Incest மம்மியும், மந்திர கட்டிலும்..

[nuttynirmal]

அரவிந்தன் டீ குடித்தபடியே, இரவு தன் அம்மாவின் அழகு முலைகளில் பால் குடித்த விஷயங்களை தன் மனத்திரையில் ஒவ்வொரு காட்சியாக ஓட்டிப்பார்க்க, அவன் சுன்னி ஏவுகனை போல நிமிர்ந்து நின்றது.

 

அரவிந்தனுக்கு நடந்த அனைத்து விஷயங்களும் நன்றாக நினைவிருந்தது. ஆனால் காமமோகினி சொன்னதுபோல, அவன் அம்மா மலர்விழிக்கு, இரவு நடந்த சம்பவங்கள் எதுவும் நினைவில் இல்லை என்பதை அவளது நடவடிக்கை மூலமாக புரிந்துகொண்டான் அரவிந்தன்.

 

இரவு தன் அம்மாவின் முலையில் சப்பி சப்பி பால் குடிக்கும்போது ஏற்பட்ட கிறக்கத்தைவிட, அவள் முலையில் பால் குடித்ததை நினைத்துப் பார்க்கும் நினைவுகள் அவன் தண்டை துடிக்கவைத்தது.

 

அரவிந்தன் தன் அம்மா மலர்விழியால் கட்டுக்கோப்பாக வளர்க்கப்பட்டாலும், வாலிபமும், வயதும், கல்லூரி வாழ்க்கையும் அவனுக்கு அனைத்து விஷயங்களையும் கற்றுக்கொடுத்திருந்தது. ஆனாலும் கல்லூரியில் காதல் என்று எந்த பெண்ணிடமும் மயங்கியதில்லை.

 

காரணம் அரவிந்தனுக்கு இளம் வயது பெண்களைவிட, ஆண்ட்டிகளின் மீதுதான் மோகம் அதிகம். இந்த மோகம் அனைத்து வாலிபர்களுக்கும் இருப்பதுதான் என்றாலும், அரவிந்தனுக்கு கொஞ்சம் அதிகமாகவே இருந்தது.

 

சொல்லப்போனால், ஒரு சாராசரி வாலிபன் ஆண்ட்களின் பழுத்த மாம்பழ முலைகளை ரசித்து, கசக்கிப் பிழிந்து பால் குடிக்க நினைப்பான். அதேநேரம் சிக்கென்று கைக்கு அடக்கமாக இருக்கும் இளம் கன்னிகளின் கொய்யாக்காய் முலைகளையும் கடித்துப் பார்க்க துடிப்பான்.

 

ஆனால் அரவிந்தனுக்கோ, 40 வயது ஆண்ட்டிகளைப் பார்த்தாலே அவன் தண்டு துள்ளி குதிக்கும். அவள் புண்டைப் பொந்துக்குள் புகுந்துகொள்ள துடிக்கும். ஆனால், கனியாத காய்களைக் கொண்ட இளம் சிட்டுகளின் மீது அவனுக்கு எந்தவித ஈர்ப்பும் வந்தது கிடையாது.

 

கல்லூரியில் படிக்கும்போதுகூட அந்த கல்லூரியின் பேராசிரியை ஒருத்தியின்மீது அளவுகடந்த காமம் இருந்தது அரவிந்தனுக்கு. அவளை நினைத்து கஞ்சியை கொட்டாத இரவே இல்லை என்று சொல்லலாம். அவள் பெயரும் மலர்விழி. ஆனால், தன் அம்மாவின் பெயரை வைத்திருந்ததாலோ என்னவோ, இரவில் அவளை நினைத்து கஞ்சியை கொட்டுபவனுக்கு, நேரில் அவள் முன்னால் நின்று பேசக்கூட தைரியம் வந்ததில்லை.

 

ஆனால் யாருக்கு பயந்து தன் கஞ்சியை தரைக்கு தாரைவார்த்தானோ, இன்று அவளே காமநாயகியாக தனக்கு கிடைத்திருப்பது அரவிந்தனுக்கு இதுவரையிலும் நம்ப முடியாத இன்ப அதிர்ச்சியாக இருந்தது.

 

இதுவரை “மம்மி” என்ற வார்த்தையால் கட்டுண்டு கிடந்த அவன் மனது, தன் அம்மாவின் முலையில் பால்குடித்தபின் கட்டவிழ்த்துக்கொண்டு சிறகடிக்க ஆரம்பித்தது.

 

நேற்றுவரை அவளுக்கென்று மனதில் ஒரு தனி இடத்தையும், மரியாதையும் வைத்திருந்த அரவிந்தன், இப்போது அவளையும் ஒரு சராசரி பெண்ணாகவே பார்க்க ஆரம்பித்தான்.

