Thriller అభిమాన సంఘం

[anaamika]

ఆదినారాయణ ఆఫీసుకి చేరుకోవడానికి శరత్ కి అరగంట ఆలస్యం అయింది. మార్కెట్ లో అతనికి అనుకోకుండా వేరే పని ఇవ్వడంతో అది పూర్తి చేసి వెళ్ళడానికి అతనికి అంత సమయం పట్టింది. శరత్ అక్కడికి చేరుకునే సరికి ఆదినారాయణ కంగారుగా ఎదురొచ్చాడు.

"నువ్వు రావడం ఆలస్యం అయ్యేసరికి ఇక నువ్వు రావేమో అని అనుకున్నాం" అంటూ అతన్ని తన కేబిన్ లోకి తీసుకెళ్లాడు. అప్పటికే అక్కడ మిగిలిన ఇద్దరు వీళ్ళకోసం ఎదురుచూస్తున్నారు. తమని ఎవరు వచ్చినా (ఎవరు రారు అని తెలుసు అయినా) ఆటంకపరచకుండా తలుపుకి లోపలినుండి బోల్ట్ పెట్టి వట్టి వచ్చాడు ఆదినారాయణ.

శరత్ కి గత వారం చాలా సంతోషంగా గడిచింది. అతను ప్రస్తుతం ఒక పత్రికకు రాస్తున్న కథని పక్కకు పెట్టి, తన పధకం వివరాలను రాయడం మొదలుపెట్టాడు. గత ఏడాది నుండి తాను పడుతున్న కష్టం, తన కోరిక త్వరలో తీరబోతుందన్న ఆత్రుత అతన్ని ఒక దగ్గర నిలబడకుండా చేసింది.

వాళ్లకి అతను కొన్ని ఫోటోలు, మ్యాప్ లు ఇచ్చాడు. అందులో స్మిత ఇల్లు ఎక్కడవుంటుందో అతను ముందుగానే మార్క్ చేసి ఉంచాడు. ఆమె ఉంటున్న ఇల్లు రెండు అంతస్తులు వుంది. మొదటి అంతస్తులో ఎన్ని గదులు వున్నాయి, రెండో అంతస్తులో ఎన్ని గదులు వున్నాయి, దానికి రాకపోకలు ఎటువైపునుండి వున్నాయి, రోడ్ నుండి ఆమె ఇంటికి ఎంత దూరం లో ఇల్లు వుంది లాంటి అన్ని విషయాలు అందులో వివరంగా వున్నాయి.

"నువ్వు ఆ ఇంటికి వెళ్ళావా ?" ఆశ్చర్యంగా అడిగాడు ఆదినారాయణ.

"చాలాసార్లు వెళ్ళాను. టూరిస్ట్ గా సినిమా వాళ్ళ ఇల్లు చూపించే సంస్థ కి వెళ్లి, వాళ్లతో వెళ్లి చూసా. ఈ సినిమా ఆక్టర్ ల ఇల్లులు అన్ని దాదాపుగా ఒకే దగ్గర కొండకి దిగువన కట్టుకున్నారు. అందువల్ల కొండ మీదకి వెళ్లి కూడా చాలాసార్లు పరిశీలించా".

"చాలా విషయాలు కనుక్కున్నావ్"

"తప్పదు కదా! ఆమె ఇంటి ఖరీదు మూడు కోట్లకి పైమాటే ఉంటుంది"

అందరు జాగ్రత్తగా వింటున్నారు.

"నేను చెప్పేది జాగ్రత్తగా వినండి. జాగ్రత్త అని ఎందుకు అంటున్నానంటే, ఇదొక్క విషయమే నన్ను ఎక్కువ ఆలోచించేలా చేస్తుంది. ఆమె రోజు ఉదయం లేచి నడుస్తూ తన గేట్ వరకు వస్తుంది. అక్కడ స్థలం చిన్నగా ఉంటుంది". అంటూ ఫోటో లో ఆ ప్రదేశాన్ని చూపించాడు.

