14-12-2024, 12:29 AM
(This post was last modified: 14-12-2024, 06:57 AM by Sweatlikker. Edited 1 time in total. Edited 1 time in total.)
11. అవకాశం
అభీగాడితో ఫోన్ మాట్లాడి ఇంట్లోకి పోయాను. అన్నయ్య వేధ్ ని ఆడిస్తున్నాడు. పెద్దమ్మ వదినా మాట్లాడుకుంటూ ఉన్నారు. వదినతో కాసేపు సమయం గడపాలి అనిపిచినా, కుదరదు అని అర్థం అయ్యింది. వాళ్ళతో నేను కలవలేదు. నేరుగా నా గదిలోకి పోయి, తలుపు వేసుకొని పడుకున్న.
ప్రొద్దున్నే, శనివారం, నేను కాలేజ్ కి పోయేసరికి చాల మంది మాస్కులు పెట్టుకొని కనిపించారు.
ఏంటి వీళ్ళు లాక్డౌన్ తర్వాత కరోనా ని లైట్ తీసుకొన్నారు, ఇప్పుడేంటి సడెన్గా అనుకున్నాను.
నేను మాస్క్ తెచ్చుకోలేదు. సరేలే చూద్దాం అని ఎంట్రెన్స్ లో చెట్టు కింద ఎవరిదో పల్సర్ ఉంటే దాని మీద కూర్చున్న.
అభీ, కావ్య ఇద్దరూ ఇంకా రాలేదు, పావుగంటలో క్లాస్ ఉంది.
ఐదు నిమిషాలు చూసాను. అప్పుడే ఒక అమ్మాయి పచ్చరంగు చూడిదార్లో విరబోసుకున్న కురులు వెనక్కి దువ్వుకుంటూ వస్తుంది.
మాస్క్ పెట్టుకున్నా గాని తన కళ్ళను చూసి గుర్తు పెట్టలేనా.
హై అని చెయ్యి ఊపాను. తను నా దగ్గరకి వచ్చింది.
కావ్య: మాస్క్ ఏది?
నేను: నేను తెచ్చుకోలేదు.
కావ్య: నిన్న యూనివర్సిటీ మేసేజ్ వచ్చింది కదా చూస్కోలేదా? కరీంనగర్ లో మళ్ళీ కేసేస్ ఎక్కువ అవుతున్నాయి. మాస్క్ పెట్టుకోవాలి జాగ్రత్తగా ఉండాలి అని.
నేను: అవునా, నేను చూస్కోలేదు లె.
కావ్య: వీడు రాలేదా? నువు పోయి మాస్క్ తెచ్చుకోపో.
నేను: సరే ఉండు వస్తాను.
నేను బయటకి పోయి స్టేశనరిలో ఒక మాస్క్ కొనుక్కొని తిరిగి కాంపస్ కి పోయాను. ఇంతలో అభీ నాకు గేటు దగ్గర కలిశాడు.
ముగ్గురం కలసి క్లాస్ కి పోతుంటే, మహేష్ ఎదురొచ్చాడు. కావ్య ముందుకు వచ్చి అడ్డుకున్నాడు.
వీడి మీద నాకు రోజురోజుకీ చిరాకు వస్తుంది. కావ్య మీద కన్ను పడి బాగా ఇబ్బంది పెడుతున్నాడు.
మహేష్: ఓయ్ కావ్య, ఏంటి నిన్న వాడు వచ్చి చేయి పట్టుకోగానే వెళ్ళిపోయావు?
కావ్య: క్లాస్ టైం అవుతుంది అని.
మహేష్: క్లాస్ లో మిస్ అయ్యింది నేను చెప్తాను కదా. నేను సీనియర్ ని, డౌట్స్ వస్తే నన్ను అడిగి తెలుసుకో.
నేను: మహేష్ అన్న, నాకు న్యూటోనియన్ ఫిజిక్స్ లో డౌట్ ఉంది, ఇప్పుడు చెప్పవా ప్లీజ్.
మహేష్: చల్ బే నీకు చెప్పను, కావ్యకి మాత్రమే చెప్తాను. కదా కావ్య...
వాడు కావ్య మాస్క్ మీద వేలు పెట్టి కిందకి లాగాడు. తను తడబడుతూ ఉంది.
