Incest மம்மியும், மந்திர கட்டிலும்..

[nuttynirmal]

அரவிந்தன் கண் விழித்துப் பார்க்கும்போது, அந்த கட்டில் இருந்த அந்த வீட்டின் பெட்ரூம் அறை, வழக்கத்துக்கு மாறாக வித்தியாசமாக இருப்பதைப் போன்று தோன்றியது அரவிந்தனுக்கு.

 

திடீரென நந்தவனத்தில் நுழைந்ததுபோன்று மலர்களின் வாசனையும், மென்மையாக மேனியைத் தழுவிச் செல்லும் தென்றல் காற்றும் அந்த அறையில் எங்கிருந்து எப்படி வருகிறது என்று அரவிந்தனுக்கு புரியவில்லை.

 

இது எல்லாம் இந்த மந்திரக் கட்டிலின் மாயாஜாலமாகத்தான் இருக்கும் என்று அரவிந்தனுக்கு புரிந்தது. சாதாரண அந்த சிறிய படுக்கை அறை, ஏதோ ஒரு அரண்மனையின் அந்தப்புரம் போன்று தோன்றியது அரவிந்தனுக்கு.

 

அறை எவ்வளவு பெரிதாக இருந்தால் என்ன? வேலை கட்டிலில்தானே? என்று நினைத்து புன்னகைத்தான் அரவிந்தன்.

 

சரி எல்லாம் தயார்.. இந்த மஞ்சத்தின் நாயகி நம் அம்மா மலர்விழி எங்கே என்று அரவிந்தன் சென்று பெட்ரூம் கதவைத் திறந்தான். கதவைத் திறந்தவுடன் அவன் அம்மா மலர்விழி, யாரோ தன்னை பின்னாலிருந்து தள்ளியதைப் போல, உள்ளே வந்து எதிரே இருந்த தன் மகன் அரவிந்தனின் மார்பில் சாய்ந்தாள்.

 

அரவிந்தன் என்ன நடக்கிறது என்று நிதானிப்பதற்குள், மார்பில் சாய்ந்திருந்த அவன் அம்மா மலர்விழி, வெட்கப்பட்டுக்கொண்டே அவனிடமிருந்து விலகி, சுவர் பக்கமாக சென்று, சுவரைப் பார்த்து திரும்பி நின்றுகொண்டாள்.

 

அப்போது அந்த அறையில் பரவியிருந்த மின்விளக்குகளின் வெளிச்சம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக குறைய ஆரம்பித்தது. அந்த அறை முழுவதும் பல நூறு தீபங்கள் ஏற்றி வைத்ததுபோன்று ரம்யமான வெளிச்சம் அந்த அறையெங்கும் பரவ, அரவிந்தனுக்கு அந்த சூழலே காமத்தை மேலும் கொஞ்சம் அதிகமாக்கியது.

 

அந்த ரம்யமான வெளிச்சத்தில், வெட்கத்தில் சுவர் பக்கமாக திரும்பி நின்ற தன் அம்மாவைப் பார்த்தான் அரவிந்தன்.

 

மலர்விழி, தன் மகன் ஆசையாக வாங்கி வைத்திருந்த புடவையை கட்டிக்கொண்டு, தலைநிறைய மல்லிகை சூடி மிகவும் அழகாக இருந்தாள்.

 

தன் அம்மா, ஒரு தேவதைபோல தன்னிடம் ஓல் வாங்க வெட்கத்துடன் காத்திருப்பது வேறு எந்த மகனுக்கும் கிடைக்காத, தனக்கு மட்டும் கிடைத்த வரமாக நினைத்தான் அரவிந்தன். இதற்கெல்லாம் காரணம் அந்த மந்திரக் கட்டிலும், காமமோகினியும்தான் என்று நினைத்த அரவிந்தன் “காமமோகினி ரொம்ப நன்றிம்மா..” என்று மனதுக்குள் மனதார நன்றி சொல்லிவிட்டு, துடிக்கும் தன் சுன்னி, அவனை காமத் தீயில் எரியவிட, மெதுவாக தன் அம்மாவின் பக்கம் சென்று அவள் பின்னால் நின்றான் அரவிந்தன்.

 

தன் மகன் தனக்கு பின்னால் நிற்பதை உணர்ந்து மலர்விழிக்கு மனது படபடவென இருந்தது. இதயம் வேகமாக துடிக்க, அவள் உடலெங்கும் உஷ்ணம் பரவ ஆரம்பித்தது.

