Romance కృష్ణకావ్యం

[Sweatlikker]

కృష్ణకావ్యం

(ముందుమాట:-
1. ఈ కథ చిన్న పిల్లలకోసం కాదు.
2. కథ గతం నుంచి మొదలు అవుతుంది, minor ఆలోచనలు ఉన్నాగాని, minor కి శృంగార పరమైన సన్నివేశాలు లేవు.
3. కథలో భూతులూ, హింసాత్మకతమైన సన్నివేశాలు, చావు, శృంగారం,  వంటివి ఉంటాయి. కావున అలాంటివి మీకు నచ్చకపోతే చదవంకండి.



పరిచయం:-

నా పేరు హరికృష్ణ.  నా చిన్న వయసులో మా అమ్మా నాన్న హైవే మీద బండి మీద రాత్రి పది దాటక చుట్టాల పెళ్ళికి పోయి వస్తూ యాక్సిడెంట్లో చనిపోయారు. మేము సిటిలో ఉండేవాళ్ళం. కానీ మా అమ్మా నాన్న చనిపోయాక, మా పెద్దనాన్నవాల్లు నన్ను పెంచారు. దత్తత తీసుకున్నారు. అలా మా ఊరుకి వచ్చేసాము. మా పెద్దనాన్న వాళ్ళకి కూడా ఒక్కడే కొడుకు, నాకంటే పదమూడు సంవత్సరాలు పెద్దవాడు. అన్నయ్యకి పక్కూరులో పోస్ట్ ఆఫీసులో అసిస్టెంట్ ఉద్యోగం వచ్చింది. అన్నకి ఉద్యోగం వచ్చాక, నేను బడికి పోయి వచ్చి ఇంట్లో అన్నీ నేనే చూస్కునే వాడిని. 

విషాదం ఏంటి అంటే, అన్నకి ఉద్యోగం వచ్చిన  మూడేళ్లకు పెద్దనాన్న హార్ట్ ఎటాక్ వల్ల చనిపోయారు. ఆయన నన్ను కన్న కొడుకు అన్నయ్య కంటే ఎక్కువ ప్రేమగా చూసుకునే వారు. ఆయనే నన్ను చేరదీయకుంటే నా బతుకు ఎలా ఉండేదో అని చాలా సార్లు అనుకునేవాడిని. 

కాలం గడిచింది. పెద్దమ్మ తన కొడుకు ఉద్యోగం చేస్తున్నాడు, అన్నయ్య ఉద్యోగంతో, మా తాతల ఆస్తి ఊర్లో నాలుగు గంటల భూమి ఉంది. 

నాకు క్లాసులు మొదలు, అన్నకి పెళ్లి చూపుల రోజు నేను ఉంటాను అని గోల చేసినా గాని పెద్దమ్మ నన్ను వద్దు అని క్లాసులు ఉన్నాయి పొమ్మంది. సాయంత్రం ఇంటికి వచ్చేసరికి, సంబంధం ఖాయం చేసుకున్నారని తెలిసింది. 

అన్నని వదిన ఫోటో ఉందా అని అడిగితే లేదన్నాడు. “ చూసాను చాలా అందంగా ఉంది ” అంటూ మురిసిపోయాడు.

రోజూ గమనించే వాడిని వదినా అన్నయ్య మెసేజ్లు చేసుకునే వారు. అలా నాకు క్లాసులో మంచిగా చదువుకోవాలి అని చదువు మీద పడింది నా ద్యాస. పెళ్ళి ముహూర్తం నిశ్చయించారు, నా పరీక్షల తరువాతే. చాలా సంతోషం వేసింది, పెళ్లికి నా పరీక్షలు అడ్డు రాలేదని. ఎంచక్కా పరీక్షలు రాసి, మా కుటుంబం పెళ్ళి పనుల్లో పడింది. 

అలా రెండు వేల పదిహేను, మే నెలలో:

రెండు ఫ్లెక్సీలు.

1) Topper - Harikrishna

2) Sandhya Rani weds Ram Santhosh

అన్న పెళ్లి రోజే నా ఫలితాలు. నాకు ఫుల్ మార్కులు వచ్చాయి. మండలంలో నేనే top. అలా నా మార్కులు చూస్కొని ఆనందడోలికల్లో ఊగుతూ, ఒకపక్క కళ్యాణ మండపానికి తొందరగా పరిగెత్తి, మండపం దగ్గరకి పోయి అలా మెడ తిప్పి పీఠల వైపు చూసాను. 