మాస్క్ కిందకి అని చెంప పట్టుకోబోయాడు. అసలు వీడి ఉద్దేశం ఏంటి? కావ్య భయంతో ఉంది, ఏమీ చెయ్యట్లేదు. ఎదురు చెప్పొచ్చు కదా?
నేను: అన్నా ముట్టుకోకు.... అని కొంచెం గట్టిగా చెప్పినా.
మహేష్: ఎందుకురా దీన్ని ముట్టుకుంటే నీకేంటి?
నేను: వాళ్ళ పక్కింట్లో ఒక అంకుల్ కరోనాతో సచ్చాడంట. అందుకే ఇవాళ నాకు షేక్హండ్ కూడా ఇవ్వలేదు. నువు కూడా ముట్టుకోకు.
ఏంటో, ఎంతైనా మనిషికి ప్రాణం మీద తీపి ఉంటుంది. రెండు అడుగులు వెనక్కి జరిగాడు.
కావ్య: నేను క్లాస్ కి వెళ్ళాలి?
మహేష్: సరే వెళ్ళు.
ముగ్గురం క్లాస్ కి పోయాం. బెంచిలో కూర్చున్నాం.
మూతుల మీద చేతులు పెట్టుకొని, పక్కున నవ్వుకున్నాము.
కావ్య: మరీ అలా పక్కింటి అంకుల్ ని చంపేస్తే ఎలా కృష్ణా?
నేను: ఏమో నోటికొచ్చింది చెప్పేసా.
సాలిడ్ స్టేట్ ఫిజిక్స్ సార్ వచ్చాడు. హా ఈ సార్ పేరు... శ్రీనివాస్. శ్రీను సార్ అంటాము.
కావ్య: వచ్చాడు పేను.... అని గులుక్కుంది.
మళ్ళీ అభీ నేను ఇద్దరం నవ్వుకున్నాము.
నేను: హే ఏంటి ఇలా పేర్లు కూడా పెడతావా నువు?
కావ్య: హా మరి, ఏమైనా చెప్తాడా వాడు, బొమ్మలు చూపిస్తూ గుండు మీద పేనులా బోర్డు చుట్టూ తిరగడం తప్పితే.
అభీ: ఒసేయ్ ఆపవే వినిపిస్తే ఏమంటాడో?
నేను: అవును ఉష్...
మేము కాసేపు మౌనంగా ఇక క్లాస్ వింటూ ఉన్నాము. కావ్య కొంచెం నా భుజం మీద ఒరిగింది.
నా చెవిలో, కావ్య: నువు రెగ్యులర్ గా రారా కాలేజ్ కి. ఆ మహేష్ గాడు పీనుగులా ఆ కారిడార్ దగ్గర నాకోసం ఉంటాడు. విలన్ లా చూస్తాడు నన్ను. నువు ఐతే మంచిగా తప్పిస్తున్నావు వాడిని.
నేను మెడ తన దిక్కు తిప్పిన. మా మాస్కులు రెండు అంగుళాల దూరంలో ఉన్నాయి.
నేను: నా ఫ్రెండ్ కోసం ఆ మాత్రం చేయలేనా?
తను నా కనుపాపలు వెతికింది.
ఏంటో రెండు క్షణాలు మా చూపు ఆగింది.
పేను సార్..... ఓహ్ క్షమించండి, శ్రీను సార్ నన్ను పిలిచాడు.
శ్రీను సార్: కావ్య - హరికృష్ణ ఇక్కడ బోర్డు చూడండి. ఒకరి కళ్ళను ఒకరు తరువాత చూసుకుందురుగాని.
వీడెబ్బ అలా అనేశాడేంటి. అందరూ నన్నే చూశారు. కావ్య సిగ్గుతో మొహం తిప్పేసుకుంది.
కనీసం నలుగురు అయినా, ఈపాటికి కావ్యకి నాకు కథ అల్లేసుంటారు.
-
క్లాస్ అయిపోయాక సార్ బయటకి పోతుంటే అభీ గాడు మా ఇద్దరినీ చూసాడు.
కావ్య: ఏంట్రా?
అభీ: ఏం లేదు.
కావ్య: ఆ పేనుకి ఎక్కడ పనిలేదు.
నేను మౌనంగా ఉండిపోయాను. బోర్డు దిక్కు మొహం తిప్పుకున్న.
