Misc. Erotica முல்லைச் சரம்

[monor]

சிறுகதை எண்:- 3

எங்கள் வீட்டில் நான், அம்மா அப்புறம் ஒரே தங்கை.
 
என் பெயர் சேகர்.  வயது  24. பேங்க் ப்ரோபேஷனரி ஆஃபீசர் எக்ஸாம் எழுதி விட்டு அதன் ரிசல்ட்டுக்காக காத்திருக்கிறேன்.
 
தங்கை பெயர் உமா.
 
எங்கள் ஊர் தஞ்சாவூர் பக்கத்திலுள்ள நீடாமங்கலம். நாங்கள் விவசாய குடும்பம்.
 
தங்கை உமா, பி.எஸ்.ஸி கோர்ஸில்  காலேஜ் முதல் வருடம் படித்துக்கொண்டிருக்கும் போதே புரோக்கர் மூலமாக ஜாதகம் எல்லாம் பொருந்தி இருக்கிறது என்று ஒரு வரன் வர,  ஒன்றரை  வருடத்துக்கு முன்னால்தான் ஒரு வசதியான இடத்தில் விமரிசையாக திருமணம்  செய்து வைத்தேன்.  
 
நல்ல வரன் என்று விசாரித்துதான் திருமணம் செய்து வைத்தோம்.
 
ஆனால், கல்யாணம் ஆன ஒரு வருடத்திலேயே அவளுக்கும் அவள் புருஷனுக்கும் வரதட்சினை பிரச்சினையில் சண்டை வந்து, இருவருக்கு ஒத்து வராமல் போக,  நிறைய சண்டைகளுக்குப் பிறகு அவள் புருஷன் உமாவை டைவோர்ஸ் செய்வதாக சொல்லி டைவோர்ஸ் கேட்டான்.
 
குழந்தை ஒன்று பிறந்து விட்ட நிலையில், என் தங்கையும் தொலைந்தது சனியன் என்று டைவோர்ஸுக்கு சம்மதித்து, இரண்டு மாதங்களுக்கு முன்பு அவள் கணவன் டைவோர்ஸும் வாங்கிக் கொண்டான்.
 
கொடுமைக் கார புருஷனுடன் எவ்வளவு நாள்தான் வாழ்வது?

தங்கை குழந்தை பெற்றதும், ‘இது யாருக்குடி பொறந்த குழந்தை? என்னை மாதிரி இல்லையே? எவனோட  ஜாடையிலே இருக்குதே’ன்னு அடிக்கடி கேட்டு, நாளும் அடித்து உதைத்து கொடுமைப் படுத்துவதாக, உமா அடிக்கடி அம்மாவிடம் போனில் அழுது  புலம்புவாள்.
 
பாவம் அம்மாவால் என்ன செய்ய முடியும்?
 
 
நான்  நேரில் போய் அவனை அடித்து உதைத்து, “ஏன்டா என்னோட தங்கச்சிய கொடுமைப் படுத்துற”ன்னு கேட்கிறேன் என்று நான் கோவமாக சொன்னாலும், அம்மா, “வேண்டாம்ப்பா. மாப்பிள்ளை போகப் போக திருந்திடுவார். நீ ஏதாவது கேட்கப் போக, திரும்பவும் உமாகிட்டே அவர் சண்டை போட்டு பிரச்சினை ஆய்டப் போகுது. அப்புறம் அவ வாழ்க்கை என்னாகிறது” என்று சொல்லி சொல்லியே என்னை அடக்கி வைத்தாள்.
உமாவின் நல்ல காலமோ. இல்ல,… அவ புருஷனின் கெட்ட  காலமோ, டைவோர்ஸ் ஆன அடுத்த மாதமே உமாவின் புருஷனும் ஒரு ஆக்ஸிடெண்டில் இறந்து விட, என் தங்கை தனி மரமானாள்.
 
