Adultery గీత - (దాటేనా)

[Haran000]

Update #29

12. Indulgence

Continuation………

చెందనా ఇంట్లో, తలుపు మూసి ఉన్న గదిలో, టేబుల్ మీద పుస్తకాలు, పక్కన సాంసంగ్ ఫోన్, చిన్న వాచ్. ఆ పక్కనే బెడ్డు మీద పచ్చరంగు బ్లాంకెట్ లో ఉన్న ఇద్దరు మనుషులు.

దుప్పట్లో చీకటి, లోపల చెందనా మెడకి ముద్దు పెట్టి ఆమె కురులు మొహం మీద పడుతుంటే భరత్ చేత్తో పైకి జరిపాడు.

భరత్ చెవి కింద చిన్నగా సిగ్గుతో ముద్దు పెట్టి, చెందనా: రేయ్.... నీకోటి చెప్పాలా?

భరత్: హా చెప్పు

చెందనా: నువు ఏం చేస్తావు అంటే ఏదో అంత్రోపాలజీ అన్నావు కదా

భరత్: హా అవును

చెందనా: నాకు ఏమవ్వాలి అని ఉందో తెలుసా?

భరత్: నువు చెప్పలేదు కదా

చెందనా: భరత్ ఇలా నీతో ఉండాలి అని ఉందిరా.

భరత్: అంటే?

చెందనా: అంటే అంటే అంతేరా, నువంటే ఇష్టంరా. నువు చదవవు కానీ అలా అల్లరి చేస్తావు. హెల్ప్ చేస్తావు. మంచిగా ఉంటావు. తప్పులు మాత్రం చెయ్యవు. 

భరత్: చెందూ...

చెందనా: హా చెప్పు 

భరత్: ఉక్కపోస్తుంది ఈ బ్లాంకెట్ తీసేద్దాం 

చెందనా: వద్దురా 

భరత్: ఎందుకే?

చెందనా: ఎందుకేంటి, నా tshirt విప్పేసాను, నాకు సిగ్గు.

భరత్: హహ...సిగ్గులేకుండా నన్ను ఇంట్లోకి పిలుచుకొని మళ్ళీ సిగ్గంటావా 

చెందనా: భరత్ నువు పెయింటింగ్ వేస్తావు కదా 

భరత్: హా....

చెందనా: నన్ను దించవా ఒకసారి

భరత్: నీకోటీ తెలుసా.

చెందనా: ఏంటి?

భరత్: మనం ఆరోజు పార్క్ కి పోయాము. హరీష్ వికాస్, మనమందరం.

చెందనా: అవును

భరత్: మనం ఇద్దరమే ఫోటో దిగాము గుర్తుందా?

చెందనా: హా 

భరత్: అది పెయింటింగ్ వేసాను నేను. మా రూంలో ఉంది. 

భరత్ చెంప మీద ముద్దిచ్చింది. 

భరత్: చెందూ...

చెందనా: నన్ను కూడా ముద్దు పెట్టుకోరా

భరత్: హేయ్ ఎందుకూ?

చెందనా: మొద్దు నన్ను ముద్దు పెట్టుకోడానికి నీకు కారణం కావాలా

భరత్: హే నేను ఏం చెప్పాను చిన్నపిల్లవి చిన్నపిల్లలా ఉండు 

చెందనా: ఇంకోసారి అలా అంటే చంపేస్తా నిన్ను.... అంటూ మెడలో గిల్లింది.

భరత్ నవ్వుతూ తనని పక్కకి పడుకోపెట్టాడు. చెందనా మీదకి ఎక్కి వొంగి ఆమె మొహం ముందు పెట్టాడు. 

అలా హఠాత్తుగా భరత్ తన పెదవుల ముందు పెదువులు పెట్టేసరికి సిగ్గు గుబులుతో కళ్ళు మూసుకుంది.

భరత్: చెందూ ఏంటి కళ్ళు మూస్కున్నావు

చెందనా: నేను చూడను నువ్వే కిస్ చెయ్ 

చెందనా చెంపలు పట్టుకొని లాగుతూ వదిలాడు.

భరత్: నేను కిస్ చేస్తలేను.... అంటూ దుప్పటి కిందకి జరిపి బయటకి లేచాడు. 

ఇద్దరికీ ఫ్యాన్ గాలి చల్లగా తగిలింది.

చెందనా: పోతావా ?

భరత్: పోతాను. మనం తరువాత కలుద్దాం.

చెందనా: పోనీ ఏదైనా గేమ్ ఆడుదామా, pubg ఆడుదాం 

భరత్: వద్దు నేను వెళ్తాను. ఇంకెప్పుడైన ఆడుదాం. 

మరుక్షణం చెందనా బుంగమూతి పెట్టుకొని కూర్చుంది. 

