Incest மனைவியின் பாசம்..

[சிற்பி***]

அப்பொழுது...

முதலில் ”டப்” என பெரும் சத்தம் மட்டும் தான் கேட்டது.... மவனே யாரோ ஒருத்தனுடையே கார் வெடிச்சிடுச்சி என
நினைத்து... சிரித்தப்படி...யாரோ ஒருத்தியோட முலை வெடிச்சிடுச்சிடுச்சி.. என கவிதாவிடம் ஜோக்கடிக்க சொல்ல
எத்தனிக்கும் போது...

என் வலது கன்னம் விண் விணென்று வலித்து என் உடல் அதிர்வதை உணர்ந்தேன். எனக்கு ஒன்றுமே
புரியவில்லை. என் மூளை சிந்த்திக்கும் திறமையை நிறுத்திவிட்டது. குழப்ப நிலையில் இருந்தேன். கவிதாவை பார்த்தேன்.

கவிதா அன்பொழுக பாசத்துடன் புன்சிரிப்பை உதிர்த்து என்னை பார்த்து கொண்டிருந்தாள். முகத்தில் தாய்மையின்
கண்டிப்பு முகப்பாவம். கவிதா என்னை அறைந்துவிட்டாளா? என சந்தேகப்பட்டு ஏதாவது அறிக்குறி தெரிகிறதா
என குழப்பத்துடன் பார்த்தேன். அவள் முலை குலுங்கிக் கொண்டிருந்தது

என் சந்தேகம் குழப்பம் தீரும் வகையில், கவிதா அவளின் வலது கரத்தை உயர்த்த ...விஷுஷீஷீஷீக்க்...... என்று சீறி
என் வலது கன்னத்தில் இடிப் போல.. படார்... என இறங்கியது. முன் கேட்ட அந்த டப். சத்தம்.....படார்..பளார்..சத்ததுடன்
மறுபடியும் கேட்டது.

என் உடல் சப்த நாடியும் ஒடுங்கி கதி கலங்கிப் போனது. என் கண்களில் என்னையறியாமல் கண்ணீர் முட்டிக் கொண்டு
நின்றது. என் கன்னத்தின் பாதி சதையை யாரோ கடித்துவிட்டதை போல வலி. ஒரு வினாடி சட்டென்று கோவம் வந்தது.
கவிதாவை எந்த முன்நினைப்பும் இல்லாமல் திருப்பி அடிக்கமளவுக்கு கோவம். ஆனால் என் கவிதாவின்
முகத்திலிருக்கும் குடிக்கொண்டிருக்கும் உணர்ச்சியை பாவத்தையும் பார்த்தவுடன் ஏதோ ஒரு சக்தி என்
கோவத்தை காணாமல் ஆக்கியது. என் மனமும் உடலும் அவளிடம் அடங்கி ஒடுங்கி விட்டது.

கவிதாவின் வலது முலை என் அடியின் அதிர்வலைகளை பிரதிபலித்து குலுங்கிக் கொண்டிருந்தது...

நான் கோவம் வந்து அடங்கிய மறுவினாடி, கவிதா அசுர பலத்துடன் மறுபடியும் என் வலது கன்னத்தில் ஓங்கி,
அடிச்சா ஒன்றரை டண் அடி, என்பதைப் போல அறைந்தாள். அந்த அடியின் பலத்தால் நான் வலது பக்கமாக இரு முறை
சுழன்று சற்று தூரத்துக்கு சென்று மல்லாக்க விழுந்தேன். என் வலது கன்னத்தில் சுத்தமாக உணர்ச்சியே இல்லாமல்
போய் விட்டது.அவள் வலது கையின் அச்சை என் கன்னத்தில் உணர்ந்தேன் என் கண்களிலிருந்து நீர் வெளியே
வந்து நான் ஓ வென்று அழும் நிலையில் இருந்தேன்.

கையூன்றி எழுந்து நிமிர்ந்தேன். அந்த நிலையிலும் நான் அடிவாங்கியதை யாரும் பார்த்தார்களா என என் கண்கள்
அனிச்சையாக சுற்றுமுற்றும் பார்த்தது. யாருமில்லை. அவினாஷ இங்கு நடப்பதை பார்க்காமல், தாயின் மானத்தை
காக்க கடமையே கண்ணாக யாராவது இந்த பக்கம் வருகிறார்களா என சாப்பாட்டு பந்தி பக்கம் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்

என் உடல் ஆகாயத்தில் சுற்றிக் கொண்டிருப்பதாக தோன்றியது. விண்மீன்கள் என் கண்களில் தோன்றின.
என் உடலும் மனமும் தான் இருந்தன. என் மனதில் இருந்த எண்ணங்கள் கற்பனைகள் ஆசைகள் எல்லாம் அழிக்கப்பட்டு
மறைந்துவிட்டன. நிரம்பி இருந்த தண்ணீரை ஊற்றி காலிச் செய்த குடம் போல எடையற்று என் உடல் உணர்ந்தது.