உமா அவள் கணவன் இறந்ததும், எங்கள் வீட்டிற்கு வர விரும்பாமல், அவள் கைக் குழந்தையோடு தனியாக வாழ்க்கையை மிகுந்த சிரமத்தோடு நடத்தினாள்
 
எங்கள் வீட்டிலும், விவசாயத்தை கவனிக்க அம்மாவால் தனியாக முடியாததாலும், நானும் படிப்பு அது இது என்று அங்கே இங்கே என்று அலைந்து கொண்டிருப்பதாலும், தங்கையும் திருமணம் செய்து கொண்டு வெளியூர் போய் விட்டதாலும் எங்களாலும் விவசாயத்தை சரியாக கவனிக்க முடியவில்லை.
 
எங்களுக்கு கடன் வேறு அதிகம் இருந்தால், எங்களுக்கு சொந்தமான நிலத்தை  நாங்கள் விற்பது என்று முடிவு செய்து அதற்கான முயற்ச்சிகளைச் செய்து கொண்டிருந்தோம். நிலத்தை அறுபது லட்சம் ரூபாய்க்கு விற்க விலை பேசிக்கொண்டிருந்தோம். 
 
 நிலத்தை விற்பது தொடர்பாக, உமா போன வாரம் எங்கள் வீட்டுக்கு வந்திருந்தாள். அப்போது அம்மா, உமாவிடம்,…
“ஏன்டி உமா. நீ தனியா அங்கே இருந்துகிட்டு ஏன் கஷ்டப்படுறே? பேசாம இங்கே வந்துடேன். உன் புருஷனும் உனக்கு டைவோர்ஸ் கொடுத்துட்டான்.  உன் புருஷனே இல்லாத நிலையிலே உன் புருஷன் வீட்டுக்காரங்களும் உன்னை அவங்களோட சேத்துக்க விரும்பல.  உன்னை மருமகன்னு கூட பாக்காம உன்னை கை கழுவிட்டு,  அவங்க உனக்கு உதவாத சூழ் நிலையில அங்கே நீ தனியா இருந்து எப்படி குடும்பத்தை நடத்துவே?”

“என் புருஷனே எனக்கு இல்லைன்னு ஆனதுக்கப்புறம், எப்படிம்மா என்னை அவங்க கூட என்னை சேத்துக்குவாங்க?. என்னை கட்டிகிட்டவன்  டைவோர்ஸ் பண்ணினதுக்கப்புறம்,  என்னைக் கட்டிக்கொடுத்த இட்த்துல  எனக்கு உறவு இருக்கமுடியும்?   நான் எப்படியோ குடும்பத்தை நட்த்திக்கறேன்மா. என் கஷ்டத்தை உங்களோட பங்கு போட்டுக்க எனக்கு விருப்பம் இல்லே. நான் பொறந்ததிலே இருந்து என்னை கஷ்டப்பட்டு வளத்து படிக்க வச்சு, நல்ல படியா கல்யாணமும் செஞ்சு கொடுத்தீங்க. இனிமேலும் உங்களுக்கு கஷ்டத்தை கொடுக்க நான் விரும்பல. எது எப்படியோ என்னோட வாழ்க்கையை நானே பாத்துக்கறேன்.”

“இப்படி சொன்னா எப்படிடீ?!! குழந்தை வேற கைக்குழந்தையா இருக்கு. இதை வச்சுகிட்டு நீ எப்படிடீ புது இடத்துல வாழ முடியும்?!!”

“எப்படியோ, போற இடமெல்லாம் குழந்தையையும் தூக்கிகிட்டு போய் பத்து வீட்ல பத்து பாத்திரம் தேய்ச்சாவது, கஷ்டப்பட்டு வாழ்ந்துக்கறேன்மா. என் விதி இப்படி இருந்தா மத்தவங்க என்ன செய்ய முடியும்?”