కావ్య: కృష్ణ అయినా ఏంట్రా నువు, నన్ను చూడకుండా మాట్లాడొచ్చు కదా
నేను: సర్లే... పోనీ.
కావ్య నన్ను ‘ ర ’ అంది. ఏంటో లోలోపల చాలా మురిసిపోయాను.
సెకండ్ పీరియడ్ మన ముత్తయ్య... అయ్యో ఛ .. కాదు మురళిథరన్ మామ వచ్చాడు. గ్రావిటేషన్ క్లాస్ నడుస్తుంది.
బాగానే ఒక ఫ్లో లో చెప్పుకుంటూ పోయారు. హఠాత్తుగా వెనక్కి తిరిగి ఒక ప్రశ్న వేశాడు.
మురళీ సార్: గ్రావిటేషనల్ ఫోర్స్ యాక్టింగ్ ఆన్ ఎ ఫ్రీలీ ఫాలింగ్ బాడీ, ఎంత?
అదేంటో కావ్య పిల్ల టక్కున లేచింది.
కావ్య: g= 9.8 m/s2
చి దీని మీద ఫీలింగ్స్ పెంచుకుంటున్నా చూడు నేను బెకార్ గాన్ని.
మురళీ సార్: కాదు. ఇంకెవరైనా చెప్పండి?
అఖిల్: జీరో సార్.
మురళీ సార్: హా జీరో. రైట్.
మళ్ళీ పాఠం కొనసాగించాడు.
కావ్య: ఐనా పీజీలో కూడా ukg పిల్లల్ని అడిగినట్టు ఇలా అడుగుతాడేంటి?
నేను: మరి నువు కూడా చిన్న పిల్లల్లా ఓ తెగ ఎక్సైట్ అయ్యి లేచావు కదా...హః...
ఆలా అంటూ వ్యంగ్యంగా నవ్వాను.
కావ్య: ఆపు అన్నీ నీకే తెలిసినట్టు చేస్తావు?
అభీ: ఐనా అంత కాన్ఫిడెంట్ గా ఎలా నించున్నావే నువు?
కావ్య: అంతే కదరా ఆక్సెలరేషన్ డ్యూ టు గ్రావిటీ.
అభీ: నేను అదే అనుకున్నా, కానీ వీడు సైలెంట్ గా ఉన్నాడు అంటే ఏదో ఉంది అని అనుమానం వచ్చి మూస్కున్న.
కావ్య: అసలు ఎందుకు కరెక్ట్ కాదు అది? చెప్పు కృష్ణ
నేను: తరువాత చెప్తాను.
సాయంత్రం అభీ గాడు వాడి బైక్ మీద వెళ్ళిపోయాడు. కావ్య ఆటో కోసం ఎదురుచూస్తూ ఉంది. నేను తన పక్కనే ఉన్నాను. తను వెళ్తే నేను నడుచుకుంటూ బస్టాప్ కి వెళ్తా అని.
కావ్య: నువు పో కృష్ణ, నేను ఆటో వస్తే వెళ్తా కదా?
నేను: ఏం కాదు, నువు పోయాక నేను పోవచ్చులే.
కనురెప్పలు ఎత్తి నన్ను హాస్యంగా చూసింది.
కావ్య: ఏంటి, సార్ అన్నాడు అని ఆలోచన పెట్టుకుంటున్నవా ఏంటి?
ఇదో పెద్ద ఎంజెల్ అని దీని ఫీలింగ్. అంటే ఎంజెల్ ఏ, కాదని ఎలా అంటాను. కాకపోతే కొంచెం పొగరు ఉంది కదా ఆడుకోవాలి.
నేను: సార్ అన్నంత మాత్రాన అలా కాదు కదా? అయినా మీలాంటి ఎంజెల్ కి ఏ ఇంద్రుడో చెంద్రుడో దొరుకుతారులే. నాలాంటి కృష్ణ పురుషోత్తముడిని చూస్తారా అసలు.
నా దిక్కు తిరిగింది.
కావ్య: కాదు. ఇప్పుడు నిన్ను నువ్వు తక్కువ చేసుకున్నావా, ఎక్కువ చేసుకున్నవా?
నేను: నీకేం అనిపించింది?
కావ్య: అర్థం కాలేదు.
నేను: ఇంటికి పోయి మోకాళ్ళకి కొంచెం జెండూబాం పెట్టుకో.
