తన పేరు వసుంధర...

[sakhee21]

ఆ మరుసటి రోజు కాలేజ్ ఐపోగానే వసుంధర స్కూటీ తీయబోయింది
అప్పటికే మెల్లిగా చినుకులు స్టార్ట్ అయ్యాయి
బాగా మబ్బులు పట్టి,మెరుపులు ఉరుములతో పెద్ద వర్షానికి సూచనలు ఇస్తోంది ఆకాశం
వసుంధర ఆ రోజు మట్టి రంగు కాటన్ చీర కట్టుకుని ఎరుపు రంగు జాకెట్ లో మెరిసి పోతోంది..
వినయ్,వసుంధర టకాటకా స్కూటీ దగ్గరికి పరిగెత్తగానే ఆమె చీరని అప్పటికే కొన్ని చినుకులు కప్పేసి,చీర మీద పూలలా విస్తరిస్తూ కొత్త అందాన్నిస్తున్నాయ్
వినయ్ ముందుగా స్కూటీ దగ్గరికి పరుగెత్తాడు
కాలేజ్ వదిలి అప్పటికే టైం అవ్వడం తో పిల్లలు అప్పటికే హడావిడిగా ఎవరి దారిన వాళ్ళు వెళ్తున్నారు
వసుంధర కూడా చినుకులు తప్పించుకున్తన్న సీతాకోక చిలుకల నుదుటి మీద కుడి చేతిని పెట్టుకుని,భుజాన హ్యాండ్ బాగ్ తో,ఎడమ చేతిలో కుచ్చిళ్ళు కాస్త పైకెత్తి పట్టుకుని,కింద వర్షం నీరు గమనిస్తూ జాగ్రత్తగా అడుగుకు వేస్తూ పరిగెడుతోంది
అంతలోనే ఆమె ముందు ఓ మెరున్ రంగు కార్ ఆగింది..
అదెవరిదో రోజు చూసే వసుంధరకి బాగా తెల్సు..
ఆమె ఆగిపోగానే..
కార్ విండో సగానికి కాస్త ఎక్కువ కిందకి దిగింది..
కాలేజ్ ప్రిన్సిపాల్..
పేరు రవి మోహన్..
వయసు 60  దాకా ఉండొచ్చు..
ఆయనని చూడగానే వసుంధర చేతిని నుదుటికి దగ్గరగ పెట్టుకుని కిందికి వంగింది
ఆలా వంగడం తో ఎరుపు రంగు జాకెట్ లోని ఆమె పాల ముంతలు బరువుగా కార్ విండో ని కస్సున నొక్కుకుంది..
వసుంధర : సర్..?

రవి మోహన్ : ఏంటి మేడమ్..ఈ వర్షం లో ఎలా వెళ్తారు

వసుంధర : ఇంకెలా సర్..నా స్కూటీ మీద

రవి మోహన్ : చూస్తే వర్షం పెరిగేలా వుంది..రండి నా వెహికల్ లో డ్రాప్ చేస్తా

వసుంధర : అయ్యో పర్లేదు సర్..చిన్న వర్షమేగా

రవి మోహన్ : ఏంటి చిన్న వర్షం మేడమ్..చూస్తే పెరిగేలాగే వుంది..మీరు వెళ్ళేలోపు పూర్తిగా తడిసిపోతారు..రండి నేను డ్రాప్ చేస్తాను

వసుంధర : అయ్యో పర్లేదు సర్..నేను స్కూటీ లో వెళ్తా లెండి..బాబు కూడా ఉన్నాడుగా

అనగానే రవి తల తిప్పి తన రైట్ సైడ్ చూసాడు..అక్కడ వినయ్ తమ వైపే చూస్తున్నాడు..వాడికి ప్రిన్సిపాల్ కార్ లో ఉండడం కనిపిస్తోంది..వసుంధర ఆలా వంగి అవతల వైపు విండో నుంచి మాట్లాడ్డం కనబడుతోంది..

రవి మెహన్ : అయితే ఇద్దరు ఎక్కండి దించేసి పోత..

వసుంధర : మీకెందుకు సర్ ఇబ్బంది..పర్లేదు వెళ్తాము లెండి..ఐన మల్లి రేపు మార్నింగ్ రావాలిగా

రవి మోహన్ : అప్పుడు మన బస్సు లో రెండు..మీ ఏరియా బస్సు మీ అపార్ట్మెంట్ రూట్ లోనేగా వచ్చేది..కావాలంటే వాడికి నేను కాల్ చేసి చెప్తా

