30-09-2024, 10:18 PM
திருச்சியில் ‘கேட்டரிங் டெக்னாலஜி’ படித்து முடித்து விட்டு, ஒரு சில தேங்காய் மூடி ஹோட்டல்களில் வேலை பார்த்து விட்டு, இறுதியாக எனக்கு திருவனந்தபுரம் கோவளத்திலே இருந்த அந்தப் புகழ் பெற்ற ஐந்து நட்சத்திர ஹோட்டலில் வேலை கிடைத்ததும், வாழ்க்கை ருசிக்க ஆரம்பித்தது.சொந்த ஊரான வல்லத்தில் தாவணி பாவாடையுடன் கட்டுப்பெட்டியாக சுற்றி வந்த நான், கோவளம் கடற்கரையில் எனது உடல் அழகை அப்படியே வெட்டவெளிச்சமாக்கும் மேற்கத்திய உடைகளை அணிந்தபடி வலம் வரத் தொடங்கினேன். இப்போதும் நான் கோவளம் கடற்கரையில் தான் நின்று கொண்டிருக்கிறேன். மாலை மயங்கும் இந்த வேளையில்
கடற்கரையில் சிறிது நேரம் நீச்சல் அடித்து விட்டு, பிறகு அந்த வெண்மணலில் சற்று நேரம் படுத்திருந்து விட்டு ஹாஸ்டலுக்குப் போனால், தூக்கம் கண்களை சுழற்றிக் கொண்டு வரும். கடற்கரையில் பல வெளிநாட்டு ஜோடிகள், சுற்றும் முற்றும் இருந்து கொண்டிருந்த ஆள்நடமாட்டத்தைப் பற்றிக் கவலைப்படாமல், காதல் விளையாட்டுக்களில் ஈடுபட்டுக்
கொண்டிருந்தனர். ஒரு சிலர் மென்மையாக முத்தங்களைப் பாரிமாறிக்கொண்டிருக்க, இன்னும்சிலரோ, அது ஒரு பொது இடம் என்பதை மறந்தபடி தீவிரமான காமக்களியாட்டங்களில்
களிப்படைந்து கொண்டிருந்தனர். அவர்களின் லீலைகளை Uரக்கண்களால் பார்த்து ரசித்துக்கொண்டிருந்த எனக்கு, எனது கால்களுக்கு நடுவே ஒரு மெல்லிய நமைச்சல் ஏற்படத்தொடங்கியிருந்தது.
‘மதன், இப்போது நீ இங்கே இல்லாமல் போய் விட்டாயே!’ என்றபடி நான் வல்லத்தில் இருந்தஎனது காதலனை எண்ணிப் பெருமூச்சு விட்டேன்.
ஆச்சரியம், அடுத்த நொடியே எனது செல்போன் சிணுங்கியது. மதன்!
“பத்மா டியர்,” என்று அவன் குழைந்தான். “இப்ப நான் எங்கிருக்கேன்னு சொல்லு
பார்க்கலாம்.”
“எங்கே?” என்று எனது இதயமும் கண்களும் படபடத்தபடி நான் சுற்றும் முற்றும் பார்வையைஅலைய விட்டேன். ‘சொல்லாமல் கொள்ளாமல் ஒரு நாள் நான் கோவளத்தில் வந்து நிற்கப்
போகிறேன் பார்!’ என்று அவன் தான் அண்மையில் என்னிடம் சொல்லியிருந்தானே!
“திருவனந்தபுரம் வந்திட்டேன்,” என்று சிரித்தான் மதன். “உன்னைப் பார்க்கிறதுக்காக இப்பநான் கோவளத்துக்கு வந்திட்டிருக்கேன்.”
“லவ்லீ!” என்று நான் கூத்தாடத் தொடங்கினேன்.
பேசி முடித்ததும் அவனது வருகைக்காக நான் காத்திருந்தபோது, வெளிநாட்டு சுற்றுலாப்பயணிகள் உள்பட, போவோர் வருவோர் பலரும் என்னைப் பார்த்துக் கொண்டேபோய்க்கொண்டிருப்பதை நான் கவனித்தேன்.
