Fantasy அரண்மனையில் நடப்பது என்ன

[subatami]

Below is a reimagined version of your story, transformed into a fantasy thriller with an erotic undertone, inspired by the evocative and layered storytelling style of Jeyakanthan. The narrative retains the core family dynamics and setting but introduces supernatural elements, psychological tension, and sensuous undertones to create a gripping tale.

---

### அரண்மனையின் மர்மம்

கார்த்தி, வயது 21, சென்னையில் பொறியாளராக வேலை பார்க்கும் இளைஞன். அவனது உடல் துடிப்பும், மனம் ஆர்வமும் சிறு வயதிலிருந்தே புலன்களின் சுகத்தை நோக்கியே ஓடியது. அவனது அம்மா சுதா, 40 வயதில் பருவ மலர்ச்சியின் உச்சியில் நிற்கும் பெண்—அவளது சிவப்பு சுடிதாரில் மெல்லிய கழுத்து வளைவும், குனியும் போது தெரியும் மார்பின் மென்மையும் கார்த்தியின் கண்களுக்கு அடிக்கடி விருந்தாகும். ஆனால் சுதா கண்டிப்பானவள்; ஒரு பார்வை புரியாமல் விழுந்தாலும் உடனே தன் உடையை சரி செய்து, அந்த அழகை மறைத்து விடுவாள். அப்பா ராஜேஷ், 50 வயதில் ஒரு தொழிலதிபர்—பணத்தால் செழித்த குடும்பம், ஆனால் மனதில் எங்கோ ஒரு புரியாத தாகம்.

ஒரு நாள், சுதா கார்த்தியிடம் வந்தாள். அவள் குரலில் ஒரு தயக்கம், கண்களில் ஒரு பயம்.  
"கார்த்தி, உன் அப்பா பூர்வீக வீட்டுக்கு போகணும்னு அடம் பிடிக்கிறாரு," என்றாள்.  
"அதுக்கு என்னம்மா? போய்ட்டு வந்துடலாமே," என்றான் கார்த்தி, அவள் அருகில் அமர்ந்து, அவள் தோளில் விழுந்த சிவப்பு துப்பட்டாவைப் பார்த்தபடி.  
"இல்லைடா, அந்த வீடு... அங்க ஏதோ மர்மம் இருக்குனு அத்தை சொல்லியிருக்கா. எனக்கு பயமா இருக்கு," என்றாள் சுதா, அவள் விரல்கள் நடுங்கியது கார்த்தியின் கண்களை ஈர்த்தது.  

ஆனால் ராஜேஷின் வார்த்தை முடிவானது. திருச்சியை அடுத்த சொக்கலிங்கபுரம் என்ற சிறு கிராமத்தில், பழைய அரண்மனை போன்ற அந்த வீடு காத்திருந்தது. பயணம் தொடங்கியது. கார்த்தி, சுதா, ராஜேஷ் மூவரும் அந்த வீட்டின் முன் நின்றபோது, காற்றில் ஒரு விசித்திரமான மணம் வீசியது—பழைய மலர்களும், மறைந்த காலத்தின் சுவாசமும் கலந்தது.


வீடு பாழடைந்திருக்கும் என்று எதிர்பார்த்த கார்த்தி திகைத்தான். அது ஒரு ராஜ வம்சத்தின் அரண்மனையைப் போல பொலிவுடன் நின்றது. செதுக்கப்பட்ட தூண்கள், மரச் சிற்பங்கள், மேலே உயர்ந்த மாடங்கள்—எல்லாம் ஒரு மாய உலகத்தை நினைவூட்டியது.  
"என்னம்மா, இதுக்கா பயந்த? இது அரண்மனை மாதிரி இருக்கே!" என்றான் கார்த்தி, சுதாவைப் பார்த்து சிரித்தபடி.  
"ஆமாம், ஆனா ஏனோ எனக்கு இன்னும் பயமா இருக்கு," என்றாள் சுதா, அவள் கண்கள் வீட்டின் இருண்ட மூலைகளைத் துழாவின.  

முதல் நாள் இரவு சாதாரணமாகத் தோன்றியது. கார்த்தி தனக்கு ஒதுக்கப்பட்ட அறையில் படுத்தான். ஆனால் தூக்கத்தில் ஒரு கனவு வந்தது—அல்ல, அது கனவு இல்லை; ஒரு உணர்வு. அவன் அறையின் மூலையில் ஒரு நிழல் நகர்ந்தது. மெல்லிய பெண்ணின் சிரிப்பு, பின்னால் ஒரு மூச்சு—அவன் முதுகில் யாரோ தொட்டது போலிருந்தது. கண் விழித்தபோது, அறை வெறுமையாக இருந்தது. ஆனால் அவன் உடலில் ஒரு வெப்பம் பரவியது, மனதில் ஒரு தடைப்பட்ட ஆசை எழுந்தது.