"ఏంటి ఆ ప్రదేశం ప్రత్యేకత ?" రాహుల్ అడిగాడు.

"ఎందుకంటే మనం ఆమెని అక్కడే కలవాలి కాబట్టి" చెప్పాడు శరత్.

"అంటే మనం ఆమెని అక్కడినుండే ఎత్తుకెళ్ళాలి కదా" అన్నాడు రాహుల్.

"అవును. ఎందుకంటే అక్కడ ఎవరు వుండరు. మనల్ని గమనించే వాళ్ళు ఎవరు వుండరు అలాగే తనని గమనించే వాళ్ళు కూడా ఎవరు ఉండకపోవచ్చు. అదే మనకి అనువైన సమయం అనుకుంటున్నా" అన్నాడు శరత్.

"ఒకవేళ ఆమె అరిచి గోల చేస్తే ? దాని గురించి ఆలోచించావా ?" అడిగాడు రంజిత్.

"ఆమె ఆలా చేయడానికే ఎక్కువ అవకాశం వుంది ఎందుకంటే మనమెవరో, మన ఉద్దేశం ఏమిటో ఆమెకి తెలియదు కాబట్టి. నేను అది కూడా ఆలోచించి, ఆమెని నిద్రపుచ్చడానికి కూడా సిద్ధంగా వున్నా"

"అంటే క్లోరోఫామ్ లేదా ఇంజక్షన్ లాంటిదా"

"అవును. అలాగే చెయ్యాలి. ఆమె ని మనం ఒక సేఫ్ హౌస్ కి తీసుకుని వెళ్లేంతవరకు, మధ్యలో ఆమెకి మెలకువ రాకుండా చేయాల్సి ఉంటుంది. మనం తనకోసం ఒక ఇంటిని చూడాలి. ఆ ఇల్లు వూరికి దూరంగా ఉండాలి. ఎవరూ రాకపోకలు సాగించని ఇల్లై ఉండాలి. ట్రాఫిక్ కూడా చాలా తక్కువగా వుండే ప్రదేశం అయి ఉండాలి"

"అది అంత సులభంగా దొరుకుతుందంటావా ?" అడిగాడు రాహుల్.

"మనకి అలాంటి ఇల్లు దొరికేవరకు వెతక్క తప్పదు. మనం ........"

"అలాంటి ఇంటి గురించి మీరు ఎక్కువ శ్రమపడాల్సిన పని లేదు. అది నేను చూసుకోగలను. ఇంటి గురించి మర్చిపోయి మిగిలిన వివరాలు చెప్పు శరత్" చెప్పాడు రంజిత్.

"మనం అలా ఆమెని తీసుకుని వచ్చాక, అక్కడ మనం తప్ప, ఆమె తప్ప ఇంకెవరూ వుండకూడదు. మనం ఆమె గురించి తెలుసుకుందాం. తాను మన గురించి తెలుసుకుంటుంది. అందుకు మనం మూడు, నాలుగు రోజుల టైం పెట్టుకుందాం. ఆ టైం లో మనం తనతో జీవితం గురించి, ప్రేమ గురించి ప్రత్యేకంగా మాట్లాడదాం. ఆమెకి అప్పటికి అది తన ఇల్లులా, మనం తన మంచి కోరే మనుషుల్లా అవుతాం. ఒక్కసారి అలా మనం దగ్గర అయ్యాక, తనకి మనం అంటే భయం పోతుంది. సురక్షితంగా వున్నానని అనుకుంటుంది. తన చుట్టూ ఇక్కడ వున్నమనుషులకన్నా మనం చాలా మంచివాళ్లమని తనకి అర్ధం అవుతుంది. అప్పుడు అది ఆమెకి బ్రేకింగ్ పాయింట్ అవుతుంది" చెప్పాడు శరత్.

"అలా అర్ధం కాకుండా చెప్పకు. అంటే ఏంటి ?" అడిగాడు రాహుల్.

