Adultery கண்ணால காண்பது பொய். காதால் கேட்பது பொய். தீர விசாரிப்பதே மெய்

[Murugan siva]

ஜோசப் : இருந்தாலும் இதெல்லாம் எப்படி சரியா வரும். நான் மாறின அவள் திருந்துவாடா சொல்லு நான் உடனே திருந்துறேன்.

மெரசி : இதெல்லாம் உங்களுக்கு காமெடியா தரவில்லையேப்பா. எத்தனை வருஷம் நீங்க தப்பு செஞ்சுருப்பீங்க. நான் இங்க இருந்து இருந்தா கண்டிப்பா உங்க கிட்ட சண்டை போட்டு இருப்பேன். ஆனா எனக்கு கல்யாணம் செஞ்சு நீங்க மாப்பிள்ளை வீட்டுக்கு அனுப்பிட்டீங்க. அதனால எனக்கு எதுவும் தெரியாது நினைச்சுட்டு இருக்கீங்க அப்படித்தானே.

 ஜோசப் : இருந்தாலும் நான் ஆம்பள டி லாரன்ஸும் ஆம்பள. ஆம்பளைங்க அப்படித்தான் இருப்பாங்க. பொம்பளைங்க ஆம்பளைங்க பேச்சைக் கேட்டுட்டு தான் இருக்கணும் 

மெரசி : கோபம் பொத்துக் கொண்டு வந்தது. என்ன சொன்னீங்க என்ன சொன்னீங்க திரும்ப சொல்லுங்க. ஆம்பளைங்க தப்பு செய்யலாம் எதுவுமே நாங்க கேட்க கூடாது. ஆம்பளைங்க சொல்றத எல்லாம் நாங்க கேட்டு அடிமையா இருக்கணுமா உங்களுக்கு. ஆம்பளைங்க பொண்டாட்டிய அனுசரிச்சு ஒரு நல்ல புருஷனா இருந்தா. எந்த பொண்டாட்டியும் தான் புருஷனுக்கு சந்தோசமா அடிமையா இருப்பா. ஆனா ஒரு புருஷன் தப்பு செஞ்சு தன்னுடைய மனைவி தனக்கு அடிமையா இருக்கணும்னு நினைச்சா. அது அந்த புருஷனுக்கே வினைய வந்து முடியும். ஒழுங்கா மனச திருந்தி இருக்கிற புருஷனை தான் என்னைக்குமே பொண்டாட்டி மதிப்பா இப்படியே இருவருக்கும் வாக்குவாதம் நடைபெற்றுக் கொண்டிருந்தது. கடைசியில் மெர்சி தான். ஒரே பிடியில். ஜோசப் லாரன்ஸ் இருவர் செய்தது தவறு என உணர வைத்தாள். அம்மா கண்டிப்பா மாறுவாங்க அது நீங்க ரெண்டு பேரும் நடக்கிறதை பொறுத்து தான் இருக்கு. இப்ப   தூங்குங்க. அதான் உங்களுக்கு நல்லது.

 ஜோசப் மெர்சி சொல்வதைக் கேட்டு படுத்து உறங்கினான்.

மாலதி : ஏண்டி இப்படி பேசிட்ட உன் புருஷன் கிட்ட.

ஜெனிபர் : நான் பட்ட கஷ்டம் அப்படி டி. என்னைய வச்சு நல்ல கொடுமை செஞ்சான். ஒரு பொண்டாட்டியா என்னை நடத்துனதே கிடையாது. இந்த வயசுல அருண் எப்படி இருக்கான் பாருடி. பெண்களை மதிக்கறவனா இருக்கான். ஒரு மகன் முன்னாடி ஒரு அம்மாவை ஓ*** கூடாது அது தப்புன்னு சொல்றான். நீ சொன்னதுனால மட்டுமே அவள் என்னை ஓத்தான்.  அதெல்லாம் தெரியுமா உனக்கு

மாலதி : எல்லாம் தெரியும்டி என் மகன் என் பேச்சை என்னைக்குமே மீறமாட்டான்டி. அவன் சொக்க தங்கம் டி.