వెంటనే భరత్ ఆమె మొహం పట్టుకొని నుదుట, చెంపలు, గడ్డం ముద్దులు పెట్టేసాడు. 

సిగ్గుపడుతూ చిలిపిగా నవ్వేసింది.

భరత్: ఓకే బై....

చెందనా: హా బై...

భరత్ చేతికి ఉన్న బ్రెస్లెట్ చెందనా ట్యాంక్టాప్ కి చిక్కుకొని తను లేస్తుంటే లాగినట్టు అవుతూ చెందనా కాలర్ చినిగింది. తన అందం సగానికి సగం కనిపించింది. కళ్ళు మూసుకున్నాడు.

చెందనా: అబ్బా చా యాక్టింగ్ చెయ్యకు చూసేసావుగా 

భరత్: సారీ ఏ అది అలా తట్టుకుంటుంది అనుకోలేదు.

చెందనా: పోన్లే... అంటూ భరత్ చెయ్యి పట్టుకొని తన ఇరుక్కున్న గల్లాని బ్రెస్లెట్ నుంచి విడదీసి బ్రెస్లెట్ ముద్దు పెట్టుకుంది.

చెందనా: ఇది ఇలాగే ఉండాలి నీ చేతికి

భరత్: నువు ఇచ్చావు కదా ఉంచుకుంటాను.

చెందనా: సరే ఇంటికెళ్ళు 

భరత్: సరే బై....

ఇద్దరూ లేచి, డోర్ తీస్తుంటే చెందనా వెంటనే tshirt తొడుక్కుంది.

భరత్ ని కింద గేటు దాక వచ్చి మరోసారి బై చెప్పి గేటు మూసేసింది.

ఁ
।

మరుసటి రోజు, తల పక్కనే ఫోన్ జుమ్మ్ అని వైబ్రేషన్ శబ్దానికి భరత్ ప్రొద్దున్నే కళ్ళు తెరిచేసరికి కాళ్ళ భాగంలో బ్లాంకెట్ గొడుగులా లేచి ఉంది. తలుపు దిక్కు చూసాడు మూసే ఉంది. పక్కన ఫోన్ చూశాడు. నోటిఫికేషన్ లైట్ వెలుగుతూ ఉంది. 

స్క్రీన్ ఆన్ చేసి చూసాడు. తను పెట్టిన, “ మిస్ నిద్రపోయారా, నాకు రావట్లేదు ” అనే మేసేజ్ కి గీత  బదులుగా, “ అయ్యో నైట్ గౌతమ్ గారితో మాట్లాడి పడుకున్నారా నీ మెసేజ్ చూస్కోలేదు ” అని ఇప్పుడే వచ్చిన మేసేజ్ ఉంది. 

మొహంలో చిన్న చిరునవ్వుతో వెంటనే గీతకి కాల్ కలిపాడు. 

అక్కడ గీత స్నానం చేసి తెల్లని టర్కీ టవల్ చుట్టుకొని పచ్చి కురులు తుడుచుకుంటూ అద్దం ముందు నిల్చొని ఉంది. పరుపు మీద ఉన్న ఫోన్ రింగ్ అవడం చూసి తీసి ఎత్తింది. 

గీత: హెల్లో భరత్..

భరత్ (నవ్వుకుంటూ): గుడ్ మార్నింగ్ మిస్ ఏం చేస్తున్నారు?

గీత: ఇప్పుడే స్నానం చేశారా, స్కూల్ కి రెడీ అవుతున్న. నైట్ మెసేజ్ చేసావు ఎందుకురా?

ఎడమ చేత తన కాళ్ళమధ్యలో నలుపుకుంటూ, భరత్: ఊరికే మిస్. మిస్ ఒక సమస్య వచ్చింది మిస్

పరుపులో కూర్చొని ఫ్యాన్ కింద జుట్టు ఆరపెట్టుకుంటూ, గీత: ఏంట్రా?

భరత్: మిస్ అదీ అదీ...

గీత: చెప్పు...

భరత్: మిస్ ఆరోజు మీకు పక్కన ఉంటే అయ్యింది కదా, అలా అయ్యింది మిస్ నాకు.

భరత్ అనుకోకుండా అలా చెప్పేసరికి గీతకి సిగ్గుముంచుకొచ్చింది.

గీత: చి కుక్కపిల్ల ఏం చెప్తున్నావుర నాకు?

భరత్: హహ... మిస్ అదే గుర్తొస్తుంది మిస్ నాకు. 

గీత: హేయ్... పిచ్చిరా నీకు. ఫోన్ పెట్టేయ్ 

భరత్: మిస్ మీరే గుర్తిస్తున్నారు. ప్రొద్దున్నే కిస్ ఇవ్వాలని ఉంది. 

గీత: ఏయ్ చుప్ప్... ఇప్పుడు మాట్లాడే టైం లేదు, పెట్టేస్తున్న బై...అంటూ కట్ చేసింది. 

