Adultery అల్లుడు-అత్త #దసరా updated (17-11-24)

[Prasad@143]

8.

సమయం ఉదయం 10:30

అప్పుడే నిద్రలేచిన మధురిమ కి తలంత భారంగా ఉంది 
లేచి కూర్చొని తల పట్టుకుంది 

ఒక్కసారిగా రాత్రి జరిగింది అంత గుర్తొచ్చింది 
మనసు కు చాలా బాధ గా అనిపించింది 

చిన్నగా పైకి లేచి time చూసుకొని బాత్ రూమ్ లోకి వెళ్లి ఫ్రెష్ అయ్యి కిచెన్ లోకి వెళ్లి కాఫీ పెట్టుకొని 
హాల్లో కూర్చొని టీవీ పెట్టుకొని తాగుతూ చూస్తుంది 

కానీ తన మనసు మనసులో లో లేదు 
ఏవేవో ఆలోచనలు 

కొద్దిసేపు బాధ పడుతుంది 
కొద్దిసేపు కోపడుతుంది 
కొద్దిసేపు ఏడుస్తుంది 


తన ఆలోచనలు అంతం లేకుండా పోతున్నాయి 

ఒకవైపు తనని అలా రూమ్ నుండీ నెట్టేయడం కోపం తెప్పిస్తుంటే 

ఇంకో వైపు  కొంచం బ్రతిమలోచ్చు కదా అని తిట్టుకుంటుంది 

వాడికి అంత కొవ్వు ఉంటే నాకెంత ఉండాలి అని  గట్టిగా అనుకుంది 

కానీ మధురిమ కి తెలుసు తాను ఎన్ని అనుకున్న వాడి ముందు ఏవి పని చేయవు అని 

అందుకే ఏం ఆలోచించకుండా అలానే తలని వెనక్కి వాల్చి కళ్ళు మూసుకుంది

కానీ 
మధురిమ కి సడెన్ ఒకటి మదిలోకొచ్చింది 

"అస్సలు రాత్రి నేను ఎందుకు అంతలా ఏడ్చాను 
వాడు నన్ను నెట్టేసినందుకా 
లేకపోతే వాడు నన్ను ఏం చేయనందుకా "అని 

మధురిమ కి ఒక్కసారి గా ఒళ్ళు జల్లు మంది

పిచ్చి కోపం వచ్చింది 

వెంటనే  లేచి తన రూమ్ లోకి వెళ్లి  

అద్దం ముందు నిలబడి 
తనని తాను కోపం గా చూసి 

" ఛి నీ బతుకు చెడ 
వాడు నిన్ను ఏం చేయనందుకు అంతలా ఏడ్చావానే బజారుదనా

 ఇంక నిన్ను లంజ లా వాడుకొని బయటికి నెట్టేయడం ఇష్టం లేక 
అంతలా ఏడ్చావేమో అనుకున్నానే 
ఛి సిగ్గులేని దాన

నిన్ను చూస్తేనే అసహ్యం వేస్తుందే

అదేదొ నీ మొగుడు నిన్ను రూమ్ లో నుండి బయటికి నెట్టేసినట్టు తెగ ఏడ్చావ్ కదనే 

వామ్మో వామ్మో అస్సలు నువ్వు మాములు లంజ వి కాదే 
అంత పుకు జిల తో కొట్టుకుంటున్నావనే