 

அரவிந்தனோ, தன் அம்மா, தன்னைப் பார்த்து வெட்கத்தில் இருப்பதை நினைத்து, அவள் மீதிருந்த பயம், மரியாதை எல்லாம் பறந்துபோனது. இப்போது அவள் அரவிந்தனை பத்து மாதம் வயிற்றில் சுமந்து பெற்றெடுத்தவள். அதைத் தவிர அரவிந்தன் அவளை ஒரு சராசரி பெண்ணாகத்தான் பார்த்தான்.

 

மலர்விழி, அரவிந்தன் பின்னால் நிற்பதை உணர்ந்து வெட்கத்தில் பதட்டப்படுவதைப் பார்த்து அரவிந்தனால் அதற்கு மேலும் சும்மா இருக்க முடியவில்லை. தன் அம்மாவை முதல் முறையாக காமத்தோடு தொட நினைத்து, கைகள் நடுங்க, அம்மா மலர்விழியின் தோளைத் தொட்டான் அரவிந்தன்.

 

அரவிந்தன் தொட்டவுடன் மலர்விழியின் பளிங்கு மேனி நடுங்க ஆரம்பித்தது. “டேய்.. அரவிந்தா..” என்று ஈனஸ்வரத்தில் முனகியபடி, தோளில் இருந்த தன் மகனின் கையைப் பிடித்தாள் மலர்விழி.

 

அரவிந்தன் “என்னம்மா?” என்று மெல்லிய குரலில் கேட்க, “டேய், அங்கலாம் தொடாதடா..” என்று அவன் கையைத் தட்டிவிட்டாள்.

 

மலர்விழி தன் கையைத் தட்டிவிட்டதும் அரவிந்தனுக்கு கொஞ்சம் பயம் வந்துவிட்டது. ஆனாலும் காமமோகினியின் வரத்தின் மீது அரவிந்தனுக்கு முழு நம்பிக்கை இருந்தது.

 

உடனே அரவிந்தன் தான் காமமோகினியிடம் சொன்ன விஷயங்களை நினைத்துப் பார்த்தான்.

 

“என் அம்மா, அவள் பதிவிரத தன்மை மாறாமல் இன்று அவள் பெற்றெடுத்த மகனிடமே ஓல் வாங்க வேண்டும்..”

 

என்று அரவிந்தன் காமமோனியிடம் வரம் வாங்கியது நினைவுக்கு வந்ததும், அரவிந்தனின் உதட்டில் ஒரு அன்பு கலந்த வக்கிர புன்னகை மலர்ந்தது. உடனே, அவள் கைகளில் வலுசேர, தன் அம்மாவின் தோளை இறுக்கமாக பிடித்தான்.

 

மலர்விழி “டேய்.. என்னடா பண்ற?” என்று அவன் கையைத் தட்டிவிடப் பார்க்க, அரவிந்தனின் கை வலுவாக அவள் தோளைப் பற்றியிருந்ததால், அவளால் அவன் கையைத் தட்டிவிட முடியவில்லை.

 

மலர்விழி “டேய் அங்கலாம் தொடாதடா..” என்று நெளிய, “ஏம்மா.. நான் நீ பெத்த புள்ளதானே? நான் தொடக்கூடாதா?” என்று கேட்டான் அரவிந்தன்.

 

“ஆமாடா.. தொடக்கூடாதுதான்..” என்று அவன் கையைத் தட்டிவிட்டு இடப்பக்கமாக நகர, அரவிந்தனின் பின்னாலிருந்தபடியே தன் அம்மாவின் இடுப்பை சுற்றி வளைத்து இறுக்கிப் பிடித்தான்.

 

தன் மகனின் கை தன் இடையில் பட்டதுமே, மலர்வழியின் உடலில் இருந்த அத்தனை நரம்புகளிலும் மின்சார அலைகள் பாய்ந்ததுபோல இருக்க, அவள் கால்கள் வலுவிழந்து, அப்படியே பின்னால் அரவிந்தனின் மார்பில் சாய்ந்தாள்.

 

அரவிந்தன் இன்னும் கொஞ்சம் தன் பிடியை இறுக்கி, தன் அம்மாவை தன் உடலோடு சேர்த்து அணைத்தான். மலர்விழியின் சூத்து, அரவிந்தனின் சுன்னியை இடித்துக்கொண்டு இருக்க, அது அவளுக்கு மேலும் குறுகுறுப்பை உண்டு பண்ணியது.