ఆరోజు నేను ఊహించనివి రెండు జరిగాయి, ఒకటి నాకు మార్కులు ఐతే, మరొకటి, మా వదిన.

ఒక క్షణం నేను భూమ్మీద ఉన్నానా అని చుట్టు పక్కలో చూసుకోవాలి అనిపించినా నా చూపు తిప్పుకోలేకపోతూ, నేను స్వర్గంలోకి వచ్చాను అని బ్రమపడిపోతూ, నా కనురెప్పలు మాయమైపోయాయో ఏమో మరి, కళ్ళార్పకుండా చూస్తూ నిల్చుండిపోయాను.

Einstein చెప్పినట్టు ఎవరి కాలం వాళ్ళకి ఉంటుంది, అలా కాలం ఆగిపోయింది ఆ క్షణం నాకు.

తనని సృష్టించిన వాడికైనా తెలుసా ఇంత అందం తాను భూమ్మీదకి పంపించాడని?
సహస్రాక్షునికి తెలిస్తే ఎలా? తన ఆకాశ సైన్యంతో ఈ అప్సరసని ఎత్తుకెళ్ళిపోడానికి యుద్ధానికి వస్తాడేమో? 
ఏ మాహా కవి ఐతే ఏమీ, ఆమె అందాన్ని వర్ణించుటకు పదాలు వెత్తుకుంటాడో ఏమో? 
దొరకవేమో ఆ పదాలు.  తెలుగు భాషలో కొత్త అక్షరాలు, పదాలు శృష్టించాలేమో? 
ఎన్ని సృష్టించినా సరిపోతాయి అనే నమ్మకం లేదు.

అప్పుడే లోకం నేర్చుకుంటున్న నా మనసు, యవ్వనం ధాల్చుకుంటున్న నా వయసు, రెండూ ఒక కొత్త కోరికను పుట్టించాయి. 


మరుక్షణం ఎవరో హఠాత్తుగా నన్ను పక్కకి జరగమని కొద్దిగా తొసారు. ఈ మైమరుపులోంచి తేలుకొని చూసా, ఒక నా వయసు అమ్మాయి నన్ను చిరాకుగా చూస్తోంది. 

“ ఏయ్ అడ్డు జరుగు, తోవలో నిల్చోకుంటే అటు పక్కన నిల్చోవచ్చు కదా ” అంటూ వెళ్ళిపోయింది.

అది వదిలేసి తిరిగి మళ్ళీ మా వదినని చూద్దాం అనుకుంటే మా మామయ్య పిలిచాడు, పెళ్లి పనుల్లో పడి నా ధ్యాస మారింది.

-----------------

-----------------

1. ఆశ - అసూయ

వదిన మా ఇంట్లో అడుగు పెట్టాక, నాలుగవ రోజు,

పొద్దున్నే నేను లేచి పల్లు తోముకోడానికి ఇంటి వెనక బావి దగ్గరకి పోయాను. ప్రొద్దున్నే మొదటిగా  వదిననే చూసాను. మా ఇద్దరి చూపులు ఒకేసారి కలుసుకున్నాయి. ఒక్కసారిగా నాకేదో గుబులు, సిగ్గు, మొహమాటం కలిగి మొహం పక్కకు తిప్పుకొని వదినని చూడకుండా ఉండిపోయాను.


ఏంటో తెలీదు, చూడకపోయినా ఆమె అందమైన కళ్ళు నా ఊహల్లోకి వచ్చాయి. పక్కకి పోయి నిల్చొని అలా బయటకి చూస్తూ పళ్ళు తొముతూ ఉంటే ఎవరో వెనక నుంచి నా భుజం మీద చెయ్యేసారు. ఝల్లుమంది నాకు. మెల్లిగా సిగ్గుతో వెనక్కి తిరిగాను.

సంధ్య: హరి…. షాంపూ లేదు, దుకాణం పోయి తీసుకొస్తావా?

ఎండాకాలం సూర్యోదయంలో కోయిల రాగంలా ఉంది ఆమె స్వరం. 
ఆ మాటలో ఏదో తియ్యదనం నా చెవులు రుచి చేసాయి.

కాస్త కంగారు తగ్గించుకున్న. 

నేను: హా... తెస్తాను..... వ్... వదినా


వదిన అడిగిందని వెంటనే నోరు పుకిలించుకొని దుకాణం పోయి షాంపూ పాకెట్స్ పట్టుకొని వచ్చిచ్చాను. 

