Royally Fucked aka రాజుగారి దెంగులాట.

[earthman]

రాజుగారు నిద్ర లేచాడు. చుట్టూ చీకటి. రాజుగారికి పడుకున్నప్పుడు దీపం ఉంటే నచ్చదు, వెలుగు ఏదీ కంటి మీద పడకూడదు. అందుకే ఎవరూ దీపం వెలిగించరు.

లేచిన రాజుగారు చీకట్లో తగులుతున్న వస్తువుల నించి తప్పించుకుంటూ, తడుముకుంటూ బయటకి వచ్చాడు.

బయట ఎవరూ కనిపించలేదు.

మగాళ్ళు కనిపించకపోయినా రాజుగారికి ఏమీ అనిపించదు. కాని ఆడవాళ్ళు ఎవరూ కనిపించకపోతే పిచ్చి కోపం రాజుగారికి. కోరికకే కాదు, మాట్లాడటానికి కూడా రాజుగారికి ఆడవాళ్ళు కావాలి.

ఒక్క ఆడది కూడా కనిపించకుండా ఉండటంతో, తన రాజభవనంలో ఉన్న ఆడజాతి ఏమైందా అనుకుంటూ ఒక్కో గది వెతుక్కుంటూ నడుస్తున్నాడు రాజుగారు.

దూరంగా ఉన్న గదిలోంచి నవ్వులు వినిపించసాగాయి.

వడివడిగా ఆ వైపు అడుగులు వేయసాగాడు.

ఈసారి పెద్దగా నవ్వులు వినిపించాయి. ఆడగొంతులు.

'దొంగముండలు. రాజుని నేనొకడిని ఉన్నాను, నన్ను పట్టించుకోవాలన్న బాధ్యత మర్చిపోయి, అన్నీ ఒకచోట చేరి నవ్వుకుంటున్నాయి, ఒక్కొక్కదాని అంతు చూస్తా'... అనుకుంటూ, పళ్ళు కొరుకుతూ, అడుగులు వేస్తున్నాడు రాజుగారు.

నవ్వులు ఇంకా ఎక్కువయ్యాయి.

"ఏంటా నవ్వులు" అని పెద్దగా అంటూ లోపలికి వెళ్ళాడు రాజుగారు.

తన రాణి వైదేహి, లిజ్జీ, సుమతి, మిగతా పరిచారికలు అందరూ ఉన్నారు.

"నేను పెట్టే తిండి తింటూ, నేను ఇచ్చే సుఖం పొందుతూ, నన్ను చీకట్లో వదిలేసి మీ ఆడసంతంతా ఒకచోట చేరి నవ్వుకుంటున్నారా, అందరిని కలిపి నరికిపారేస్తా"... పిచ్చి కోపంతో అన్నాడు రాజుగారు.

ఒక్కసారిగా పరిచారికలందరూ బయటకి పరిగెత్తారు.

రాజుగారు మనసెరిగిన సుమతి అక్కడే ఉంది. రాణి సరే.

"ఏం జరుగుతోందిక్కడ?"

"మీ తెల్లదొరసాని తను తెచ్చుకున్న వస్త్రాలు, వస్తువులు చూపిస్తోంది. వాళ్ళ సంసారం గురించి ఏవోవో చెప్తోంది, నవ్వొచ్చి నవ్వుతున్నాం. మా ఏలికకి మెలకువ వచ్చినదా"... బదులిచ్చింది రాణి.

"మీ అందరూ అంత పడీపడీ నవ్వేంత తెలుగు ఆ తెల్లదానికి వచ్చా, నేనంత తింగరివాడిలా ఉన్నానా".. కోపంగా అన్నాడు రాజుగారు.

"సంసారిక విషయాలు అర్ధం చేసుకోవటానికి భాషతో పని లేదు, భావయుక్తమైన మోము చాలు. ఆ మోము మీ శ్వేతసుందరికి ఉన్నదని మీకు మేము చెప్పాల్సిన పని లేదు కదా"... అంది రాణి.

లిజ్జీ అందమైన ముఖం గురించి రాణి చెప్పింది నిజమే కావడంతో, లిజ్జీ వైపు చూడగానే కింద గూటం దాడికి సిద్దమవుతున్నట్టుగా అనిపించడంతో... కోపం మొత్తం పోయిన రాజుగారు నవ్వుతూ... "సంసార సుఖము ఏ ఆడదైనా ఒకలాగే అనుభవిస్తుందన్న మాట అట్టి సుఖాన్నిచ్చే మాకు తెలీదా. ఏ సుఖమూ పొందకుండనే మీరు రెండుమార్లు మాతృమూర్తి అయినారా ఏమిటి!"... అంటూ రాణి బుగ్గ మీద చిటికేస్తూ... లిజ్జీ వైపు తిరిగి... "Domestic dispute, gives us couple a couple of minutes" అన్నాడు.

