Thriller ఆట - వేట (అయిపోయింది)

[3sivaram]

3. గతం గుర్తు తెచ్చుకోవాలని కూడా లేదు







వాణి "నా పేరు వాణి...."

సుజాత కాల్ చిన్నవి చేసుకొని విసుగ్గా చూస్తూ "అవునూ" అంది.

వాణి "ఇది నా ఫ్యామిలీ గురించి డీటెయిల్స్... కరక్టే కదా..."

సుజాత కోపం తగ్గించుకోవడం కోసం పిడికిలి బిగించి వదులుతూ కొద్ది సేపటి తర్వాత వాణి వైపు చూసి తల ఊపింది.

వాణి "మీ ఫ్యామిలీ గురించి చెప్పండి"

సుజాత "నేను కాక నాకు ఒక పనికిమాలిన కొడుకు ఉన్నాడు... " అని ఒత్తి పలుకుతూ "పారిపోయాడు... దొరికితే, పిచ్చి కొట్టుడు కొడతాను" 

వాణి "నా వైపు ఎందుకు కోపంగా చూస్తున్నారు... ఏమయినా చెప్పాలా..."

సుజాత తల అటూ ఇటూ ఊపుతూ "మీ ఇద్దరూ లవర్స్..... మీ పేరెంట్స్ కి తెలియదు... నాకు మాత్రమే తెలుసు..."

వాణి "తను ఎక్కడ ఉన్నాడు, నాకు బాగోలేదు అంటే ఇక్కడకు రావాలి కదా.... లవర్ అంటే అదే కదా... తనకు ఏమయినా....."

సుజాత ఎమోషనల్ అయి అటూ ఇటూ చూస్తూ కన్నీళ్లు బయటకు రాకుండా కవర్ చేసుకుంటుంది.

వాణి ముందుకు వచ్చి సుజాతని హాగ్ చేసుకుంది. సుజాత తట్టుకోలేక ఏడ్చేసింది. 


రెండూ నిముషాల తర్వాత...

కొద్ది సేపటి తర్వాత ఆమె చేతులు, వాణి చేతికి ఉన్న రాగి కంకణం పట్టుకొని "తనకు కూడా యాక్సిడెంట్ అయింది.... ప్రస్తుతం కోమాలో ఉన్నాడు... ఎవరికీ తెలియదు, నువ్వు కూడా ఎవరికీ చెప్పకు...."

వాణి సరే అన్నట్టు తల ఊపింది.



సుజాత, వాణి కళ్ళలోకి చూస్తూ "నువ్వు కోమాలోకి వెళ్లిపోబోయే ముందు నిన్ను ఎవరో నీ ఫ్యామిలీ మనుషులే చంపాలని అనుకుంటున్నారు అని చెప్పావ్ అంట.... ఎవరూ అని అడిగితే చెప్పలేదు.... జాగ్రత్త... ఏదైనా సమస్య అయితే నాకు ఫోన్ చెయ్...." అని ఆప్యాయంగా చెప్పింది

వాణి, సుజాత కళ్ళలోకి చూస్తూ తల ఊపుతూ చిన్నగా నవ్వి "మేడం...  నాతో పెట్టుకుంటే... అది వాళ్ళ సమస్య అవుతుంది కాని నాకు సమస్య కాదు, అయినా నాకు మీరు ఉన్నారు కదా" అంటూ నమ్మకంగా చెప్పింది

సుజాత నవ్వి వాణి బుగ్గ గిల్లి వాణి కూడా నవ్వడంతో కొద్ది సేపు ఉండి అక్కడ నుండి వెళ్లి పోయింది.

---

ఫోన్ లో సాంగ్ ఎక్కించుకొని ఇంట్లోకి నడుచుకుంటూ వెళ్లాను.

డోర్ దాటి ఇంట్లోకి అడుగుబెట్టగానే పనిమనిషి వచ్చి నా మొహం మీదే శానిటైజర్ కొట్టింది.

పనిమనిషి "బయట ఎక్కడెక్కడ నుండో తిరిగి వస్తున్నావ్.... అసలే ఇంట్లో సందీప్ అయ్యగారు హార్ట్ పేషెంట్.... సర్లే ఎటూ వచ్చావ్ కదా..... వెళ్లి అంట్లు తోము..." అని లోపలకు వెళ్తుంది.

ఈ మెయిడ్ పేరు సాజిద... ఈ ఇంట్లో తనే పెద్ద మెయిడ్.....

నేను ఇంటికి వచ్చిన కొత్తల్లో నాతొ ప్రేమగా ఉండేది "అమ్మగారు" అంటూ ఉండేది, వద్దు అని చెప్పినా ఊరుకునేది కాదు.

కాని ఎప్పుడైతే మా పేరెంట్స్ నన్ను పట్టించుకోవడం లేదు అని గుర్తు పట్టిందో... నన్ను కూడా పనిమనిషిని చూసినట్టు చూస్తుంది.

ఆమె కళ్ళలో మొదట కనపడ్డ ప్రేమ మళ్ళి కనపడలేదు. నాకు అప్పుడే అర్ధం అయింది. ఈ ప్రేమ డబ్బుతో కొనవచ్చు అనిపించగానే నవ్వొచ్చింది.

సాజిద మొహం పై అసహ్యం స్పష్టంగా కనపడుతుంది.

వాణి "ఓయ్.... ఇటూ రా..." అని పిలవడంతో ఆ సాజిద ర్యాష్ గా నా ముందుకు వచ్చింది.

నా చేతిని సమాంతరంగా జాపి తప్ మని....  సాజిద చెంప మీద కొట్టాను.