அவர்களை சொல்லி குற்றமில்லை. என் வயதும் இளமையும் அப்படி.எனக்கு இப்போது வயது 20. ஐந்தடி நான்கு அங்குல உயரம். 32-22-33 என்ற அளவு.நான் இப்போது அணிந்து கொண்டிருந்த மெல்லிய காட்டன் சட்டைக்குக் கீழே, பிரா எதுவும்அணிந்திருக்கவில்லை. அந்த மாலைப்பொழுதின் மயக்கமும், மதனின் நினைப்பும்,கடற்கரைக் காற்றுமாக சேர்ந்து எனது காம்புகளை விடைக்க செய்திருந்தன. எனது காம்புகள்மிகவும் பொரியவை; அதன் கீழிருந்த இரண்டு வளையங்களும் சராசரி இந்தியப்பெண்களுக்கு
இருப்பதை விடவும் சற்றே அதிகமானவை.அப்போது மணி மாலை ஏழாகியிருந்ததால், சற்றே இருட்டத் தொடங்கியிருந்தது.கிட்டத்தட்ட
ஒரு மணி நேரம் கழித்து மீண்டும் செல்போன் அழைத்தது. மதனே தான்!
“எங்கேயிருக்கே?”
“நேரா பீச்சுக்கு வந்திடு! நடைபாதையிலே அப்படியே வந்திட்டேயிரு. ‘வால்ஸ்’ ஐஸ்கிரீம்கடையண்ணு வரும். அது பக்கத்திலே நான் உனக்காகக் காத்திட்டிருப்பேன்.”
சிறிது நேரத்தில் மதனும் வந்தடைந்தான். கிட்டத் தட்ட ஆறு மாதங்களுக்குப் பிறகுஇருவரும் சந்தித்துக் கொள்ளுவதால், இருவருமே சற்று உணர்ச்சிவசப்பட்டபடி கட்டிப்பிடித்து, முத்தமிட்டுக் கொண்டோம்.
என் காதலன் மதனைப்பற்றி நானே சொல்லக் கூடாது. இருந்தாலும் சொல்கிறேன். அவனதுஉயரம் கிட்டத் தட்ட ஆறடி. நல்ல உடற்பயிற்சி செய்து உருண்டு திரண்டிருந்த வலுவான
உடம்பு; விரிந்த மார்புகள்; அகன்ற தோள்கள்: மினுமினுக்கும் கண்கள்; பெண்களைப்போலசற்றே சிவப்பான உதடுகள்; அளவான மீசை.
முக்கியமாக அவனது உறுப்பைப் பற்றி நான் சொல்லியே ஆக வேண்டும். அது, அதிகபட்சம்ஆறு அங்குலமே இருந்தது என்பது அவனுக்குப் பொரிய குறையாகவே இருந்தது.
‘அதைப் பற்றி எனக்குக் கவலையே கிடையாது,” என்று நான் அவனுக்கு அவ்வப்போதுஆறுதல் கூறுவது வழக்கம். “மூர்த்தி சிறுசானாலும் கீர்த்தி பொரிசு! இதை வைச்சிக்கிட்டேஎனக்கு நீ எவ்வளவு சந்தோஷம் கொடுத்திட்டிருக்கே!”
எனது ஆறுதலான வார்த்தைகளில் அவன் அகமகிழ்ந்து போயிருந்தான். அதன் பிறகு அவன்ஒவ்வொரு முறை என்னை சுகித்தபோதும், எனக்கு எவ்வளவு சந்தோஷத்தை அவனால் தரமுடியுமோ, அதை விடப் பன்மடங்கு சந்தோஷத்தை அளிக்க மிகவும்மெனக்கிட்டபடியிருந்தான். அனேகமாக, இன்று கூட அவன் என்னை நான்எதிர்பார்த்திருப்பதற்கும் மேலாக சந்தோஷப்படுத்தக் கூடும் என்று எனக்குத் தோன்றியது.
“எங்கே போகலாம் பத்மா?” என்று ஆசையுடன் கேட்டபடியே அவன் எனது பிருஷ்டங்களைப்பற்றி அமுக்கினான். அவனது கைகள் என்னை இழுத்து அணைத்தபோது, அவனது உறுப்புஏற்கனவே வீறு கொண்டிருப்பது எனக்குப் புலப்பட்டது.இங்கேயே..இப்பவே!” என்று புன்னகைத்தபடியே கூறினேன் நான்.
“எந்தத் தொந்தரவுமே இருக்காதே?” என்று அவன் சந்தேகத்துடன் கேட்டான்.
“இப்ப நான் உள்ளூர்க்காரியாக்கும்,” என்று நான் சிரித்தேன். “கோவளத்திலே இதெல்லாம்ரொம்ப ரொம்ப சகஜம். போலீஸ் கூட கண்டுக்க மாட்டாங்க.”
