21-11-2024, 01:06 PM
அப்புறம் நான் அங்கு இருந்து கிளம்பி வீட்டுக்கு போனேன்.
நான் வீட்டுக்குப் போய்க்கொண்டு இருக்கிற வழியிலேயே சந்தோஷ் எனக்கு கால் செய்தான்.
என்ன சாம் இப்படி பண்ணிட்ட அப்படின்னு கேட்டான். நான் அவனிடம் தெரியாத மாதிரி என்ன சந்தோஷம் என்ன ஆச்சு எடுத்து உடனே இப்படி கேட்கிறீங்களே அப்படின்னு கேட்டேன்.
எங்க இருக்க சாம் முதல்ல நீ. சென்னைல சந்தோஷ். புது கிளைன்ட் மீட்டிங் நல்லா போச்சா அப்படின்னு கேட்டான்.
ஆமா சந்தோஷ் உங்களுக்கு எப்படி தெரியும் அப்படின்னு தெரியாத மாதிரியே கேட்டேன். ஏன்னா அந்த கிளையன்ட்ட நான் நாளைக்கு மீட் பண்ணுவதாக இருந்தது.
நீ என்னடா எனக்கு முன்னாடியே போய் உங்க வீபிக்கு அந்த கிளையண்ட்ட முடிச்சிட்ட. ஐயோ என்ன சொல்றீங்க நிஜமாவா சந்தோஷ்.
ஆமா சாம் நானும் பைத்தியம் நாளைக்கு சென்னை செல்வதாக இருந்தது இப்போ கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன்னாடி தான் மீட்டிங் கேன்சல் அப்படின்னு மேயில் வந்துச்சு.
என்னென்ன கால் பண்ணி விசாரிக்கும் போது தான் விஷயம் தெரிஞ்சு உனக்கு கால் பண்ணினேன். ப்ரீத்தி தான் என்னை ரொம்ப திட்டி விட்டாங்க.
சாரி சாரி சந்தோஷ் எனக்கு தெரியாது அப்படின்னு சொல்ல சந்தோஷ் காலை வைத்தான்.
அப்புறம் நான் அப்படியே வீட்டுக்கு சென்று சேர்ந்த. நித்யா வீட்டை பார்த்தேன் வீடு மூடி இருந்தது.
அப்பா என்கிட்ட மீட்டிங் எப்படி போச்சு அப்படின்னு கேட்டாங்க. எல்லாம் சூப்பரா போச்சு அப்பா அப்படின்னு சொன்னேன்.
சொல்லிவிட்டு ஆமா என்ன அப்பா எதிர்த்த வீடு மூடி இருக்குது ஆள் இல்லையா அப்படின்னு கேட்டேன்.
ஆமாண்டா திடீர்னு வீட்டை காலி செய்து சென்று விட்டார்கள் அப்படின்னு சொன்னாங்க. அப்படியா அப்படின்னு சொல்லிட்டு நானும் அப்பாவும் சேர்ந்து சாப்பிட்டோம்.
அப்புறம் எனக்கு மத்த வேலைகள் இருக்க நான் அப்படியே ரூமிற்கு சென்று வேலையை பார்க்க ஆரம்பித்தேன்.
இருந்தாலும் என் மனதுக்குள்ள என்ன என்ன ஆச்சு ஏன் இப்படி திடீர்னு நித்யாவும் ராமும் வீட்டை காலி பண்ணி விட்டு போயிட்டாங்க. ஒரு வார்த்தை கூட சொல்லலையே என்கிட்ட அப்படின்னு எண்ணிக் கொண்டே இருந்தேன்.
உமா கூட கொஞ்ச நாளைக்கு முன்னாடி சாட் செய்யும் போது இதை பத்தி எதுவுமே சொல்லலையே அப்படின்னு யோசித்துக்கிட்டே வேலையை செய்து கொண்டு இருந்தேன்.
சரி குமாருக்கு கால் பண்ணலாமா அப்படின்னு யோசிக்கும்போது மணியை பார்த்தேன் அங்கே என்ன டைம் இருக்கும் அப்படின்னு எனக்கு தெரியல.
இருந்தாலும் கால் பண்ணி பார்க்கலாம் என்று அவருக்கு கால் பண்ண குமார் காலை எடுக்கவில்லை.
மறுபடியும் என் வேலையை தொடர்ந்து சாயங்காலம் வரைக்கும் இருந்து முடித்தேன்.
