11-11-2024, 12:21 AM
பாரி, கயல் விழி, மற்றும் ராஜ குரு வனராணி அம்மன் கோயிலை கண்டபோது, அது அவர்களுக்கு ஒரு நிமிட நிம்மதியைக் கொடுத்தது. ஆனால் அவர்கள் நெருங்கி பார்த்தபோது, கோயில் கதவுகள் பூட்டப்பட்டிருந்தன. பாரி அதைப் பார்த்து திக்கிழிந்தான், ஏனெனில் அவர்களுக்கு அங்கு நிம்மதி தேவைப்பட்டிருந்தது, மேலும் அந்த கோயிலின் உள் ஆற்றல் அவர்களுக்கு முக்கியமாக இருந்தது.
ராஜ குரு தன் தோளில் கை வைத்து, திடீரென பாரியின் தாத்தா குறித்து நினைத்தார். “பாரி,” என்றார், “இந்தக் கோயில் உன் முன்னோர்கள் கட்டியதல்லவா? எனக்குத் தோன்றுகிறது உன் குடும்பத்திற்கும் இந்த வனராணி தெய்வத்திற்கும் தொடர்பு இருக்க வேண்டும்.”
அதே நேரத்தில், பாரியின் நினைவில் தன் தாத்தா, பெரிய தாத்தா சொன்ன கதைகள் வந்து சேர்ந்தது. அவன் பெரிய தாத்தா, வீரபாண்டியன், மிகவும் வலிமையான ராஜா, ஒருநாள் கோபத்தில் இந்தக் கோயிலை பூட்டியதாகவும், தெய்வம் மீது நம்பிக்கையைக் குறைத்து, தன்னுடைய வழிபாட்டில் சில தவறுகளை செய்ததாகவும் சொன்னார். அதனால், வனராணி தெய்வம் கோபமுற்று, அவரின் குடும்பத்துக்கு நல்வாழ்வு கிடைக்காமல் கையை ஒதுக்கியதாகவும் சிறு வயதில் கதை கூறியிருந்தது.
“வீரபாண்டியன், உன் முன்னோர், கோபத்தில் இந்தக் கோயிலை பூட்டினாரா?” என்று ராஜ குரு கேட்டார்.
“ஆம்,” பாரி சொன்னான். "அவன் வனராணி அம்மன் மீது ஏதோ காரணம் கூறி, கோபமாகி இந்த கோயிலை பூட்டிவிட்டார். ஆனால் எதற்காக என்று எனக்கு தெரியவில்லை. நான் இதுவரை இதை மிகவும் லேசாகவே எடுத்துக் கொண்டேன். இப்போது இதன் நம்பிக்கையை உணர்கிறேன்."
கயல் விழி, தன் மகனின் கையைப் பிடித்தபடி, “நாம் இங்கு இளைப்பாற முடியுமா?” என்று கேட்டாள்.
“இல்லை,” என்றார் ராஜ குரு. "வனராணி அம்மன் உன் குடும்பத்தின் மீது கோபமாக இருக்கிறார். இக்கோயிலைக் கண்டிப்பாக திறக்க வேண்டும், அதனால்தான் அவள் அருள் மீண்டும் கிடைக்கும். ஆனால் அது சாதாரணமாக முடியாது. இதற்குப் பெரிய பரிகாரம் வேண்டும்."
பாரி கதவுகளை தட்டிப்பார்த்தான், அதற்குள் சலசலப்பும், நிச்சயமாக ஒரு மிகப் பெரிய ஆற்றலும் இருந்தது. “இந்தக் கதவுகள் திறக்கப்படுமா?” என்றான் அவன்.
“உள்ளே ஒரு பழைய நூல் இருக்கிறது,” என்றார் ராஜ குரு. "அந்த நூலில் உன் முன்னோர் தெய்வத்தோடு ஏற்பட்ட முரண்பாடு, ஏன் அவன் கோபமுற்றான், மற்றும் இப்பொழுது மீண்டும் பரிகாரம் செய்வது எப்படி என்பதற்கான வழிகள் எழுதப்பட்டிருக்கும். நாங்கள் அதைப் படிக்க வேண்டும்."
அவர்களும் சேர்ந்து கதவுகளை திறக்க முயன்றனர். அது மிகவும் சிரமமாக இருந்தது, ஆனால் அவர்களின் பொறுமையும் தைரியமும் எதிரொலித்தது. படிப்படியாக, கோயிலின் கதவுகள் சிதறிய மரத்தின் முறுகலுடன் திறந்தன. அவர்களுக்கு முன் கோயில் கெடுபிடியாக இருந்தது, ஆனால் மண்டபத்தின் நடுவில் ஒரு பெரிய பழமையான பாம்பு பீடம் இருந்தது, அதன் அருகில் ஒரு கட்டமடிக்கப்பட்ட புத்தகம் இருந்தது.
பாரி புத்தகத்தை எடுத்தபோது, அது ஒரு கனமானதொரு விதம் கொண்டிருந்தது, அதன் பக்கம் முழுக்க மர்மவழிகள், பரிகாரங்கள் எழுதப்பட்டிருந்தன. அதில் பிரஸ்தாபமாக, “உன் குடும்பம் வனராணியின் அருளைப் பெற மீண்டும் வணங்கி இந்த பரிகாரங்களைச் செய்ய வேண்டும்” என்றவாறு இருந்தது.