ஜெனிபர் : சரி டயர்டா இருக்கு. ரெண்டு பேரும் உறங்குவோம் சரியா. இருவரும். கட்டிப்பிடித்துக்கொண்டே முழு அம்மணமாக உறங்கினர். அருண் பாத்ரூம் சென்று குளித்து முடித்து. துண்டு கட்டி வெளியே வந்தான் 

மெரசி : ஹேய் அருண். லாரன்ஸ் செஞ்ச தப்புக்கு நான் உன்கிட்ட மன்னிப்பு கேட்கிறேன்  டா 

அருண் : ஐயோ அக்கா என்னக்கா நீங்க விடுங்கக்கா. நீங்க போய் என்கிட்ட மன்னிப்பு எல்லாம் கேட்டுக்கிட்டு 

மெரசி : டேய் உன்கிட்ட ஒன்னு கேட்கணும். உனக்கு எத்தனை வயசு ஆகுது 

அருண் : 24 வயசுக்கா எதுக்கு கேக்குறீங்க 

மெரசி : ஹ்ம்ம் இப்படி விடாம செய்றியே அதான் கேட்டேன். சொல்லிக்கொண்டு சிரித்தால 

அருண் : அவனுக்கு புரிந்தது ஐயா அக்கா இதெல்லாம் நானா செய்யல அதுவா நடந்தது.

மெரசி : டேய் டேய் என்ன சொன்ன இதெல்லாம் தானா நடந்ததா. அப்படி ஒன்னும் தெரியலையே. அவன் துண்டில் சுன்னியை பார்த்துக் கொண்டே பேசினாள் 

அருண் : அதை கவனித்த அருண் அவனது சுண்ணியை தன்னுடைய இரு முட்டிகளால் மறைத்தான்..

மெரசி : டேய் டேய் கஷ்டப்படாதே. ஃப்ரீயா விடு. அது பாட்டுக்கு ஓரமா இருக்கட்டும். சரி அடுத்து என்ன செய்யப் போகிறாய் 

அருண் : உடம்பு ரொம்ப டயர்டா இருக்கு அதனால போய் தூங்கலாம்னு இருக்கேன் 

மெரசி : ஆமா டயர்டா தான் இருக்கும். செஞ்ச வேலை அப்படி இல்ல. டயர்டா இல்லாம வேற எப்படி இருக்கும். சரி சரி போய் ரெஸ்ட் எடு. உனக்கு டயர்டா இல்லன்னா உன் கூட பேசிட்டு இருக்கலாம் என்று பார்த்தேன். சரி போ. என்று சொல்லிவிட்டு  எந்திரிக்கும்போது சேலையை கீழே சரியா விட்டாள். வேணும்னு தான் செய்தால்.

அருண் : இவனுக்கு திரும்பவும் துண்டு மீறி இருந்து கொண்டே இருந்தது. அய்யய்யோ இதுக்கு மேல இங்க இருந்தா பம்பா போயிரும். என்று சொல்லிக்கொண்டு. ரூமினில் படுக்க சென்றான். அங்கு மாலதி ஜெனிபர் முழு அம்மணமாக கட்டிப்பிடித்து படுத்துக் கொண்டிருந்தனர். கீழே லாரன்ஸ் படுத்து கொண்டு இருந்தான். பெட்டில் கொஞ்சம் இடம் இருந்தது. அருண் அங்கே போய் உறங்கினான். மூவரும் அப்படியே தூங்கினர்.

 மாலதிக்கு ஏகப்பட்ட மிஸ்டு கால். பிரகாஷ் கல்யாணி சுப்பிரமணி. இவர்கள் எல்லாம் மாறி மாறி போன் அடித்திருந்தனர். மாலதி இருக்கும் டயர்டில் எந்த ஃபோனையும் எடுக்கவில்லை.

மாலையில் மூவரும் எழுந்து. அவரவர் வேலை பார்க்க சென்றனர். லாரன்ஸ் வீட்டில் இல்லை வெளியே சென்று இருந்தான். அவனது நண்பர்களை பார்க்க.

