Adultery దృశ్యం - సరికొత్తగా

[Manjeera]

(జ్యోతిని పడేయడానికి వరుణ్ పడే పాట్లు అంజువైపు నుంచి చెప్పబోతున్నా… పాఠక మిత్రులు గమించగలరు…)

(మంగళవారం)

తర్వాతిరోజు నేను నిద్రలేచే సమయానికి మా లివింగ్ రూంలోంచి పెద్దగా మాటలు, నవ్వులు వినపడసాగాయి. ఎవరితో అమ్మ ఇంత గట్టిగా నవ్వుకుంటూ మాట్లాడుతుందో నాకు అర్ధం కాలేదు. నాన్నేమో కేబుల్ ఆఫీసుకి పూర్తిగా అంకితం. మధ్యాహ్నం భోజనానికి వస్తాడు. అను మొన్నే అమ్మమ్మ వాళ్ళింటికి వెళ్ళింది. రావడానికి వారం రోజులు పైనే పడుతుంది. కుతూహలం అణుచుకోలేక బెడ్రూం లోంచి హాల్లోకి తొంగి చూసా. మా అమ్మ సోఫాలో కూర్చుని టీవీ చూస్తుంది. ఆమె పక్కనే చాలా దగ్గరగా వరుణ్ కూర్చుని ఉన్నాడు. ఇద్దరూ ఎప్పట్నుంచో చాలా పరిచయం ఉన్న ఫ్రెండ్స్ లా తెగ నవ్వేసుకుంటున్నారు. వీడు ఏమాత్రం టైం వేస్ట్ చేయడం లేదు అనుకుంటూ రూం డోర్ దగ్గరగా వేసి ఫ్రెష్ అవ్వడానికి బాత్రూములో దూరా…

స్నానం చేసి బట్టలేసుకొని బయటకొచ్చేసరికి వరుణ్ లేడు.

“హాయ్ అమ్మా… గుడ్ మార్నింగ్… ఏంటి పొద్దున్నే ఇంత అందంగా తయారయ్యావ్? ఏమైనా స్పెషలా?” మా అమ్మ రియాక్షన్ చూద్దామని అడిగా.

“ఏం లేదమ్మా… బొర్ కొడుతుంటే టీవీ చూస్తున్నా” చాలా నార్మల్ గా అంది మా అమ్మ.

“అంతేనా…” అన్నా.

“అంతే బంగారం. నీకు టిఫిన్ పెడతా ఉండు. కాలేజ్ కి టైం అవుతుంది కదా” అంటూ వంటగదిలోకి వెళ్ళింది మా అమ్మ.

వరుణ్ వచ్చిన సంగతి నాకు చెప్పకుండా మా అమ్మ ఎందుకు దాస్తోందో నాకు అర్ధం కాలేదు. సరేలే చూద్దాం అనుకుంటూ ఆరోజు క్లాసులకు సంబందించిన బుక్స్ నా బ్యాగులో సర్దుకోవడంలో బిజి ఐపోయా. మధ్యాహ్నం కాలేజ్ అయ్యాక ఎక్కడా తిరక్కుండా నేరుగా ఇంటికి వచ్చి భోజనం చేసేసి నా రూంలోకి వెళ్లి కాసేపు కునుకు తీసా. నేను లేచేసరికి సాయంత్రం నాలుగున్నర అయ్యింది. చూస్తే ఇంట్లో అమ్మ లేదు. ఈ మధ్యనే అమ్మ వాకింగ్ చేయడం మొదలుపెట్టింది మా ఇంటి పక్కనే ఉన్న తోటలో. “ఇప్పటికే మాకు అక్కలా ఉన్నావ్. ఇప్పుడు నువ్వు ఇలా వాకింగులు గట్రా చేస్తే ఇంకా ఫిట్ గా తయారై మా చెల్లివేమో అనుకుంటారు ఊర్లో జనం. ఇంకెందుకమ్మా నీకు ఈ వాకింగ్..” అని చాలా సార్లు ఏడిపించాం అమ్మని నేను, అను. మా అమ్మ జస్ట్ ఒక నవ్వు విసిరేసి వాకింగ్ కి వెళ్ళిపోయేది. సుమారు గంట సేపు వాకింగ్, ఇంకొక గంట సూర్య నమస్కారాలు చేసి ఆరింటికల్లా ఇంటికి వచ్చేస్తుంది.

సరే… అమ్మ రావడానికి ఇంకా గంటన్నర టైం ఉంది కదాని సోఫాలో కూర్చుని టీవీలో ఏదో ఇంగ్లీష్ సినిమా వస్తుంటే చూడసాగాను. ఊరికి కొంచెం దూరంగా ఉండటం చేత, ఇంట్లో అందరం ఆడాళ్ళమే కాబట్టి సాధారణంగా మా ఇంటి తలుపులు ఎప్పుడు మూసే ఉంచుతాము. అందులోనూ కాస్త చల్ల గాలి వస్తుండేసరికి నేను ఐదింటికే డోర్లు వేసేసా. దాదాపు ఆరున్నర సమయంలో అనుకుంట. బయట ఏవో నవ్వులు వినిపించేసరికి డోర్ పక్కన ఉన్న కిటికీ లోంచి తొంగి చూసా.  

