నేటి బాంధవ్యాలు - 6

[k3vv3]

మాధవయ్యగారు హరికృష్ణ ముందరి కుర్చీలో కూర్చున్నాడు.
"ఏమిటి బావా!.... విశేషాలు!...." చిరునవ్వుతో అడిగాడు హరికృష్ణ.



"అదృష్టం నీ వాకిటిని వెతుక్కుంటూ వస్తూ వుందిరా!..." వికారంగా నవ్వాడు మాధవయ్య.



"నీ మాట నాకు అర్థం కాలేదు బావా!..."



"వివరంగా చెబుతాను విను...."



దీక్షగా హరికృష్ణ మాధవయ్య ముఖంలోకి చూడసాగాడు ఏం చెబుతాడో అని.
"మన ప్రజాపతి!...."



"ఏమయింది వాడికి!..." వ్యంగ్యంగా అడిగాడు హరికృష్ణ



"వాడికేం కాలేదురా!... వాడు మహారాజుయె!..." నవ్వాడు మాధవయ్య.



"నన్ను నీతో మాట్లాడమని పంపాడు..."



"ఏ విషయంలో!..."



"తన కొడుకు సీతాపతి... వివాహ విషయంలో!...."



"వాడి కొడుకు వివాహాన్ని గురించి నీవు నాతో ఏం మాట్లాడాలి!..." ముఖం చిట్లించి మాధవయ్య ముఖంలోకి చూస్తూ అడిగాడు హరికృష్ణ.



"నేను చెప్పబోయే విషయాన్ని అలా వుంచు. ముందు నీవు గతాన్ని మరచిపోవాలి..."
"బావా!... మాధవయ్యా!... డొంక తిరుగుడు వద్దు. గతాన్ని నేను అంత సులభంగా మరువలేను. ఆ ప్రసక్తి ఇప్పుడు అనవసరం. నీవు చెప్పదలచుకొన్నదేమిటో చెప్పు."



హరికృష్ణలోని ఆవేశాన్ని చూచి మాధవయ్య జంకాడు.
"ఒరే హరీ!... నేనెవరు?.... నీ శ్రేయోభిలాషినే కదా!..."



"అయితే..."



"నేను ఏమి చెప్పినా నీ మంచికే చెబుతాను..."



"ఏమిటా మంచి!..."



"మాటకు మాట ఎలాంటి గ్యాప్ లేకుండా నాపై విసిరితే... నేను నీ గురించి ఏమనుకోవాలిరా!...."



"ఏమైనా అనుకో. అది నీ ఇష్టం... నాకు అభ్యంతరం లేదు..." వ్యంగ్యంగా నవ్వాడు హరికృష్ణ.



"లావణ్యను పిలువు!..."



"మన మధ్యన ఇప్పుడు లావణ్య ఎందుకు?..."



"బిడ్డల బాగోగుల విషయంలో నీకెంత బాధ్యత వుందో... ఆమెకూ అంతే బాధ్యత వుంది కదరా!..."



"నీవు మాట్లాడదలచుకొన్నది ఏ బిడ్డ విషయంలో... ఈశ్వరా!.... లేక శార్వరియా!..."



"శార్వరి విషయాన్ని గురించేరా!..."



"నా బిడ్డకు ఇప్పుడప్పుడే పెండ్లి చేయము మాధవయ్య అన్నయ్యా!..." సింహద్వారం ప్రక్కన నిలబడి లావణ్య చెప్పిన మాటలను విని... మాధవయ్య ఉలిక్కిపడి ఆశ్చర్యంతో ఆమె వైపు చూచాడు.



"ఆ ప్రజాపతికి చెప్పండి!.... తాను మాకు చేసిన ద్రోహాన్ని వాడు... వాడు మరిచాడేమో... మేము మరువలేదు.... మేము మరువలేదు... సంబంధాలను కలుపుకోవాలనే గొప్ప మనస్సు వాడికి వుండవచ్చు... కానీ మాకు అంతటి గొప్ప మనస్సు లేదు... ఇక మీరు... మా పిల్లలకు సంబంధాలు చూచే ప్రయత్నం చేయకండి. ఇంతకు ముందు మీరు చేసింది చాలు..." ఆవేశంగా చెప్పి లావణ్య లోనికి వెళ్ళిపోయింది.



హరికృష్ణ పెదవులపై చిరునవ్వు... నేను చెప్పదలచుకొన్న మాటలను నిర్మొహమాటంగా చెప్పి... ’ఇక నీవు బయలుదేరు’ అనే సంకేతాన్ని మాధవయ్యకి ఇచ్చి వెళ్ళిపోయింది లావణ్య అని అనుకొన్నాడు హరికృష్ణ.



మాధవయ్య... తల దించుకొని కొన్ని క్షణాలు మౌనంగా వుండి... మెల్లగా తల ఎత్తాడు.
’లావణ్య!... ఎవరి చెల్లెలు!... ఆ ప్రజాపతి చెల్లెలేగా!.... రక్తమహిమ ఎక్కడికి పోతుంది. అయినవాడినని కూడా లెక్కచేయకుండా.. ఇదిలించి వెళ్ళిపోయింది. ఇక ఈ హరికృష్ణ మాత్రం... నా మాటలు వింటాడా... అంగీకరిస్తాడా!... ఇది అయ్యే పనికాదు. మన మర్యాదను మనం కాపాడుకోవాలి...’ అనుకొన్నాడు మాధవయ్య.



"ఆఁ... హరీ!... సరేరా!..." అని నిట్టూర్చి "ఇకనే బయలుదేరుతా!..."



"మంచిది బావా!..."



కుర్చీ నుంచి లేచాడు మాధవయ్య... "వెళుతున్నానురా!..."



"ఆఁ.... ఆఁ...." తల ఆడించాడు హరికృష్ణ.



తనలో తాను ఏదో మాట్లాడుకొంటూ మాధవయ్య వీధి గేటు వైపుకు నడిచాడు.