భరత్ ఫోన్ పెట్టేసి నవ్వుకున్నాడు. 

గీత కురులు ఆరపెట్టుకొని భరత్ మాటకి తనలో నవ్వు ఆగలేక అద్దంలో తన సిగ్గుమొహం తాను చూసుకొని నవ్వుకుంది.

'
'

పది దాటాక, భరత్ స్పోర్ట్స్ అకాడమీకి బయల్దేరి, ముందుగా శ్రీరామ్ దగ్గరకి వచ్చాడు. 

కింద గీత ఇంటికి తాళం వేసి ఉంది, అది చూసి పైకి పోయాడు. పైన స్వరూప ఉంది. 

భరత్: శ్రీరామ్ అన్న లేడా?

స్వరూప: లేదు నాని, బయటకి పోయాడు. ఫోన్ నెంబర్ ఉంటే చెయ్యి.

భరత్: నేను ఫోన్ తెచ్చుకోలేదు, మీరే చేయండి.

స్వరూప శ్రీరామ్ కి ఫోన్ కలిపి భారత్ కి అందించింది.

భరత్: హెలొ అన్న, నేను భరత్, ఎక్కడ ఉన్నావు?

శ్రీరామ్: ఎందుకురా

భరత్: అన్న అది అకాడమీ పోతున్న ఒకసారి నువు వస్తావా అని

శ్రీరామ్: మన చౌరస్తా దగ్గర డైమండ్ టీ స్టాల్ లో ఉన్న ఇక్కడికి రా ముందు.

భరత్: హా సరే అన్న.


భరత్ వెంటనే అక్కడికి పోయి శ్రీరామ్ ని కలిశాడు. భరత్ కి కూడా ఒక టీ చెప్పాడు శ్రీరామ్.

భరత్: అన్నా ఇప్పుడు ఫీస్ కడుదాం అని పోతున్న, నువు ఒకసారి రావా, అక్కడ వాళ్ళతో మాట్లాడు నాకోసం.

శ్రీరామ్: అక్కడ రఫీఖ్ సార్ అని ఉంటాడు, శెట్టిల్ కోచ్. డైరెక్ట్ ఆయన దగ్గరకి పోర నేనెందుకు రావడం. 

భరత్: అదే అన్నా. నువు ఆయనతో చెప్పు నాతో వచ్చి నీకు తెలుసు కదా వాళ్ళు.

శ్రీరామ్: హ సరే. పా పోదాం.

ఛాయి తాగి ఇద్దరూ శ్రీరామ్ యాక్సెస్ స్కూటీ మీద పోయారు. 

“ డ్రీమ్ బడ్స్ స్పోర్ట్స్ అవెన్యూ ” ముందు ఆగారు. 

శ్రీతో పాటు భరత్ కలసి గేటు లోపలికి వెళ్ళి కుడివైపు రిసిప్షన్ గదిలోకి అద్దాల తలుపు తీసుకొని పోయారు. 

అక్కడ ఒక అబ్బాయి ఉన్నాడు. అతడి దగ్గరకి పోయి, శ్రీ: బ్రో రఫీఖ్ లేడా?

అబ్బాయి: ఐదు నిమిషాలు వస్తాడు ఉండండి.

రఫీఖ్ వచ్చేలోపు ఇద్దరూ అలా పక్కన గేట్ తీసుకొని ఇండోర్ నెట్ ఏరియాకి పోయారు. 

లోపల పెద్ద హాల్, దాని మధ్యలో నెట్ ఉంది. కింద బ్లూ రంగులో ఫ్లోర్. ముగ్గురు వేరే ఆటగాళ్ళు అక్కడ ఏవో మాట్లాడుకుంటూ ఉన్నారు. 

శ్రీరామ్: ఒక ర్యాకెట్ కొనుక్కో మరి మంచిది 

భరత్: హా ఉంది అన్నా నాకు మంచిది ఉంది. బ్రాండెడ్.

శ్రీరామ్: ఐతే ఇంకేంది రేపటి నుంచి ప్రాక్టీస్ చేసేయ్, మే మూడు తారీఖు అంట కదా ఇక్కడ కంపిటిషన్. 

భరత్: హా అవును అన్న.

శ్రీరామ్: సరే పదా రఫీఖ్ దగ్గరకి పోదాం.

తిరిగి అక్కడికి పోయారు. శ్రీరామ్ ని చూడగానే, అప్పుడే స్వెట్ షర్ట్ విప్పి అక్కడే ఉన్న హంగర్ కి వేసి వచ్చాడు నల్లగా, చిన్న కళ్ళతో భరత్ కంటే బెత్తడు పొట్టిగా ఉన్న రఫీఖ్ నవ్వుతూ శ్రీరామ్ ని పలకరించాడు.