 

மலர்விழி மிகவும் நேர்த்தியாக புடவை கட்டியிருந்தால், அவள் இடுப்பு மற்றும் வயிற்றுப் பகுதியின் ஒரு அங்குல அழகைகூட அரவிந்தனால் தொட முடியவில்லை. அவள் புடவையை ஓரளவு அவிழ்த்தால்தான் அவள் மேனியைத் தொட முடியும் என்கிற அளவுக்கு, மலர்விழி புடவை கட்டியிருந்தாள்.

 

மலர்விழி இப்படி தன் உடலை மறைத்திருப்பது, மகன் அரவிந்தனுக்கு இன்னும் கொஞ்சம் போதையேற்றியது. அந்த போதையின் துடிப்பை அவன் சுன்னி காட்டிக்கொடுக்க, மலர்விழி தன் சூத்தில் முட்டிக்கொண்டிருக்கும் அரவிந்தனின் சுன்னியின் துடிப்பை உணர, அவள் உடலெங்கும் சிலிர்க்க ஆரம்பித்தது.

 

அப்போது அரவிந்தனின் பிடி இறுக, மலர்விழி “டேய் என்ன விடுடா..” என்று உதட்டளவில் சொன்னாலும், தன் மகனிடமிருந்து விலகிச் செல்ல எந்தவொரு முயற்சியையும் அவள் செய்யவில்லை.

 

அரவிந்தன் “சரி விடுறேன் போ..” என்று சொல்லி தன் பிடியைத் தளர்த்தியதும், மலர்விழி கண்கள் விரிய தலையைத் திருப்பி அரவிந்தனை பார்த்துவிட்டு, வேகமாக அவன் பிடியிலிருந்து விடுபட்டு நகரும்போது திடீரென ஏதோ ஒன்று தன்னைப் பிடித்து இழுக்க, மலர்விழி நகர்ந்த வேகத்தில் நிலை தடுமாறி அந்த மந்திரக் கட்டிலில் மல்லாந்து விழுந்தாள்.

 

இப்போது என்ன நடந்தது என்று மலர்விழி நிதானிக்கும்போது, மலர்விழியின் மார்பை மறைத்திருந்த மாராப்பு அரவிந்தனின் கையில் இருந்தது.

 

அப்போதுதான் மலர்விழிக்கு புரிந்தது. தன் மகன் எதற்காக தன்னை அவன் பிடியிலிருந்து விடுவித்தான் என்று!

 

தன்னை பிடியிலிருந்து விடுவித்த தன் மகன் அரவிந்தன், தன் முந்தானையை பற்றியிருப்பது தெரியாமல், மலர்விழி வேகமாக அவன் பிடியிலிருந்து விலகியதால், அவள் புடவை மாராப்பு அவிழ்ந்து, ஜாக்கெட்டுக்குள் முட்டிக்கொண்டிருக்கும் அவளது நெஞ்சாங் கனிகள் அரவிந்தன் கண்களுக்கு விருந்தாகிக் கொண்டிருப்பதை மலர்விழி உணர்ந்துகொள்ள, அடுத்த வினாடியே தன் மார்பை கைகளால் மறைத்துக்கொண்டாள் மலர்விழி.

 

“ச்சீசீ.. ஏன்டா இப்படி பண்ண?” என்று வெட்கத்தோடு மலர்விழி கேட்டதும், “ஆஹா.. என்ன வாழ்க்கடா இது? நேத்து இந்த காட்சியை பாத்ததுக்குதான் என் கன்னம் பழுத்துச்சு.. இன்னைக்கு என் அம்மா வெட்கத்துல துடிக்கிறா.. காமமோகினி.. வாழ்நாள் முழுசும் உன்ன மறக்க மாட்டேம்மா..” என்று மனதுக்குள் சொல்லிக்கொண்டே, தன் கையில் இருந்த புடவையை இழுத்துக்கொண்டே, மலர்விழியை நோக்கி நகர்ந்தான் அரவிந்தன்.

 

மலர்விழிக்கு இக்கட்டான நிலை. ஒரு கையால் தன் மார்பை மறைத்தபடி, தன் புடவை உடம்பைவிட்டு விலகிவிடாமல் இருக்க, இன்னொரு கையால் புடவையை பிடித்துக்கொண்டாள். கட்டிலில் கிடந்த தன்னை நோக்கிதான் தன் மகன் வருகிறான் என்பதை உணர்ந்த மலர்விழி, கட்டிலில் இருந்து எழுந்து “டேய் அரவிந்தா.. இது தப்புடா.. நான் உன் அப்பாவுக்கு மட்டும்தான் சொந்தம்..” என்றாள்.

