Gay/Lesb - LGBT எல்லாம் ஓரினம் தான்!

[Mad For Privacy]

நர்ஸ் அக்கா!

பேருந்து நிறுத்தத்தில் அவளைப் பார்த்த போதுதான் அவளிடம் என் பிரச்சனையைப் பற்றிச் சொன்னால் என்ன எனத் தோன்றியது. அதற்குமுன் அவளைப் பற்றிய நினைவே எனக்கு வந்ததில்லை. ஆனால் திடீரென மின்னல் போல் தோன்றிய அந்த எண்ணம் என்னை ஆச்சரியப் படுத்தியது. 'ஆம், இவள் தான் அதற்கு சரியான ஆள். இவளிடம் சொல்வதால் நமக்கு எந்தப் பிரச்சனையும் வராது.' என்ற முடிவுக்கு அடுத்த கணமே வந்தேன். ஆனால் அவளிடம் நெருங்கிச் செல்வதற்கு முன் ஒரு நிமிடம் நின்று அவளைச் சற்று கவனித்தேன். 45 இல் இருந்து ஐம்பது வயதுக்குள் இருக்கும் அவளுக்கு. என் அம்மாவை விட வயது அதிகம். ஆனால் தலையில் இருந்த சில நரைமுடிகளைத் தவிர அவளது வயதைக் கணிக்க வேறு அடையாளங்கள் எதுவும் இல்லை. வெள்ளிக் கிழமை என்பதால் அன்று காலை தலைக்குக் குளித்திருப்பாள் போல, ஜடை போட்டிருந்தாலும் சில இடங்களில் முடிகள் அடங்காமல் காற்றில் ஆடிக்கொண்டிருந்தன. செவிலியர்கள் அணியும் வெள்ளைப் புடவையும் நீல நிற ஜாக்கெட்டும் அணிந்திருந்தாள். புடவை கட்டியிருந்த அவளது நேர்த்தி என்னை ஒரு நொடி பொறாமை கொள்ளச் செய்தது. அந்த வயதிலும் மார்பகங்களை எடுப்பாகக் காட்டும் வகையில் கட்டி, சற்று இறுக்கமான ஜாக்கெட் அணிந்திருந்தாள். ஜாக்கெட்டுக்குள் அணிந்திருந்த கருப்பு பிராவும் பளீரென வெளியே தெரிந்தது. திரும்பும் போது அவளது பின்பக்க இடுப்பில் விழுந்த இரண்டு மடிப்புகளும் பார்ப்பவர்களைச் சுண்டி இழுக்கும் வகையில் இருந்தன. அதன் இடுக்குகளில் இருந்து சில வியர்வைத் துளிகள் வழிந்து அவளது முதுகுத்தண்டில் இறங்கி புடவைக்குள் ஓடின. அவளது பிட்டங்கள் நன்றாகப் பருத்து, அவளது உடல் வனப்பைக் கூட்டின. விபூதி கும்குமம் வைத்த களையான, கனிவான முகம், தோளில் ஒரு ஹேண்ட் பேக்கும், கையில் ஒரு கட்டைப் பையும் வைத்திருந்தாள்.

எனக்கு நினைவு தெரிந்த நாளில் இருந்து நான் அவளை இப்படித்தான் பார்த்திருக்கிறேன். அவளது ஜாக்கெட்டின் நிறங்கள் மட்டுமே மாறும், மற்றபடி அதே வெள்ளைப் புடவை, அதே ஜடை, அதே ஹேண்ட் பேக் மற்றும் கட்டைப்பை. அவள் பெயர் காமாட்சி, எங்கள் கிராமத்தின் அரசு மருத்துவமனையில் நர்ஸாகப் பணி புரிகிறாள். அவளது சொந்த ஊர் சற்றுத் தள்ளி இருந்தது ஆனால் வேலை காரணமாக கடந்த 20 வருடங்களுக்கும் மேலாக அவள் எங்கள் ஊரிலேயே தங்கிவிட்டாள். எங்கள் ஊர் மிகவும் சிறியது என்பதால் அங்கு இருந்த மருத்துவமனையில் வாரத்தில் இரண்டு நாட்கள் தான் டாக்டர்கள் வருவார்கள். மற்ற நாட்களில் இவளும் இன்னும் ஒரு நர்ஸும் தான் நோயாளிகளைப் பார்த்துக் கொள்வார்கள். சிறிய வியாதிகளுக்கு இவர்களே மருந்து கொடுப்பார்கள், பெரிய வியாதிகள் என்றால் சீட்டு கொடுத்து திருச்சியில் உள்ள பெரிய ஆஸ்பத்திரிக்கு அனுப்பி விடுவார்கள். சிறு வயதில் எனக்குப் பலமுறை இவள் தன் கையால் ஊசி போட்டிருக்கிறாள். அது போக கல்லூரி முடிந்து செல்லும் போது அடிக்கடி நான் அவளைப் பார்ப்பேன். நான் செல்லும் அதே பேருந்தில் தான் அவள் அவ்வப்போது வருவாள். இதோ இப்போது கூட நாங்கள் அதே பேருந்துக்காகத் தான் காத்திருக்கிறோம். ஆனால் அவளை அவளிடம் எனது பிரச்சனை பற்றிச் சொல்ல வேண்டும் என்று இன்றுவரை எனக்குத் தோன்றியதே இல்லை.