సాజిద "ఏయ్..." అని అరుస్తూ ఉండగానే రెండో చెంప పగలడం మాత్రమే కాదు దిమ్మ తిరిగి కింద పడింది. ఇంట్లో ఉండే మిగిలిన పని వాళ్ళు అందరూ వచ్చి చూస్తున్నారు.

సాజిద "నన్నే కొడతావా! నిన్నూ" అంటూ పైకి లేచి నన్ను కొట్టబోయింది... తన చేతిని గాల్లోనే ఆపి తన పొట్టలో కాలుతో కొట్టాను.

కాసేపు కింద పడి మెలికలు తిరిగి మళ్ళి పైకి లేచి నా వైపు కోపంగా చూస్తుంది.

వాణి "నీ కళ్ళు నాకు అసలు నచ్చలేదు" అంటూ ఆమె జుట్టు పట్టుకొని లాక్కొని కిచెన్ లోకి వెళ్లాను.

డోర్ బయట అందరూ నిలబడి ఉన్నారు. బయట ఉన్న వాళ్ళు అందరూ సాజిద సౌండ్స్ వింటున్నారు. ఒక్కొక్కళ్ళకు గుండెల్లో రైళ్ళు పరిగెత్తాయి.

డోర్ ఓపెన్ చేసుకొని నా ముందరి చేతికి ఉన్న రక్తం కడుక్కుంటూ వాళ్ళ వైపు చూశాను. సాజిద మొహం అంత రక్తం రంగులో అయిపొయింది.

మళ్ళి వాళ్ళ వైపు చూస్తూ "ఏం చూస్తున్నారు.... ఆ చెత్తని బయటకు ఈడ్చేయండి" అన్నాను.

గుటకలు మింగుతూ ఆ పనిమనిషిని బయటకు తీసుకొని వచ్చారు. 

సాజిద "అమ్మ గారికి, అయ్యగారికి చెబితే...." అంటూ నా వైపు చూసింది.

అప్పుడే ఇంట్లోకి అమ్మ నాన్న ఇద్దరూ వచ్చారు.

వాణి "వాళ్ళు అంటే నాకు భయం.... వాళ్ళు నన్ను వదిలేస్తారేమో అని..... ఇప్పుడు ఆ భయం లేదు.... ఎందుకంటే" అని వాళ్ళ వైపు చూస్తూ "నేనే వాళ్ళను వదిలేశాను" అన్నాను.

అమ్మ, నాన్న ఇద్దరూ స్టన్ అయి నన్నే చూస్తున్నారు

సందీప్ ముందుకు వచ్చి నా చేతిని పట్టుకొని "అక్కా..." అన్నాడు.

నేను తన చేతిని నా చేతి నుండి లాగేస్తూ "నా రూమ్ ఎక్కడ?" అని అడిగాను.

పనిమనిషి ఒకరు చెప్పడంతో... పై అంతస్తు 

మా అమ్మ నా ముందుకు వచ్చి "ఏం.... ఏం... మాట్లాడుతున్నావ్... నీకు అమ్మ వద్దా...." అంటూ తత్తర పడుతూ మాట్లాడుతుంది.

నేను విసురుగా మెట్ల మీద పైకి నడుస్తూ ఉంటే, నా వెనకే ముగ్గురు ఫాలో అవుతూ వస్తున్నారు. నా వేగం అందుకోవడంలో తత్తర పడుతున్నారు.

అమ్మ నా చేయి పట్టుకొని ఏడుపుమొహం పెట్టి "వాణి" అంటూ నా వైపు చూస్తుంది.

వాణి "చూడండి.... నా పేరు వాణి... నాకు మీరు మీ పేరు నాకు అసలు తెలియదు.... " అంటూ ముగ్గురు వైపు చూశాను.

అమ్మ  "నా... నా... పేరు సుహాసిని, మీ నాన్న పేరు సుధాకర్... ఇదిగో నీ తమ్ముడు సందీప్.... మా ముగ్గురుకు నువ్వంటే చాలా ఇష్టం.... మన నలుగురం ఫ్యామిలీ" అంది.

పైన నడుస్తూ ఉంటే అన్ని రూమ్స్ ఓపెన్ చేసి కనపడుతున్నాయి, లగ్జరీగా కనిపిస్తున్నాయి.

నాన్న "నువ్వు గతం మర్చిపోయావ్..... గుర్తు వస్తే..... ఇలా అనే దానివి కాదు"

అన్నింటికంటే చివర నా రూమ్ లోకి వెళ్లాను. నా వెనకే వచ్చిన ముగ్గురు నాలాగే రూమ్ లోకి చూసి ఆశ్చర్య పోయారు.

ఆ రూమ్ ఎవరూ నేను క్లీన్ చేయలేదు. మట్టి మట్టిగా ఉంది. గదిలో ఒక చిన్న చాప... అల్మారా ఒపెన్ చేస్తే.... సుమారు ఒక పది జతల బట్టలు.... అందులో కొన్ని చిరిగి తిరిగి కుట్టినవి ఉన్నాయి. నా చేతి మీద సూది గుచ్చుకున్న గాట్లు ఎందుకు వచ్చాయో నాకు ఇప్పుడు అర్ధం అయింది.

గదిలో సూది కింద పడ్డా వినపడేంత నిశ్శబ్దం.....


వాణి "ఇక్కడ ఏమి తీస్కోని వెళ్ళేవి లేవు...."

అమ్మ "వద్దు..... వద్దు..... నువ్వు ఎక్కడకు వెళ్లొద్దు"

వాణి "అంటే ఇక్కడే ఈ ఇంట్లో, ఇదే దరిద్రంలో బ్రతకమంటావా...."

అమ్మ "అద్... అద్... అదీ....."

సందీప్ "గతం...."

వాణి "నాకు గతం గుర్తు తెచ్చుకోవాలని కూడా లేదు"

---