 

“அதான் அப்பா இப்போ இல்லையே.. இப்போ நீ யாருக்கும் சொந்தம் இல்லாதவ.. அதனால உன்ன நான் எனக்கு சொந்தமாக்கிக்கிறேன்..” என்று சொல்லியபடி, புடவையை வெடுக்கென இழுக்க, அதைப் பிடித்திருந்த மலர்விழி அரவிந்தனின் நெஞ்சில் வந்து மோதினாள்.

 

அரவிந்தனோ புடவையை விட்டுவிட்டு, இரண்டு கைகளாலும் தன் அம்மாவை இறுக்கி அணைக்க, அவள் மார்புக் கனிகள் இரண்டும், அரவிந்தனின் மார்பில் அழுந்தியது.

 

“டேய்ய்ய்ய்ய்.. அரவிந்தா.. என்ன விடுடா..” என்று மலர்விழி கொஞ்சம் குரலில் கோபத்தோடு சொல்ல, “விடமாட்டாம்மா.. உன்ன விடவே மாட்டேன்..” என்று அவள் கன்னத்தில் “இச்” என தன்னுடைய முதல் முத்தத்தைப் பதித்தான் அரவிந்தன்.

 

“அரவிந்தா.. நான் உன் அம்மாடா..” என்று சொல்லி, அவன் பிடியிலிருந்து விடுபட நினைத்தாள்.

 

“ஐயோ.. அம்மா அம்மான்னு மறுபடி மறுபடி சொல்லாதம்மா.. எனக்கு இன்னும் வெறியாகுது.. ப்ளீஸ்ம்மா.. எனக்கு நீ வேணும்.. இன்னைக்கு உன்ன விடமாட்டேம்மா..” என்று தன் பிடியை இன்னும் இறுக்க, மலர்விழியின் முலைகள் அவன் மார்பில் நசுங்கின.

 

“டேய் அரவிந்தா.. ப்ளீஸ் என்ன விடுடா.. வலிக்குதுடா.. ஆஆஆஆ..” என்று மலர்விழி முனகினாலும், அவள் மீதிருக்கும் ஆசை காரணமாக அவள் சொல்வதை கேட்க அரவிந்தன் தயாராக இல்லை.

 

அரவிந்தன் இறுக பற்றியதில், அவன் அம்மாவின் உடல் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக சூடாக ஆரம்பித்தது, அந்த உஷ்ணம் அரவிந்தனின் உடலிலும் பரவ, அரவிந்தன், “இனியும் தாமதிக்க முடியாது..” என்று தன் அம்மாவின் நெற்றியில் முத்தமிட்டு, காம லீலையை தொடங்கினான்.

 

மலர்விழி “டேய் வேண்டான்டா..” என்று சொல்லிக்கொண்டிருக்கும்போதே அவள் உதடுகளை அரவிந்தனின் உதடுகள் கவ்வின. அரவிந்தனின் கைகள் அவள் உடலை இறுக்கிப் பிடித்திருக்க, உதடுகள் அவள் உதடுகளைக் கவ்விக்கொண்டிருக்க, மலர்விழிக்கு மூச்சு முட்ட முட்ட முத்தமிட ஆரம்பித்தான் அரவிந்தன்.

 

மலர்விழியின் உதடுகளை அரவிந்தனின் உதடுகள் கவ்வியிருக்க, மலர்விழிக்கோ மூச்சு முட்ட, வாய் திறந்து எதையும் பேச முடியாமல் “ம்ம்ம்ம்ம்ம்.. ம்ம்ம்ம்..” என்று முனகிக்கொண்டே, அரவிந்தனின் தோளைப் பிடித்து அவனை தள்ளிவிட முயன்றாள்.

 

அரவிந்தனுக்கோ, அவள் உதட்டைப் பிரிய மனமில்லை என்றாலும், மலர்விழியின் உதட்டை விடுவிக்க, “ஆஆஆஆ.. அப்பாபாபா.. என்னடா இதெல்லாம்.. ச்சீசீசீசீ.. எரும மாடு.. உன்ன பெத்த அம்மாவை இப்படியாடா பண்ணுவ?” என்று பலமாக மூச்சு விட்டுக்கொண்டே உதட்டை தேய்த்துக்கொண்டாள் மலர்விழி.