 

இப்படி அவன் மனதில் தன் அம்மாவின் மீதான எண்ண ஓட்டங்கள் கரைபுரண்டு ஓடிக்கொண்டிருந்தது. ஆனாலும் மனதின் ஒரு ஓரத்தில் சிறு தயக்கம் இருக்கவே செய்தது.

 

தன் அம்மாவின் முலையில் பால் குடித்தது ஒன்றும் அரவிந்தனுக்கு தவறாக தெரியவில்லை.

 

ஏனென்றால் சிறுவயதில் அந்த பால்கிண்ணங்களால் அவனுக்கு பாலூட்டியவள் அவள்தானே? தன் மகன் அழும்போதெல்லாம் அவளாகவே முன்வந்து தன் ரவிக்கையை அவிழ்த்து, தன் கணவன் மட்டும் கசக்கி விளையாடிய அந்த முலைப்பந்தின் கருத்த காம்பை, தன் மகனின் வாயில் வைத்து, அதை விளையாட்டாக கடிக்கும்போது பற்களை கடித்து அந்த சுகத்தை ரசித்தவள்தானே?

 

அதனால், தான் சிறுவயதில் பால்குடித்த அந்த பால் கிண்ணங்களில் மீண்டும் பால் குடிப்பது ஒன்றும் அரவிந்தனுக்கு தவறாக தெரியவில்லை. ஆனாலும், அதற்காக தான் இந்த உலகுக்கு வந்த அந்த யோனிப் பாதையை, தன் ஆண்மையால் ஆள நினைப்பது சரியா தவறா என்று அவன் மனதைப் போட்டு குழப்ப, அலைபாயும் தன் மனதை ஒருநிலைப்படுத்த தன் கைபேசியை எடுத்து நோண்ட ஆரம்பித்தான்.

 

அரவிந்தனின் கைபேசியில் தன் அம்மாவுடன் சேர்ந்து எடுத்துக்கொண்ட செல்பிகளே அதிகம் இருந்தது. இந்த போட்டோக்களை ஆயிரம் முறை அவன் பார்த்திருந்தாலும், இந்த முறை தன் அம்மாவை பார்க்கும் பார்வையில் காமத்தின் தாக்கம் கொஞ்சம் அதிகமாகவே இருக்க, அவன் பக்கத்தில் நெருக்கமாக இருக்கும் அவன் அம்மா அவனுடைய காதலிபோல தெரிய ஆரம்பித்தாள்.

 

ஒவ்வொரு புகைப்படமாக நகர்த்திக்கொண்டே சென்ற அரவிந்தன், கடந்த பிறந்தநாளன்று, மலர்விழி அவன் கன்னத்தில் முத்தமிடுவதுபோன்ற ஒரு புகைப்படத்தைப் பார்த்தான். அந்த புகைப்படத்தைப் பார்த்ததும், அப்படியே சிலைபோல உறைந்துபோனான் அரவிந்தன்.

 

அந்த புகைப்படத்தைப் பார்க்கும்போது, அன்று அரவிந்தனின் கன்னத்தில் அவள் தந்த முத்தம், இன்று தன் கன்னத்தில் பட்டதுபோல உணர்வைத் தந்தது.

 

மனதில் சிறு தயக்கம் இருந்தாலும், அவன் அம்மாவின் அழகு வயாகராவின் வீரியம்போல உடம்பிலுள்ள ஒவ்வொரு நரம்பிலும் பரவியிருக்க, தன் மனதிலிருந்த தயக்கத்தை உடைத்தெறிந்து, “கன்னத்தில் விழுந்த இந்த முத்தம் தன் உதட்டில் பட்டால் எப்படியிருக்கும்?” என நினைத்தபோது, அவன் தண்டு துடிக்க ஆரம்பித்தது.

 

தன் அம்மாவின் புகைப்படத்தை Zoom செய்து, செல்போன் திரையிலேயே அவள் உதடுகளைத் தடவிப் பார்த்தான் அரவிந்தன். அந்த சிவந்த தடித்த உதடுகளை விலக்கி, அதன் இடையே தன் தண்டை சொருகினால் எப்படியிருக்கும் என்று அரவிந்தன் செல்போனில் தன் அம்மாவின் அழகை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக ரசித்து பருகிக்கொண்டிருக்க, அப்போது எதிர்பார்க்காத விதமாக மலர்விழி “அரவிந்தா..” என்றபடி அரவிந்தனின் பக்கம் வந்தாள்.

 

அரவிந்தன் உடனே திரையை அணைத்துவிட்டு “என்னம்மா..” என்றான். அவன் இதயம் பதட்டத்தில் துடிக்க, அடுத்த வினாடியே நெற்றியில் வியர்வைத் துளிகள் துளிர்க்க ஆரம்பித்தன.

 

“காலையில என்ன சாப்பிடுற? இட்லி, தோசை? உனக்கு எது வேணும்?” என்று அவன் தலையைக் கோதியபடியே அன்பாக கேட்டாள் மலர்விழி.

