Thriller மீண்டும் மீண்டும் வா... (Erotic thriller)

[Kavinrajan]

அத்தியாயம் #5

குப்பையில் வீசி எறிந்த எச்சில் வாழையிலை போல டேபிளில் சுருண்டு படுத்திருந்தாள் பூஜா. 

இடுப்புக்கு மேலே எந்த ஆடையுமில்லாததால், அவளின் கனத்த முலைகள் ஆதியின் வெறியாட்டாத்தால் சிவந்து பல்தடங்கள் பதிந்து காணக் கிடக்க.. இடுப்புக்கு மேலே தூக்கப்பட்ட ஸ்கர்ட்டால் விரல்கள் அழுத்தம் பதிந்த வெண்மை தொடைகள் நடுவே.. தேன் கசியும் பெண்மை ஒளிர கண்கள் முடிக் கிடந்தாள்.

ஆதி அவளின் பெண்மையை இரு முறை தன் ஆண்மை மூலம்.. முன்பும் பின்பும் அடித்து துவம்சம் செய்து விட்டபடியால் இடுப்பு வலி பின்னியெடுக்க.. மேஜையில் அயர்ந்து ஒய்வு எடுக்கும் நிலை அவளுக்கு உண்டானது.

பூஜாவின் ப்ரா, டாப்ஸ் மற்றும் பேண்டிஸ் ஆங்காங்கே சிதறி கிடக்க.. ஆதி சோஃபாவில் நிம்மதியாக மார்ல்போரோ சிகரெட் புகைத்து கொண்டிருந்தார்.

திருப்தியாக புகைத்து முடித்தவுடன்.. கைக்கடிகாரத்தை பார்த்து மதியம் 3 மணி என தெரிந்து கொண்டார். 

எழுந்து தன் உடைகளை அணிந்து கொண்டார். பழைய மிடுக்குடன் பூஜாவின் அருகில் வந்தார்.

"கமான் பூஜா.. கெட் அப்.. நீ இப்படியே படுத்து கிடந்தேனா.. வெளியே இருக்குறவங்க நம்மள தப்பா நினைக்க போறாங்க.. ட்ரஸ்ஸ போட்டுகிட்டு நார்மலா மாறிக்கோமா.. ஹர்ரி அப்.. பூஜா.."

முதலாளியின் அறைக்குள் ஆஜராகி தேவையில்லாததை செய்து.. அவர் காம இச்சைக்கு தேவையின்றி பலியாகி விட்டோமே என்ற வேதனை அவளை வாட்டி எடுத்தாலும்.. 'தப்பா நினைக்க போறாங்க..' என்ற ஆதியின் வார்த்தைகள் காதில் விழுந்து பூஜாவை உலுக்கி எடுத்தது.

முதலில் தன் ஸ்கர்ட்டை இழுத்து விட்டு அவசரமாய் பெண்மையை மறைத்து கொண்டாள். 

அந்த வலியிலும் எழுந்து நின்று தன் உடைகளை தரையில் தேடினாள். பொறுக்கி எடுத்து கொண்டாள்.

ஆதியின் முன் உடைகள் அணிந்து கொள்ள கூசினாலும்.. அவளுக்கு வேறு வழியில்லையே..

பூஜா தன் உடைகள் அணிவதை ரசித்து பார்த்து கொண்டிருந்தார் ஆதி.

உடைகள் அணிந்து முடித்து.. பழைய செக்கரட்டரி தோரணைக்கு மாறிய பின்னர்.. தொண்டையை கனைத்தாள்.

"ஐ ஆம் லிவிங் சார்.."

"உன் என்கேஜ்மெண்ட்க்கு எதாச்சும் உதவி தேவைபட்டா.. தயங்காம கேளும்மா.. ஐ ஆம் ப்ளஷர் டூ ஹெல்ப் யூ.."

"எந்த ஹெல்பும் வேணாம் சார்.. இதுவரை நீங்க பண்ணதே போதும்.." சுரத்தேயில்லாமல் பதிலளித்தாள் பூஜா.

"நைஸ்.. இப்போ உள்ள நடந்த எந்த விஷயமும் வெளியே கசிய கூடாது பூஜா.."

"ஷ்யூர் சார்.."

கதவை படாரேன சத்தமாக சாத்தி விட்டு அறையை விட்டு வெளியேறினாள் பூஜா. 