நான் கண்ணீர் திரையுடே கவிதாவை பார்த்தேன். அவள் முகம் சாந்தமுடன் சிரித்துக் கொண்டிருந்தது. ஆனால் அவளின்
உடலோ தக தகவென கோப அனலை கக்கிக் கொண்டிருந்தது. கவிதா கோபத்தால் துடித்த ஒவ்வொரு துடிப்பிற்கும்
ஏற்றவாறு அவளின் வலது முலை காம்பிலிருந்த ஓட்டைகளிலிருந்து நீருற்று போல பால் விசுக் விசுக்கென பீய்ச்சிக் கொண்டிருந்தது.

என் தலைச் சுற்ற கண்கள் இருண்டு கொண்டு வந்தன.....

என் கண்கள் தானாக மூடிக் கொண்டிருந்தது. கவிதா என் அருகில் வருவதை உணர்ந்தேன். அவள் கைகள் என் தலை
முடியை கொத்தாக பிடித்து பலமாக மேலிழுத்தாள். என் தலை முடி பீய்த்துவிடுவதைப் போல வலிக்க
என் உடல் கவிதாவின் இழுப்புக்கு ஏற்றவாறு மேலே ஏற, என் தலை முடியை பற்றி என் உடலை ஒரு சுற்று சுற்றி
என் முகத்தை அவள் வலது முலையின் மேல் வைத்தாள். அந்த இக்கட்டான மோசமான நிலையிலும் கவிதாவின் முலை
பஞ்சணைப்பை என் மனம் அனுபவிக்க துடித்தது.

கவிதாவின் ருத்ரதாண்டவம் நிற்காமல் இன்னும் தொடரும் என நினைத்த நான், என் மனைவி கவிதாவின் முலையை
அம்மணமாக பார்த்தாலும் பரவாவியில்லை யாராவது வந்து என்னை காப்பாற்ற மாட்ட்டார்களா என ஏங்க தொடங்கினேன்.
என் மகன் அவினாஷ் கடமையே கருமமாக காவல் காத்துக் கொண்டிருந்தான். என் மகள் அபினயா கவிதா முலையில்
ஏகாந்தமாக பால் குடித்துக் கொண்டிருந்தாள்.

கவிதா என் கண்களை ஊடுறுவி புன்முறுவல் பூத்து சிரித்தப்படி இருந்தாள். அவள் அடித்த என் கன்னத்தில் அழுத்தமாக
முத்தங்களை வைத்தாள்...
”சிவா...ஐ...லவ்..யூ..டா...” என்றாள் பாசத்துடன் கொஞ்சம் நீட்டி முழக்கி.
“ம்ம்...” என நான் வலி தொண்டையை அடைக்க முனகினேன். என்னது இவள் அடித்து சாரி கேட்கிறாள்..என குழம்பிக் கொண்டிருந்தேன்.
”சாரி..சிவா...” என்றாள்.
“ம்....” ஏற்கும் ஏற்காமல் இருக்கும் தொனியில் சொன்னேன்.
“உனக்கு என்னடா ஆச்சு....” அன்பு பொங்க காதலுடன் கேட்டாள்.
”ஒன்னு ஆகல கவி....” இப்போது நான் அழ ஆரம்பித்துவிட்டேன்.
“உண்மையை சொல்லனும்...உனக்கு என்ன ஆச்சு...” என என் கண்களை விடாமல் பார்த்தபடி கேட்டாள்.
மவுனமாக இருந்தேன்.
“ஏன் இந்த மாதிரி மாறிட்டே....” என்றாள்
“இல்லை...கவி...” என்றேன்.
“சென்னைக்கு வந்த ஆறு மாசத்துல ஆளே மாறி போய்ட்டியே சிவா...” என்றாள் மிகவும் வருத்தத்துடன்.
“இல்லை ...கவி...”
கவிதா மெல்லிதாக விசும்ப ஆரம்பித்தாள்..
“என் சிவா...குடிக்க ஆரம்பிச்சுட்டாரு,,,ரொம்ப சிகரெட் பிடிக்க ஆரம்பிச்சுட்டார்..பொய் பேச ஆரம்பிச்சுட்டாரு...
கவிதா மனசுல என்ன இருக்குன்னு புரிஞ்சுக்க மாட்டேன்கறாரு....” என என் மாறுதல்களை சிறு அழகையுடன் சொன்னாள்.
“அதெல்லாம் சத்தியமா வுட்டுருவேன் கவி...” உண்மையாகவா பொய்யாகவா என தெரியாமல் சொன்னேன்.