కావ్య: హ్మ్....
టక్కున బుద్ధికి వచ్చి నా చేతిని కొట్టింది.
కావ్య: అంటే ఏంటి? ఎదవ పో.
నేను: హహహ.....
కావ్య: నీతో మాట్లాడను. బాగా చదువుతావు అని పొగరు నీకు. డౌట్ అడిగితే తర్వాత చెప్తాను అంటావు.
నేను: హహ... సారీ కావ్య.
తను నానుంచి మొహం చాటుకొని నవ్వుకుంది.
ఏంటో ఎందుకో ఆటోలు ఒక్కటి కూడా రావట్లేదు.
కావ్య: పదా బస్టాప్ దాకా నడుద్దాం. అక్కడ ఉంటాయి ఆటోలు.
నేను: సరే నీ ఇష్టం.
అలా మాములుగా నడుచుకుంటూ వెళ్తున్నాము. రోడ్డు మీద రద్దీగా ఉంది. ఇద్దరం పక్కపక్కనే నడవలేకపోయాము.
దారిలో హోటల్ ఉంది, ఆ హోటల్ దాటక కాస్త దారి రద్దీ తగ్గింది.
కావ్య: అవునూ నువు మీ అన్నయ్య ఇంట్లొ ఉంటావంట. పేరెంట్స్ ఎక్కడ ఉంటారు?
నేను: చనిపోయారు.
కావ్య: అలా డైరెక్ట్ గా చెప్పేస్తావా? అలా చెప్పకూడదు. లేరు అనాలి, లేక పైకి పోయారు అనాలి. చనిపోయారు అంటారా సూటిగా?
నేను: వాటి అర్థం కూడా అదే కదా కావ్య.
కావ్య: హ్మ్...
ఇంకొంత దూరం నడిచాము.
కావ్య: నువు ఇంటర్ లో స్టేట్ ర్యాంకు కదా, ఇంజనీరింగ్ సైడ్ ఎందుకు పోలేదు.
నేను: ఏంటో నాకు ఇంట్రెస్ట్ రాలేదు. ఇలా పీజీ చేద్దాం అనుకున్నాను అంతే.
కావ్య: తరువాత Ph.D కుడా చేస్తావా?
నేను: చెయ్యొచ్చు కానీ ఒక జాబ్ చూస్కోవాలి, టీచర్ లాంటిది. ఎన్ని ఇయర్స్ అన్నయ్య మీద డిపెండ్ అవుతాను చెప్పు.
కావ్య: హ్మ్ అవునులే. నాకు ఇలా ph. d లు చెయ్యాలని అప్పుడప్పుడూ అనిపిస్తది. కానీ ఏం చేస్తాం, చదువు అంటేనే బద్ధకం నాకు.
నేను: మరి పీజీ ఎందుకు?
కావ్య: ఊరికే, కనీసం ఇది చేసిన పేరైనా ఉంటది కదా. రేపు పిల్లలు అడిగితే, వాళ్ళకైన చెప్పుకుంటాను నేను పీజీ చేశాను అని.
నేను: ఓహో నీకు పెళ్లయిందా కాలేదు అనుకున్న.
కావాలనే అలా అన్నాను.
కావ్య: ఏ కాదు. కాలేదు. మామూలుగా చెప్తున్నా.
నేను: ఓహో....
కావ్య: అంటే నేను పెళ్ళైన దానిలా కనిపిస్తున్నానా?
నేను: అయ్యో లేదు లేదు....అంటూ నవ్వాను.
కావ్య: నువు కావాలనే నన్ను వెక్కిరిస్తున్నావు. అమ్మో కృష్ణ అందరి ముందూ సైలెంట్ గా ఉంటావు, ఎవరూ లేనప్పుడు ఇలా ఉంటావా. కృష్ణుడివే నువు.
నేను : హహహ....
ఇంతలో ఒక ఆటో మా ముందుకే వచ్చింది.
“ ఎక్కడికి పోవాలి అమ్మా? ”
కావ్య: అన్నా... అశోక్ నగర్
“ హా ఎక్కండి అమ్మా ”
కావ్య: సరే కృష్ణ సోమవారం కలుద్దాము బై..
నేను: హా బై...
తను ఆటో ఎక్కి, ఆటో ముందుకు కదిలింది. దూరం వెళుతూ, వెళుతూ, ఒకసారి తల బయట పెట్టి నన్ను చూసింది.