ஒரு வருடத்துக்கு யாரையும் போடாம ரொம்ப நல்ல பையனா முடிந்த வரைக்கும் கையடித்துக் கொண்டு மட்டும் இருந்தேன்.
அன்றும் மேக்ணாவை நினைத்து கை அடித்து விட்டு தூங்கினேன். அடுத்த இரண்டு நாள் சனி ஞாயிறு அப்படியே சென்னையில் இருந்து நண்பர்களுடன் ஊர் சுற்றிக்கொண்டு பொழுதே கழித்து ஞாயிற்றுக்கிழமை இரவு கிளம்பி பெங்களூரை சென்று அடைந்தேன்.
திங்கட்கிழமை ஆபீஸ் சென்றதும் ப்ரீத்து வருகைக்காகவும் காதம்பரி வருகைக்காகவும் வெயிட் பண்ணிக்கிட்டு இருந்தேன்.
கொஞ்ச நேரத்தில் கதம்பரி உள்ளே வந்தால். என்னைப் பார்த்ததும் சிரித்துக் கொண்டே என்னை நோக்கி வந்தால்.
என்ன கதம்புரி சிரிப்பு எல்லாம் பயங்கரமா இருக்குது. ஆமா உன்ன பத்தி இங்க ரெண்டு நாள் எல்லாரும் பேசினாங்கல்ல அதுனாலதான்.
என்ன சொல்ற. ஆமா சாம் நீ அந்த புது கிளையண்ட்ட புடிச்சது ப்ரீத்திக்கும் அறிந்தமுக்கும் உள்ள ஈகோல அரிந்தம் ஜெயிச்சுட்டாரு.
ஆமா நீ வந்துட்ட பிரீத்து எங்க. நீ இங்க இல்லலாத ரெண்டு நாளுல நிறைய விஷயம் நடந்துருச்சு.
புரியல. பிரீத்துவுக்கும் அவள் மேனேஜருக்கும் பயங்கர சண்டை அதனால அவர் உடனே பேப்பர் போட இவங்களும் அவளை உடனே அனுப்பி விட்டுட்டாங்க.
காதம்பரி அப்படி சொல்லு எனக்கு ரொம்ப வருத்தமா போச்சு. என்ன சொல்ற. ஆமா சாம். சரி இரு அவளுக்கு கால் பண்ணி பேசிட்டு வர்றேன்.
இல்ல இல்ல இன்னைக்கு பேசாத அவ ரொம்ப டிப்ரஸ்டா இருந்தா. சரி அப்புறம் பண்ணுறேன் அப்படின்னு சொல்ல காதம்பரியும் அவள் இடத்துக்கு போனா.
அப்புறம் நான் என் வேலையை செய்ய ஆரம்பித்தேன். இப்படியே ஒன்று இரண்டு மாதங்கள் செல்ல, புது கிளயன்ட் ஆன மேக்னா கம்பெனிக்கும் நிறைய பேர் இங்கு மூலமா சேர ஆரம்பிச்சாங்க.
அப்போ எங்க பெங்களூர் ஆபிஸ் இடம் மாறப்போவதாக செய்தி வந்தது. அது நான் தங்கி இருந்த இடத்திலிருந்து ரொம்ப தூரம்.
உடனே நான் என் மேனேஜருக்கு போன் செய்து எனக்கு சென்னையில் பணியிடை மாற்றம் வேண்டும் என்று கேட்டேன்.
அவரும் கொஞ்சம் பொறு நான் பேசிட்டு சொல்லுறேன் என்று சொன்னார். ஒரு வாரம் கழித்து சரி நீ அங்க மாறிப்போ ஆனா அங்க நமக்கு ஆபீஸ் இல்லை.
ஒரே ஒரு ஹெச் ஆர் மட்டும்தான் இருக்கிறார். அவர் இப்போதைக்கு வீட்டில இருந்து தான் வேலை செய்கிறார் நீ அங்க போற அப்படின்னா இப்போதைக்கு அங்கு ஒரு ரூம் பிடிச்சிரு அங்கு வேலையை செய்யலாம்.
நானும் சரி என்று சொல்லி ஜூன் மாதம் 2010 மறுபடியும் சென்னைக்கு மாறி வந்தேன்.