ఛి సిగ్గు లేని లంజ 

కొన్ని రోజులు ఐతే వాడి కోసం కట్టుకున్న మొగుడ్ని కూడా వదిలేసేలా వున్నావ్ కదనే 

రాను రాను నువ్వు ఇలా తయారవుతున్నావ్ ఏంటే 

అస్సలు ఎలా ఉండేదానివి 
ఏక ఐపోయావ్ 

ఒక్క రోజులో వాడికి ఎలా పడిపోయావే 

నిజం చెప్పవే రాత్రి వాడి రూమ్ కి వెళ్ళింది 
వాడికి కాలేత్తటానికే కదా 

వాడితో లంజ లా దేంగించుకుందాం అనే కదా  నువ్వు వెళ్ళింది 

వామ్మో నువ్వు మాములు దానివి కాదే 

నీ కామం తో నన్ను పాడు చేస్తున్నావ్ కదనే 

"అని మధురిమ తనని తనే ఆయాసం వచ్చేదాకా పచ్చి బూతులు తిట్టుకుంది

కొద్దిసేపటికి తెరుకొని 
అద్ధం లో తనని తాను మళ్ళీ కోపం గా చూసుకుంది 

అలా చూసుకుంటున్న మధురిమ కి తన కింది పెదవి మీద పంటి గాటు కనపడింది

అది రాత్రి ఆనంద్ కోరికాడు అని గుర్తు రాగానే 

మధురిమ కి ఆనంద్ మీద పిచ్చి కోపం వచ్చింది 

"నీ యబ్బ నీవల్లే రా నేను ఇలా అయ్యాను
 నన్ను చంపుతున్నావ్ కదరా 

నాకు మనశాంతి లేకుండా చేస్తున్నావ్ "అనుకుంటు  ఏడ్చేసింది 

తన కోపం ఎవరి మీద చూపించాలో అర్ధం కావడం లేదు 

ఏం చేయాలో అర్ధం కావడం లేదు 

అలోచించి అలోచించి మధురిమ కి తలనొప్పి వచ్చేస్తుంది

చిన్నగా వెళ్లి పడుకొని నిద్రపోయింది....

తన కూతురు మాట వినిపిస్తుంటే చిన్నగా కళ్ళు తెరిచి చూసింది 

తన పక్కన కుర్చొని నవ్వుతూ కనిపిస్తున్న తన కూతురు నేత్ర కనపడగానే 

చిన్నగా నవ్వుతూ లేచి కూర్చొని 
"ఏంటి తల్లి అప్పుడే వచ్చావ్ "అని అడిగింది మధురిమ

మధురిమ నీ వింత గా చూస్తూ 
"ఏంటి అమ్మ ఏం మాట్లాడుతున్నావ్ 
నేను అప్పుడే వచ్చానా 
ఇప్పుడు time ఎంత అవుతుందో తెలుసా 

సాయంత్రం 4:30 అవుతుంది 

అంటే ఇప్పటి వరకు నువ్వు పడుకొనే ఉన్నావా 
ఏం అయ్యింది నీకు "అని టెన్షన్ పడుతూ అడుగుతుంటే 

కూతురు కంగారు చూసి 
"నేత్రా ఏం కాలేదు 
కొంచం తల నొప్పిగా ఉండి పడుకున్న అంతే 
నాకేం తెలుసు సాయంత్రం వరకు నిద్రపోతా అని "అని చెప్పగానే 

"సరే లే ముందు లేచి ఫ్రెష్  అవ్వు ఏమైనా తిందువు "అనేసరికి

కూతురు నుదిటి మీద ముద్దు పెట్టి 
లోనికి వెళ్లి ఫ్రెష్ అయ్యి బయటికి వచ్చింది 

ఇంకా బెడ్ రూమ్ లోనే ఉండి మొత్తం నీట్ గా సదురుతున్న తన కూతురునీ చూసి 

 నవ్వుకుంటూ 
"చాల్లే తల్లి నేను సదురుతాలే, పద ఏమైనా తిందాం బాగా ఆకలి అవుతుంది "అని చెప్పగానే 

నేత్ర మధురిమ నీ కోపం గా చూసి 
"తినకుండా అలానే నిద్రపోయావ్ కదా "అంటుంటే 

నేత్ర నోటిని ముసి 
"సారీ తల్లి మర్చిపోయా ఇప్పుడు తిందాం పద "అనగానే 
నేత్ర చిన్నగా నవ్వుతూ 