ఈ పిల్లకి నేను నచ్చానా లేక, ఫ్రెండ్ గానే చూస్తుందా ఏంటో ఏమో.
కనీసం చెప్పుకోడానికైన నాకు (girl) friend దొరికిందిలే.
*
ఏంటో, కాలేజ్ రోజులు ఇలాగే ఉంటాయి. కాలేజ్ రావడం, ఇంటికి పోవడం. ఇక నాలాంటి వాడి కథ ఇలాగే బోరింగ్ గా ఉంటుంది.
కొందరికి అనిపించొచ్చు వీడెంటీ, కథ మొదట్లో ఒక మంచి కాంటింన్యుటీ మెయింటెయిన్ చేసాడు. ఇప్పుడేమో కాలేజ్ కి ఇంటికీ తిరుగుతూ ఉంది అని. చెప్పాను కదండీ నాలాంటి వాడి కథ ఇలాగే ఉంటుంది.
ఇక ఇంటికి చేరుకున్న. అదే రొటీన్, వంటగదిలో ఛాయి పెట్టుకోవడం, తాగడం.
నాకు ఛాయి అంటే ప్రాణం. ఛాయి లేకుంటే తలనొప్పి వచ్చేస్తది. ఛాయి వల్లే నేను టాపర్ అయ్యాను. ఈ ఛాయిని నమ్ముకునే రేపు టీచర్ అవుతాను. ఛాయి ఇస్ ఎమోషన్. ఛాయి ఇస్ మోటివేషన్.
గులాబి పూల డిజైన్ నైటీలో నా గదికి వచ్చింది నా ఇంటి ప్రియురాలు.
సంధ్య: ఎరా ఆ అమ్మాయితో ఏమైనా మాటలు కలిసాయా ఇంకా ముద్దపప్పులా చూస్తూనే ఉంటున్నవా? నేనంటే ఇంట్లోనో ఉంటున్న కాబట్టి ఇన్నేళ్ళు చూసావు. కాలేజ్ ఉండేది రెండేల్లే మరి.
నేను: మెల్లిగా వదినా పెద్దమ్మ వింటది.
సంధ్య: ఇటురా.
నేను లేచి వదిన దగ్గరకి పోయాను. నన్ను పరుపులో కూర్చోబెట్టింది.
సంధ్య: ఇవాళ కొంచెం ఆలస్యంగా వచ్చావెంటి?
నేను: బస్సు దొరకలేదు త్వరగా
సంధ్య: ఓహో... నేను అమ్మాయితో ఉన్నావేమో అనుకున్నా మరిది.
నేను: ఉన్నానులే కాసేపు.
అలా నేను చిన్న నవ్వు విసిరాను.
వదిన నైటీ మోకాళ్ళ దాకా ఎత్తింది. ఆమె తెల్లని కాళ్ళు చూసాను. నా మీదకి ఎక్కి, నాకు అటూ కాల్లేసి తొడల మీద పిర్రలు వాల్చి కూర్చుంది.
ఉఫ్... నా ప్యాంటు గుడారం కట్టేసింది. అది వదిన అండర్వేర్ కి తగిలింది.
నా భుజాల మీద చేతులేసింది.
నేను ఆమె కళ్ళలోకి ఇష్టంగా చూసాను, నన్ను కోరగా చూసి పెదవి కొరుక్కుంది.
వెనక్కి చేతులు పరుపులో పెట్టుకొని కూర్చున్న.
సంధ్య: అబ్బ... ఏంటి మరిది ఇంతదానికే గుచ్చేస్తున్నావు?
నేను: వదినా నువు మరీ ఇంత ఓపెన్ గా ఉంటావు అనుకోలేదు.
సంధ్య: ఏంటో రా, ఎంత సాంప్రదాయంగా ఉండాలి అనుకున్నా. నా కోరికకు అవి అడ్డొస్తాయి కదా.
కుడి చేత నడుము పట్టుకున్న.
నేను: ఏం కోరిక?
సంధ్య: నువు చెప్పు నీకేం కోరిక ఉందో?
నేను: ఈ సంధ్య వదినని శాండ్విచ్ లా కోరికేయాలని.
కసిగా నా పెదవుల మీద ఆమె పెదవులు ఆడిస్తూ,
సంధ్య: నీతో అలా కొరికించుకోవడం నా కోరిక.