"దానర్ధం ఏంటంటే, మనం తనతో ఏ విషయాన్నైనా చెప్పుకోవచ్చు. అయినా ఆమె తెలివికలది కాబట్టి మనం మన కోరికను చెప్పే పరిస్థితి రాకుండా తానే అర్ధం చేసుకుంటుంది. తర్వాత ఇక ఆమె ఇష్టం. ఆమెకి నచ్చిన ఒక మనిషితో పడుకుంటుందా, ఇద్దరితోనా లేక అందరితోనా అన్నది తాను నిర్ణయించుకుంటుంది. కాబట్టి తర్వాత ఇక ఏ ప్రాబ్లెమ్ ఉండదు"

"ఒక్క నిమిషం. నీకు అది ప్రాబ్లెమ్ లా అనిపించడంలేదేమో. కానీ నాకు ఇదే పెద్ద ప్రాబ్లెమ్" చెప్పాడు రాహుల్.

"అదేంటో చెప్పు" అడిగాడు శరత్.

"ఇంత కష్టపడి, ఇన్ని ఆలోచనలు చేసాక, ఆమె ఎవరినో ఒకర్ని ఎంచుకోవడం ఏంటి ? అది నన్ను అయినా, ఆదినారాయనని అయినా, రంజిత్ ని అయినా లేక నిన్ను అయినా సరే, ఒక్కరితో పడుకుంటా అంటే మిగిలిన వాళ్ళం పిచ్చొళ్లామా ? ఆమె అందరితో సుఖాన్ని అనుభవించాల్సిందే. అంతే" చెప్పాడు రాహుల్.

"రాహుల్, నువ్వేం అంటున్నావో నీకు తెలుస్తుందా ? ఒకవేళ ఆమె ఒప్పుకోకపోతే, నువ్వు బలవంతంగా ఆమెని అనుభవిస్తావా ?" ఆదినారాయణ అడిగాడు.

"ఇంత కష్టపడ్డాక అదే పని చేస్తా" చెప్పాడు రాహుల్.

ఆదినారాయణ కి ఆ మాట అసలు నచ్చలేదు.

"ఇలాంటి మాటల్ని నేను అసలు ఒప్పుకోను. రాహుల్, నువ్వు ఎమన్నా అనుకో కానీ నువ్వు అలా చేస్తే దాన్ని రేప్ అంటారు. అది శిక్షార్హం" అన్నాడు.

"నువ్వు దానికి ఏ పేరు పెట్టుకుంటావో పెట్టుకో. నాకు అనవసరం. ఇంత కష్టపడి, డబ్బులు ఖర్చు చేసి, చేసిన పనికి ఫలితం దక్కనప్పుడు, నేను అలా చేయడానికి కూడా రెడీ గా వున్నా అని చెబుతున్నా" అన్నాడు.

"అలా చేస్తే రేప్ చేసినందుకు చట్ట ప్రకారం ఏడు సంవత్సరాల నుండి పది ఏళ్ల వరకు జైలు శిక్ష పడుతుంది. ఒకవేళ ఆ సమయంలో అమ్మాయికి దెబ్బలు, ఇతరత్రా హాని జరిగితే, పదిహేను ఏళ్లకు పైగా లేదా జీవితకాలం శిక్ష పడుతుంది. ఇది నువ్వు ఒక్కడివే చేస్తే జరిగేది. ఒకవేళ మేము కూడా ఇందులో కలిస్తే అది సామూహిక మానభంగం కిందకి వచ్చి, శిక్షలు ఇంకా ఎక్కువగా ఉంటాయి" చెప్పాడు ఆదినారాయణ.

అప్పుడు శరత్ కల్పించుకున్నాడు.