கவிதாவின் முகபாவனை அடுத்த கணம் ஆக்ரோஷமாக மாற என் உடலின் உள்ளுறுப்புகள் பிரண்டன..
“உனக்கு வேற பொம்பளை கேட்குதோ....அதுவும் கல்யாணமான... பொம்பளை கேட்குதோ...” என கத்தினாள். பக்கத்தில்
சாப்பிட்டு கொண்டிருப்பவர்களுக்கு கேட்டிருக்குமோ என பயந்து உறைந்து போனேன்.
“ஏண்டா சிவா...உன் கவிதாகிட்ட...கட்டின மனைவிகிட்டயா... காலையில அந்த விஷயத்தில டெஸ்ட் வெச்சே...” என உறுமினாள்.
எனக்கு பயத்தல் உடல் நடுங்கியது. மூத்திரம் வருவதைப் போல இருந்தது இவளுக்கு என் எண்ணங்கள் எப்படி தெரிந்துப்
போயின என அமானுஷ்யமாக பயந்து போனேன். மவுனமாக இருந்தேன்.

என் முடியை இறுக்கி கொத்தாக பிடித்தப்படி என் முகத்தை அவளின் வலது முலையில் அழுத்திக் கொண்டிருந்தாள்.
மெத்தன என அவளின் முலை என் தாடையில் அமுங்கி கொண்டிருக்க, அழுத்தத்தினால் அவளின் காம்பிலிருந்து
வழிந்த பால் என் கழுத்தை நனைத்துக் கொண்டிருந்தது.

அவளின் கழுத்து நரம்பு புடைத்து, அடித் தொண்டையிலிருந்து ஓசை எழுவதை உணர்ந்தேன்..

த்தூ..துதூ..த்தூ... என மூன்று முறை என் முகத்தில் காறித் துப்பினாள். அவளின் எச்சில் என் நெற்றியில், கண்ணில்,
கன்னத்தில் திட்டு திட்டாக விழுந்தது. அவளின் முலையிலும் தெரித்தது. அந்த நிலையிலும் என் கவிதாவின் அமுத
எச்சிலை நக்க என் மனம் விரும்பியது. நான் எச்சில் விழுந்த என் கண்களை மூடினேன்.
”ஏண்டா..பரதேசி பன்னாடை நாயி..ரஞ்சனி அண்ணி கேட்குதோ உனக்கு.. அண்ணியின் வயசென்ன..உனக்கு அவ அக்காடா.
இல்ல அவ உனக்கு அம்மாடா...உங்க அம்மா கேட்குதா உனக்கு...” என உறுமியப்படி ப்ளார் என மீண்டும் என் வலது
கன்னத்தில் தன் இடியை இறக்கினாள்... அறைந்தாள். என் முகத்தில் மின்னல் வெடித்தது. இங்கே அறிவியலுக்கு மாறாக இடி முன்னால்
வர மின்னல் பின் தொடர்ந்தது.

என் உடல் இடியின் தாக்கத்தால் பின் நகர்ந்தது...
“அசிங்க புடிச்ச பொம்பளை..பொறுக்கி..ஆயிட்டேயேடா..சிவா...” என மறுபடியும் என் கன்னத்தில் சத்ததுடன்
இடி இறங்கியது.
“பாவி..உன்..மக...போல இருக்கற கார்த்திகாவை..உனக்கு கேட்குதோ... அசிங்க புடிச்ச பன்னி பயலே..” என
மறுபடியும் அறைந்தாள். நான் ஓடத் துவங்கினேன்.
கவிதா என்னை துரத்த தொடங்கினாள். அவள் முந்தானை தரையில் இருக்க சேலை வயிற்று மடிப்பில் கட்டிய சேஃப்டி
பின்னால் அவிழாமல் இருந்தது. முந்தானையை இழுத்தப்படி என்னை துரத்தினா வலது முலை துள்ளி குலுங்கியப்படி....

