Adultery விதியின் வழி

[Aisshu]

Part 27

 
உமாவும் கதிரும் அப்படியே உறைந்து சில நிமிடங்கள் இருந்தனர்.  இவ்வளவு நேரம் ஆடிய ஆட்டத்தின் ஒலி அனைத்தும் அடங்கி இருந்தது.  இருவர் முகத்திலும் ஈயாடவில்லை.  ஓடுற பேன் பார்த்து கொண்டே இருந்தனர்.  கொஞ்சம் உடலில் வியர்வை.  யார் முதலில் எழுவது என்று புரியாமல் அப்படியே படுத்து இருந்தனர்.  எவ்வளவு நேரம் தான் இப்படியே படுத்து இருப்பது.  உமா கொஞ்சம் மூச்சை இழுத்து விட்டு எழுந்து உக்கார்ந்தாள்.  கதிர் அவள் பின்னழகை பார்த்து கொண்டே படுத்து கிடந்தான்.  உமா எழுந்து அருகே இருந்த தன்னுடைய கபோர்டில் இருந்து நயிட்டி ப்ரா பாவாடை எடுத்து கொண்டு பாத்ரூம் சென்றாள்.
 
கதிரும் எழுந்து தன்னுடைய சிதறிய பேண்ட் ஷர்ட் அடுத்து அணிந்து கொண்டான்.  கொஞ்சம் நேரத்தில் உமா நயிட்டி அணிந்து கொண்டு வெளியே வந்தாள்.  கதிர் கட்டிலிலே அமர்ந்து இருந்தான்.  உமா அவனை ஒரு முறைப்பாக பார்த்தாள்.  கதிர் தலை குனிந்து பேச்சில்லாமல் இருந்தான்.  வெளியே நந்தினியின் குரல் கேட்டது.  நந்தினி யாருடனோ போனில் பேசி கொண்டே கிச்சனில் இருந்த பாத்திரங்களை விளக்கி கொண்டு இருந்தாள்.  உமா கிட்சன் நுழைய நந்தினி அவளை பார்த்து "அம்மா கொஞ்சம் தலை வலிக்குது.. காபி போட்டு தர்றியா"
 
"ஹ்ம்ம்" உமா என்ன பேச என்று தெரியாமல் அப்படியே பிரிட்ஜ் இல் இருந்து பால் எடுத்து அடுப்பில் காய வைத்தாள்.
 
நந்தினி ஓர கண்ணில் உமாவை பார்த்தாள்.  கொஞ்சம் நேரத்துக்கு முன்னாடி அம்மணமா அப்படி குதிச்சிட்டு இருந்த அம்மா வா..அவள் லேசாக புன்னகைத்தாள்.  உமா அவளை பார்த்து அந்த பக்கம் திரும்பி கொண்டாள்.  அப்போது கதிர் அங்கே வந்தான்.  உமா அவனை பார்த்து "கதிர் ஹால் ல இரு.. காபி போட்டுட்டு இருக்கேன்.. இதோ வந்துடுறேன்"
 
நந்தினி "நான் வேணும்னா ஹால் போகட்டுமா.. நீங்க ரொமான்ஸ் கண்டினு பண்ணுங்க" என்று சிரித்தாள்.
 
உமா.. லேசாக சிணுங்கி ஒரு கரண்டி எடுத்து அவளை அடித்தாள்.  நந்தினி அங்கே இருந்து ஓடினாள்.  கொஞ்சம் உமாவுக்கு மனசு லேசானது.  காபி போட்டு கொண்டு வந்தாள்.  மூவரும் சேர்ந்து காபி குடித்து விட்டனர்.  கதிர் சில நிமிடத்தில் அங்கே இருந்து கிளம்பினான்.  அவன் கிளம்பியதும் உமா நந்தினியிடம் "சாரி நந்தினி.."
 
