யட்சி

[KaamaArasan]

நேரம் 2 மணி தாண்டியிருந்தது.

சற்று நேரத்தில் நானும் உள்ளே சென்று சத்தமில்லாமல் படுத்துக் கொண்டேன்.

இவ்வளவு நேரமும் காரிலே எனக்கும் எனது தங்கை கீர்த்தனாவுக்கும் இடையில் நடந்ததெல்லாம் உண்மை தானா? இல்லையென்றால் வெறும் கனவா? என எனக்கு ஒரு சந்தேகம் இருந்துகொண்டே இருந்தது. இப்படி ஒரு சம்பவம் எங்கேயாவது நடந்திருக்குமா என்று எனக்குத் தெரியாது. ஆனால் என்னுடைய வாழ்வில் அது நடந்திருந்தது. எனக்குப் பூரண ஒத்துழைப்பினை அவள் தந்திருந்தாலும் கூட அவள் என்னைப் பற்றி என்ன நினைத்திருப்பாள், காலை எழுந்ததும் குற்ற உணர்ச்சியில் இருந்து அவள் எப்படி மீண்டு வரப்போகிறாள் என்றெல்லாம் பல பல யோசனைகள் மனதினில் ஓடிக்கொண்டிருக்க அப்படியே உறங்கிப் போனேன்.

காலையில் சித்தப்பாவும் விக்னேஷும் பேசிக்கொண்டிருக்கும் சத்தம் கேட்டு நானும் எழுந்துகொண்டேன்.
மனது பக் பக் என அடித்துக் கொள்ள அவள் படுத்திருந்த அறையினை நோக்கினேன். கதவு மூடி இருந்தது. அவர்கள் இன்னும் எழுந்திருக்கவில்லை எனப் புரிந்து கொண்டு நான் மெல்ல எழுந்து காலைக் கடன்களை முடித்துக்கொண்டு வந்து வெளியே முற்றத்தில் விக்னேஷுடன் அமர்ந்து கொண்டு ஊர்க் கதைகள் பேசிக் கொண்டிருந்தேன். சித்தப்பா மாடுகளில் பால் கறக்க ஆயத்தமாகிக் கொண்டிருந்தார்.

நேரம் ஆக ஆக எனக்குப் பயமாக இருந்துகொண்டே இருந்தது. சற்று நேரத்தில் லாவண்யா எல்லோருக்கும் தூய பசும்பாலில் டீ போட்டு எடுத்துக்கொண்டு வந்தாள்.
அதனை வாங்கிக் குடித்துக் கொண்டு நான் எழுந்து உள்ளே சென்றேன். அவர்களது ரூம் கதவு திறந்திருக்க, நான் கதவின் அருகில் நின்றுகொண்டு உள்ளே நோக்கினேன்.

உள்ளே கீர்த்தனாவும் யாமினியும் டீ குடித்துக் கொண்டு ஏதோ பேசிக்கொண்டு அமர்ந்திருந்தனர். என்னைப் பார்த்ததும் லேசாக சிரித்துக் கொண்டு வெக்கத்தில் தலை குனிந்து கொண்டாள் கீர்த்தனா. எனக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது.
அவள் என்னைப் பார்த்ததும் என்னவெல்லாம் செய்வாளோ என நான் நினைத்துக் கொண்டிருக்க அவளோ வெட்கத்தில் தலை குனிந்து கொண்டிருப்பது கண்டு கொஞ்சம் நிம்மதியாக இருந்தது. நான் யாமினியை நோக்கினேன். கொள்ளை கொள்ளும் பேரழகுடன் அமைதியாக அமர்ந்திருந்த அவளது முகத்தினைப் பார்த்ததும் எனக்கு ஒரு மாதிரியாக இருந்தது. அவளை உருகி உருகிக் காதலித்துக் கொண்டு, கீர்த்தனாவுடன் இரவு கூடலில் ஈடுபட்டதனைப் பற்றி நினைக்கும் பொழுது எனக்கே கொஞ்சம் அருவருப்பாக இருந்தது. இப்படி ஒரு பேரழகியை மனதாரக் காதலித்துக் கொண்டிருக்கும் பொழுது எதற்காக எனது மனம் கீர்த்தனாவின் உடம்பின் மீதும் மையல் கொண்டது என எனக்குப் புரியவில்லை.

யாமினி கீர்த்தனாவிடம் மெல்ல ஏதோ சொல்ல, அவள் எழுந்து என்னதருகில் வந்து,

"உன்ன உள்ள வரட்டாம். போ." என்றபடி எனது கப்பையும் வாங்கிக்கொண்டு கிட்சன் பக்கமாக நடந்தாள்.