தன் மனக்குமுறலை என்னிடம் மறைமுகமாக வெளிப்படுத்துகிறாள் என எண்ணினார் ஆதி.

நித்யாவை மிஸ் பண்ணி இருந்தாலும்.. பூஜாவிடம் நடத்திய காமக் களியாட்டங்கள் அவருக்கு மனநிறைவை தந்தன.

மாலை வரும் வரை தன் அலுவலக அறையிலே நேரம் போக்கி விட்டு, பின் அதே சொகுசு காரினில் தன் பங்களாவிற்கு நிதானமாக கிளம்பி சென்றார்.

தன் மனைவி சுமித்ராவிடம் கூட எதையும் தெரிவிக்காமல், எதையும் வெளிகாட்டிக் கொள்ளாமல் சகஜமாக இருக்க முயன்றார். 

இரவு நேரம் நெருங்க நெருங்க அவர் மனம் படபடத்தது. உஷ்ணம் அதிகரித்தது. உயிர் பயம் துரத்தியது. நேற்று இரவு இருந்ததை போல ரிலாக்ஸாக அவரால் இருக்க முடியவில்லை.

அவர் மனைவி சுமித்ரா வழக்கம் போல உண்டு முடித்து படுத்து விட்டாள் என்பதை படுக்கையறையில் ஒளிர்ந்த ஜிரோ வாட்ஸ் விளக்கு வெளிச்சங்களை வைத்து தெரிந்து கொண்டார். 

சத்தமில்லாமல் லாக்கரை திறந்து தன் பாதுகாப்புக்காக வாங்கப்பட்ட லைசன்ஸ் கைத்துப்பாக்கியை எடுத்து இடுப்பில் சொருகி கொண்டார் ஆதி.

மணி பத்தரை ஆனதும் அவுட் ஹவுஸ் பக்கமாய் சென்று பார்த்தார். அங்கே துரை தயாராய் இருந்தான். சலாம் போட்டான்.

"துரை, என்ன கொலை பண்றதுக்கு இன்னும் அரை மணி நேரத்துல ஒருத்தன் இங்க வருவான். அவன் உயிரோட எனக்கு வேணும். எதுக்காக என்ன கொல்ல வரானு எனக்கு தெரியனும். என்ன புரிஞ்சுதா?"

"யாரு சார் அவன்?" முடிந்து விட்ட சிகரெட்டை தூர எறிந்த துரை ஆர்வமாக அவரை கேட்டான்.

"அது தெரிஞ்சா நாம ஏன் இங்க அவனுக்காக காத்து கிடக்கனும். நேரா அவன் இடத்துக்கே போய் போட்டு தள்ளிடலாமே.."

"நீங்க ஒன்னும் கவலப்படாதிங்க... அவன பிடிக்குறது என்னோட பொறுப்பு சார்... நீங்க பத்திரமா அவுட் ஹவுஸ் உள்ளே இருங்க... நா வெளியே இருக்கேன்..."

ஆதிக்கு அத்திட்டம் சரியென பட்டது. அவுட் ஹவுஸ்குள் புகுந்து கதவை தாழிட்டு கொண்டார். அங்கிருந்தபடியே ஜன்னல் வழியே நோட்டமிட்டார்.

மணி 11.15 யாரும் வரவில்லை.

மணி 11.30 யாரும் வரவில்லை.

மணி 11.45. அவுட் ஹவுஸ் பின்புறம் யாரோ நடக்கும் காலடி சத்தம் கேட்டது. மங்கலான வெளிச்சத்தால் அவரால் பார்க்க முடியவில்லை. உஷாராய் துப்பாக்கியை எடுத்து கையில் தயாராய் வைத்து கொண்டார். வெளியே வர அச்சமாக இருந்தது. காத்திருந்தார்.

ஐந்து நிமிடங்கள் முழுதாய் கழிந்திருக்கும்.

"ம்மா.." என அலறும் சத்தம் கேட்டது. அது துரையின் குரலா இல்லை கொலைகாரனின் குரலா, அவரால் இனம் காண முடியவில்லை. என்னவென்று தெரிந்து கொள்ள விரும்பினார்.

தொடர்ந்து அவுட் ஹவுஸ் உள்ளே அடைந்து கிடக்க விரும்பவில்லை. பயங்களை உதறி தள்ளி விட்டு வெளியே வந்தார்.