నవ్వుతూ తలూపింది లిజ్జీ.

"సుమీ.. నువ్వు వెంటనే మా క్షుద్భాధ తీరటానికి ఏమైనా తేపో"... అంటూ సుమతిని బయటకి పంపాడు.

"సరే మీరు ఆ ఆకలి, ఈ ఆకలి తీర్చుకుని మాకు మళ్ళీ రేపు కనిపిస్తారు, అంతేనా?"... అడిగింది రాణి.

"చెప్పలేం"... సిగ్గుపడుతూ అన్నాడు.

"ఆ తెల్లపొలాన్ని మరీ తడపకండి, తట్టుకుంటుందో లేదో... మీ నాగలికి విశ్రాంతి అవసరముండదని మాకు తెలుసు, ఆ లేత తెల్లపొలం పగిలిపోగలదు జాగ్రత్త"... అంటూ రాజుగారిని వారించి.. లిజ్జీని చూస్తూ నవ్వుతూ బయటకి నడిచింది రాణి.

లిజ్జీ చేతిని తల చేతిలోకి తీసుకుంటూ... "You were saying..." అన్నాడు రాజుగారు.

"I did not say anything రాజా"... బదులిచ్చింది లిజ్జీ.

"Even if you did not, you must have something on your mind, something in your heart, something elsewhere" అన్నాడు.

నవ్వింది లిజ్జీ.

"I like anything and everything on you, in you. I want to be on you, in you, over you" అన్నాడు.

"మీ కవిత్వం బాగుంది రాజా"

"నువ్వు ఇంకా బాగున్నావు లిజ్జీ"

"ఆకలి, రాజా"

"పెద్ద వంకాయ ఉంది, కావాలా?"... పళ్ళికిలిస్తూ అన్నాడు.

"You naughty King" అంది.

ఇంతలో సుమతి వచ్చింది.

"ఎంతసేపు సుమతి? పిచ్చి ఆకలిగా ఉంది, ఏం తెచ్చావు"... అంటూ ఒక్కసారిగా లేచి సుమతి తెచ్చిన పాత్రలు మూతలు తీసాడు.

"ఎప్పుడు చేసినవి ఇవి".. తెచ్చిన పదార్ధాలు వేడిగా అనిపించకపోవడంతో కోపంగా అన్నాడు.

"సాయంత్రం మహారాజా"... రాజుగారు తిండిప్రియిడు కాబట్టి, తెచ్చినవి వేడిగా లేవు, ఇక తిడతాడు అనుకుంటూ... నెమ్మదిగా అడుగులు వెనకకి వెయ్యసాగింది సుమతి.

"నేను తినేవి వేడిగా ఉండాలని తెలీదా.. ఇవి చేసిన ముండాకొడుకెవడసలు, నరికేస్తా వాడిని.. పెద్దగా అరవసాగాడు.

"ఏం తింటారో చెప్పండి మహారాజా, వెంటనే చేయించి తెస్తాను"... తల దించుకుని అంది సుమతి.

"అడుక్కునేవాడిలా నేను ఎదురుచూస్తూ ఉంటే, రాజులా ఆ వంటవాడు తీరిగ్గా ఇప్పుడు చేస్తాడా.. అవి వచ్చేదాకా నేను ఆకలితో మెలికలు తిరిగిపోవాలా"... కోపంతో చిందులు తొక్కసాగాడు.

"ఏం తింటారో చెప్పండి మహారాజా, ఈలోపు పళ్ళున్నాయి"... అని పళ్ళ వైపు వేలు చూపించింది సుమతి.

"పళ్ళు తిని, నీళ్ళు తాగి పడుకోనా, నేను రాజునా, బంటునా"... రంకెలు వేయసాగాడు.

ఒక్క నిమిషం క్రితం కవిత్వం చెప్తూ తనని నవ్విస్తున్న రాజు, ఇంత అరుస్తూ ఉండటంతో దేని గురించో అర్ధంకాక అయోమయంగా అనిపించసాగింది లిజ్జీకి.