வருண் இன்னும் எழுந்திருக்கவில்லை. அம்மாவும் சித்தியும் லாவண்யாவும் கிட்சனில் வேலை செய்துகொண்டு பேசிக்கொண்டிருக்கும் சத்தம் கேட்டது. எல்லாவற்றையும் அவதானித்துக்கொண்டு நான் உள்ளே சென்றேன்.

"என்ன?"

"உங்ககிட்ட கொஞ்சம் பேசணும்."

"சொல்லுங்க."

"நீங்கள் நேத்து நைட் சொன்னது பத்தி நா விக்ரம் கிட்ட பேசுனேன்."

"எது பத்தி?"

"எபௌட் மை பாஸ்ட்."

"ஹ்ம்ம். என்ன சொன்னாரு?"

"சொன்னதும் ரொம்ப கவலப் பட்டாரு."

"அப்புறம்?"

"இதுபத்தி கல்யாணப் பேச்சு பேசும் போதே ஏன் சொல்லலன்னு கோபப்பட்டாரு."

"ஓஹ். சொல்லி இருந்தா?"

"தெரியல."

"நீங்க கேக்கலயா?"

"முதல்லயே சொல்லி இருந்தா என்ன பண்ணி இருப்பீங்கன்னு கேட்டேன். அவர் எதுவுமே சொல்லல. இது பத்தி அம்மா அப்பாகிட்ட பேசணும் ன்னு சொன்னாரு."

"வேற என்ன சொன்னாரு?"

"பிஸியா இருக்கேன். காலைல பேசுறேன்னு சொல்லிட்டு போன வச்சிட்டாரு."

"இப்ப பேசுனாரா?"

"இன்னும் இல்ல."

"அதனால தான் கவலையா உக்காந்துட்டு இருக்கீங்களா?"

"ச்சே.. ச்சே.. கவலையா இல்ல. ஆனா இது பத்தி பேசுனது நல்லதா போச்சு."

"ஏன்?"

"சொன்னதும் கவலப்பட்டு என்ன கொஞ்சம் ஆறுதல் படுத்துவாருன்னு நெனச்சேன். ஆனா, நா எதிர்பார்த்த மாதிரி அவரு பண்ணல."

"காலைல பேசுறேன்னு சொல்லி இருக்காருல்ல. பாக்கலாம்."

"இல்ல கார்த்திக். நா நெனச்ச மாதிரி அவரு இல்லன்னு நெனைக்கிறேன். நீங்க சொன்னதனால தான் நா அவர்கிட்ட சொன்னேன். ஆனா சொன்னதும் நல்லதா தான் போச்சு. இனிமே அவரோட முடிவு எதுவா இருந்தாலும் எனக்கு சந்தோசம் தான். அதெல்லாம் பரவால்லன்னு கேசுவலா எடுத்துக்கிட்டார்ன்னா அவர கொண்டாடலாம். இல்லன்னா என்ன வேணாம்னு சொன்னாலும் கூட எனக்கு ஓகே தான். அப்டி ஒருத்தர் கிட்ட இருந்து நா தப்பிச்சிட்டேன்னு நெனச்சிப்பேன். ஆனா, எல்லாத்துக்கும் உங்களுக்கு ஒரு பெரிய தேங்க்ஸ். அத சொல்லத்தான் கூப்பிட்டேன்."

"ஹ்ம்ம். அவரு உங்கள வேணாம் னு சொன்னா நா சந்தோசப் படுவேன்."

"ஏன்?"

"ஏன்னு தெரியாதா?"

"இல்ல"

"உங்கள என்ன விட ஒருத்தன் நல்லா பாத்துப்பான் ன்னு எனக்கு தோணல."

"அதுக்கெல்லாம் ஆக்கள் இருப்பாங்க. நீங்க அடி வாங்காம இங்க இருந்து கிளம்புங்க."

"எதுக்காக பக்கத்துலயே ஒருத்தன் இருக்கும் போது வேற ஆக்கள் பத்தி யோசிக்கிறீங்க? உண்மையிலேயே என்னதான் ப்ராப்ளம் உங்களுக்கு? லவ் பிடிக்கலையா? இல்லன்னா என்னப் பிடிக்கலையா?"

"ரெண்டுமே தான்."

"என்ன பிடிக்காம போனதுக்கு ரீசன் என்ன?"

"அது தான் சொன்னேனே. உங்களுக்கும் அந்த கொலகார சைக்கோக்கும் எந்த வித்யாசமும் இல்லன்னு."

"ஓஹ். அதுவா?"

"ஆமா"

"அவன் உங்கள டச் பண்ணதுக்கு ரீசன் வேற. ஆனா நா பண்ணதுக்கு ரீசன் ஒண்ணே ஒண்ணு தான். அது லவ்."

"அவனும் என்ன லவ் தான் பண்ணான்."

