి కూడా వుందా ? అలాగే సెక్యూరిటీ అలారం పెట్టిన వాళ్ళు క్రమం తప్పకుండ రోజులో ఒక్కసారి అయినా వచ్చి చెక్ చేస్తుంటారు ఎందుకంటే అక్కడ వున్న ఇల్లు లు అన్నీ స్టార్ లవి కాబట్టి. వాళ్ళు ఎప్పుడెప్పుడు వస్తున్నారో సమయాలు మనకి తెలియాలి. అలాగే, గార్డెన్ ని ఎప్పుడెప్పుడు వచ్చి శుభ్రపరుస్తుంటారో అది కూడా మనకి తెలియాలి" చెప్పాడు రంజిత్.

"అందులో కొన్నిటికి నేను సమాధానం చెప్పగలను. నేను స్మిత ని ఇంతకుముందు నుండి గమనిస్తున్నా అని చెప్పా కదా. నేను కొన్నిసార్లు ఉదయం, కొన్నిసార్లు మధ్యాన్నం కొండా పైకి వెళ్లి గమనించేవాడిని. గార్డెన్ పనులు చేసేవాళ్ళు ఎప్పుడూ ఉదయాలు రాలేదు. వచ్చిన రెండుసార్లు మధ్యాన్నమే వచ్చారు. ఇక సెక్యూరిటీ వాడు ప్రతిరోజూ ఉదయం పది గంటలకి వచ్చి అన్ని గేట్ లు చూసుకుంటూ వెళ్తాడు. మళ్ళీ సాయంత్రం మూడు గంటలకి వచ్చి చూస్తాడు" చెప్పాడు శరత్.

"అన్నట్లు మరోసంగతి. స్మిత రోజు ఉదయం ఏడు గంటలకి తన ఇంటినుండి బయటికి వచ్చి, తన గార్డెన్ నుండి నడుస్తూ మెయిన్ గేట్ వరకు వస్తుంది. తనతోబాటు ఒక కుక్క, అదికూడా పోమేరియాన్ జాతి కుక్కపిల్ల ఉంటుంది. 7:15 వరకు గేట్ వరకు వచ్చి తిరిగి వెళ్ళిపోతుంది. గార్డెన్లో చాల పెద్ద చెట్లు కూడా వున్నాయి అందువల్ల తాను ఇంట్లోకి వెళ్లకముందే చెట్లలోకి వెళ్లి అదృశ్యం అవుతుంది" చెప్పాడు.

"అయితే మనం తనని ఎత్తుకెళ్లే సమయం సెక్యూరిటీ గార్డ్ వచ్చేలోపు జరిగిపోవాలన్నమాట. అలాగే మనం గేట్ దగ్గర తనని పట్టుకోవాలంటే, గేట్ కి అలారమ్ ఉందొ లేదో కనుక్కోవాలి. అది నేను మన తర్వాతి మీటింగ్ టైం కి కనుక్కుంటా" చెప్పాడు రంజిత్.

"గేట్ కి కూడా అలారమ్ ఉంటే మన పని కష్టం అవుతుంది. అది లేకపోతె మాత్రం నేను సులభంగా గేట్ ని తెరవగలను" చెప్పాడు రాహుల్.

"మనం ఇంకో రెండు వారాల్లో స్మిత ని ఎత్తుకుపోదాం అనుకున్నప్పుడు, నేను, నాతోబాటు ఇంకొకరు ప్రతిరోజూ తన ఇంటిని గమనించడానికి వెళ్ళాలి. చివరి నిమిషంలో మన పధకానికి ఎలాంటి ఇబ్బందులు లేకుండా చూడాలి" చెప్పాడు శరత్.

"ఇప్పటినుండి రావాలంటే నాకు డబ్బుల సమస్య వస్తుంది కానీ చివరి రెండు వారాలంటే నాకు సెలవు దొరుకుతుంది. ఇబ్బందిలేదు. నేను వస్తాను" చెప్పాడు రాహుల్.

"ఇక ఇంకో పెద్ద సమస్య. రెండో ప్రశ్న. ఎత్తుకొచ్చాక స్మితని ఎక్కడ దాచాలి ? ఆ ఇంట్లో తాను సౌకర్యంగా ఉండాలి. మనకి సౌకర్యంగా ఉండాలి. అలాంటి ఇల్లు ఎక్కడుంది ?" అడిగాడు శరత్.