நான் சென்னைக்கு வந்தது எங்க அப்பாவுக்கு ரொம்ப சந்தோஷம்.
முதல் நாள் திங்கட்கிழமை சென்னையில் அங்கு பிடித்து இருந்த ஒரு ரூம் ஆபீசுக்கு சென்றேன். எனக்கு அந்த இடம் கொஞ்சம் கூட பிடிக்கவே இல்லை.
ஏன்னா ஒரே ஒரு ரூம் ஒரே ஒரு அட்டாச் பாத்ரூம் ஏசி இல்லை சென்னை வெயிலில் அங்கு உட்கார கூட முடியவில்லை.
அப்படியே ஒரு மூன்று மாதங்கள் உருண்டு ஓடியது. சென்னையில் பிசினஸ் நல்லா போக என்னை சென்னையில் ஒரு புது ஆபீஸ் பார்க்க சொன்னார்கள்.
நானும் அங்கும் இங்கும் அலைந்து சென்று ஒரு நல்ல ஆபீசை அடையாறில் பிடித்தேன்.
ஆகஸ்ட் மாசம் 2010 புது ஆஃபீஸுக்கு சென்றோம். என் வாழ்க்கை அப்படியே எந்த சந்தோஷமும் இல்லாமல் வேலை வேலை என்று ஓடிக்கொண்டு இருந்தது.
அப்போ அப்போ மேக்னா கூட மட்டும் வேலை விஷயமாக பேசிக்கொண்டு இருந்தேன். மேக்னாவும் பதவி உயர்வு பெற்று அடிக்கடி வெளிநாடுகளுக்கு சென்று கொண்டு வந்து இருந்தால்.
பத்மா கூடையும் ராதிகா கூடவும் பேச முடியவில்லை. இப்படியே காலம் செல்ல செல்ல எங்க அப்பா எனக்கு கல்யாணத்துக்கு பொண்ணு பார்க்க ஆரம்பித்தார்கள்.
அதற்குள் என் சம்பளமும் நான் அங்கு சேர்ந்ததை விட இரண்டு மூன்று மடங்கு உயர்ந்து இருந்தது.
குமார் வீட்டில் அப்போ இன்னொரு டெனன்ட் குடி வந்து இருந்தாங்க. இரண்டு பேரும் கொஞ்சம் வயசானவங்க தான்.
அப்படி இருக்க ஒரு நாள் எங்க அப்பா என்கிட்ட ஒரு பொண்ணு போட்டோ காண்பித்தார்கள்.
பொண்ணு பார்ப்பதற்கு ரொம்ப லட்சணமாக இருந்ததால், உடனே அவள் பெயர் என்ன அப்படின்னு கேட்டேன். எங்க அப்பா அதுக்கு ஜோன் அப்படின்னு சொல்ல.
பெயரும் நல்லாத்தான் இருக்குது ஆளும் பார்ப்பதற்கு சூப்பரா இருக்கிறாள் அப்படின்னு வேலை பாக்குறாலா அப்படின்னு கேட்டேன்.
எங்க அப்பா அதுக்கு ஆமா என்று கூறினார்கள். வீட்டுல இருக்கிற பொண்ணு மாதிரி பார்த்தா நல்லா இருக்குமே அப்படின்னு நான் சொன்னேன்.
சென்னையில ரெண்டு பேரும் வேலைக்கு போனா தான் குடும்பத்தை நல்லபடியாக நடத்த முடியும் என்று அவர்கள் சொல்ல எனக்கும் சரி என்று பட்டது.
நானும் ஓகே என்று சொன்னேன்.
ராதிகாவுக்கு அந்தப் பொண்ணு போட்டோவை வெயிலில் அனுப்பிவிட்டு, இந்த பொண்ண தான் எனக்கு பார்த்து இருக்காங்க அப்படின்னு சொல்லி இருந்தேன்.
அன்று சாயங்காலம் போல ராதிகாவுக்கு கால் பண்ணினேன்.
ராதிகா: வாழ்த்துக்கள் சாம்
சாம்: போடி பொண்ணு எப்படி இருக்கா
ராதிகா: நல்லா இருக்கா சாம். ஆனா நீ அவகிட்ட சின்ன பையன் மாதுரி இருப்ப போல.