மாலதி : வேறு ஒரு டிரஸ் ஜெனிபர் சேரி கட்டிக்கொண்டு எங்கோ கிளம்பி கொண்டு இருந்தாள் 

ஜெனிபர் : என்னடி ஆச்சு எங்க கிளம்பிட்டு இருக்க இன்னைக்கு தங்கிட்டு நாளைக்கு போ.

மாலதி : ச்ச அதெல்லாம் இல்லடி. வீட்ல ஸ்வேதா தனியா இருக்கா. மாப்ள வேற வெளியூர் போயிருக்கார். சம்மந்தி வயக்காட்டுக்கு போயிருக்காரு. நான் அங்க போயே ஆகணும்.

ஜெனிபர் : சரிடி அடுத்த எப்ப பண்ணலாம். உன்னைய விட மனசே வரமாட்டேங்குது என் அழகி 

மாலதி : நாங்க என்ன வெளியூர்லையா இருக்கிறோம். உன் கெஸ்ட் ஹவுஸ் ல தான் தங்கி இருக்கிறோம். நீ எப்ப வேணா மெர்சிய கூட்டிட்டு அங்க வா. நம்ம எல்லாம் உட்கார்ந்து பேசுவோம் 

ஜெனிபர் : பேசறதுக்காண்டி அங்க வரணும். எவ்வளவு வேலை இருக்கு.

மாலதி : சனியன் அங்கே சம்மந்தி இருப்பதை மாப்பிள்ளை இருப்பாங்க நீ பாட்டுக்கு வந்துட்டு வேலையை ஆரம்பிச்சிடாத. அதெல்லாம் நேரம் காலம் சந்தர்பத்தை பார்த்து நானே சொல்றேன். இப்ப நாங்க ரெண்டு பேரும் கிளம்புறோம் சரியா. இருவரும் விடை பெற்று. வீட்டிற்கு கிளம்பினர்..

ஸ்வேதா : வாசலில் இருவரையும் பார்த்து. எங்க போயிருந்தீங்க காலைல போயிட்டு இப்ப வரீங்க. நான் ஆபீசுக்கு போன் போட்டேன் நீங்க அங்க இல்லையாமே. உங்க மகனுக்கு உடம்பு சரி இல்லைன்னு வேற பொய் சொல்லிட்டு போயிருக்குறீங்க. என்ன நடந்துகிட்டு இருக்கு 

மாலதி : என்னடி வெளியே வெச்சே எல்லாத்தையும் கேப்பியா டி வீட்டுக்குள்ள வந்துவிடட்டும் டி. அருண் மாலதி ஸ்வேதா மூவரும் வீட்டிற்குள்  சென்றனர்.. ஹ்ம்ம் சொல்லுடி என்ன பிரச்சனை. என்ன தெரியணும் சொல்லு 

 ஸ்வேதா : ஒன்னு இல்லமா நீங்க எங்க போனீங்க அது தெரியணும் வேற ஒன்னும் இல்ல.

மாலதி : என் பிரண்டு ஜெனிபர் தெரியும் இல்ல உனக்கு. அவளை பார்க்க தான் இவனுக்கு உடம்பு சரியில்லைன்னு சொல்லிட்டு போனேன் போதுமா எல்லாம் தெரிஞ்சிட்டா 

ஸ்வேதா : சரி மா அங்க இவன் எப்படி வந்தான். ரெண்டு பேரும் ஒண்ணா வரீங்களே அதான் கேட்டேன் நீ ஆபீசுக்கு போகல. இவன் ஆபீசுக்கு போயிருந்தான் இல்ல.

மாலதி : ஐயோ கடவுளே எல்லா விளக்கத்தையும் அப்புறம் தெளிவா சொல்றேனே. இப்போ எங்களுக்கு டயர்டா இருக்கு ரெண்டு பேரும் நாங்க போய் தூங்குறோம்.

