Incest என் இனிய உடன்பிறப்பே

[Kingtamil]

காமம் ஒரு கொடும் பிணி...
காமம் ஒரு இனிமையான சாபம்...
காமம் ஒரு காட்டாற்று வெள்ளம்...

சிக்கியவர்கள் சிதறி விடுகின்றனர்..
மீண்டு நீந்தி கரையேறுபவர்களே வாழ்வில் வெற்றி பெறுகின்றனர்.

தாரணியும் தமிழும் அப்படிப்பட்ட காட்டாற்று வெள்ளத்தில் துணிந்து இறங்கிவிட்டனர். இனி அதில் சிக்கி சிதறுவதும் மீண்டு கரையேறுவதும் அவர்கள் எடுக்கும் முடிவைச் சார்ந்தது.

அன்று இரவு நடந்த அண்ணனின் இரக்கமற்ற சப்பலாலும் உறிஞ்சலாலும் துவண்டு இரண்டு முறை உச்சம் தொட்ட தாரணியின் பெண்ணுறுப்பு வீங்கிச் சிவந்திருந்தது. தொடர்ந்து உச்சம் தொட்டதால் தாரணி தன்னை அறியாமல் உறங்கிப் போயிருந்தாள்.

விடியக்காலை மூனு மணிக்கெல்லாம் தமிழு முழிச்சுட்டான். பாம்பு வைத்தியர் வயலுக்கு மிச்சம் வச்ச எடத்தையும் ீதாழி அடிச்சாத்தான் கெழவன் இன்னைக்கி நடவு நட முடியும்னு கட்டில விட்டு எழுந்து நின்னான். பௌர்ணமா நிலவு வானத்துல வெளிச்சம் போட்டுக்கும் இருந்துச்சு.

எழுந்து நின்னவன் தன் தங்கச்சியப் பாத்தான். பாவாடை அவ வயித்துக்குமேல கெடந்துச்சு.காலு ரெண்டையும் அகலமா விரிச்சுட்டு அவளும் வாய பொலந்து தூங்கிட்டு இருந்தா. அவ பெண்ணுறுப்பும் விரிஞ்சு கெடந்துச்சு.

ஆனா இப்போ தமிழுக்கு காமம் துளியும் இல்ல. மெதுவா தங்கச்சியின் பாவாடை முட்டி வரைக்கும் இழுத்து விட்டான். அசைவு தெரிஞ்சதும் மறுபடியும் தாரணி ஒருக்களிச்சு படுத்துக்கிட்டா. சின்னக் கொழந்தமாதிரி வாயில ஒரு வெரல சப்பிக்கிட்டே தூங்கிட்ருந்தா.

தமிழுக்கு தாரணி இப்போ கொழந்தயாத்தான் தெரிஞ்சா. சின்னப் புள்ளமாதிரி தூங்குன தாரணியப் பாத்து மொகத்துல சிரிப்போட தாரிணி நெத்தில அவளுக்கு தொந்தரவு இல்லாதமாதிரி மெதுவா ஒரு முத்தம் குடுத்தான். ராத்திரி பனி இல்ல. இருந்தாலும் புள்ளக்கி குளுரும்னு தன் கைலிய அவுத்து போர்த்திட்டு நேரா வீட்டப்பாத்து நடந்தான்.

வீட்டு வாசல்ல தூங்கிட்ருந்த தன் அம்மா செல்வியப் பாத்தான். கட்டுன புருசன் சரியில்லாம ரெண்டு புள்ளைங்களுக்காக ஓடி ஓடி ஒழச்சு ஓடாத் தேஞ்சு போய் கெடந்தா செல்வி. கட்டிக்கிற நல்ல சேல கூட இல்ல அவளுக்கு. அதப் பாக்கைல தமுழுக்கு ரொம்ப சங்கட்டமா இருந்துச்சு.

"ம்ம்மோவ்... எந்திரி.. குச்சி அங்கெ தனியாக் கெடக்கு. அங்கெ போய் தூங்கு. நா பாம்பு வைத்தியர் வயலுக்கு தொழி அடுச்சுட்டு வரேன்."

தூங்கிட்ருந்த செல்வி மெதுவா எந்திரிச்சு உக்காந்தா. கொட்டாவி விட்டுக்கிட்டே முந்தானை எடுத்து மூஞ்சியத் தொடச்சுக்குமே
"அந்தச் சிரிக்கி முண்ட எதுக்கு அங்கெபோயெக் கெடக்கு. தூக்கியாந்து இங்கெ போடு."

"அட ஏம்மா விடியக்காத்தலயே அவளப்போட்டு வாய்ல மெல்ற. நீ போயெக்கெட நா வயலுக்குப்போறென்."

"ஆமா இனி.நா எங்கெ தூங்குனேன். வாச தொலிக்கெனும். அஞ்சு மணியெப்பாக்க வெள்ளாயிக் கெழவி வாரெனுச்சு. சந்தெக்கிப் போவனும். இரு வரத்தண்ணி வக்கிறேன் குடுச்சுட்டுப்போ" னு எந்திருச்சு மூஞ்சி கழுவ கொடத்தடிக்கிப் போனா செல்வி.

வீட்டுக்குள்ள போயி ஒரு பழைய கைலித்துணியக் கட்டிக்கிம் மாட்டுக்குத் தண்ணி வச்சுட்ருக்கப்பவே செல்வி வரத்தண்ணி வச்சுட்டா. வந்து உக்காந்துக்கும் செல்வி குடுத்த வரத்தண்ணிய குடிச்சான் தமிழு.