"எதுக்கும்மா சாரி"
 
"ஹ்ம்ம்.. இல்லை.. அப்படி.." என்று பேச்சு வராமல் தவித்தாள்.
 
"அம்மா.. நீங்க சொல்ல வர்ரது புரியுது.. நான் தான் மா தப்பு செஞ்சேன்.  கதவை தட்டாம திறந்துட்டேன்"
 
"இருந்தாலும்.."
 
"ஐயோ அம்மா.. அதை பத்தி எதுக்கு பேசிகிட்டு.  இது என்ன ஊர்ல உலகத்துல நடக்காததா.. எல்லார் வீட்லயும் நடக்குறது தானே."
 
"சீ.. போடி.."
 
"ஹ்ம்ம்.. ஆனாலும் செம்ம ஆட்டம் போல.."
 
"ஏய் அடி வாங்க போறே"
 
"நல்ல குதிரை ஓட்டுவீங்க போலயே"
 
"என்னது"
 
"அது தான் கதிர் மேல ஏறி ஏறி ஒட்டுனீங்களே.. அதை சொன்னேன்.."
 
"ஐயோ போதும் டி..விவஸ்தை இல்லாம பேசிகிட்டு"
 
"ஹ்ம்ம்.. சரி சரி.. சந்தோஷமா இருந்தீங்கள்ல.. அது போதும்"
 
"சரி நீ என்ன பண்ண.. இன்னைக்கு முழுதும்"
 
"என்னோட ஆளு கூட சந்தோஷமா இருக்கவா முடியும்.  அவரோட அப்பா, அம்மா.. அது தான் அந்த தாத்தா, பாட்டி.. கூட உக்காந்து வீட்டு கதை, அவுங்க உறவு கதை, எல்லாமே பேசிட்டு இருந்தேன்."
 
"சீ.. பாவம் டி"
 
"ஐயோ அம்மா.. எனக்கு அந்த தாத்தா, பாட்டி ரொம்ப புடிச்சு போச்சு.  ரொம்ப வெகுளியா பேசுறாங்க.. எனக்கு என்னவோ அவுங்க கூட இருந்தா நேரம் போனதே தெரியல"
 
"ஓ அதுக்குள்ளே அவுங்க கூட ஒட்டிகிட்டியா"
 
"எனக்கு தான் தாத்தா, பாட்டி கூட இருக்குற குடுப்பணை இல்லை.. இவுங்க கூட வாவது" சொல்லும் போது நந்தினி கண்ணில் லேசாக நீர் கோர்த்தது.
 
நாட்கள் வேகமாக ஓடியது.  கீர்த்தியும் முழுவதுமாக உடல் தேறி காலேஜ் செல்ல ஆரம்பித்து இருந்தார்.  அதற்குள் காலேஜில் கீர்த்திக்கு, நந்தினி அம்மா உமாவுக்கு கல்யாண செய்தி பரவி இருந்தது.  சில வாத்தியாரும், மாணவர்களும் வந்து அவரை விசாரித்து வாழ்த்து தெரிவித்து இருந்தனர்.
 
அன்று வெள்ளிக்கிழமை கல்யாண நாள்.  திருநீர் மலையில் சிம்பிள் ஆ கல்யாணம் செய்ய ஏற்பாடு செய்து இருந்தார் சுந்தரேசன்.  எல்லோரும் போவதற்கு ஒரு இன்னோவா கார் ஏற்பாடு செய்து இருந்தார்.  வீட்டில் இருந்து கிளம்பும் போது ஜானகி போன் எடுத்து நந்தினிக்கு போன் போட்டாள்.  "நந்தினி நாங்க வீட்டை விட்டு கிளம்பிட்டோம்.  நீயும் அம்மாவும் ரெடி ஆகிட்டீங்களா"
 
"என்ன இவ்வளவு சீக்கிரமா கிளம்பிடீங்க.. இப்போ தான் அம்மா குளிச்சாங்க.. இன்னும்  மேக்கப் போடணும்" என்று சிரித்தாள்.
 