ஸ்வேதா : டயர்டா இருக்கா. அப்படி என்ன செஞ்சீங்க அப்படி.

மாலதி : ஏம்மா தாயே விடும்மா. இப்போ நாங்க ரெஸ்ட் எடுக்கிறோம் நாளைக்கு காலையில் உன்கிட்ட தெளிவா சொல்றேன் சரியா.

ஸ்வேதா : நீங்க ரெண்டு பேரும் ஏதோ மறைக்கிறீங்க அது மட்டும் தெளிவா தெரியுது. எனக்கு தெரியாமலே போக போது. சீக்கிரமே கண்டுபிடிக்கிறேன். சொல்லிக்கொண்டு அவள் ரூமிற்கு சென்றாள் 

மாலதி : டேய் என்னடா இவள் இப்படி இருக்கிறா. ஒரே கேள்வியா கேக்குறா. நல்ல வேளை சமாளிச்சிட்டேன் 

அருண் : மா அங்க வச்சு பேசுனது எல்லாம் உண்மை தானே. உங்கள தனியா கூட்டிட்டு போகணும் சொன்னீங்களே. நான் நீங்க சுவேதா மாப்ள மாமா எல்லாரும் தனியா போவோமா. அங்க நாம மட்டும் தனியா இருப்போம் எந்த தொந்தரவும் இல்லாம நீங்க என்னம்மா சொல்றிங்க 

மாலதி : அதுல எந்த மாற்றமும் இல்லடா. நம்ம குடும்பம் தனியா சந்தோசமா இருக்கணும். நாளைக்கு நான் ஆபீஸ்ல போய் ராஜினாமா கடிதம் எழுதி கொடுத்துட்டு வர போறேன்.

அருண் : என்ன ஆச்சிமா எதுக்கு. அதான் தமிழ்நாடு முழுக்க நம்ம கம்பெனி இருக்கே. வேற பிரான்ச் கேட்டு அங்க வேலை பாப்போம். நீங்க ஏம்மா வேண்டாம்னு சொல்றீங்க 

மாலதி : எந்த கம்பெனி எந்த பிரான்சுக்கு போனாலும். சுப்பிரமணி பிரகாஷ் அவர்கள் கீழ தானே ஆபீஸ் இருக்கும். என்று மனதில் நினைத்துக் கொண்டு. இல்லடா நான் வேலைக்கு போகல ஒரே முடிவுல இருக்கேன். வீட்ல இருந்து என் மகனுக்கு என் மகளுக்கு சமைச்சு போட்டுகிட்டு. குடும்பத்தோட இருக்கணும்னு நினைக்கிறேன் டா 

அருண் : நீங்க என்ன முடிவு எடுத்தாலும் எனக்கு சம்மதமா. நீங்க திரும்பவும் வேலைக்கு போகணும் அப்படின்னு சொன்னாலும் எனக்கு சம்மதம். இல்ல வேண்டாம்னு சொன்னாலும் எனக்கு சம்மதம். எனக்கு ஒன்னு தோணுது 

மாலதி : என்னடா சொல்லு என்ன தோணுது

அருண் : உங்க மனசு மாறி உணர்ச்சிகள் உங்கள தாண்டி போயிரும் நினைக்கிறீங்களா மா. ஆபீஸில் நடந்ததை மனதில் வைத்துக் கொண்டு நேரடியாகவே கேட்டு விட்டான் 

மாலதி : ஐயோ கரெக்டா சொல்லிட்டானே. அவனைப் பார்த்துக் கொண்டு. தலை குனிந்து கொண்டு  ஹ்ம்ம் என்று மட்டும் தலை அசைத்தால் 