"దాని గురించి మనం భయపడాల్సిన అవసరమే లేదు. నేను మీకు ఇంతకూ ముందే చెప్పాను ఆ విషయాన్నీ నాకు వదిలేయమని" చెప్పాడు రంజిత్.

"మనం అన్నిటిని చెక్ చేసుకుంటూ వస్తున్నాం కాబట్టి ఈ సంగతి నీ వరకే పెట్టుకోడం కరెక్ట్ కాదు. నీ మనసులో ఏముందో మాకు తెలియాలి. అందులో నీకు తెలియని ఇబ్బందులు ఏవైనా ఉంటే, అవి మాకు తట్టవచ్చు. ఈరోజు అలాంటి ప్రదేశం ఏమిటో వివరంగా చెప్పు" ప్రశ్నించాడు శరత్.

"చెబుతాను. నాకు కార్తీక్ అనే స్నేహితుడు నేను చదువుకున్నప్పటినుండి వున్నాడు. అతను ఇంజనీర్ అయ్యాడు. మేము మా స్నేహాన్ని ఇప్పటికి మర్చిపోలేదు. మాకు ఇద్దరికీ అడివికి వెళ్లి వేటాడే అలవాటు వుంది. తనకి మంచి కంపెనీ లో వుద్యోగం వచ్చి, మంచిగానే డబ్బు సంపాదిస్తున్నాడు. ఈ సిటీ జీవితం నుండి రిలాక్స్ అవడానికి ప్రతి వీకెండ్ మేము వేటకి వెళ్ళేవాళ్ళం. కుటుంబాలు ఏర్పడి, పిల్లలు కూడా వచ్చాక, మేము ముందులా వెళ్లడంలేదు. అయితే ఏడాదికి రెండు మూడు సార్లు ఇప్పటికీ వెళుతుంటాం. ఎనిమిది ఏళ్ల క్రితం మేము వేటకి వెళ్ళినప్పుడు, అక్కడ కొండల్లో ఒక ప్రదేశాన్ని చూసాం. అది కార్తీక్ కి చాలా నచ్చింది. తనకి డబ్బుకి కొదవలేదు. అందుకే అక్కడ కొండ గుహని కలుపుతూ ఒక ఇల్లు మొదలుపెట్టాడు. కొద్దీ కొద్దిగా పూర్తి చేస్తూ రెండు ఏళ్లలో దాన్ని పూర్తి చేసాడు. అక్కడ పని చేయడానికి కూడా అతను తన కంపెనీలో పనిచేసే బిహారీ మనుషుల్ని ఉపయోగించాడు. అది ఏ అనుమతులు లేకుండా కట్టబడ్డ ఇల్లు. ఆ ఇంటికి కరెంటు, నీటి కనెక్షన్ లు లేవు. (వాటిని అక్కడ సొంతగా ఏర్పాటు చేసుకున్నాడు) అందుకే కార్తీక్ అక్కడ ఒక జనరేటర్ పెట్టాడు. అక్కడికి వెళితే బయటి లోకంతో సంబంధం ఉండదు. అది ఇక్కడికి వంద కిలోమీటర్ ల దూరంలో వుంది. కొండకి సగం దూరం వరకు బండి మీద వెళ్లొచ్చు. మిగిలిన సగం దూరం అంటే దాదాపుగా రెండు మూడు కిలోమీటర్ లు కార్ లో వెళ్ళడానికి కుదరదు. అయితే నడవడం లేదా మోటార్ సైకిల్ మీద వెళ్ళాలి" చెప్పాడు రంజిత్.

"ఒకవేళ మనం స్మితని తీసుకుని అక్కడికి వెళ్ళాక, కార్తీక్ వస్తే, లేదా మనం వెళ్లే సమయానికే అతను అక్కడ ఉంటే, అప్పుడు ఎలా" అడిగాడు ఆదినారాయణ.