"ஐயோ.. சீக்கிரம் கிளம்ப சொல்லு" என்று சொல்லி போனை வைத்தாள்.
 
அதற்குள் உமா பட்டு புடவையை நேர்த்தியாக கட்டி இருந்தாள்.  நந்தினி அவளை பார்த்து "அம்மா என்னோட கண்ணே பட்டுடும் போல.. கல்யாண கலை அதுக்குள்ளே வந்துடுச்சு"
 
"சீ.. போடி.. ஏன் டி.. இது எல்லாம் நல்லபடியா போகுமா.. எனக்கு என்னவோ தப்பு பண்ணுற மாதிரியே ஒரு பீல் ஆ இருக்கு"
 
"ஹ்ம்ம்.. போதும் ம்மா.. ஆரம்பிக்காதீங்க.. சரி இருங்க.. நானும் கிளம்புறேன்"
 
இருவரும் கிளம்பி ரெடி ஆகி இருக்க இன்னோவா கார் வீடு வந்து சேர்ந்தது.  இருவரும் ஏறி கொண்டனர்.  ஏதும் பேசாமல் கார் ஓடி கொண்டு இருந்தது.  சுந்தரேசன் மெல்ல பேச்சு கொடுத்தார் "என்ன மாப்பிள்ளை பேசாம வர்றீங்க.. ஓ மாப்பிள்ளை வெக்க படுறீங்க" அவரே சொல்லி சிரிக்க அவருக்கு ஆதரவு கொடுப்பது போல ஜானகி சிரித்தாள்.
 
நந்தினி "ஏன் தாத்தா.. உங்களுக்கு உங்க மாப்பிள்ளை தான் கண்ணுக்கு தெரியுராரோ.. எங்க அம்மா கண்ணுக்கு தெரியலையா"
 
"ஏன் தெரியல.. அவ என்னோட மகள். தீர்க்க சுமங்கலியா மாப்பிள்ளை கூட சேர்ந்து வாழுறதை நாங்க பாக்கணும்.. அது தான் எங்களோட ஆசை" அவர் சொல்லும் போது கண்ணில் நீர் தளும்பியதை துடைத்து கொண்டார்.  நந்தினி மனதில் லேசாக சுருக்கென்று குத்தியது.  வேறு சில விஷயங்கள் பேசி கொண்டே கோயில் வந்து சேர்ந்தனர்.
 
சுந்தரேசன் ஏற்கனவே எல்லா ஏற்பாடுகளையும் செய்து வைத்து இருந்தார்.  கோயில் கொஞ்சம் கூட்டம் அதிகம் இருந்தாலும், இவர்களுக்கு ஒரு தனி வரிசையில் நிற்க வைத்து உள்ளே கூட்டி சென்றார். கடவுள் முன் நிற்க வைத்து கீர்த்தி உமா கழுத்தில் தாலி காட்டினார்.  சுற்றி இருந்த பூசாரிகள், சுந்தரேசன், ஜானகி, கதிர், நந்தினி எல்லோரும் சந்தோஷமாக பூவை தூவினர்.  உமா கழுத்தில் தாலி ஏற ஒரு வித பயமும், ஏதோ ஒரு கலக்கும் தோன்றியது.  அவள் கண் முன்னே அவளுக்கு பல வருஷம் முன்னே நடந்த கல்யாணமும் முதல் கணவன் ஓடிய நிகழ்வும் கண் முன்னே வந்தது.  ஆண்டவனை கும்பிட்டால் "ஆண்டவா.. என்னை மன்னிச்சுடு.. கதிர் மேல இருந்த காதலில் இந்த கல்யாணத்துக்கு சம்மதிச்சுட்டேன்.." என்று கண் மூடினாள்.
 