“அப்படீன்னா, நம்மளோட நீண்ட நாள் ஆசையைக் கூட இன்னிக்கு நிறைவேத்திக்கலாமா?”
என்று எனது காதுகளில் கிசுகிசுத்தான்.மதனுக்கு ஒரு வினோதமான ஆசை நீண்ட நாட்களாகவே இருந்தது. அது, நாங்கள் இருவரும்எங்களுடன் இன்னொருவரை சேர்த்துக் கொண்டு கூட்டாக உடலுறவு அனுபவிக்க
வேண்டுமென்பதே அது!
ஆனால்..அதற்கு மூன்றாவது ஆளை எங்கே போய் தேடுவது…?
“அதுக்கு இன்னொரு ஆளுக்கு எங்கே போக? நீ ஊ¡ரிலிருந்து கூட எந்தப் பொண்ணையாவதுகூட்டிட்டு வந்திருக்கியா?” என்று நான் கிண்டலாகக் கேட்டேன்.
“ஆமாம்; கூட்டிட்டு வந்திருக்கேன்,” என்று சொல்லிக் கண் சிமிட்டினான் மதன். “ஆனா,
நான் கூட்டிட்டு வந்திருக்கிறது பொண்ணு இல்லை; ஒரு பையன்.”
“பையனா?” என்று ஒரு வினாடி நான் ஆச்சாரியப்பட்டேன். ஆனால், நிச்சயமாக எனக்கு அதுஎந்த அதிர்ச்சியையும் தரவில்லை.
இத்தனை நாட்களாக மதன் என்னோடு இன்னொரு பெண்ணையும் சேர்த்து அனுபவிக்கவேண்டுமென்று தான் எண்ணியிருப்பான் என்று தவறாக நினைத்திருந்தேன். ஆனால்,எனக்கும் அவனைப்போலவே ஒரு ஆசையிருந்தது; ஒரே நேரத்தில் என்னை இரண்டுஆண்கள் அனுபவிக்க வேண்டும் என்பதே அது!
“என்ன யோசிக்கறே?” என்று கேட்டான் மதன்.
“ஒண்ணுமில்லை,” என்றபடி மீண்டும் புன்னகைத்த நான்,”யார் அந்தப் பையன்?” என்றுகேட்டேன்.
“ஒரே நிமிஷம்,” என்றபடி மதன் செல்போனை எடுத்து யாருடனோ பேசினான். “இப்ப நீ வந்துஜாயின் பண்ணிக்கலாம்,” என்று சுருக்கமாகக் கூறி விட்டு, போனைத் துண்டித்தான்.யார் வரப்போகிறார்கள் என்று வழி மேல் விழி வைத்தபடி நான் காத்திருக்க, முகத்தில் குறும்புப்புன்னகை தவழ, மதன் என்னையே உற்று உற்று நோக்கிக் கொண்டிருந்தான்
கடற்கரையில் சிறிது நேரம் நீச்சல் அடித்து விட்டு, பிறகு அந்த வெண்மணலில் சற்று நேரம் படுத்திருந்து விட்டு ஹாஸ்டலுக்குப் போனால், தூக்கம் கண்களை சுழற்றிக் கொண்டு வரும். கடற்கரையில் பல வெளிநாட்டு ஜோடிகள், சுற்றும் முற்றும் இருந்து கொண்டிருந்த ஆள்நடமாட்டத்தைப் பற்றிக் கவலைப்படாமல், காதல் விளையாட்டுக்களில் ஈடுபட்டுக்
கொண்டிருந்தனர். ஒரு சிலர் மென்மையாக முத்தங்களைப் பாரிமாறிக்கொண்டிருக்க, இன்னும்சிலரோ, அது ஒரு பொது இடம் என்பதை மறந்தபடி தீவிரமான காமக்களியாட்டங்களில்
களிப்படைந்து கொண்டிருந்தனர். அவர்களின் லீலைகளை Uரக்கண்களால் பார்த்து ரசித்துக்கொண்டிருந்த எனக்கு, எனது கால்களுக்கு நடுவே ஒரு மெல்லிய நமைச்சல் ஏற்படத்தொடங்கியிருந்தது.
‘மதன், இப்போது நீ இங்கே இல்லாமல் போய் விட்டாயே!’ என்றபடி நான் வல்லத்தில் இருந்தஎனது காதலனை எண்ணிப் பெருமூச்சு விட்டேன்.
ஆச்சரியம், அடுத்த நொடியே எனது செல்போன் சிணுங்கியது. மதன்!