మధురిమ చెయ్యి పట్టుకొని డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గరికి తీసుకెళ్లి కూర్చోపెట్టి 

నేత్ర నే కలిపి ఒక్కో ముద్ద ఒక్కో ముద్ద తినిపిస్తుంది 

అప్పుడే లోపలికి ఒచ్చిన పనిమనిషి సుజాత 
తల్లి కూతుళ్ళని చూసి నవ్వుతూ 

"ఏంటి అమ్మాయ్ గారు 
నేత్రమ్మ పెడుతుంటే తింటున్నారు 
మీరు రాను రాను చిన్నపిల్ల అవుతున్నారు"
అని నవ్వుతుంటే 

సుజాత మాటలు విని సిగ్గు పడుతూ 
"లేదు సుజాత నేను తింటా అని చెప్పినా కూడా అదే తినిపిస్తుంది 
నా మాట అస్సలు వింటుందా ఏంటి "అని మధురిమ అనేసరికి 

నేత్ర నవ్వుకుంటూ తల్లికి తినిపిస్తుంది 

పనిమనిషి సుజాత 
ఇద్దరి దగ్గరికి వచ్చి 
"ఇద్దరిద్దరే తల్లి, మి పని కానివ్వండి నా పని చూసుకుంటా" అని కిచెన్ లోకి వెళ్ళింది 

సుజాత నీ చూసి ఇద్దరు తల్లికూతుళ్లు బాగా నవ్వుకున్నారు

కడుపు నిండా తినేసరికి మధురిమ కి ఓపిక వచ్చింది 

తిన్న ప్లేట్ నీ నేత్ర చేతిలో నుండి తీసుకొని వంట గది లోకి వెళ్తుంటే 
నేత్ర కూడా తల్లి వెనకనే నడుస్తు వెళ్ళింది 

మధురిమ వెళ్లేసరికి సుజాత రాత్రి భోజనానికి కావాల్సినవి 
రెడీ చేస్తుంది 

మధురిమ లోనికి వెళ్లి 
"సుజాత ఈ రోజు ఏం వండుతున్నావే "అని అడిగేసరికి
 
"గోంగూర పచ్చడి, పప్పు చారు, కాకరకాయ ఫ్రై,ములక్కాయ టమాట "అని టకటక చెప్పేసింది 

అది విన్న మధురిమ" ఏంటే ఈ మధ్య ఇన్ని వరైటీలు చేస్తున్నావ్, అస్సలు కాకర కాయ ఇంట్లో తినరు కదా "అని మధురిమ అడుగుతుంటే

అప్పుడే నేత్ర మధ్యలో అడ్డు వస్తు"అమ్మ నాకు టీ కావాలి "అని అడిగింది 

సుజాత నవ్వుతూ "నన్ను అడగొచ్చు కదా తల్లి "అనీ 
నేత్ర కి టీ పెడుతుంది 

నేత్ర అది చూసి నవ్వుతూ 
"అమ్మ కి కాఫీ"అంది మళ్ళీ వెంటనే 

సుజాత చిన్నగా ఒక నిట్టూర్పు వదిలి 
"నాకు తెలియదా నేత్రమ్మ 
అమ్మాయ్ గారికి ఏం కావాలో 
ఎప్పుడు ఇద్దరు కలిసే తాగుతారు కదా "అని 

నేత్ర కి టీ, మధురిమ కి కాఫీ పెట్టడుతూ 
"అదేంటో అమ్మగారు 
నేత్రమ్మ కి కాఫి నచ్చదు టీ నే తాగుతారు

అమ్మాయ్ గారికి టీ నచ్చదు కాఫి నే తాగుతారు 

తల్లికూతుళ్ళకి వేరు వేరు అలవాట్లు ఏంటో 

అశోక్ sir కూడా కాఫి అస్సలు నచ్చదు అమ్మ 

నేత్రమ్మ లానే టీ నే తాగుతారు 

తండ్రి కూతుళ్ల కి ఒక అలవాటు అయితే 
అమ్మాయ్ గారికి ఇంకో అలవాటు బలే విచిత్రం గా ఉంది"అనేసరికి 