சில நிமிடத்தில் கல்யாணத்துக்கு தேவையான தட்சணையை பூசாரிக்கு கொடுத்து விட்டு சுந்தரேசன் அவர்களை வெளியே கூட்டி கொண்டு வந்து ஒரு தூணருகே எல்லோரும் அமர்ந்தனர்.  அப்போது சுந்தரேசன் "ஐயோ மாப்பிள்ளை போட்டோ எடுக்க சொல்லி இருக்கணும்.  மறந்துட்டேன் பாருங்க" என்று நொந்து கொண்டார்.
 
ஜானகி உடனே "டேய் கதிர்.. நீ தான் அப்பா, அம்மாவை ஒரு ரெண்டு போட்டோ எடேன்"
 
கதிர் அப்போது அவர்களை பார்க்க கீர்த்தி, உமா கழுத்தில் மாலையை கழட்டி கொண்டு இருந்தனர்.
 
சுந்தரேசன் "மாப்பிள்ளை கொஞ்சம் நேரம் மாலை போட்டுக்கோங்க.. கதிர் போட்டோ எடுத்துக்கட்டும்" என்று சொன்னார்.
 
கதிர் கொஞ்சம் கலங்கினான்.  தன்னுடைய உமா இப்போது அப்பா அருகே.. அதுவும் மாலையும் கழுத்துமாக..தன் கையில் இருந்த மொபைல் எடுத்து ரெண்டு கிளிக் செய்தான்.  ஏனோ ஒரு வெறுப்புடன் இருந்தாலும் அவன் கிளிக் பண்ண போட்டோ நல்லா இருந்தது.
 
ஜானகி உமாவை பார்த்து "ஏய் உமா.. மாப்பிள்ளை கழுத்துல இருக்குற மாலையை மாத்தி போட்டுக்கோங்க" சுந்தரேசன் கீர்த்தி பின்னால் நின்று கொண்டு மாலையை கழட்ட உதவ, ஜானகி உமாவுக்கு மாலையை கழட்ட உதவினார்.  இங்கே நந்தினியும், கதிரும் எதையோ தொலைத்து விட்டவர்கள் போல திரு திரு என்று முழித்து கொண்டு இருந்தனர்.  ஜானகியும், சுந்தரேசனும் உற்சாக படுத்த கீர்த்தியம், உமாவும் மாலை மாற்றி கொண்டனர்.  கதிர் அதையும் போட்டோ புடித்தான்.  நந்தினியும் சில போட்டோ எடுத்தாள்.
 
சுந்தரேசன் உமாவை பார்த்தார்.  "உமா உன்னோட மனக்குழப்பம் எனக்கு புரியுது" என்றார்.
 
உமாவுக்கு என்ன சொல்கிறார் என்று முழிக்க சுந்தரேசன் தொடர்ந்தார் "உமா.. நீ என்னோட பொன்னுமா.. இனிமே இருந்து.. உன்னோட கடந்த கால வாழ்க்கையாள இப்போ ஏதாவது பிரச்சனை வந்துடுமோன்னு பயப்படுறே.. அதாவது ரொம்ப வருஷத்துக்கு முன்னாடி ஓடி போன உன்னோட புருஷன் வந்துட்டா என்ன ஆகுமோ ன்னு "
 
உமா மனதில் அது தான் ஓடிட்டு இருந்தது.  அதை எப்படி சுந்தரேசனுக்கு புரிந்தது என்று யோசிக்கும் முன் சுந்தரேசன் தொடர்ந்தார்.. "மாப்பிள்ளை நாம எல்லாரும் இப்போ நான் ஒரு இடத்துக்கு கூட்டிட்டு போறேன்.. நீங்க ஏன் எதுக்குன்னு கேக்காம என் பின்னாடி வரணும்"
 