என் பெயர் கோபி. மதுரை அருகில் இருக்கும் ஒரு சிறிய கிராமத்தைச் சேந்தவன். வயது 19, கல்லூரி முதலாம் ஆண்டு படிக்கிறேன். எனக்கு உடன் பிறந்தவர்கள் யாரும் கிடையாது, ஒரே பையன். அப்பா தனியார் பேருந்து ஓட்டுனராக மதுரையில் பணி புரிகிறார். மாதம் ஒன்று அல்லது இரண்டு முறைகள் மட்டும் வீட்டுக்கு வருவார். அம்மாவும் நானும் தான் வீட்டில் இருப்போம். அம்மா மிகவும் அப்பாவி, வயல் வேலை, காட்டு வேலை என்று சென்று விடுவார். அவரிடம் எனது பிரச்சனையைப் பற்றிக் கூறினால், மந்திரிக்க கோவிலுக்குத் தான் கூட்டிச் செல்வார், மருத்துவரிடம் அல்ல. எனவே இந்த செவிலியரிடம் என் பிரச்சனையை சொன்னால் மருத்துவ உதவி பெற முடியும் என்ற நம்பிக்கை எனக்கு இருந்தது. அதுவும் போக அவள் மீது எனக்கு ஒரு ஈர்ப்பும் இருந்தது. அதாவது நானும் அவளைப் போல ஆக வேண்டும் என்ற ஆசை இருந்தது.

நான் மெல்ல அவளை நெருங்கிச் சென்றேன். "அக்கா, நல்லா இருக்கீங்களா?" என்றேன்.

அவள் என்னைப் பார்த்து புன்னகை புரிந்தாள். அவளுக்கு என்னை நன்றாகத் தெரியும்.

"நல்லா இருக்கேண்டா. நீ நல்லா இருக்கியா?" என்றாள் கனிவான குரலில்.

"நல்லா இருக்கேன்க்கா."

"நான் உங்க அம்மாவுக்கும் அக்கா, உனக்கும் அக்காவா?" என்று சொல்லி சிரித்தாள். நானும் சிரித்தேன். பிறகு சுற்றும் முற்றும் பார்த்தேன். எங்களைத் தவிர என் கல்லூரியில் படிக்கும் சில மாணவர்கள் மட்டும் அங்கு பஸ்ஸுக்காகக் காட்திருந்தனர். ஆனால் அவர்கள் எங்களை விட்டுத் தள்ளி அருகில் இருந்த பெட்டிக் கடையில் நின்று பேசிக் கோண்டிருந்தனர். நான் மீண்டும் திரும்பி அவளைப் பார்த்தேன். நான் ஏதோ சொல்ல வருவதை அவள் உணர்ந்துகொண்டாள்.

"என்ன விஷயம்டா?"

"அக்கா, உங்ககிட்ட கொஞ்சம் பேசணும்."

"சொல்லு."

"அது வந்து, எனக்கு உடம்புல சில பிரச்சனை. அது பத்தித்தான்."

"என்ன பிரச்சனை?"

"அது வந்து. . . "

"சும்மா சொல்லுடா."

"நான் சொல்றேன்க்கா, ஆனா நீங்க யார் கிட்டையும் சொல்லாதீங்க. குறிப்பா எங்க அம்மாவுக்குத் தெரியக் கூடாது."

அவள் என் தோளைத் தொட்டு, "ஒன்னும் பயப்படாத. என் கிட்ட சொல்லு. சொன்னாத்தான் சரி பண்ண முடியும். சொல்லாமலே இருந்தா எப்பிடி சரியாகும்? நான் யாருகிட்டையும் சொல்ல மாட்டேன். கவலைப் படாத." என்றாள்.

"சரிக்கா. . . தேங்க்ஸ்." என்று சொல்லிவிட்டு நான் மீண்டும் சுற்றும் முற்றும் பார்த்தேன். அவளும் பார்த்தாள். பொது இடத்தில் வைத்துப் பேச நான் தயங்குகிறேன் என்று அவளுக்குப் புரிந்திருக்க வேண்டும்.

"சரி ஒன்னு பண்ணுவோமா? நம்ம ஒத்தையடிப் பாதையில ஊருக்கும் போவோமா? எனக்கு நம்ம பழைய ஆஸ்பத்திரில எனக்கு கொஞ்சம் வேலை இருக்கு. நீ என் கூட துணைக்கு வர்றியா? அப்பிடியே பேசிக்கிட்டே போவோம்?" என்றாள்.

அவள் சொல்லும் ஒத்தையடிப் பாதை என்பது எங்கள் ஊருக்குச் செல்லும் பழைய குறுக்குவழி. சில வருடங்களுக்கு முன்னால் வரை எங்கள் ஊருக்கு என்று தனி பேருந்து நிறுத்தம் கிடையாது. பக்கத்து ஊரில் இறங்கி அங்கிருந்து குறுக்குவழி வழியாக எங்கள் ஊருக்கு நடந்து செல்வோம். அந்த வழியில்தான் எங்கள் ஊரின் பழைய மருத்துவமனை கட்டிடம் இருந்தது. இப்போது புதிய கட்டிடம் ஒன்று ஊருக்குள் கட்டப்பட்டு மருத்துவமனை அங்கே இயங்கி வருகிறது. இப்போது அந்த ஒத்தையடிப் பாதையும் அந்தக் கட்டிடமும் ஆள்நடமாட்டம் பெரிதாக இல்லாத பகுதியாக இருந்தது. அதனால் அவள் அப்படி கேட்டதும் எனக்கு அது நல்ல யோசனையாகப் பட்டது. அங்கே செல்லும் போது மனதுவிட்டு அவளிடம் எல்லா காரியங்களையும் சொல்லிவிடலாம் என்று எனக்குத் தோன்றியது.