சாம்: என்னடி இப்படி சொல்ற
ராதிகா: எனக்கு அப்படித்தான் தோணுது அதா. ஏன்னா நீ இன்னும் சின்ன பையன் மாதுரி தான்டா இருக்க
சாம்: இப்போ ஓகே சொல்லவா வேண்டாமா
ராதிகா: உனக்கு பிடிச்சு இருக்கு இல்ல ஓகே சொல்லுடா
சரி அப்புறம் பேசுறேன் அப்படின்னு சொல்லிட்டு காலை வைத்தேன்..
அப்புறம் போட்டோவை மேக்னாவுக்கும் பத்மாவுக்கும் அனுப்பிவிட்டு பேசினேன்.
பத்மாவும் ராதிகா சொன்ன மாதிரியே சொன்னாங்க.
சொல்லிட்டு நீ பெங்களூர்ல இருந்து சென்னைக்கு வந்த அப்புறம் என்ன கண்டுக்கவே இல்லை இப்போ கல்யாணம் வேற ஆக போகுது.
என்ன பத்மா இப்படி சொல்லுற. சும்மா சாம் பொண்ணு அழகா இருக்கா என்ன உன்ன விட கொஞ்சம் பெரிய பொண்ணு மாதிரி தெரியுதா அவ்வளவுதான் அப்படின்னு சொல்லிட்டு அவர்களும் காலை வைத்தார்கள்.
ஆனா மேக்னா போனை எடுத்த உடனே. டேய் ரொம்ப சந்தோஷம் உனக்கு பிடிச்சு இருந்தா யாரு பேச்சையும் கேட்காதே கல்யாணம் பண்ணிக்கோ.
மேக்னா சொன்னதுல இருந்த ஒரு விஷயம் மட்டும் எனக்கு நன்றாக புரிந்தது. கொஞ்ச நேரம் பேசினதுக்கு அப்புறம் காலை வைத்தாள் மேக்னா.
அப்புறம் ஒரு நாள் எங்க அப்பா என்கிட்ட வந்து நாளைக்கு அந்த பொண்ண போய் பாத்துட்டு வந்துடலாமா அப்படின்னு கேட்டாங்க.
நானும் சரி என்று சொல்ல சரி நாளைக்கு போய் பாக்கலாம் அப்படின்னு சொல்லிட்டு அப்ப போனாங்க.
கிட்டத்தட்ட ஒரு மூன்று வருடம் எதுவும் பண்ணாமல் காஞ்சி போய் இருந்த எனக்கு ஜோன் பாக்கவே ரொம்ப அழகா இருந்தா. அன்று இரவு மறுபடியும் அவள் போட்டோவை எடுத்து பார்த்தேன். பார்த்துட்டு பல ஏக்கங்கள் ஓட இரவு தூங்கினேன்.
அடுத்த நாள் காலை சீக்கிரமே எழுந்து கிளம்பி செல்வதற்கு ரெடியாக இருந்தேன்.
காலை ஒன்பது முப்பது மணி அளவில் ஒரு சர்ச்சில் சென்று சந்தித்தோம்.
us flag pics free
ஜோன் பாக்கவே ரொம்ப அழகா இருந்தா. போட்டோவில் பார்த்ததை விட நேரில் பார்த்தது எனக்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது.
எப்படியாவது அவள் பேக் போஸ்சய்யும் பார்த்து விட வேண்டும் என்று எண்ணும்போது எதையோ எடுப்பதற்காக அவள் எழுந்து குனிய அதையும் பார்த்தேன்.எல்லாம் எனக்கு பிடித்த மாதுரி இருந்திச்சி.
அப்புறம் நான் அவள் வேலையை பற்றி கேட்டேன். அவள் ஒரு சாப்ட்வேர் கம்பெனியில் வேலை செய்வதாக கூறினால்.
அவள் என் வேலையை பற்றி கேட்க நானும் சொன்னேன். அப்போ உங்க வேலையில் டிராவல் ரொம்ப ஜாஸ்தி இருக்குமா அப்படின்னு கேட்டாள். ஆமா அப்படின்னு சொன்னேன்.
அப்புறம் எங்க அப்பாவும் அவர்கள் வீட்டாரும் மற்ற விஷயத்தைப் பற்றி பேசினாங்க.
பேசி எல்லாம் முடிக்க. ஒரு வழியாக செப்டம்பரில் நிச்சயதார்த்தம் நடக்க அக்டோபர் மாதம் 2011 கல்யாணமும் முடிந்தது.