 

மலர்விழி “நான் உன் அம்மாடா.. நான் உன்ன பெத்தவடா..” என்று சொல்ல சொல்ல, அரவிந்தனுக்கு மேலும் போதை ஏறியது.

 

“அம்மா.. நீ அம்மா அம்மான்னு சொல்ல சொல்லத்தாம்மா எனக்கு இன்னும் போதையாகுது..” என்று சொல்லி, அவள் இடுப்பைப் பிடித்தான்.

 

“ச்சீசீசீசீ.. என்ன விடுடா..” என்று மலர்விழி சிணுங்க, அவள் இடுப்பில் சுற்றியிருந்த சேலையை கையில் பிடித்து, அப்படியே மெதுவாக உருவ ஆரம்பித்தான்.

 

“வேண்டான்டா அரவிந்தா.. நான் உன் அம்மாடா.. என்ன விட்டுடுடா.. இதுவரைக்கும் உன் அப்பாவுக்கு மட்டும் என்னோட உடம்பக் காட்டி பத்தினியா இருந்துட்டேன்.. இனியும் அப்படியே இருந்துடுறேன்டா.. என் பதிவிரதத்தை கெடுத்திடாதடா..” என்று சேலையைப் பிடித்துக்கொண்டு அரவிந்தனிடம் கெஞ்சினாள்.

 

மலர்விழியின் இந்த கெஞ்சல், அரவிந்தனின் உச்சந்தலையில் சுள்ளென வெறியேற்ற, “ஏய், நீ பத்தினி புண்டதான்டி.. அதனாலதான்டி உன் புண்டை எனக்கு வேணும்.. உன் பத்தினி புண்டைய இன்னைக்கு பஞ்சராக்க போறேன்டி..” என்று சொல்லிக்கொண்டே, வேகமாக அவள் புடவையை பிடித்து உருவ, மலர்விழி “ஆஆஆஆஆ..” என்று புடவையை உருவிய வேகத்தில் சுற்றிக்கொண்டு, நிலைதடுமாறி அந்த மந்திரக் கட்டிலில் விழுந்தாள்.

 

அந்த மந்திரக் கட்டிலின் பஞ்சு மெத்தையில், மலர்விழியின் பஞ்சு மூட்டை போன்ற தேகம் பொத்தென விழ, அந்த அதிர்வில், மெத்தை குலுங்க அந்த காட்சி அரவிந்தனின் மனதை உலுக்கியது.

 

இப்போது மலர்விழியின் உடலில் ஜாக்கெட்டும், பாவாடையும் மட்டுமே இருந்தது. மலர்விழி, தன் மதர்த்த முலைகள் ஜாக்கெட்டுக்குள் திமிறிக்கொண்டிருப்பது தன் மகனுக்கு தெரியக்கூடாது என்று தன் கைகளை மார்புக்கு குறுக்காக கட்டிக்கொண்டு படுத்திருந்தாள்.

 

அவள் தன் கைகளால் மலைபோன்ற முலைகளை மறைத்தாளே தவிர, கீழே வெட்டி வைத்த குளம்போல காட்சியளிக்கும் தொப்புளை மறைக்கவில்லை.

 

மலர்விழியின் வயதிலுக்கும் எல்லா பெண்களுக்கும் அடிவயிற்றில் நன்றாக சதை போட்டிருக்கும். ஆனால், அவன் அம்மா மலர்விழியோ, தன் உடலை நன்றாக பேணி பராமரிப்பதால் வயிற்றில் அதிகம் சதையில்லாமல் அழகாக இருந்தது.

 

மேலும், அரவிந்தனை அவள் வயிற்றில் சுமந்து பெற்றெடுத்ததற்கு அடையாளமாக 23 ஆண்டுகள் கடந்துவிட்ட பின்னரும், இன்னமும் அந்த வடுக்கள் மீதமிருந்தது, அவள் வயிற்றில் சுண்ணக் கட்டிகளைக் கொண்டு சித்திரம் வரைந்தது போல இருந்தது.

 

அரவிந்தனுக்கு அதைப் பார்த்ததும் “அந்த வயிற்றில்தான் அம்மா தன்னை பத்து மாதங்கள் சுமந்தாள்.. நான் அவள் வயிற்றில் இருந்ததற்கான அடையாளம்தானே அந்த வடுக்கள்..” என்று நினைத்தபடி, கட்டிலில் மலர்விழியின் பக்கமாக அமர்ந்துகொண்டு, தன் விரலால் அவள் அடிவயிற்றில் இருந்த தழும்புகளை மெதுவாக வருட ஆரம்பித்தான்.