బయట మా అమ్మ, వరుణ్ కనిపించారు. ఇద్దరి బట్టలు చెమటతో తడిచిపోయాయి. ఇద్దరూ నవ్వుకుంటూ ఏదో మాట్లాడుకోసాగారు. చెమటతో తడిచిన మా అమ్మని వరుణ్ చాలా కోరికగా చూస్తూ మాట్లాడసాగాడు. చెమటతో ఆమె జాకెట్ పూర్తిగా తడిచిపోయి లోపల ఎర్ర రంగు బ్రా స్పష్టంగా కనపడసాగింది. మా అమ్మ అటు తిరిగి వరుణ్ తో మాట్లాడుతుండటంతో నాకు ఆమె వెనుక భాగం కనపడుతుంది. మోడరన్ జాకెట్లు వేస్తుందేమో, జాకెట్టు వెనుక భాగం పూర్తిగా ఓపెన్ గా ఉండి, పలకలుదేరిన ఆమె వీపుపై చెమట బిందువులు నెమ్మదిగా జారుతూ, నున్నటి ఆమె నడుముని స్పృశిస్తూ, దాని మడతల్లో ప్రవహిస్తూ, అలా అలా చీరమాటున దాగున్న ఆమె పిరుదుల లోయలోకి జారిపోతున్న సీన్ చూస్తుంటే ఆడదాన్నైన నాకే ఏదోలా ఉంది. వయసులో ఉన్న వరుణ్ కి ఎలా ఉంటుందో అర్ధం చేసుకోలేనంత చిన్నదాన్నేం కాదు నేను. వరుణ్ కి బహుశా మా అమ్మ ఎత్తైన సళ్ళు కనపడుతున్నాయనుకుంటా. పెదాలు చప్పరించుకుంటూ ఆమె గుండెలనే చూస్తూ మాట్లాడసాగాడు.

అతని చూపులు మా అమ్మ తప్పకుండా గ్రహించే ఉంటుంది. కానీ ఎందుకో ఆమె వరుణ్ ని ఏం అనడం లేదు. అతని ప్రతీ మాటకు మా అమ్మ తెగ నవ్వేస్తూ మధ్య మధ్యలో తన నుదుటిపై పడుతున్న జుట్టును వెనుక్కి తోసుకుంటూ, తన పొడుగాటి జడ వెంట్రుకలను చేతి వేళ్లకు చుడుతూ, ఒళ్ళంతా అదిరిపోయేలా నవ్వుతున్న అమ్మను చూస్తుంటే అప్పుడే ప్రేమలో పడిన కన్నె పిల్లలా అనిపించింది. ఆమె ప్రవర్తన, అతని బాడీ లాంగ్వేజ్ చూస్తుంటే వాళ్లిద్దరూ చాలా క్లోస్ అయ్యారని నాకు అర్ధమవసాగింది. ఈలోగా వరుణ్ చనువుగా మా అమ్మ చేతిలో ఉన్న వాటర్ బాటిల్ తీసుకొని తన పెదవులకు ఆనించి గడ గడా తాగసాగాడు. చెప్పనే లేదు కదా. మా అమ్మకు లైట్ OCD ఉంది. తన బాటిల్ ని ఎవరినీ కనీసం తాకనివ్వదు. మా నాన్న కూడా ఆమె బాటిల్ ని వాడడు. అలాంటిది వరుణ్ ఇప్పడు ఆమె పర్మిషన్ లేకుండా బాటిల్ ని కనీసం ఎత్తకుండా నోటికి అంటించి మరీ తాగుతున్నాడు. ఇప్పుడు అతనిపై మా అమ్మ తన విశ్వరూపం చూపిస్తుంది అనుకుని నవ్వుతూ చూస్తున్నా.

కానీ వరుణ్ ని మా అమ్మ కనీసం పల్లెత్తు మాట కూడా అనలేదు. పైగా అతను తను ఎంగిలి చేసిన బాటిల్ ని తాగమని మా అమ్మకి ఇస్తే, ఆమె ఏ మాత్రం సంకోచించకుండా తీసుకొని తన నోటికి ఆన్చుకొని మరీ తాగింది. వరుణ్ నోట్లో నానిన బాటిల్ మౌత్ ని తన నోట్లోకి జొనుపుకొని మరీ తాగుతున్న మా అమ్మ జీవితంలో మొదటిసారి నాకు కొత్తగా కనిపించింది. మా అమ్మ గురించి అలా దీర్ఘంగా ఆలోచిస్తూ నా ఊహల్లో నేనుండగా బయట పేరుకున్న నిశ్శబ్దం నన్ను ఒక్కసారిగా ఈలోకంలోకి తెచ్చింది. బయట వాళ్ళిద్దరి మాటలు ఆగిపోయాయి. ఏంటా అని తొంగి చూస్తే మా అమ్మ వరుణ్ ని పంపించేసి ఇంట్లోకి రావడం కనిపించింది. నేను వెంటనే పరిగెత్తుకువెళ్లి సోఫాలో కూలబడి టీవీ చూస్తున్నట్టు నటించసాగాను.

మొహం వెయ్యి వోల్టుల బల్బులా వెలిగిపోతూ ఇంట్లోకి వచ్చిన మా అమ్మని చూసి “ఏంటమ్మా… మొహం వెలిగిపోతోంది. ఈరోజు వాకింగ్ లో ఏమైనా స్పెషలా?” కొంచం వ్యంగంగానే అడిగాను.