"నువ్వు చెబుతున్నదానిలో అర్ధంలేదు. మనం పరిస్థితిని అంతవరకూ తీసుకవెళ్ళం. రేప్ లేదా గ్యాంగ్ రేప్ చేసే అవకాశమే ఉండదు. రాహుల్ తన కోపంలో అలా అన్నాఅది జరగదు. మనం ఇంకో విధంగా ఆలోచిద్దాం. మనతో బాగానే గడిపి తర్వాత స్మిత నన్ను రేప్ చేసారని సెక్యూరిటీ అధికారి లకి చెప్పిందని అనుకుందాం. అప్పుడు వాళ్ళు అది నమ్ముతారా ? నమ్మరు, ఎందుకంటే ఈ సంగతి గురించి నేను కూడా కొంత కనుక్కున్నా. అది చెబుతా విను. తాను సెక్స్ సింబల్ అని అందరికి తెలుసు. ఆమె తనకున్న సంబంధాలు అన్నీ పబ్లిక్ గా చెప్పింది. అలాంటప్పుడు ఏవో గొడవలు జరిగి ఆమె అలా చెబుతుందని అనుకుంటారు తప్ప నిజమని నమ్మరు. అసలు రేప్ జరిగినదని వెళ్లి కంప్లైంట్ ఇచ్చే ఆడవాళ్లు ఎంతమంది వుంటారు ? చాలా తక్కువ. తానొక స్టార్ కాబట్టి, వెళ్లి సెక్యూరిటీ అధికారి లకి చెబుతుందని నేను అనుకోను. అలా చేస్తే ఆమెకే పరువు తక్కువ. తర్వాత తాను రుజువు ఎలా చేయగలదు ?  పత్రికల వాళ్ళు దీన్నొక సెన్సషనల్ వార్త చేస్తారని ఆమెకి తెలియదా?"

"అయినా అంతవరకూ రాదు. మనం తనని రేప్ చేసే ప్రసక్తే లేదు. మనమేమన్న రౌడీ లామా ? గూండాలమా ? మనకేమన్న రేప్ లు చేసే చరిత్ర వుందా ? నా పధకంలో రేప్ అనే ప్రసక్తే లేదు. స్మిత మొదట్లో మనం ఎత్తుకుని రావడాన్ని తప్పు పట్టొచ్చు కానీ తర్వాత మన గురించి, మనం అలా ఎందుకు చేసామో తెలుసుకుంటుంది కాబట్టి కిడ్నాప్ అనే ప్రసక్తి కూడా ఉండదు. కాబట్టి మీరు అనవసరమైనవన్నీ అలోచించి, మనమేదో నేరం చేస్తున్నట్లు భయపడకండి" చెప్పాడు శరత్.

"ఏమో, కిడ్నాప్ మనం చేస్తున్నాం కాబట్టి అది నేరమే అవుతుంది" అన్నాడు ఆదినారాయణ.

"అవదులే ఆది, తర్వాత తాను అర్ధం చేసుకుంటుంది కాబట్టి మనం దాని గురించి భయపడాల్సిన అవసరంలేదు" చెప్పాడు రంజిత్.

"నువ్వు చెబుతున్నది కరెక్టే. నేను కూడా ఒప్పుకుంటా. మనం ఆమెని కిడ్నాప్ చేస్తున్నాం. అయితే తర్వాత నేను చెప్పిన విషయాల్ని కూడా గుర్తుపెట్టుకో. మనం తనని నిర్బంధించడం లేదు. మనం తన గురించి తెలుసుకోవాలని అనుకుంటున్నాం. తనకి మనమేం అపకారం చేయడంలేదు. అలాంటప్పుడు తాను అది కిడ్నాప్ అని ఎందుకు అనుకుంటుంది ?" చెప్పాడు శరత్.

"నీ అంత నమ్మకం నాక్కూడా ఉంటే బావుండేది" అన్నాడు ఆదినారాయణ.