கல்யாணத்துக்கு மேக்னா மட்டும் வந்து இருந்தால்.
நான் வீட்டுக்குப் போய்க்கொண்டு இருக்கிற வழியிலேயே சந்தோஷ் எனக்கு கால் செய்தான்.
என்ன சாம் இப்படி பண்ணிட்ட அப்படின்னு கேட்டான். நான் அவனிடம் தெரியாத மாதிரி என்ன சந்தோஷம் என்ன ஆச்சு எடுத்து உடனே இப்படி கேட்கிறீங்களே அப்படின்னு கேட்டேன்.
எங்க இருக்க சாம் முதல்ல நீ. சென்னைல சந்தோஷ். புது கிளைன்ட் மீட்டிங் நல்லா போச்சா அப்படின்னு கேட்டான்.
ஆமா சந்தோஷ் உங்களுக்கு எப்படி தெரியும் அப்படின்னு தெரியாத மாதிரியே கேட்டேன். ஏன்னா அந்த கிளையன்ட்ட நான் நாளைக்கு மீட் பண்ணுவதாக இருந்தது.
நீ என்னடா எனக்கு முன்னாடியே போய் உங்க வீபிக்கு அந்த கிளையண்ட்ட முடிச்சிட்ட. ஐயோ என்ன சொல்றீங்க நிஜமாவா சந்தோஷ்.
ஆமா சாம் நானும் பைத்தியம் நாளைக்கு சென்னை செல்வதாக இருந்தது இப்போ கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன்னாடி தான் மீட்டிங் கேன்சல் அப்படின்னு மேயில் வந்துச்சு.
என்னென்ன கால் பண்ணி விசாரிக்கும் போது தான் விஷயம் தெரிஞ்சு உனக்கு கால் பண்ணினேன். ப்ரீத்தி தான் என்னை ரொம்ப திட்டி விட்டாங்க.
சாரி சாரி சந்தோஷ் எனக்கு தெரியாது அப்படின்னு சொல்ல சந்தோஷ் காலை வைத்தான்.
அப்புறம் நான் அப்படியே வீட்டுக்கு சென்று சேர்ந்த. நித்யா வீட்டை பார்த்தேன் வீடு மூடி இருந்தது.
அப்பா என்கிட்ட மீட்டிங் எப்படி போச்சு அப்படின்னு கேட்டாங்க. எல்லாம் சூப்பரா போச்சு அப்பா அப்படின்னு சொன்னேன்.
சொல்லிவிட்டு ஆமா என்ன அப்பா எதிர்த்த வீடு மூடி இருக்குது ஆள் இல்லையா அப்படின்னு கேட்டேன்.
ஆமாண்டா திடீர்னு வீட்டை காலி செய்து சென்று விட்டார்கள் அப்படின்னு சொன்னாங்க. அப்படியா அப்படின்னு சொல்லிட்டு நானும் அப்பாவும் சேர்ந்து சாப்பிட்டோம்.
அப்புறம் எனக்கு மத்த வேலைகள் இருக்க நான் அப்படியே ரூமிற்கு சென்று வேலையை பார்க்க ஆரம்பித்தேன்.
இருந்தாலும் என் மனதுக்குள்ள என்ன என்ன ஆச்சு ஏன் இப்படி திடீர்னு நித்யாவும் ராமும் வீட்டை காலி பண்ணி விட்டு போயிட்டாங்க. ஒரு வார்த்தை கூட சொல்லலையே என்கிட்ட அப்படின்னு எண்ணிக் கொண்டே இருந்தேன்.
உமா கூட கொஞ்ச நாளைக்கு முன்னாடி சாட் செய்யும் போது இதை பத்தி எதுவுமே சொல்லலையே அப்படின்னு யோசித்துக்கிட்டே வேலையை செய்து கொண்டு இருந்தேன்.
சரி குமாருக்கு கால் பண்ணலாமா அப்படின்னு யோசிக்கும்போது மணியை பார்த்தேன் அங்கே என்ன டைம் இருக்கும் அப்படின்னு எனக்கு தெரியல.
இருந்தாலும் கால் பண்ணி பார்க்கலாம் என்று அவருக்கு கால் பண்ண குமார் காலை எடுக்கவில்லை.
மறுபடியும் என் வேலையை தொடர்ந்து சாயங்காலம் வரைக்கும் இருந்து முடித்தேன்.