எல்லோரும் யோசித்து கொண்டு இருக்க சுந்தரேசன் முகத்தில் ஒரு வித பெருமிதத்துடன் நேராக ரெஜிஸ்டர் ஆபீஸ் கூட்டி கொண்டு வந்தார். அங்கே இறங்கியதும் கீர்த்திக்கு, உமாவுக்கு தூக்கி வாரி போட்டது.  அங்கே ஒரு வக்கீல் நின்று கொண்டு இருந்தார்.  அவர் சுந்தரேசனை பார்த்து ஏதோ பேசி அவரிடம் சில பேப்பர் கொடுத்து விட்டு போனார்.  சுந்தரேசன் சந்தோஷத்துடன் கீர்த்தி, உமா நெருங்கினர்.
 
உமா கையில் அந்த பேப்பர் கொடுத்தார்.  "உமா.. உன்னோட கடந்த கால வாழ்க்கையாள இனிமே உனக்கு எந்த இடையூறும் இருக்காது.  இதுல நான் கோர்ட் ல உன்னோட பழைய கணவர் ஓடி விட்டதை ஒரு கேஸ் பதிவு செஞ்சு அதன் மூலம் உனக்கு சட்ட பூர்வமா விவாகரத்து வாங்கிட்டேன்.  இது தான் அதோட பேப்பர்.. உன்னோட கையெழுத்து இல்லாம வாங்கிட்டேன்.. அதுக்கு நீ சம்மதிப்பையோ இல்லையான்னு தோணுச்சு.. அது தான்"
 
உமா அவரை ஒரு தந்தை போல பார்த்து என்ன சொல்ல என்று யோசிக்க..சுந்தரேசன் தொடர்ந்தார் .. "நீ என்னோட பொண்ணு ம்மா.. உன்னோட வாழ்க்கையை இனிமேலும் கெட விட மாட்டேன்.. என்ன மாப்பிள்ளை.. நீங்க இனிமே உமா வை நல்லபடியா வச்சுக்கணும்.. "
 
ஜானகி வந்து "பேசிட்டே இருக்காதீங்க.. வந்த இன்னொரு வேலையும் சீக்கிரம் முடிச்சிடலாம்"
 
என்ன என்று உமா குழப்பமாக பார்க்க ஜானகி தொடர்ந்தாள் "உமா.. உங்க கல்யாணத்தை ரெஜிஸ்டர் செஞ்சுடலாம் னு அப்பா சொன்னார்.. அதுக்கு தான்"
 
கீர்த்தி குறுக்கிட்டு "இப்போ எதுக்கு மாமா அவசரம்"
 
சுந்தரேசன் "நீங்க இப்படி கேப்பீங்கன்னு தெரியும்.  உங்களுக்கு இருக்குற வேலை டென்ஷன் ல இதை எல்லாம் பண்ணாம விட்டுட்டா அப்புறம் சட்டப்படி ஏதாவது பிரச்சனை வரும்.  அதனாலே தான் நானே ஏற்பாடு பண்ணிட்டேன்"
 
உள்ளே எல்லோரும் செல்ல கதிர், நந்தினி முகத்தில் பேயறைந்ததை போல் இருந்தது.  அவர்கள் நினைத்தது ஒரு பொம்மை கல்யாணம்.  இங்கே நடக்குறது ஒரு சட்டப்படியான திருமண பதிவு.  உமாவுக்கு கீர்த்திக்கு என்ன சொல்ல என்று புரியவில்லை.. சுந்தரேசன் ஜானகி இருவரும் கீர்த்தி உமாவை தள்ளி கொண்டு ரெஜிஸ்டர் அலுவகத்துக்குள் கூட்டி சென்றனர்.  அவர்களுடைய வக்கீல் எல்லா ஏற்பாடுகளையும் செய்து வைத்து இருக்க, கோயிலில் கல்யாணம் நடந்ததுக்கான ரசீதை கொடுத்து முறைப்படி கல்யாணத்தை ரெஜிஸ்டர் செய்தனர்.  இங்கேயும் இருவரும் ஒரு பார்மாலிட்டிக்கு மாலை மாத்தி கொண்டனர்.  இதையும் கதிர், நந்தினி போட்டோ எடுத்தனர்.  அவர்கள் முகத்தில் இப்போது ஒரு செயற்கை புன்னகை மட்டுமே இருந்தது.
 