 

மலர்விழியோ “டேய்ய்ய்.. என்ன அங்கலாம் தொடாதடா..” என்று உதட்டளவில் சொல்லினாளே தவிர, அவள் உடல் “என்னை தொடுடா..” என்பதுபோல துள்ளியது.

 

அரவிந்தன் தன் அம்மா மலர்விழி சொல்வதை காது கொடுத்து கேட்பதாக இல்லை. அவள் தன் காரியமே குறியாக, அவள் வற்றில் தன் விரலால் கோலம்போட ஆரம்பித்தான்.

 

அடிவயிற்றிலிருந்து ஆரம்பித்தவன், அப்படியே மெதுவாக முன்னேறிச் சென்று, அவளது ஆழமான தொப்புள் குழியைச் சுற்றி விரலால் வருட, பல வருடங்கள் பட்டினி கிடந்த மலர்விழியின் உடல், ஒரு ஆணின் வருடலால் சிலிர்த்தது.

 

“டேய்ய்ய்ய் அரவிந்தா.. வேண்டான்டா.. எனக்கு என்னமோ செய்யுதுடா..” என்று மலர்விழியின் முனகலே, அரவிந்தனுக்கு வயாகரா போட்டதுபோல போதை ஏற்ற, அவன் சுன்னியை துடிக்க வைக்க, விரலால் வருடிக்கொண்டிருந்தவன், அப்படியே தன் உதடுகளால் அவள் தொப்புளைக் கவ்வினான்.

 

தன் மகனின் உதடுகள் தன் தொப்புளைத் தொட்டதும், மலர்விழி “ஆஆஆஆஆ.. அரவிந்தாதாதா..” என்று கத்த, அந்த சுகத்தில் அவள் கைகள் எதையாவது பிடித்துக்கொள்ள துடித்தது.

 

தன் முலையின் வளர்ச்சி, தன் மகனுக்கு தெரியக்கூடாது என்று நினைத்து தன் முலைகளை கைகளை குறுக்காக வைத்து மறைத்திருந்த மலர்விழி, அங்கிருந்து கையை விலக்கக்கூடாது என்றிருக்க, அப்போது அரவிந்தனின் நாக்கின் நுனி, அவள் தொப்புளைத் தீண்டி, அதைச் சுற்றி வட்டமடிக்க ஆரம்பித்தது.

 

மலர்விழி தன்னை கட்டுப்படுத்த முடியாமல் “ஆஆஆஆஆஆ.. அரவிந்தா..” என்று சத்தமாக கத்திக்கொண்டு, தன் முலைகளை மறைத்திருந்த கைகளை தலைக்கு பின்னால் கொண்டு சென்று, தலையணையைப் பிடித்துக்கொண்டாள்.

 

அரவிந்தனுக்கு இது சாதகமாக அமைய இதுதான் சமயமென நினைத்து, தன் அம்மாவின் முலைகளில் ஒன்றில் ஜாக்கெட்டோடு சேர்த்து கைகளால் பிசைந்தபடி, இன்னொரு முலையில் ஜாக்கெட்டோடு வாய் வைத்து மென்மையாக கடிக்க ஆரம்பித்தான்.

 

மலர்விழி இந்த இன்ப தாக்குதலை கொஞ்சம்கூட எதிர்பார்க்கவில்லை. தன் இரு முலைகளும், தன் மகனின் கட்டுப்பாட்டில் இருக்க, அவளால் எதுவும் செய்ய முடியாமல், தன்னுடைய எதிர்ப்புகளை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக விலக்கிக்கொண்டு, தன் மகனின் காம சேட்டைகளில் தன்னை மறந்து கண் மூடி படுத்திருந்தாள்.

 

தன் அம்மாவின் எதிர்ப்புகள் அடங்கியதை நினைத்து, அரவிந்தன் அவள் ஜாக்கெட் கொக்கிகளை ஒவ்வொன்றாக கழட்ட, மலர்விழி, தன் கணவன் மட்டும் கண்டு ரசித்த முலைகள், தான் பெற்றெடுத்து, பால் கொடுத்த மகனின் கண்களுக்கும் விருந்தாகப்போவதை நினைத்து நெஞ்சம் படபடத்தது.