அவுட் ஹவுஸ் பின்புறமாக அவசரமாய் சென்று பார்த்ததில்... ரத்த வெள்ளத்தில் ஒரு உருவம் தரையில் குப்புற கிடந்தது. அது கொலைகாரனா என தெரிந்து கொள்ள ஆவலாய் திருப்பி போட்டதில் அது துரை என தெரிந்தது. 

அடப்பாவி! துரை, எனக்கு உதவி செய்ய வந்து இப்படி அநியாயமாய் உயிரை விட்டுட்டியே...

இரண்டு குண்டுகளை பரிசாக வாங்கி செத்து போயிருந்தான். அவன் கைகளில் இரண்டடி நீளமுள்ள கத்தி இருந்தது. கொலைகாரனை எதிர்த்து விட்டு அடங்கி போயிருக்கிறான்.

ஸோ, அந்த கொலைகார உருவம் இன்னும் அருகில் எங்கேயோ தான் ஒளிந்து கொண்டிருக்கிறது. என்னையும் கொலை செய்ய துடித்து கொண்டிருக்கிறது.

அந்நேரம் பார்த்து பவர் கட்டானது. இது அந்த கொலைகாரன் செய்த வேலையாகத்தான் இருக்கும் என எண்ணினார்.

ஆதிக்கு வியர்வை பெருகியது. பய அமிலங்கள் வயிற்றுக்குள் எந்த விகிதமின்றி கண்டமேனிக்கு சுரந்தன. துப்பாக்கியை இறுக்க பற்றி கொண்டு, கண்களை நாலாப்பக்கமும் சுழல விட்டார்.

சுற்றிலும் திட்டுத்திட்டாய் இருட்டு மேலும் இருட்டு கும்மிருட்டு மட்டுமே.

டார்ச் லைட் உதவியுடன் கார்டன் முழுக்க அலசி பார்த்து விட்டார். யாருமில்லை. அப்போது கொலைகார உருவம் இங்கே இல்லையென்றால், வெளியே ஒடி விட்டிருக்கலாம். 

செக்யூரிட்டிக்கு கால் செய்து விசாரித்தார். துரையை தவிர யாரும் உள்ளே வரவில்லை. யாரும் வெளியே செல்லவில்லை என உறுதியாக தெரிவித்தனர். 

நீண்ட உயரமான சுவரை தாண்டி குதிப்பது சுலபமான விஷயமில்லை. இருந்தாலும் எப்படியோ கொலையாளி உள்ளே நுழைந்திருக்கிறான்.

ஒருவேளை அவுட்ஹவுஸ்குள் ஒளிந்திருந்திருப்பானோ? மீண்டும் கதவுகளை திறந்து ஹால் உள்ளே போக முயற்சித்த போது... உச்சக்கட்ட அதிர்ச்சியடைந்தார்.

நேற்று வந்த அதே கொலைகார உருவம் அதே சைலன்ஸர் துப்பாக்கியோடு உள்ளே அவரை வரவேற்றது. அறையில் சிறிது வெளிச்சம் இருந்தாலும் அவன் முகம் சரியாக தெரியவில்லை. கழுத்தில் கறுப்புமணி மாலை ஒன்று மின்னியது.

எப்போது எவ்வாறு உள்ளே வந்தான்? என அவரை யோசிக்க விடாமல், அவரது கைத்துப்பாக்கிக்கு கிஞ்சித்தும் நேர அவகாசம் தராமல் அதிவிரைவாக சுட்டுத்தள்ளியது. அவர் உடம்பை சிவப்பு பொத்தலாக்கினான் கொலைகாரன்.

ஆதி அடங்கி விழும் முன்...

"யார்...ரா நீ? எதுக்..குடா என்ன கொல்ல்...ற?"

பதிலேதும் சொல்லாமல் வெளியே அமைதியாக சென்று விட்டது அவ்வுருவம்.

நாளை விடிந்ததும் நீ யாரேன கண்டுபிடிப்பேன்டா... இதே போல் உன்னையும் சுட்டுக் கொல்வேன்டா... உன்ன விட மாட்டேன்டா...

மனதில் உறுதி கொண்டு இறுதியாக அடங்கி விட்டார் ஆதி, நாளை உயிர்தெழுவேன் என்ற நம்பிக்கையில்...