“எப்படி இருந்த சிவா ...இப்படி ஆயிட்டேயடா...” என பலமாக இரண்டு அறைவிட்டாள். அவள் போட்டிருந்த
கண்ணாடி வளையல்கள் உடைந்து சிதறின. அவளின் மூர்க்கமான அறையின் பலத்தால் நான் கீழே மல்லாக்க விழுந்தேன்.
கவிதாவின் உடல் இப்போது அவள் ரத்ததை போல சிவப்பாக மாறியிருந்தது. அவள் உடல் தகதக்த்துக் கொண்டிருந்தது.
அவள் உடல் மெதுவாக கோபத்தாள் நடுங்கத் தொடங்க, அவள் கோபத்தின் எல்லைக்கே சென்று விட்டதை அறிவித்தது.

அவள் பலமாக மேல் மூச்சு கீழ் மூச்சு விடுவதை அவளின் உடல் காட்டிக் கொண்டிருந்தது. அவளின் தடித்த
கொஞ்சம் உருண்டிருந்த மூக்கின் நாசிகள் புடைத்து விரிவடைந்து அவளின் கோப உஷ்ண காற்றை வெளித் தள்ளிக் கொண்டிருந்தது.
அவளின் அடுத்து மூர்க்கத்திற்கான அறிகுறிகள் தென்பட்டன. என்னை மூர்க்கமாக அனல் கக்கியப்படி முறைத்து பார்த்த கவிதா..
என்ன நினைத்தாலோ தெரியவில்லை சட்டென்று தன் வலது காலை உயரத் தூக்கி ஆக்ரோஷமாக என் ஆணுறுப்பையும் விதைப்பையும்
மிதித்து நசுக்கி துவசம்செய்ய அசுர வேகத்துடன் கீழே இறக்கிக் கொண்டிருந்தாள்.

நான் ஐயோ என பதறியப்படி வரவிருக்கும் உயிர்வலியை என் உடலும் மனமும் நடுங்கியப்படி எதிர்நோக்கிக் கொண்டிருந்தேன்...



கவிதாவின் கால் இறங்க இறங்க..நான் வாழ்வதற்கான அர்த்தமே இதுதான் என்று..ஆணுறுப்பை..வைத்து வாழ்கையின்
தத்துவ நிலையை சமீபத்தில் அடைந்திருக்கும் நிலையில்..
நான் வாய் விட்டு...
“கவிதாஆஆ. சாரி.. என்னை மன்னிச்சுடு...” என உடல் பொருள் ஆவி எல்லாவற்றையும் திரட்டி உயிர்பயத்துடன்
கதறி உயிர் பிச்சை கேட்டேன்,

இறங்கிய அவளின் கால் பாதம் என் ஆணுறுப்பிலிருந்து அரை அங்குலம் தூரம் இருக்கும் போது தெய்வாதினமாக நின்று
கோவத்தில் ஆடிக் கொண்டிருப்பதை பார்த்தேன். என் உயிர்பய கதறல் அவளை நூலிழையில் நிறுத்தியது, சகஜ நிலைக்கு
இழுத்தது. கவிதா உடல் ஒரு கணம் நடுங்கி சாந்தமாக முயற்சி எடுப்பதை பார்த்தேன்..

அவளுக்கு ஏற்பட்ட கோவத்தின் உக்கிரம் அவளை தாங்க முடியாமல் ஆக்க, உடல் துவண்டு சோர்ந்து போக,
கவிதா மெல்லிதாக அழ ஆரம்பித்தாள், விம்மினாள், படுத்திருந்த என்னை பாசத்துடன் பார்த்தாள். பிறகு நாற்காலியில்
போய் அமர்ந்து என்னை மறுபடியும் அன்புடன் பார்த்து..
“சிவா..ஐ..லவ்..யூடா...நீ இல்லாம என்னால் வாழ முடியாதுடா..” என மெல்லிதாக விசும்பினாள்.