మధురిమ మొకం వాడిపోయింది 

అది చుసిన నేత్ర 
సుజాత నీ పక్కకి నెట్టి 

టీ, కాఫీ కలుపుతూ 
"ఆంటీ...
మా అమ్మ కి కాఫీ చిన్నపటి నుండే అలవాటు అయ్యింది 

ఆ కాలం లో మా తాతగారు 

మా అమ్మ నీ 
పల్లెటూరు లో ఉంచకుండా 
పట్నం పంపించి చదివించారు

ఆ కాలం లో పట్నం లో కొత్తగా ఒచ్చిన కాఫీ నీ తెగ తాగేవారంట 

ఇంక అమ్మ కూడా ఒకసారి ట్రై చేసి బాగుండటం తో 
అప్పటి నుండి కాఫీ నే తాగుతుంది

కాఫీ తగినంత మాత్రాన మా అమ్మ పట్నం పిల్ల ఐపోలేదు 

ఇప్పటికి మా అమ్మ ఆ పల్లెటూరి కట్టుబాట్లే పాటిస్తుంది 

కావాలంటే నువ్వే ఒకసారి చూడు 
ఒక్కో చేతికి అరడజను అరడజను గాజులు వేసుకుంటుంది 

ఆ ముక్కు కి చూడు ఆ ముక్కు పుడక 

ఎప్పుడో అమ్మ కి ఐదు సంవత్సరాలప్పుడు మా అమ్మమ్మ కుట్టించ్చిందంట 

అప్పటి నుండి ఆ ముక్కు పుడకనే పెట్టుకుంటింది 

ఇంక మేడలో ఆ నల్లపూసలు, నాన్న కట్టిన తాళి, ఇంకో బంగారు చైన్, మళ్ళీ ఎప్పుడు నుదిటి  మీద సింధూరం పెట్టుకుంటుంది 

ఎవరైనా కొత్త వాళ్ళు ఇంటికి వచ్చి అమ్మ నీ చూసి అమ్మోరు తల్లే అనుకుంటారు

అలా ఉంటుంది అమ్మ 

కానీ నాకు అలా ఉండటం అస్సలు ఇష్టం ఉండదు 
కాలం మారింది కదా 

కానీ ఇప్పటికి అమ్మ ఆ పల్లెటూరి అమ్మాయ్ లానే ఉంటుంది 
కానీ ఈ మధ్య కొంచం మారిపోయింది 

ఇంకో విషయం తెలుసా ఆంటీ 
ఆ కాలంలో పెద్దమనిషి అవ్వగానే పెళ్లి చేసేవారు 
అంట, 
అమ్మకి కూడా అలానే పెళ్లి చేయాలి అనుకున్నారంట కానీ అమ్మ అస్సలు ఒప్పుకోలేదంట 

చదువు పూర్తి అయ్యేవరకు అస్సలు పెళ్లి చేసుకోను అని చెప్పిందంట 

ముందు ఒప్పుకున్న కూడా పెద్దమనిషి అయ్యి నాలుగు సంవత్సరాలు అవుతుండటం తో మా అమ్మమ్మ బలవంతంగా పెళ్లి చేసిందంట 

అప్పుడు అమ్మ వయసు పదహారు అంట 

తరవాత సంవత్సరానికే నేను పుట్టడం తో ఇంక నా మీద ఉన్న ప్రేమ తో ఇంక ఎవరిని కనలేదు 

నన్ను కన్న తరవాత కూడా అమ్మ నన్ను చూసుకుంటూనే కాలేజ్ కి వెళ్లి డిగ్రీ పూర్తి చేసింది 

బాగా కష్టపడిందిలే అటు నన్ను, ఇటు చదువు చూసుకోలేక 

కానీ మా అమ్మకి నేను అంటే ప్రాణం 
ఒక్కరోజు కూడా నన్ను చూడకుండా వుండలేదు 
తెలిసింది కదా మా అమ్మ మధురిమ అంటే 