சுந்தரேசன் கீர்த்தியை பார்த்தது "மாப்பிள்ளை இப்போ தான் எனக்கு திருப்தியா இருந்தது.  இன்னொரு வேலையும் முடிஞ்சதுன்னா எனக்கு வந்த வேலை எல்லாம் முடிஞ்சிடும்"
 
"இன்னும் என்ன மாமா"
 
"அது வந்து.. எனக்கு சொல்ல ஒரு மாதிரி இருக்கு"
 
"அது தான் இவ்வளவு பண்ணிட்டீங்களே.. அப்புறம் என்ன.."
 
"அது மாப்பிள்ளை சட்டப்படி கதிர் உங்க மகன்.  அதுல எந்த ஒரு பிரச்னையும் இல்ல.  இப்போ உமா உங்க பொண்டாட்டி.  அதுலயும் ரெஜிஸ்டர் பண்ணிட்டதாலே ஒரு பிரச்னையும் இல்லை.  ஆனா நந்தினி இப்போ மேஜர்.. அதனாலே.. அவளையும் சட்ட பூர்வமா உங்க மகளா ரெஜிஸ்டர் பண்ணிட்டு அவளோட இனிஷியல் மாத்திட்டா நல்லதுன்னு வக்கீல் சொன்னதால்.. அதையும் முடிச்சிட ஏற்பாடு  பண்ணி இருக்கேன்."
 
"ஐயோ மாமா.."
 
"மாப்பிள்ளை எனக்கு தெரியுது.. பின்னாடி எனக்கு சட்டபூர்வமா பிரச்சனை இருக்க கூடாது.  நீங்களும் நந்தினியும் இந்த பார்ம் ல ஒரு கையெழுத்து மட்டும் போடுங்க. மத்ததை நான் பாத்துக்குறேன்." என்று சிரித்தார்.
 
நந்தினிக்கு கீர்த்தி கணவனாக கையெழுத்து போட வேண்டிய இடத்துல தந்தையாக கையெழுத்து இடுவது ஒரு நெருடலை கொடுத்தது.  ஆனால் தாத்தா சுந்தரேசன் சொல்வதில் உள்ள நியாயம் புரிந்தது.  தாங்கள் ஆரம்பித்த இந்த பொம்மை கல்யாணம் இப்போது வேறு விதமாக தோன்றியது.  நந்தினி நெஞ்சில் ஒரு வித பாரத்துடன் கையெழுத்திட்டாள்.
 
மதியம் ஒரு ஹோட்டல் க்கு வண்டி சென்றது.  அங்கே இறங்கி எல்லாரும் சேர்ந்து லஞ்ச் சாப்பிட்டார்கள்.  பண்ண அனைத்து விஷயத்திலும் சுந்தரேசன் மனசு நிறைந்து இருந்தது.  ஆண்டவனுக்கு நன்றி சொல்லி சாப்பிட்டார்.  ஜானகி உமா அருகில் உக்கார்ந்து தங்களுடைய சொந்தங்கள் பற்றி எல்லாம் கதை அளந்தாள்.  உமாவும் முதலில் கொஞ்சம் பயந்தாள்.  ஆனால் ஜானகியின் அன்பினால் அவளுடன் நெருக்கம் ஆகி இருந்தாள்.  கதிரும், நந்தினியும் மட்டும் என்ன சொல்ல என்று தெரியாமல் உக்கார்ந்து சாப்பாட்டை கொறித்து கொண்டு இருந்தார்கள்.
 