இடை மறித்த நான், “உமா, அம்மா சொல்றதை கேளும்மா.   நாம அவன் அப்பா, அம்மா மேலே ஜீவனாம்சம் கேட்டு வழக்கு போடுவோம். அவன் டைவோர்ஸ் பண்ணினாலும், அவன் மூலமா  நீ பெத்த குழந்தையை படிக்க வைக்க, நல்லது கெட்ட்து செய்ய உனக்கு பணம் வேணாமா? அதுக்காகவாவது அவங்க பணம் கொடுக்கட்டும். “
 
“இல்லண்ணா, என் புருஷனே இல்லேன்னு ஆனதுக்கப்புறம் என் புருஷன் வீட்டுக்காரங்க கிட்டே  கேஸ் போட்டு, பணம் பறிக்க நான் விரும்பல. ஏதாவது வேலை செஞ்சு நானும் என் குழந்தையும் வாழ்ந்துக்கறோம்.”
 
“அது ரொம்ப கஷ்டம்மா. நான் சொல்றதை கேளு. நானும் வேலை அது இதுன்னு அடிக்கடி வெளியூர் போய்டறேன். வயசான காலத்துல அம்மாவைப் பாத்துக்க ஆளில்லை. அம்மாவுக்கும் சுகர். பிபின்னு இருக்கு. அம்மாவும் நேரத்துக்கு மாத்திரை மருந்து சாப்பிடணும். அம்மாவை தனியா விட்டுட்டு நான் அங்கே இங்கேன்னு வெளியூருக்கு போறதுன்னாலும் அம்மாவை யார் பாத்துக்குவாங்கன்னு எனக்கு கவலையா  இருக்கு. நீ இங்கே வந்துட்டா அம்மாவை  நீ அக்கறையா நல்லா பாத்துக்குவே.  உனக்கும் இங்கே வந்து அம்மா கூட இருக்கிறதுதான் நல்லது. உனக்கும் பாதுகாப்பா இருக்கும். அம்மாவும் தனியா இருந்து கஷ்டப்பட வேணாம்.  நீயும் அம்மாவுக்கு அனுசரனையா இருப்பே.”

“ இங்கே வந்து உங்களுக்கு கஷ்டத்தை கொடுக்க எனக்கு விருப்பம் இல்லைதான். இருந்தாலும், உடம்பு சரி இல்லாத காலத்துல அம்மாவுக்கு துணையா இருக்கிறதும் என்னோட கடமைதான்,”
 
 “உன் குழந்தையோட எதிர்காலத்தை நினைச்சாவது நீ இங்கே வரணும்.”

“பாக்கலாம்ண்ணா. யோசிச்சிட்டு சொல்றேன்.”
 
 நிலம் விற்பனை தொடர்பாக காலையில் ரிஜிஸ்டர் ஆபீஸுக்கு நான், அம்மா, உமா ஆகியோர் போணோம்.  நிலத்தை வாங்கியவருக்கு, நிலத்தை  கிரயம் செய்து கொடுத்து விட்டு வீட்டுக்கு வந்தோம்.
 
நிலத்தை அறுபது லட்சத்துக்கு விற்றோம்.
 
இருபது லட்சத்தை அம்மா பெயரில் ஃபிக்ஸட் டெபாஸிட் செய்தேன். இருபது லட்சத்தை உமாவின் வங்கிக் கணக்கில் டெபாஸிட் செய்தேன். மீதி இருபது லட்சத்தை என் பெயரில் குடும்பச் செலவுக்காக போட்டு வைத்தேன்.
 
 நிலத்தை விற்பது தொடர்பான வேலை முடிந்ததும் உமா அவள் குழந்தையோடு பெங்களூர் போய் விட்டாள்.

அதற்குப் பிறகு என் தங்கை உமாவின் வாழ்க்கை இப்படி பாழாகி விட்டதே என்று நான் வருத்தப் படாத நாளே இல்லை.

என் தங்கை உமாவையும் சும்மா சொல்லக் கூடாது. +2 படிக்கும் போதெல்லாம் பாக்க சும்மா கொழு கொழுன்னு நித்யா மேனன் மாதிரி இருப்பா. இப்பதான் வாழ்க்கை பிரச்சினையாலும், அவ புருஷன் இறந்த்தாலும், குழந்தை பெத்து இருந்ததாலும், கொஞ்சம் டல்லா இருக்கா.