 

“எனக்கு உன் பால்தாம்மா வேணும்..” என்று அரவிந்தனின் உதடுகள் சொல்லத் துடிக்க, அரவிந்தன் தன்னை கட்டுப்படுத்திக்கொண்டு, “உன் இஷ்டம்மா.. எது வேணாலும் பண்ணு.. நீ எது கொடுத்தாலும் சாப்பிட நான் ரெடி..” என்றான் அவள் மல்கோவா முலைகளை பார்த்தபடி.

 

“அப்படியா.. சரி இட்லி பண்ணவா?” என்று மலர்விழி கேட்டதும் “சரிம்மா..” என்று அரவிந்தன் சொல்ல, “சரி.. செல்லம்..” என்று அவன் கன்னத்தைக் கிள்ளி, உதட்டில் வைத்து “உம்மா” கொடுத்தவிட்டு, “சரி.. போய் பிரஸ் பண்ணிட்டு வா.. சாப்பிடலாம்..” என்று மலர்விழி எப்போதும்போல சகஜமாக தன் மகனிடம் பேசிக்கொண்டிருந்தாலும், அரவிந்தனின் மனதோ, அவளது இடுப்பு மடிப்பில் மயங்கிக்கொண்டிருந்தது.

 

மலர்விழி வெளியே செல்லும்போது, தன் இடுப்பில் ஒரு இன்ச் கூட வெளியே தெரியாதபடி புடவை கட்டுவது வழக்கம். ஆனால் வீட்டில் இருக்கும்போது, மகன்தானே என்ற உரிமையில், அவள் கொஞ்சம் சகஜமாக புடவை கட்டியிருக்கும்போது, அவளுடைய இடுப்பும், மடிப்புகளும் அரவிந்தனுக்கு அப்போது சகஜமாக தெரியும். ஆனால் இதுவரைக்கும் அந்த காட்சிகள் அவன் மனதில் எந்தவிட சலனத்தையும் ஏற்படுத்தியதில்லை.

 

அனால் இப்போது தன் கண்ணெதிரே நிற்கும் தன் அம்மாவின் இடுப்பும், அழகான மடிப்பும் அவன் மனதை அடுப்பில் வைத்த பாலைப் போன்று பொங்கவைக்க, அதைப் பிடித்து கிள்ளவேண்டும் என்று கைகள் துடித்தது.

 

அரவிந்தன் சகஜமாக இருக்க நினைத்தாலும், மோகத்தில் அனலாக கொதித்துக்கொண்டிருந்த அவன் உடலும், அலைபாயும் மனதும் அவனை சும்மா இருக்கவிடவில்லை.

 

மலர்விழி சமையலறையில் சமைத்துக்கொண்டிருக்க, தயங்கித் தயங்கி அங்கே சென்ற அரவிந்தன், என்ன பேசுவது என்று தெரியாமல், பேச்சை ஆரம்பித்தான்.

 

“அம்மா..”

 

“சொல்லுடா.. என்ன வேணும்..”

 

“அம்மா.. அது வந்து.. இன்னைக்கு நாம கொஞ்சம் வெளிய போய்ட்டு வரலாமா?” என்றான்.

 

“ஓஓஓ.. அப்படியா? என்ன, இன்னைக்கு சார்கிட்ட ஏதோ மாற்றம் தெரியுது..” என்று தன் மகனிடம் எப்போதும்போல சகஜமாக கேட்டாள் மலர்விழி. ஆனால் அரவிந்தன்தான் கொஞ்சம் அதிர்ந்துபோனான்.

 

“என்னம்மா? என்ன மாற்றம் தெரியுது?” என்று அரவிந்தன் முகம் வியர்வை துளிர்க்க பயத்துடன் கேட்டான்.

 

மலர்விழி அவனைப் பார்த்து செல்லமாக புன்முருவல் செய்துவிட்டு “இல்ல காலையில இருந்து, அம்மா அம்மான்னு சொல்றியே.. நீ வழக்கமா என்னை மம்மின்னுதானே சொல்லுவ?” என்றாள் மலர்விழி.

 

“என்னனே தெரியலம்மா.. உன்னை மம்மின்னு சொல்றதைவிட அம்மான்னு சொல்றதுதான் பிடிச்சிருக்கு..” என்று சொன்னவன், தாங்கிக்கொள்ள முடியாத காம தாகத்தில், தன் அம்மாவின் கன்னத்தில் “இச்..” என ஒரு முத்தம் வைத்தான்.

 

முத்தம் வைத்தபிறகுதான், “ஐயையோ.. அவசரப்பட்டு முத்தம் கொடுத்திட்டோமா?” என்று நினைப்பதற்குள், “என்னடா இது..” கன்னத்தை தேய்த்துக்கொண்டவள், பதிலுக்கு தன் மகனின் கன்னத்தில் முத்தமிட்டு, “சாரிடா.. நேத்து உன்னை தெரியாம அடிச்சிட்டேன்..” என்றாள் மலர்விழி.