அருண் : என்னைக்கும் நீங்க எனக்கு அம்மா மா. உங்க உணர்ச்சிகள் தாண்டும் போது. என்னைய உங்க மனசுல நினைச்சுக்கோங்க. கண்டிப்பாக உங்களுக்கு கண்ட்ரோல் இருக்கும். ஒரு பெண்களுக்கு உணர்ச்சி தூண்டுனா அவங்க என்ன செய்கிறோம் என்று தெரியாமல் செஞ்சுருவாங்க. அது தப்புன்னு அவங்களுக்கு தெரியும் இருந்தாலும் உணர்ச்சி அவங்கள மீறி இருக்கும் அதனால பெண்கள் தவறு செய்வாங்க. கண்ட்ரோல் கண்ட்ரோல் மட்டும் இருந்தா பெண்கள் அவங்களே காப்பாத்திக்கிடலாம். அதே மாதிரி தான் நீங்களும். உங்களையும் மீறி உணர்ச்சிகள் தூண்டி. அந்த மாதிரி நேரத்துல. நீங்க என்னை நினைச்சுக்கோங்க. கண்டிப்பா உங்களுக்கு உணர்ச்சிகள் உங்களுக்குள்ள கட்டுப்பாடா இருக்கும்.. எத பத்தியும் யோசிக்காம போய் தூங்குங்க.

மாலதி : சரிடா என்று சொல்லிக்கொண்டு. அவள் ரூமில் போய் உறங்கினாள்.

 மறுநாள் 

மாலதி : ஆபீசுக்கு கிளம்பி கொண்டு இருந்தாள். டேய் அருண் நான் போயிட்டு வரேன் டா. நீ கிளம்புறியா ஆபீசுக்கு 

அருண் : நீங்க கார் தானே போவீங்க கார்ல போயிட்டு வாங்க மா நான் பைக்ல வாரேன்.

மாலதி : அதெல்லாம் நேத்து இன்னைக்கு அப்படி கிடையாது. இன்னைக்கு என் மகன் கூட பைக்ல தான் போவேன். கிளம்புடா சீக்கிரம்.

அருண் : கிளம்பி கொண்டிருக்கும் போது ஸ்வேதா மா இன்னைக்கு நானும் ஆபீசுக்கு வரேன்மா. வீட்ல ஒரே ஆளா இருக்கும் போது போர் அடிக்குமா 

மாலதி : இதனடி புது குண்ட தூக்கி போடுற. ஏனென்றால் அவள் மனதில் வெளியூர் போக வேண்டும் என்ற எண்ணம் இருந்தது.

ஸ்வேதா : நீங்க தானே மேனேஜர் எனக்கு தகுந்த மாதிரி ஒரு போஸ்டிங் கொடுங்க. நான் நல்லபடியா பார்க்கிறேன். உங்க பேர காப்பாற்றுவேன் போதுமா.

மாலதி : பிரகாஷ் சுப்பிரமணி இம்ரான். மூவரையும் மனதில் நினைத்துக் கொண்டு. இவ வேற ஆபிசுக்கு வராலே. இவள் ஒரு அழகி. பிரகாஷ் கண்ணா சும்மா விடமாட்டானே. என்னையவே மயக்க பார்த்தவன். சுப்பிரமணி நாக்கை தொங்க போட்டு காத்துகிட்டு இருக்கான். அவன் ஆபீசுக்கு வரலைன்னாலும். அவன் ஆபீஸ் தான் எப்பனாலும் வந்தான்னா அது பிரச்சனையாச்சே. இம்ரான் என் மேல பைத்தியமா இருக்கான். இவளை கண்டா என்ன செய்வானோ 

ஸ்வேதா : என்னம்மா இப்படி யோசிக்கிறீங்க. நான் ஆபீசுக்கு வரவா வேண்டாமா.

மாலதி : சரி வாடி என்ன கெட்டுப் போவது. உனக்குத் தகுந்த மாதிரி ஒரு போஸ்டிங் கொடுத்துடுவோம் நீ நல்ல வேலை பாரு அவ்வளவு தானே. ஆனா ஒன்னு அங்க உள்ள ஆம்பளைங்க கிட்ட பார்த்து பழகணும். பொதுவாகவே சொன்னாள் 

ஸ்வேதா : ஹ்ம்ம் ஓகே என்று மூவரும் கிளம்பினர். மாலதியின் காரில்.. 

 இனி என்ன நடக்கப் போகிறது பார்ப்போம்.