అంతే కానీ 
మా అమ్మ కాఫీ తాగుతుంది అని నేను మా అమ్మ వేరు వేరు కాదు 
ఎప్పటికి ఇద్దరం ఒక్కటే 
"అని  కాఫీ కప్ మధురిమ కి ఇస్తూ చిన్నగా కన్ను కొట్టింది 

దాంతో మధురిమ నవ్వుతూ 
కూతురుని దగ్గరికి కి తీసుకొని 
"చూసావా సుజాత నా కూతురునీ 
 నా మీద ఒక్క మాట కూడా పడనివ్వదు "అనేసరికి 

సుజత వంట చేస్తూనే ఒక నిట్టూర్పు గట్టిగా తీసి 
"హుమ్మ్ నాకు తెలుసులే తల్లి మి ఇద్దరి గురించి

ఇంకెన్నాళ్లు ఇలా వుంటారు లే

 నేత్రమ్మ కి పెళ్లిడు వచ్చింది 

ఒక మంచి సంబంధం చూసి పెళ్లి చేస్తే 
అప్పుడు అల్లుడు నేత్రమ్మ నీ తీసుకొని వెళ్ళిపోతాడు 
అప్పుడు మీరు నేనే ఇంక "అనేసరికి

ఆ మాటలకి మధురిమ బాధ పడకుండా 
"నువ్వేం బాధ పడకే సుజాత 

నా కూతురు పెళ్లి గురించి నేను ఎప్పుడో ఆలోచించాను 

అల్లుడునీ ఇల్లరికానికి తెచ్చుకొని 
నా కూతుర్ని నా దగ్గరే పెట్టుకుంటా "అని నవ్వుతూ చెప్తుంది

మళ్ళీ సుజాత మాట్లాడుతూ 
"మీరు చెప్పేది బాగానే ఉంది కానీ 
అల్లుడు మొదట ఇల్లరికానికి ఒప్పుకున్న 

వాళ్ళ అమ్మ నాన్న, చుట్టూ పక్కల వాళ్ళు, బంధువులు అనే మాటలు చెప్పే మాటలు విని 

ఎప్పటికి అయిన పెళ్ళాన్ని తీసుకొని అత్తారింటికి తీసుకెళ్లిపోతాడు 

ఇలాంటివి ఎన్ని చూడట్లేదు తల్లి "అని చెప్తుంది 

"అబ్బ సుజాత నీకు బాగా కుళ్ళు లాగ వుందే 

మా తల్లికూతుళ్ళం సంతోషం గా ఉంటే అస్సలు తట్టుకోలేవ్ కదా..

హుమ్మ్ సరే నువ్వు చెప్పినట్టు అందరి మాటలు విని నా కూతురిని తీసుకెళ్లిపోతాడు అంతే కదా

అలా అయితే నా కూతురికి 

అమ్మ నాన్న, బంధువులు అస్సలు ఎవరు లేనివాడినీ వెతికి మరీ తెచ్చి నా కూతురు పెళ్లి చేస్తా 

అప్పుడు అల్లుడుని తీసుకొచ్చి ఇంట్లో పెట్టుకుంటా 
ఇప్పుడు ఏం అంటావే చెప్పు "అని మధురిమ నవ్వేసరికి 

నేత్ర కూడా మధురిమ తో కలిసి నవ్వుతూ 
"సూపర్ అమ్మ నువ్వు 
అలాంటోడినే వెతుకు పెళ్లి చేసుకుంటా "అని నవ్వుతుంటే 

పనిమనిషి సుజత ఆశ్చర్యపోతు 

"మీరు బలే ఉన్నారు తల్లి 
ఎక్కడో వతకడం ఎందుకు 

మన ఇంట్లోనే ఆనంద్ బాబు ఉన్నాడు కదా
 బాబుకి ఇచ్చి పెళ్లిచేస్తే సరి 
ఆనంద్ బాబు కూడా వయసుకి వచ్చాడు 