"సరే, మనం తనని వదిలిపెట్టాక వెళ్లి సెక్యూరిటీ అధికారి కి రిపోర్ట్ చేసిందని అనుకుందాం. నేను దానికి కూడా జాగ్రత్తలు మన పధకంలో పెట్టా. ఆమె ఎవరి పేర్లు చెబుతుంది ? ఎవరిని గుర్తుపడుతుంది ? మనం ముఖాలకి మాస్క్ లు వేసుకుని ఉంటాం. మారు పేర్లతో పిలుచుకుంటాం. ఆమె మనల్ని ఎలా గుర్తిస్తుంది ?"

"నువ్వు ప్రతి చిన్న విషయాన్నీ ఆలోచించావ్" అన్నాడు ఆదినారాయణ.

"మనం ఇంత పెద్ద పధకాన్ని అమలు చేసేటప్పుడు ఇలాంటివన్నీ ఆలోచించాలి. మనం ఆమెతో ఎంజాయ్ చేసాక, ఒక వారం తర్వాత తిరిగి వదిలేద్దాం. ఆమె తన బిజీ పనుల్లో పడి మనల్ని మర్చిపోతుంది. మనకి ఆమెతో చేసిన ఈ పని ఒక గొప్ప అనుభవాన్ని మన జీవితాంతం ఒక తీయని గుర్తుగా మిగిలిపోయేలా చేస్తుంది. తర్వాత మన జీవిత చర్యల్లో మనం మునిగిపోతాం".

"నాకు ఇది బాగా నచ్చింది. నేను శరత్ తో పని చేయడానికి సిద్ధం. నాకు ఇంకా తెలియాల్సిన వివరాలు అంటూ ఏమి లేవు. నేను ఈ క్షణం నుండి ఈ ప్లాన్ లో భాగం అయ్యా. శరత్ మీద నాకు నమ్మకం వచ్చింది. అతను మనకి ఏ ఇబ్బంది ఏర్పడకుండా చూడగలడు" చెప్పాడు రాహుల్.

"నేను కూడా నీ మాటల్ని ఒప్పుకుంటున్నా" చెప్పాడు రంజిత్.

"మరింక ఆలస్యం ఎందుకు ? మన పధకాన్ని ఎప్పుడు అమలు చేద్దామో చెప్పు" అన్నాడు రాహుల్.

"పేపర్ మీద మనం రాసుకుని అనుకున్నది, నిజముగా చేయాల్సి వచ్చినప్పుడు జరిగేది వేరుగా ఉంటాయి. అనుకోని కొత్త ఇబ్బందులు రావొచ్చు. మనం ఇప్పుడే అంతా కరెక్టే అనుకుంటే ఎలా ?" అడిగాడు ఆదినారాయణ.

"నీకు మాతో కలవాలని ఉందొ లేదో ముందు చెప్పు. ప్రతిదానికి నువ్వు అడ్డుపడుతున్నావు. మేము చేసేది జరగదేమో అన్న అనుమానం నీకుంటే, నిన్ననే ఈ సంగతి ఎందుకు చెప్పలేదు ? ఈరోజు మీటింగ్ కి ఎందుకు ఒప్పుకున్నావ్ ? అదికూడా నీ ఆఫీస్ లోనే ఎందుకు పెట్టావ్ ?" కోపంగా అన్నాడు రాహుల్.

"అంతే ..... అదీ ...... మనం అన్నీ ఆలోచించాలి కదా. నాకు ఈ ఆనందాన్ని అనుభవించాలని వుంది. అందుకే ఇక్కడి వరకు వచ్చా".

"అలాంటప్పుడు నీ నిర్ణయాన్ని సరిగ్గా చెప్పెయ్యి. ఈ ముసుగులో గుద్దులాటలు నాకు నచ్చవు. ఇది నీ జీవితంలో నీకు వచ్చిన చివరి అవకాశం. నన్ను అడిగితే అవకాశాన్ని వదులుకోకు అనే చెబుతా. కళ్ళు మూసుకుని మాతో పాటు దూకెయ్యి. జీవితాంతం ఈ అనుభవాన్ని తలుచుకుని సంతోషంగా వుండు. నీ నిర్ణయమేమిటో చెప్పు" అడిగాడు రాహుల్.