"சரிக்கா. . . நான் வர்றேன். அதுவும் நல்லதுதான்." என்றேன் நான் உற்சாகமாக.

"உன்னால நடக்க முடியும்ல அவ்ளோ தூரம்?" என்றாள்.

"அதெல்லாம் நடக்கலாம். ஒன்னும் பிரச்சனை இல்ல. நீங்க பைய குடுங்க." என்று சொல்லி அவளிடம் இருந்த கட்டைப் பையை வாங்கிக் கொண்டேன். சற்று நேரத்தில் பேருந்து வந்தது. என்னைத் தன் பக்கத்திலேயே உட்கார வைத்துக் கொண்டாள். மௌனமாகவே பயணித்தோம். எங்கள் ஊருக்கு முந்தைய நிறுத்தத்தில் நாங்கள் இருவர் மட்டும் இறங்கினோம். அங்கிருந்து பிரிந்து சென்ற ஒத்தையடிப் பாதையில் நடக்கத் தொடங்கினோம். சற்று தூரம் நடந்து சாலையிலிருந்து மறைந்ததும் நான் பேசத் தொடங்கினேன்.

"இப்போ சொல்லட்டுமா அக்கா?" என்றேன்.

"சொல்லுப்பா. என்ன பிரச்சனை உனக்கு இந்த வயசுல?" என்றாள் எனக்கு முன்னால் நடந்துகொண்டே.

"இப்ப இல்லக்கா, ஒரு நாலஞ்சு வருஷமாவே இருக்கு. சொல்றதுக்கு கொஞ்சம் கூச்சமா இருக்கு, ஆனா பயமாவும் இருக்கு."

"பயப்படாத. நீ என் பையன் மாதிரி. தயங்காம சொல்லு. எதையும் மறைக்காத."

"சரிக்கா. எனக்கு கொஞ்ச நாளாவே, உடம்பும் மனசும் வேற மாதிரி மாறிட்டு வருது."

"எப்பிடி மாறுது?"

"அது வந்து . . . எனக்கு நெஞ்சு எல்லாம் கொஞ்சம் பெருசா ஆகுது."

"வலி இருக்கா?" என்றாள் திரும்பி நடந்தபடி.

"ஆரம்பத்துல வலி இருந்துச்சு. இப்ப இல்லை."

"சரி, வேற என்ன பண்ணுது?"

"வேற, எனக்கு மத்த பசங்க மாதிரி மீசை முளைக்கலை இன்னும்."

"இதெல்லாம் சாதாரணம் தான்டா. இப்போ முளைக்கலைன்னா இன்னும் கொஞ்ச நாள்ல முளைக்கும். அதுக்கா பயப்படுற?"

"இல்லை, இன்னொரு பிரச்சனையும் இருக்கு."

"என்ன பிரச்சனை?"

"அது. . . நான் சொல்லுவேன், நீங்க தப்பா எடுத்துக்காதீங்க."

"சும்மா சொல்லு."

"எனக்கு பொம்பளைங்க துணிய போட்டுப் பாக்கணும்னு அசை வருது."

அவள் சட்டென்று நின்றுவிட்டாள். திரும்பி என் முகத்தைக் கூர்ந்து பார்த்து,

"என்ன சொன்ன?" என்றாள்.

"தப்பா நினைக்காதீங்கன்னு சொன்னேன்ல?" என்றேன் நான் பயந்தபடி.

"தப்பா நினைக்கல. நீ சொன்னது எனக்கு சரியா கேக்கல, திரும்ப சொல்லு." என்றாள் என் பக்கம் வந்து.

"அது வந்து, எனக்கு இந்த மாதிரி சட்டை பேண்ட் போடுறதை விட சேலை கட்டுறதுதான் பிடிச்சிருக்கு." என்றேன்.

அவள் என் முகத்தைக் கூர்ந்து பார்த்தாள். பிறகு மெல்ல என் தோளைத் தொட்டு, அங்கிருந்து கையை கீழே இறக்கி என் மார்பைத் தொட்டாள். நான் சட்டைக்குள் ஒரு டி-ஷர்ட், அதற்குள் ஒரு பனியன் என்று போட்டிருந்தேன் அதனால் அவளால் என் உடல் வாகைக் கணிக்க முடியவில்லை.

"இங்க பெருசா இருக்குதுன்னு சொன்னல்ல, எவ்ளோ பெருசு?" என்றாள்.

"அது வந்து, எப்பிடி சொல்றதுன்னு தெரியல. நீங்க எங்க அம்மாகிட்ட எதுவும் சொல்ல மாட்டீங்கள்ல?"

"சொல்ல மாட்டேன் டா. சீக்கிரம் சொல்லு."

"எங்க அம்மா அளவுக்கு பெருசு. அவங்க ஜாக்கெட் எனக்கு கரெக்டா இருக்கும்." என்றேன்.