సంధ్య: థాంక్స్ హరి

నేను: పర్లేదు వదినా

ఎందుకో తెలీదు, ఆమెని సూటిగా చూడలేకపోయాను. నా ముందే జెడ ముడి వేసుకొని తువాల, బట్టలు పట్టుకొని బాత్రూమ్లోకి పోతుంటే, ఆమె వెనక ఆ పరువాల వీపునీ, వయ్యారి నడుముని చూసి ఏదో అయిపోయింది నాకు.


తరువాత, రాత్రికి నేను బయట దొస్తులతో ఆడుకొని ఇంటికి వచ్చి స్నానం చేసి, పెద్దమ్మ తినడానికి పిలిస్తే పోయాను. అన్నా, నేను, పెద్దమ్మ  కూర్చున్నాక వదిన వడ్డించింది. 

నాకు ఇష్టమైన బొమ్మ చేపల పులుసు. ఇష్టంగా ముద్ద కలిపి నోట్లో పెట్టుకున్నాను, అంతే, ఎంత రుచిగా ఉందో. 

చాలా ఇష్టంగా చేపల కూర కూడా ముళ్లులని లెక్కచేయకుండా తింటూ ఉండగా వదిన నన్ను చూడడం నేను గమనించాను. తను చిరునవ్వుతో ఉంది. బహుశా నేను ఇష్టంగా తినడం తనకి తృప్తి కలిగించిందేమో. సహజంగా ఇంట్లో చిన్న పిల్లలకి కూర నచ్చితే అది బాగున్నట్టే కదా. 

తిన్నాక చేయి కడుక్కొని టీవీ ముందు కూర్చున్నాను. అన్నయ్య వచ్చి నా పక్కనే కూర్చీ వేసుకొని కూర్చున్నాడు. 

సంతోష్: హరి, కాలేజ్కికి టౌనుకి పో హాస్టల్ లో.

నాకు ఆశ్చర్యం వేసింది, ఇంత హఠాత్తుగా ఇలా అనేశాడు అని. 

నాకేం చెప్పాలో తెలీదు అప్పుడు.

నేను: సరే అన్నయ్య.

సంతోష్: ఇక్కడ ఎలా చదువుకొని మంచి మార్కులు తెచ్చుకున్నావో, అలాగే ఉండాలిరా

నేను: హా... ఉంటాను.

సంతోష్: ఏదైనా ఉంటే చెప్పు నాతో. ఇప్పుడు సెలవులు కదా, ఏమైనా కావాలంటే అడుగు.

నేను: హ్మ్....

రాజమని పెద్దమ్మ: మీ అమ్మే ఉంటే ఇప్పుడు ఎంత మురిసిపోయేదోరా చిన్నోడా……..(కొంగుతో కళ్ళు తుడుచుకుంది. )

నేను దిగులుగా అన్నయ్య భుజం మీద తల వాల్చాను. అమ్మనాన్నని ఇలాంటి సందర్భాల్లో గుర్తు చేసుకోవడం తప్పితే, చెప్పుకోలేని దురదృష్టం నాది.

సంతోష్: అవేం పట్టించుకోకూరా నువు. హ సరేనా. చదువుకో. ఆడుకో. నీ ఇష్టం.

నేను: ఊ....


ఇంతకు ముందు అన్నా నేను ఒక గదిలో పెద్దమ్మ తన గదిలో పడుకునేది. పెళ్ళి పనులు పెట్టుకున్న రోజునుంచీ నేను పెద్దమ్మ పక్కనే పడుకోవడం అలవాటు అయ్యింది. అన్నావదినా వాళ్ళ గదిలో.


మరుసటిరోజు, అన్న పోస్ట్ ఆఫీసుకి వెళ్ళాడు. ఇక మా వదినకి సగటు ఇల్లాలి డ్యూటీ మొదలైంది.