 

அப்போது அரவிந்தன் கொஞ்சம் தைரியத்தை வரவழைத்துக்கொண்டு “அம்மா.. நீ அடிச்சது இன்னும் எனக்கு வலிக்குது.. அப்படி நான் என்னம்மா தப்பு செஞ்சேன்?” என்றான்.

 

இதைக் கேட்டதும் மலர்விழியின் முகம் கோபத்தில் சிவப்பதை அரவிந்தனால் உணர முடிந்தது.

 

“அரவிந்தா, அதை எனக்கு ஞாபகப் படுத்தாதே.. அதை இப்போ நினைச்சாகூட எனக்கு கோபம் வருது..” என்றாள் மலர்விழி.

 

“சரிம்மா.. உனக்கு இப்படி கோபம் வந்து என்னை பளார்ன்னு அடிக்கிற அளவுக்கு நான் பெரிய தப்பு செஞ்ச மாதிரி எனக்கு தோணலையே? நான் காலேஜ் படிக்கும்போது எக்ஸாம் பீஸ் 5000 ரூபாய பஸ்ல தொலைச்சப்போகூட என்னை நீ அடிக்கல.. ஆனா நேத்து..” என்று நிறுத்தினான் அரவிந்தன்.

 

இதற்கு மேல் தன் மகனிடம் மறைக்க எதுவும் இல்லை என்று நினைத்த மலர்விழி ஒரு நிமிடம் யோசித்தபின் தன் மகனைப் பார்த்து “அரவிந்தா.. நேத்து நீ என்னைப் பாக்கும்போது நான் எப்படி இருந்தேன்? நான் உன்னை பெத்த அம்மா, என்னை நீ அதுமாதிரி பாக்கலாமா சொல்லு.. அதுமட்டுமில்லாம என் இடுப்பை..” என்றவள் வெட்கத்தில் வேறு பக்கம் திரும்பிக்கொண்டு “இதுவரைக்கும் உன் அப்பாவைத் தவிர வேற யாரும் என்னை அதுமாதிரி பாத்ததில்ல. அந்த இடத்தையும் தொட்டதில்ல. இதுக்குமேல உனக்கு என்னால சொல்ல முடியாது..” என்று நாகரிகமாக பேச்சை நிறுத்தினாள்.

 

அரவிந்தன் மனதுக்குள் “அம்மா.. நேத்து நான் உன் முலையில பால் குடிச்சேன்.. அது உனக்கு தெரியாது..” என்று நினைத்துக்கொண்டு ஒற்றை வார்த்தையில் “சாரிம்மா.. இனிமே இப்படி செய்ய மாட்டேன்..” என்று சொல்லிவிட்டு வெளியே வந்துவிட்டான்.

 

வெளியே வந்த அரவிந்தனுக்கு,

 

“இதுவரைக்கும் உன் அப்பாவைத் தவிர வேற யாரும் என்னை அதுமாதிரி பாத்ததில்ல.. அந்த இடத்தையும் தொட்டதில்ல..”

 

“இதுவரைக்கும் உன் அப்பாவைத் தவிர வேற யாரும் என்னை அதுமாதிரி பாத்ததில்ல.. அந்த இடத்தையும் தொட்டதில்ல..”

 

என்று தன் அம்மா சொன்ன வார்த்தைகள் அவன் மனதில் ஓடிக்கொண்டே இருந்தது.

 

கணவன் காலமாகிவிட்டாலும், தளதளவென்று இருக்கும் தன் உடலை, உடல் தேவைக்காக யாரிடமும் கொடுக்காமல், இல்லை இல்லை.. யாரையும் நினைத்துக்கூட பார்க்காமல் இருக்கும் தன் அம்மாவின் பதிவிரதத்தை நினைத்து அவனுக்கு பெருமையாக இருந்தது.

 

சிறு வயதில் அம்மாவின் முலைக்காம்பைச் சப்பி அனைவரும் பால் குடித்திருப்போம். ஆனால் வாலிப வயதில் தன் அம்மாவின் முலையைச் சப்பி, காம்பில் வாய் வைத்து, செல்லமாக கடித்து, அவளின் முனகல் சத்தத்தைக் கேட்டுக்கொண்டே பாலைக் குடிக்கும் அரிய வாய்ப்பு தனக்கு கிடைத்திருப்பதே தனக்கு கிடைத்த பாக்கியமாக நினைத்து பெருமை கொண்டிருந்தான் அரவிந்தன்.

