Adultery தமிழ் காம சிறுகதைகள் by சில்க் ஷாலினி

[SilkShalini]

கிழவனுக்கு ஊம்பி விட்ட குமரி - 01

பரிமளா ஒரு கூலி வேலைக்காரி. ஏறத்தாழ முப்பது வயது. கல்யாணம் ஆகி ஐந்து ஆண்டுகள் ஆகிறது. அவளது குடும்பம் ஒரு ஏழை குடும்பம். பரிமளாவின் கணவன் பக்கத்தில் வீட்டுக்கு பக்கத்தில் இருக்கும் தொழிற்சாலைக்கு வேலைக்கு செல்கிறான். பரிமளா வெளியில் எங்கெங்கு வேலை கிடைக்கிறதோ அங்கெல்லாம் சென்று வேலை செய்து விட்டு வருவாள்.

அன்று அவள் ஒரு கட்டிட வேலைக்கு சித்தாள் வேலைக்காக சென்று இருந்தாள். அவள் வேலை செய்த இடம் அவள் வீட்டில் இருந்து முப்பது கிலோமீட்டர் தூரம். வேலையை முடித்து விட்டு வர இரவு ஏழு மணி ஆகி விட்டது. எப்படியோ ஓடி வந்து தான் செல்ல வேண்டிய பஸ்ஸை பிடித்து விட்டாள்.

பஸ்ஸில் எல்லா சீட்டும் ஃபுல்லாகி இருந்தது. கடைசியாக இருந்த ஒரு இரட்டை சீட்டில் மட்டும் ஒரே ஒரு பெரியவர் மட்டும் அமர்ந்து இருந்தார். அவருக்கு கிட்டத்தட்ட அறுபது வயதுக்கும் மேல் இருக்கும். அவரருகில் சென்றுதான் அமர வேண்டும். இல்லையெனில் முப்பது கிலோமீட்டர்கள் நின்று கொண்டுதான் வர வேண்டும்.

கொஞ்ச நேரம் கழித்து யாராவது இறங்கியபின் வேறு சீட்டில் அமரலாம் என்று நினைத்தாலும் அது நிச்சயம் இல்லாத ஒன்று. அதுத்த பஸ் ஸ்டாப்பில் வேறு யாராவது ஏறினால் அந்த சீட்டில் அமர்ந்து கொள்ள வாய்ப்பு உள்ளது. அதனால் அந்த பெரியவரின் பக்கத்தில் சென்று அமரலாம் என்று பரிமளா முடிவெடுத்தாள்.

அவர் பக்கத்தில் சென்று அமரலாமா என்று யோசித்தாள் பரிமளா. விரைவாக முடிவெடுக்க வேண்டும். இல்லையெனில் அடுத்த ஸ்டாப்பில் ஏறுபவர்கள் அந்த சீட்டில் அமர்ந்து விடுவார்கள். வேறு வழியின்றி அந்த சீட்டில் சென்று அமர்ந்தாள். அந்த சீட் ஏற்கனவே சின்னதாக இருந்ததால், எவ்வளவுதான் தள்ளி அமர்ந்தாலும், அந்த பெரியவருடன் ஒட்டித்தான் அமர வேண்டிய சூழ்நிலை.

பஸ் ஐந்தாறு கிலோமீட்டர்கள் சென்றதும் நான்கைந்து பஸ்டாப்புகளை கடந்ததும் பஸ்ஸில் கொஞ்சம் நெருக்கமாக நிற்கும் அளவுக்கு கூட்டம் ஏறி விட்டது. பின்னால் நன்று கொண்டிருந்த ஆண்கள் கூட்டம், நெருங்கி நிற்பது போல பரிமளாவின் தொடையை உரச ஆரம்பிக்க, அவளுக்கு அந்த ஆண்களின் மேல் கோபம் வந்தது.

“எழுந்து சத்தம் போடலாமா?”

என்று நினைத்தாள்.

“கூட்ட நெரிசல்ல இதெல்லாம் சகஜம்... அவ்ளோ பாதுகாப்பா வரணும்னா தனியா வண்டி வெச்சு போய்க்கோ...”

என்று மக்கள் சொல்லி விடுவார்கள் என்று பரிமளா நன்கு அறிந்திருந்தாள். எப்படி பார்த்தாலும் நமக்கு அசிங்கம்தான் என்று நினைத்துக் கொண்டு அமைதியாக தன் கால்களை குறுக்கி வைத்துக் கொண்டாள் பரிமளா.

அவள் அந்த ஆண்களால் கஷ்டப்படுவதைக் கண்ட அந்த பெரியவர், பரிமளாவுக்கு உதவ எண்ணினார்.

“ஏம்மா.... நீ வேணும்னா ஜன்னலோரம் உக்காந்துக்குறியா...?”

என்று அவர் கேட்க, பரிமளாவுக்கு ரொம்பவும் சந்தோஷம் ஆனது. அவள் எழுந்து, சீட்டு சந்து வழியாக ஜன்னல் பக்கம் நகர, அந்த பெரியவர் சீட்டில் அமர்ந்தவாறே, பஸ்சின் நடு பகுதியை நோக்கி நகர, தன் முழங்கால்களை பரிமளாவின் தொடைகளில் உரசிக்கொண்டே நகர்ந்து, அதோடு அந்த பெரியவர், தன் கையை சீட்டில் இருந்து எடுத்து கம்பியில் வைக்கும்போது, அவரது கை, பரிமளாவின் சூத்தை “பட்” என்று தட்டி விட்டு சென்றது.

ஒரு வினாடி ஸ்தம்பித்தாள் பரிமளா. பெரியவர் எதற்கு தன் சூத்தை இடித்தார் என்று லேசாக அவள் மனதில் சந்தேகம் எட்டிப் பார்க்க, பின்பு தன் நினைப்பை மாற்றிக் கொண்டாள்.

“ச்சே ச்சே... அந்த பெரியவரு நல்லவரு... எனக்காக சீட்டை மாத்தி உக்கார சொன்னாரு... அவரு அப்படி பட்ட ஆளா இருக்க மாட்டாரு....”

என்று மனதிற்குள் சொல்லிக் கொண்டு ஜன்னல் வழியாக் வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டே பயணம் செய்ய ஆரம்பித்தாள்.

கண்டக்டர் பரிமளாவிடம் வர, அவளும் டிக்கெட்டை எடுத்தாள். எடுத்த டிக்கெட்டை, தன் காலுக்கு நடுவில் வைத்திருந்த அவளது சாப்பாட்டு பையில் போடுவதற்கு குனிந்து போட, அதற்கு பதிலாக தெரியாமல் கீழே போட்டு விட்டாள். அது காற்றில் எங்கேயோ பறந்து காணாமல் போனது. அதை பரிமளா கவனிக்கவில்லை. பிறகு சீட்டில் வசதியாக சாய்ந்து கொண்டு பயணம் செய்ய ஆரம்பித்தாள்.