உமா அழகா இருந்த்தினாலே எனக்கு பத்தாவது படிக்கும் போதே அவ மேல ஒரு கண்ணு.  வீட்ல சான்ஸ் கிடைக்கும் போதெல்லாம் நல்லா சீன் பாப்பேன்.அவ முலை அப்புறம் சூத்தை தெரியாதமாதிரி டச் பண்ணுவேன். ஆனா, அது தெரிஞ்சும் அவ தெரியாத மாதிரி  இருப்பா. சில சமயம் நைட்டிலே அவ இருக்கிறப்போ, அவ முலை அப்புறம் சூத்த டச் பண்ற மாதிரி  கை வைப்பேன்.
 
இப்படி சின்ன சின்ன சில்மிஷத்தோடு அவ கூட விளையாடிகிட்டு இருந்தப்பதான், அவளுக்கு கல்யாணம் ஆனது.

 அவளுக்கு கல்யாணம் ஆகி அவ புருஷனோட பெங்களூர் போய்ட்ட்தால, , செக்ஸ் ஃபீலிங்க் வந்தா, அவளோட கல்யாண ஆல்பத்தை பாத்து,  அவளை நெனைச்சு கை அடிப்பேன்.

இப்படி போய்க்கொண்டிருக்க, ஒரு நாள், ஊர்ல  ஒரு வாரம் நடக்கும் கோயில் பண்டிகைக்கு அவளை கூட்டிகிட்டு வர அம்மா சொன்னாள்.  நானும் பெங்களூர் போய், ஒரு குடிசை மாதிரி வீட்ல வாழ்ந்துகிட்டு இருந்த அவளை கூட்டிகிட்டு வந்தேன்.
 
ஏதோ தீப்பெட்டி கம்பெனியில வேலை செய்யறதா சொன்னா. புருஷன் துணை இல்லாம என் ஒரே தங்கச்சி கஷ்டப்படுறதை பாக்க எனக்கு பாவமா இருந்துச்சு. மனசுக்கு ரொம்ப கஷ்டமா இருந்துச்சு.
 
“ஊமா திரும்பவும் சொல்றேன். நீ ஏன் இங்கே இருந்து கஷ்டப்படணும். உன் வைராக்கியத்தை எல்லாம் தூக்கி ஓரம் கட்டி வச்சிட்டு, எங்க கூட வந்துடு.”
 
“ம்,…வட்டிக்கு கடன் வாங்கி இருக்கிறேண்ணா, அதை அடச்சிட்டு, அப்புறமா பர்மெனன்டா  நீடாமங்கலத்துக்கு வந்திடறேன்.ஆது வரைக்கும் பொழப்பை க்ஷ்டப்பட்டுதான் ஓட்டணும்.”
 
ஏழு நாள் நடக்கிற கோயில் பண்டிகைக்கு அம்மாவோட வற்ப்றுத்தலால என் தங்கச்சியும் அவ கைக் குழந்தையோட வீட்டுக்கு வந்தா.
 
முதல்லே இருந்தே என் தங்கச்சி மேலே ஒரு கண் இருந்ததாலே, அவ எங்க வீட்டுக்கு வர்றதுல எனக்கு சந்தோஷம்தான். அவ வீட்ல இருக்கிற வரைக்கும் அவள பக்கத்துல பாத்து, வீட்டுக்குள்ளேயே அவளை சைட் அடிக்கலாம்ன்னு  நானும் குஷி ஆயிட்டேன்.
 
உமாவையும், அவ குழந்தையையும்  பெங்களூர்ல இருந்து கூட்டிகிட்டு வந்ததும், ஒரு ரெண்டு  நாள் சும்மா இருந்தேன்.
 
வீட்ல அவ எதையோ பறி கொடுத்த மாதிரி அவ வாழ்க்கையை நினைச்சு அவ கொஞ்சமா மூட் அவுட் ஆகி இருந்ததாலே, அவ கவலையை போக்க நினைச்சு, ஒரு நாள் அவகிட்டே  வெளியிலே கூட்டிகிட்டு போரேன். வர்றியான்னு கேட்டேன்.