 

இந்த ஒரு சுகமே தனக்கு போதும் என்று நினைத்த அரவிந்தனுக்கு, காமமோகினி உன் அம்மாவை நீ ஓத்தே ஆகவேண்டும் என்று சொன்னதும், இன்று தன் அம்மா பெற்ற மகனிடமே வெட்கப்பட்டு, “நான் யாரும் தொடாத பத்தினி..” என்று சொன்னதும், அரவிந்தனுக்கு தன் அம்மாவின் மீதிருந்த ஆசையை இன்னும் அதிகமாக்கியது.

 

தன் ஆடைகளை அனைத்தையும் அவிழ்த்துப்போட்டு, “வாடா.. வந்து என்னை ஓலுடா..” என்று வெட்கத்தைவிட்டு பச்சையாக காமச் சூட்டில் கதறும் பெண்களை ஓப்பதைவிட, “ப்ளீஸ் அங்கலாம் தொடாதிங்க..”, “அதெல்லாம் அவுக்காதிங்க..”, “எனக்கு பயமா இருக்கு.. எதுவும் பண்ணிடாதிங்க..” என்று வெட்கத்தில் மறுக்கும் பெண்களைத்தான் ஆண்களுக்கு ஓக்க பிடிக்கும் என்று பொதுவாக ஒரு கருத்து நிலவுகிறது.

 

அதுபோல தன் உடலை வேறு யாரும் பார்க்கக்கூடாது என்று பதிவிறதமாக இருக்கும் அம்மாவை, காமமோகியின் உதவிகொண்டு, அவள் வெட்கத்தில் துடிப்பதை பார்த்துக்கொண்டே, வெறித்தனமாக வேட்டையாட நினைத்தான் அரவிந்தன்.

 

அப்போது “ம்க்கும்..” என்று குரலைச் செருமும் சத்தம் அரவிந்தனை திடுக்கிட வைத்தது.

 

அரவிந்தன் அந்த குரல் வந்த திசையைத் திரும்பிப் பார்க்க மலர்விழி, கையில் தட்டுடன் “இட்லி ரெடி.. ரொம்ப சூடா இருக்கு.. சாப்ட வாடா..” என்று அழைத்தாள்.

 

சபலத்தில் இருந்த அரவிந்தனுக்கு, “என் கூதி சூடா இருக்குடா.. வந்து வாய் வச்சு தின்னுடா..” என்று சொல்வது போல தோன்ற, “இரவு வரை எதையும் வெளிக்காட்டிக்கொள்ளக்கூடாது என்று அமைதியாக தன் அம்மாவுடன் சாப்பிட அமர்ந்தான்.

 

மலர்விழி “அரவிந்தா, உனக்கு பிடிச்ச ஓட்டை இட்லி.. இதுல சாம்பார் ஊத்தி சாப்பிட உனக்கு ரொம்ப பிடிக்குமே..” என்று சொல்லி, தன் தட்டிலிருந்த ஒரு இட்லியை எடுத்து அரவிந்தனின் தட்டில் வைத்தாள் மலர்விழி.

 

அரவிந்தன் இட்லி வெந்துவிட்டதா என்று ஓட்டைபோட்டுப் பார்க்கும் அந்த “சாம்பிள்” இட்லி தன் அம்மாவின் கூதி போன்று இருந்தது.

 

தன்னையும் அறியாமல் அந்த இட்லியை தன் அம்மாவின் கூதியாக நினைத்துக்கொண்டே, இட்லியின் ஓட்டையைச் சுற்றி விரலால் வருட ஆரம்பித்தான் அரவிந்தன்.

 

அதைக் கவனித்த மலர்விழி “என்னடா, இட்லியை போட்டு தடவிக்கிட்டு இருக்க, சாம்பார் ஊத்தட்டுமா?” என்று சொல்ல, அரவிந்தன் தன் அம்மாவைப் பார்த்து “அம்மா, எனக்கு உன் கூதி ஓட்டையிலதாம்மா என்னோட சட்னியை ஊத்த ஆசையா இருக்கு..” என்று சொல்வதுபோல பார்த்தான்.

 

அவன் என்ன நினைக்கிறான் என்று தெரியாத அப்பாவி மலர்விழி “என்னடா, நேத்து நடந்ததையே நினைச்சுக்கிட்டு இருக்கியா.. எல்லாத்தையும் மறந்துடு.. என்னை மறுபடியும் மறுபடியும் அதை நினைச்சுப் பாக்க வைக்காத..” என்று கொஞ்சம் கோபமாக சொன்னாள்.

 

மலர்விழியின் இந்த செயல், அரவிந்தனுக்கு மலர்விழியின் மீதிருந்த ஆசையை, கட்டுக்கடங்காத காம வெறியாக மாற்றியது. அந்த நொடியில் அவள் தன் அம்மா என்பதையும், அவள் மீது வைத்திருந்த மரியாதையையும், பயத்தையும் சுத்தமாக மறந்துபோனான்.