"ஆனா அவன் உங்கள டச் பண்ணது உங்கள பழிவாங்குறதுக்காக. ஆனா நா பண்ணது நீங்க என்ன விட்டு போயிட கூடாதுங்கறதுக்காக. ரெண்டுக்கும் வித்யாசம் இருக்கு. அத பர்ஸ்ட் புரிஞ்சிகோங்க."

"என்ன பொறுத்தவரைக்கும் ரெண்டுமே ஒண்ணுதான்."

"இப்ப என்ன? உங்களுக்கு நா கிஸ் பண்ணது பிடிக்கல. அதானே."

"ஆமா"

"சரி. இன்னக்கி யாரும் இல்லாத ஒரு டைம்ல நா பண்ண கிஸ் எல்லாத்தையும் என்கிட்ட திருப்பி குடுத்துடுங்க. அப்புறம் உங்க கோபம்லாம் கொறஞ்சிடும்."

"வாட்?"

"ஆமா. நா தந்தத திருப்பி குடுத்துடுங்க. தென் ப்ராப்ளம் சோல்வ்டு." என்றதும் சிரித்துக் கொண்டு அவள் எழுந்து என்னை அடிப்பதற்காக துரத்த நான் வெளியே ஓடினேன்.

"அண்ணா கார் சாவி எங்க?"
என்றபடி கீர்த்தனா உள்ளே வர நான் அவளின் மீது மோதி நின்றுகொண்டேன்.

"எதுக்கு கார் சாவி?"

"உள்ள என்னோட திங்ஸ் இருக்கு. எடுக்கணும்."

"என்னது?"

"சாவிய எடுத்துட்டு வா சொல்றேன்."

"ஹ்ம்ம்."
என்றபடி நான் அவளுடன் காரின் அருகில் செல்ல அவள் என்னை உள்ளே ஏறி அமரும் படி கூறினாள்.

நானும் உள்ளே ஏறி அமர்ந்தேன்.

அவள் பின்னால் ஏறி சீட்டின் பின்புற பாக்கெட்டில் இருந்து அவளது ஜட்டியினை எடுத்து அக்கம் பக்கம் பார்த்துவிட்டு மீண்டும் அணிந்துகொண்டாள். பின்னர் என்னைப் பார்த்து,

"நல்ல வேள, இப்பயாச்சும் இது ஞாபகம் வந்திச்சு." என்றாள்.

"நைட் எடுக்கலையா நீ?"

"இல்ல. மறந்து போச்சி"

"ஹ்ம்ம். சாரிடி."

"எதுக்கு சாரி சொல்ற?"

"நைட் அப்டி நடந்துகிட்டதுக்கு."

"உண்மைய சொல்லனும்ன்னா எனக்கு நேத்து நைட் நடந்தது பத்தி எந்த கவலையும் இல்ல. வருத்தமும் இல்ல. நா சந்தோசமா தான் இருக்கேன்."

"என்னடி சொல்ற?"

"உனக்கே தெரியும் நா உன் மேல எவ்ளோ பாசம் வச்சிருக்கேன்னு. அந்த பாசத்தயெல்லாம் வெளிக்காட்ட முடியாத அளவுக்கு ஏதோ ஒரு முட்டுக்கட்ட நமக்குள்ள இருந்துட்டு இருந்திச்சு. உன்ன ஆசையா கட்டி பிடிக்க, கிஸ் பண்ண கூட கூச்சமா இருக்கும். ஆனா நேத்து நைட் அதெல்லாம் ஒடச்சி வீசியாச்சு. அத நெனச்சா சந்தோசமா இருக்கு. இனிமே எந்த கூச்சமும் இல்லாம உன்கூட என்னால பழக முடியும். செக்ஸ் அபார்ட், நாம நெருக்கமா இருக்குறது எனக்கு ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு."

"பட், இதெல்லாம் தப்புன்னு தோணுது எனக்கு."

"நைட் என்ன சொல்லிட்டு இப்ப நீயே இப்டி சொன்னா எப்டிடா? கில்ட்டி பீலிங்லாம் வேணாம். எப்பவும் போல இரு. நாம என்ன பண்ணாலும் நீ எனக்கு அண்ணா. நா உனக்கு தங்கச்சி."

"ஹ்ம்ம்."

"ஹ்ம்ம். யாமினி என்ன சொன்னா?"

"விக்ரம் பத்தி பேசுனா."

"யாமினியையும் அன்னைக்கு அவங்க ரேப் ஏதும் பண்ணிட்டாங்களான்னு விக்ரமுக்கு லேசா சந்தேகம் வந்திருச்சு போல. அதனால தான் அவன் அப்டி பேசி இருக்கான். நீ கவலையே படாத. யாமினி உனக்குத்தான்."

"எப்டி சொல்ற?"

"அவ என்கிட்ட அப்டித்தான் சொன்னா."