 

“டேய் அரவிந்தா.. வேண்டான்டா.. வேண்டான்டா.. இது தப்புடா.. நான் உன் அம்மாடா..” என்று தலையணையை இறுக பிடித்துக்கொண்டு தலையை வலப்புறமும் இடப்புறமாக அசைத்து தன் எதிர்ப்பைக் காட்டி, தன் மகனை மனதளவில் தடுக்க நினைத்தாளே தவிர, அவனை தன் முலைகளை தொடுவதில் இருந்து தடுக்க எந்த முயற்சியும் செய்யவில்லை மலர்விழி.

 

அரவிந்தன் தன் அம்மாவின் ஜாக்கெட் கொக்கிகளை ஒவ்வொன்றாக அவிழ்க்க, அவழ்க்க அவள் ஜாக்கெட்டுக்குள் அடங்கியிருந்த அவள் முலைகள் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக வெளிப்பட அரம்பித்தது. தான் பால் குடித்த அந்த பால் முலைகள் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக தன் கண்களுக்கு விருந்தாக, அரவிந்தன் அப்போதுதான் தன் அம்மா மலர்விழி உள்ளுக்குள் உள்ளாடைகள் ஏதும் போட்டுக்கொள்ளவில்லை என்று புரிந்தது.

 

ஒருவழியாக எல்லா கொக்கிகளையும் கழட்டி முடித்தவுடன், அவள் ஜாக்கெட்டை இருபுறமும் விலக்கித் தள்ளிவிட்டு, அவள் முலைகளை ரசித்துப் பார்த்தான்.

 

“நேற்றுதானே இந்த முலைகளில் பால் குடித்தோம்.. ஆனால் இன்று, இந்த பால் முலைகளை புதிதாக பார்ப்பதுபோல உள்ளதே!” என்று தன் அம்மாவின் முலைகளில் மெதுவாக கை வைத்தான் அரவிந்தன்.

 

தன் ஆடையில்லாத மார்பில் தன் மகனின் சூடான கைகள் பட்டதும், மலர்விழியின் உடல் துடித்தது.

 

“வேண்டான்ன்ன்ன்டாடாடாடா..” என்று மலர்விழி மெதுவாக முனகினாலும், அவளிடம் எந்த எதிர்ப்பும் இருக்கவில்லை என்பதால், தன் விரலால் தன் அம்மாவின் முலைக் காம்பைச் சுற்றி கோலம் போட ஆரம்பித்தான் அரவிந்தன்.

 

தன் மகனின் விரல்கள் தன் முலைகளைத் தொட்டதும் “ஆஆஆஆஆ.. அரவிந்தா.. என்னடா பண்ற? நான் உன் அம்மாடா.. அங்கலாம் தொடாதடா..” என்று முனக ஆரம்பித்தாள்.

 

ஆனால் அரவிந்தனுக்கு, மலர்விழியின் முனகல்கள் எதுவும் காதில் விழவில்லை. தன் அம்மாவின் முலைகளில் விரல்களால் கோலம் போட ஆரம்பித்தவன், மெதுவாக அவள் முலைக்காம்பை இரண்டு விரல்களுக்கு இடையே வைத்து நசுக்க, அவள் உடல் துள்ள அவள் தனனை மறந்து “ஆஆஆஆஆஆ..” என முனக, அதைக் கண்டு அரவிந்தனுக்கு கட்டுப்படுத்த முடியாத வேட்கை உண்டாக, அடுத்த வினாடியே அவன் உதடுகள் அவன் அம்மாவின் முலைகளைக் கவ்வியது.

 

தேன் பருக தேன்கிண்ணத்தைக் கவ்வியதுபோன்று, மலர்விழியின் இனிக்கும் உதடுகள் அரவிந்தனின் உதடுகளோடு பிண்ணிப் பிணைய, தன் நாவால் தன் அம்மாவின் உள்ளுதடுகளை வருடியபடி, மெதுவாக அவள் நாவை, தன் நாக்கின் நுனியால் தீண்டினான் அரவிந்தன்.

 

அப்போது தன் அம்மாவின் உடம்பு பூகம்பம் உண்டாகியதுபோன்று நடுங்க, சும்மா இருந்த அவன் கைகளில் ஒன்று, தன் அம்மாவின் முலையில் ஒன்றைக் கப்பென இறுக்கிப் பிடித்து, முரட்டுத்தனமாக பிசைய ஆரம்பித்தது.