అంటూ మొబైల్ తియ్యబోయాడు..
వసుంధర వంగి మాట్లాడుతుండడం తో ఆమె వీపు ,ఇంకా నడుము మడతల్ని వర్షం నీరు తడిపేస్తూ,ఆమె మడతలకి మధ్య భాగం లోని వెన్ను లోయలో,వర్షం నీరు చేరి అవి ఎటెళ్ళాలో తెలీక మెల్లి మెల్లిగా ఆ మధ్య భాగం నిందుతు వస్తోంది..ఒక వేళ విండో ఇంకాస్త కిందికి దిగి వసుంధర ఇంకాస్త వంగితే అవి ఆమె వీపు పై భాగానికి అంటే జాకెట్ కిందకి చేరి కొన్ని జాకెట్ ని తడిపేసి కొన్ని ఆమె మీద భాగానికి చేరి గిలిగింతలు పెడతాయి..ఆలా కాకుండా ఆమె అలాగే నిటారుగా లేచి నుంచుని ఆమె నడుముకి కాస్త విశ్రాంతినిస్తే మాత్ర్హం అవి కచ్చితం గ ఆమె వెనకెత్తుల్ని పలకరించడానికి ఆమె చీర కిందకి చేరి ఎలాగోలా ఒక్క బొట్టు చుక్కనైనా లంగా నాడాని దాటి ఎత్తుల మధ్యభానికి చేరాలనేది ఆ వాన చినుకుల సైన్యం చేసుకున్న ఉపాయం..

కాల్ చేస్తున్న రవి ని వసుంధర వారిస్తూ .

వసుంధర : అయ్యో సర్..పర్లేదు.మేమెల్తం లెండి..ఇత్స్ ఓకే..

అంటూ చేత్తో వారిస్తూ రవిని ఆపడానికి కాస్త వెన్ను పైకి లేపి ఆయనని ఆపింది..అప్పుడు ఆమె వెన్ను లోని నీదు తక్కెడలో సూచి ముళ్లు ఓ వైపు ఎక్కువైతే మొగ్గు వైపు ఎలా దిగుతుంధో,ఆమె మడతల మధ్య నీరు కూడా కాస్త కిందకి వెళ్లి ఆమె లంగా నాడాని ముద్దాడుతూ మెలిగే విస్తరిస్తున్నాయి
రవి మోహన్ ఆమెని ఎంత సేపు చూసినా,తడిసిన ఆమె పెదవులు,వర్షానికి తడిసిన ఆమె ఇరు చెంపలు,ఇంకా ఇంకా చూడాలనిపించే ఆమె కళ్ళు,,
ఇంత సేపు మాట్లాడినా కూడా కాస్త కూడా చెదరనివ్వని ఆమె పైట..
ఈ జాగ్రత్త పడే లక్షణమే అంధారులనో ఆమెని ప్రత్యేకంగా ఉంచుతుంది..

రవి మోహన్ : హా సరే ఓకే మరి అయితే..ఏదైనా నీద ఉంటే కాల్ చేయండి..బాయ్
అన్నాడు..
వసుంధర కూడా బాయ్ చెప్తూ పైకి.లేచింది
ఆమె నడుంమీద నీరంతా ఆమె చీర లోకి చేరి గిలిగింతలు స్టార్ట్ చేస్తోంది..
వసుంధర టకాటకా కార్ ని ముందు నుంచే స్వ్స్ చేసు నవ్వుతు ,కింద చూస్తూ ఎడమ చేత్తో కుచ్చిళ్ళు పైకి పట్టుకుని స్కూటీ దగ్గరికి వెళ్ళిపోతోంది..మెల్లిగా ఎగిరినట్టుగా పరిగెడుతూ వెళ్తోంది..
అప్పుడు చూసాడు..ఆమె వెనకెత్తులు నాట్యం..
ఒక్క సారి ఆ ఎత్తులని తనివి తీరా పలకరించని చేతులధీ పాపమే అనుకున్నాడు..
స్టీరింగ్ ని కసిగా పిసికేస్తూ ఆమె ఎత్తులని చుసాడు..అవి ఆమె అడుగుకకు అనుగుణం గా నాట్యమాడుతూ ఆమె వెనుక ప్రపంచం మొత్తాన్ని కవ్విస్తున్నాయి..
ఆమె స్కూటీ దగ్గరికి వెళ్లే దాకా చూసి వెళ్ళిపోయాడు..
వసుంధర స్కూటీ తీస్తుండగా..

వినయ్ : ఏంటి మమ్మీ ప్రిన్సిపాల్ ఏదో అడుగుతున్నాడు

వసుంధర : వర్షం పడుతోందిగా..డ్రాప్ చేస్థ రమ్మన్నాడు..

వినయ్ : అబ్బా మరి వెలుతూ ఐపోయేదిగా..