ஒரு வருடத்துக்கு யாரையும் போடாம ரொம்ப நல்ல பையனா முடிந்த வரைக்கும் கையடித்துக் கொண்டு மட்டும் இருந்தேன்.
அன்றும் மேக்ணாவை நினைத்து கை அடித்து விட்டு தூங்கினேன். அடுத்த இரண்டு நாள் சனி ஞாயிறு அப்படியே சென்னையில் இருந்து நண்பர்களுடன் ஊர் சுற்றிக்கொண்டு பொழுதே கழித்து ஞாயிற்றுக்கிழமை இரவு கிளம்பி பெங்களூரை சென்று அடைந்தேன்.
திங்கட்கிழமை ஆபீஸ் சென்றதும் ப்ரீத்து வருகைக்காகவும் காதம்பரி வருகைக்காகவும் வெயிட் பண்ணிக்கிட்டு இருந்தேன்.
கொஞ்ச நேரத்தில் கதம்பரி உள்ளே வந்தால். என்னைப் பார்த்ததும் சிரித்துக் கொண்டே என்னை நோக்கி வந்தால்.
என்ன கதம்புரி சிரிப்பு எல்லாம் பயங்கரமா இருக்குது. ஆமா உன்ன பத்தி இங்க ரெண்டு நாள் எல்லாரும் பேசினாங்கல்ல அதுனாலதான்.
என்ன சொல்ற. ஆமா சாம் நீ அந்த புது கிளையண்ட்ட புடிச்சது ப்ரீத்திக்கும் அறிந்தமுக்கும் உள்ள ஈகோல அரிந்தம் ஜெயிச்சுட்டாரு.
ஆமா நீ வந்துட்ட பிரீத்து எங்க. நீ இங்க இல்லலாத ரெண்டு நாளுல நிறைய விஷயம் நடந்துருச்சு.
புரியல. பிரீத்துவுக்கும் அவள் மேனேஜருக்கும் பயங்கர சண்டை அதனால அவர் உடனே பேப்பர் போட இவங்களும் அவளை உடனே அனுப்பி விட்டுட்டாங்க.
காதம்பரி அப்படி சொல்லு எனக்கு ரொம்ப வருத்தமா போச்சு. என்ன சொல்ற. ஆமா சாம். சரி இரு அவளுக்கு கால் பண்ணி பேசிட்டு வர்றேன்.
இல்ல இல்ல இன்னைக்கு பேசாத அவ ரொம்ப டிப்ரஸ்டா இருந்தா. சரி அப்புறம் பண்ணுறேன் அப்படின்னு சொல்ல காதம்பரியும் அவள் இடத்துக்கு போனா.
அப்புறம் நான் என் வேலையை செய்ய ஆரம்பித்தேன். இப்படியே ஒன்று இரண்டு மாதங்கள் செல்ல, புது கிளயன்ட் ஆன மேக்னா கம்பெனிக்கும் நிறைய பேர் இங்கு மூலமா சேர ஆரம்பிச்சாங்க.
அப்போ எங்க பெங்களூர் ஆபிஸ் இடம் மாறப்போவதாக செய்தி வந்தது. அது நான் தங்கி இருந்த இடத்திலிருந்து ரொம்ப தூரம்.
உடனே நான் என் மேனேஜருக்கு போன் செய்து எனக்கு சென்னையில் பணியிடை மாற்றம் வேண்டும் என்று கேட்டேன்.
அவரும் கொஞ்சம் பொறு நான் பேசிட்டு சொல்லுறேன் என்று சொன்னார். ஒரு வாரம் கழித்து சரி நீ அங்க மாறிப்போ ஆனா அங்க நமக்கு ஆபீஸ் இல்லை.
ஒரே ஒரு ஹெச் ஆர் மட்டும்தான் இருக்கிறார். அவர் இப்போதைக்கு வீட்டில இருந்து தான் வேலை செய்கிறார் நீ அங்க போற அப்படின்னா இப்போதைக்கு அங்கு ஒரு ரூம் பிடிச்சிரு அங்கு வேலையை செய்யலாம்.
நானும் சரி என்று சொல்லி ஜூன் மாதம் 2010 மறுபடியும் சென்னைக்கு மாறி வந்தேன்.
நான் சென்னைக்கு வந்தது எங்க அப்பாவுக்கு ரொம்ப சந்தோஷம்.