బాబు కి కూడా ఎవరు లేరు కదా
పైగా వరుస కూడా "అని చెప్పేసరికి 

అప్పటి వరకు నవ్వుతున్న 
తల్లికూతుళ్ళ మోకాలు మాడిపోయాయి 

మధురిమ మాటల్లో పడి   అస్సలు రాత్రి ఏం జరిగిందో మర్చిపోయింది 

ఇప్పుడు సడెన్ గా ఆనంద్ గురించి టాపిక్ వచ్చేసరికి 

ఇంక తన కూతురిని ఆనంద్ కి ఇచ్చి పెళ్లి చేసేయమనీ చెప్పేసరికి 

మధురిమ మొకం మాడిపోయింది

మధురిమ కి ఆనంద్ నీ తన కూతురుకి ఇచ్చి పెళ్లి చేయటం ఇష్టం లేదు 

అస్సలు 
ఆనంద్  కి పెళ్లి చేయటమే తనకి నచ్చట్లేదు 
ఆ ఊహ  నచ్చలేదు 
అది ఎందుకో అర్ధం కావడం లేదు 
ఆనంద్ పెళ్లి ఎప్పటికి అయిన పెళ్లి చేసుకుంటాడు 
అని అనుకుంటుంటే  మనసులో ఏదో చిన్న కలవరం మొదలయింది 


ఇలా మధురిమ ఆలోచనలు వేగం గా పరిగెడుతుంటే 

నేత్ర త్వరగా తెరుకొని 
సుజాత నీ వెనక నుండి హత్తుకొని 

"ఆంటీ.... నాకు ఆనంద్ బావా కి అస్సలు సెట్ కాదు 

నేను బావ తో ఎంత మాట్లాడాలని చూసినా కూడా బావ అస్సలు నాతో మాట్లాడడు 

ఎప్పుడు చూడు మూతి ముడుచుకొని ఉంటాడు 
నాతోనే కాదు ఇంట్లో ఎవరితో కూడా మాట్లాడడు 

అందుకే అప్పటి నుండి నేను బావా తో అస్సలు మాట్లాడటం లేదు 

నాకు సెట్ కాడు లే ఆంటీ "అనీ చెప్పేసరికి 

మధురిమ మొకం లో చిరునవ్వు వచ్చింది 
"హమ్మయ్య నా కూతురికి ఆనంద్ ఇష్టం లేదు "అనుకోగానే చాలా రిలీఫ్ గా అనిపించింది కానీ అంతలోనే 

నేత్ర మాటలు విన్న సుజాత ఆశ్చర్య పోతు 

"ఎందుకు తల్లి నాతో అబద్దం చెప్తావ్ 

ఆనంద్ బాబు ఎంత చక్కగా మాట్లాడుతాడు తెలుసా

 గల గల మాట్లాడుతుంటే అలానే చూస్తు ఉండాలి అనిపిస్తుంది

నాతో రోజు మాట్లాడతాడు "అని సుజాత చెప్పేసరికి 

మధురిమ కి షాక్ కొట్టినంత పని అయ్యింది 

ఆ షాక్ తోనే 
"ఏంటే సుజాత నువ్వు చెప్పేది 
ఆనంద్ నీతో రోజు మాట్లాడతాడా 
ఎప్పుడు మాట్లాడడు 
ఎక్కడ మాట్లాడడు "అని మధురిమ ఆత్రుత గా అడిగింది

సుజాత నవ్వుతూ 
"ఇంకెక్కడ మాట్లాడతాడమ్మా 
నేను ఎక్కువ ఉండేది ఇక్కడే కదా 

ఇక్కడే నేను వంట చేస్తుంటే నా పక్కన కూర్చొని 
నా పని అయ్యేవరకు మాట్లాడుతూనే ఉంటాడు బాబు