அப்போது சுந்தரேசன் எழுந்து அவர்கள் நடுவே வந்து "என்ன கதிர், நந்தினி இப்போ அண்ணண், தங்கச்சி ஆகிட்டீங்க.. சந்தோசம் தானே"
 
கதிர் ஒரு மாதிரியாக சிரித்தான்.. "டேய்.. உங்க கிட்ட ஒன்னு சொல்லணும் தப்பா நினைச்சுக்காதே.."
 
"என்ன தாத்தா.."
 
"ஏதோ என்னாலே முடிஞ்சதை இது வரை செஞ்சுட்டேன்.. இன்னைக்கு அப்பா, அம்மா க்கு முதல் ராத்திரி.. அது தான்.. உங்க கிட்ட.. எப்படி சொல்ல.."
 
நந்தினி முகத்தில் குப்பென்று வேர்த்தது.. சுந்தரேசன் தொடர்ந்தார்.. "இந்த காலத்து பசங்களுக்கு தான் எல்லாம் தெரியுமே.. அது தான்.. எனக்கு தான் கூசுது.. சரி.. சொல்ல வந்ததை சொல்லுறேன்" கொஞ்சம் மூச்சை உள்ளிழுத்து விட்டு "நீங்க ரெண்டு பெரும் சேர்ந்து எனக்கு ஒரு உதவி செய்யணும்.  இன்னைக்கு நீங்க அப்பாவோட ரூமை கொஞ்சம் சுத்த படுத்தி முதல் இரவுக்கான டெகரேஷன் செய்யணும்.."
 
உமா அங்கே இருந்து கேட்டு திடுக்கிட்டாள்.  கீர்த்தி என்ன சொல்ல என்று கையை பிசைந்தார்.  ஜானகி உமாவை பார்த்து "என்ன ம்மா இது கல்யாணம் ஆனா இதெல்லாம் நடக்குறது சகஜம் தானே.. "
 
ஜானகி கதிர் நந்தினியை பார்த்து "என்ன பசங்கள.. அம்மா அப்பா ஃபரஸ்ட் நைட் நல்லா நடக்கணும்ல.. நீங்க நல்லா டெகரேஷன் பண்ணனும்.. தாத்தா கிட்ட எவ்வளவு பணம் வேணும்னு கேட்டு வாங்கிக்கோங்க"
 
ஜானகி சுந்தரேசனை பார்த்து "என்னங்க பேரன் பேத்தி கிட்ட பேசுற மாதிரியா இருக்கு" என்று சிரித்தாள்.
 
"அது தான் எல்லாம் வளந்துட்டாங்களே டி.. அவுங்க இனிமே நமக்கு சொல்லி தருவாங்க.." என்று சுந்தரேசன் வாய் விட்டு சிரித்தார்.  கதிர், நந்தினி அவர் சிரிப்புக்கு கூட கொஞ்சம் சிரித்து வைத்தனர்.
 
வீடு வந்து சேர்ந்ததும் சுந்தரேசன் உடனே ஒரு 3000 ரூபாயை கதிரிடம் கொடுத்து நீயும், நந்தினியும் போயிட்டு வாங்க என்று அனுப்பி வைத்தார்.  வீட்டில் ஜானகி இருவருக்கும் ஆரத்தி எடுத்து உள்ளே அழைத்து சென்றாள்.
 
கீர்த்தி ரூம் சென்று இப்போது நடந்ததை நினைத்து அப்படியே பெட்டில் சாய்ந்தார்.  நடந்த எல்லாம் ஒரு கனவா இருக்க கூடாதா என்று நினைத்து நடுங்கினார்.  உள்ளே இருந்து உமாவை பார்க்க ஒரு மாதிரி கூசியது.
 
உமா ஜானகியுடன் அடுப்படியில் இரவுக்கு தேவையான டின்னர் வேலையில் மும்முரமாக இருந்தாள்.  அப்போது சுந்தரேசன் கிட்சன் வந்து "என்ன மகளும், நீயும் பேசிட்டு இருக்கீங்க" என்று உள்ளே வந்தார்.
 