సరే అన్నట్లు తలూపాడు ఆదినారాయణ.

అప్పుడు రంజిత్ మాట్లాడాడు.

"నువ్వు అన్నది కరెక్టే రాహుల్. నేను కొంచెం వేరుగా చెబుతా విను. కళ్ళు మూసుకుని దూకడం అనేది కరెక్ట్ కాదు. కళ్ళు తెరుచుకుని దూకుదాం. అప్పుడు మనం ఎక్కడికి వెళుతున్నామో తెలుస్తుంది"

"అలా కూడా నాకు ఓకే నే" చెప్పాడు రాహుల్.

"నేను జూదాలు ఆడేవాడిని. నాకు అనుకూలంగా అన్నీ వున్నాయి అనుకున్నప్పుడే నేను పందెం కాస్తా. నీ పధకం అంతా బానే వుంది అయితే ఇంకా ఇందులో తీసుకోవాల్సిన జాగ్రత్తలు కొన్ని వున్నాయి. అవి కూడా మనం పూర్తి చేద్దాం. నేను చెప్పినవి నువ్వు రాయి శరత్.

మనకి స్మిత అలవాట్లు, రోజు ఆమె చేసే పనులు కరెక్టుగా తెలియాలి. ఇది చాలా ముఖ్యం. పత్రికల్లో, పేపర్ లలో వచ్చిన వాటిని చూసి మనం అదే కరెక్ట్ అని నమ్మొద్దు.

ఆమె ఉదయం మరియు సాయంత్రం క్రమం తప్పకుండా చేసే పనులు ఏమిటి ?

ఆమె నిజంగా ప్రతిరోజూ ఉదయం నడుస్తుందా ?

ఒకవేళ నడిస్తే ఆ సమయాలు ఏమిటి ?

నడుస్తున్నప్పుడు ఒంటరిగా వుంటుందా ?

నడుస్తున్నప్పుడు ఆమె ఇంట్లో కానీ, బయట కానీ ఇంకెవరైనా వుంటారా ?" మనకి ఇవన్నీ తెలియాలి.

"అంతే ఆమెని మనం నీడలా అనుకరించాలి" అన్నాడు శరత్.

"తప్పదు. ఒకటి రెండు సార్లు మాత్రమే కాదు. అలా కొన్ని రోజులు అనుకరించి తెలుసుకోవాలి. దూరంగా ఉండి చూసే అవకాశం ఏమైనా వుందా ?" అడిగాడు రంజిత్.

"ఉంది. ఆమె ఇంటికి దగ్గరలో కొండ ఉంది. దాన్ని ఎక్కితే సరిపోతుంది" చెప్పాడు శరత్.

"బాగుంది. తర్వాతి ప్రశ్న. మనం ఏ రోజున ఈ పని చేయాలనీ అనుకుంటున్నామో ఆ తేదీని నిర్ణయించాలి. ఒక వారంలో చేద్దామా ? ఆరు వారాలు అయ్యాక చేద్దామా ? ఆలోపు మన పధకాన్ని ఏ తప్పు లేకుండా సిద్ధం చెయ్యాలి" అన్నాడు రంజిత్.

"స్మిత కార్యక్రమాల్ని నేను తెలుసుకుంటా"