సాధారణంగా నా మాటలో తేడా వెంటనే కనిపెట్టేసే మా అమ్మ ఈరోజు మాత్రం పట్టించుకోకుండా ఏదో పరధ్యానంగా “ఏం లేదు కన్నా… రోజూలానే…” అంటూ తన బెడ్రూంలోకి వెళ్ళిపోయింది.

ఇప్పటికి ఇది రెండోసారి. మా అమ్మ నా దగ్గర వరుణ్ గురించి దాయడం. అలా ఎందుకు చేస్తుందో నాకు ఏమాత్రం అర్ధం కావడం లేదు. మా బెట్ గురించి అమ్మకు తెలిసే ఛాన్స్ లేదు. మరెందుకు దాస్తోంది? కొంపదీసి పడిపోతుందా? జీవితంలో మొదటిసారి నా చర్యల పర్యవసనం గురించి ఆలోచిస్తున్నా. ఒకవేళ అమ్మ వరుణ్ కి లొంగిపోతే? నా చెల్లిని వాడి లాంటి వాడి కింద పడుకోబెట్టడం అనే ఊహకే నాకు నరాలు కట్టయిపోయినట్టు అనిపించింది. “చ చ… అమ్మ అలాంటిది కాదు. నేను తప్పుగా అనుకుంటానేమో అని అలా దాస్తోందంతే. మా అమ్మ వాడికి లొంగడం అనేది ఇంపాజిబుల్” అని నాకు నేనే సర్దిచెప్పుకున్నా. అయితే నా సిక్స్త్ సెన్స్ వాళ్ళిద్దరినీ ఇంకొంచెం జాగ్రత్తగా గమనించమని సూచించింది. ఇది నా లైఫ్ అండ్ డెత్ సమస్య కాబట్టి అది చెప్పినట్టే నడుచుకోవాలని ఫిక్సయ్యా.

రోజూ ఏడింటికే భోజనానికి రమ్మని సతాయించే మా అమ్మ, ఈరోజు ఎనిమిదయినా బెడ్రూం లోంచి బయటకు రాలేదు. ఏమైందా అని ఆలోచిస్తున్న నాకు అమ్మ బెడ్రూం డోర్ ఓపెన్ అయిన శబ్దం వినపడి అటువైపు చూసా. చూస్తూనే నోరెళ్ళబెట్టేసా. ఎదురుగా మా అమ్మ అమ్మాయినైన నాకే కాక రేపేలా కనపడింది. ఉల్లిపొర లాంటి ఎర్రటి సిల్క్ సారీలో, స్లీవ్ లెస్ నల్ల జాకెట్టులో, తలంటుకున్న తడి కురులతో, మరీ ఎబ్బెట్టుగా కాకుండా చూడగానే నోరూరించే స్ట్రాబెర్రీ కలర్ లిప్ స్టిక్ పూసిన పెదవులతో, పల్చని చీరని కొద్దిగా కిందకు కట్టడం మూలాన బాహ్య ప్రపంచంతో దాగుడుమూతలాడుతున్న బొడ్డుతో ఉన్న మా అమ్మ దివి నుండి భువికి దిగిన గంధర్వ కన్యలా ఉంది. సురలోకంలో మన్మధ క్రీడలు ఆడించే అప్సరసలకు ఏమాత్రం తక్కువ కాదు అనేలా ఉన్న ఆమెను అలా చూస్తూ కళ్ళప్పగించేసా. జీవితంలో మొదటిసారి మా అమ్మ పైన నాకు అసూయ కలిగింది. నాకు మా అమ్మ వయసు వచ్చేసరికి ఇంత అందంలో సగం ఉన్నా చాలు అనుకున్నా మనసులో.

“నీ రియాక్షన్ బట్టి నాకు ఈ చీర బాగా నప్పింది అనుకుంటున్నా” అన్న మా అమ్మ మాటతో మాలోకం లోంచి ఈలోకంలోకి వచ్చిపడ్డాను.

“ఏంటమ్మా స్పెషల్? ఇంత అందంగా తయారయ్యావు? నాన్న ఎక్కడికైనా తీసుకెళ్తున్నారా?” అసూయను కప్పిపుచ్చుకుంటూ అడిగాను మా అమ్మని.

“నాకు అంత అదృష్టం కూడానా. ఇందాకే మీ నాన్న ఫోన్ చేసి ఈరోజు ఇంటికి రావడం లేదు వైజాగ్ వెళ్తున్నా అని చెప్పారు. వారం రోజులు ట్రిప్ అంట. ఈ వారం రోజులు ఇంట్లో మనిద్దరమే” నిట్టూరుస్తూ అంది మా అమ్మ.

నేనింకా ప్రశ్నార్ధకంగా చూడటం గమనించిన మా అమ్మ నా కళ్ళలోకి చూడకుండా “ఊరికే ఇలా తయారయ్యా అంజు. నన్ను మీ నాన్న ఎలాగు బయటకి తీసుకెళ్లరు. నా జీవితం ఇలా వంటగదికే పరిమితమైపోయింది ఈ మధ్య. ఇందాక బీరువా సర్దుతుంటే ఈ చీర కనిపించింది. సరదాగా కట్టుకోవాలనిపించింది. వేరే కారణమేం లేదు” కాస్త బెరుగ్గా అంది.