---


மறுநாள் காலை, வீட்டை பராமரிக்கும் முதிய பெண், புவனா, கார்த்தியை விசித்திரமாகப் பார்த்தாள். அவள் பழைய சேலையில், முதுகு கூனியிருந்தாலும், கண்களில் ஒரு தீப்பொறி இருந்தது.  
"இந்த வீடு உங்களுக்கு சொந்தம்னு நினைக்கிறீங்களா? இது யாருக்கும் சொந்தமில்லை. இது... அதுக்கு சொந்தம்," என்றாள் மெல்லிய குரலில்.  
"யாரு அது?" என்றான் கார்த்தி, அவள் பக்கவாட்டில் தெரிந்த முதுகு வளைவை ரசித்தபடி.  
"பேசாதீங்க, கேட்டுக்குங்க," என்று அவள் மறைந்தாள்.  

அன்று மாலை, சுதா வீட்டின் பழைய புத்தக அறையில் ஒரு பெட்டியைக் கண்டாள். அதைத் திறந்தபோது, ஒரு பழைய சிற்பம்—ஒரு பெண்ணின் உருவம், நிர்வாணமாக, கைகளில் பாம்பு சுற்றியிருந்தது. அவள் அதைத் தொட்டவுடன், ஒரு காற்று வீசியது. வீட்டின் சுவர்களில் இருந்து ஒரு முனகல் எழுந்தது. சுதாவின் உடல் நடுங்கியது, ஆனால் அவள் மார்பில் ஒரு விசித்திரமான வெப்பம் பரவியது. அவள் திரும்பியபோது, கார்த்தி அங்கு நின்றான்.  
"அம்மா, என்ன ஆச்சு?" என்றான், அவள் கைகளைப் பற்றி. அவள் உடல் சூடாக இருந்தது; அவன் விரல்கள் அவள் மணிக்கட்டைத் தொட்டபோது, ஒரு மின்சாரம் பாய்ந்தது போலிருந்தது.  

---


அன்று இரவு, வீடு உயிர் பெற்றது. கார்த்தி தூங்க முயன்றபோது, அவன் அறையின் கதவு திறந்தது. ஒரு பெண் உருவம்—நிழல் போல, ஆனால் உடல் முழுவதும் தெரிந்தது. அவள் கண்கள் பாம்பின் கண்களைப் போல மின்னின. "நீ இங்க வந்தது எனக்காக," என்று அவள் சொன்னாள், குரல் தேனில் தோய்ந்தது போல. அவள் அருகில் வந்தபோது, கார்த்தியின் உடல் தானாக எழுந்தது. அவள் உதடுகள் அவன் கழுத்தைத் தொட்டன—குளிர்ந்து, சூடாக, ஒரு விஷம் பரவுவது போல.  

அதே நேரம், சுதாவின் அறையில் ஒரு கனவு. அவள் அந்த சிற்பப் பெண்ணாக மாறி, பாம்புகளுக்கு மத்தியில் நடனமாடினாள். அவள் உடைகள் உதிர்ந்து, உடல் சுதந்திரமாக ஆடியது. ஆனால் அவள் கண் விழித்தபோது, அவள் படுக்கையில் ராஜேஷ் இல்லை.  

ராஜேஷ் வீட்டின் அடித்தளத்தில் நின்றிருந்தார். அங்கு ஒரு பழைய கிணறு—அதன் உள்ளே இருந்து ஒரு குரல் அழைத்தது. "இங்க வா, உனக்கு எல்லாம் தருவேன்," என்று அது முனகியது. அவர் கிணற்றை நெருங்கியபோது, ஒரு பாம்பு எழுந்து அவரைச் சுற்றியது.  

---



மறுநாள் காலை, ராஜேஷ் மாயமானார். சுதாவும் கார்த்தியும் பதறினர். ஆனால் வீடு அவர்களை விடவில்லை. புவனா சிரித்தபடி சொன்னாள், "இது ஒரு சாபம். பாம்பு ராணியின் சாபம். அவளுக்கு ஒரு ஆண் வேணும், ஒரு பெண்ணின் ஆன்மா வேணும். நீங்க ரெண்டு பேரும் தப்பிக்க முடியாது."  

கார்த்தியின் மனதில் ஆசையும் பயமும் போராடின. சுதாவின் உடலில் அந்த பெண்ணின் ஆவி புகுந்தது போலிருந்தது—அவள் பார்வையில் ஒரு காமம், அவள் நடையில் ஒரு மயக்கம். "கார்த்தி, என்னை காப்பாத்து," என்று அவள் கெஞ்சினாள், ஆனால் அவள் கைகள் அவனை இழுத்தன.  

வீடு முழுவதும் பாம்புகள் நெளிந்தன. கிணற்றிலிருந்து ஒரு சக்தி எழுந்தது. கார்த்தி தன் அம்மாவை காப்பாற்றுவானா, அல்லது அந்த மர்ம ராணியின் வலையில் விழுவானா? அரண்மனை மௌனமாக பதிலை எதிர்நோக்கியது.

-