அவள் முகத்தில் ஒரு திகைப்பு தெரிந்தது. உதட்டை நக்கிக் கொண்டாள். பிறகு சுற்றும் முற்றும் பார்த்தாள். நாங்கள் நின்றிருந்த பகுதி சற்று மரங்கள் அடர்ந்த இடம். அதுபோக அங்கிருந்து பார்த்தால் தூரத்தில் யாராவது நடந்து வந்தால் கூட தெரிந்துவிடும். ஆனாலும் அவள் சுற்றிப் பார்த்துவிட்டு, என் கையைப் பிடித்து ஒரு பெரிய மரத்துக்குப் பின்னால் அழைத்துப் போனாள். அங்கு நன்றாக மறைந்து நின்ற பிறகு,

"சட்டையக் கழட்டு." என்றாள்.

நான் தயங்கினேன்.

"இங்க யாரும் வர மாட்டாங்க. தைரியமா கழட்டு."

"அதுக்கில்லை, கழட்டிட்டா திரும்ப போடுறது ரொம்பக் கஷ்டம் அதான் பாக்குறேன்."

"அதெல்லாம் பாத்துக்கலாம். நீ கழட்டி காட்டு, அப்பத்தான் என்னால ஒரு முடிவுக்கு வர முடியும்."

"சரி இருங்க." என்று நான் கட்டைப் பையைக் கீழே வைத்துவிட்டு முதலில் சட்டையைக் கழற்றினேன். பிறகு டிஷர்டைக் கழற்றினேன். பிறகு பனியன். உள்ளே என் மார்பைச் சுற்றி ஒரு வேட்டியை இறுக்கமாகச் சுற்றி வைத்திருந்தேன். அது என் மார்பை மட்டும் மறைத்தது. பழைய ராஜா ராணி படங்களில் மார்புக் கச்சை கட்டிவரும் பெண்களைப் போல் நெஞ்சை மூடிய துணி மற்றும் பேண்ட் மட்டும் அணிந்து அவள் முன் நின்றேன்.

"இது என்னடா இப்பிடி கட்டியிருக்க?"

"யாருக்கும் தெரியாம இருக்க இப்பிடி அமுக்கி கட்டியிருக்கேன்க்கா."

"அதை கழட்டு."

நான் முன்னால் ஒரு இடத்தில் சொருகி வைத்திருந்த வேட்டி நுனியைப் பிடித்து இழுத்து, சுற்றி சுற்றி அவிழ்த்து அதைக் கழற்றினேன். முழுவதும் கழற்றிய பிறகு என் மார்புகள் அவள் கண்ணில் பட்டன. நன்றாகப் பழுத்து, பிள்ளைகள் பெற்ற ஒரு பெண்ணுக்கு இருப்பது போல் பெருத்துப் போய் நின்றன அவை. நீண்ட நேரத்துப் பின் வெளியே வந்ததால் சற்று காற்று வாங்கியபடி, அவை ஏறி இறங்கின. இதுவரை சூரிய ஒளியைக் கண்டிராத எனது மார்பகங்கள் வெண்ணறத்தில் கொழுத்துத் தொங்கின. நன்றாக மேலே ஏறி, சற்றும் இறங்காமல், காமாட்சி அக்காவின் மார்பை நோக்கி எனது மார்புக் காம்புகள் குத்திட்டு நின்றன. இதுவரை என்னைத் தவிர அவற்றை வேறு யாரும் பார்த்ததில்லை.

"என்னடா இவ்ளோ பெருசா இருக்கு?" என்று சொல்லி காமாட்சி அக்கா என் மார்பகத்தின் அடிப்பகுதியைப் பிடித்து வருடினாள். அவளது கைகளுக்கு அடங்காமல் முயல்குட்டிகள் போல் அவை துள்ளின. அவள் கண்ணில் ஒரு ஒளி தெரிந்தது. என் முலை முழுவதும் மென்மையாகத் தடவினாள், பிறகு நீட்டிக் கொண்டு நின்ற எனது காம்புகளை லேசாக நீவி விட்டாள்.

"ஸ்ஸ்ஸ். . .. அக்கா, கூச்சமா இருக்கு." என்று சொல்லி நான் கைகளால் மறைத்துக் கொண்டேன்.

"சரி, சரி, ஒன்னும் பண்ணல." என்று சொல்லி என் கையை விலக்கி விட்டாள்.

மீண்டும் எனது முலைகளை வைத்தகண் வாங்காமல் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். பிறகு எனகு உடலின் மற்றப் பகுதிகளைப் பார்த்தாள். உருண்ட தோள்கள், சதைப் பிடிப்பான புஜங்கள், கொழுத்த வயிற்றுப் பகுதி, அதிலிருந்த சிறிய தொப்பை, மடிப்புடன் கூடிய கொழு கொழு தொப்புள் என அனைத்தையும் தொட்டுத் தடவிப் பார்த்தாள். பிறகு அப்படியே அவளது பார்வை கீழே இறங்கியது, அப்போது அவளது கண்கள் விரிந்தன.

"இது என்னடா?" என்றாள் என் பேண்டுக்குள் இருந்து புடைப்பைக் காட்டி.

"அது ஒன்னும் இல்லைக்கா." என்று நான் திரும்பிக் கொண்டேன்.

"டேய், காட்டுடா. பாத்தா தானே எனக்குப் புரியும்." என்று என் தோளைத் தொட்டுத் திருப்பினாள்.