அம்மாவும், “அவந்தான் வெளியே கூட்டிகிட்டு போறேன்னு சொல்றானில்ல. போ. நீ வீட்ல இருந்தாதான் அதையும், இதையும்  நினைச்சு கவலைப்பட்டுகிட்டு இருப்பே. வெளியே போனாவாவது கொஞ்சம் கவலையை மறந்து இருப்பே. போய்ட்டு வாடி.” என்று சொன்னாள்.
முதல்ல வேணாம். நான் வரல” னு சொன்னா. அப்புறம் நான் ஃபோர்ஸ் பண்ணதினாலே ஆர்வமில்லாம, நான் கூப்பிட்டதுக்காக வர்றேன்னு சொன்னா.
 
அவளை கூட்டிகிட்டு பார்க், ரெஸ்டாரென்ட்ன்னு போனேன்.
 
ஆரம்பத்துல முகத்தை உம்முன்னு வச்சிகிட்டு கொஞ்சம் இறுக்கமா இருந்தவ, போகப் போக அவளும் கொஞ்சம் ரிலாக்ஸ் ஆயிட்டா.
அடுத்த நாள், அம்மாவும், “டேய்,…அவ புருஷன் இறந்த கவலையிலே,  வருத்தத்துல, துக்கத்துல வானமே இடிஞ்சு போன மாதிரி உக்காந்திருக்காடா. அவ இப்படி ஒரே இடத்துல உக்காந்துகிட்டு, நடந்ததையே நினைச்சுகிட்டு இருக்கிறது நல்லது இல்லே. அவளை தினமும் வெளியே எங்கேயாவது கூட்டிகிட்டு போய்ட்டு வா:” என்றாள்.
 
“சரிம்மா” என்று சொல்லி அவளை வெளியே கூட்டிக்கொண்டு போக ரெடி ஆகி அழைத்தேன். வர இஷ்டமில்லை. “ என்று சொல்லி விட்டாள்.  நானும் விட்டு விட்டேன்.
 
இப்படியே ஒரு ஐந்து நாள் போனது.
 
ஆரம்பத்துல நான் கூப்பிட்ட அப்போ எல்லாம் என் கூட வர கொஞ்சம் தயங்குவா. போகப் போக, அவளே எனக்காக வெயிட் பண்ண ஆரம்பிச்சிட்டா.

ஆரம்பத்துல சுமாரா ட்ரெஸ் பண்ணவ, போகப் போக ரொம்ப மாடர்னா ட்ரெஸ் பண்ண ஆரம்பிச்சா.

ஒரு நாள்  நான் ஆபீசில் இருந்து வர லேட் ஆய்டுச்சு. அப்போ அவ ட்ரெஸ் பண்ணிட்டு,  எனக்காக வெயிட் பண்ணிகிட்டு இருந்தா. என்னன்னு கேட்டே.ன்  போரடிக்குது வெளியே போகலாமுன்னு சொன்னா. தலையில பூவும், நெத்தியிலே  பொட்டும் இல்லாத அவளைப் பார்க்க எனக்கே பாவமாக இருந்த்து
 
நான் அதையும், இதையும் சொல்லி தலையில பூ வைக்கவும்,  நெத்தியிலே பொட்டு வைக்கவும் கட்டாயப் படுத்த, முதல்ல வேணாம் வேணாம்ன்னு மறுத்தவ, அப்புறம் எப்படியோ மனசு மாறி ஒத்துகிட்டா.

குழந்தையை தூங்க வச்சிட்டு, “அம்மா,…குழந்தை முழிச்சிகிட்டா பாத்துக்கோ. ஃபீடிங்க் பாட்டில்ல பால் எடுத்து வச்சிருக்கேன்.” னு அம்மாகிட்டே சொல்லிட்டு, நானும் உமாவும் ரெடி ஆகி, தஞ்சாவூருக்கு  நைட் ஷோ படத்துக்கு போனோம்.
 