ఎప్పుడూ నా కళ్ళలోకి సూటిగా చూసి, నిక్కచ్చిగా మాట్లాడే మా అమ్మ ఇలా బెదురుగా, కంగారుగా చెప్పడం చూసేసరికి నాలో మరిన్ని అనుమానాలు రేకెత్తాయి. అయితే నేను ఇంకొక ప్రశ్న అడిగేలోగా తను కిచెన్లోకి దూరి వంట మొదలెట్టింది. పోనీలే. భోజనం చేస్తూ అడుగుదామనుకుని సోఫాలో కూలబడి మళ్ళీ టీవీ చూడటం మొదలెట్టా.

కాసేపటికి వంటింట్లోంచి కమ్మని వాసనలు వస్తుండేసరికి నా ఆత్మాసీత గోలపెట్టసాగింది. “డిన్నర్ రెడీనా?” అని అడిగా.

“అయిపోవచ్చింది. పది నిమిషాలు. హయ్యో. నీకు చెప్పడం మర్చిపోయా. వరుణ్ వస్తున్నాడు భోజనానికి” చావు కబురు చల్లగా చెప్పింది మా అమ్మ జ్యోతి.

“వరుణ్ వస్తున్నాడా? మనింటికి ఎందుకు వస్తున్నాడు. ఎవరు పిలిచారు? అయినా మనకేం పరిచయం అని మన ఇంటికి డిన్నర్ కి వస్తున్నాడు?” కంగారుగా అడిగాను అమ్మని.

“అదేంటే అలా అంటావు. మొన్న మనింటికి వచ్చినప్పుడే ఇటు వైపు వస్తే భోజనానికి రమ్మని చెప్పా. ఈరోజు ఏదో పని మీద ఇటు వచ్చాడంట. నేను గుర్తొచ్చి ఫోన్ చేసాడు. పాపం నన్ను గుర్తుపెట్టుకుని మరీ ఫోన్ చేసేసరికి పిలవకపోతే బాగోదని నేనే భోజనానికి రమ్మని బలవంతం చేశా. పాపం అప్పటికీ తను రానని చాలా మొరపెట్టుకున్నాడు. నేనే కుదరదు అని హుకుం జారీ చేసేసరికి వస్తాను అన్నాడు” నమ్మకంగా చెప్పింది అమ్మ.

నా మనసులో అప్పుడే గుర్రాలు పరిగెట్టసాగాయి. వరుణ్ ఒక్కరోజులోనే మా అమ్మకు ఇంత దగ్గరవడం నాకేం నచ్చడం లేదు. సరేనని నేను కూడా లోపలకు వెళ్లి నా నైట్ డ్రెస్ తీసేసి, ఫేస్ వాష్ చేసుకొని, టీ షర్టు, షార్ట్ వేసుకొని వచ్చాను. నేను అప్పటివరకు వేసుకున్న బట్టలేం బ్యాడ్ గా లేవు. కానీ ఎందుకో మా అమ్మని చూశాక, బహుశా నాలో సహజంగా ఉండే స్త్రీతత్వం మూలాన కామోసు, నేను కూడా కొంచెం సెక్సీగా ఉండే సిల్క్ షార్ట్స్ వేసుకొని వచ్చాను. బయట వ్యక్తులు ఎవరు వచ్చినా పూర్తిగా కప్పే బట్టలు వేసుకోమనే మా అమ్మ, నేను ఈరోజు తొడలు కనిపించే షార్ట్స్ వేసుకున్నా ఏమనలేదేంటో విచిత్రంగా. నాపైన మా అమ్మ చూపిస్తున్న నిర్లిప్తత చూసి నాకు కించిత్ బాద కలిగింది. హాల్లోకి వెళ్లి సోఫాలో కూలబడదాం అనుకుంటుండగా కాలింగ్ బెల్ మోగింది. ఎప్పుడూ ఎవరొచ్చారో నన్ను చూడమనే మా అమ్మ నేను వెళ్ళేలోగానే పరుగులాంటి నడకతో నన్ను క్రాస్ చేసి మరీ డోర్ ఓపెన్ చేసింది.

“నమమ…..స్తేఏ…. జ్యోతి గార్రుర్ ర్ ర్” దివిలోక సౌందర్యవతిలా ఉన్న మా అమ్మని చూసి కళ్ళప్పగించేసి నాలుక మడతెట్టేసాడు వరుణ్. ఆడదాన్ని నేనే చూపు తిప్పుకోలేకపోయా. ఆఫ్ట్రాల్ ఒక మగాడు. తట్టుకోగలడా. ఆమెను అలా చూసి తుఫానులో చిక్కుకున్న చిగురుటాకులా కంపించిపోయాడు వరుణ్.

“ఇది కలా.. నిజమా? బహుశా నేను చచ్చిపోయి స్వర్గానికి వచ్చానా? అప్సరసలు డోర్ తీస్తున్నారు?” అంటూ చేయి గిల్లుకున్నాడు వరుణ్.

“పో వరుణ్.. ఎప్పుడూ నన్ను ఇలాగే ములగచెట్టు యెక్కిస్తుంటావు” గొంతులో కించిత్ గర్వం తొణికిసలాడుతుండగా అంది మా అమ్మ.