"దాని గురించి మీరు అస్సలు భయపడాల్సిన పని లేదు. పోయిన ఏడాది కార్తీక్ కి అమెరికా లో పనిచేసే తమ కంపెనీ కి ట్రాన్స్ఫర్ అయింది. అతను అక్కడ ఇంకో మూడు ఏళ్ళు ఉంటాడు. తాను కట్టిన ఇంటి సంగతి తన ఫామిలీ కి కూడా తెలియదు. ఎలా చెప్పగలనంటే, అతను అమెరికా వెళుతూ ఆ ఇంటి కీస్ నాకు ఇచ్చి అప్పుడప్పుడు వెళ్లి చెక్ చేస్తుండమని చెప్పాడు. ఇంకో విషయం చెప్పడం మర్చిపోయా. అదే ఇంట్లో మేము అక్కడ తిరగడానికి ఒక మోటార్ సైకిల్ కూడా కొని ఉంచాడు. నేను వెళ్లక ఏడాది కావొస్తుంది. ఇంటికి ఇబ్బందేమీ ఉండదు కానీ బండి ఏ కండిషన్ లో ఉందొ తెలియదు" చెప్పాడు రంజిత్.

"బండి సంగతి నాకొదిలెయ్యి. నేను చూసుకుంటా. ఈసారి నువ్వు అక్కడికి ఎప్పుడు వెళతావో చెబితే, నేను కూడా వచ్చి బండి సంగతి చూసుకుంటా" చెప్పాడు రాహుల్.

"అంతా బాగానే వుంది కానీ మనం స్మితని తీసుకుని అక్కడికి చేరడం ఎలా ?" ప్రశ్నించాడు ఆదినారాయణ.

"మనం కార్ ని అద్దెకి తీసుకుని వెళ్లలేం. అలాగే మన కార్ లని వాడలేం. ఏదైనా సెకండ్ హ్యాండ్ లో మంచి కార్ తీసుకుందామన్నా డబ్బులు ఒక సమస్య. కార్ ద్వారా పట్టుబడే అవకాశం వుంది. అందుకే ఆ విషయాన్నీ నాకు వదిలెయ్యండి. మా గ్యారేజీ లో వాడకుండా వదిలేసి న కార్ లు, పాడైనవి చాలానే వున్నాయి. నేను మన ప్లాన్ అమలయ్యేలోపు ఒక బండిని రెడీ చేస్తా" చెప్పాడు రాహుల్.

"ఇక ఇంకో సంగతి. మనం స్మితతో అక్కడికి వెళ్ళాక మన భోజన ఏర్పాట్ల సంగతేంటి ? అవి ఎలా సమకూర్చుకోవాలి ? ఆమెని అక్కడికి తీసుకెళ్లాక, ప్రతిరోజూ మనం బయటికి వచ్చి భోజనాలని తెచ్చుకుంటుంటే లేనిపోని అనుమానాలు వస్తాయి కదా" అన్నాడు శరత్.

"నేను చెప్పిన ఇల్లు అడవిలో వుంది. మనకి కావాల్సిన కూరగాయలు, మాంసం కావాలంటే, అక్కడికి ముప్పై కిలోమీటర్ ల దూరంలో హైవే కి దగ్గరలో ఒక వూరు వుంది. మనం అక్కడినుండి కొనుక్కుని వెళ్ళాలి" చెప్పాడు రంజిత్.

"ఒక వారం కోసం కొనుక్కుంటే సరిపోతాయా" అడిగాడు శరత్.

"అలా ఎలా ఒక వారమే అంటావ్. నువ్వే చెప్పావుగా తాను మనల్ని అర్ధం చేసుకోడానికి నాలుగు రోజులైనా పడుతుంది అని. ఆ తర్వాత మనకి మూడు రోజులేం సరిపోతాయి ? అంత గొప్ప అందగత్తె తో కనీసం ఇంకో వారమైన గడపొద్దా ?" అన్నాడు రాహుల్.

"మరి పోయినసారి అలాంటి అమ్మాయితో ఒక్క రాత్రి గడిపినా చాలు అన్నావ్ కదా" ఉడికించాడు శరత్.

"అవకాశం లేదనుకుని అన్నా. ఇప్పుడు అవకాశం వున్నప్పుడు ఎందుకు వాడుకోకూడదు ?" చెప్పాడు రాహుల్.

"సరే అయితే. రెండు వారాలకి సరిపోయే నిత్యావసరాల్ని తెచ్చి పెడదాం" అన్నాడు రంజిత్. అందుకు మిగిలినవాళ్లు ఒప్పుకున్నారు.