 

மலர்விழிக்கு, தன் மகனின் உதடுகள் தன் உதடுகளோடு புரியும் யுத்தம் ஆனந்தமாக இருந்தாலும், தன் மகனின் கைகள் தன் முலையை முரட்டுத்தனமாக பிசைவது, பல ஆண்டுகளாக கைவிளையாட்டு எதையும் காணாத அவள் முலைகளுக்கு கொஞ்சம் வலியை கொடுக்கத்தான் செய்தது.

 

அந்த வலியின் காரணமாக, மலர்விழிக்கு வாய்விட்டு “ஆஆஆஆஆஆ..” என்று கத்தவேண்டும் என்று தோன்றினாலும், தன் உதடுகள் தன் மகனின் உதடுகளோடு சிறைப்பட்டு கிடந்ததால், அவளால் “ம்ம்ம்ம்ம்.. ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்..” என்று பிதற்றுவதைத் தவிர வேறு எதையும் செய்ய முடியவில்லை.

 

தன் அம்மாவுக்கு மூச்சு முட்ட முட்ட, அவள் இதழ்களில் தேனைப் குடித்துவிட்டு, அடுத்ததாக அவளது செழித்துவளர்ந்த முலையில் பால் குடிக்க, மெதுவாக தன் அம்மாவின் உதடுகளை விடுவித்துவிட்டு, மெல்ல அவள் முலையை நோக்கி பயணமானான் அரவிந்தன்.

 

சிறைபட்டுக்கிடந்த தனது உதடுகள் விடுதலையானதும், மலர்விழி மூச்சு வாங்க ஆரம்பித்தாள். அந்த காரணத்தால் அவள் முலைகள் மேலும் கீழுமாக ஏறி இறங்க, அது அரவிந்தனை “வாடா.. வந்து பால் குடிடா..” என்று அழைப்பது போல இருந்தது.

 

அந்த காட்சியைக் கண்டு அரவிந்தன், அடக்க முடியாத காம வெறியோடு தன் அம்மாவின் முலைகளில் ஒன்றைக் கவ்வ, மறுமுலையை அவன் கை தொடர்ந்து, இன்னும் கொஞ்சம் அழுத்தமாக பிசைந்துகொண்டிருந்தது.

 

மலர்விழியோ தாங்க முடியாத காமத்தில் “ஆஆஆஆஆ.. அரவிந்தா.. டேய்ய்ய்ய்ய்.. என்ன விடுடா.. நான் உன் அம்மாமாமாமாடாடாடா..” என்று துடிக்க, அவள் வார்த்தைகள் அவனுக்கு வெறியேற்ற, நறுக்கென்று தன் அம்மாவின் காம்பைக் கடித்தான்.

 

உடனே “ஆஆஆஆ.. அம்மாமாமாமா.. பாத்துடா படுபாவி.. ஏன்டா இப்படி கடிக்கிற.. ஆஆஆஆ..” என்று வலியோடு கலந்த சுகத்தில் மலர்விழி துடித்தாள்.

 

மலர்விழி துடிப்பது மகன் அரவிந்தனுக்கு மேலும் மேலும் போதையேற்றிக்கொண்டே இருந்தது. அப்போது தன் அம்மாவின் காம்பை உறிய, அன்று அதில் பால் ஏதும் வரவில்லை. நேற்று பால் குடித்த அந்த முலைகளில் இன்று பால் வரவில்லையே என்று அரவிந்தனுக்கு ஏமாற்றமாக இருந்தாலும், தான் இன்று பால் குடிக்க வரம் வாங்கவில்லையே என்று மனதை தேற்றிக்கொண்டு, சட்டென கண்ணிமைக்கும் நேரத்தில், தன் கைகளையும் வாயையும் இடம்மாற்றி, தன் அம்மாவை துடிக்கவிட்டான் அரவிந்தன்.

 

மலர்விழியும் “டேய் அரவிந்தா.. வேண்டான்டா.. ப்ளீஸ்டா.. என்ன விடுடா..” என்று பிதற்றிக்கொண்டே இருக்க, அரவிந்தன் தன் அம்மாவின் முலைகளைக் அங்கங்கே கடித்து, அவளை மேலும் துடிக்கவிட்டான்.

 

தன் அம்மாவின் முலைகளின் மீதிருந்த ஆசை தீரும்வரையிலும் அவள் முலையை ருசித்துவிட்டு, அப்படியே மெதுவாக கீழிறங்கிச் சென்று, தன் அம்மாவின் சொர்க்க வாசலை அடைந்தான்.

 

(See Next Post..)