ఈ అవకాశం వదులుకోకూడదు అనుకున్నాడనుకుంటా, వెంటనే మా అమ్మను గట్టిగా కౌగిలించుకున్నాడు వరుణ్. నేను అతను చేసిన పనికి ఆశ్చర్యంతో మ్రాన్పడిపోయా. మా అమ్మ కూడా ఒక్కసారిగా బిగుసుకుపోయింది. అయితే పెద్దగా పరిచయం లేని వ్యక్తి తనని కౌగిలించుకుంటే ఎలా స్పందించాలో అలా స్పందించలేదు మా అమ్మ. ఆమె తనను ఏమనకపోవడం గమనించిన వరుణ్ కౌగిలి వదలకుండానే “థాంక్యూ జ్యోతిగారు. నన్ను భోజనానికి పిలిచినందుకు. మీరిలా నన్ను పిలవకపోతే ఇంత అందాన్ని మిస్సయ్యేవాడిని” మా అమ్మని తన కౌగిలిలో మరింత బిగిస్తూ, ఆమె భుజంపైనుండి ఫుట్ బాల్స్ లా కనపడుతున్న ఆమె పిర్రలను కసిగా చూస్తూ, కోపంగా చూస్తున్న నాకు చిన్నగా కన్నుకొట్టాడు వరుణ్.

అతను అలా అనేసరికి మా అమ్మ కొంచెం రిలాక్స్ అయ్యింది. తను కూడా తన చేతులతో వరుణ్ వీపును రాస్తూ “అయ్యో. దానిదేముంది వరుణ్. నువ్వు ఇకనుండి నీకు నచ్చినప్పుడల్లా మా ఇంటికి రావొచ్చు” అని అభయం ఇచ్చేసింది.

“థాంక్స్ జ్యోతి గారు. హ్మ్మ్… కిచెన్ లోంచి మంచి ఘుమఘుమలు వస్తున్నాయి. వంట చేసేశారా?” కౌగిలి వదలకుండానే అడిగాడు వరుణ్.

“కాసేపట్లో అయిపోతుంది వరుణ్” అతన్ని విడిపించుకొని కిచెన్ లోకి వెళ్లబోయింది మా అమ్మ.

“పదండి జ్యోతిగారు. నేను కూడా మీకు కంపెనీ ఇస్తా. నాకు వంట చేయడం బాగా వచ్చు” మా అమ్మను అలాగే పొదివి పట్టుకొని కిచెన్లోకి నడిపిస్తూ అన్నాడు వరుణ్.

“సరే పద. నాకు కూడా బోర్ కొడుతుంది. అంజుని వంట నేర్చుకోమని ఎంత బ్రతిమాలినా నేర్చుకోలేదు. ఎక్కడ నేర్చుకుంటే నేను పని చెప్పేస్తానేమోనని. పని దొంగ” అందరి అమ్మలు తమ పక్కింటోళ్లు, ఎదురింటోళ్ల దగ్గర తమ పిల్లలను తూలనాడినట్టుగా నన్ను తిడుతూ అతనితో కిచెన్లోకి నడిచింది.

ఆత్రంగా వాళ్ల వెనుకే కదలబోయిన నా వైపు వరుణ్ కోపంగా చూశాడు. “మా వెనుక కిచెన్లోకి రాకు. బెట్ నియమాలు గుర్తుబెట్టుకో” అన్నట్టుగా కనిపించిన అతని చూపుతో నేను హాల్లోనే ఆగిపోయా. నేను ఆగిపోవడం గమనించి నవ్వుతూ మా అమ్మ వెనుకే ఆరాధనగా చూస్తూ నడుస్తున్న అతన్ని చూసేసరికి నాలో అసూయతో మిళితమైన ద్వేషం చెలరేగింది.

“మీరు హ్యాపీగా వండుకోండి. నాకు కొంచెం ప్రాజెక్ట్ వర్క్ ఉంది” అని వాళ్ళకి వినపడేలా అరిచి హాల్లోనే ఉండిపోయాను. వాళ్ళు నన్ను పట్టించుకోవడం లేదని గ్రహించి తలబాదుకొని సోఫాలో కూర్చున్నా. కాసేపటికి వాళ్లెం చేస్తున్నారోనన్న క్యూరియాసిటీ తట్టుకోలేక నెమ్మదిగా నడుచుకుంటూ వచ్చి హాల్ ని, కిచెన్ని వేరు చేసే గోడ దగ్గర నక్కి లోపలకి తొంగి చూసాను.

లోపల మా అమ్మ సింకులో ఏదో కడుగుతుంది. వరుణ్ పక్కనే ఉన్న డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గర కూర్చుని మా అమ్మని చూపులతోనే అనుభవించేస్తున్నాడు. అప్పట్లో నన్ను కూడా అలాగే తినేసేలా చూసేవాడు. ఆ చూపులకే నేను అతనికి సగం లొంగిపోయాను. ఇప్పుడు నా ప్లేసులో మా అమ్మను చూస్తుంటే నా కడుపు (పూకు?) మండిపోతుంది.