நான் மவுனத்தின் உருவமாக படுத்திருந்தேன்.... என் அடிமனதின் காம எண்ணங்களை அவள் இழுப்பதைப் போல
உணர்ந்து பதைபதைத்தேன்...ஐயோ..என் வக்கிர ஆசைகளை அவள் அறிந்துகொண்டால் என்னை தூக்கியெறிந்துவிடுவாளே..
என துடித்து பதறினேன்

அப்படியே என்னை ஒருவித அமானுஷ்யமாக பார்துக்கொண்டிருந்தாள். ஒரு அந்தரஙக ரகசிய பயத்தை என் மேல்
பாய்ச்ச நான் பயத்தால் வெலுவெலுத்துப் போனேன். என் இரத்த அழுத்தம் எகிறிக் கொண்டிருந்தது. அந்த பார்வை என்
உடைமை என்று எதை நினைத்தேனோ அவைகளை பாதிப்பு ஏற்படுத்துவதைப் போல இருந்தது...

நான் காம உன்மத்த நிலையில் இருப்பது நூறு சதவீதம் அவளுக்கு ஊர்ஜிதமாயிற்று. என் அருவருப்பு மனதை மேலும் நிந்திக்கும் அவளின் எண்ணம் தெளிவாயிற்று..

அப்போதுதான் உணர்ந்தேன்..என்னையும் கவிதாவையும் பிணைத்திருந்த எங்கள் கண்களுக்கு மட்டுமே தெரிந்த
ஒருவித பாச உயிர் உணர்ச்சி பிணைப்பு அறுத்தெரியப்பட்டதை. எப்போதும் என் உடலும் மனமும் பூமியைப் போல
கவிதா என்கிற சூரியனை சுற்றிக்கொண்டேயிருந்தது. எனக்கு அவ்வாறு சுற்றிக் கொண்டேயிருப்பதுதான் வாழ்கை என்றாகிப்
போனது. வேறு வாழ்கை எனக்கு தெரியவில்லை. அவளில்லாமல் என்னால் இருக்க முடியவில்லை.

இப்போது அந்த உணர்வு துண்டிக்கப்பட்டு அவளின் பூவி இயர்ப்பு விசையிலிருந்து விடுவிக்கப்பட்டு
பிரபஞ்சத்தில் கட்டுப்பாடற்ற ஒரு கோளாக திக்கில்லாமல் பறந்தோடிக் கொண்டிருக்கிறேன். யாருமற்ற அநாதையாக
உணர ஆரம்பித்து கவிதாவை நினைத்து ஏக்கத்துடன் பதறினேன்.

கவிதாவின் உடலசைவு அவள் வேறு கிரக கோளை தேர்ந்தேடுக்க ஆரம்பித்துவிட்டாள் என எனக்கு
உணர்த்த..என் மனம்..கவிதா..கவிதா..ஐயோ..ஐயோ என பதறியது..

கவிதா என்னை விட்டு அப்படியே திரும்பி காதலுடன் அவினாஷை பார்க்கத் தொடங்கினாள். அவள் பார்வை என்
மனதை அறைவதைப் போல இருந்தது..

“அவினாஷ்ஷ்ஷா.....” என அவள் கண்களிலிருந்து அன்பு வார்த்தை வந்தது கண்கள் இவ்வளவு வீரியமாக
பேசுமா என் அதிர்ந்த நோடி.... அவினாஷ் கவிதாவின் கண்கள் பேசும் பாச வார்த்தைகளை உணர்ந்தான், காவல் காத்துக்
கொண்டிருந்த அவினாஷ், ஒரு கன்றுக்குட்டி தன் தாய் பசுவின் பால் மடிக்கு ஓடுவதைப் போல துள்ளிக் குதித்து கவிதாவிடம்
ஓடோடி வந்தான்..
“என்ன மம்மி......” என அவள் முகத்தை அன்பு பொங்க பார்த்தான்....

....நான் அவனின் அன்பு பொங்கும் பார்வையை வீசும் முகத்தை பார்த்தேன்.

அந்த அன்பு பார்வை என்னை அதிர வைத்து நிலைக்கொள்ளாமல் ஆக்கியது. மனம் பதறியது. என் வழி வந்த என்னுடைய
மகனாகி உயிராகி உடலாகி நகலானாலும், அவினாஷை பார்த்து முதல் முறையாக பொறாமை பயம் ஏற்பட்டது

அவினாஷ் தன் தாடையை கவிதாவின் வலது முலையில் வைத்து அவன் அம்மாவான என் மனைவி கவிதாவின்
முகத்தை ஆசையுடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்...
அவன் தலையை கொதியப்படி தலையை அவளின் வலது முலையில் புதைத்தாள்... அவனை மனமுருக பார்த்தபடி....
தன் ஆதகங்களை கொட்ட ஆரம்பித்தாள்....