“பத்மா டியர்,” என்று அவன் குழைந்தான். “இப்ப நான் எங்கிருக்கேன்னு சொல்லு
பார்க்கலாம்.”
“எங்கே?” என்று எனது இதயமும் கண்களும் படபடத்தபடி நான் சுற்றும் முற்றும் பார்வையைஅலைய விட்டேன். ‘சொல்லாமல் கொள்ளாமல் ஒரு நாள் நான் கோவளத்தில் வந்து நிற்கப்
போகிறேன் பார்!’ என்று அவன் தான் அண்மையில் என்னிடம் சொல்லியிருந்தானே!
“திருவனந்தபுரம் வந்திட்டேன்,” என்று சிரித்தான் மதன். “உன்னைப் பார்க்கிறதுக்காக இப்பநான் கோவளத்துக்கு வந்திட்டிருக்கேன்.”
“லவ்லீ!” என்று நான் கூத்தாடத் தொடங்கினேன்.
பேசி முடித்ததும் அவனது வருகைக்காக நான் காத்திருந்தபோது, வெளிநாட்டு சுற்றுலாப்பயணிகள் உள்பட, போவோர் வருவோர் பலரும் என்னைப் பார்த்துக் கொண்டேபோய்க்கொண்டிருப்பதை நான் கவனித்தேன்.
அவர்களை சொல்லி குற்றமில்லை. என் வயதும் இளமையும் அப்படி.எனக்கு இப்போது வயது 20. ஐந்தடி நான்கு அங்குல உயரம். 32-22-33 என்ற அளவு.நான் இப்போது அணிந்து கொண்டிருந்த மெல்லிய காட்டன் சட்டைக்குக் கீழே, பிரா எதுவும்அணிந்திருக்கவில்லை. அந்த மாலைப்பொழுதின் மயக்கமும், மதனின் நினைப்பும்,கடற்கரைக் காற்றுமாக சேர்ந்து எனது காம்புகளை விடைக்க செய்திருந்தன. எனது காம்புகள்மிகவும் பொரியவை; அதன் கீழிருந்த இரண்டு வளையங்களும் சராசரி இந்தியப்பெண்களுக்கு
இருப்பதை விடவும் சற்றே அதிகமானவை.அப்போது மணி மாலை ஏழாகியிருந்ததால், சற்றே இருட்டத் தொடங்கியிருந்தது.கிட்டத்தட்ட
ஒரு மணி நேரம் கழித்து மீண்டும் செல்போன் அழைத்தது. மதனே தான்!
“எங்கேயிருக்கே?”
“நேரா பீச்சுக்கு வந்திடு! நடைபாதையிலே அப்படியே வந்திட்டேயிரு. ‘வால்ஸ்’ ஐஸ்கிரீம்கடையண்ணு வரும். அது பக்கத்திலே நான் உனக்காகக் காத்திட்டிருப்பேன்.”
சிறிது நேரத்தில் மதனும் வந்தடைந்தான். கிட்டத் தட்ட ஆறு மாதங்களுக்குப் பிறகுஇருவரும் சந்தித்துக் கொள்ளுவதால், இருவருமே சற்று உணர்ச்சிவசப்பட்டபடி கட்டிப்பிடித்து, முத்தமிட்டுக் கொண்டோம்.
என் காதலன் மதனைப்பற்றி நானே சொல்லக் கூடாது. இருந்தாலும் சொல்கிறேன். அவனதுஉயரம் கிட்டத் தட்ட ஆறடி. நல்ல உடற்பயிற்சி செய்து உருண்டு திரண்டிருந்த வலுவான
உடம்பு; விரிந்த மார்புகள்; அகன்ற தோள்கள்: மினுமினுக்கும் கண்கள்; பெண்களைப்போலசற்றே சிவப்பான உதடுகள்; அளவான மீசை.
முக்கியமாக அவனது உறுப்பைப் பற்றி நான் சொல்லியே ஆக வேண்டும். அது, அதிகபட்சம்ஆறு அங்குலமே இருந்தது என்பது அவனுக்குப் பொரிய குறையாகவே இருந்தது.
‘அதைப் பற்றி எனக்குக் கவலையே கிடையாது,” என்று நான் அவனுக்கு அவ்வப்போதுஆறுதல் கூறுவது வழக்கம். “மூர்த்தி சிறுசானாலும் கீர்த்தி பொரிசு! இதை வைச்சிக்கிட்டேஎனக்கு நீ எவ்வளவு சந்தோஷம் கொடுத்திட்டிருக்கே!”