వాళ్లిద్దరూ పిచ్చాపాటి ఏదో మాట్లాడుకుంటున్నారు. మధ్యమధ్యలో వరుణ్ అవకాశమొచ్చినప్పుడల్లా మా అమ్మ అందాన్ని, ఆమె చీరను, జుట్టును పదే పదే పొగడసాగాడు. అతను పొగిడినప్పుడల్లా మా అమ్మ మొహం వేయి వోల్టుల బల్బులా వెలిగిపోవడం నాకు కనిపించి తల తిరగసాగింది. అయితే వరుణ్ టాలెంట్ చూసి నాకు ఆశ్చర్యమేసింది. వీడు ఒక్కరోజులోనే మా అమ్మకు ఇంత క్లోస్ అయ్యాడు. మా అమ్మ లాంటి అందగత్తెలు అంత త్వరగా ప్రతి మగాడికి దగ్గర కారు. కారణం అందమైన ఆడవాళ్లకు సహజసిద్ధంగా ఉండే గర్వం. నాకు కూడా ఉంది కాబట్టి నాకు తెలుసు. అందునా పెళ్ళైన స్త్రీలయితే మరీ కష్టం. పరువు, పిల్లలు, కాపురం వగైరా ఆలోచనలు. అయితే వాటన్నిటినీ ఒక్కరోజులో అణిచేసి ఆమెకెలా దగ్గరయ్యాడో నాకసలు అర్ధం కావడం లేదు. కాలేజీలో అంత మంది అమ్మాయిలు వాడికి రెడీగా పంగచాపుతున్నారంటే తప్పులేదనిపించింది.

మా అమ్మ ఈరోజు మటన్ బిర్యాని, చికెన్ కూర్మా వండినట్టుంది. ఇవన్నీ ఎప్పుడు తెప్పించిందో కూడా అర్ధం కాలేదు. బహుశా వరుణ్ పొద్దున్నే అడిగుంటాడు డిన్నర్ కి వస్తాను అని. లేదంటే ఇప్పటికిప్పుడు ఇన్ని ఐటమ్స్ ప్లాన్ చేయడం ఇంపాజిబుల్. దూసుకు వస్తున్న శత్రుమూకల దూకుడుని ఎలా కట్టడి చేయాలో అర్థంకాని సైన్యాధ్యక్షుడిలా నేను సతమతమవుతుంటే…. లోపల వరుణ్ లేచి మా అమ్మ వెనుక దగ్గరగా నుంచుని ఆమె భుజాల పైన చేతులు వేస్తూ “వావ్ జ్యోతి గారు. దేని ఘుమఘుమలు బాగున్నాయో తేల్చుకోలేకపోతున్నానండి. మీవా…. లేక వంటకాలవా” అని చెవి దగ్గరగా మంద్ర స్వరంతో అన్నాడు.

అతని స్పర్శకు మా అమ్మ ఒళ్ళంతా వణికింది. తలతిప్పి అతని వైపు మా అమ్మ చూసిన కోరచూపు నా జీవితంలో నేను ఇంతవరకు చూడలేదు. ఒకటి మాత్రం చెప్పగలను. మీ జీవితంలో అలా ఎవరైనా అమ్మాయి మిమ్మల్ని చూస్తే అస్సలు వదులుకోకండి. పోతే వరుణ్ తనకు అంత దగ్గరగా రావడంపై అమ్మ కళ్ళలో ఎటువంటి కోపం లేదు. ఏమనాలో తేల్చుకోలేని విధంగా అతనివైపు కళ్ళార్పకుండా చూడసాగింది. వరుణ్ కూడా ఆమెను అలాగే పట్టుకుని కళ్ళలోకి తీక్షణంగా కోరికగా చూడసాగాడు.

కాసేపటికి మా అమ్మ తేరుకుని “థాంక్యూ……. వరుణ్” అంది చిన్నగా విడిపించుకుంటూ.

ఆ మూమెంట్ అయిపోయిందని అర్ధమైందనుకుంటా వరుణ్ కి. ఆమెను విడిచిపెట్టి వెళ్లి మళ్ళీ డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గర కూర్చున్నాడు. ఈలోగా మా అమ్మ డైనింగ్ టేబుల్ పక్కనే ఉన్న ఫ్రిడ్జ్ ఓపెన్ చేసి అందులో ఉన్న సలాడ్ తీయడానికి వంగింది. లేటెస్ట్ గా వస్తున్న బ్రా లెస్ జాకెట్ అనుకుంటా. ఈ టైపు జాకెట్లు ఆడవాళ్ళ సళ్ళకు అతుక్కుపోయి, వాటి షేపును చూసేవాళ్ళు ఊహించి కష్టపడాల్సిన అవసరం లేనంతగా బహిర్గతం చేస్తూ, వేడి రక్తమున్న ప్రతీ మగాడిని వెర్రెక్కించడానికి ఉపయోగపడతాయేమోగానీ ఇలా కిచెన్లో పనులకు, వంగడానికి బాగోవు. మా అమ్మ వంగేసరికి, జాకెట్లోంచి సగానికి పైగా ఆమె బరువైన సళ్ళు, మధ్యలో లోయ దూరంగా చూస్తున్న నాకే చాలా క్లియర్ గా కనిపించాయి. ఫ్రిడ్జ్ కి దగ్గరగా కూర్చున్న వరుణ్ కి 4K వ్యూలో కనిపించి ఉంటాయి. సిగ్గులేకుండా కళ్ళప్పగించి జాకెట్లో ఉబికిపొంగుతున్న ఆమె సళ్ళనే చూస్తూ స్థంబించిపోయాడు వరుణ్ (బహుశా జూనియర్ వరుణ్ కూడా). అసలు వీడు వస్తున్నాడని తెలిసినప్పుడు మా అమ్మ ఇలాంటి బట్టలు ఎందుకు వేసుకుందో నా తింగరి బుర్రకు అస్సలు అర్ధం కాలేదు.