"ఇక మిగిలిన ఇంకో ముఖ్యమైన విషయం - మీ ఇంట్లో వాళ్ళని మీరు రెండు వారల కోసం ఏమని చెప్పి ఒప్పిస్తారు ? మా ఇద్దరికీ ఇబ్బంది లేదు ఎందుకంటే మాకు కుటుంబం లేదు" ఆదినారాయణ, రంజిత్ వైపు చూస్తూ అన్నాడు శరత్.

"నా పనులకి నేను లేకపోయినా పెద్ద ఎఫెక్ట్ ఏమి ఉండదు. తర్వాత నేను అవి పూర్తిచేసుకోగలను. అలాగే నాకు మంచి క్లయింట్ లు దొరికారాని, నేను రెండు వారాలు వూరు వెళ్లాల్సి వస్తుందని చెప్పి, నా భార్య, పిల్లల్ని మా అత్తగారింటికి పంపిస్తే నాకు ఇబ్బందేమీ లేదు. మధ్యలో ఒకసారి కుదిరినప్పుడు ఒక ఫోన్ చేసి నా భార్యకి చెబితే, ఇక తాను నా గురించి ఆలోచించదు" చెప్పాడు రంజిత్.

"మరి నీ సంగతేంటి ?" ఆదినారాయణ వైపు చూస్తూ అడిగాడు రాహుల్.

"నేను నా పనిని వదిలిపెట్టి అన్ని రోజులు ఎప్పుడూ వుండలేదు. అసలు ఒక వారం కూడా వుండలేదు ఎప్పుడు. అయితే ఇప్పుడు టాక్స్ ల గురించి పట్టించుకునే సమయం కూడా కాదు కాబట్టి నేను రెండు వారాలు లేకపోయినా ఇబ్బందేమీ లేదు. కానీ నేను నా భార్యని వదిలి, ఇంటిని వదిలి ఎప్పుడూ లేను. ఇలా సడన్ గా వెళితే, నా భార్యకి తప్పకుండ అనుమానం వస్తుంది. అయితే అందుకోసమే మీతో కలవకుండా ఉండాలంటే, నా మనసు ఒప్పుకోడంలేదు" బాధగా చెప్పాడు ఆదినారాయణ.

"ఒక్కడి కోసం అందరు, అందరి కోసం ఒక్కడు అని అనుకున్నాం కదా! నువ్వేం బాధపడకు. నేనొక ఉపాయం చెబుతా. మీ ఆవిడ నీకు STD కాల్ చేస్తుందా ?" అడిగాడు రంజిత్.

"అస్సలు చేయదు. డబ్బులు ఖర్చు అవుతాయని భయం" అన్నాడు ఆదినారాయణ.

"అయితే ఒక పని చేద్దాం. నీ చేతిరాత తో రాసిన రెండు లెటర్ లు ఇవ్వు. అందులో మామూలు విషయాలే రాయి. తారీఖు మాత్రం మనం స్మిత ని తీసుకొచ్చిన టైం లో ఉండేట్లు వెయ్యి. మీ ఇంట్లో నువ్వొక పని మీద ఢిల్లీ వెళుతున్నానని, అక్కడ పెద్ద క్లయింట్ లు ఇద్దరు వాళ్ళ కంపెనీ పనిమీద వాళ్ళ ఖర్చుతో పిలుస్తున్నారని, అక్కడి హోటల్ లో బస కి ఏర్పాట్లు చేసారని చెప్పు. STD కాల్ చెయ్యదు కాబట్టి నువ్వు అక్కడ లేవు అన్న సంగతి తెలియదు. ఇక రెండు ఉత్తరాలను నేను ఢిల్లీ లో వున్న నా దోస్త్ కి పంపిస్తా. నేను చెప్పిన తేదీలలో పోస్ట్ చేయమని చెబుతా. అందుకు ఒక వెయ్యి రూపాయలు ఇవ్వు. దోస్త్ కి పంపితే వాడు ఖచ్చితంగా పోస్ట్ చేస్తాడు. ఇక నీ సమస్య పోయినట్లే" చెప్పాడు రంజిత్.

"అయితే ఆ ఇంటి గదుల గురించి చెప్పు ?" ప్రశ్నించాడు శరత్ రంజిత్ ని.