முதல் நாள் திங்கட்கிழமை சென்னையில் அங்கு பிடித்து இருந்த ஒரு ரூம் ஆபீசுக்கு சென்றேன். எனக்கு அந்த இடம் கொஞ்சம் கூட பிடிக்கவே இல்லை.
ஏன்னா ஒரே ஒரு ரூம் ஒரே ஒரு அட்டாச் பாத்ரூம் ஏசி இல்லை சென்னை வெயிலில் அங்கு உட்கார கூட முடியவில்லை.
அப்படியே ஒரு மூன்று மாதங்கள் உருண்டு ஓடியது. சென்னையில் பிசினஸ் நல்லா போக என்னை சென்னையில் ஒரு புது ஆபீஸ் பார்க்க சொன்னார்கள்.
நானும் அங்கும் இங்கும் அலைந்து சென்று ஒரு நல்ல ஆபீசை அடையாறில் பிடித்தேன்.
ஆகஸ்ட் மாசம் 2010 புது ஆஃபீஸுக்கு சென்றோம். என் வாழ்க்கை அப்படியே எந்த சந்தோஷமும் இல்லாமல் வேலை வேலை என்று ஓடிக்கொண்டு இருந்தது.
அப்போ அப்போ மேக்னா கூட மட்டும் வேலை விஷயமாக பேசிக்கொண்டு இருந்தேன். மேக்னாவும் பதவி உயர்வு பெற்று அடிக்கடி வெளிநாடுகளுக்கு சென்று கொண்டு வந்து இருந்தால்.
பத்மா கூடையும் ராதிகா கூடவும் பேச முடியவில்லை. இப்படியே காலம் செல்ல செல்ல எங்க அப்பா எனக்கு கல்யாணத்துக்கு பொண்ணு பார்க்க ஆரம்பித்தார்கள்.
அதற்குள் என் சம்பளமும் நான் அங்கு சேர்ந்ததை விட இரண்டு மூன்று மடங்கு உயர்ந்து இருந்தது.
குமார் வீட்டில் அப்போ இன்னொரு டெனன்ட் குடி வந்து இருந்தாங்க. இரண்டு பேரும் கொஞ்சம் வயசானவங்க தான்.
அப்படி இருக்க ஒரு நாள் எங்க அப்பா என்கிட்ட ஒரு பொண்ணு போட்டோ காண்பித்தார்கள்.
பொண்ணு பார்ப்பதற்கு ரொம்ப லட்சணமாக இருந்ததால், உடனே அவள் பெயர் என்ன அப்படின்னு கேட்டேன். எங்க அப்பா அதுக்கு ஜோன் அப்படின்னு சொல்ல.
பெயரும் நல்லாத்தான் இருக்குது ஆளும் பார்ப்பதற்கு சூப்பரா இருக்கிறாள் அப்படின்னு வேலை பாக்குறாலா அப்படின்னு கேட்டேன்.
எங்க அப்பா அதுக்கு ஆமா என்று கூறினார்கள். வீட்டுல இருக்கிற பொண்ணு மாதிரி பார்த்தா நல்லா இருக்குமே அப்படின்னு நான் சொன்னேன்.
சென்னையில ரெண்டு பேரும் வேலைக்கு போனா தான் குடும்பத்தை நல்லபடியாக நடத்த முடியும் என்று அவர்கள் சொல்ல எனக்கும் சரி என்று பட்டது.
நானும் ஓகே என்று சொன்னேன்.
ராதிகாவுக்கு அந்தப் பொண்ணு போட்டோவை வெயிலில் அனுப்பிவிட்டு, இந்த பொண்ண தான் எனக்கு பார்த்து இருக்காங்க அப்படின்னு சொல்லி இருந்தேன்.
அன்று சாயங்காலம் போல ராதிகாவுக்கு கால் பண்ணினேன்.
ராதிகா: வாழ்த்துக்கள் சாம்
சாம்: போடி பொண்ணு எப்படி இருக்கா
ராதிகா: நல்லா இருக்கா சாம். ஆனா நீ அவகிட்ட சின்ன பையன் மாதுரி இருப்ப போல.