 

தன் மனதுக்குள் “ஏய் பத்தினி புண்ட.. இன்னைக்கு ராத்திரி உன்னோட பதிவிரத புண்டைய கிழிச்சு, உன்ன என் பூல சுத்தி வர தேவுடியா முண்டையா ஆக்குறேன்டி..” என்று நினைத்த அரவிந்தன், தன் முன்னால் தட்டில் இருந்த இட்லியின் ஓட்டையில் விரல்விட்டு, இட்லியை இரண்டாக பிளந்து, காம வெறியுடன் தன் அம்மாவைப் பார்த்துக்கொண்டே தன் வாயில் வைத்து கடிக்க ஆரம்பித்தான் அரவிந்தன்.

 

கொஞ்சம் கொஞ்சமாக கடிகார முட்கள் நேரத்தை நகர்த்திக் கொண்டிருந்தன.

 

மணி மாலை 5ஐ நெருங்கிய சமயம், மலர்விழி அரவிந்தனிடம் “என்னடா, ஏன் இன்னைக்கு ஒரு மாதிரி இருக்க?” என்று கேட்டாள்.

 

அதற்கு “ஒன்னுமில்லமா..” என்று சொன்னவனைப் பார்த்து, அரவிந்தன் எதையோ நினைத்து சஞ்சலப்படுகிறான் என்று புரிந்துகொண்டாள் மலர்விழி.

 

அந்த அப்பாவி அம்மா மலர்விழி, தன் மகன் தன் மீது ஆசைப்படுவதை அறியாமல், தான் அவனை கைநீட்டி அடித்ததுதான் அவன் மனதை வருத்துகிறது என்று நினைத்தாள்.

 

அதனால் “அரவிந்தா, காலையில நாம எங்காவது வெளிய போகலாம்ன்னு சொன்னியே.. போலாமா?” என்று.

 

அரவிந்தனுக்கு வெளியே செல்வது விருப்பமில்லை என்றாலும், மணி எப்போது ஒன்பதை நெருங்கும் என்று தவித்துக்கொண்டிருந்த அரவிந்தனுக்கு, நேரத்தை கடத்த இது நல்ல வாய்ப்பு என்று நினைத்து “சரி.. போகலாம்மா..” என்றான்.

 

அடுத்த இருபது நிமிடத்தில் இருவரும் வெளியே செல்ல தயாராகினர். அரவிந்தன் வீட்டுக்கு வெளியே வண்டியை ஸ்டார்ட் செய்து தயாராக நின்றுகொண்டிருக்க, மலர்விழி வேகமாக வந்து வண்டியில் ஏறிய பிறகுதான் “அரவிந்தா, நாம எங்க போலாம்?” என்றாள்.

 

அரவிந்தனும் இதைப்பற்றி எதையும் யோசித்திருக்கவில்லை. கொஞ்ச நேரம் யோசித்து “அம்மா, அன்னைக்கு நீ ஒரு புடவை நல்லாயிருக்குன்னு சொன்னியே, அந்த புடவைய வாங்கிட்டு வருவோமா?” என்றான்.

 

உடனே வண்டியில் இருந்து கீழே இறங்கினாள் மலர்விழி.

 

“என்னாச்சும்மா?” என்று வண்டியை ஆஃப் செய்துவிட்டு அரவிந்தன் கேட்க “டேய், அது பட்டுப்புடவைடா.. அந்த டிசைன் நல்லாயிருக்குன்னுதான் சொன்னேன்.. அதுக்காக அமங்கலி நான் அந்த புடவையை கட்ட முடியுமா?” என்றாள்.

 

மலர்விழி இப்படி சொன்னதும் அரவிந்தன் மனது கணக்குப்போட ஆரம்பித்தது. இன்று இரவு தன் அம்மா அந்த பட்டுப்புடவையில்தான் அரங்கேற்றத்திற்கு வர வேண்டும் என்று நினைத்தான்.

 

அதனால் “சரிமா.. அந்த புடவை வேண்டாம்.. உனக்கு பிடிச்ச மாதிரி வேற புடவை எடுத்துக்கோ..” என்று அவளை சமாதானப்படுத்த, மலர்விழியும் சமாதானமாகி வண்டியில் ஏற, அரவிந்தன் வண்டியை எடுத்து, நேராக ஒரு பெரிய புடவை கடையின் பார்க்கிங்கில் சென்று நிறுத்தினான்.

 

எப்போதும் பலாப்பழத்தில் ஈ மொய்ப்பதுபோல இருக்கும் புடவை செக்சன், அன்று அதிகம் ஆட்களில்லாமல் கொஞ்சம் காற்று வாங்கிக்கொண்டுதான் இருந்தது.

 

அதனால் மலர்விழி பொறுமையாக புதிதாக வந்த புடவை கலக்‌ஷன்களை பார்த்துக்கொண்டு இருந்தாள்.