எனது ஆறுதலான வார்த்தைகளில் அவன் அகமகிழ்ந்து போயிருந்தான். அதன் பிறகு அவன்ஒவ்வொரு முறை என்னை சுகித்தபோதும், எனக்கு எவ்வளவு சந்தோஷத்தை அவனால் தரமுடியுமோ, அதை விடப் பன்மடங்கு சந்தோஷத்தை அளிக்க மிகவும்மெனக்கிட்டபடியிருந்தான். அனேகமாக, இன்று கூட அவன் என்னை நான்எதிர்பார்த்திருப்பதற்கும் மேலாக சந்தோஷப்படுத்தக் கூடும் என்று எனக்குத் தோன்றியது.
“எங்கே போகலாம் பத்மா?” என்று ஆசையுடன் கேட்டபடியே அவன் எனது பிருஷ்டங்களைப்பற்றி அமுக்கினான். அவனது கைகள் என்னை இழுத்து அணைத்தபோது, அவனது உறுப்புஏற்கனவே வீறு கொண்டிருப்பது எனக்குப் புலப்பட்டது.இங்கேயே..இப்பவே!” என்று புன்னகைத்தபடியே கூறினேன் நான்.
“எந்தத் தொந்தரவுமே இருக்காதே?” என்று அவன் சந்தேகத்துடன் கேட்டான்.
“இப்ப நான் உள்ளூர்க்காரியாக்கும்,” என்று நான் சிரித்தேன். “கோவளத்திலே இதெல்லாம்ரொம்ப ரொம்ப சகஜம். போலீஸ் கூட கண்டுக்க மாட்டாங்க.”
“அப்படீன்னா, நம்மளோட நீண்ட நாள் ஆசையைக் கூட இன்னிக்கு நிறைவேத்திக்கலாமா?”
என்று எனது காதுகளில் கிசுகிசுத்தான்.மதனுக்கு ஒரு வினோதமான ஆசை நீண்ட நாட்களாகவே இருந்தது. அது, நாங்கள் இருவரும்எங்களுடன் இன்னொருவரை சேர்த்துக் கொண்டு கூட்டாக உடலுறவு அனுபவிக்க
வேண்டுமென்பதே அது!
ஆனால்..அதற்கு மூன்றாவது ஆளை எங்கே போய் தேடுவது…?
“அதுக்கு இன்னொரு ஆளுக்கு எங்கே போக? நீ ஊ¡ரிலிருந்து கூட எந்தப் பொண்ணையாவதுகூட்டிட்டு வந்திருக்கியா?” என்று நான் கிண்டலாகக் கேட்டேன்.
“ஆமாம்; கூட்டிட்டு வந்திருக்கேன்,” என்று சொல்லிக் கண் சிமிட்டினான் மதன். “ஆனா,
நான் கூட்டிட்டு வந்திருக்கிறது பொண்ணு இல்லை; ஒரு பையன்.”
“பையனா?” என்று ஒரு வினாடி நான் ஆச்சாரியப்பட்டேன். ஆனால், நிச்சயமாக எனக்கு அதுஎந்த அதிர்ச்சியையும் தரவில்லை.
இத்தனை நாட்களாக மதன் என்னோடு இன்னொரு பெண்ணையும் சேர்த்து அனுபவிக்கவேண்டுமென்று தான் எண்ணியிருப்பான் என்று தவறாக நினைத்திருந்தேன். ஆனால்,எனக்கும் அவனைப்போலவே ஒரு ஆசையிருந்தது; ஒரே நேரத்தில் என்னை இரண்டுஆண்கள் அனுபவிக்க வேண்டும் என்பதே அது!
“என்ன யோசிக்கறே?” என்று கேட்டான் மதன்.
“ஒண்ணுமில்லை,” என்றபடி மீண்டும் புன்னகைத்த நான்,”யார் அந்தப் பையன்?” என்றுகேட்டேன்.
“ஒரே நிமிஷம்,” என்றபடி மதன் செல்போனை எடுத்து யாருடனோ பேசினான். “இப்ப நீ வந்துஜாயின் பண்ணிக்கலாம்,” என்று சுருக்கமாகக் கூறி விட்டு, போனைத் துண்டித்தான்.யார் வரப்போகிறார்கள் என்று வழி மேல் விழி வைத்தபடி நான் காத்திருக்க, முகத்தில் குறும்புப்புன்னகை தவழ, மதன் என்னையே உற்று உற்று நோக்கிக் கொண்டிருந்தான்