వసుంధర : ఎందుకురా మనకి మన స్కూటీ ఉందిగా

వినయ్ : హా వుంది గాని మబ్బుకు చూడు ఎలా ఉన్నాయో..మనం పక్క తడిసిపోతాం.. హాపీ గా కార్ లో వెళ్తే పోయేది

వసుంధర : ఓహో ఔనా..మరి రేపు మార్నింగ్ కాలేజ్ కి ఎలా వస్తావ్ బాబు

వినయ్ : రేపొక్క రోజు కాలేజ్ బస్సు లీక్ వచ్చే వాళ్ళం గా

అనగానే వసుంధరకి మనసులో రకరకాల ఆలోచనలు మొదలయ్యాయి..
'కాలేజ్ బస్సు బానే ఎక్కుతాం..కానీ ఆ డ్రైవర్ గాడి వెధవ్వేషాలు చుపులు ఎలా తట్టుకునేది..'
అంటూ ఆమెకి జరిగిన అనుభవం గుర్తుకు వచ్చింది..
ఓ రోజు ఇలాగే బస్సు ఎక్కితే,అంతకు ముందు రాత్రి వాసు గాడితో జరిగింది గుర్తుకు తెచ్చుకుని ఏది పరధ్యానం లో బస్సు ఆపగానే పిల్లలందరూ దిగుతుంటే తాను కూడా ఏదో ఆలోచనలో దిగబోయింది..అప్లాటికే నారాయణ గాడు చూపుల్తో తినేస్తున్నాడు..సాధారణంగా ఆలా చూస్తే ఆమెకి చిరాకొస్తుంది కానీ అనుకోకుండా ఆ రోజు వేరే ఆలోచనలు మైండ్ ని తినేస్తుండడం తో వాణ్ని లైట్ తిస్కుంది..సరిగ్గా బస్సు మెట్లు దిగేప్పుడు ఆమె కాలు అదుపుతప్పి కింద కి కాస్త తూలినట్టుగా అవ్వగానే అప్పటికే బస్సు ని ఆపి ఫుట్ బోర్డు మీదున్న నారాయణ గాడు ఇదే ఛాన్స్ అనుకుని ఆమె నడుముని చీర పైనుంచే పట్టుకుని ఆమెని ఆపేసాడు పడకుండా..
వసుంధర కోప్పడకుండా వాణ్ని జస్ట్ కాసుఅల్ గ చూసి దిగి వెళ్లిపోయింది..ఆ తర్వాత క్లాస్ లోకెళ్ళి ఆలోచించుకుంటే గాని అర్ధం కాలేదు ఆమె ఎంత పెద్ద తప్పు చేసిందో..
ఆ రోజు నుంచి వాడు ఆమెని ఆరాధనగా చూడడం,ఆమె వాడి చూపులకి ప్రతిస్పందన ఇవ్వకుండా తప్పించుకోవడం,రోజు జరిగే చర్యే..
వాడొక రోజొచ్చి ఆమెకి సారీ కూడా చెప్పాడు,తానేదైనా తప్పు చేస్తే క్షమించమని కూడా వేడుకుని మరీ వెళ్ళిపోయాడు..ఆమెకి ఇదింకా బాధించే విషయం..
అనవసరం గా వాడి ఆరాధనని తప్పుగా భావించానేమో అని..
అందుకే ఆ సందర్భం మల్లి రిపీట్ అవ్వకుండా ఇంకో సారి బస్సు ఎక్కకుండా ఉంటే అయిపోతుందని ఎక్కడం లేదు..
జ్నక స్కూటీ స్టార్ట్ చేసి వినయ్ గాన్ని ఎక్కించుకుని బయలుదేరింది..
అనుకున్నట్టు గాని దార్లో వర్షం తాకిడి పెరిగింది..
దాంతో ఓ షాప్ ముందు స్కూటీ ని ఆపి అక్కడ కొందరు ఆడవాళ్లు,కొందరు మగవాళ్ళు అలాగే బండి ఆపి నుంచుంటే తాను కూడా అక్కడికి వెళ్లి స్కూటీ ఆపింది..
వినయ్ ,వసుంధర ఇద్దరు దిగి ఆ షాప్ ముందు వున్నా చిన్న రేకుల షెడ్ కిందకెళ్ళి నుంచున్నారు..వర్షం పెద్దగా పెరిగింది
బాగా ఉరుముతోంది
ఇప్పట్లో తగ్గేలా లేదని పక్కన నుంచున్న వాళ్ళ మాటలు..
వినయ్,వసుంధర ఇద్దరు వర్షాన్ని అటు ఇటు వైర్లే వాహనాల్ని చూస్తూ నుంచున్నారు..
అప్పటికే వసుంధర చీర దాదాపు తడిసి ఆమె యెర్రని జాకెట్ బిగుతుగా అతుక్కుపోయింది
నడుము దగ్గర చీరని పైకి లాగి జాకెట్ కిందుగా సెట్ చేస్కుంటూ వుంది
ఓ పది నిమిషాలు ఆగాక వర్షం తగ్గేలా లేదని అక్కడ నుంచున్న వాళ్లలో దాదాపు అందరూ వృళ్లిపోయారు..
పక్కన ఓ ముసలావిడ,మరి లావుగా వున్నా వ్యక్తి వీళ్లిద్దరు ఉండిపోయారు..