பின் அவளே என் பேண்ட் பெல்ட்டை அவிழ்த்தாள். ஜட்டிக்குள் கையை விட்டு, உள்ளே முட்டிக் கொண்டிருந்த என் மலைப்பாம்பை வெளியே எடுத்தாள்.

"என்னடா உனக்கு கீழையும் இவ்ளோ பெருசா இருக்கு?"

"ஆமாக்கா, கீழ எல்லாம் நல்லாத்தான் இருக்கு. மேல தான் எனக்குப் பிரச்சனை." என்றேன்.

அவள் தன் வலது கையின் கட்டை விரல் மற்றும் ஆள்காட்டி விரலாம் 7 இஞ்ச் நீளம் இருந்த எனது விரைத்து சுன்னியைப் பிடித்து மேலே தூக்கினாள். அதன் கீழ் சற்று பெரிதாக உருண்டு தொங்கிக் கொண்டிருந்த கொட்டைகளை தன் இடது உள்ளங்கையில் ஏந்தி மேலும் கீழும் அசைத்தாள். நான் அவசரமாக அவளது கைகளைப் பிடித்து அவளைத் தடுத்தேன்.

"வேண்டாம்க்கா, அப்பிடி எல்லாம் பண்ணாதீங்க." என்றேன்.

"ஏன்டா?"

"அது . . . நீங்க தொடுறது எனக்கு ஒரு மாதிரி இருக்கு. அப்பறம். . ."

"அப்பறம்?"

"தண்ணீ. . . வந்துரும்."

"ஓஹ். . . சரி சரி, புரியுது."

நான் வெட்கப்பட்டு தலையைக் குனிந்துகொண்டேன்.

"சரி, நம்ம இங்க ரொம்ப நேரம் இருக்க வேண்டாம். பழைய ஆஸ்பத்திரிக்கு போவோம். நான் இன்னும் கொஞ்சம் நல்லா உன்னை செக் பண்ணணும்." என்று சொல்லிவிட்டு கீழே கிட்ந்த என் துணிகளை எல்லாம் சுருட்டி அவளது கட்டைப்பைக்குள் வைத்துக்கொண்டாள். காலைத் தூக்கச் சொல்லி கீழே அவிழ்ந்து கிடந்த என் பேண்டையும் எடுத்துக் கொண்டாள்.

"அக்கா நான் அதெல்லாம் போட்டுக்குறேன், தாங்க." என்றேன் நான்.

"வேண்டாம், அதுக்கெல்லாம் நேரம் இல்லை. இங்க யாரு வரப்போறா, நீ சும்மா இப்பிடியே வா." என்றாள்.

எனக்கு சற்று பயமாக இருந்தாலும், காமாட்சி அக்கா கூட இருந்ததால் சரி என்று அவளோடு சென்றேன். அவள் ஒரு கையில் கட்டைப்பையை வைத்துக் கொண்டு இன்னொரு கையால் எனது மணிக்கட்டைப் பிடித்துக் கொண்டு வேகமாக பழைய மருத்துவமனை கட்டிடத்தை நோக்கி நடக்கத் தொடங்கினாள். நாம் முலைகள் குலுங்க, விரைத்த சுன்னி மேலும் கீழும் ஆட, சிறிய ஜட்டி மட்டும் அணிந்து கொண்டு அவளோடு சென்றேன். போகும்போது பேசிக்கொண்டே சென்றோம்.

"இது எப்படி ஆரம்பிச்சுது, என்னெல்லாம் மாறுச்சு உன் உடம்புலன்னு தெளிவா சொல்லு." என்றாள்.

"முதல்ல நெஞ்சுல லேச வலி மாதிரி வந்துச்சு. அப்பறம் நெஞ்சு கொஞ்சம் கொஞ்சமா பெருசாகி இப்பிடி மாறிடுச்சு." என்றேன் என் முலைகளைக் காட்டி.

"அப்பறம்?"

"அப்பறம், கீழையும் இப்பிடி நல்லா நீண்டு வளந்திருச்சு. பின்னாடி டிக்கியும் பெருத்துருச்சு." என்றேன்.

"அப்பிடியா?" என்று சொல்லி அவள் நின்றாள். என் கையை விட்டுவிட்டு என் இடுப்பில் கைவைத்து என்னைத் திருப்பி, என் குண்டியைப் பார்த்தாள். ஜட்டிக்கு மேலேயே அதைத் தடவிப் பார்த்தாள்.

"ஆமா, பின்னாடியும் பெருத்துத்தான் இருக்கு. சரி சரி, நட." என்று சொல்லி என்னை முன்னால் திருப்பி நடக்கச் சொன்னாள். ஆனால் மீண்டும் என் கையைப் பிடிக்காமல் என் குண்டியின் மீது கையை வைத்து அழைத்துச் சென்றாள்.

"அப்பறம் என்ன ஆச்சு?"

"வேற, என் உடம்புல எங்கையுமே முடியே முளைக்கல. தலைமுடி மட்டும்தான்."

"ஆமா, நான் கவனிச்சேன். வேற?"

"உடம்புல வேற எதுவும் இல்லை. மனசுலதான்."

"மனசுல என்ன?"

"அது. . . புடவை, நைட்டி எல்லாம் போட்டுப் பாக்கணும்னு ஆசை வர ஆரம்பிச்சது."

"ஓஹோ. அப்பறம்?"