 మీరేమో అస్సలు మాట్లాడడు అంటున్నారు 
చెప్తే నమ్మేలా ఉండాలి 

ఒక్కోసారి బాబు మాటలు వింటే సిగ్గుతో సచ్చిపోతాం "అని చెప్పి 

ఆనంద్ తనని పొగడింది గుర్తొచ్చి ఇంకా ఎక్కువ సిగ్గుపడిపోతుంది

సుజాత సిగ్గు పడటం చుసిన మధురిమ కి ఒళ్ళు మండిపోయింది 

కోపం గానే సుజాత నీ కింద నుండి పైదాకా చూస్తూ బాగా గమనించింది 
సుజాత వయసు, తన వయసే ఉన్న కూడా తన కంటె అన్ని బాగా పెంచేసింది 

తన అంత కలర్ కాదు కానీ 
బాగా పండిన మామిడికాయ రంగు లో ఉంది

ఇది ఇలా ఉంటే దీన్ని ఏం చేయకుండా ఉంటాడా 

అత్త నీ నన్నే వదిలిపెట్టడం లేదు 

ఇంక దీనితో చాలా దూరం వెళ్లి ఉంటాడు 
అని ఆలోచిస్తుంటే బాగా కోపం వచ్చేస్తుంది 

అప్పుడే నేత్ర నవ్వుతూ 
"ఏంటి ఆంటీ అంత సిగ్గు పడుతున్నావ్ 

అస్సలు ఏం మాట్లాడాడు ఏంటి నీతో 

మాతో అస్సలు మాట్లాడడు నీతో అంతలా ఏం మాట్లాడాడో "అనీ సాగదీసే సరికి 

సుజాత కొంచం తడబడి 
"ఏం మాట్లాడతాడమ్మా మాములుగానే  మాట్లాడతాడు ఇప్పుడు నా గురించి ఎందుకులే తల్లి 

నువ్వు బాబు నే పెళ్లి చేసుకో 

బాబు నీ చూసావ్ కదా 

ఆ ఎత్తు ఆ అందం 

బాబు నవ్వితే అచ్చం రాకుమారుడులా ఉంటాడు 

నాకు కానీ ఇప్పుడు నీ అంత వయసు ఉంటేనా 
ఎలా చేసి అయిన పెళ్లి చేసుకునేదాన్ని"అనీ మళ్ళీ సిగ్గు పడింది 

ఈసారి మధురిమ రక్తం మరిగిపోయింది
కోపం బాగా పెరిగిపోయింది ఆ చివరి మాట కి 

కానీ కోపాన్ని మొకం లో చూపించకుండా 
"చాల్లే ఆపు చిన్న పిల్ల ముందు అవేం మాటలు" అని కసిరెసరికి 

సుజాత మొకం మడిపోయింది 

ఏం మాట్లాడకుండా వంట చేస్తుంది 

మధురిమ అనటానికి అంది కానీ తనకి కూడా బాధ గా అనిపించింది 

నేత్ర అది చూసి చిన్నగా సుజాతనీ వెనక నుండి హత్తుకొని 
"ఆంటీ...మీకొకటి చెప్పనా 
ఏంటంటే మనం ఎది అనుకుంటే అది జరిగిపోతే 

అది జీవితం ఎందుకు అవుతుంది చెప్పండి 

మన జీవితానికి ఎవరు సరిపోతారో దేవుడు ముందే రాసి పెట్టి ఉంచూతాడు 

ఆ సమయం వరకు వేచి చూడాలి అంతే 

నా జీవితంలో బావ రాసి ఉంటే బావే వస్తాడు 

లేదా ఇంకెవరైనా ఉంటే వాళ్ళే వస్తారు 

ఎవరు వస్తారో మన చేతుల్లో ఉండదు కదా "అని నేత్ర చెప్పేసరికి 

సుజాత కూడా నవ్వుతూ 
"నువ్వు చెప్పింది కూడా నిజమే తల్లి 
ఎది మనం అనుకున్నట్టు జరగదు " అనగానే 