தஞ்சாவூர் போய், கடை வீதியில், அவளுக்கு ஒரு பத்து முழம் பூ வாங்கிக் கொடுத்தேன். தெரிஞ்சவங்க, சொந்தக்காரங்க யாரும் பக்கத்துல இல்லாததினால, என்னை ஒரு மாதிரியா பாத்துகிட்டே அவ தலைல பூ வச்சிகிட்டா. அவ ஹேண்ட் பேக்கைத் திறந்து பேப்பரில் மடித்து வைத்திருந்த ஸ்டிக்கர் பொட்டை எடுத்து, அவள்  நெற்றியில் வைத்துக்கொண்டாள்.
 
தலை நிறைய மல்லிகைப் பூவும், நெற்றியில் இரு புருவங்களுக்கு இடையில்  பொட்டும் வைத்த என் தங்கை உமாவைப்  பார்த்தேன். மகா லட்சுமி போல இருந்தாள்.

அழகான குடும்ப்ப் பெண்ணாக இருந்த உமாவைப் பார்த்ததும், எனக்கு வாய்க்கும் மனைவி உமாவைப் போல இருக்கமாட்டாளா, என்று எனக்கு ஏக்கமாக இருந்தது.
 
கடை வீதியிலிருந்து தியேட்டருக்கு நடந்து போனோம். உம்மாவும் என்னுடன் ஒட்டியே நடந்து வந்தாள்.


எதிரே வருபவர்கள் எங்களைப் பார்க்கும் போது, ‘இவனுக்கு இப்படி ஒரு அழகான பொண்டாட்டியா?!  சரியான பொருத்தமான ஜோடிதான்.’ என்று உமாவையும் என்னையும் சேர்த்து பார்த்தவர்கள் பொறாமைப் பட்டு பார்ப்பதாக எனக்கு தோன்றியது.  அவளோடு சில சமயம் தோளோடு தோள் இடித்துக்கொண்டு, ஒட்டி நடக்கும் போது எனக்கே ஒரு மாதிரியாக இருந்தது. பெருமையாகவும் இருந்த்து.
 
அவள் கை பிடித்துக்கொண்டு நடந்தேன்.
 
பால்கனி டிக்கட் வாங்கிக்கொண்டு தியேட்டருக்குள் நுழைந்தோம்.
 
அது ஒரு இங்கிலீஷ் படம். நல்ல கார்னர் ஷீட் ஒன்னு பிடிச்சேன்.
 
எங்களுக்குப் பின்னால யாரும் இல்லே. அவளும் அன்னைக்குன்னு பாத்து நல்லா செக்ஸியா புடவை கட்டிகிட்டு இருந்தா.
 
உமாவின் கணவன் டைவோர்ஸ் கொடுத்ததுலேர்ந்து கொஞ்ச நாளா என் தங்கச்சி என் கிட்டே நடந்துகிட்ட விதம் ஒரு மாதிரியா இருந்தது. 

என்னைப் பாத்து அடிக்கடி சிரிப்பா. சான்ஸ் கிடைக்கும் போதெல்லாம் அவ முலை, சூத்து, இடுப்பு இப்படி ஏதாவது ஒன்னு உரசற மாதிரி  போவா. அதெல்லாம் வச்சு பாக்கும் போது அவளை ட்ரை பண்ணிப் பாக்கலாமுன்னு தோணிச்சு.
 
ஹுஹும் வேண்டாம். இதெல்லாம் தப்பு. கூட வர்றது கூடப் பொறந்த தங்கச்சி. நீ அவளுக்கு அண்ணன்.  நீ அவளுக்கு பாதுகாப்பாக இருக்க வேண்டுமே தவிர, பாவச் செயல்களில் ஈடுபடுத்தக் கூடாது என்று என் மனசாட்சி எனக்கு அறிவுரை சொல்லியது.




இருந்தாலும், என் மனசாட்சி சொன்ன அறிவுரையைக் கேட்காமல், படம் ஸ்டார்ட் பண்ணதும் நான் கொஞ்சம் ட்ரை பண்ணலாம்ன்னு காத்திருந்தேன்.