"ராத்திரி அம்மா தூங்கின பிறகு அவங்க ஜாக்கெட், பாவாடை எல்லாம் எடுத்து என் ரூம்ல வைச்சு போட்டுப் பாப்பேன். அவங்க வீட்ல இல்லைன்னா என் ரூமை விட்டு வெளியே வந்து வீடு பூராம் ஜாக்கெட் பாவாடையோட சுத்துவேன்."

அவளது கை என் ஜட்டியின் மேல் இருந்த இலாஸ்டிக் பட்டையை நீக்கி அதற்குள் நுழைந்தது. எனது இடது பக்கக் குண்டியை அவள் தன் வலது கையால் பிடித்து அழுத்திப் பார்த்தாள். அப்படியே தொடர்ந்து நடந்தோம்.

"வேற என்ன பண்ணுவ?"

"அது வந்து. . . "

"சும்மா சொல்லு."

"குளிச்சிட்டு வர்ற பொம்பளைங்க மாதிரி பாவாடைய நெஞ்சிக்கு மேல கட்டிட்டு சுத்துவேன்."

"ஓஹோ."

"டிரெஸ் எல்லாம் இல்லாம வெளிய வரணும்னு எனக்கு ரொம்ப நாள் ஆசை. இன்னைக்குத்தான் நடந்திருக்கு." என்றேன். அவள் என்னிடம் நடந்து கொண்ட விதம், நாங்கள் இருந்த இடம் மற்றும் சூழல் ஆகியவை எனது வெட்கத்தைப் போக்கி வெளிப்படையாகப் பேச வைத்தது.

"உனக்கு ஆம்பளைங்களைப் பிடிக்குமா, இல்லை பொம்பளைங்களைப் பிடிக்குமா?"

"ஆம்பளைங்களோட . . . "

"உம்...?"

"அவங்க சுன்னி மட்டும் பிடிக்கும். மத்தபடி பொம்பளைங்களைப் பாத்தாத்தான் எனக்கு இப்பிடி நல்லா விரைக்கும்." என்றேன் சுன்னியைக் காட்டி.

"எந்த மாதிரி பொம்பளைங்க?"

"அது. . . எங்க, இல்லை உங்க...."

"சொல்லு."

"உங்களை மாதிரி, எங்க அம்மா மாதிரி பொம்பளைங்க."

அவள் திரும்பி, என் முகத்தைப் பார்த்து புன்னகைத்தாள். குண்டியை சற்று அழுத்தமாகப் பிசைந்தாள். என் சுன்னி ஒரு முறை மேலே ஏறி இறங்கியது.

"என்னைப் பாத்துத்தான் இப்போ இப்பிடி விரைச்சிருக்கா?"

நான் தலையசைத்தேன்.

"இப்பிடி ஆனா, என்ன பண்ணுவ?"

"ம்ம்ம், கையில பிடிச்சு ஆட்டி தண்ணி வர வைப்பேன்."

அபோது நாங்கள் பழைய மருத்துவமனை கட்டிடத்தை அடைந்திருந்தோம். அது நான் நினைத்த அளவுக்கு மோசமாக இல்லை. சுவர்களில் பெயிண்டி உரிந்திருந்ததே தவிர வேறு எந்த வகையிலும் சிதைந்து போக வில்லை. காமாட்சி அக்கா என் ஜட்டிக்குள் இருந்து கையை வெளியே உருவி, தன் கைப்பையில் இருந்து சாவியை எடுத்து கதவைத் திறந்தாள். இருவரும் உள்ளே நுழைந்ததும் கதவை உள்பக்கமாக பூட்டினாள். உள்ளே தரையில் சற்று தூசி இருந்தது, சில பழைய இரும்புக் கட்டில்களும், ஒரு இரும்பு மேசை மற்றும் நாற்காலி ஆகியவை இருந்தன. அவற்றின் மீது எல்லாம் பழைய துணிகள் தார்ப்பாய்கள் போட்டு மூடப்பட்டிருந்தன. காமாட்சி அக்கா தன் பைகளைச் சற்று ஓரமாக வைத்துவிட்டு அங்கிருந்த ஒரு இரும்பு கட்டிலின் மீது கிடந்த தார்ப்பாயை எடுத்தாள். அந்தக் கட்டிலில் பிளாஸ்டிக் உறை போடப்பட்ட ஒரு கனத்த மெத்தை கிடந்தது. அவள் அந்த மெத்தையை நான்கைந்து முறை தட்டிவிட்டு,

"இதுல வந்து குப்புற படு." என்றாள்.

நான் சென்று என் நீண்ட சுன்னியை என் வயிற்றோடு ஒட்டிப் பிடித்துக் கொண்டு அதில் குப்புற படுத்துக் கொண்டேன். முலைகள் இரண்டும் இரண்டு பக்கமும் பிதுங்கிக் கொண்டு நின்றன. காமட்சி அக்கா கட்டிலில் எனக்கு அருகே அமர்ந்து, என் ஜட்டியைப் பிடித்து கீழே இழுத்து, அதை அவிழ்த்துப் போட்டாள். பிறகு என் குண்டிகள் இரண்டையும் மசாஜ் செய்வதுபோல் நன்றாக அழுத்திப் பிசைந்து விட்டாள். பிறகு அவற்றைப் பிரித்து, விரித்துப் பார்த்தாள். என் ஆசன வாயின் நுனியில் விரல் வைத்து மென்மையாகத் தடவி, அழுத்தினாள்.