డైనింగ్ టేబుల్ మీద అన్నీ సర్దేసి తినడానికి రమ్మని నన్ను పిలిచింది అమ్మ. నేను హమ్మయ్య… ఇపుడు నేను పక్కనే ఉంటే వీడి ప్రయత్నాలు ముందుకు సాగవు అని అనుకుంటూ నవ్వుతూ డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గర వరుణ్ కి ఎదురుగా కూర్చున్నా. నా సంతోషం వరుణ్ కి అర్ధమైనట్టుంది. మా అమ్మ అటు తిరగ్గానే వరుణ్ నన్ను అక్కడనుండి వెళ్లిపోమని సైగ చేసాడు. నేను వెళ్ళను అని సైలెంట్ గా పెదవులు మాత్రం కదుపుతూ అన్నా.

“రూల్స్ మర్చిపోకు. ఇది రూల్ బ్రేక్ చేయడమే” అన్నాడు తను కూడా సైలెంట్ గా.

నేను చేసేదేంలేక లేచి నా ప్లేటు తీసుకొని “నేను హాల్లో కూర్చుని టీవీ చూస్తూ తింటా. టీవీలో మంచి షో వస్తుంది” అని చెప్పా అమ్మకి.

“వద్దు అంజు. మొన్నే సోఫా క్లీన్ చేయించా. ఇప్పుడు నువ్వు సోఫాలో కూర పడేస్తే మళ్ళీ క్లీన్ చేయించాలి. ఇక్కడే తిను” కోపంగా అంది అమ్మ.

“పర్లేదులేండి జ్యోతిగారు. తిననివ్వండి. ఈరోజుల్లో అందరూ సోఫాలో టీవీ చూస్తూనే తింటున్నారు. నువ్వెళ్ళు అంజు. జ్యోతి గారికి నేను కంపెనీ ఇస్తాగా.” అంటూ నా వైపు వెకిలిగా నవ్వాడు వరుణ్.

అతనిపై కోపంతో పళ్ళు పటపటా కొరుకుతూ నా ప్లేటు పట్టుకొని హాల్లోకి నడిచా. సోఫాలో కూర్చుని తింటూ టీవీ చూస్తున్న నాకు మధ్యమధ్యలో వాళ్ళ నవ్వులు వినపడుతున్నాయి. అయితే వాళ్ళ మాటలు పెద్దగా ఇంటరెస్టింగ్గా అనిపించకపోవడంతో నేను కూడా టీవీ చూడ్డంలో మునిగిపోయా. ఇంతలో సడన్ గా లోపల నుంచి మా అమ్మ అరుపు వినిపించింది. సడన్ గా ఏదైనా కాలితేనో, లేక చేయి కోసుకుంటేనో అరుస్తాం చూడండి. అలా వినపడేసరికి నెమ్మదిగా ఇందాక నేను నక్కిన చోటుకు చేరి చూడసాగాను.

అమ్మ ఒంటిమీద వేడి వేడి కూర్మా కొంచెం ఒలికినట్టుంది. వరుణ్ లేచి పక్కనే ఉన్న నాప్కిన్ తో అమ్మను క్లీన్ చేస్తున్నాడు. సడన్ గా చూస్తే హెల్ప్ చేస్తున్నట్టుగా అనిపిస్తుంది కానీ జాగ్రత్తగా గమనిస్తే మా అమ్మను తన చేతులతో ఆబగా తడమసాగాడు. నాప్కిన్ కింద వేళ్ళు పెట్టి తుడుస్తుంటే అతని వేళ్ళు అమ్మ గెడ్డం కింద, మెడ పైన తాకసాగాయి. అలా తుడుస్తూ నెమ్మదిగా తన చేతిని కిందకు దించుతూ తన చేతి వేళ్ళను లోనెక్ జాకెట్లోంచి తొంగిచూస్తున్న అమ్మ సళ్ళ మీదకు చేర్చి అక్కడ కూర ఒలకకపోయినా తన వేళ్ళను తుడుస్తున్న నెపంతో అమ్మ సళ్ళ లోయలోకి జార్చుతుంటే, మా అమ్మ కనీసం వారించకుండా వాడినే తదేకంగా తమకంగా చూడసాగింది. మా అమ్మ వాడిని ఆపి లాగి పెట్టి కొడుతుందేమోనని ఎదురుచూస్తున్న నాకు ఆమె మౌనం ఊహించలేకుండా ఉంది. అలా కాసేపు అతన్ని ఆమె సళ్ళ లోయతో ఆడుకోనిచ్చి చివరగా వరుణ్ చేతిని తీసేస్తూ “మొత్తం తుడిచేశావ్ అనుకుంటా” అంది అమ్మ.

వరుణ్ చిన్నగా నవ్వుతూ “తుడిచేసా జ్యోతి గారు” అంటూ తన ప్లేటులో ఇంకొంచెం బిర్యానీ వడ్డించుకున్నాడు. అమ్మ చెరిగిన తన పైటను సరిచేసుకొని సైలెంట్ గా తినసాగింది. ఇంతలో నేను గమనించింది ఏంటంటే, వాళ్ళిద్దరూ ఛైర్స్ చాలా దగ్గరగా వేసుకున్నారు. నేను ఇందాక హాల్లోకి వెళ్ళేటప్పుడు ఎదురెదురుగా ఉన్న వాళ్ళ ఛైర్స్ ఇప్పుడు పక్కపక్కనే ఉన్నాయి. ఎవరు ఎవరి చైర్ ని దగ్గరగా జరుపుకున్నారో తెలీదు కానీ ఆల్మోస్ట్ భుజాలు భుజాలు తగులుకునేంత దగ్గరగా కూర్చుని తినసాగారిద్దరూ.