தாரணி தூங்குற கட்டிலப் பாத்துக்குமே... "ஏம்மா அதென் தெனெக்கிம் காசு கொண்டாந்து தாரேன்ல ஒரு நல்ல சேலெத்துணியா எடுத்துக்கவே. அந்தக் காசெல்லாம் அப்புடி சேத்துவச்சு என்னதேன் பன்னப்போற.."

"எம்புருசென்தேன் எதுக்கும் வக்கத்தவனா குடிச்சு நாசமாப்போய்ட்டான். எஞ்சாமியாப்பாத்து ஒன்னையும் ஒந்தங்கச்சியவும் வயித்துல குடுத்துச்சு. ஆம்புலெ புள்ளெ இல்லாத கொறய நீ தீத்து வக்கிற. சம்பாரிச்சு குடுக்குறெ. அந்தக் காசெ நாலு நல்லது கெட்டதுக்கு செலவலிச்சா ஒந்தங்கச்சிக்கிம் ஒனக்கும் என்ன மிச்சமிருக்கு..? காலம்பூரா இந்த குடுசெக்குள்ளயே ஒங்கள உக்காரவச்சுட்டுப் போகவா நா உசுரா இருக்கேன்..?
அத விடு சாமி... எனக்கு எம்புள்ளய நாலு பேரு நல்லா சொல்றமாதிரி நிமிந்து நடந்தாப் போதும்."

தமிழு எதுவுமே சொல்லல. அவனோட.மனசுக்குள்ள ஆயிரம் நெனப்பு ஓடிக்கிமிருந்துச்சு. வரத்தண்ணியக் குடிச்சுட்டு மாட்ட ஓட்டிக்கும் இருட்டுக்குள்ள மறஞ்சுட்டான். அவன் போறதயே பாத்துக்கும  இருந்த செல்வி தன் முந்தானையால கண்ணீரத் தொடச்சுக்கிட்டா.

"என்ன பாவஞ் செஞ்சியோ என்னவோ இந்த பாவிமுண்ட வயித்துல பொறந்து இந்த வயசுலயே இப்புடி ஓடாத் தேயிற" னு பொழம்பிட்டே வாச கூட்ட ஆரம்பிச்சா.

வயக்காட்டு பாதைல மாட்ட ஓட்டிக்கிம்போன தமுழுக்கு ஒரே தங்கச்சி நெனப்பாதான் இருந்துச்சு. இப்ப குச்சிக்கி 18  வயசு. இன்னும் ஆறு வயசாச்சுனா நல்ல எடத்துல கர சேக்கனும். அதுக்கு சீரு செனத்தி நல்லா செஞ்சு அப்பென் இல்லாத கொறய நாந்தேன் தீத்து வக்கெனும். இப்ப வரெக்கிம் தங்கச்சிக்காக பெருசா ஒன்னுஞ் சேத்து வக்கெலெ.கூட நின்னு கரெ சேக்கவேண்டிய நானே இப்புடி அவ மனசெ கலச்சு தடுமாற வக்கிறேனே னு பல எண்ண ஓட்டங்கள் அவன  மனசுக்குள்ள.

பேசாம கொளத்துக்கட்டு தூம்புமேல கொஞ்ச நேரம் ஒக்காந்துருந்தான். அவனுக்கு முன்னாடி போய்ட்ருந்த மாடு ரெண்டும் இவன் ஒக்காந்துருக்கதப் பாத்துட்டு திரும்பி அவன் பக்கத்துலயே வந்து நின்னுருச்சு.தமுழ இந்தமாதிரி ஒடஞ்சு உக்காந்து அதுக பாக்கவே இல்ல.. அதுல ஒரு மாடு வாஞ்சையா அவன் முதுக நக்கி விட்டுச்சு. ரொம்ப வருசத்துக்கு அப்புறம் முதல்முறையா அவன் கண்ணோரம் கண்ணீர் எட்டிப் பாத்துச்சு.

நடந்தது எதுவும் தெரியாத தாரணியோ இன்னும் மொகத்துல பூரண நிறைவோடவும் மனசு ஒடம்பு முழுசும் நிம்மதியோடவும் அதே குழந்தைத் தனத்துடன் தூங்கிட்ருந்தா. தன் வாழ்க்கையின் ஒவ்வொரு படிநிலையும் தன் அண்ணனாலும் அம்மாவாலும் எப்படி செதுக்கப்படப் போகிறது என்றும் அவள் அறியவில்லை.. இரவு நடந்த சம்பவங்கள் அனைத்தும் அவளை எப்படிப் புரட்டிப்பேடும் என்றும் அவள் அறியவில்லை..





அடித்தட்டு வர்க்க ஆண்களின் வாழ்க்கை அத்தனை நரகமானது...  

ஆயிரம் பொறுப்புகள் அவன் தலைமேல் கிரீடமாக ஏற்றப்படும்...

தன் கனவுகளையும் எதிர்காலத்தையும் அவன் கருணையின்றி கொழுத்த வேண்டும்...

கண்ணீரை மட்டுமே அவன் காதலிக்க முடியும்...

இயலாமையையும் ஏமாற்றங்களையும் மட்டுமே அவன் பார்க்க முடியும்...