சாம்: என்னடி இப்படி சொல்ற
ராதிகா: எனக்கு அப்படித்தான் தோணுது அதா. ஏன்னா நீ இன்னும் சின்ன பையன் மாதுரி தான்டா இருக்க
சாம்: இப்போ ஓகே சொல்லவா வேண்டாமா
ராதிகா: உனக்கு பிடிச்சு இருக்கு இல்ல ஓகே சொல்லுடா
சரி அப்புறம் பேசுறேன் அப்படின்னு சொல்லிட்டு காலை வைத்தேன்..
அப்புறம் போட்டோவை மேக்னாவுக்கும் பத்மாவுக்கும் அனுப்பிவிட்டு பேசினேன்.
பத்மாவும் ராதிகா சொன்ன மாதிரியே சொன்னாங்க.
சொல்லிட்டு நீ பெங்களூர்ல இருந்து சென்னைக்கு வந்த அப்புறம் என்ன கண்டுக்கவே இல்லை இப்போ கல்யாணம் வேற ஆக போகுது.
என்ன பத்மா இப்படி சொல்லுற. சும்மா சாம் பொண்ணு அழகா இருக்கா என்ன உன்ன விட கொஞ்சம் பெரிய பொண்ணு மாதிரி தெரியுதா அவ்வளவுதான் அப்படின்னு சொல்லிட்டு அவர்களும் காலை வைத்தார்கள்.
ஆனா மேக்னா போனை எடுத்த உடனே. டேய் ரொம்ப சந்தோஷம் உனக்கு பிடிச்சு இருந்தா யாரு பேச்சையும் கேட்காதே கல்யாணம் பண்ணிக்கோ.
மேக்னா சொன்னதுல இருந்த ஒரு விஷயம் மட்டும் எனக்கு நன்றாக புரிந்தது. கொஞ்ச நேரம் பேசினதுக்கு அப்புறம் காலை வைத்தாள் மேக்னா.
அப்புறம் ஒரு நாள் எங்க அப்பா என்கிட்ட வந்து நாளைக்கு அந்த பொண்ண போய் பாத்துட்டு வந்துடலாமா அப்படின்னு கேட்டாங்க.
நானும் சரி என்று சொல்ல சரி நாளைக்கு போய் பாக்கலாம் அப்படின்னு சொல்லிட்டு அப்ப போனாங்க.
கிட்டத்தட்ட ஒரு மூன்று வருடம் எதுவும் பண்ணாமல் காஞ்சி போய் இருந்த எனக்கு ஜோன் பாக்கவே ரொம்ப அழகா இருந்தா. அன்று இரவு மறுபடியும் அவள் போட்டோவை எடுத்து பார்த்தேன். பார்த்துட்டு பல ஏக்கங்கள் ஓட இரவு தூங்கினேன்.
அடுத்த நாள் காலை சீக்கிரமே எழுந்து கிளம்பி செல்வதற்கு ரெடியாக இருந்தேன்.
காலை ஒன்பது முப்பது மணி அளவில் ஒரு சர்ச்சில் சென்று சந்தித்தோம்.
us flag pics free
ஜோன் பாக்கவே ரொம்ப அழகா இருந்தா. போட்டோவில் பார்த்ததை விட நேரில் பார்த்தது எனக்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது.
எப்படியாவது அவள் பேக் போஸ்சய்யும் பார்த்து விட வேண்டும் என்று எண்ணும்போது எதையோ எடுப்பதற்காக அவள் எழுந்து குனிய அதையும் பார்த்தேன்.எல்லாம் எனக்கு பிடித்த மாதுரி இருந்திச்சி.
அப்புறம் நான் அவள் வேலையை பற்றி கேட்டேன். அவள் ஒரு சாப்ட்வேர் கம்பெனியில் வேலை செய்வதாக கூறினால்.
அவள் என் வேலையை பற்றி கேட்க நானும் சொன்னேன். அப்போ உங்க வேலையில் டிராவல் ரொம்ப ஜாஸ்தி இருக்குமா அப்படின்னு கேட்டாள். ஆமா அப்படின்னு சொன்னேன்.
அப்புறம் எங்க அப்பாவும் அவர்கள் வீட்டாரும் மற்ற விஷயத்தைப் பற்றி பேசினாங்க.
பேசி எல்லாம் முடிக்க. ஒரு வழியாக செப்டம்பரில் நிச்சயதார்த்தம் நடக்க அக்டோபர் மாதம் 2011 கல்யாணமும் முடிந்தது.
கல்யாணத்துக்கு மேக்னா மட்டும் வந்து இருந்தால்.