 

அப்போது “அம்மா.. நீ பாத்துக்கிட்டு இரு.. நான் கடையை கொஞ்சம் சுத்திப்பாத்துட்டு வரேன்..” என்று சொல்லிவிட்டு, நேராக பட்டுப்புடவை செக்‌ஷனுக்கு சென்றான்.

 

அன்று தன் அம்மா பார்த்த புடவையின் டிசைன் அரவிந்தனுக்கு நன்றாக நினைவிருக்க, அந்த புடவையை எடுத்துபோடச் சொல்லி, வேகமாக பில்போட்டுக்கொண்டு, பார்க்கில் இருந்த வண்டியை நோக்கிச் சென்றான் அரவிந்தன்.

 

தன் ஸ்கூட்டியின் சீட்டுக்கு அடியில் இருக்கும் கம்ப்பார்ட்மென்டில், தன் அம்மாவுக்கு எடுத்த புடவையை அவளுக்கு தெரியாதபடி வைத்துவிட்டு திரும்பியபோது எதிரே பூக்கடை இருப்பதை கவனித்தான் அரவிந்தன்.

 

“மஞ்சத்திற்கு மல்லிகை இல்லாமல் எப்படி?” என்று நினைத்தவன், பூக்கடையில் மூன்று முழம் மல்லிகையை வாங்கிக்கொண்டு வந்து புடவையுடன் சேர்த்து வைத்துவிட்டு, எதுவும் தெரியாததுபோல அம்மாவிடம் சென்றான்.

 

மலர்விழி, தனக்கு பிடித்தமாதிரியாக இரண்டு மூன்று புடவைகளை செலக்ட் செய்து வைத்துவிட்டு, தன் மகனிடம் ஒப்பீனியன் கேட்க காத்துக்கொண்டு இருந்தாள். அந்த நேரத்திற்கு சரியாக அரவிந்தனும் வந்துசேர, அரவிந்தன் பெயரளவிற்கு தன் அம்மா செலக்ட் செய்து வைத்திருந்த புடையில் ஒன்றை செலக்ட் செய்து கொடுத்துவிட்டு அந்த புடவைக்கும் பில் போட்டுவிட்டு இருவரும் வெளியே வந்தனர்.

 

வெளியே வந்தவுடன் மலர்விழி “அரவிந்தா, இந்த பையை சீட்டுக்கு அடியில வச்சிக்கோ..” என்று புடவை வாங்கி வந்த பையை நீட்ட, அரவிந்தன் ஒரு நிமிடம் ஆடிப்போய்விட்டான்.

 

“அங்குதானே அம்மாவுக்கு எடுத்த பட்டுப்புடவை இருக்கிறது? இப்போது என்ன செய்வது..” என்று வேகவேகமாக யோசிக்க ஆரம்பித்தான் அரவிந்தன்.

 

அம்மாவின் புண்டைக்காக, அவன் மண்டையில் அதிவேகமாக யோசித்து ஒரு காரணத்தைக் கண்டுபிடித்தது.

 

“அம்மா.. எஞ்சின் ரொம்ப சூடாகுது.. அதனால அந்த இடத்துல வச்சா புடவைக்கு எதாவது ஆகிட போகுது.. நீ பையை கொடும்மா, நான் முன்னாடி வச்சிக்கிறேன்..” என்று சரியோ தவறோ என்று ஏதோ வாய்க்கு வந்த காரணத்தை சொல்லி, அந்த பையை வண்டியின் முன்னால் கால்வைக்கும் இடத்தில் வைத்துக்கொண்டான்.

 

அரவிந்தன் வண்டியை ஸ்டார்ட் செய்ய, மலர்விழி அவன் பின்னல் அமர்ந்துகொண்டாள். மலர்விழி பெரும்பாலும் புடவை கட்டுவதால், ஒருபக்கமாக கால்போட்டு அமர்வதுதான் வழக்கம். அப்படி அமர்ந்துகொண்டு, வண்டியில் இருக்கும் கைப்பிடியை பிடித்துக்கொள்வாள்.

 

அன்றைக்கு மலர்விழி என்ன நினைத்தாலோ தெரியவில்லை. அரவிந்தனின் பின்புறம் அமர்ந்த மலர்விழி, அவன் தோளைப் பிடித்துக்கொண்டாள்.

 

மலர்விழி தன் தோளைப் பிடித்ததற்கே அரவிந்தனின் சுன்னி ஆனந்த தாண்டவமாடியது. “டேய் கொஞ்சம் பொறுடா.. இன்னும் கொஞ்ச நேரந்தான்.. அப்புறம் அம்மாவைக் கதறவிடுறோம்..” என்று நினைத்தபடி வண்டியை நகர்த்தினான் அரவிந்தன்.