కాసేపటికి తన ప్లేటులో పెట్టుకున్న బిర్యాని మొత్తం తినేసిన వరుణ్ “సూపర్ ఫుడ్ జ్యోతిగారు. బిర్యానీ, చికెన్ కూర్మా. అబ్బో. సూపర్ కాంబినేషన్. కడుపు నింపేశారు. థాంక్యూ.” అన్నాడు.

“థాంక్స్ వరుణ్. నీకు చాలా నచ్చింది అని నీ ఫేస్ చూస్తుంటేనే అర్ధమవుతుందిలే. వెళ్లి మూతి కడుక్కో. కూర్మా మొత్తం నీ నోటికి అంటించుకున్నావు” నవ్వుతూ అంది అమ్మ.

అతని వైపు చూస్తే నిజంగానే వరుణ్ పెదవుల చివర కొంచం కూర అంటుకుంది. వరుణ్ ఆమెవైపు కొంటెగా చూస్తూ “అయితే మీరే తుడిచేయండి జ్యోతి గారు. నాకు ఎక్కడ అంటుకుందో తెలీడం లేదు” అన్నాడు.

నన్ను మరింత ఆశ్చర్యానికి గురిచేస్తూ మా అమ్మ తన చేతి వేలిని క్లీన్ గా నాకేసి అదే వేలితో అతని నోటి చివర అంటుకున్న కూర్మాను తుడిచింది. చేయి కడుక్కోడానికి సింకు దగ్గరకు నడిచిన వరుణ్ చూడకుండా అమ్మ ఆ వేలిని చప్పరించడం చూసిన నాకు దిమ్మ తిరిగిపోయింది. అసలు ఈ అమ్మ ఏం చేస్తుందో తనకైనా అర్ధమవుతుందా? మొదటిసారి బెట్ ఒడిపోతానేమోననే దిగులు పుట్టింది నాకు.

వాళ్లను ఎలాగైనా ఆపాలి అని నా ప్లేటు తీసుకొని సింకులో వేసేసి వాళ్ళకెదురుగా కూర్చున్నా. అప్పటికి అమ్మ కూడా తినేసి టేబుల్ సర్దసాగింది. ఆమెకు సర్దడంలో సహాయం చేస్తూ, టీవీలో వచ్చే సీరియళ్లపై సెటైర్లు వేస్తూ మాట్లాడుతున్న వరుణ్ ని చూస్తే ఇతడేనా తనను ఇంత మోసం చేసింది అనిపించింది. ఈ ఒక్క ఆడ పిచ్చి అనే వ్యసనం లేకపోతే మంచి పెళ్లి మెటీరియల్ అని నిట్టూరుస్తూ నా రూంలోకి వచ్చేసా.

ఇంకో గంటసేపటి తర్వాత మా అమ్మ వరుణ్ కి బై చెప్పడం విని బయటికొచ్చా. ఇందాక డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గర కనిపించిన తమకం ఇప్పుడు అమ్మలో కనిపించలేదు. బహుశా అమ్మ ఏదో నార్మల్ గా అలా చేసిందేమో అనుకున్నా. ఎంతైనా తను తల్లి కదా. నా వయసు వాళ్ళందరూ ఆమెకు పిల్లల్లానే కనిపిస్తారేమో. పచ్చ కామెర్లవాడికి లోకమంతా పచ్చగా కనిపించినట్టు నేనే తెగ ఊహించేసుకున్నానేమో అనుకున్నా. ఆ ఆలోచనకు నా మనసు కాస్త కుదుటపడింది. నవ్వుకుంటూ బయటకొచ్చి సోఫాలో కూర్చున్నా.

వరుణ్ ని పంపించేసి అమ్మ వచ్చి నా పక్కనే కూర్చుంది.

“డిన్నర్ బాగా అయింది కదా” అంది.

“అవునమ్మా. బాగా వండావు” క్లుప్తంగా అన్నా.

“ఆ అబ్బాయి చాలా మంచి కుర్రాడు. అతనితో ఉంటే అస్సలు టైమే తెలియడం లేదు. నువ్వు కూడా అతనిలా అందరితో చక్కగా మాట్లాడాలి అంజు. చాలా నేర్చుకోవాలి నువ్వు అతని దగ్గర” ప్రేమగా అంది అమ్మ.

మా బెట్, వాడి తిరుగుళ్లు నీకు తెలిస్తే ఇలా మాట్లాడవు అనుకుంటూ “అయితే నీకు నచ్చాడన్న మాట. రేపు కూడా వస్తాడా?” వెక్కిరింపుగా అన్నా.

“హా. రమ్మన్నా. తనకి ఏదో ప్రాజెక్ట్ వర్క్ అంట. కాలేజీకి వెళ్లాల్సిన అవసరం లేదు. బోర్ కొడితే రమ్మన్నా. ఏదైనా ప్రోబ్లేమా?” అడిగింది అమ్మ.

ఇంకా మాట్లాడితే కోపంలో మా బెట్ గురించి చెప్పేస్తానేమో అని భయపడి మా అమ్మకు గుడ్ నైట్ చెప్పేసి నా రూంలోకొచ్చి మంచంపై వాలా. రేపు వరుణ్ ఏం చేయబోతున్నాడో అని ఆలోచించుకుంటూ నిద్రలోకి జారిపోయా.

**************