రఫీఖ్: హై శ్రీ, సలాం వలేఖుమ్, కైసే హో?

శ్రీరామ్: బాగున్నా బ్రో. వీడు భరత్ అని నాకు చిన్నప్పట్నుంచీ పరిచయం. అప్పట్లో వీళ్ళింటి పక్కనే ఉండే వాళ్ళం మేము.

రఫీఖ్: ఓహో... హై భరత్ 

భరత్: హై సార్.

శ్రీరామ్: శెట్టిల్ ఆడుతాడు మంచిగా. ఈసారి అండర్ నైంటీన్ లో ఆడుతాడు. 

రఫీఖ్: అరె నిజంగా, ఈసారి మా నుంచి ఎక్కువ లేరు, ముగ్గురే ఉన్నారు ఎలా అనుకున్న. నువు వస్తే నలుగురు, టూ పేర్స్ అవుతారు భరత్.

భరత్ ఏదో చెప్పాలని నోరు తెరిచే లోపు శ్రీరామ్ కలగజేసుకున్నాడు. 

శ్రీరామ్: ఫీస్ ఇరవై వేలు అంట ఎందుకు బ్రో అంత?

రఫీఖ్: అరేయ్ రోజుకి నాలుగు గంటలు. సెషన్ కి ముందూ తరువాత ఫూడ్, మెడికల్ అబ్సర్వేషన్, ట్రావెల్, డ్రెస్ కోడ్ అన్నీ ఉన్నాయి. ప్లస్ ఇండోర్ స్పేస్ ప్రొవైడ్ చేస్తున్నాము కదా. నీకు తెలీదా, ధనుష్ ఉన్నప్పుడు ఎలా ఉండేది, అప్పుడు నువు కూడా వచ్చేవాడివి, బాస్కెట్ బాలుకి.

శ్రీరామ్: హా అవును. ఏంటో ధనుష్ అన్న మానేసాక నాకు కూడా ఇంట్రెస్ట్ పోయింది బ్రో.

రఫీఖ్: ఎందుకు మానేసాడు వాడు అసలు?

శ్రీరామ్: అయ్యో నీకు తెలీదా, ధనుష్ బ్రో ఐపిఎస్ కొట్టాడు బ్రో. 

రఫీఖ్: సాలే గాడు, చెప్పలేదురా నాకు. 

శ్రీరామ్: ఏమో మరి..సర్లే బ్రో వీడు బాగా ఆడుతాడు, కానీ ఎక్కువ గైడెన్స్ లేదు. స్కూల్ లో ఆడిందే కానీ ఇలా ఇన్స్టిట్యూట్ కి రావడం ఇదే ఫస్ట్ టైం. 

రఫీఖ్: ఏం కాదు పది రోజులు ఐతే అంతా అలవాటు అవుద్ది. మంచి ప్లేయర్స్ కావాలి ఎవరికైనా అంతేనా కాదా.

శ్రీరామ్: హ అవును. భరత్ రేపటి నుంచి రావాలి. ఫేస్ డబ్బులు ఇటీవ్వు.

భరత్ ప్యాంట్ జేబులోంచి గీత ఇచ్చిన ఇరవై వేలు తీసి ఇచ్చాడు. శ్రీరామ్ అవి తీసుకొని లెక్కపెట్టి, అని అందులోంచి నాలుగు ఐదు వందల నోట్లు తీసి తిరిగి భరత్ కి ఇచ్చేసి మిగతావి చిరునవ్వుతో రఫీఖ్ కి ఇచ్చాడు.

శ్రీరామ్: ఒకే నా బ్రో?

రఫీఖ్: హహ.... సరేలే, రేపటి నుంచి ప్రొద్దున ఎనమిది గంటలకే రావాలి. మధ్యానం ఒంటి గంట వరకు ఇక్కడే.

భరత్: హా సార్ తప్పకుండా వస్తాను.

రఫీఖ్: రెండు స్పోర్ట్స్ వేర్ సెపరేట్ గా ఇక్కడికి రావడానికే వేసుకో, ఏవి పడితే అవి వేసుకొని రావొద్దు.

భరత్: ఒకే సార్. 

శ్రీరామ్: వెల్లోస్తాము.

రఫీఖ్: హా సరే. ధనుష్ గాడు కలిస్తే గుర్తు చేసాను అని చెప్పు 

శ్రీరామ్: హా ఒకే. 

ఇద్దరూ బయటకి వచ్చారు. 

భరత్: థాంక్స్ అన్నా.

శ్రీరామ్: థాంక్స్ కాదు కానీ మంచిగా రోజు రా, సరేనా 

భరత్: వస్తా అన్నా, నాకేం పని స్కూల్ కూడా లేదుగా.

శ్రీరామ్: హ్మ్ సరేరా ఇంటికి పో. బాయ్.

భరత్: బై అన్న.