నడుము నొక్కిన.
సంధ్య: మ్మ్మ్మ్....
నా తల పట్టుకుంది.
నేను: వేద్ ని తీసుకురావాలి కదా, టైం కాలేదా వదినా?
సంధ్య: మీ అన్నయ్య ఇవాళ కొంచెం త్వరగా వస్తాను అన్నాడు. వచ్చే దారిలో తీసుకొస్తాడు.
నేను: అవునా..
నా మూతి మీద వేలు పెట్టింది. నేను నోరు మూసుకున్న.
సంధ్య: మరిది వదిన కోరిక తీరుస్తావా?
నేను: అన్నయ్య తీర్చడా అని ఆలోచిస్తున్న.
సంధ్య: అన్నయ్య కాదురా నీతో తీర్చుకోవాలని ఉంది.
నేను: అదే ఎందుకూ?
సంధ్య: ఏమో తెలీదు. నువు అలా చూడడం, నన్ను పొడగడడం, నేను చేసిన వంటలు ఇష్టంగా తినడం. మరిదీ వదినంటే ఇష్టం కదా నీకు?
మెడ ఎత్తి మెడలో ముద్దిచ్చాను. నా తల వెనక జుట్టు పిసికి నన్ను మెడలో వొత్తుకుంది.
నేను: ఈ మెడ మీద ఒట్టు, చాలా ఇష్టం వదినా నువు.
నా జుట్టు పట్టుకొని వెనక్కి వంచి పెదవులు జోడించింది.
నా పెదవులను కాకర ముక్కల్లా ఆమె దొండ పెదవులతో కొరికేసింది.
నేను రెండు చేతులా నడుము చేజిక్కించుకున్న. నా తొడల మీద నా ప్యాంటుకి ఆమె నైటీ రుద్దుతూ లోపల ఆమె అండర్వేర్ కి రాసుకుంటూ కదిలింది.
నేను: ఉమ్మ్ వదినా...
సంధ్య: మరిది.... ఏమైనా అనుకోరా... మీ వదినకి కొంచెం ఈ కోరికలు ఎక్కువారా.. మీ అన్న సరిపోడు.
నేను: మరీ అలా చెప్పకు వదిన. నాకు సిగ్గేస్తుంది.
నా కుడి చేతిని ఆమె ఎడమ స్థనం మీద వేసుకుంది.
సంధ్య: అందుకే నాకు ఇష్టం రా నువు. నీకు చాలా సార్లు అవకాశం ఇద్దము అనుకున్నా డిగ్రీ చదువుతున్నప్పుడు.
నేను: ఉమ్...
ఎడమ చేతి ఆమె జెడ పట్టుకొని మరోసారి పెదవులు అందుకున్న.
ఇద్దరి రుచులు మార్చుకుంటూ, ఆమె స్థానం మీద నా చేతి పట్టు పెంచాను.
సంధ్య: ఉమ్... హరి.
బొటన వేలిని ఆమె నైటీ మీద నిక్కపొడుచుకున్న ద్రాక్ష ముద్ర మీద మీటాను.
సంధ్య: అబ్బ....
నేను: నువు ఇంట్లో బ్రా వేసుకోవు కదా వదినా?
సంధ్య: హ్మ్... మరిది చూపుతోనే పట్టేస్తాడు.
మరోసారి మీటాను.
సంధ్య: ఆహ్...
నేను: వేద్ గాడికి థాంక్స్ చెప్పాలి వదినా?
సంధ్య: ఎందుకురా?
నేను: బాబాయ్ కోసం వీటిని ఇలా చేసాడు కదా?
సంధ్య: అవ్వ అలా అంటావెంట్రా?
అరచేతిని ఒకసారి ఆమె పొంగు చుట్టూరా సబ్బు రాసినట్టు రాసాను.
నేను: వాడు వచ్చాకే ఇవి మరీ బలుపెక్కి పోయాయి కదా వదినా.
సంధ్య: అంటే ఏంట్రా మరిది అంతముందు లేదంటావా?
నేను: అలా అని కాదు వదినా
మెడ వంచి దాన్ని ముద్దు చేశాను.
వణుకుతూ నా ఒళ్ళో జలించింది.
నేను: నువు ఎప్పుడూ అందగత్తెవే.