"ஹ்ம்ம். எதுவா இருந்தாலும் நீ என்கூட இருக்கும் போது எனக்கு எந்த கவலையுமே இல்ல."

"ஹ்ம்ம். யாமினியோட மனச கொஞ்சம் கொஞ்சமா மாத்திடலாம். ஆனா அவள இம்ப்ரெஸ் பண்ற மாதிரி எப்பவுமே ஏதாச்சும் பண்ணிகிட்டே இரு."

"ஹ்ம்ம். ட்ரை பண்றேன்."

"ஹ்ம்ம். எதுவா இருந்தாலும் உன்னோட பர்ஸ்ட் ப்ரியாரிட்டி நானு. அப்புறம் தான் யாமினி. சரியா?"

"ஹ்ம்ம்"

"சரி நா போறேன். போய் குளி பர்ஸ்ட்."

"ஹ்ம்ம். நைட் நீ ரொம்ப என்ஜோய் பண்ணியா?"

"என்ஜோய் பண்ணேன்னு சொல்றத விட என் மேல உனக்கு இருக்குற பாசத்த நல்லாவே புரிஞ்சிக்கிட்டேன். உன்னோட ஒவ்வொரு டச்லயும் நா அத உணர்ந்தேன். லவ் யு ண்ணா."

"ஹ்ம்ம். லவ் யு டூ டி."

"சரி. இன்னைக்கு என்ன பிளான்? எங்க போலாம்?"

"தெரியல. விக்னேஷ் கிட்ட கேக்கலாமா?"

"ஹ்ம்ம்"

"சரி வா"

இருவரும் விக்னேஷின் பக்கத்தில் சென்று அமர்ந்து கொண்டு,
"விக்னேஷ், இன்னக்கி என்ன பிளான்?" என்றேன்.

"என்ன பிளான்னு நீங்க தான் சொல்லணும். சொந்தக்காரங்க வீட்டுக்கெல்லாம் போகணும்ல?" என்றான் விக்னேஷ்.

"ஹ்ம்ம். குளிச்சிட்டு சாப்டுட்டு கெளம்புனா சரியா இருக்கும்." என்றேன்.

"இங்க பாக்குறதுக்கு ஸ்பெஷலா என்ன இருக்கு?" என்று விக்னேஷிடம் கேட்டாள் கீர்த்தனா.

"இங்க பாக்குற அளவுக்கு எதுவும் இல்ல. ஆனா இயற்கையா வயலும் குளமும் இருக்கு" என்றான் விக்னேஷ்.

எனக்கு சட்டென ஒரு எண்ணம் தோன்றியது.

"ஒண்ணு பண்ணலாமா?" என்றேன்.

"என்ன?" என்றனர் இருவரும்.

"பக்கத்துல நம்ம சொந்தக்காரங்க எத்தன பேர் இருக்காங்க?"

"எல்லாரும் சேர்ந்து புள்ள குட்டிங்கன்னு பாத்தா கூட ஒரு 20 பேர் இருப்பாங்க. எதுக்கு கேக்குறீங்கண்ணா?" என்றான் விக்னேஷ்.

"அப்போ, எல்லாரையும் கிளம்பி இங்க வர சொல்லு. பகல் சாப்பாட்டுக்கு எல்லாருமா சேர்ந்து நல்ல மட்டன் பிரியாணி செய்யலாம். செம்ம ஜாலியா இருக்கும்."

"ஆமாண்ணா. செம்மையா இருக்கும். பண்ணலாம். அப்பப்ப நாங்களும் இது மாதிரி பண்ணி இருக்கோம்." என்றான் விக்னேஷ்.

கீர்த்தனாவும் அதனை ஆமோதிக்க,

"நீ போய் அம்மாகிட்ட கேட்டுட்டு வா. ஓகேன்னா போய்ட்டு தேவையான சாமான்கள வாங்கிட்டு வந்துரலாம்." என்றேன்.

கீர்த்தனா எழுந்து சென்றதும்,
"நம்ம அத்த மாமா பொண்ணுங்க எல்லாரும் வருவாங்க. ஜாலியா இருக்கும்." என்றான் விக்னேஷ்.

அம்மாவிடமும், சித்தியிடமும் கேட்டு அனுமதி பெற்றுக் கொண்டு எல்லோரும் களத்தில் இறங்கினோம்.

யாமினியும் வருணும் கூட மிகுந்த மகிழ்ச்சியுடன் எங்களுடன் இணைந்து கொண்டனர்.

யாமினியின் மனம் என்னும் இரும்புக் கோட்டையில் எனக்கெதிராக அவள் போட்டிருந்த பூட்டுக்களின் ஒரு சில சாவிகளை அவளே என்னிடம் கொடுப்பாள் என நான் கனவிலும் நினைத்திருக்கவில்லை.

தொடரும்...