"ఇంటికి మాస్టర్ బెడ్ రూమ్ వుంది. ఇంకొక చిన్న బెడ్ రూమ్ వుంది. వంటగది వుంది. బండి పెట్టుకోడానికి ఒక చిన్న గది. ఇది కాక ఇంకో చిన్న రూమ్ వుంది కానీ అది ఎప్పుడు వాడలేదు" చెప్పాడు రంజిత్.

"పెద్ద బెడ్ రూమ్ ని స్మిత కి ఇద్దాం. తనకి సౌకర్యంగా ఉండేలా చూడాలి. రెండో బెడ్ రూమ్ లో ఇద్దరు పడుకున్నా, ఇంకో ఇద్దరికి ఇంకో రూమ్ కావాలి కాబట్టి, ఆ వాడని రూమ్ ని శుభ్రం చేసి, అందులోకి కావాల్సిన పరుపులు అమరిస్తే, అందరికి ఇబ్బంది లేకుండా ఉంటుంది" చెప్పాడు శరత్.

"ఇంట్లో ఫ్రిడ్జ్ కూడా వుంది కాబట్టి మనం అనుకునే తేదీకి ఒకటి రెండు రోజుల ముందు, కావాల్సినవన్నీ కొని అందులో పెడితే మనకి ఇబ్బంది ఉండదు" చెప్పాడు రంజిత్.

"మనకేమేం కావాలో అన్ని గుర్తు తెచ్చుకుంటూ ఒక లిస్ట్ చేద్దాం. ఎంత చిన్న వస్తువైనా మర్చిపోవద్దు. తర్వాత మనమే ఇబ్బంది పడతాం" చెప్పాడు ఆదినారాయణ.

"అన్నట్లు మీకు ఒక సంగతి చెప్పడం మర్చిపోయా. మీరు నేను చెప్పిన సంగతి వింటే ఎగిరి గంతులేస్తారు" చెప్పాడు రంజిత్.

ఏంటా సంగతి అన్నట్లు ముగ్గురు అతనివైపు చూసారు.

"నేను చాలా జాగ్రత్తగా స్మిత ఇన్సూరెన్స్ కాపీ సంపాదించా. దానికి, ఆమెకి డాక్టర్ చేసిన పరీక్షల వివరాల్ని కూడా జత చేసి ఉంచారు. దాని ప్రకారం ఆమెకి మూర్ఛ కానీ, నరాల బలహీనత కానీ, బీపీ కానీ, క్షయ కానీ, షుగర్ లాంటి వ్యాధులు ఏమి లేవు. ఆమె ఎప్పుడూ డ్రగ్స్ తీసుకోలేదు. ఇంకా ఇందులో ఆమె ఎత్తు, బరువు మరియు శరీర కొలతలు వున్నాయి. తన ఎత్తు అయిదు అడుగుల అయిదు అంగుళాలు. బరువు 60 కిలోలు. ఇక అసలు విషయానికి వస్తున్నా. తన కొలతలు ఏంటో తెలుసా ? 38-24-37" చెప్పాడు గర్వముగా రంజిత్.

"అమ్మదీనమ్మా" ఆశ్చర్యంగా అరిచాడు రాహుల్.

"నాకు అర్ధం కాలేదు. కొలతలు అంటే ఏంటి ?" అడిగాడు ఆదినారాయణ.

"చాలా ఆనందంగా చెబుతా ఆది. విను. ఆమె స్తనాలు పూర్తి నిండుగా ఉండి 38 ఇంచులు వున్నాయి. ఆమె నడుము కొలత 24 ఇంచులు. ఆమె పిర్రలు 37 ఇంచులు వున్నాయన్నమాట" వివరించాడు రంజిత్.

"నువ్వు చెబుతుంటేనే నా అంగం లేవడం మొదలెట్టింది" నవ్వుతూ అన్నాడు రాహుల్.

"ఇందులో డాక్టర్ ఆమె నిద్ర కోసమో లేక టెన్షన్ పోగొట్టుకోడానికో తెలియదు కానీ అప్పుడప్పుడు Nembutals అనే టాబ్లెట్ వాడుతుందని రాసాడు. మనం కూడా వాటిని కొన్ని తెచ్చి ఉంచితే మంచిదని అనుకుంటున్నా" చెప్పాడు రంజిత్.