మధురిమ నవ్వుతు ముందుకు వచ్చి ఇద్దరిని చూస్తు
"నన్ను అంటావ్ కానీ సుజాత

 నిజానికి మి ఇద్దరు ఒక్కటే 

నువ్వు కొంచం బాధ పడినట్టు తెలిసిన అస్సలు తట్టుకోలేదు నా కూతురు"అనేసరికి
ఇద్దరు నవ్వేశారు 

మధురిమ టాపిక్ మార్చి 
"కబుర్లు సరే కానీ వంట ఎంత వరకు అయ్యింది అస్సలు ఇన్ని వరైటీలు ఎందుకే 
కాకరకాయ ఇంట్లో ఎవరు తినరు కదా " అని మళ్ళీ అడిగేసరికి 

సుజాత కి ఏం చెప్పాలో తెలియలేదు 

అలా ఉన్న సుజాత నీ చూసి అర్ధం చేసుకున్న నేత్ర 

"అమ్మ ఇంకా నీకు అర్ధం కాలేదా 

మేడంగారు ఇవన్నీ ఆనంద్ బాబు గారి మీద ఉన్న ప్రేమతో చేసారు
నిజమే కద మేడం "అని సుజాత బుగ్గ గిల్లేసరికి

సుజాత బుగ్గని రుద్దుకుంటూ 
"రోజు పొద్దున నేను వెళ్ళేటప్పుడు ఆనంద్ బాబు రాత్రి కి ఏం వండాలో చెప్తారు తల్లి "అనేసరికి 

మధురిమ కి అస్సలు ఏమి అర్ధం కావడం లేదు 
తనకి తెలియకుండా తన ఇంట్లో ఇంత జరుగుతుందా అనీ 
దానికి  చెప్పి ఏం కావాలో అడిగి మరీ వండించుకుంటున్నాడు 

మళ్ళీ బాగా మాట్లాడతాడు 

మరీ నేను ఏం చేశా 
అత్త నీ అని తెలిసి కూడా 
ఇష్టం ఒచ్చినట్టు, ఇష్టం ఒచ్చిన చోట ముట్టుకుంటాడు 
గిల్లుతాడు, కోరుకుతాడు 

కానీ నాతో మాట్లాడడు,ఏం తింటాడో చెప్పడు అని అనుకుంటుంటే 
ఆనంద్ నీ చంపేయాలి అనే అంత కోపం వస్తుంది 

అప్పుడే సుజత 
"అమ్మ వంట అంతా ఐపోయింది 
నేను వెళ్తున్న మళ్ళీ రేపు పొద్దున్నే వస్తా "అని చెప్పి గబ గబ నడుచుకుంటూ వెళ్లిపోయింది

నేత్ర కూడా మధురిమ దగ్గరికి వచ్చి 
"అమ్మ time చూడు 7:00 అయ్యింది 

ఇంక కొద్దిసేపట్లో డాడీ వాళ్ళు వస్తారు 

అప్పటిలోగా నేను ఫ్రెష్ అయ్యి వస్తా "అని తన రూమ్ కి వెళ్లిపోయింది 

నేత్ర డాడీ వాళ్ళు వస్తారు అని చెప్పగానే మధురిమ కి నిన్న ఆనంద్ అన్న మాటలు గుర్తొచ్చాయి 

"నేను ఇంటికి వచ్చేలోపు ఇంట్లో కనపడకపోయావో ఏం చేస్తానో నాకే తెలియదు "అన్న మాటలు గుర్తొచ్చి   అన్ని ఆలోచనలు మర్చిపోయి చిన్నగా సిగ్గుపడుతూ 

త్వర త్వరగా తన రూమ్ కి వెళ్ళింది ఆనంద్ వచ్చేలోపు రెడీ అవుదాం అని.......

కథ నచ్చితే rate, కామెంట్, like చేయండి