ఇక మా పెద్దమ్మ గురించి చెప్పాలంటే, పేరు రాజమని. పెద్దనాన్న చనిపోయాక, అన్నీ తానే చూసుకుంది. బ్లౌజులు, లంగాలు కుట్టేది. అన్నకి ఉద్యోగం వచ్చాక మానేసింది. ఆవిడకి టీవీ సీరియల్స్ పిచ్చి. మిషిన్ కుట్టుకుంటూ టీవీ చూస్తూ గడిపేది. ఇక టీవీ వదిలితే, ముత్తాతల కాలం నుండీ ఇప్పటి వరకు, ఆమెకి ఎవరెవరు తెలుసో వాళ్ళ గురించి ఎవరితోపడితే వాళ్ళతో ముచ్చట్లు పెడుతూ ఉంటుంది. చాలా సార్లు ఇంట్లో నేను కాలిగా ఉంటే, నాతో కూడా ఏవో ఏవో చెప్పేది, నేను తప్పక తలాడిస్తూ ఉంటాను. ఈ విషయంలో తప్పితే వేరే ఏ విషయంలో నాకు పెద్దమ్మతో సమస్య లేదు. కాకపోతే కొన్ని విషయాలలో అన్నకీ నాకు బేధాలు చూపించేది, ఎంతైనా కన్నపేగు కదా. వయసు మీద పడే సరికి బీపీ టాబ్లెట్స్ వేసుకోవాల్సి వచ్చింది ఆవిడకి. ఆ టాబ్లెట్స్ పని నా బాధ్యత. నన్ను అడగకుండా గోలి వేసుకోదు. నేనే హాస్పిటల్ తీస్కెళ్తాను అప్పుడప్పుడు. ఇంట్లో నుంచి పెద్దమ్మకి చెప్పకుండా నేను బయటకి పోను. లేకుంటే చాలా కంగారు పడిపోద్ది నేను ఎక్కడ వెళ్ళిపోయానో అని. ఒకవేళ ఆటలో పడి ఆలస్యంగా ఇంటికి వస్తే తిట్టేస్తుంది కూడా.


మధ్యాహ్నం, తిన్నాక నేను బయటకి వెళ్తాను అంటే పెద్దమ్మ ఎండలో తిరగడం వద్దని చెప్తే ఇంట్లోనే ఉండిపోయాను. టీవీ పెట్టుకొని కూర్చున్న. 

నేను అదోలా కూర్చోవడం వదిన చూసి వచ్చి నా పక్కన కూర్చుంది. నాకేం మాట్లాడాలో తెలీక మౌనంగా ఉన్నాను.

సంధ్య: హరి 

నన్ను పిలిస్తే పక్కకి చూశాను. నా దిక్కు ఫోన్ పెట్టింది. వదిన పెదాల్లో చిరునవ్వు. వదిన కళ్ళను ఎప్పుడు చూసినా నా కాలం క్షణం ఆగిపోతది. 

నేను: ఏంటి వదినా?

సంధ్య: తీస్కో గేమ్స్ ఆడుకో.

నేను: నిజంగా?

నా కళ్ళు మెరిసిపోయాయి. వదిన తన ఆండ్రాయిడ్ ఫోన్ నాకు ఇచ్చి గేమ్స్ అడుకోమంది. ఇక ఆ తొక్కలో టీవీ ఎవడు చూస్తాడు అనుకున్న. 

సంధ్య: హా తీస్కో. 

తీసుకున్న. 

నేను: థాంక్స్ వదినా

సంధ్య: థాంక్స్ ఎందుకులే, నీకు బోర్ కొడుతుంది కదా.

నేను: హా...

సంధ్య: ఎవరైనా ఫోన్ చేస్తే నాకు ఇవ్వు సరేనా?

నేను: హా సరే వదినా.


నేను చార్జింగ్ ఐపోయేదాక వదిన ఫోన్ లో traffic racer గేమ్ ఆడుకుంటూ కూర్చున్న. సాయంత్రం అయ్యింది. అన్నయ్య వచ్చాడు, ఛాయి పెట్టింది. నేను ఫోన్ ఛార్జింగ్ పెట్టి ఛాయి తాగాను.

అలా చీకటి పడేసరికి, ఇవాళ పప్పు కూర, పెద్దమ్మ నన్ను అప్పడాలు తెమ్మని పంపింది. తెచ్చిచ్చి నేను తిరిగి వదిన ఫోన్ అడక్కుండా తీసుకొని గేమ్ ఆడుకుంటూ కూర్చున్న. వదిన నా దగ్గరకి వచ్చి పిలిచింది. 

సంధ్య: హరి...

గేమ్ ఆడుకుంటూ, నేను: హా వదినా?

సంధ్య: ఏం లేదులే.... తినాలి అనిపిస్తే చెప్పు.

నేను: హా సరే వదినా.

వదిన వాళ్ళ గదిలోకి వెళ్లాక నాకు అనిపించింది. వదిన ఫోన్ అడగడానికి వచ్చిందేమో తిరిగి ఇచ్చెయ్యాల్సింది అని.