"నేనుండగా ఆమెని నిద్ర పోనిస్తానా ?" క్రూరంగా నవ్వుతూ అన్నాడు రాహుల్.

"మరో ముఖ్యమైన సంగతి - తనని ఎప్పుడు ఎత్తుకుని పోవాలో, తేదీని నిర్ణయించడం. నాకు తెలిసిన సమాచారం ఏంటంటే, తాను జూన్ 24 న, మంగళవారం ఉదయం అమెరికా కి బయలుదేరుతుంది. కాబట్టి మనం ఒకరోజు ముందు అంటే సోమవారం, 23 న ముహూర్తం పెట్టుకుంటే మంచిది. ఏమంటారు ?" అడిగాడు శరత్.

అందుకు ముగ్గురూ ఒప్పుకున్నారు.

"అలా అయితే మీరు ముగ్గురు ముహూర్తం తేదీకి రెండు వారల ముందు నుండి మీ పనులు అన్నీ మానేసి, మనం చేయబోయే పనికి సిద్ధంగా అన్నీ సమకూర్చుకోవాలి. అలా మీకు కుదురుతుందా ?" అడిగాడు శరత్.

"నాకైతే ఏ ఇబ్బంది లేదు. నాకు సెలవలు చాలా మిగిలి వున్నాయి. అవి వాడుకుంటా. బాస్ ఒప్పుకోకపోతే, వాడి ఖర్మ. జాబ్ వదిలేస్తా" చెప్పాడు రాహుల్.

మిగిలిన ఇద్దరు కూడా ఒప్పుకున్నారు.

శరత్ కి ఇది చాలా రిలాక్స్ గా అనిపించింది.

"ఇంకో మూడు అడ్డంకులు వున్నాయి" తాను రాసుకున్న నోట్స్ ని చూస్తూ అన్నాడు శరత్.

"మొదటిది - మనం మనలా కనబడకుండా ఆమె ముందు వేషం మార్చుకోవడం - ఎందుకంటే ఇది తర్వాత భవిష్యత్తులో మనకి ఉపయోగపడొచ్చు. ఒకవేళ స్మిత మనసు మారితే అన్నకోణం నుండి చెబుతున్నా. మనకేమి పేరు ప్రఖ్యాతలు లేవు. సాధారణ మనుషులం. నేను మీసాలు గడ్డం పెంచాననుకో ఆమెకి కనిపించడానికి. తర్వాత వాటిని తీసేస్తే నన్ను గుర్తు పట్టలేదు. మనకి ఇంకా అయిదు వారల సమయం ఉండి కాబట్టి సులభముగా పెంచొచ్చు" చెప్పాడు శరత్.

"నేను కూడా అంతే. మీసాలు, గడ్డం పెంచుతా. నాక్కూడా ఇబ్బంది లేదు" చెప్పాడు రాహుల్.

"మీ ఇద్దరి సంగతి ఏమిటి ? మీరు మాలా పెంచితే మీ భార్యలకు అనుమానం వస్తుందా ?" ఆది, రంజిత్ ల వైపు చూస్తూ అడిగాడు శరత్.

"వచ్చే అవకాశం ఉంది. ముఖానికి ఏదన్నా మాస్క్ పెట్టుకుంటే ? స్మిత కళ్ళకి గంతలు కడితే ?" అడిగాడు రంజిత్.

"అది కష్టం. మనం ఆమెని అలా చేస్తే, మనల్ని ఎలా నమ్ముతుంది ? మనతో ఎలా మాట్లాడుతుంది ? అందువల్ల ఆమె ఇంకా భయపడి మనకి అసలు సహకరించదు" చెప్పాడు శరత్.

"అవును. అదీకాక స్మిత కి నేనేం చేస్తున్నానో, నా మగతనం ఏంటో ఆమె చూడాలి. అప్పుడే కదా అసలు మజా" అన్నాడు రాహుల్.

"అలా అయితే మేమిద్దరం మా రూపాల్ని మేకప్ ద్వారా మార్చుకుంటాం. ముహూర్తం రోజువరకు ఇలానే ఉండి, ఆరోజు నేను నా జుట్టుకి రంగు వేయించుకుంటా. ఎప్పుడూ నల్ల కళ్లద్దాలు పెట్టుకుంటా. జుట్టుని వేరుగా దువ్వుకుంటా" చెప్పాడు రంజిత్.