 

மலர்விழி தன் தோளைப் பிடித்து அமர்ந்தவுடன், தன் பின்னால் இருப்பவள் தன் அம்மா என்பதை மறந்து அவளை காதலியாக நினைத்து வண்டியை ஓட்ட ஓரம்பித்தான். இருட்டியிருந்தாலும், அவ்வப்போது குறுக்கே வரும் “L” போர்ட் ஆசாமிகளின் தொந்தரவுகளும், அன்று அரவிந்தனுக்கு சாதகமாக அமைந்தன.

 

அடிக்கடி நச்சென்று அடிக்கும் பிரேக்குளால், அரவிந்தனின் முதுகில் மலர்விழியின் உடல் உரசி அவனை சூடேற்றியது.

 

ஒரு கட்டத்தில் “டேய் அரவிந்தா.. என்னடா இப்படி வண்டி ஓட்டுற? பாத்து பொறுமையா போ.. இருட்டிருச்சு.. கொஞ்சம் கவனமா போ..” என்று பயத்தில், அவன் தோளை இறுக பிடித்துக்கொண்டு சொன்னாள் மலர்விழி.

 

“சரிமா..” என்று பெரளவுக்கு சொல்லிவிட்டு, அதே போன்று வண்டியை வீடுவரையில் ஓட்டிச்சென்றுவிட்டான்.

 

அவர்கள் வீட்டை அடைந்தபோது மணி 8ஐ தாண்டியிருந்தது. இன்னும் கொஞ்ச நேரம்தான் என்று அவன் மனது சிறகடிக்க ஆரம்பிக்க, அவன் சுன்னி துள்ள ஆரம்பித்தது.

 

மலர்விழி, தான் எடுத்த புடவையை அரவிந்தனிடமிருந்து வாங்கிக்கொண்டு வீட்டுக்குள் செல்ல, அரவிந்தன் தன் அம்மா கவனிக்காத சமயமாக அந்த புடவையை எடுத்துச் சென்று பெட்ரூமில் மறைத்து வைத்துவிட்டான்.

 

மலர்விழி இரவு சாப்பாட்டுக்கு எல்லாம் தயார் செய்து வைத்துவிட்டு, வெளியே சென்றுவந்ததால் ஒரு குளியல் போட்டுவிட்டு, இரவு சாப்பிடத் தொடங்கலாம் என்று நினைத்து குளிக்கச் சென்றாள்.

 

கடிகாரத்தின் முட்கள் 9 மணியை நோக்கி வேகமாக நகர்ந்துகொண்டிருந்தன. அரவிந்தனுக்கு மனது படபடக்க ஆரம்பித்தது. வேகவேகமாக அம்மாவுடனான முதல் உறவுக்கு அந்த மந்திரக் கட்டிலை தயார் செய்ய ஆரம்பித்தான் அரவிந்தன்.

 

கடிகாரத்தின் முட்கள் மெதுவாக 9ஐ நெருங்கிய சமயம், தான் மறைத்து வைத்திருந்த புடவையை எடுத்துச் சென்று ஹாலில் வைத்துவிட்டு, அந்த மந்திரக் கட்டிலில் வந்து படுத்தான்.

 

மெதுவாக அரவிந்தன் நித்திரைக்கு செல்ல, கனவில் காமமோகினியைச் சந்தித்தான் அரவிந்தன்.

 

நான்கு திசைகளிலும் சிரிப்புச் சத்தம் எதிரொளிக்க, “அரவிந்தா.. உனக்கு இன்றிரவு என்ன வரம் வேண்டும் கேள்..” என்று காமமோகினி அரவிந்தனிடம் கேட்டது.

 

அரவிந்தன் நிதானமாக “காமமோகினி, என் அம்மாவின் பதிவிரதத்தைப் பற்றி இன்றுதான் புரிந்துகொண்டேன். என் அம்மா, அவள் பதிவிரத தன்மை மாறாமல் இன்று அவள் பெற்றெடுத்த மகனிடமே ஓல் வாங்க வேண்டும். அவளை வெட்கத்தில் துடிக்கவிட்டு, அவளது பத்தினிப் புண்டையை நான் கிழிக்க வேண்டும்.. அவளுக்காக நான் வாங்கி வைத்த புடவையை கட்டிக்கொண்டு, வெட்கத்தோடு இந்த கட்டிலுக்கு அவள் வரவேண்டும்.. இன்றிரவு முழுவதும் கட்டிலில் அவளைக் கதறவிட வேண்டும்.. இந்த வரத்தை இன்றிரவு என்று தரவேண்டும் காமமோகினி..” என்று சொல்லி முடித்தான்.

 

உடனே காமமோகினி “அரவிந்தா, நீ கேட்ட வரத்தை உனக்கு தருகிறேன்..” என்று சொல்லிவிட்டு, மறைய அரவிந்தன் கனவுலகில் இருந்து கண் விழித்தான்.

 

- தொடரும்..