గేమ్ ఆపేసి వాళ్ళ గదికి పోయాను. తలుపు కాస్త దగ్గరికి వేసుంది, నేను ఏమి ఆలోచించకుండా తెరిచాను. పరుపులో అన్నయ్య వదిన మీద ఒరిగి చెంపలు ముద్దు పెడుతూ ఉన్నాడు. నేను హఠాత్తుగా పోయేసరికి తలుపు చప్పుడు విని ఇద్దరూ దూరం జరిగారు కంగారుగా. 

నాకు ఎలా స్పందించాలో తెలీక, తల దించుకొని ముందుకి నడిచి, కొంగు సర్దుకుంటున్న వదినకి ఫోన్ అందించాను. 

నేను: వదిన ఇవాళ చాలు గేమ్.

సంధ్య: హ్మ్... సరే హరి. పదా మనం తిందాం. 

నేను: హ్మ్...

నాకప్పుడు ఏమీ తోచలేదు. వాళ్ళని ఇబ్బంది పెట్టానో ఏమో. వదినకి నా మీద చికాకు వచ్చింది అనుకున్నాను గానీ మాములుగానే నన్ను వంట గదిలో సహాయం అడిగింది. 

వాళ్ళు నన్ను ఇంకా చిన్నపిల్లాడే అనుకుంటూ చాలా తేలిగ్గా తీసుకున్నారు. 

చూసిన నాకు మాత్రం వదిన మొహకవళికలు నా మదిలో మెదులుతూ ఉన్నాయి. అన్న ఆమెకి ముద్దు పెట్టినప్పుడు ఆ చెర్రీ పెదవిని పంటికిందేసి కొరుక్కుంది. నా కుర్ర మనసుకి అది చూసి ఏదో కొత్త ఉల్లాసం కలిగింది. 

తరువాత నలుగురం కలిసి తిన్నాము. అన్నయ్యా నేను మాట్లాడుకుంటూ ఇంటి ముందు కూర్చున్నాము. ఒక గంటకు పైగానే గడించింది. వదిన వచ్చింది. వదిన మౌనంగానే ఉందిగాని అన్నయ్య పెద్దమ్మ మాట్లాడుకుంటూ ఉంటే, గమనించాను. పెద్దమ్మతో మాట్లాడుతూ అన్నయ్య వదినకి రెండు మూడు సార్లు ఏవో కను సైగలు చేసాడు. ఐదు నిమిషాలకి వదిన గదిలోకి వెళ్ళిపోయింది, అప్పుడే పెద్దమ్మ కూడా లేచి లోపలికి వెళ్ళింది. 

రాజమని: చిన్నోడా తలుపు మంచిగా ఏసిరా.

నేను: హా నువు పో వస్తాను.

మరోనిమిషం అన్న కూడా లోపలికి పోదాం, పడుకొపో అన్నాడు. తెలుపు మూసి వెళ్ళాము. 

పెద్దమ్మ గురక పెడుతుంది. అది నాకు అలవాటే. కానీ నిద్రపట్టేసింది. ఇంతలో మధ్యలో మూత్రం వచ్చి లేచాను. ఇంటి వెనక్కి పోయి, మూత్రం పోసుకొని లోపలికి వచ్చి అన్న వాళ్ళ గది దాటుకొని పోతుంటే, “ ఆఆ.... ” అని వదిన అరిచిన చప్పుడు వినిపించింది. నా అడుగు ఆగింది. 

తప్పో, ఏంటో, ఏమో. వాళ్ళ గది తలుపుకి చెవి పెట్టి విన్నాను ఎందుకు అర్చిందా అని. 

సంధ్య: ఆహ్... నిదానం.. 

సంతోష్: తలుపు ముయ్యడం ఇంకోసారి మర్చిపోకు.

సంధ్య: హరి వస్తాడు అని నాకేం తెలుసు. స్... అబ్బా పిసక్కండీ.

సంతోష్: ఉష్... 

సంధ్య: ఆహ్ మ్మ్... 

సంతోష్: అబ్బ… ఆఆహ్ 

సంధ్య: ఆహ్.... కానివ్వండి... హ్ హ్

సంతోష్: ఉఫ్...


వాళ్ళ ములుగులు వింటూ ఉంటే నాకు ఉడికిపోయింది. ఎందుకో తప్పనిపించి ఇక పోయి దుప్పటి కప్పుకొని పడుకున్న.

ఒక్కటి మాత్రం ఖచ్చితం. ఆరోజు మొదటిసారి మా అన్న మీద నాకు అసూయ కలిగింది.

|——————————++++++++++


మీ కామెంట్ తో అభిప్రాయం చెపితే బాగుంటుంది.