"అది బాగా వర్కౌట్ అవుతది. మరి ఆది, నీకేం చేద్దాం ? నువ్వు ఒక పని చెయ్యి. నీది బట్టతల కాబట్టి, నువ్వు విగ్గు పెట్టుకో. మీసాలు బయట దొరుకుతాయి కాబట్టి అవి కొనుక్కుని ఉంచుకో. అప్పుడు నువ్వు వేసుకునే ఫార్మల్స్ బట్టలు కాకుండా జీన్స్, T-షర్ట్ లు వేసుకో. అలా చేయగలవా ?" ప్రశ్నించాడు శరత్, ఆదిని.

"అలానే చేస్తా" అన్నాడు ఆదినారాయణ.

"మనం రెండు వారల కోసమే ఇవన్నీ చేసేది. ఒక్కసారి స్మితని వదిలెయ్యగానే, మళ్ళీ మనం మన పాత అవతారాల్లోకి మారిపోదాం. అప్పుడు తాను మనల్ని గుర్తించడం దాదాపుగా అసాధ్యమనే చెప్పాలి" అన్నాడు శరత్.

"ఇక మన రెండో ఇబ్బంది - మనం స్మితని ఎత్తుకెళ్లడానికి, ఆమెని స్పృహ తప్పించడం ఎలా ?" ఇదొక ముఖ్యమైన పని" అడిగాడు శరత్.

"ఏముంది ? ఆమెకి క్లోరోఫామ్ లేదా ఈథర్ ఎదో ఒకటి ఇచ్చి స్పృహ తప్పిద్దాం" అన్నాడు రాహుల్.

"ఈథర్ అసలు వాడొద్దు. ఎక్కువ వాడితే ప్రాణం పోతుంది. క్లోరోఫామ్ వాడడం మంచింది. నేను మెడికల్ జర్నల్స్ లో చదివాను. ఈథర్ తో కొన్నిసార్లు అంటుకునే ప్రమాదం ఉంది. క్లోరోఫామ్ కి ఆ ఇబ్బంది లేదు" చెప్పాడు రంజిత్.

"కానీ అది సంపాదించడం ఎలా ?" అడిగాడు ఆదినారాయణ.

"మత్తు ఇంజక్షన్ కూడా వాడొచ్చు" అన్నాడు రాహుల్.

ఆ ఇబ్బందిని ఎలా అధిగమించాలి అనే బాధ్యతను రంజిత్ కి అప్పగించారు.

"ఇక చివరి, మూడో అడ్డంకి - మనం స్మిత ని ఎత్తుకొచ్చి ఆ ఇంట్లో పెడతాం. బానే ఉంది. అయితే ఆమె ఆరోజుకి ఎవరో ఒక్కరికో, ఎక్కువమందికో అప్పోయింట్మెంట్ లు ఇచ్చి ఉంటుంది. ఆమె ఏమైపోయిందో అని ఎవరన్నా సెక్యూరిటీ అధికారి లకి చెబితే .....? దాని మనం ఎలా ఎదుర్కోవాలి ?"

అందరూ అప్పుడు ఏమేం జరగడానికి అవకాశాలు ఉన్నాయో అన్నీ ఆలోచించారు కానీ జరగబోయేది ఊహించడం కష్టం కాబట్టి జరిగినప్పుడు ఎలా ఎదుర్కోవాలో చూద్దాం అని అనుకున్నారు.

ఇక అందరూ తర్వాతి మీటింగ్ కి కలుద్దాం అని వెళ్ళిపోతున్న సమయంలో రాహుల్, ఆది ని అడిగాడు

"స్మిత పోయిన ఏడాది ఎంత సంపాదించింది ?"

"దాదాపుగా ఎనిమిది కోట్లు" చెప్పాడు ఆది.

రాహుల్ ఆశ్చర్యంతో నోరు తెరిచాడు. తర్వాత "అయితే మనం ప్రపంచంలో ఎక్కువగా సంపాదిస్తున్న ఆడదాన్ని దెంగబోతున్నాం" అన్నాడు సంతోషంగా.

***