"ஷ்ஷ்ஷ்... ஹா. . . அக்கா!" நான் சற்று துடித்தேன்.

பிறகு எனது கணுக்கால், பின் தொடை, இடுப்பு, முதுகு, தோள்பட்டை, கழுத்து என்று எல்லா இடங்களிலும் தடவிப் பிசைந்தாள்.

"எங்கையாச்சும் தொட்டா உனக்கு கூச்சமா இருக்குதா?" என்றாள்.

"நீங்க எங்க தொட்டாலும் கூச்சமாத்தான் இருக்கு."

"சரி திரும்பிப் படு."

நான் திரும்பிப் படுத்தேன். என் சுன்னியில் இருந்து முன்விந்து வடிந்து அதை ஈரமாக்கி இருந்தது.

"சரி, உன் உடம்பைப் பத்து முழுசா தெரிஞ்சிக்கணும்னா, உனக்கு எப்பிடி தண்ணி வருதுன்னு பாக்கணும். அதை வச்சுத்தான் சொல்ல முடியும்."

"சரிக்கா, நான் வர வைக்கிறேன்." என்று நான் என் சுன்னி மீது கை வைத்தேன்.

"நீ வர வைக்கக் கூடாது. இன்னொரு ஆள் உனக்கு வர வைக்கணும் அப்பத்தான் எல்லாம் சரியா வேலை செய்யுதான்னு தெரியும்."

"ஓஹோ."

"அதனால, நானே உனக்கு வர வைக்கிறேன்." என்று சொல்லிவிட்டு, கட்டிலில் தன் ஒரு காலை மடித்துப் போட்டு சற்று வசதியாக எனக்குப் பக்கவாட்டில் உட்கார்ந்துகொண்டாள். ஒரு கையை என் தோளில் வைத்து, பிறகு மெல்ல இறக்கி முலை மீது வைத்தாள். மெல்ல அதைப் பிசைந்தாள். எனக்குக் கண்கள் சொருகின. தன் இன்னொடு கையால் முதலில் எனது தொடைகளைத் தடவினாள். பிறகு எனது ஒரு காலை எடுத்து தன் தொடை மீது போட்டு, எனது கால்களை விரித்தாள். தன் வலது கையின் நடுவிரலை தன் வாயில் வைத்து ஈரமாக்கி, எனது குண்டி ஓட்டைக்குள் மெதுவாக நுழைத்தாள். நான் பெருமூச்சு விட்டு முனகினேன். உள்ளே நுழைத்த விரலை நன்றாக ஆட்டினாள். உள்ளே வெளியே என்று அசைக்காமல், முன்னும் பின்னுமாக விரலை அசைத்து என் குண்டியைக் குடைந்தாள். நான் அவள் முகத்தை ஆசையாகப் பார்த்தேன். அவள் புன்னகையுடன் என்னைப் பார்த்தாள்.

"நான் உங்களை கொஞ்சம் தொட்டுக்கலாமா?" என்றேன்.

"தொட்டுக்க." என்று சொல்லி அவளே என் வலது கையைப் பிடித்து, தன் இடுப்பு மடிப்பின் மீது வைத்தாள். நான் அதைக் கொத்தாகப் பிடித்து நன்றாகப் பிடைந்தேன். மடிப்புகளுக்கு இடையே என் விரல்களை நுழைத்து அங்கிருந்த வியர்வையின் ஈரத்தை உணர்ந்தேன். அவள் தன் முந்தானையை சரிய விட்டாள். எனது முலைகளை விடப் பெரிய முலைகள் அவளது ஜாக்கெட்டுக்குள் தொங்கிக் கொண்டிருந்தன. நான் என் கைகளை அவளது இடுப்பில் இருந்து முலைகளுக்கு நகர்த்தினேன். ஜாக்கெட்டோடு அவற்றைப் பிசைந்தேன். பிறகு ஜாக்கெட்டுக்கு மேலே பிதுங்க வழிந்த சதையைத் தடவினேன். அவளது எனது முலைக் காம்புகளைப் பிடித்து நீவிவிட்டுக் கொண்டே என் குண்டியைத் தன் விரலால் வேகமாக ஓத்தாள்.

சில நொடிகளில், என் சுன்னி முழு விரைப்பை அடைந்து இரும்புக் கம்பிபோல் விரைத்து நின்றது. பின் அதிலிருந்து எரிமலை போல் விந்து வெடித்து வெளியே வந்தது. நான் இடுப்பை மேலும் கீழும் அசைத்தபடி எக்கி எக்கி கஞ்சியைக் கக்கினேன். வழக்கத்தை விட நீண்ட நேரம் எனக்கு உச்சநிலை நிலைத்தது. பிறகு சற்று தெளியடைந்து நான் கண்களைத் திறந்தேன். காமாட்சி அக்கா எழுந்து நின்று என்னைப் பார்த்து சிரித்துக் கொண்டிடுந்தாள். அவளது முந்தானை இன்னும் சரிந்தே கிடந்தது.

"எப்பிடிக்கா தோடாமலே தண்ணி வர வச்சீங்க?"

"அதெல்லாம் தொழில் ரகசியம்."

"சரிக்கா, செக் பண்ணிட்டீங்கள்ல? எனக்கு என்ன பிரச்சனை?"

"உனக்கு எல்லாம் சரியாத்தான் வேலை செய்யுது. உடம்பு அளவுல பெரிய பிரச்சனை ஒன்னும் இல்லை."