ராஜ குரு புத்தகத்தை படிக்க ஆரம்பித்தார். "இது மிக முக்கியமான பரிகாரம்," என்றார். "
ராஜ குரு தன் தோளில் கை வைத்து, திடீரென பாரியின் தாத்தா குறித்து நினைத்தார். “பாரி,” என்றார், “இந்தக் கோயில் உன் முன்னோர்கள் கட்டியதல்லவா? எனக்குத் தோன்றுகிறது உன் குடும்பத்திற்கும் இந்த வனராணி தெய்வத்திற்கும் தொடர்பு இருக்க வேண்டும்.”
அதே நேரத்தில், பாரியின் நினைவில் தன் தாத்தா, பெரிய தாத்தா சொன்ன கதைகள் வந்து சேர்ந்தது. அவன் பெரிய தாத்தா, வீரபாண்டியன், மிகவும் வலிமையான ராஜா, ஒருநாள் கோபத்தில் இந்தக் கோயிலை பூட்டியதாகவும், தெய்வம் மீது நம்பிக்கையைக் குறைத்து, தன்னுடைய வழிபாட்டில் சில தவறுகளை செய்ததாகவும் சொன்னார். அதனால், வனராணி தெய்வம் கோபமுற்று, அவரின் குடும்பத்துக்கு நல்வாழ்வு கிடைக்காமல் கையை ஒதுக்கியதாகவும் சிறு வயதில் கதை கூறியிருந்தது.
“வீரபாண்டியன், உன் முன்னோர், கோபத்தில் இந்தக் கோயிலை பூட்டினாரா?” என்று ராஜ குரு கேட்டார்.
“ஆம்,” பாரி சொன்னான். "அவன் வனராணி அம்மன் மீது ஏதோ காரணம் கூறி, கோபமாகி இந்த கோயிலை பூட்டிவிட்டார். ஆனால் எதற்காக என்று எனக்கு தெரியவில்லை. நான் இதுவரை இதை மிகவும் லேசாகவே எடுத்துக் கொண்டேன். இப்போது இதன் நம்பிக்கையை உணர்கிறேன்."
கயல் விழி, தன் மகனின் கையைப் பிடித்தபடி, “நாம் இங்கு இளைப்பாற முடியுமா?” என்று கேட்டாள்.
“இல்லை,” என்றார் ராஜ குரு. "வனராணி அம்மன் உன் குடும்பத்தின் மீது கோபமாக இருக்கிறார். இக்கோயிலைக் கண்டிப்பாக திறக்க வேண்டும், அதனால்தான் அவள் அருள் மீண்டும் கிடைக்கும். ஆனால் அது சாதாரணமாக முடியாது. இதற்குப் பெரிய பரிகாரம் வேண்டும்."
பாரி கதவுகளை தட்டிப்பார்த்தான், அதற்குள் சலசலப்பும், நிச்சயமாக ஒரு மிகப் பெரிய ஆற்றலும் இருந்தது. “இந்தக் கதவுகள் திறக்கப்படுமா?” என்றான் அவன்.
“உள்ளே ஒரு பழைய நூல் இருக்கிறது,” என்றார் ராஜ குரு. "அந்த நூலில் உன் முன்னோர் தெய்வத்தோடு ஏற்பட்ட முரண்பாடு, ஏன் அவன் கோபமுற்றான், மற்றும் இப்பொழுது மீண்டும் பரிகாரம் செய்வது எப்படி என்பதற்கான வழிகள் எழுதப்பட்டிருக்கும். நாங்கள் அதைப் படிக்க வேண்டும்."
அவர்களும் சேர்ந்து கதவுகளை திறக்க முயன்றனர். அது மிகவும் சிரமமாக இருந்தது, ஆனால் அவர்களின் பொறுமையும் தைரியமும் எதிரொலித்தது. படிப்படியாக, கோயிலின் கதவுகள் சிதறிய மரத்தின் முறுகலுடன் திறந்தன. அவர்களுக்கு முன் கோயில் கெடுபிடியாக இருந்தது, ஆனால் மண்டபத்தின் நடுவில் ஒரு பெரிய பழமையான பாம்பு பீடம் இருந்தது, அதன் அருகில் ஒரு கட்டமடிக்கப்பட்ட புத்தகம் இருந்தது.
பாரி புத்தகத்தை எடுத்தபோது, அது ஒரு கனமானதொரு விதம் கொண்டிருந்தது, அதன் பக்கம் முழுக்க மர்மவழிகள், பரிகாரங்கள் எழுதப்பட்டிருந்தன. அதில் பிரஸ்தாபமாக, “உன் குடும்பம் வனராணியின் அருளைப் பெற மீண்டும் வணங்கி இந்த பரிகாரங்களைச் செய்ய வேண்டும்” என்றவாறு இருந்தது.
ராஜ குரு புத்தகத்தை படிக்க ஆரம்பித்தார். "இது மிக முக்கியமான பரிகாரம்," என்றார். "