உமா "ஒன்னும் இல்லைப்பா.." என்று சொல்லி தலை குனிந்தாள்.
 
சுந்தரேசன் "ஏன் ம்மா.. அது தான் இனிமே நீ இங்கே தானே இருக்க போறே.. உனக்கும், நந்தினிக்கு எதுக்கு தனி வீடு.. அதை நாளைக்கே காலி பண்ணி பொருளை எல்லாம் இங்கேயே கொண்டு வந்துடலாம்.. அது தான் இங்கே மாப்பிள்ளை வீடு கடல் மாதிரி இருக்கே"
 
ஜானகி "ஆமா எனக்கும் அது தோணல பாருங்க..உமா.. நீ உன்னோட உடுமாத்து துணி கூட எடுத்துட்டு வரலைல இன்னும்"
 
உமா.. "இருக்கட்டும் ப்பா... நான் பாத்துக்குறேன்"  அவள் அவர்களை உரிமையாக அப்பா, அம்மா என்று அழைக்க ஆரம்பித்து இருந்தாள்.  அது அவளுக்குள் தானாக எப்போ தோன்றியது என்று தெரியவில்லை.  ஆனால் அதை சுந்தரேசன் கவனித்து "என்னோட பொண்ணு என்ன அப்பா.. ன்னு சொல்ல ஆரம்பிச்சுடுச்சு.. நீ சொல்லும்மா.. நாளைக்கு நானும் கதிரும் ஒரு வண்டி வச்சு எல்லா சாமானையும் இங்கே கொண்டு வந்துடுறோம்" என்று சந்தோஷப்பட்டார்.
 
அப்போது கீர்த்தி அங்கே வர அவரை பார்த்து "மாப்பிள்ளை நாளைக்கு உமா வீட்டு சாமானை எல்லாம் இங்கே கொண்டு வந்துடலாம்னு இருக்கோம்.  உங்க ரூம் தான் பெருசா இருக்கே.. அதுல ஒரு பீரோ வாங்கி போட்டுடறேன்.. அதுல உமாவோட துணிமணி எல்லாம் வச்சுக்கட்டும்.  அந்த ஸ்டோர் ரூமை சுத்த படுத்தி நம்ம நந்தினிக்கு கொடுத்துடலாம்.  அந்த ரூம்லயும் ஒரு பீரோ அப்புறம் டேபிள் எல்லாம் வாங்கி வைக்கணும்.  படிக்குற புள்ள பாரு"
 
கீர்த்தி உமாவை பார்த்து விழித்தார்.  "மாமா அந்த ஸ்டோர் ரூம்ல வேணும்னா உமாவுக்கு கொடுக்கலாமே" என்றார்.
 
"என்ன மாப்பிள்ளை விளையாடுறீங்களா.  நீங்க ரெண்டு பேரும் புருஷன் பொண்டாட்டி ஒரே ரூம் இருந்துக்கலாம்.  நம்ம நந்தினி வளந்துட்டா.. அவளுக்கு தானே தனி ரூம் கொடுக்கணும்"
 
கீர்த்திக்கு அதுக்கு மேலே என்ன சொல்லன்னு புரியல.  அவர் உமாவை பார்த்து "உமா.. கொஞ்சம் தலைவலிக்குற மாதிரி இருக்கு.. கொஞ்சம் காபி கிடைக்குமா" என்று சொல்லி விட்டு உள்ளே சென்றார்.  உமாவுக்கு ஒரு காபி போட்டு கொண்டு உள்ளே சென்றாள்.  அதை பார்த்து ஜானகி "என்னங்க மாப்பிள்ளை பொண்ண தனியா பாக்க காபி வேணும்னு கேட்டு கூப்பிடுறார் பாருங்க" என்று வெட்கப்பட்டாள்.