"அப்ப எனக்கு பொம்பளைங்க மாதிரி டிரெஸ் பண்ணனும்னு தோணுதே அது?"

"அதைப் பத்தி தெரிஞ்சிக்க இன்னும் கொஞ்சம் டெஸ்ட் பண்ணணும்."

"சீக்கிரம் அதையும் பண்ணுங்க அக்கா."

"அது இங்க பண்ண முடியாது. நீ நாளைக்கு என் வீட்டுக்கு வா."

"வீட்டுக்கா?"

"ஆமா. ஆஸ்பத்திரிக்கு வந்தா அதை யாராச்சும் பாத்து உங்க அம்மாட்ட சொல்லிருவாங்க. அதனால வீட்டுக்கு வா."

"சரிக்கா, அதுவும் நல்லதுதான்." என்று சொல்லி நான் ஏக்கப் பெருமூச்சு விட்டேன். அவள் மேலும் என் உடலைத் தொட்டு விளையாட மாட்டாளா என்று எனக்கு ஆசையாக இருந்தது. ஆனாலும் அதைக் கட்டுப்படுட்த்திக் கொண்டு எழுந்தேன். கட்டைப் பையில் இருந்து வேட்டியை எடுத்து மார்பை மூடப் போனேன்.

"டேய், இப்பிடி ரொம்ப நேரம் அதை இறுக்கிக் கட்டி வைக்காத, இரத்த ஓட்டம் இல்லாம, கன்னிப் போயிரும். அப்பறம் பெரிய பிரச்சனை ஆகிடும். காத்தாட விடு."


"வீட்டுக்குப் போனதும் கழட்டி விட்டிருவேன்க்கா."

"வேண்டாம் இந்த வழியில போனா யாரு கண்ணுலையும் படாம உன் வீட்டுக்கு போயிரலாம். அதனால் சட்டை மட்டும் போட்டுக்க."

"சரிக்கா."

நான் சட்டையை மட்டும் அணிந்து கொண்டேன். முலைகள் இரண்டும் உள்ளே அசைந்தாடின. ஜட்டியும் அணிந்துகொண்டேன். காமாட்சி அக்காவின் முந்தானை இன்னும் சரிந்தே கிடந்தது. பிறகு மேலிடத்துக்கு அனுப்ப வேண்டும் என்று தன் செல்ஃபோனில், அந்தப் பழைய கட்டிடத்தை சில படங்கள் எடுத்துக் கொண்டாள். அவளைப் பார்க்கப் பார்க்க எனக்கு மீண்டும் சுன்னி விரைக்கத் தொடங்கியது, முலைக் காம்பிகளில் சுருசுருவென ஒரு உணர்ச்சி பரவியது. நான் அவள் அருகில் சென்று நின்றேன். அவள் என்னைக் கவனிக்காமல் ஃபோனில் தான் எடுத்த படங்களை பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். நான் அவளுக்கு அருகில் சென்று ஒட்டி நின்றேன். மெல்ல அவளது தோள், இடுப்பு என்று பிசைந்தேன். அவள் என்னைப் பார்த்து புன்னகை செய்தபடி ஃபோனையே நோண்டிக் கொண்டிருந்தாள். சற்று நேரத்துக்குப் பின் அவள் வேலையை முடித்துவிட்டு, ஃபோனை எடுத்து கைப்பையில் வைத்துக் கொண்டாள். பிறகு அவளும் உடைகளை சரி செய்து, என்னையும் அணிந்து கொள்ள வைத்து, இருவரும் வெளியே வந்து நடக்கத் தொடங்கினோம். நான் அவளது இடுப்பில் இருந்து கையை எடுக்கவே இல்லை. அவளும் என் முலைகளை அவ்வப்போது தடவிப் பிசைந்து கொண்டே இருந்தாள். ஊருக்கு அருகே நெருங்க வந்ததும் அவள் என்னிடம் இருந்து விடை பெற்றாள்.

"நாளைக்கு எனக்கு லீவுதான், அதனால காலைல பத்து மணிக்கு வீட்டுக்கு வந்துரு, சரியா?"

"சரிக்கா." என்று சொல்லி, இறுதியாக ஒரு முறை அவளது முலையில் ஹாரன் அடித்துவிட்டு என் வீட்டுக்கு வந்தேன். வீட்டில் அமம இல்லை, வேலைக்குப் போயிருந்தார். முதல் வேலையாக கதவை சாத்திவிட்டு, முழு நிர்வாணம் ஆனேன். ஒரு துண்டை எடுத்து மார்புக்கு மேல் கட்டிக்கொண்டு கொழுத்த குண்டிகள் குலுங்க, விரைத்த சுன்னியும் உருண்ட கொட்டைகளும் ஆட அப்படியே வீட்டுக்குள் நடமாடினேன். கதவு நிலைகள், சுவர், மாடிப் படிக்கட்டு, மேசைகள் என எல்லா இடத்திலும் என் காம்பையும் சுன்னியையும் தேய்த்தேன். இறுதியாக பாத்ரூமில் ஷவரைத் திறந்துவிட்டு அதற்கு அடியில் நிர்வாணமாகத் தரையில் குப்புறப் படுத்து, வழுவழுப்பான தரையில் என் அங்கங்களைத் தேய்த்து உச்சத்தை அடைந்தேன்.