"తర్వాత, మనం ఆమెతో ఎన్ని రోజులు గడపాలి ? అన్ని రోజులు మనం మన ఉద్యోగాలకి ఇబ్బంది లేకుండా చూసుకోవాలి. మనం ఆమెని ఎక్కడ ఉంచాలి అనేదానికి నా దగ్గర సమాధానం ఉంది కాబట్టి దాని గురించి బాధ లేదు. ఆమెని ఎత్తుకెళ్లడానికి మనం ఎలాంటి బండిని వాడాలి ? మనం మనల్ని వేరు వ్యక్తులుగా ఎలా బయటివాళ్ళకి చూపించుకోవాలి ? అది కూడా వాళ్ళు నమ్మేటట్లు. మనం స్మిత ని తీసుకెళ్లిన ఇంటిలో మనం ఉండడానికి ఎన్ని రోజులు అనుకుంటామో అన్ని రోజులకి సరిపడా నిత్యావసరాలు ఏర్పాటు చేసుకోవాలి. ఇంకా కొన్ని జాగ్రత్తలు తీసుకోవాలి. ఒకసారి మనం స్మిత ని ఎత్తుకెళ్లాక, ఆమె ఎక్కడికి వెళ్ళింది అని ఆలోచించే వాళ్ళు ఎవరు ? ఆమె కనబడకపోతే వాళ్ళేం చేస్తారు ? మనం కూడా అన్ని రోజులు కనబడకుండా ఉంటే, మన గురించి వాళ్ళేం అనుకుంటారు ? అలాగే మన ఇంట్లో వాళ్లకి మనమేం చెప్పాలో కరెక్ట్ గా నిర్ణయించుకోవాలి. మనం ఆమెని ఎత్తుకెళ్లేటప్పుడు అనుకోకుండా ఎవరైనా ఆపితే మనం దాన్ని ఎలా ఎదుర్కోవాలి ? మనం అనుకున్నట్లుగా స్మిత ని ఎత్తుకుని వచ్చాక, నువ్వు చెప్పినట్లే మనకి అనుగుణంగా నడుచుకుంటుంది అనుకో బానే ఉంటుంది. ఒకవేళ భయపడి మనకి ఎదురు తిరిగిందనుకో. అప్పుడేం చెయ్యాలి ? అలాకాకుండా అందరిని దగ్గరికి రానివ్వడు ఇష్టపడకపోతే అప్పుడు ఎలా ? మనం దాన్ని ఎలా సరి చెయ్యాలి ? దానికి మనం ఇప్పుడే ఒక నిర్ణయానికి రావడం మంచిది. మనం ఇప్పుడేం అనుకున్నామో అప్పుడు కూడా అదే మాట మీద ఉండాలి" చెప్పాడు ఆదినారాయణ.

"అందుకు నా దగ్గర అందరికి నచే సమాధానం ఉంది. అయితే ఇప్పుడు అందరు మనం అనుకునేదాన్ని తూచా తప్పకుండా పాటించాలని ప్రమాణం చేయాలి. స్మిత మనసుకి వ్యతిరేకంగా ఎవరు ప్రవర్తించకూడదు" చెప్పాడు శరత్.

"ఇంకో విషయం గురించి కూడా చూడాలి. మనం స్మిత న తీసుకొచ్చి, మనం ఏర్పాటు చేసిన ఇంటికెలో పెట్టాక, ఆమె అక్కడ ఉండడానికి ఇష్టపడకపోతే ఎం చేయాలన్నది కూడా నిర్ణయించుకోవాలి" చెప్పాడు ఆదినారాయణ.

"అవును. ఈరెండు విషయాల్ని స్మిత ఒప్పుకుంటే, ఇక ఆమెని మనం బలవంతంగా ఎత్తుకొచ్చామన్న భయం ఉండదు. అయితే ఆమెకి మనం చూపించే ప్రేమకి తప్పకుండా తన మనసు మారుతుంది అన్న నమ్మకం నాకుంది. ఒకవేళ ఆమె మన నలుగురిలో ఏ ఒక్కరినైనా ఒప్పుకోకపోతే, తనని క్షేమంగా తిరిగి తెచ్చేద్దాం. బలవంతం వద్దు. తనని బాధ పెట్టవద్దు. ఇది మనమందరం ఒప్పుకుంటే, మన పధకాన్ని అమలు చేద్దాం. ఏమంటారు ?" అడిగాడు శరత్.

అందుకు మిగిలిన ముగ్గురు ఒప్పుకున్నారు.

***