నా పెదవుల ఎంగిలి నైటీ మీద అంటుకుంది. ఆ తడి జలం మీద మరోసారి వేలిని రుద్దాను.
సంధ్య: అబ్బ హరీ...
నేను: కావాలి వదినా... తీసుకోవాలని ఉంది.
సంధ్య: నాకు ఇవ్వాలని ఉందిరా?
కింద నుంచి వేళ్ళు ముడిచి పిసికేసాను.
సంధ్య: మ్మ్మ్…
నేను: ఇవ్వు వదినా?
సంధ్య: సమయం కాదురా ఇది.
నేను: ఆలస్యం చేసినా కొద్ది మరీ బలుపెక్కి పోయేలా ఉన్నాయి ఇవి.
సంధ్య: ఇస్తానులేరా. ఇచ్చినప్పుడు నీ పొగరుతో వాటి బలుపుని వగరుగా దించు.
నేను: ఉత్త బలుపే దించాలా ఇంకేమైనా దించాలా?
సంధ్య: చి గాడిద. గుచ్చింది చాలదా పిల్లోడా నీకు.
ఇంకోసారి తిరిగి అక్కడే ముద్దు పెట్టాను.
నేను: సూది సరిగ్గా గుచ్చితే గాని జ్వరం పూర్తిగా తగ్గదు కదా వదినా.
నా నుదుట ముద్దిచ్చింది.
సంధ్య: హరి టైం అవుతుంది. చాలు.
నేను: ఈసారి కూడా ముద్దుతోనేనా.
సంధ్య: ఈసారికి ఇంతే సరిపెట్టుకోరా.
నేను: మరి ఆకలి తగ్గేలా లేదు వదినా.
సంధ్య: ఇవాళ త్వరగా వస్తే పాలు తాగిద్దాం అనుకున్నారా నువ్వేమో లేట్ చేసావు.
నేను: సారి
నా నుంచి దూరం జరగబోతుంది.
నేను: ఆగు...
సంధ్య: అన్నయ్య వస్తాడు. గుడ్ బాయ్ లా ఉండు. అన్నయ్య ఊరికి పోయాక, బ్యాడ్ బాయ్ అవుదువులే.
నేను: అప్పటి వరకూ ఏం లేదా.
సంధ్య: ఇస్తాను మరిది అవకాశం రానివ్వు. వదులు.
నన్ను వదిలించుకుంది.
నేను: వదిన ఒక నిమిషం, హైదరాబాదుకి ఎందుకు పోతుండు అన్నయ్య?
సంధ్య: మా మోహన్ మామయ్య, హైదరాబాదులో ఏదో బిల్దీన్ కొంటున్నాడంటా. దానికి మీ అన్నయ్యని కూడా తీసుకోపుతున్నాడు.
నేను: హ్మ్ ఒకే
=========
=========
అప్పుడు నా చేతులు వదిలేసాను. ఇక నాలుగు రోజులు గడిచాయి. మళ్ళీ గురువారం వచ్చింది.
పెద్దమ్మని గుడి అన్నదానానికి తీసుకెళ్ళాలి, అక్కడ పెద్దమ్మకి ఏదో ఒక సాకు చెప్పి ఇంటికి రావాలి. పది ముప్పై నుంచి కనీసం పన్నెండు ముప్పై వరకు వదినతో ఉండే అవకాశం ఉంది.
స్నానం చేసాను. పెద్దమ్మ కూడా చేసింది. వదిన పాయసం చేసింది, తిన్నాను. వదిన కూడా వాళ్ళ గదిలో స్నానానికి వెళ్ళింది. ఈసారి కూడా వదిన గుడికి పోతుంది.
ఈ అవకాశం కూడా పోయినట్టే, రేపు అన్నయ్య హైదరాబాదుకి పోతే వదినే చెప్పింది పక్కన పడుకోపెట్టుకుంటాను అని. ఇక నాకు పెద్ద కంగారు లేదులే.
పాయసం తిని గిన్నె పక్కన పెట్టాను.
అప్పుడు వాళ్ళ గదిలోంచి నైటీలో వచ్చింది. అంటే వదిన గుడికి పోవట్లేదు.
వచ్చిందే అవకాశం, చేసిందే వైభోగం.
|————————-++++++++++
![[+]](https://xossipy.com/themes/sharepoint/collapse_collapsed.png)